«Στην πυρά»
Η «σκληρή» απάντηση των Ρήγα - Αποστόλου στις αρχές της Πάτρας
Μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η παράσταση των Αλέξανδρου Ρήγα-Δημήτρη Αποστόλου, «Τα Κορίτσια με τα μαύρα», στα Γιαννιτσά και την Ξάνθη, σειρά έχει η Πάτρα, όπου μετά την παρέμβαση του Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομου, ο Δήμος της Πάτρας αποφάσισε η παράσταση να μην τεθεί υπό την αιγίδα του.
Μετά, λοιπόν, από τις τελευταίες εξελίξεις, το γνωστό συγγραφικό δίδυμο με μια επιστολή απαντά στις τοπικές διοικητικές, αλλά και θρησκευτικές αρχές της πόλης:
Διαβάστε παρακάτω:
«Στην πυρά»
Η πρόσφατη επιστολή του Μητροπολίτη Πατρών - επιστολή που είδε και το φως της δημοσιότητας - στις Δημοτικές (και φευ! εκλεγμένες από τους πολίτες) Αρχές της πόλης - μέσω της οποίας ζητάει την απαγόρευση της παρουσίασης της παράστασης του θεατρικού έργου «Τα κορίτσια με τα μαύρα» στην πόλη της Πάτρας το προσεχές Σαβατοκύριακο 3 και 4 Σεπτεμβρίου δεν μας προκαλεί δυστυχώς καμία εντύπωση! Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι μέσα στους αιώνες πολλοί εκκλησιαστικοί ταγοί έχουν δώσει ωραία και «καυτά» «πύρινα» δείγματα ανάλογης φασιστοειδούς συμπεροφοράς μεσαιωνικού τύπου! Με πρόσχημα φυσικά πάντα το καλό και την προστασία των πιστών - που αντιμετωπίζονται ως αγέλη ζώων που χρειάζονται τον ρασοφόρο αρχιτσέλιγγα για να αποφασίσουν τι θα δουν - τι θα σκεφτούν και τι θα διαβάσουν! Είναι γνωστές οι πυρές - μυρίζουν ακόμα οι στάχτες -στις οποίες καίγονταν όσοι είχαν διαφορετική άποψη ή τολμούσαν να σχολιάσουν τα όχι λίγα σκάνδαλα της Εκκλησίας!
Ότι ο Μητροπολίτης Πατρών άναψε και πάλι την πυρά δεν μας κάνει εντύπωση- θλίψη, όμως, προκαλεί σε πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους ότι σε αυτή του την απόφαση βρίσκει σύμφωνους και τους Δημοτικούς άρχοντες της πόλης της Πάτρας.
Μια απόφαση που βασίστηκε σε ένα παραληρηματικό μανιφέστο σκοταδισμού και ψευδών στοιχείων και μας πληροφορει ότι το έργο προσβάλλει το θρησκευτικό αιίσθημα των πιστών τη στιγμή που δεν είχαν καν την ευαισθησία (για να μην πούμε εξυπνάδα) να διαβάσουν το έργο και να ξέρουν που αναφέρονται και με τι αυτό ασχολείται. Γιατί αν το έκαναν δε θα έμπαιναν καν στον κόπο να ασχοληθούν.
Δεν θα ασχοληθούμε, λοιπόν, με τη Συνταγματικότητα της Επιστολής - που σε οποιοδήποτε ευρωπαικού τύπου Δικαστήριο θα συνιστούσε κατάφωρη προσβολή κατά της νοημοσύνης μας και της ελευθερίας μας, ούτε θα κάνουμε χρήση των νόμων του Ελληνικού Έθνους για την ελεύθερη και απρόσκοπτη λειτουργία της Τέχνης, όπως και του νόμου περι προληπτικής λογοκρισίας που θυμίζει άλλες εποχές τις οποίες εποχές, όπως ΟΛΟΙ ΜΑΣ θυμόμαστε καλά, η Εκκλησία ευλογούσε δια των εκπροσόπων της.
Θα πούμε μόνο ότι το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων πολιτών ουδέποτε είχαμε την πρόθεση να θίξουμε και δεν το κάνουμε ούτε εδώ. Η πίστη είναι μια ιερή και προσωπική υπόθεση και έτσι αντιμετωπίζεται και στο θεατρικό έργο και για του λόγου το αληθές, είναι στη διάθεση του οποιουδήποτε το κείμενο της παράστασης.
Εξάλλου, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σε μια χώρα που στην συντριπτική της πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, το έργο θα είχε κατεβάσει αυλαία από την πρώτη κιόλας ημέρα των παραστάσεων του. Αντίθετα, το έργο «Τα κορίτσια με τα μαύρα» σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία καθόλη τη διάρκεια των παραστάσεων του, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Κι αυτό πολύ απλά διότι ασχολείται με την Εκκλησία ως ένα θεσμό που ασκεί εξουσία και ως θεσμός αποτελείται από ανθρώπους που πολύ συχνά, όπως έχουμε δει κατά το πρόσφατο παρελθόν, έχουν υποπέσει σε παραβατικές συμπεριφορές και σε σκανδαλώδη ατοπήματα παντός τύπου (οικονομικά - σεξουαλικά- κατάχρησης εξουσίας κ.λπ.), Ατοπήματα που έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη ουκ ολίγες φορες.
Με τέτοιες παραβατικές συμπεριφορές ανθρώπων, λοιπόν, που ασκούν εξουσία ασχολείται το έργο και ως γραφιάδες έχουμε το δικαίωμα να σχολιάσουμε, όπως σχολιάζουμε και άλλους θεσμούς και την εξουσία εν γένει.
Αν το θεατρόφιλο κοινό πίστευε ότι αυτά που λέμε εμείς είναι προσβλητικά για ευατόν και την πίστη του, δεν θα χρειαζόταν εσας ΆΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ για να μας δώσει ψήφο αρνητική.
Και όποιος θρησκευτικός άρχων παριστάνει ότι δεν συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και της Μοναστηριακής ζωής, τότε πολύ απλά υποκύπτει στο αμάρτημα της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και του ΦΑΡΙΣΑΙΣΜΟΥ!
Μια υποκρισία και έναν φαρισαισμό που ο θεμελιωτής της Ορθοδοξίας ήθελε να πατάξει, σύμφωνα πάντα με τα ιερά κείμενα της Καινής Διαθήκης που διδασκόμαστε στα σχολεία, εκτός κι αν τα διδασκόμαστε λάθος!
ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!!!!!!!! ( το είπαμε σωστά Άγιε Πατέρα;;;;;;;)
Ας ανάψει λοιπόν την πυρά ο Μητροπολίτης - έτσι κι αλλιώς, πολλοί πριν από αυτόν έχουν κάψει βιβλία- ούτε αυτό μας κάνει εντύπωση.
Θα 'μαστε εκεί Άγιε Πατέρα για να αναφωνήσουμε όλοι μαζί «ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ το 1967».
Με σεβασμό (στους πολίτες αυτής της χώρας που οφείλει να αναλογιστεί με αφορμή τέτοια φαινόμενα γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΗΓΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟ
Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας
Προσωπικό Ιστολόγιο του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου
Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2011ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΝΤΕΡΤΙΛΗ!
_________Μιά αίτηση αδείας πρός το Υπουργείο Δικαιοσύνης για μια επίσκεψη ανθρωπιάς στον πολιτικό κρατούμενο Στρατηγό Κ. Νικ. Ντερτιλή ήταν αρκετή για να αναδειχθή η υποκρισία του κοινωνικού συστήματος της εποχής μας. Κατονομάζω ιδιαιτέρως υποκρισία ενός αξιωματούχου της Κυβερνητικής Μηχανής, μερικών δημοσιογράφων καί μερικών Μ.Μ.Ε., που εστράφησαν εναντίον μου με περισσή μανία! Σε μια περίπτωση μάλιστα δεν εδίστασαν να με χαρακτηρίσουν καί «βασανιστή»!!!!
______Ποιό άραγε είναι το αδίκημά μου; Ετόλμησα να θαυμάσω τον ηρωϊσμό ενός αξιωματικού -πολιτικού κρατουμένου στον Κορυδαλλό-, όπως αναδύεται από μια Δήλωσή του, η οποία είδε το φώς της δημοσιότητος. Αρνείται να προδώσει τις Αρχές του και τίς ιδέες του και προτιμάει να τερματίσει τήν επίγεια ζωή του μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου έχει συμπληρώσει ήδη τριάντα επτά (37) χρόνια περιορισμού. Εθαύμασα λοιπόν τη Δήλωσή του καί εζήτησα να τον επισκεφθώ στον τόπο της οδύνης του. ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ! ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΕΩΣ ΤΟΥ! Εθαύμασα, επαναλαμβάνω, τον ηρωϊσμό που περιέχει αυτή η από 16ης Απριλίου 2011 Δήλωσή του και εζήτησα ΜΟΝΟ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ να του σφίγξω το χέρι!
_________Ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης κ. Γ. Πεταλωτής χωρίς ίχνος ντροπής διέστρεψε το περιεχόμενο της αιτήσεώς μου και προέβη σε δηλώσεις διά του Τύπου! Ετσι εκ του μηδενός δημιουργήθηκε ένας σάλος! Επί ημέρες τώρα τα μέσα ενημερώσεως ασχολούνται μαζί μου, με υβρίζουν και με αδικούν.
________Χωρίς να πτοούμαι το παράπαν από όλα αυτά τα απαράδεκτα για μια Δημοκρατία φαινόμενα, αποτόλμησα να πραγματοποιήσω τήν επίσκεψή μου στον Κορυδαλλό σήμερα Τετάρτη 17 Αυγούστου, γράφοντας στα παληά μου υποδήματα τίς λυσσαλέες αντιδράσεις των! Πηγαίνω σήμερα στον Κυρυδαλλό όχι μόνο για να επισκεφθώ τον Στρατηγό Ντερτιλή, αλλά και για να δώσω μια γροθιά στο κατεστημένο, δηλ. στους φασιστο-χουντο-ψευδο-δημοκράτες της εποχής μας και στο νοθευμένο Δημοκρατικό πολίτευμα των ημερών μας. Ώστε η επίσκεψή μου στον Κορυδαλλό δεν αποτελεί μια ανθρωπιστική μόνο πράξη, αλλά και μια γροθιά στην ψευδεπίγραφη Δημοκρατία της εποχής μας. Τα περισσότερα θα τα εννοήσετε μέσα από τις γραμμές της επιστολής μου πρός τόν κ. Πεταλωτή, η οποία παρατίθεται στο τέλος!
_______Αφορμής δοθείσης, θά ήθελα να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.
Το καθήκον, πού έχω ως χριστιανός και μάλιστα ως Επίσκοπος τοῦ Χριστού, νά εφαρμόζω πιστά τις εντολές του Κυρίου μας, δεν το διαπραγματεύομαι με κανέναν! Κατά τήν ημέρα της Κρίσεως ο Κριτής μας θα μας είπει: «Ήμουνα στη φυλακή και δεν ήλθετε πρός με!» Δεν θα μπορέσω τότε να δικαιολογηθώ, λέγοντας: «Κύριε, μόνο τους πολιτικούς κρατουμένους δεν έπισκέφθηκα στη φυλακή τους, και τούτο διότι θα αντιδρούσε το φασιστικό κατεστημένο της εποχής μου!». Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού!
Στην Δημοκρατία ΟΥΔΕΙΣ διώκεται για τα φρονήματά του! Μπορώ να έχω τις ιδέες μου και τις απόψεις μου! Εφ' όσον ΔΕΝ ενεργώ επί ζημία του Κοινωνικού Συνόλου, ουδείς έχει το δικαίωμα να με ενοχλεί! Ναι, το φρόνημα ΔΕΝ ΔΙΩΚΕΤΑΙ! Είναι λοιπόν ένα είδος ΦΑΣΙΣΜΟΥ όλη αυτή η επιθετικότης μερικών ΜΜΕ και μερικών Δημοσιογράφων εναντίον μου! Τον χορό βέβαια άνοιξε ο Υφυπουργός κ. Πεταλωτής, ο οποίος ἐτσι εξετέθη ανεπανόρθωτα! Δικαίωμα να έχουμε γνώμη πάνω στα καθημερινώς δρώμενα δεν έχουν μόνον εκείνοι, αλλά και κάθε Έλληνας πολίτης.
Ένα ακόμη είδος Φασισμού είναι το να επιλέγεις μερικές λέξεις από ένα κείμενο καί να τις χρωματίζεις όπως εσύ θέλεις, μόνο και μόνο για να πλήξεις κάποιον, πολύ δε περισσότερο ένα εκκλησιαστικό πρόσωπο που εκτελεί το καθήκον του.
Είναι τουλάχιστον αντιδεοντολικό, όταν ένας Υπουργός δημοσιοποιεί -χωρίς τήν συγκατάθεση του αποστολέως του- ένα υπηρεσιακό έγγραφο και το σχολιάζει δημοσίως με σκοπό να αντλήσει ένα «ευτελές» πολιτικό όφελος!
Όποια και αν είναι τα εγκλήματα ενός καταδίκου, έπειτα από ένα χρονικό διάστημα, τόν αποφυλακίζουν! Πόσοι κατάδικοι σε δίς και τρίς ισόβια δεσμά κυκλοφορούν ελεύθεροι σήμερα, διότι τούς απονεμήθηκε χάρις; Οι ποινές σκοπόν έχουν τόν σωφρονισμό και όχι βέβαια την εξόντωση ενός ενόχου!
Και τώρα ας έλθουμε στην ίδια τη Δήλωση. Μια Δήλωση, τήν οποία εθεώρησα "γενναία" και η οποία δημοσιεύθηκε σε επαρχιακή εφημερίδα. Εθεώρησα γενναία τη Δήλωση αυτή καθ εαυτήν ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΠΡΟΤΕΡΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ, στην οποία και αναφέρθηκα. Δικαίωμά μου ήταν και είναι! Έγραφε λοιπόν ο Στρατηγός: Μιά καί μόνη περίπτωση υπάρχει για να εξέλθω από τήν φυλακή. Η Ελληνική Πολιτεία οφείλει «να αἰτήση συγγνώμην από εμέ διά τό διαπραχθέν υπό ταύτης δικαστικόν έγκλημα κατ΄εμού».
Η τοποθέτησή του αυτή δεν με εξέπληξε! Διότι καί ο μηνυτής τῶν Πρωταιτίων τῆς 21ης 'Απριλίου 1967 ποινικολόγος Δικηγόρος κ. Ἀλέξ. Λυκουρέζος στήν από 4ης Ιανουαρίου 1987 Δήλωσή του, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «Ακρόπολις» παραδέχθηκε τά εξῆς: «...η εθνικά σκόπιμη εκείνη καταδίκη θεμελιώθηκε στην διαστρεβλωτική ερμηνεία της ιστορικής και πολιτικής πραγματικότητος...... Η παράταση του εγκλεισμού προσκρούει στο αίσθημα του δικαίου.... Η καταδικαστική απόφαση... δεν αντέχει στην κριτική.Το σκεπτικό της είναι διάτρητο......Θέλω να πιστεύω πως και σήμερα κάνω το χρέος μου ζητώντας την αποφυλάκιση εκείνων που από την πρώτη στιγμή υπήρξαν και παραμένουν πολιτικοί μου αντίπαλοι"
_______Δεν ήταν στις προθέσεις μου να ασχοληθώ με το ζήτημα αυτό, δηλ. με την ουσία του ζητήματος. Ας όψεται ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης κ. Γ. Πεταλωτής, με τις άκριτες καί παιδαριώδεις δηλώσεις του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με εξερέθισε! Πρέπει να μάθει να σέβεται! Τα αξιώματα ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ! Όταν μάλιστα ο κατέχων ένα αξίωμα δεν έχει τήν ανάλογη αξία, τότε ευτελίζεται τόσο ο αξιωματούχος, όσο και το αξίωμά του! Έχετε αντίρρηση; Σας λέγω λοιπόν, ότι ακόμη και οι ξένοι μας επήραν χαμπάρι! «ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ που μας κυβερνούν», έγραψε η Γαλλική Le Monde στίς 13 Ιουλίου ε.έ.!!!!! Αφιερώνω τον τίτλο αυτό στον απρόσεκτο κ. Πεταλωτή! Και με την ευκαιρία τον παρακαλώ, ως αρμόδιο Υφυπουργό της Δικαιοσύνης, να δώσει μια απάντηση στα όσα παραπάνω λέγει ο Δικηγόρος κ. Λυκουρέζος.
_______Γροθιά, λοιπόν, στη γροθιά! Επειδή μερικές φορές αυτό απαιτεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια! Γροθιά στην υποκρισία! Γροθιά και στον κ. Πεταλωτή! Τόσο με την επίσκεψή μου στον Κορυδαλλό, όσο και με το κείμενό μου αυτό θέλω να δώσω μια γροθιά στο στομάχι του σύγχρονου φασιστο-χουντικο-ψευδο-δημοκρατικού κατεστημένου, που το απαρτίζουν και το εκφράζουν τα αρχηγικά πολιτικά κόμματα, τα συγκροτήματα της τηλεοράσεως, τα μεγαλοεκδοτικά συγκροτήματα, το κεφάλαιο, ο αρρωστημένος -πολιτικοποιημένος- συνδικαλισμός κ.ά. Το Δημοκρατικό Πολίτευμα σἠμερα το συναντάμε στα χαρτιά καί όχι στην πράξη!
________Σήμερα εορτάζω την επέτειο της εις Αρχιερέα χειροτονίας μου (17.08.1976) Πέρασαν τριάντα πέντε (35) χρόνια μιας ταπεινής αρχιερατικής διακονίας πρός δόξαν του Θεού και ωφέλειαν των ανθρώπων και μιάς απροσκύνητης πορείας! Στην πορεία μου ως Επίσκοπος ουδέποτε έλαβα υπ όψιν τα πολιτικά φρονήματα όσων με επλησίασαν και εζήτησαν την αρωγή μου. Μάχομαι τις ιδέες, αλλά αγαπώ τόν άνθρωπο! Είμαι οικουμενικός, διότι ανήκω στο Χριστό! Δεν είμαι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε πράσινος, ούτε γαλάζιος, ούτε κόκκινος, ούτε...ούτε.... ούτε! Είμαι απλώς ένας χριστιανός και άρα ελεύθερος άνθρωπος και ελεύθερο πνεύμα!
Καλάβρυτα, 17 Αυγούστου 2011
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Σημ. Εξ ανάγκης ξαναπήρα στα χέρια μου πρός στιγμήν το καρυοφύλλι! Επανέρχομαι σύντομα στο πετραχείλι.
______
Αξιότιμον Κύριον
κ. Γ. Πεταλωτήν
Υφυπουργόν Δικαιοσύνης
Μεσογείων, 96
105 57 ΑΘΗΝΑΣ
Κύριε Υπουργέ,
Μετά προσοχής ανέγνωσα τις δηλώσεις σας στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 10ης τρ. και σπεύδω να σας εκφράσω την αγανάκτησίν μου.
«Διαβάζοντας το έγγραφο του κ. Αμβρόσιου, με το οποίο εξυμνούσε επί μακρόν τον κρατούμενο Ντερτιλή, αδυνατούσα να το πιστέψω» είπετε επί λέξει.
Αλλά τι έγραψα εις το επίμαχον έγγραφόν μου, το οποίον δεν ηδυνήθητε να πιστεύσετε; «Άνθρωποι, οι οποίοι έχουν Αρχές και ΔΕΝ τις θυσιάζουν, έναντι οιουδήποτε τιμήματος, αποτελούν πρότυπα ζωής! Ακόμη και τότε που οι Αρχές των δεν γίνονται αποδεκτές από την πλειονότητα ενός Λαού! Δεν είναι δυνατόν οι διάφοροι «κουκουλοφόροι» να κινούνται, να καταστρέφουν κατά βούλησιν και να παραμένουν ατιμώρητοι, ενώ κάποιοι γενναίοι Άνδρες -το αν είναι Στρατηγοί η Στρατιώτες είναι όλως επουσιώδες- να ευρίσκωνται εις την φυλακήν!»
• Δυοίν θάτερον: Ή ο γράφων παρεφρόνησεν ή υμείς, ο αναγνώσας τα παραπάνω! Σας εκφράζω λοιπόν την αγανάκτησίν μου και τον αποτροπιασμόν μου δια δύο τινα:
• Πρώτον, διότι εδώσατε στην δημοσιότητα ένα υπηρεσιακό έγγραφό μου, χωρίς να με ενημερώσετε, μόνο και μόνο για να με εκθέσετε και
• Δεύτερον, διότι το εσχολιάσατε με περισσήν κακότητα.
Αυτήν την «Χούντα», της ιδικής σας εκδόσεως, την απεχθάνομαι!
Αυτήν την «Χούντα», η οποία διαγράφει τον Βουλευτή της από το Κόμμα, μόνον και μόνο επειδή ετόλμησε να έχη μια προσωπική του γνώμη, την αποστρέφομαι!
Αυτήν την «Χούντα», η οποία παρακάμπτει την Βουλή και υπογράφει το ΜΝΗΜΟΝΙΟ με την υπογραφή ενός, την αντιμάχομαι!
Αυτήν την «Χούντα», η οποία παίρνει δύο Δικαστές του Σ.Τ.Ε., (Δικαστές του ακυρωτικού Δικαστηρίου που απέρριψαν την κατά του Μνημονίου προσφυγή, για να υπηρετήσουν τα Κυβερνητικά Σχέδια) και τους διορίζει Συμβούλους του Κυβερνητικού Μηχανισμού, την μισώ!
Ναι, την σημερινή πολιτική κατάσταση, η οποία κυβερνά απολυταρχικά, έχει όμως κοινοβουλευτικό μανδύα, δεν την αποθαυμάζω!
Επιστεγάζω το παρόν με μερικά λόγια από την χθεσινή «ΕΣΤΙΑ»:
«....τα προ και τα μετά πολιτικά γεγονότα του 1974 επέτρεψαν στην ακραία αριστερά να απολαύσει μία «δόξα» που ουδέποτε είχε γνωρίσει στο παρελθόν και η οποία της προσπόρισε και πολιτικά οφέλη και ισχύ αντιστρόφως ανάλογη προς το κομματικό της μέγεθος. Κατέλαβαν θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό, ενώ συγχρόνως έθεσαν υπό διωγμό κάθε συντηρητικό στοιχείο που ήταν εμπόδιο στον φρενήρη καλπασμό της προς την υπονόμευση του Κράτους», γράφει ο κ. Β. Κοραχάης στο κύριο άρθρο.
Αρνούμαι εξ ίσου να αποδεχθώ μία «Χούντα» η οποία προέρχεται είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά! Θαυμάζω όμως τους ανθρώπους, δεξιούς η αριστερούς, μαύρους η λευκούς, οι οποίοι προτιμούν να θυσιάσουν την ζωήν των και όχι τις ιδέες των!
Ταύτα προς σωφρονισμόν και ...επιμόρφωσιν υμών, κύριε αξιωματούχε της κοινοβουλευτικής ...... «Δημοκρατίας» των ημερών μας.
Επί δε τούτοις διατελώ μετά τιμής
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ:
1. Στρατηγόν κ. Νικόλαον Ντερτιλήν,
Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού
Σολωμού, 3-5
181 22 ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΝ
2. Προς την Αξιότιμον Διεύθυνσιν της Εφημερίδος
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
Εθνάρχου Μακαρίου και Δ. Φαληρέως, 2
185 47 Ν.ΦΑΛΗΡΟΝ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ κ. ΠΕΤΑΛΩΤΗ
Ο Αμβρόσιος στον Ντερτιλή
Βασιλης Νεδος
Δυσάρεστη έκπληξη προκάλεσε στο υπουργείο Δικαιοσύνης η αίτηση του μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου να επισκεφθεί στις φυλακές Κορυδαλλού τον Νίκο Ντερτιλή, τελευταίο κρατούμενο εκ των πρωταιτίων της χούντας, τον οποίο χαρακτηρίζει ως «πολιτικό κρατούμενο» και «πρότυπο ζωής».
Στην επιστολή του ο κ. Αμβρόσιος πλέκει το εγκώμιο του Ντερτιλή. Παραπονείται ότι δεν του έχει δοθεί άδεια ώς τώρα ώστε να επισκεφθεί «τον γενναίο Ελληνα αδελφό μας στο δεσμωτήριό του, κατ’ εφαρμογή του λόγου του Θεού. Θα ήθελα να του σφίξω το χέρι και να τον συγχαρώ διά ζώσης φωνής μόνο και μόνο διότι παραμένει πιστός στις αρχές του καθ’ ον χρόνο θα ηδύνατο με μιαν υποκριτικήν δήλωση μετανοίας να έχει κερδίσει την ελευθερίαν του. Ανθρωποι οι οποίοι έχουν αρχές και δεν τις θυσιάζουν αποτελούν πρότυπα ζωής. Ακόμη και τότε που οι αρχές των δεν γίνονται αποδεκτές από την πλειονότητα ενός λαού».
Η «Κ» απευθύνθηκε στον αρμόδιο υφυπουργό κ. Γ. Πεταλωτή ο οποίος επιβεβαίωσε την ύπαρξη τέτοιου αιτήματος και δήλωσε ότι «η πολιτεία μέσα από το σωφρονιστικό σύστημα αντιμετωπίζει όλους τους κρατουμένους ακριβώς με τον ίδιο γνώμονα. Ως κρατουμένους και μόνον, ανεξάρτητα από το αδίκημα που τέλεσαν, με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Υπό την έννοια αυτή ο Ιεράρχης ζητεί με νόμιμο τρόπο την επίσκεψη σε οποιονδήποτε κρατούμενο. Αφού αυτός συναινεί, δεν θα μπορούσε να υπάρξει άρνηση. Σε πολιτικό επίπεδο όμως οι κολακευτικοί χαρακτηρισμοί προς βασανιστές και υπηρέτες της χούντας προσβάλλουν σαφέστατα το δημοκρατικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Διαβάζοντας το έγγραφο του κ. Αμβρόσιου, με το οποίο εξυμνούσε επί μακρόν τον κρατούμενο Ντερτιλή, αδυνατούσα να το πιστέψω».
Προσωπικό Ιστολόγιο του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου
Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2011ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΝΤΕΡΤΙΛΗ!
_________Μιά αίτηση αδείας πρός το Υπουργείο Δικαιοσύνης για μια επίσκεψη ανθρωπιάς στον πολιτικό κρατούμενο Στρατηγό Κ. Νικ. Ντερτιλή ήταν αρκετή για να αναδειχθή η υποκρισία του κοινωνικού συστήματος της εποχής μας. Κατονομάζω ιδιαιτέρως υποκρισία ενός αξιωματούχου της Κυβερνητικής Μηχανής, μερικών δημοσιογράφων καί μερικών Μ.Μ.Ε., που εστράφησαν εναντίον μου με περισσή μανία! Σε μια περίπτωση μάλιστα δεν εδίστασαν να με χαρακτηρίσουν καί «βασανιστή»!!!!
______Ποιό άραγε είναι το αδίκημά μου; Ετόλμησα να θαυμάσω τον ηρωϊσμό ενός αξιωματικού -πολιτικού κρατουμένου στον Κορυδαλλό-, όπως αναδύεται από μια Δήλωσή του, η οποία είδε το φώς της δημοσιότητος. Αρνείται να προδώσει τις Αρχές του και τίς ιδέες του και προτιμάει να τερματίσει τήν επίγεια ζωή του μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου έχει συμπληρώσει ήδη τριάντα επτά (37) χρόνια περιορισμού. Εθαύμασα λοιπόν τη Δήλωσή του καί εζήτησα να τον επισκεφθώ στον τόπο της οδύνης του. ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ! ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΕΩΣ ΤΟΥ! Εθαύμασα, επαναλαμβάνω, τον ηρωϊσμό που περιέχει αυτή η από 16ης Απριλίου 2011 Δήλωσή του και εζήτησα ΜΟΝΟ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ να του σφίγξω το χέρι!
_________Ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης κ. Γ. Πεταλωτής χωρίς ίχνος ντροπής διέστρεψε το περιεχόμενο της αιτήσεώς μου και προέβη σε δηλώσεις διά του Τύπου! Ετσι εκ του μηδενός δημιουργήθηκε ένας σάλος! Επί ημέρες τώρα τα μέσα ενημερώσεως ασχολούνται μαζί μου, με υβρίζουν και με αδικούν.
________Χωρίς να πτοούμαι το παράπαν από όλα αυτά τα απαράδεκτα για μια Δημοκρατία φαινόμενα, αποτόλμησα να πραγματοποιήσω τήν επίσκεψή μου στον Κορυδαλλό σήμερα Τετάρτη 17 Αυγούστου, γράφοντας στα παληά μου υποδήματα τίς λυσσαλέες αντιδράσεις των! Πηγαίνω σήμερα στον Κυρυδαλλό όχι μόνο για να επισκεφθώ τον Στρατηγό Ντερτιλή, αλλά και για να δώσω μια γροθιά στο κατεστημένο, δηλ. στους φασιστο-χουντο-ψευδο-δημοκράτες της εποχής μας και στο νοθευμένο Δημοκρατικό πολίτευμα των ημερών μας. Ώστε η επίσκεψή μου στον Κορυδαλλό δεν αποτελεί μια ανθρωπιστική μόνο πράξη, αλλά και μια γροθιά στην ψευδεπίγραφη Δημοκρατία της εποχής μας. Τα περισσότερα θα τα εννοήσετε μέσα από τις γραμμές της επιστολής μου πρός τόν κ. Πεταλωτή, η οποία παρατίθεται στο τέλος!
_______Αφορμής δοθείσης, θά ήθελα να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.
Το καθήκον, πού έχω ως χριστιανός και μάλιστα ως Επίσκοπος τοῦ Χριστού, νά εφαρμόζω πιστά τις εντολές του Κυρίου μας, δεν το διαπραγματεύομαι με κανέναν! Κατά τήν ημέρα της Κρίσεως ο Κριτής μας θα μας είπει: «Ήμουνα στη φυλακή και δεν ήλθετε πρός με!» Δεν θα μπορέσω τότε να δικαιολογηθώ, λέγοντας: «Κύριε, μόνο τους πολιτικούς κρατουμένους δεν έπισκέφθηκα στη φυλακή τους, και τούτο διότι θα αντιδρούσε το φασιστικό κατεστημένο της εποχής μου!». Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού!
Στην Δημοκρατία ΟΥΔΕΙΣ διώκεται για τα φρονήματά του! Μπορώ να έχω τις ιδέες μου και τις απόψεις μου! Εφ' όσον ΔΕΝ ενεργώ επί ζημία του Κοινωνικού Συνόλου, ουδείς έχει το δικαίωμα να με ενοχλεί! Ναι, το φρόνημα ΔΕΝ ΔΙΩΚΕΤΑΙ! Είναι λοιπόν ένα είδος ΦΑΣΙΣΜΟΥ όλη αυτή η επιθετικότης μερικών ΜΜΕ και μερικών Δημοσιογράφων εναντίον μου! Τον χορό βέβαια άνοιξε ο Υφυπουργός κ. Πεταλωτής, ο οποίος ἐτσι εξετέθη ανεπανόρθωτα! Δικαίωμα να έχουμε γνώμη πάνω στα καθημερινώς δρώμενα δεν έχουν μόνον εκείνοι, αλλά και κάθε Έλληνας πολίτης.
Ένα ακόμη είδος Φασισμού είναι το να επιλέγεις μερικές λέξεις από ένα κείμενο καί να τις χρωματίζεις όπως εσύ θέλεις, μόνο και μόνο για να πλήξεις κάποιον, πολύ δε περισσότερο ένα εκκλησιαστικό πρόσωπο που εκτελεί το καθήκον του.
Είναι τουλάχιστον αντιδεοντολικό, όταν ένας Υπουργός δημοσιοποιεί -χωρίς τήν συγκατάθεση του αποστολέως του- ένα υπηρεσιακό έγγραφο και το σχολιάζει δημοσίως με σκοπό να αντλήσει ένα «ευτελές» πολιτικό όφελος!
Όποια και αν είναι τα εγκλήματα ενός καταδίκου, έπειτα από ένα χρονικό διάστημα, τόν αποφυλακίζουν! Πόσοι κατάδικοι σε δίς και τρίς ισόβια δεσμά κυκλοφορούν ελεύθεροι σήμερα, διότι τούς απονεμήθηκε χάρις; Οι ποινές σκοπόν έχουν τόν σωφρονισμό και όχι βέβαια την εξόντωση ενός ενόχου!
Και τώρα ας έλθουμε στην ίδια τη Δήλωση. Μια Δήλωση, τήν οποία εθεώρησα "γενναία" και η οποία δημοσιεύθηκε σε επαρχιακή εφημερίδα. Εθεώρησα γενναία τη Δήλωση αυτή καθ εαυτήν ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΠΡΟΤΕΡΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ, στην οποία και αναφέρθηκα. Δικαίωμά μου ήταν και είναι! Έγραφε λοιπόν ο Στρατηγός: Μιά καί μόνη περίπτωση υπάρχει για να εξέλθω από τήν φυλακή. Η Ελληνική Πολιτεία οφείλει «να αἰτήση συγγνώμην από εμέ διά τό διαπραχθέν υπό ταύτης δικαστικόν έγκλημα κατ΄εμού».
Η τοποθέτησή του αυτή δεν με εξέπληξε! Διότι καί ο μηνυτής τῶν Πρωταιτίων τῆς 21ης 'Απριλίου 1967 ποινικολόγος Δικηγόρος κ. Ἀλέξ. Λυκουρέζος στήν από 4ης Ιανουαρίου 1987 Δήλωσή του, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «Ακρόπολις» παραδέχθηκε τά εξῆς: «...η εθνικά σκόπιμη εκείνη καταδίκη θεμελιώθηκε στην διαστρεβλωτική ερμηνεία της ιστορικής και πολιτικής πραγματικότητος...... Η παράταση του εγκλεισμού προσκρούει στο αίσθημα του δικαίου.... Η καταδικαστική απόφαση... δεν αντέχει στην κριτική.Το σκεπτικό της είναι διάτρητο......Θέλω να πιστεύω πως και σήμερα κάνω το χρέος μου ζητώντας την αποφυλάκιση εκείνων που από την πρώτη στιγμή υπήρξαν και παραμένουν πολιτικοί μου αντίπαλοι"
_______Δεν ήταν στις προθέσεις μου να ασχοληθώ με το ζήτημα αυτό, δηλ. με την ουσία του ζητήματος. Ας όψεται ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης κ. Γ. Πεταλωτής, με τις άκριτες καί παιδαριώδεις δηλώσεις του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με εξερέθισε! Πρέπει να μάθει να σέβεται! Τα αξιώματα ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ! Όταν μάλιστα ο κατέχων ένα αξίωμα δεν έχει τήν ανάλογη αξία, τότε ευτελίζεται τόσο ο αξιωματούχος, όσο και το αξίωμά του! Έχετε αντίρρηση; Σας λέγω λοιπόν, ότι ακόμη και οι ξένοι μας επήραν χαμπάρι! «ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ που μας κυβερνούν», έγραψε η Γαλλική Le Monde στίς 13 Ιουλίου ε.έ.!!!!! Αφιερώνω τον τίτλο αυτό στον απρόσεκτο κ. Πεταλωτή! Και με την ευκαιρία τον παρακαλώ, ως αρμόδιο Υφυπουργό της Δικαιοσύνης, να δώσει μια απάντηση στα όσα παραπάνω λέγει ο Δικηγόρος κ. Λυκουρέζος.
_______Γροθιά, λοιπόν, στη γροθιά! Επειδή μερικές φορές αυτό απαιτεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια! Γροθιά στην υποκρισία! Γροθιά και στον κ. Πεταλωτή! Τόσο με την επίσκεψή μου στον Κορυδαλλό, όσο και με το κείμενό μου αυτό θέλω να δώσω μια γροθιά στο στομάχι του σύγχρονου φασιστο-χουντικο-ψευδο-δημοκρατικού κατεστημένου, που το απαρτίζουν και το εκφράζουν τα αρχηγικά πολιτικά κόμματα, τα συγκροτήματα της τηλεοράσεως, τα μεγαλοεκδοτικά συγκροτήματα, το κεφάλαιο, ο αρρωστημένος -πολιτικοποιημένος- συνδικαλισμός κ.ά. Το Δημοκρατικό Πολίτευμα σἠμερα το συναντάμε στα χαρτιά καί όχι στην πράξη!
________Σήμερα εορτάζω την επέτειο της εις Αρχιερέα χειροτονίας μου (17.08.1976) Πέρασαν τριάντα πέντε (35) χρόνια μιας ταπεινής αρχιερατικής διακονίας πρός δόξαν του Θεού και ωφέλειαν των ανθρώπων και μιάς απροσκύνητης πορείας! Στην πορεία μου ως Επίσκοπος ουδέποτε έλαβα υπ όψιν τα πολιτικά φρονήματα όσων με επλησίασαν και εζήτησαν την αρωγή μου. Μάχομαι τις ιδέες, αλλά αγαπώ τόν άνθρωπο! Είμαι οικουμενικός, διότι ανήκω στο Χριστό! Δεν είμαι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε πράσινος, ούτε γαλάζιος, ούτε κόκκινος, ούτε...ούτε.... ούτε! Είμαι απλώς ένας χριστιανός και άρα ελεύθερος άνθρωπος και ελεύθερο πνεύμα!
Καλάβρυτα, 17 Αυγούστου 2011
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Σημ. Εξ ανάγκης ξαναπήρα στα χέρια μου πρός στιγμήν το καρυοφύλλι! Επανέρχομαι σύντομα στο πετραχείλι.
______
Αξιότιμον Κύριον
κ. Γ. Πεταλωτήν
Υφυπουργόν Δικαιοσύνης
Μεσογείων, 96
105 57 ΑΘΗΝΑΣ
Κύριε Υπουργέ,
Μετά προσοχής ανέγνωσα τις δηλώσεις σας στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 10ης τρ. και σπεύδω να σας εκφράσω την αγανάκτησίν μου.
«Διαβάζοντας το έγγραφο του κ. Αμβρόσιου, με το οποίο εξυμνούσε επί μακρόν τον κρατούμενο Ντερτιλή, αδυνατούσα να το πιστέψω» είπετε επί λέξει.
Αλλά τι έγραψα εις το επίμαχον έγγραφόν μου, το οποίον δεν ηδυνήθητε να πιστεύσετε; «Άνθρωποι, οι οποίοι έχουν Αρχές και ΔΕΝ τις θυσιάζουν, έναντι οιουδήποτε τιμήματος, αποτελούν πρότυπα ζωής! Ακόμη και τότε που οι Αρχές των δεν γίνονται αποδεκτές από την πλειονότητα ενός Λαού! Δεν είναι δυνατόν οι διάφοροι «κουκουλοφόροι» να κινούνται, να καταστρέφουν κατά βούλησιν και να παραμένουν ατιμώρητοι, ενώ κάποιοι γενναίοι Άνδρες -το αν είναι Στρατηγοί η Στρατιώτες είναι όλως επουσιώδες- να ευρίσκωνται εις την φυλακήν!»
• Δυοίν θάτερον: Ή ο γράφων παρεφρόνησεν ή υμείς, ο αναγνώσας τα παραπάνω! Σας εκφράζω λοιπόν την αγανάκτησίν μου και τον αποτροπιασμόν μου δια δύο τινα:
• Πρώτον, διότι εδώσατε στην δημοσιότητα ένα υπηρεσιακό έγγραφό μου, χωρίς να με ενημερώσετε, μόνο και μόνο για να με εκθέσετε και
• Δεύτερον, διότι το εσχολιάσατε με περισσήν κακότητα.
Αυτήν την «Χούντα», της ιδικής σας εκδόσεως, την απεχθάνομαι!
Αυτήν την «Χούντα», η οποία διαγράφει τον Βουλευτή της από το Κόμμα, μόνον και μόνο επειδή ετόλμησε να έχη μια προσωπική του γνώμη, την αποστρέφομαι!
Αυτήν την «Χούντα», η οποία παρακάμπτει την Βουλή και υπογράφει το ΜΝΗΜΟΝΙΟ με την υπογραφή ενός, την αντιμάχομαι!
Αυτήν την «Χούντα», η οποία παίρνει δύο Δικαστές του Σ.Τ.Ε., (Δικαστές του ακυρωτικού Δικαστηρίου που απέρριψαν την κατά του Μνημονίου προσφυγή, για να υπηρετήσουν τα Κυβερνητικά Σχέδια) και τους διορίζει Συμβούλους του Κυβερνητικού Μηχανισμού, την μισώ!
Ναι, την σημερινή πολιτική κατάσταση, η οποία κυβερνά απολυταρχικά, έχει όμως κοινοβουλευτικό μανδύα, δεν την αποθαυμάζω!
Επιστεγάζω το παρόν με μερικά λόγια από την χθεσινή «ΕΣΤΙΑ»:
«....τα προ και τα μετά πολιτικά γεγονότα του 1974 επέτρεψαν στην ακραία αριστερά να απολαύσει μία «δόξα» που ουδέποτε είχε γνωρίσει στο παρελθόν και η οποία της προσπόρισε και πολιτικά οφέλη και ισχύ αντιστρόφως ανάλογη προς το κομματικό της μέγεθος. Κατέλαβαν θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό, ενώ συγχρόνως έθεσαν υπό διωγμό κάθε συντηρητικό στοιχείο που ήταν εμπόδιο στον φρενήρη καλπασμό της προς την υπονόμευση του Κράτους», γράφει ο κ. Β. Κοραχάης στο κύριο άρθρο.
Αρνούμαι εξ ίσου να αποδεχθώ μία «Χούντα» η οποία προέρχεται είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά! Θαυμάζω όμως τους ανθρώπους, δεξιούς η αριστερούς, μαύρους η λευκούς, οι οποίοι προτιμούν να θυσιάσουν την ζωήν των και όχι τις ιδέες των!
Ταύτα προς σωφρονισμόν και ...επιμόρφωσιν υμών, κύριε αξιωματούχε της κοινοβουλευτικής ...... «Δημοκρατίας» των ημερών μας.
Επί δε τούτοις διατελώ μετά τιμής
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ:
1. Στρατηγόν κ. Νικόλαον Ντερτιλήν,
Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού
Σολωμού, 3-5
181 22 ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΝ
2. Προς την Αξιότιμον Διεύθυνσιν της Εφημερίδος
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
Εθνάρχου Μακαρίου και Δ. Φαληρέως, 2
185 47 Ν.ΦΑΛΗΡΟΝ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ κ. ΠΕΤΑΛΩΤΗ
Ο Αμβρόσιος στον Ντερτιλή
Βασιλης Νεδος
Δυσάρεστη έκπληξη προκάλεσε στο υπουργείο Δικαιοσύνης η αίτηση του μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου να επισκεφθεί στις φυλακές Κορυδαλλού τον Νίκο Ντερτιλή, τελευταίο κρατούμενο εκ των πρωταιτίων της χούντας, τον οποίο χαρακτηρίζει ως «πολιτικό κρατούμενο» και «πρότυπο ζωής».
Στην επιστολή του ο κ. Αμβρόσιος πλέκει το εγκώμιο του Ντερτιλή. Παραπονείται ότι δεν του έχει δοθεί άδεια ώς τώρα ώστε να επισκεφθεί «τον γενναίο Ελληνα αδελφό μας στο δεσμωτήριό του, κατ’ εφαρμογή του λόγου του Θεού. Θα ήθελα να του σφίξω το χέρι και να τον συγχαρώ διά ζώσης φωνής μόνο και μόνο διότι παραμένει πιστός στις αρχές του καθ’ ον χρόνο θα ηδύνατο με μιαν υποκριτικήν δήλωση μετανοίας να έχει κερδίσει την ελευθερίαν του. Ανθρωποι οι οποίοι έχουν αρχές και δεν τις θυσιάζουν αποτελούν πρότυπα ζωής. Ακόμη και τότε που οι αρχές των δεν γίνονται αποδεκτές από την πλειονότητα ενός λαού».
Η «Κ» απευθύνθηκε στον αρμόδιο υφυπουργό κ. Γ. Πεταλωτή ο οποίος επιβεβαίωσε την ύπαρξη τέτοιου αιτήματος και δήλωσε ότι «η πολιτεία μέσα από το σωφρονιστικό σύστημα αντιμετωπίζει όλους τους κρατουμένους ακριβώς με τον ίδιο γνώμονα. Ως κρατουμένους και μόνον, ανεξάρτητα από το αδίκημα που τέλεσαν, με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Υπό την έννοια αυτή ο Ιεράρχης ζητεί με νόμιμο τρόπο την επίσκεψη σε οποιονδήποτε κρατούμενο. Αφού αυτός συναινεί, δεν θα μπορούσε να υπάρξει άρνηση. Σε πολιτικό επίπεδο όμως οι κολακευτικοί χαρακτηρισμοί προς βασανιστές και υπηρέτες της χούντας προσβάλλουν σαφέστατα το δημοκρατικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Διαβάζοντας το έγγραφο του κ. Αμβρόσιου, με το οποίο εξυμνούσε επί μακρόν τον κρατούμενο Ντερτιλή, αδυνατούσα να το πιστέψω».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΝΤΕΡΤΙΛΗ
Σεβασμιώτατε Άγιε Αιγιαλείας και Καλαβρύτων,
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως νέος άνθρωπος κι ενεργό μέλος της κοινωνίας μας διάβασα το άρθρο σας για την επίσκεψή σας στον "στρατηγό" Ντερτιλή. Διαπίστωσα όντως δικαίως να διερωτάσθε ποιό είναι το αδίκημα σας. Φυσικά και θα είχατε δίκαιο να διερωτάσθε από την στιγμή που θαυμάζετε την αξιοπρέπεια και την εντιμότητα του κ. Ντερτιλή καθώς αρνείται να προδώσει τα πιστεύω και τις Αρχές του...Όμως θα μου επιτρέψετε με όλο το θάρρος της γνώμης και της ελευθερίας άποψης που με διακρίνει (κι εσάς κι εμένα σε μια όντως πετσοκομμένη δημοκρατία θα ομολογήσω που όμως δεν παραβιάζονται οι στοιχειώδεις ελευθερίες) να σας τονίσω τα εξής:
- Ο κ. Ντερτιλής δεν είναι πολιτικός κρατούμενος. Σεβασμιώτατε είναι όντως κρίμα να αγνοείται την ελληνική ιστορία και μάλιστα γεγονότα στα οποία υπήρξατε εν ζωή και φυσικά με φέρνετε στην δύσκολη θέση να σας εξιστορήσω γεγονότα σε χρόνους που ακόμα δεν είχα γεννηθεί. Ο κ. Ντερτιλής λοιπόν πήρε μέρος στην καταστολή της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, ήταν εκείνος που είδε από πολύ κοντά την πύλη του Πολυτεχνείου να πέφτει. Ο οδηγός του, Αντώνης Αγριτέλης, είχε καταθέσει στη δίκη του Πολυτεχνείου, ότι σκότωσε εν ψυχρώ τον Μιχάλη Μυρογιάννη, έξω από το Πολυτεχνείο, το μεσημέρι της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 1973. Ο Μυρογιάννης ήταν ένας εκ των εξεγερμένων. Τη στιγμή που το 20χρονο παλικάρι προσπαθούσε να διαφύγει των αστυνομικών, ο Ντερτιλής τον πυροβόλησε φυτεύοντάς του μια σφαίρα στο κεφάλι.
«Είδα τον Ντερτιλή να βγάζει το περίστροφό του και να σκοτώνει έναν νεαρό στην οδό Πατησίων. Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτε, μπήκε στο τζιπ και, χτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε: «Με παραδέχεσαι, ρε; Με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι»..Ο κ. Ντερτιλής καταδικάστηκε για ποινικό αδίκημα και μάλιστα Σεβασμιώτατε από ελληνικό δικαστήριο για δολοφονία εκ προθέσεως!!! Ισχυριζόμενος δε ότι είναι πολιτικός κρατούμενος κι όχι εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου της ευνομούμενης ελληνικής πολιτείας αμφισβητεί την ίδια την απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων , της ελληνικής δικαιοσύνης κι εν κατακλείδι την ελληνική πολιτεία και τους θεσμούς της.
- Κρίνεται δικαιολογημένη την κίνηση σας και μάλιστα την δικαιολογείται γράφοντας :
"Το καθήκον, πού έχω ως χριστιανός και μάλιστα ως Επίσκοπος τοῦ Χριστού, νά εφαρμόζω πιστά τις εντολές του Κυρίου μας, δεν το διαπραγματεύομαι με κανέναν! Κατά την ημέρα της Κρίσεως ο Κριτής μας θα μας είπει: «Ήμουνα στη φυλακή και δεν ήλθετε πρός με!» Δεν θα μπορέσω τότε να δικαιολογηθώ, λέγοντας: «Κύριε, μόνο τους πολιτικούς κρατουμένους δεν έπισκέφθηκα στη φυλακή τους, και τούτο διότι θα αντιδρούσε το φασιστικό κατεστημένο της εποχής μου!».
Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού! " Ορθότατα τα γράφετε Σεβασμιώτατε. Κι επειδή όλοι μας είμαστε παιδιά του θεού θα πρέπει για να είστε απόλυτα δικαιολογημένος και εν τάξει ως προς τα του Κυρίου μας να επισκεφτείτε στην φυλακή τον Δημήτριο Κουφοντίνα και τον Χριστόδουλο Ξηρό. Με την δική σας λογική κι αυτοί είναι πολιτικοί κρατούμενοι κι όχι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Επίσης βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές και μάλιστα έχουν χάσει το δρόμο τους προς τον Θεό. Όμως κι αυτοί σαν τον κύριο Ντερτιλή εμμένουν στα πιστεύω τους και τις αρχές τους. Οφείλεται λοιπόν μια επίσκεψη και σε αυτούς. Ειδάλλως Σεβασμιώτατε θα κατηγορηθείτε και δικαίως για μονόπλευρη αντιμετώπιση. Κι ο μεν Ντερτιλής (για μένα στυγνός εγκληματίας, για εσάς πολιτικός κρατούμενος) θα θεωρείτε από εσάς παιδί του Θεού, οι δε Κουφοντίνας και Ξηρός (για μένα στυγνοί εγκληματίες, για εσάς αναρχοκομμουνισταί) θα θεωρούνται παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Κι αυτό είναι άδικο στα μάτια του Θεού τον οποίον κι εκπροσωπείτε Σεβασμιώτατε και προσεύχεστε για την σωτηρία υμών. Και να θυμάστε πάντα αυτό που δικαίως γράψατε: ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!! Ανεξάρτητα πολιτικών φρονημάτων...
- Τέλος στην δημοκρατία όπως ορθώς γράψατε δεν διώκεται κανείς για πολιτικά φρονήματα. Ελπίζω να το πρεσβεύετε Σεβασμιώτατε και σε περιόδους δικτατορίας. Γιατί δεν ξέρω λόγω ηλικίας (συγχωρέστε με ) αν ήσασταν το ίδιο φιλελεύθερος και σε άλλες εποχές ή η φιλελευθερία σας αυτή γεννήθηκε μαζί με την μεταπολίτευση...
Με αγάπη
Ένα από τα πολλά παιδιά του Θεού
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Τελειόφοιτος Νομικής Σχολής
Πανεπιστημίου Καμερίνο.
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΝΤΕΡΤΙΛΗ
Σεβασμιώτατε Άγιε Αιγιαλείας και Καλαβρύτων,
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως νέος άνθρωπος κι ενεργό μέλος της κοινωνίας μας διάβασα το άρθρο σας για την επίσκεψή σας στον "στρατηγό" Ντερτιλή. Διαπίστωσα όντως δικαίως να διερωτάσθε ποιό είναι το αδίκημα σας. Φυσικά και θα είχατε δίκαιο να διερωτάσθε από την στιγμή που θαυμάζετε την αξιοπρέπεια και την εντιμότητα του κ. Ντερτιλή καθώς αρνείται να προδώσει τα πιστεύω και τις Αρχές του...Όμως θα μου επιτρέψετε με όλο το θάρρος της γνώμης και της ελευθερίας άποψης που με διακρίνει (κι εσάς κι εμένα σε μια όντως πετσοκομμένη δημοκρατία θα ομολογήσω που όμως δεν παραβιάζονται οι στοιχειώδεις ελευθερίες) να σας τονίσω τα εξής:
- Ο κ. Ντερτιλής δεν είναι πολιτικός κρατούμενος. Σεβασμιώτατε είναι όντως κρίμα να αγνοείται την ελληνική ιστορία και μάλιστα γεγονότα στα οποία υπήρξατε εν ζωή και φυσικά με φέρνετε στην δύσκολη θέση να σας εξιστορήσω γεγονότα σε χρόνους που ακόμα δεν είχα γεννηθεί. Ο κ. Ντερτιλής λοιπόν πήρε μέρος στην καταστολή της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, ήταν εκείνος που είδε από πολύ κοντά την πύλη του Πολυτεχνείου να πέφτει. Ο οδηγός του, Αντώνης Αγριτέλης, είχε καταθέσει στη δίκη του Πολυτεχνείου, ότι σκότωσε εν ψυχρώ τον Μιχάλη Μυρογιάννη, έξω από το Πολυτεχνείο, το μεσημέρι της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 1973. Ο Μυρογιάννης ήταν ένας εκ των εξεγερμένων. Τη στιγμή που το 20χρονο παλικάρι προσπαθούσε να διαφύγει των αστυνομικών, ο Ντερτιλής τον πυροβόλησε φυτεύοντάς του μια σφαίρα στο κεφάλι.
«Είδα τον Ντερτιλή να βγάζει το περίστροφό του και να σκοτώνει έναν νεαρό στην οδό Πατησίων. Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτε, μπήκε στο τζιπ και, χτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε: «Με παραδέχεσαι, ρε; Με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι»..Ο κ. Ντερτιλής καταδικάστηκε για ποινικό αδίκημα και μάλιστα Σεβασμιώτατε από ελληνικό δικαστήριο για δολοφονία εκ προθέσεως!!! Ισχυριζόμενος δε ότι είναι πολιτικός κρατούμενος κι όχι εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου της ευνομούμενης ελληνικής πολιτείας αμφισβητεί την ίδια την απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων , της ελληνικής δικαιοσύνης κι εν κατακλείδι την ελληνική πολιτεία και τους θεσμούς της.
- Κρίνεται δικαιολογημένη την κίνηση σας και μάλιστα την δικαιολογείται γράφοντας :
"Το καθήκον, πού έχω ως χριστιανός και μάλιστα ως Επίσκοπος τοῦ Χριστού, νά εφαρμόζω πιστά τις εντολές του Κυρίου μας, δεν το διαπραγματεύομαι με κανέναν! Κατά την ημέρα της Κρίσεως ο Κριτής μας θα μας είπει: «Ήμουνα στη φυλακή και δεν ήλθετε πρός με!» Δεν θα μπορέσω τότε να δικαιολογηθώ, λέγοντας: «Κύριε, μόνο τους πολιτικούς κρατουμένους δεν έπισκέφθηκα στη φυλακή τους, και τούτο διότι θα αντιδρούσε το φασιστικό κατεστημένο της εποχής μου!».
Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού! " Ορθότατα τα γράφετε Σεβασμιώτατε. Κι επειδή όλοι μας είμαστε παιδιά του θεού θα πρέπει για να είστε απόλυτα δικαιολογημένος και εν τάξει ως προς τα του Κυρίου μας να επισκεφτείτε στην φυλακή τον Δημήτριο Κουφοντίνα και τον Χριστόδουλο Ξηρό. Με την δική σας λογική κι αυτοί είναι πολιτικοί κρατούμενοι κι όχι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Επίσης βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές και μάλιστα έχουν χάσει το δρόμο τους προς τον Θεό. Όμως κι αυτοί σαν τον κύριο Ντερτιλή εμμένουν στα πιστεύω τους και τις αρχές τους. Οφείλεται λοιπόν μια επίσκεψη και σε αυτούς. Ειδάλλως Σεβασμιώτατε θα κατηγορηθείτε και δικαίως για μονόπλευρη αντιμετώπιση. Κι ο μεν Ντερτιλής (για μένα στυγνός εγκληματίας, για εσάς πολιτικός κρατούμενος) θα θεωρείτε από εσάς παιδί του Θεού, οι δε Κουφοντίνας και Ξηρός (για μένα στυγνοί εγκληματίες, για εσάς αναρχοκομμουνισταί) θα θεωρούνται παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Κι αυτό είναι άδικο στα μάτια του Θεού τον οποίον κι εκπροσωπείτε Σεβασμιώτατε και προσεύχεστε για την σωτηρία υμών. Και να θυμάστε πάντα αυτό που δικαίως γράψατε: ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!! Ανεξάρτητα πολιτικών φρονημάτων...
- Τέλος στην δημοκρατία όπως ορθώς γράψατε δεν διώκεται κανείς για πολιτικά φρονήματα. Ελπίζω να το πρεσβεύετε Σεβασμιώτατε και σε περιόδους δικτατορίας. Γιατί δεν ξέρω λόγω ηλικίας (συγχωρέστε με ) αν ήσασταν το ίδιο φιλελεύθερος και σε άλλες εποχές ή η φιλελευθερία σας αυτή γεννήθηκε μαζί με την μεταπολίτευση...
Με αγάπη
Ένα από τα πολλά παιδιά του Θεού
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Τελειόφοιτος Νομικής Σχολής
Πανεπιστημίου Καμερίνο.
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Δικηγόρου
Προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών
Για άλλη μια φορά και στην πόλη μας η μισαλλοδοξία σκοταδισμός ο φανατισμός, η υποκρισία και η λανθασμένη εικόνα που κάποιοι θέλουν για την Ορθοδοξία βγάζουν από τη θήκη τα ξίφη τους θέλοντας να υποστηρίξουν τη Θρησκεία της Αγάπης. Διατείνονται ότι κινδυνεύουν τα όσια και ιερά της πίστεως από ένα θεατρικό έργο που πρόκειται να ανεβαστεί στο Αρχαίο Ωδείο στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου.
Και πάλιν οι υπνώτουσες θρησκευτικές συνειδήσεις επιχειρούν να εξεγερθούν από το αποχαυνωμένο υπόστρωμα της στείρας και χωρίς ουσία και περιεχόμενο τυπολατρικής Ορθοδοξίας. Μιας Ορθοδοξίας που τίποτε δεν θυμίζει από τα γνήσια και άφθαρτα κηρύγματα του γλυκύ Ναζωραίου που χάριν της μεγάλης του αγάπης στον παραπεσόντα θυσίασε την ίδια τη ζωή του, πάνω στο Σταυρό. Ξεχνούν φαίνεται εκείνο το «Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής»…
Αλλά εκείνοι ακολουθούν το δικό τους «ευαγγέλιο» του μίσους και του φανατισμού.
Δεν τους δίδαξε διόλου η φρικιαστική εκείνη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» (23 προς 24 Αυγούστου και τότε του 1572) όπου οι καθολικοί κατακρεούργησαν τους διαμαρτυρομένους καλβινιστές τους λεγομένους Ουγενότους. Τα θύματα εκείνα του μίσους μεταξύ φανατικών Χριστιανών έφτασαν τις 5.000 στο Παρίσι και άλλες 30.000 στην επαρχία. Τότε ο άρχων της καθολικής Εκκλησίας πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ΄ ο θέσει κήρυκας της θρησκείας του «Αγαπάτε αλλήλους» μόλις έμαθε το βδελυρό έγκλημα διάταξε να φωταγωγηθεί η Ρώμη, να σημάνουν όλες οι καμπάνες ,να γίνουν λιτανείες και να ψαλούν δοξολογίες.
Βέβαια η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο έγκλημα θρησκευτικού φανατισμού. Αμέτρητα είναι τα θύματα και οι θύτες μεταξύ Χριστιανών και «απίστων»
Άρχισαν με τους διωγμούς των Χριστιανών από τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, με αποκορύφωμα το φρικτό εκείνο θεατρικό μαρτύριο της άλλης εκείνης στυγερής νύχτας της 1ης Αυγούστου του 64 μ. Χ. τότε που ο Νέρωνας έριξε στους Χριστιανούς την ευθύνη για την μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης και οργάνωσε στον Ιππόδρομο ένα πελώριο θέαμα αίματος και φρίκης. Βέβαια πολύ λιγότερα ή σχεδόν τίποτε δεν μας μάθανε όμως και για τους διωγμούς των «Εθνικών» από τους Χριστιανούς όταν οι τελευταίοι ήλθαν στη βασιλεία τους την περίοδο των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Πάντα για την υπεράσπιση της Εκκλησίας οι χριστιανοί καταστρέψανε μανιωδώς και συστηματικά τους ναούς, τους βωμούς και τα αγάλματα. Ο ίδιος ο Θεοδόσιος που ονομάσθηκε μέγας από τους Χριστιανούς υπήρξε ό άνωθεν πρωταθλητής των βανδαλισμών. Και λίγο αργότερα (419) η Σύνοδος της Καρθαγένης ζητάει από «τους θρησκευτικωτάτους βασιλείς ώστε τα εγκαταλείμματα των ειδώλων … κελεύσαι παντελώς αποκοπήναι (να καταστραφούν ολότελα) «ίνα τα λείψανα της ειδωλολατρείας …παντί τρόπω εξαλειφθώσιν» Κανόνες η΄και πδ΄)
΄Ετσι εξαλείφτηκαν άπειρα αριστουργήματα της ελληνικής και ελληνιστικής τέχνης. Αλλά και στον πόλεμο κατά των αιρέσεων (Δ΄ αιώνας) και στον πόλεμο των εικόνων ,την εικονομαχία(Η΄-Θ αιώνες) έμψυχα και άψυχα παραδόθηκαν στη φωτιά και στο τσεκούρι της ένθεης μανίας των ομοθρήσκων.
Και οι αφανισμοί οι σφαγές και οι καταστροφές τελειωμό δεν βρήκαν ποτέ. Εθνικοί κατά Χριστιανών, Χριστιανοί κατά Εθνικών. Μωαμεθανοί κατά Χριστιανών, Χριστιανοί κατά Χριστιανών όλοι στο όνομα του Θεού τους.
Δεν εύρισκαν άλλο προσφορότερο τρόπο λατρείας παρά την εξαφάνιση των αλλοδόξων από προσώπου της γης,
Και σήμερα αυτά τα απομεινάρια της μισαλλοδοξίας κάθε τόσο ξεπροβάλουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο και επιχειρούν να καταστρέψουν κάθε δημιούργημα τέχνης ή πολιτισμού που θεωρούν ότι προσβάλει το πιστεύω τους ή τα σύμβολα της θρησκείας τους .
Αρκεί ένας φανατισμένος ιερωμένος που βλέπει πίσω από την τεχνη,τη σάτυρα,το βιβλίο την όποια έκφραση ελεύθερης πνευματικής δημιουργίας ,φαντάσματα να κινούνται απειλητικά κατά των συμβόλων ή ιερών.
Είχαμε και στην πόλη μας στο παρελθόν κρούσματα με κινητοποιήσεις «ευσεβών»κατά βιβλίων, κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, σάτιρας προσώπων που είχαν προκαλέσει το Πανελλήνιο με τα «θρησκευτικά τους» καμώματα.
Σε καμιά περίπτωση δεν είναι ορθοδοξία η καταστροφή ενός πιάνου στην Ροτόντα της Θεσσαλονίκης από κάποιο οργίλο καλόγερο, ούτε η καταστροφή της οθόνης και των καθισμάτων του κινηματογράφου «΄Εμπασσυ» από αγανακτισμένους χριστιανούς γιατί προβαλλόταν η ταινία του Σκορτσέζε «Ο τελευταίος πειρασμός».Όχι δεν είναι ορθοδοξία ο εκσφενδονισμός εικόνων και άλλων ιερών αντικειμένων στο Ναό της Μεταμόρφωσης της Κηφισιάς από υποστηριχτές των εκπτώτων Μητροπολιτών.
Ορθοδοξία δεν νοείται το πάθος η εκδίκηση, ο διασυρμός η σπίλωση και ότι άλλο χαρακτηρίζει ταραγμένες συνειδήσεις, αλλά νηφαλιότητα, γαλήνη, ηρεμία, πραότητα και υψηλό ήθος.
Ορθοδοξία δεν είναι ζωή τρυφηλή σε πολυτέλεια, συσσώρευση πλούτου αλλά απλότητα, σύνεση και ευπρέπεια.
Ορθοδοξία είναι ο διάλογος, η επικοινωνία και όχι η κρυψίνοια η διαγωγή εν κρυπτώ και παραβύστω. Είναι η προσπάθεια για προσέγγιση και με τον αντιφρονούντα η εξήγηση.
Οφείλεις να κάνεις γνωστές τις αλήθειές σου, να συζητήσεις και να κατατοπίσεις τον αντιφρονούντα.
Τέλος Ορθοδοξία δεν σημαίνει σκοταδισμός….
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Δικηγόρου
Προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών
Για άλλη μια φορά και στην πόλη μας η μισαλλοδοξία σκοταδισμός ο φανατισμός, η υποκρισία και η λανθασμένη εικόνα που κάποιοι θέλουν για την Ορθοδοξία βγάζουν από τη θήκη τα ξίφη τους θέλοντας να υποστηρίξουν τη Θρησκεία της Αγάπης. Διατείνονται ότι κινδυνεύουν τα όσια και ιερά της πίστεως από ένα θεατρικό έργο που πρόκειται να ανεβαστεί στο Αρχαίο Ωδείο στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου.
Και πάλιν οι υπνώτουσες θρησκευτικές συνειδήσεις επιχειρούν να εξεγερθούν από το αποχαυνωμένο υπόστρωμα της στείρας και χωρίς ουσία και περιεχόμενο τυπολατρικής Ορθοδοξίας. Μιας Ορθοδοξίας που τίποτε δεν θυμίζει από τα γνήσια και άφθαρτα κηρύγματα του γλυκύ Ναζωραίου που χάριν της μεγάλης του αγάπης στον παραπεσόντα θυσίασε την ίδια τη ζωή του, πάνω στο Σταυρό. Ξεχνούν φαίνεται εκείνο το «Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής»…
Αλλά εκείνοι ακολουθούν το δικό τους «ευαγγέλιο» του μίσους και του φανατισμού.
Δεν τους δίδαξε διόλου η φρικιαστική εκείνη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» (23 προς 24 Αυγούστου και τότε του 1572) όπου οι καθολικοί κατακρεούργησαν τους διαμαρτυρομένους καλβινιστές τους λεγομένους Ουγενότους. Τα θύματα εκείνα του μίσους μεταξύ φανατικών Χριστιανών έφτασαν τις 5.000 στο Παρίσι και άλλες 30.000 στην επαρχία. Τότε ο άρχων της καθολικής Εκκλησίας πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ΄ ο θέσει κήρυκας της θρησκείας του «Αγαπάτε αλλήλους» μόλις έμαθε το βδελυρό έγκλημα διάταξε να φωταγωγηθεί η Ρώμη, να σημάνουν όλες οι καμπάνες ,να γίνουν λιτανείες και να ψαλούν δοξολογίες.
Βέβαια η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο έγκλημα θρησκευτικού φανατισμού. Αμέτρητα είναι τα θύματα και οι θύτες μεταξύ Χριστιανών και «απίστων»
Άρχισαν με τους διωγμούς των Χριστιανών από τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, με αποκορύφωμα το φρικτό εκείνο θεατρικό μαρτύριο της άλλης εκείνης στυγερής νύχτας της 1ης Αυγούστου του 64 μ. Χ. τότε που ο Νέρωνας έριξε στους Χριστιανούς την ευθύνη για την μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης και οργάνωσε στον Ιππόδρομο ένα πελώριο θέαμα αίματος και φρίκης. Βέβαια πολύ λιγότερα ή σχεδόν τίποτε δεν μας μάθανε όμως και για τους διωγμούς των «Εθνικών» από τους Χριστιανούς όταν οι τελευταίοι ήλθαν στη βασιλεία τους την περίοδο των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Πάντα για την υπεράσπιση της Εκκλησίας οι χριστιανοί καταστρέψανε μανιωδώς και συστηματικά τους ναούς, τους βωμούς και τα αγάλματα. Ο ίδιος ο Θεοδόσιος που ονομάσθηκε μέγας από τους Χριστιανούς υπήρξε ό άνωθεν πρωταθλητής των βανδαλισμών. Και λίγο αργότερα (419) η Σύνοδος της Καρθαγένης ζητάει από «τους θρησκευτικωτάτους βασιλείς ώστε τα εγκαταλείμματα των ειδώλων … κελεύσαι παντελώς αποκοπήναι (να καταστραφούν ολότελα) «ίνα τα λείψανα της ειδωλολατρείας …παντί τρόπω εξαλειφθώσιν» Κανόνες η΄και πδ΄)
΄Ετσι εξαλείφτηκαν άπειρα αριστουργήματα της ελληνικής και ελληνιστικής τέχνης. Αλλά και στον πόλεμο κατά των αιρέσεων (Δ΄ αιώνας) και στον πόλεμο των εικόνων ,την εικονομαχία(Η΄-Θ αιώνες) έμψυχα και άψυχα παραδόθηκαν στη φωτιά και στο τσεκούρι της ένθεης μανίας των ομοθρήσκων.
Και οι αφανισμοί οι σφαγές και οι καταστροφές τελειωμό δεν βρήκαν ποτέ. Εθνικοί κατά Χριστιανών, Χριστιανοί κατά Εθνικών. Μωαμεθανοί κατά Χριστιανών, Χριστιανοί κατά Χριστιανών όλοι στο όνομα του Θεού τους.
Δεν εύρισκαν άλλο προσφορότερο τρόπο λατρείας παρά την εξαφάνιση των αλλοδόξων από προσώπου της γης,
Και σήμερα αυτά τα απομεινάρια της μισαλλοδοξίας κάθε τόσο ξεπροβάλουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο και επιχειρούν να καταστρέψουν κάθε δημιούργημα τέχνης ή πολιτισμού που θεωρούν ότι προσβάλει το πιστεύω τους ή τα σύμβολα της θρησκείας τους .
Αρκεί ένας φανατισμένος ιερωμένος που βλέπει πίσω από την τεχνη,τη σάτυρα,το βιβλίο την όποια έκφραση ελεύθερης πνευματικής δημιουργίας ,φαντάσματα να κινούνται απειλητικά κατά των συμβόλων ή ιερών.
Είχαμε και στην πόλη μας στο παρελθόν κρούσματα με κινητοποιήσεις «ευσεβών»κατά βιβλίων, κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, σάτιρας προσώπων που είχαν προκαλέσει το Πανελλήνιο με τα «θρησκευτικά τους» καμώματα.
Σε καμιά περίπτωση δεν είναι ορθοδοξία η καταστροφή ενός πιάνου στην Ροτόντα της Θεσσαλονίκης από κάποιο οργίλο καλόγερο, ούτε η καταστροφή της οθόνης και των καθισμάτων του κινηματογράφου «΄Εμπασσυ» από αγανακτισμένους χριστιανούς γιατί προβαλλόταν η ταινία του Σκορτσέζε «Ο τελευταίος πειρασμός».Όχι δεν είναι ορθοδοξία ο εκσφενδονισμός εικόνων και άλλων ιερών αντικειμένων στο Ναό της Μεταμόρφωσης της Κηφισιάς από υποστηριχτές των εκπτώτων Μητροπολιτών.
Ορθοδοξία δεν νοείται το πάθος η εκδίκηση, ο διασυρμός η σπίλωση και ότι άλλο χαρακτηρίζει ταραγμένες συνειδήσεις, αλλά νηφαλιότητα, γαλήνη, ηρεμία, πραότητα και υψηλό ήθος.
Ορθοδοξία δεν είναι ζωή τρυφηλή σε πολυτέλεια, συσσώρευση πλούτου αλλά απλότητα, σύνεση και ευπρέπεια.
Ορθοδοξία είναι ο διάλογος, η επικοινωνία και όχι η κρυψίνοια η διαγωγή εν κρυπτώ και παραβύστω. Είναι η προσπάθεια για προσέγγιση και με τον αντιφρονούντα η εξήγηση.
Οφείλεις να κάνεις γνωστές τις αλήθειές σου, να συζητήσεις και να κατατοπίσεις τον αντιφρονούντα.
Τέλος Ορθοδοξία δεν σημαίνει σκοταδισμός….
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΤΕΡΤΙΛΗ
17-8-2011
«Το μοιρολόι της μάνας»
Για το παιδί του Πολυτεχνείου)
Αγόρι μου μονάκριβο
και χιλιολατρεμένο
Χίλιες φορές σ’ αγκάλιαζα
και χίλιες σε φιλούσα,
όταν στον κόρφο κούρνιαζες,
μικρό και φοβισμένο
κι απάνω σου αγρυπνούσα.
Που να’ βρω σύννεφο διπλό,
φεγγάρι γεμισμένο
ουράνιο τόξο δίχρωμο
να’ ρθω να σε σκεπάσω;
Ξερό το χώμα και σκληρό,
βαθύς ο τάφος ,γιόκα μου,
πώς να’ μπω να σε φτάσω;
Κουρσάροι, τύραννοι πολλοί,
μιαν άγρια νύχτα σίμωσαν,
σε κούρσεψαν, σε πήραν…
σε σκότωσαν ,καλέ μου ,
βλαστάρι μου, αγέμιστο,
ποτήρι αξεχείλιστο,
άγουρε θησαυρέ μου.
Τα μάτια σου βασίλεψαν
τα σφράγισε η πούλια
ξεράθηκαν τα αίματα
στο άψυχο κορμί σου.
Τα όνειρα πετάξανε…
Και’ γω, ξερό κουφάρι
ακούω τη φωνή σου…
Θαρρώ και πάλι θα μου πεις:
«μανούλα μου κουράγιο!»
κ’ ύστερα τρέχοντας θα βγεις
τους άλλους ν’ ανταμώσεις.
Κρυφός ο πόνος της σκλαβιάς.
Ποτέ σου δεν τον θέλησες
να μου τον φανερώσεις.
Έλα να γίνεις σύμβολο
και είδωλο και ιδέα,
φανάρι στους αμύητους.
Στης γης μας το βασίλειο
περίσσεψαν τα δάκρυα…
Έλα μονάκριβέ μου,
έλα ξανά σαν όνειρο,
έλα και σαν τον ήλιο…
ΚΑΙΤΗ ΚΑΠΑΔΑΚΗ-ΣΠΥΡΟΥ
(Από την ποιητική συλλογή
«ΤΑΞΙΔΙ ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ» ΑΘΗΝΑ 1988)
Kαι για την αντιγραφη Λ.Γ.Μαργαρίτης
17-8-2011
«Το μοιρολόι της μάνας»
Για το παιδί του Πολυτεχνείου)
Αγόρι μου μονάκριβο
και χιλιολατρεμένο
Χίλιες φορές σ’ αγκάλιαζα
και χίλιες σε φιλούσα,
όταν στον κόρφο κούρνιαζες,
μικρό και φοβισμένο
κι απάνω σου αγρυπνούσα.
Που να’ βρω σύννεφο διπλό,
φεγγάρι γεμισμένο
ουράνιο τόξο δίχρωμο
να’ ρθω να σε σκεπάσω;
Ξερό το χώμα και σκληρό,
βαθύς ο τάφος ,γιόκα μου,
πώς να’ μπω να σε φτάσω;
Κουρσάροι, τύραννοι πολλοί,
μιαν άγρια νύχτα σίμωσαν,
σε κούρσεψαν, σε πήραν…
σε σκότωσαν ,καλέ μου ,
βλαστάρι μου, αγέμιστο,
ποτήρι αξεχείλιστο,
άγουρε θησαυρέ μου.
Τα μάτια σου βασίλεψαν
τα σφράγισε η πούλια
ξεράθηκαν τα αίματα
στο άψυχο κορμί σου.
Τα όνειρα πετάξανε…
Και’ γω, ξερό κουφάρι
ακούω τη φωνή σου…
Θαρρώ και πάλι θα μου πεις:
«μανούλα μου κουράγιο!»
κ’ ύστερα τρέχοντας θα βγεις
τους άλλους ν’ ανταμώσεις.
Κρυφός ο πόνος της σκλαβιάς.
Ποτέ σου δεν τον θέλησες
να μου τον φανερώσεις.
Έλα να γίνεις σύμβολο
και είδωλο και ιδέα,
φανάρι στους αμύητους.
Στης γης μας το βασίλειο
περίσσεψαν τα δάκρυα…
Έλα μονάκριβέ μου,
έλα ξανά σαν όνειρο,
έλα και σαν τον ήλιο…
ΚΑΙΤΗ ΚΑΠΑΔΑΚΗ-ΣΠΥΡΟΥ
(Από την ποιητική συλλογή
«ΤΑΞΙΔΙ ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ» ΑΘΗΝΑ 1988)
Kαι για την αντιγραφη Λ.Γ.Μαργαρίτης
Η ΗΛΕΙΑ ΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ
Η ΗΛΕΙΑ ΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ
του Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Δικηγόρου - Προέδρου Εταιρείας
Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος
Καρπερός ο Ηλειακός Κάμπος υπήρξε χωνευτήρι λαών και εθνοτήτων. Δέχθηκε κατά καιρούς στίφη επιδρομέων που κατέληγαν εκεί, είτε από ανάγκη είτε από τυχοδιωκτισμό. Στους ηρωικούς χρόνους δέχθηκε τους Αιτωλούς και Θεσσαλούς, στους ιστορικούς τους Αρκάδες και Κερκυραίους, στους Μεσαιωνικούς κατά σειρά Σλάβους, Φράγκους, Αλβανούς και τελευταία Τούρκους και Αρβανίτες. Στους μετεπαναστατικούς χρόνους δέχθηκε Έλληνες από όλες τις γωνιές της χώρας, Καλαβρυτινούς, Αρκάδες, Ρουμελιώτες, Κεφαλλονίτες, Ζακυνθινούς, Ηπειρώτες, Μανιάτες, Χιώτες κ.ά. Όλα τα ετερόκλητα και ιδίως αλλόφυλα στοιχεία συγχωνεύθηκαν στο μεγάλο χωνευτήρι της κοινωνικής ζωής.
Η γη της Ηλείας, ιερή πάντα κατά τους Αρχαίους Έλληνες, με το αθλητικοθρησκευτικό κέντρο την Ιερή Άλτη της Ολυμπίας, στους Βυζαντινούς χρόνους κτήμα του Αγίου Ανδρέου, στη Φραγκοκρατία προσωπική ιδιοκτησία του Φράγκου Ηγεμόνα, στην Τουρκοκρατία προσωπικό κτήμα της μητέρας του εκάστοτε Σουλτάνου, έδινε ασυλία στους Ηλείους και τους εξασφάλιζε μία ειρηνική διαβίωση μέσα στα πατρογονικά τους.
Τα διάφορα ήθη και έθιμα των ξενόφερτων ξαναπλάστηκαν και ξαναδόθηκαν σε εντόπιο τόνο και χρώμα. Στο διάβα των αιώνων αυτών πολλοί αποπειράθηκαν να γράψουν την ιστορία της Ηλείας χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να υπάρχει στην ουσία μία ολοκληρωμένη και άρτια εργασία για το σύνολο του Ηλειακού τόπου και των ανθρώπων του στη διαδρομή των αιώνων.
• Ο αποκαλυπτικός και μακρόπνοος ιστορικός της Ηλείας δεν έχει μέχρι σήμερα υπάρξει. Δεν μπορώ βεβαίως να παραγνωρίσω την συνεισφορά του αείμνηστου Γυμνασιάρχη Γεωργίου Παπανδρέου ο οποίος με τις έρευνές του διέσωσε πολλά στοιχεία της ιστορίας της Ηλειακής γης, όμως κι εκείνος πλήρη, διεξοδική και εμπεριστατωμένη ιστορία της Ηλείας δεν έγραψε. Λέγεται πως ο δεύτερος τόμος ο οποίος είχε αναγγελθεί με τίτλο: «Η Ηλεία διά μέσου των Αιώνων» ήταν κατά πολύ αξιολογότερος. Λέγεται ότι καταστράφηκε την τελευταία στιγμή που θα δίδονταν στο τυπογραφείο. Έγραψε επίσης και τα «Περί της διαλέκτου των Ηλείων», «Ηλειακά», και «Περί του όρους Φολόης» κ.ά.
• «Το χρονικό της Ανδραβίδας» του αείμνηστου Γυμνασιάρχη Δημητρίου Π. Οικονομοπούλου καθώς και το ανέκδοτο έργο του με τον τίτλο: «Η Ηλεία επί Τουρκοκρατίας».
• Ο Γεώργιος Α. Χρυσανθακόπουλος με την «Ηλεία επί Τουρκοκρατίας», έκδοση του 1950, ένα έργο που έχει συμβάλει σημαντικά στη γνώση των Ηλειακών πραγμάτων της εποχής εκείνης.
Η Ηλειακή ιστορία όμως είναι ανεξάντλητη και σε μεγάλα τμήματά της ανεξερεύνητη. Βέβαια τα μεγάλα και σημαντικά γεγονότα της Ηλειακής ιστορίας είναι γνωστά. Δεν είναι όμως μελετημένα σε όλη τους την έκταση, το βάθος και στις λεπτομέρειες της. Όσοι καταπιάνονται με τη συγγραφή επί μέρους ιστοριών τοπικών κοινωνιών με την καταγραφή όσων πληροφοριών έχουν σχέση με την προέλευση των κατοίκων, την σύνθεση των πληθυσμών, τις μετακινήσεις τους στο χώρο, τη μόνιμη εγκατάστασή τους, την ανάπτυξη δραστηριοτήτων, την καταγραφή ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν την πορεία τους μέσα στο χρόνο συμβάλλουν σημαντικά στη διάσωση και διατήρηση ηθών, εθίμων και παραδόσεων. Προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στον μελετητή και μελλοντικό συγγραφέα της συνολικής ιστορίας της Ηλείας.
Η καταγραφή των μικροϊστοριών αποτελούν ψηφίδες στη σύνθεση του μεγάλου ψηφιδωτού της Ηλειακής ιστορίας. Όλες οι πόλεις και τα χωριά της Ηλείας κατά καιρούς είχαν την τύχη να έχουν κάποιο πνευματικό άνθρωπο που θα ξεπλήρωνε το χρέος του προς τη γενέτειρά του, τους απογόνους του, στους επιγενόμενους.
• Ο Τάκης Δόξας μέσα από το «Χρονικό του Πύργου» έδωσε στοιχεία της ιστορίας της πόλης που γεννήθηκε, δραστηριοποιήθηκε και δεν εγκατέλειψε ποτέ, καθώς και την μοναδική «Ηλειακή Γραμματολογία» του.
• Ο Αύγουστος Α. Καπογιάννης με το έργο του «Ο Πύργος της Ηλείας - Ιστορική Έρευνα - Μελέτη του τόπου» Μέρος Α΄, Θέρος 1970-1972, μας παραδίδει σημαντικές πληροφορίες για την πόλη του Πύργου από της ιδρύσεώς του μέχρι την εποχή μας, ενώ το έργο αυτό συνεχίζεται μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας του, της Αυγής Πύργου. Επίσης ο Κωνσταντίνος Γρ. Κυριακόπουλος με το δίτομο έργο του «Ο Πύργος και η Ηλεία στην επανάσταση και στα χρόνια του Καποδίστρια» μας παρέχει σημαντικές πληροφορίες για την υπό μελέτη περίοδο.
• Ο Λεωνίδας Καρνάρος με το έργο του: «Αμαλιάδα 1821-1914» και με μία σειρά εκδόσεις με επί μέρους έρευνές του όπως «Ηλειακή Παροικία της Πάτρας», «Ηλείοι πεσόντες κατά τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες 1897-1922», «Πρωτοδικείο Αμαλιάδος», «Μαρίκα Μπότση –Τσαπαλίρα, η πρώτη γυναίκα δήμαρχος στην Αμαλιάδα και στην Ελλάδα», «Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αμαλιάδος», «Οι Ηλείοι της Αμερικής και του Καναδά», «Εμπορικός Σύλλογος Αμαλιάδος 1908-2008», κ.ά. μας παρουσιάζει το παρελθόν της άλλης μεγάλης πόλης της Ηλείας.
• Ο αείμνηστος χαλκέντερος μελετητής και συγγραφέας Τάσος Γριτσόπουλος μέσα από δύο τόμους του έργου του «Ιστορία της Γαστούνης» παρέχει ένα πλήθος στοιχείων και μαρτυριών για την ιστορική διαδρομή και πορεία της πόλεως του Ηλειακού Κάμπου που για πολλά χρόνια υπήρξε το επίκεντρο ενδιαφέροντος των Τούρκων, των Φράγκων και των υποδούλων.
• Ο π. Κωνσταντίνος Καπετανόπουλος μέσα από το βιβλίο του: «Ιστορικές Σελίδες της Ανδραβίδας» διασώζει πολλά ιστορικά στοιχεία για την πρωτεύουσα των Φράγκων στο Μοριά.
• Ο αείμνηστος Ανδρέας Μπούτσικας μέσα από το βιβλίο του «Το Αυγείο» μας δίνει το χρονικό της ίδρυσης του χωριού Μπουχιώτη το οποίο μετονομάστηκε σε Αυγείο, σε ανάμνηση του μυθικού βασιλιά της ΄Ηλιδας, αλλά και με το δίτομο έργο του «Η Φραγκοκρατία στην Ηλεία 1205-1428» φωτίζει ιστορικές στιγμές εκείνης της περιόδου. Είχε εκδώσει και τα βιβλία: «Σλάβοι και τοπωνύμια στην Ηλεία», «Η αρχαία Ήλις», «Φραγκικά μνημεία στην Ηλεία» κ.ά.
• Ο αείμνηστος δάσκαλος Γεώργιος Μαραζιώτης μέσα από το έργο του: «Ιστορία του Τραγανού» σκιαγραφεί τη δημιουργική πορεία στο χρόνο της Κοινότητας Τραγανού του μετέπειτα Δήμου και ενός των τριών Δήμων του κάμπου που συγκρότησαν το νέο Καλλικρατικό Δήμο Πηνειού.
• Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας μπορεί να μην έγραψε ιστορικές μελέτες όμως στο έργο του περιλαμβάνονται πολλά ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία για τη γενέτειρά του τα Λεχαινά. Βέβαια σημαντικές πληροφορίες και ιστορικά γεγονότα της Ηλείας καταγράφει και περισώζει επίσης και ο αείμνηστος Ντίνος Ψυχογιός μέσα από τις σελίδες του ανεπανάληπτου περιοδικού « ΗΛΕΙΑΚΑ» και με τις αυτοτελείς εκδόσεις «Περί γοητειών και μαντείας», «Ο κώδικας Παναγίας της Λεχαινίτισσας και τα Λεχαινά» και «Ηλειώτικα παιδοκόμια».
• Ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία για τους τόπους γέννησής τους μας δίνουν ακόμη ο Νίκος Β. Αναστόπουλος με το έργο του «Η Δίβρη Ηλείας στο διάβα των Αιώνων», ο Ανδρέας Μπράτης για το «Βαρθολομιό», και «Η Αγία Ελεούσα (Λυγιά Βαρθολομιού Ηλείας)», ο Διονύσης Αγιαννιτόπουλος και ο αείμνηστος Παναγιώτης Γιόβας για τα Σαβάλια, ο Λεωνίδας Μαργαρίτης για το «Χρονικό του Κοροίβου», ο αείμνηστος Βασίλης Κουρής και η κόρη του Αναστασία για το Κάστρο και τα Λουτρά Κυλλήνης. Ο Γιώργος Σταυρόπουλος για την Οινόη, ο Κώστας Λούρμπας για τη Γαστούνη και το Δήμο Μυρτουντίων, ο Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος για την Πλατιάννα, ο Πάνος Αργυρόπουλος για τα Κρέστενα, ο Παύλος Μιτζόπουλος για το Λευκοχώρι (Μουσουλούμπεη), ο Παναγιώτης Παπαθεοδώρου για την Κρυόβρυση, ο Θόδωρος Ρέγκλης για το Τρουμπέ (Δήμητρα).
• Οι Μητροπολίτες Ηλείας: Αντώνιος για την «Επισκοπή Ηλείας δια των αιώνων», ο Αθανάσιος Βασιλόπουλος «Η επισκοπή Ηλείας δια των αιώνων», ο Γερμανός Παρασκευόπουλος «Αγιογράφοι φορητών ιερών εικόνων μονών και ενοριών Ι.Μ.Ηλείας και Ωλένης του ΙΘ αιώνος», «Προλήψεις τινές και δεισιδαιμονίες ως συναντώνται εις την Ηλεία», «Αι εν Ηλεία μαγικαί επωδαί», «Τα μαγικά περάσματα "τρύπες"των μοναστηριών της Ηλείας», «Τα φυλακτά της Ηλείας υπο το φως της χριστιανικής πίστεως» και πολλές άλλες ιστορικές και λαογραφικές μονογραφίες. Ο Επίσκοπος Ηλείας Αθανάσιος Μπαχός «Το σωζόμενον αγιογραφικόν έργον του Ιωάννη Ταμπάκη εις την Ι.Μ. Ηλείας».
• Ο Αλ. Αθανασόπουλος για την Κουτσοχέρα, ο Γιάννης Αλεξόπουλος «Ο Πύργος, ο λαός, η Ηλεία», ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος «Μια πνευματική κυψέλη: Ιερά μονή Κρεμαστής», ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος τα «Οικιστικά στοιχεία και χριστιανικά μνημεία του τ. Δήμου Ήλιδας και Έλισας» και τον «Κόσμο της θείας Ήλιδας και ιερείς Έλισας», ο Θεόδωρος Ανδρουτσόπουλος για τον «Τάφο του Κοροίβου», «Το κράτος της Ήλιδος» και την «Φραγκαβίλλα Αμαλιάδος», ο Πανάγος Αποστολόπουλος «Ο Πύργος, μνήμες ενός Πυργιώτη για τη πόλη του», ο Νάκος Ν. Αργυρόπουλος «Η Ιστορία της Ανδραβίδας», ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος «Το Χωρίο "Σκληρού" και ο ναός του επικούρειου Απόλλωνος».
• Ο Αθανάσιος Βακαλόπουλος για τον «Ανδρέα και Κώστα Καρκαβίτσα και τα Λεχαινά», ο Θεόδωρος Ν. Βέρρος «Η Ιστορία του χωριού μου (Χειμαδιό)», ο Ιωάννης Μ. Βορβίλας με τα έργα του «Η επισκοπή Ωλένης», «ο Άγιος Παντελεήμων Πύργου Ηλείας» & «ο Άγιος Ιωάννης Πελοπίου», ο Π. Γιαννακόπουλος για το χωριό του «Ο Πλάτανος (κοινότης Ν. Ηλείας)» και «Ο Πλάτανος-η ιστορία του», το Γυμνάσιο Κρεστένων με τον «Τουριστικό οδηγό του Δήμου Σκιλλούντος», οι Γ. Γώτης, Δ. Κράγκαρης και Α. Φουσκαρίνης την «Ανθολογία Ηλείων λογοτεχνών», ο πολυγραφότατος Βύρων Δάβος με ένα πλήθος ιστορικών και λαογραφικών βιβλίων του όπως «Στον Πύργο και στην Ηλεία του 1821-1930», «Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1896», «Τοπωνύμια της Ηλείας (6500 τοποθεσίες)», «Ιστορική έρευνα 32 χωριών της Ηλείας», «Η Ηλεία πριν και μετά την επανάσταση του 1821», «Η Ηλεία γύρω από το 1900», «Οι πρώτοι κάτοικοι στο χωριό Κρεκούκι Ηλείας», «Η ιστορία του χωριού μου (Πελόπιο)», «Ιστορία του Πύργου της Ηλείας και 17 περιχώρων», «Η ζωή των κατοίκων της Ηλείας κατά την τουρκοκρατία» και πάρα πολλά άλλα. Ο Βασίλης Δάρας με τα βιβλία του «Κάποτε στην Αμαλιάδα» & «Γύρω από την Αμαλιάδα και τους ανθρώπους της», ο Ν. Γ. Δημητρακόπουλος «Περίπατοι στην επαρχία Ολυμπίας», ο Τάκης Δημόπουλος «Η Ολυμπία», ο Μιχάλης Δημητρόπουλος «Το Χάβαρι και οι Χαβαραίοι», η Μαρία Δημοπούλου «Ιστορικά και λαογραφικά της Αμαλιάδας».
• Ο Θεόδωρος Κ. Ηλιάδης με τη «Μυθολογία της Ηλείας», ο Νίκος Θωμόπουλος «Αμπελιώνα, ένα μικρό χωριό με ιστορία», ο αείμνηστος Δήμαρχος Πύργου Τάσης Καζάζης «Οι Γερμανοί στην Ηλεία», ο αείμνηστος Ανδριτσάνος πολιτικός Θανάσης Κανελλόπουλος την «Ηλειακή "βιομηχανία" κατά την αρχαιότητα», ο Μιλτιάδης Κάπος «Η Ηλεία στον μύθο και την Ιστορία», ο συντ/χος δάσκαλος Διονύσης Καραγιάννης μια σειρά βιβλίων όπως «Η Μονή του Σεπετού», «Αναφορά στις μνήμες –Οι Παπαλεξαίοι» κ.ά. ο αείμνηστος Ιωάννης Αντ. Καράγιωργας για τον «Καρδαμά Ηλείας», ο αείμνηστος Κώστας Καραλής με το δίτομο «Ιστορία των δραματικών γεγονότων Πελοποννήσου 1943-1949», ο Ιωάννης Καραπαναγιώτης «Η Ζαχάρω, το κατώφλι του μέλλοντος».
• Ο Πάνος Κασκαντίρης για το χωριό του τις «Μηλιές Ηλείας», ο συντ/χος δάσκαλος και λαογράφος Γιάννης Κλουκίνας με τα βιβλία του «Πριν χαθούν» και «Λαογραφικά της Ηλείας», ο Αθανάσιος Κλωνάρης την «Ιστορία της Μίνθης ( Άλβενας)», ο αείμνηστος π. Νικόλαος Κοντοβουνήσιος «Το Φράγκικο μοναστήρι της Ίσοβας», τους «Ανυπότακτους Σκορτινούς» και ένα πλήθος άλλων βιβλίων του και δημοσιευμάτων για την περίοδο της κατάκτησης της Ηλείας από τους Φράγκους, ο αείμνηστος Κώστας Κυριακόπουλος για τη «Μονή Σκαφιδιάς Ηλείας» και την ιστορία της «Ι. Μ. Ηλείας (και Ωλένης)», ο λαογράφος –δάσκαλος αείμνηστος Νικόλαος Λάσκαρης το 12τομο «Η Λάστα και τα μνημεία της ή Λάστας Πανόραμα».
• Ο Κωνσταντίνος Λιακόπουλος την «Κοινότητα Αμαλιάδας», ο Κυριάκος Μαντζιβής «Επικούρειος Απόλλων, ο Παρθενών της Πελοποννήσου», ο Γ. Μαρτέν «Ιστορική ανασκόπηση της Ηλείας και της πόλεως Πύργου», η Βασιλική Μαυροειδοπούλου «Η Ώλενα ιστορία και παράδοση» και «Επίσκοποι Ωλένης», ο Γεώργιος Μπουλαλάς «Τα Μακρύσια και ο αρχαίος Σκυλλούς», ο Γιώργος Ντελόπουλος την ιστορία της «Κεραμιδιάς Ηλείας», ο αείμνηστος πολυγραφότατος Θεόδωρος Ξύδης τα «Ηλειακά», ο «Αλφειός», η «Σκαφιδιά», η «Φολόη», η «Πίσα», οι «Λετρίνοι», το «Ποντικόκαστρο», η «Βλαχέρνα» κ.ά.
• Ο Παναγιώτης Παπαδημητρίου τα βιβλία του «Η Ιστορική Μονή της Σκαφιδιάς», «Αι Βλαχέρναι της Ηλείας», ο Στάθης Παρασκευόπουλος τα «Μοναστήρια-ησυχαστήρια προσκυνήματα και μετόχια της Ηλείας», ο Γιάννης Θ. Πισιμίσης την «Η πολιορκία και η άλωση του Λάλα», ο πολυγραφότατος Μίμης Πρίγγουρης για την «Ανδρίτσαινα», την «Οικονομική συμβολή της επαρχίας Ολυμπίας στην επανάσταση του '21», την «Διοικητική διαίρεση του νομού Ηλείας (από την Βενετοκρατία μέχρι σήμερα)» κ.ά.
• Ο πρώην δήμαρχος Αμαλιάδος Θεόδωρος Σιμιτζής μας άφησε τις «Προσωπικές εντυπώσεις και ιστορικά ντοκουμέντα για την πόλη της Αμαλιάδας 1900-1950», ο Παύλος Σινόπουλος τους «Φρουρούς της νύχτας - Ένα χρονικό της Γερμανικής κατοχής στον Πύργο», ο Γιώργος Σκουλαρίκος τον «Πύργο - Κατάκολο με τον κολοσούρτη», ο Αγησίλαος Τσέλαλης τα «Ολυμπιακά» και άλλες ιστορικές και λαογραφικές μονογραφίες, ο Νίκος Τσούρας «Τα δημοτικά τραγούδια της Ηλείας», ο Τάσος Φιλιππόπουλος «Από την ιστορία της Ηλείας», ο Πανεπιστημιακός Καθηγητής Αθανάσιος Φωτόπουλος τα «Χειρόγραφα μοναστηριών της Ηλείας», καθώς και το ιστορικό περιοδικό «Ηλειακή Επιθεώρηση», ο συντ/χος Γυμνασιάρχης Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος με το πλήθος των βιβλίων του για την Ηλεία «Παναγία Σεπετιώτισσα στην ορεινή Ολυμπία», «Η συμβολή της επαρχίας Ολυμπίας στον αγώνα του '21», «Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού: Ανδρίτσαινα -Φιγαλία-ναός Επικούρειου Απόλλωνα», «Αναμνηστικό ογδοηκονταπενταετίας του γυμνασίου Ανδριτσαίνης (1889-90-1975), «Παπαλέξης», «Η συμβολή της επαρχίας Ολυμπίας στον αγώνα του '21» κ.ά. ενώ η κόρη του αείμνηστου Ντίνου Ψυχογιού, Ελένη έχει γράψει για τις «Νεράιδες, πίστη και λατρεία τους στην Ηλεία» και για τα «Λεχαινά - ο τόπος, τα σπίτια».
• Ο λαογράφος ερευνητής Ηλίας Τουτούνης μας έχει δώσει τα βιβλία «333 Ηλειακές λαϊκές παροιμίες και παροιμιώδεις εκφράσεις», «Η Ηλεία στο Δημοτικό τραγούδι», «Γιάννης και Γιώργης Γιαννιάς – Οι σταυραετοί του Ωλενού», ο πολυγραφότατος Γιώργος Γιαννακόπουλος «Η ζωή, οι παραδόσεις και τα ήθη κι έθιμα του χωριού μου Αυγής Ηλείας» και «Γενί Τζαμί. Η μεγάλη εμποροζωοπανήγυρις», η Λίτσα Δαμουλή-Φίλια «Από την ανάμνηση στην ιστορία – περιήγηση στη Γαστούνη και στην Ηλεία του περασμένου αιώνα 1880-2000», η Φωτεινή Κλουκίνα-Χαμάλη τις «Άγνωστες διαδρομές στην Ηλεία – Φύση, χωριά, εκκλησίες. Από το Λάρισο ποταμό έως τον Αλφειό», ο αείμνηστος Δημήτριος Μπογδανόπουλος την «Φιλική Εταιρεία –Το χρονικό της και ο πρωτοφιλικός Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος», ο αείμνηστος Πάνος Παναγόπουλος με μια σειρά βιβλίων για την «Αμαλιάδα», «Αντιστασιακή Αμαλιάδα 1941-1944», ο Πάνος Αβραμόπουλος «Οι πολιτικοί άνδρες της Ηλείας» κ.λπ.
• Σημαντικά στοιχεία έχουν αποτυπωθεί στις σελίδες αξιόλογων ιστορικών και λαογραφικών περιοδικών που έχουν κατά καιρούς εκδοθεί στην Ηλεία είτε στην Αθήνα από τα οποία ξεχωρίζω τους 6 πολύτιμους και πολυσέλιδους τόμους της «Επετηρίδος της Εταιρείας Ηλειακών Μελετών» που εξέδιδε ο αείμνηστος Καθηγητής Πανεπιστημίου Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος, τους 9 έως τώρα τόμους της «Ηλειακής Πρωτοχρονιάς-Ηλειακό Πανόραμα», τα εξαίρετα περιοδικά «Δίβρη» του Σωτήρη Σωτηρόπουλου και «Φολόη», την 6τομη «Ολυμπιακή Εστία» του χαλκέντερου Ευάγγελου Γιαννικόπουλου και όπως προαναφέρθηκε η «Ηλειακή Επιθεώρηση» του Αθανασίου Φωτοπούλου κ.ά.
Κλείνοντας τη σύντομη και περιεκτική αναφορά μου στους Ηλείους ιστορικούς και λαογράφους, με το φόβο ότι σίγουρα θα έχω παραλείψει αρκετούς, βλέπουμε ότι η Ηλεία μολονότι έχει πολλές μονογραφίες για τις πόλεις και τους οικισμούς της, περιμένει τον ιστορικό που θα γράψει τη συνολική ιστορία της. Ως τότε, ο ιστορικός που θα κληθεί να την καταγράψει θα έχει πολλές πηγές στη διάθεσή του. Το ευχόμαστε και το περιμένουμε..
του Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Δικηγόρου - Προέδρου Εταιρείας
Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος
Καρπερός ο Ηλειακός Κάμπος υπήρξε χωνευτήρι λαών και εθνοτήτων. Δέχθηκε κατά καιρούς στίφη επιδρομέων που κατέληγαν εκεί, είτε από ανάγκη είτε από τυχοδιωκτισμό. Στους ηρωικούς χρόνους δέχθηκε τους Αιτωλούς και Θεσσαλούς, στους ιστορικούς τους Αρκάδες και Κερκυραίους, στους Μεσαιωνικούς κατά σειρά Σλάβους, Φράγκους, Αλβανούς και τελευταία Τούρκους και Αρβανίτες. Στους μετεπαναστατικούς χρόνους δέχθηκε Έλληνες από όλες τις γωνιές της χώρας, Καλαβρυτινούς, Αρκάδες, Ρουμελιώτες, Κεφαλλονίτες, Ζακυνθινούς, Ηπειρώτες, Μανιάτες, Χιώτες κ.ά. Όλα τα ετερόκλητα και ιδίως αλλόφυλα στοιχεία συγχωνεύθηκαν στο μεγάλο χωνευτήρι της κοινωνικής ζωής.
Η γη της Ηλείας, ιερή πάντα κατά τους Αρχαίους Έλληνες, με το αθλητικοθρησκευτικό κέντρο την Ιερή Άλτη της Ολυμπίας, στους Βυζαντινούς χρόνους κτήμα του Αγίου Ανδρέου, στη Φραγκοκρατία προσωπική ιδιοκτησία του Φράγκου Ηγεμόνα, στην Τουρκοκρατία προσωπικό κτήμα της μητέρας του εκάστοτε Σουλτάνου, έδινε ασυλία στους Ηλείους και τους εξασφάλιζε μία ειρηνική διαβίωση μέσα στα πατρογονικά τους.
Τα διάφορα ήθη και έθιμα των ξενόφερτων ξαναπλάστηκαν και ξαναδόθηκαν σε εντόπιο τόνο και χρώμα. Στο διάβα των αιώνων αυτών πολλοί αποπειράθηκαν να γράψουν την ιστορία της Ηλείας χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να υπάρχει στην ουσία μία ολοκληρωμένη και άρτια εργασία για το σύνολο του Ηλειακού τόπου και των ανθρώπων του στη διαδρομή των αιώνων.
• Ο αποκαλυπτικός και μακρόπνοος ιστορικός της Ηλείας δεν έχει μέχρι σήμερα υπάρξει. Δεν μπορώ βεβαίως να παραγνωρίσω την συνεισφορά του αείμνηστου Γυμνασιάρχη Γεωργίου Παπανδρέου ο οποίος με τις έρευνές του διέσωσε πολλά στοιχεία της ιστορίας της Ηλειακής γης, όμως κι εκείνος πλήρη, διεξοδική και εμπεριστατωμένη ιστορία της Ηλείας δεν έγραψε. Λέγεται πως ο δεύτερος τόμος ο οποίος είχε αναγγελθεί με τίτλο: «Η Ηλεία διά μέσου των Αιώνων» ήταν κατά πολύ αξιολογότερος. Λέγεται ότι καταστράφηκε την τελευταία στιγμή που θα δίδονταν στο τυπογραφείο. Έγραψε επίσης και τα «Περί της διαλέκτου των Ηλείων», «Ηλειακά», και «Περί του όρους Φολόης» κ.ά.
• «Το χρονικό της Ανδραβίδας» του αείμνηστου Γυμνασιάρχη Δημητρίου Π. Οικονομοπούλου καθώς και το ανέκδοτο έργο του με τον τίτλο: «Η Ηλεία επί Τουρκοκρατίας».
• Ο Γεώργιος Α. Χρυσανθακόπουλος με την «Ηλεία επί Τουρκοκρατίας», έκδοση του 1950, ένα έργο που έχει συμβάλει σημαντικά στη γνώση των Ηλειακών πραγμάτων της εποχής εκείνης.
Η Ηλειακή ιστορία όμως είναι ανεξάντλητη και σε μεγάλα τμήματά της ανεξερεύνητη. Βέβαια τα μεγάλα και σημαντικά γεγονότα της Ηλειακής ιστορίας είναι γνωστά. Δεν είναι όμως μελετημένα σε όλη τους την έκταση, το βάθος και στις λεπτομέρειες της. Όσοι καταπιάνονται με τη συγγραφή επί μέρους ιστοριών τοπικών κοινωνιών με την καταγραφή όσων πληροφοριών έχουν σχέση με την προέλευση των κατοίκων, την σύνθεση των πληθυσμών, τις μετακινήσεις τους στο χώρο, τη μόνιμη εγκατάστασή τους, την ανάπτυξη δραστηριοτήτων, την καταγραφή ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν την πορεία τους μέσα στο χρόνο συμβάλλουν σημαντικά στη διάσωση και διατήρηση ηθών, εθίμων και παραδόσεων. Προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στον μελετητή και μελλοντικό συγγραφέα της συνολικής ιστορίας της Ηλείας.
Η καταγραφή των μικροϊστοριών αποτελούν ψηφίδες στη σύνθεση του μεγάλου ψηφιδωτού της Ηλειακής ιστορίας. Όλες οι πόλεις και τα χωριά της Ηλείας κατά καιρούς είχαν την τύχη να έχουν κάποιο πνευματικό άνθρωπο που θα ξεπλήρωνε το χρέος του προς τη γενέτειρά του, τους απογόνους του, στους επιγενόμενους.
• Ο Τάκης Δόξας μέσα από το «Χρονικό του Πύργου» έδωσε στοιχεία της ιστορίας της πόλης που γεννήθηκε, δραστηριοποιήθηκε και δεν εγκατέλειψε ποτέ, καθώς και την μοναδική «Ηλειακή Γραμματολογία» του.
• Ο Αύγουστος Α. Καπογιάννης με το έργο του «Ο Πύργος της Ηλείας - Ιστορική Έρευνα - Μελέτη του τόπου» Μέρος Α΄, Θέρος 1970-1972, μας παραδίδει σημαντικές πληροφορίες για την πόλη του Πύργου από της ιδρύσεώς του μέχρι την εποχή μας, ενώ το έργο αυτό συνεχίζεται μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας του, της Αυγής Πύργου. Επίσης ο Κωνσταντίνος Γρ. Κυριακόπουλος με το δίτομο έργο του «Ο Πύργος και η Ηλεία στην επανάσταση και στα χρόνια του Καποδίστρια» μας παρέχει σημαντικές πληροφορίες για την υπό μελέτη περίοδο.
• Ο Λεωνίδας Καρνάρος με το έργο του: «Αμαλιάδα 1821-1914» και με μία σειρά εκδόσεις με επί μέρους έρευνές του όπως «Ηλειακή Παροικία της Πάτρας», «Ηλείοι πεσόντες κατά τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες 1897-1922», «Πρωτοδικείο Αμαλιάδος», «Μαρίκα Μπότση –Τσαπαλίρα, η πρώτη γυναίκα δήμαρχος στην Αμαλιάδα και στην Ελλάδα», «Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αμαλιάδος», «Οι Ηλείοι της Αμερικής και του Καναδά», «Εμπορικός Σύλλογος Αμαλιάδος 1908-2008», κ.ά. μας παρουσιάζει το παρελθόν της άλλης μεγάλης πόλης της Ηλείας.
• Ο αείμνηστος χαλκέντερος μελετητής και συγγραφέας Τάσος Γριτσόπουλος μέσα από δύο τόμους του έργου του «Ιστορία της Γαστούνης» παρέχει ένα πλήθος στοιχείων και μαρτυριών για την ιστορική διαδρομή και πορεία της πόλεως του Ηλειακού Κάμπου που για πολλά χρόνια υπήρξε το επίκεντρο ενδιαφέροντος των Τούρκων, των Φράγκων και των υποδούλων.
• Ο π. Κωνσταντίνος Καπετανόπουλος μέσα από το βιβλίο του: «Ιστορικές Σελίδες της Ανδραβίδας» διασώζει πολλά ιστορικά στοιχεία για την πρωτεύουσα των Φράγκων στο Μοριά.
• Ο αείμνηστος Ανδρέας Μπούτσικας μέσα από το βιβλίο του «Το Αυγείο» μας δίνει το χρονικό της ίδρυσης του χωριού Μπουχιώτη το οποίο μετονομάστηκε σε Αυγείο, σε ανάμνηση του μυθικού βασιλιά της ΄Ηλιδας, αλλά και με το δίτομο έργο του «Η Φραγκοκρατία στην Ηλεία 1205-1428» φωτίζει ιστορικές στιγμές εκείνης της περιόδου. Είχε εκδώσει και τα βιβλία: «Σλάβοι και τοπωνύμια στην Ηλεία», «Η αρχαία Ήλις», «Φραγκικά μνημεία στην Ηλεία» κ.ά.
• Ο αείμνηστος δάσκαλος Γεώργιος Μαραζιώτης μέσα από το έργο του: «Ιστορία του Τραγανού» σκιαγραφεί τη δημιουργική πορεία στο χρόνο της Κοινότητας Τραγανού του μετέπειτα Δήμου και ενός των τριών Δήμων του κάμπου που συγκρότησαν το νέο Καλλικρατικό Δήμο Πηνειού.
• Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας μπορεί να μην έγραψε ιστορικές μελέτες όμως στο έργο του περιλαμβάνονται πολλά ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία για τη γενέτειρά του τα Λεχαινά. Βέβαια σημαντικές πληροφορίες και ιστορικά γεγονότα της Ηλείας καταγράφει και περισώζει επίσης και ο αείμνηστος Ντίνος Ψυχογιός μέσα από τις σελίδες του ανεπανάληπτου περιοδικού « ΗΛΕΙΑΚΑ» και με τις αυτοτελείς εκδόσεις «Περί γοητειών και μαντείας», «Ο κώδικας Παναγίας της Λεχαινίτισσας και τα Λεχαινά» και «Ηλειώτικα παιδοκόμια».
• Ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία για τους τόπους γέννησής τους μας δίνουν ακόμη ο Νίκος Β. Αναστόπουλος με το έργο του «Η Δίβρη Ηλείας στο διάβα των Αιώνων», ο Ανδρέας Μπράτης για το «Βαρθολομιό», και «Η Αγία Ελεούσα (Λυγιά Βαρθολομιού Ηλείας)», ο Διονύσης Αγιαννιτόπουλος και ο αείμνηστος Παναγιώτης Γιόβας για τα Σαβάλια, ο Λεωνίδας Μαργαρίτης για το «Χρονικό του Κοροίβου», ο αείμνηστος Βασίλης Κουρής και η κόρη του Αναστασία για το Κάστρο και τα Λουτρά Κυλλήνης. Ο Γιώργος Σταυρόπουλος για την Οινόη, ο Κώστας Λούρμπας για τη Γαστούνη και το Δήμο Μυρτουντίων, ο Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος για την Πλατιάννα, ο Πάνος Αργυρόπουλος για τα Κρέστενα, ο Παύλος Μιτζόπουλος για το Λευκοχώρι (Μουσουλούμπεη), ο Παναγιώτης Παπαθεοδώρου για την Κρυόβρυση, ο Θόδωρος Ρέγκλης για το Τρουμπέ (Δήμητρα).
• Οι Μητροπολίτες Ηλείας: Αντώνιος για την «Επισκοπή Ηλείας δια των αιώνων», ο Αθανάσιος Βασιλόπουλος «Η επισκοπή Ηλείας δια των αιώνων», ο Γερμανός Παρασκευόπουλος «Αγιογράφοι φορητών ιερών εικόνων μονών και ενοριών Ι.Μ.Ηλείας και Ωλένης του ΙΘ αιώνος», «Προλήψεις τινές και δεισιδαιμονίες ως συναντώνται εις την Ηλεία», «Αι εν Ηλεία μαγικαί επωδαί», «Τα μαγικά περάσματα "τρύπες"των μοναστηριών της Ηλείας», «Τα φυλακτά της Ηλείας υπο το φως της χριστιανικής πίστεως» και πολλές άλλες ιστορικές και λαογραφικές μονογραφίες. Ο Επίσκοπος Ηλείας Αθανάσιος Μπαχός «Το σωζόμενον αγιογραφικόν έργον του Ιωάννη Ταμπάκη εις την Ι.Μ. Ηλείας».
• Ο Αλ. Αθανασόπουλος για την Κουτσοχέρα, ο Γιάννης Αλεξόπουλος «Ο Πύργος, ο λαός, η Ηλεία», ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος «Μια πνευματική κυψέλη: Ιερά μονή Κρεμαστής», ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος τα «Οικιστικά στοιχεία και χριστιανικά μνημεία του τ. Δήμου Ήλιδας και Έλισας» και τον «Κόσμο της θείας Ήλιδας και ιερείς Έλισας», ο Θεόδωρος Ανδρουτσόπουλος για τον «Τάφο του Κοροίβου», «Το κράτος της Ήλιδος» και την «Φραγκαβίλλα Αμαλιάδος», ο Πανάγος Αποστολόπουλος «Ο Πύργος, μνήμες ενός Πυργιώτη για τη πόλη του», ο Νάκος Ν. Αργυρόπουλος «Η Ιστορία της Ανδραβίδας», ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος «Το Χωρίο "Σκληρού" και ο ναός του επικούρειου Απόλλωνος».
• Ο Αθανάσιος Βακαλόπουλος για τον «Ανδρέα και Κώστα Καρκαβίτσα και τα Λεχαινά», ο Θεόδωρος Ν. Βέρρος «Η Ιστορία του χωριού μου (Χειμαδιό)», ο Ιωάννης Μ. Βορβίλας με τα έργα του «Η επισκοπή Ωλένης», «ο Άγιος Παντελεήμων Πύργου Ηλείας» & «ο Άγιος Ιωάννης Πελοπίου», ο Π. Γιαννακόπουλος για το χωριό του «Ο Πλάτανος (κοινότης Ν. Ηλείας)» και «Ο Πλάτανος-η ιστορία του», το Γυμνάσιο Κρεστένων με τον «Τουριστικό οδηγό του Δήμου Σκιλλούντος», οι Γ. Γώτης, Δ. Κράγκαρης και Α. Φουσκαρίνης την «Ανθολογία Ηλείων λογοτεχνών», ο πολυγραφότατος Βύρων Δάβος με ένα πλήθος ιστορικών και λαογραφικών βιβλίων του όπως «Στον Πύργο και στην Ηλεία του 1821-1930», «Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1896», «Τοπωνύμια της Ηλείας (6500 τοποθεσίες)», «Ιστορική έρευνα 32 χωριών της Ηλείας», «Η Ηλεία πριν και μετά την επανάσταση του 1821», «Η Ηλεία γύρω από το 1900», «Οι πρώτοι κάτοικοι στο χωριό Κρεκούκι Ηλείας», «Η ιστορία του χωριού μου (Πελόπιο)», «Ιστορία του Πύργου της Ηλείας και 17 περιχώρων», «Η ζωή των κατοίκων της Ηλείας κατά την τουρκοκρατία» και πάρα πολλά άλλα. Ο Βασίλης Δάρας με τα βιβλία του «Κάποτε στην Αμαλιάδα» & «Γύρω από την Αμαλιάδα και τους ανθρώπους της», ο Ν. Γ. Δημητρακόπουλος «Περίπατοι στην επαρχία Ολυμπίας», ο Τάκης Δημόπουλος «Η Ολυμπία», ο Μιχάλης Δημητρόπουλος «Το Χάβαρι και οι Χαβαραίοι», η Μαρία Δημοπούλου «Ιστορικά και λαογραφικά της Αμαλιάδας».
• Ο Θεόδωρος Κ. Ηλιάδης με τη «Μυθολογία της Ηλείας», ο Νίκος Θωμόπουλος «Αμπελιώνα, ένα μικρό χωριό με ιστορία», ο αείμνηστος Δήμαρχος Πύργου Τάσης Καζάζης «Οι Γερμανοί στην Ηλεία», ο αείμνηστος Ανδριτσάνος πολιτικός Θανάσης Κανελλόπουλος την «Ηλειακή "βιομηχανία" κατά την αρχαιότητα», ο Μιλτιάδης Κάπος «Η Ηλεία στον μύθο και την Ιστορία», ο συντ/χος δάσκαλος Διονύσης Καραγιάννης μια σειρά βιβλίων όπως «Η Μονή του Σεπετού», «Αναφορά στις μνήμες –Οι Παπαλεξαίοι» κ.ά. ο αείμνηστος Ιωάννης Αντ. Καράγιωργας για τον «Καρδαμά Ηλείας», ο αείμνηστος Κώστας Καραλής με το δίτομο «Ιστορία των δραματικών γεγονότων Πελοποννήσου 1943-1949», ο Ιωάννης Καραπαναγιώτης «Η Ζαχάρω, το κατώφλι του μέλλοντος».
• Ο Πάνος Κασκαντίρης για το χωριό του τις «Μηλιές Ηλείας», ο συντ/χος δάσκαλος και λαογράφος Γιάννης Κλουκίνας με τα βιβλία του «Πριν χαθούν» και «Λαογραφικά της Ηλείας», ο Αθανάσιος Κλωνάρης την «Ιστορία της Μίνθης ( Άλβενας)», ο αείμνηστος π. Νικόλαος Κοντοβουνήσιος «Το Φράγκικο μοναστήρι της Ίσοβας», τους «Ανυπότακτους Σκορτινούς» και ένα πλήθος άλλων βιβλίων του και δημοσιευμάτων για την περίοδο της κατάκτησης της Ηλείας από τους Φράγκους, ο αείμνηστος Κώστας Κυριακόπουλος για τη «Μονή Σκαφιδιάς Ηλείας» και την ιστορία της «Ι. Μ. Ηλείας (και Ωλένης)», ο λαογράφος –δάσκαλος αείμνηστος Νικόλαος Λάσκαρης το 12τομο «Η Λάστα και τα μνημεία της ή Λάστας Πανόραμα».
• Ο Κωνσταντίνος Λιακόπουλος την «Κοινότητα Αμαλιάδας», ο Κυριάκος Μαντζιβής «Επικούρειος Απόλλων, ο Παρθενών της Πελοποννήσου», ο Γ. Μαρτέν «Ιστορική ανασκόπηση της Ηλείας και της πόλεως Πύργου», η Βασιλική Μαυροειδοπούλου «Η Ώλενα ιστορία και παράδοση» και «Επίσκοποι Ωλένης», ο Γεώργιος Μπουλαλάς «Τα Μακρύσια και ο αρχαίος Σκυλλούς», ο Γιώργος Ντελόπουλος την ιστορία της «Κεραμιδιάς Ηλείας», ο αείμνηστος πολυγραφότατος Θεόδωρος Ξύδης τα «Ηλειακά», ο «Αλφειός», η «Σκαφιδιά», η «Φολόη», η «Πίσα», οι «Λετρίνοι», το «Ποντικόκαστρο», η «Βλαχέρνα» κ.ά.
• Ο Παναγιώτης Παπαδημητρίου τα βιβλία του «Η Ιστορική Μονή της Σκαφιδιάς», «Αι Βλαχέρναι της Ηλείας», ο Στάθης Παρασκευόπουλος τα «Μοναστήρια-ησυχαστήρια προσκυνήματα και μετόχια της Ηλείας», ο Γιάννης Θ. Πισιμίσης την «Η πολιορκία και η άλωση του Λάλα», ο πολυγραφότατος Μίμης Πρίγγουρης για την «Ανδρίτσαινα», την «Οικονομική συμβολή της επαρχίας Ολυμπίας στην επανάσταση του '21», την «Διοικητική διαίρεση του νομού Ηλείας (από την Βενετοκρατία μέχρι σήμερα)» κ.ά.
• Ο πρώην δήμαρχος Αμαλιάδος Θεόδωρος Σιμιτζής μας άφησε τις «Προσωπικές εντυπώσεις και ιστορικά ντοκουμέντα για την πόλη της Αμαλιάδας 1900-1950», ο Παύλος Σινόπουλος τους «Φρουρούς της νύχτας - Ένα χρονικό της Γερμανικής κατοχής στον Πύργο», ο Γιώργος Σκουλαρίκος τον «Πύργο - Κατάκολο με τον κολοσούρτη», ο Αγησίλαος Τσέλαλης τα «Ολυμπιακά» και άλλες ιστορικές και λαογραφικές μονογραφίες, ο Νίκος Τσούρας «Τα δημοτικά τραγούδια της Ηλείας», ο Τάσος Φιλιππόπουλος «Από την ιστορία της Ηλείας», ο Πανεπιστημιακός Καθηγητής Αθανάσιος Φωτόπουλος τα «Χειρόγραφα μοναστηριών της Ηλείας», καθώς και το ιστορικό περιοδικό «Ηλειακή Επιθεώρηση», ο συντ/χος Γυμνασιάρχης Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος με το πλήθος των βιβλίων του για την Ηλεία «Παναγία Σεπετιώτισσα στην ορεινή Ολυμπία», «Η συμβολή της επαρχίας Ολυμπίας στον αγώνα του '21», «Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού: Ανδρίτσαινα -Φιγαλία-ναός Επικούρειου Απόλλωνα», «Αναμνηστικό ογδοηκονταπενταετίας του γυμνασίου Ανδριτσαίνης (1889-90-1975), «Παπαλέξης», «Η συμβολή της επαρχίας Ολυμπίας στον αγώνα του '21» κ.ά. ενώ η κόρη του αείμνηστου Ντίνου Ψυχογιού, Ελένη έχει γράψει για τις «Νεράιδες, πίστη και λατρεία τους στην Ηλεία» και για τα «Λεχαινά - ο τόπος, τα σπίτια».
• Ο λαογράφος ερευνητής Ηλίας Τουτούνης μας έχει δώσει τα βιβλία «333 Ηλειακές λαϊκές παροιμίες και παροιμιώδεις εκφράσεις», «Η Ηλεία στο Δημοτικό τραγούδι», «Γιάννης και Γιώργης Γιαννιάς – Οι σταυραετοί του Ωλενού», ο πολυγραφότατος Γιώργος Γιαννακόπουλος «Η ζωή, οι παραδόσεις και τα ήθη κι έθιμα του χωριού μου Αυγής Ηλείας» και «Γενί Τζαμί. Η μεγάλη εμποροζωοπανήγυρις», η Λίτσα Δαμουλή-Φίλια «Από την ανάμνηση στην ιστορία – περιήγηση στη Γαστούνη και στην Ηλεία του περασμένου αιώνα 1880-2000», η Φωτεινή Κλουκίνα-Χαμάλη τις «Άγνωστες διαδρομές στην Ηλεία – Φύση, χωριά, εκκλησίες. Από το Λάρισο ποταμό έως τον Αλφειό», ο αείμνηστος Δημήτριος Μπογδανόπουλος την «Φιλική Εταιρεία –Το χρονικό της και ο πρωτοφιλικός Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος», ο αείμνηστος Πάνος Παναγόπουλος με μια σειρά βιβλίων για την «Αμαλιάδα», «Αντιστασιακή Αμαλιάδα 1941-1944», ο Πάνος Αβραμόπουλος «Οι πολιτικοί άνδρες της Ηλείας» κ.λπ.
• Σημαντικά στοιχεία έχουν αποτυπωθεί στις σελίδες αξιόλογων ιστορικών και λαογραφικών περιοδικών που έχουν κατά καιρούς εκδοθεί στην Ηλεία είτε στην Αθήνα από τα οποία ξεχωρίζω τους 6 πολύτιμους και πολυσέλιδους τόμους της «Επετηρίδος της Εταιρείας Ηλειακών Μελετών» που εξέδιδε ο αείμνηστος Καθηγητής Πανεπιστημίου Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος, τους 9 έως τώρα τόμους της «Ηλειακής Πρωτοχρονιάς-Ηλειακό Πανόραμα», τα εξαίρετα περιοδικά «Δίβρη» του Σωτήρη Σωτηρόπουλου και «Φολόη», την 6τομη «Ολυμπιακή Εστία» του χαλκέντερου Ευάγγελου Γιαννικόπουλου και όπως προαναφέρθηκε η «Ηλειακή Επιθεώρηση» του Αθανασίου Φωτοπούλου κ.ά.
Κλείνοντας τη σύντομη και περιεκτική αναφορά μου στους Ηλείους ιστορικούς και λαογράφους, με το φόβο ότι σίγουρα θα έχω παραλείψει αρκετούς, βλέπουμε ότι η Ηλεία μολονότι έχει πολλές μονογραφίες για τις πόλεις και τους οικισμούς της, περιμένει τον ιστορικό που θα γράψει τη συνολική ιστορία της. Ως τότε, ο ιστορικός που θα κληθεί να την καταγράψει θα έχει πολλές πηγές στη διάθεσή του. Το ευχόμαστε και το περιμένουμε..
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΜΠΕΤΙΝΑΣ ΠΥΡΙΟΧΟΥ
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΜΠΕΤΙΝΑΣ ΠΥΡΙΟΧΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
1960-1961
(Στη συνεστίαση της 20-8-2011 στη Γαστούνη)
Αγαπητά μου παιδιά.
Στο πέρασμα του χρόνου που όλα αλλάζουν όλα μεταβάλλονται και τίποτα δεν μένει αμετάβλητο και άθικτο σ’ αυτήν την γη, υπάρχει και μια περιοχή κι ένας χώρος μέσα στα βάθη της ψυχής μας, όπου πάντα μένει ανέγγιχτος και δεν ξεθωριάζει όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Απ’ εναντίας δε, πάντοτε με τη θύμησή μας γυρίζομε με νοσταλγία και πόνο( μερικές φορές θα έλεγα εις αυτόν) διότι δεν μπορούμε τώρα πια να ξαναγυρίσουμε εκείνες τις καταστάσεις και συγκινήσεις εκείνου του παλιού καιρού των μαθητικών σας χρόνων δηλαδή, όπου ήσυχα και αθόρυβα, χωρίς ανταρσίες και καταστροφές ήρεμα παρ’ όλες τις δυσκολίες ,αγωνίες και πίκρες της μαθητικής ζωής, γινόταν η προαγωγή σας από την Α΄ τάξη μέχρι την τελευταία χάρις εις την επιμέλεια σας ,προσπάθεια και φιλομάθεια σας.
Απόψε η μνήμη μας πηγαίνει πίσω, πριν από πολλά χρόνια, τότε όταν τον Ιούνιο εκείνου του 1960-1961 με το απολυτήριο στο χέρι, ανοίγατε τα αθώα φτερά σας και υπεύθυνα πλέον ξανοιγόσαστε στο πέλαγος της ζωής με πολλά όνειρα ελπίδες και σχέδια.
Νέες προσπάθειες και καινούργια καρδιοχτύπια, δυσκολίες και εμπόδια θα δοκιμάσατε ίσως, πιθανόν δε και απογοητεύσεις ή πικρία και προσκόμματα να σας σερβίρισαν μερικοί, όμως ,χάρις εις την υπομονή, επιμονή και ευγενικά σας προσπάθεια κατορθώσατε να σταδιοδρομήσετε επαξίως εις την ζωήν σας, ώστε σήμερα να σας καμαρώνουμε, σαν επιτυχημένους επιστήμονες, οικογενειάρχες και κοινωνικούς εργάτες εις τους διαφόρους τομείς της ζωής, όπου με χαρά και ικανοποίηση σας καμαρώνουμε και δι’ αυτό είσθε αξιέπαινοι.
Αυτό για μας είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή και ανταπόδοση των κόπων που καταβάλαμε για σας και δεν μιλούσαμε σε κούφια αυτιά.
Αλήθεια πόσο ευχάριστο και συγκινητικό είναι για μας να συναντούμε πρώην μαθητές μας στις διάφορες υπηρεσίας που πηγαίνομε και όπου κυκλοφορούμε.
Η πρόσκλησή σας εις αυτή τη συνεστίαση σας για μας είναι ένας ανεφοδιασμός για τη συνέχεια της ζωής μας, διότι μας δίδει την αίσθηση ότι δεν μας ξεχάσατε και αυτό για μας μετράει πολύ.
Η καλή σας ευδοκίμηση μέσα εις την ζωήν σας, μας δίνει το δικαίωμα να πιστεύομαι ότι δεν εργασθήκαμε άδικα και αυτό είναι η μεγαλύτερα ικανοποίηση στη ζωή μας.
Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν σήμερα να είμεθα όλοι παρόντες. Διάφοροι λόγοι και δυσκολίες ,εμπόδισαν μερικούς να είναι μαζί μας.
Εις αυτούς πετά η σκέψη μας και τους αγκαλιάζει με αγάπη. Αλλά και η ψυχή αυτών που ταξίδεψαν διά τας αιωνίας μονάς, θα αγάλλεται από εκεί ψηλά δι’ αυτή μας την συνάντηση.
Ας είναι βέβαιοι ότι τους αισθανόμεθα από εκεί ψηλά γι’ αυτήν μας την συνάντηση.
Ας είναι βέβαιοι ότι τους αισθανόμεθα ανάμεσά μας και δεν τους λησμονούμε και παρακαλώ ,ας τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή εις την μνήμη τους.
Τελειώνοντας ,θέλω να ζητήσω συγγνώμη ,εάν κατά το διάστημα της μαθητικής σας ζωής άθελά μου στενοχώρησα κάποιον ομοίως θέλω να ευχηθώ εις όλους σας, ο Κύριος μας να σας χαρίζει κάθε ατομική και οικογενειακή ευημερία και να ξέρετε ότι σας αγαπώ και θα σας αγαπώ όπως και τότε.
Και τώρα σηκώνω το ποτήρι μου εις υγεία και χαρά όλων σας
Σας ευχαριστώ.
Γαστούνη 20 Αυγούστου 2011
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
1960-1961
(Στη συνεστίαση της 20-8-2011 στη Γαστούνη)
Αγαπητά μου παιδιά.
Στο πέρασμα του χρόνου που όλα αλλάζουν όλα μεταβάλλονται και τίποτα δεν μένει αμετάβλητο και άθικτο σ’ αυτήν την γη, υπάρχει και μια περιοχή κι ένας χώρος μέσα στα βάθη της ψυχής μας, όπου πάντα μένει ανέγγιχτος και δεν ξεθωριάζει όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Απ’ εναντίας δε, πάντοτε με τη θύμησή μας γυρίζομε με νοσταλγία και πόνο( μερικές φορές θα έλεγα εις αυτόν) διότι δεν μπορούμε τώρα πια να ξαναγυρίσουμε εκείνες τις καταστάσεις και συγκινήσεις εκείνου του παλιού καιρού των μαθητικών σας χρόνων δηλαδή, όπου ήσυχα και αθόρυβα, χωρίς ανταρσίες και καταστροφές ήρεμα παρ’ όλες τις δυσκολίες ,αγωνίες και πίκρες της μαθητικής ζωής, γινόταν η προαγωγή σας από την Α΄ τάξη μέχρι την τελευταία χάρις εις την επιμέλεια σας ,προσπάθεια και φιλομάθεια σας.
Απόψε η μνήμη μας πηγαίνει πίσω, πριν από πολλά χρόνια, τότε όταν τον Ιούνιο εκείνου του 1960-1961 με το απολυτήριο στο χέρι, ανοίγατε τα αθώα φτερά σας και υπεύθυνα πλέον ξανοιγόσαστε στο πέλαγος της ζωής με πολλά όνειρα ελπίδες και σχέδια.
Νέες προσπάθειες και καινούργια καρδιοχτύπια, δυσκολίες και εμπόδια θα δοκιμάσατε ίσως, πιθανόν δε και απογοητεύσεις ή πικρία και προσκόμματα να σας σερβίρισαν μερικοί, όμως ,χάρις εις την υπομονή, επιμονή και ευγενικά σας προσπάθεια κατορθώσατε να σταδιοδρομήσετε επαξίως εις την ζωήν σας, ώστε σήμερα να σας καμαρώνουμε, σαν επιτυχημένους επιστήμονες, οικογενειάρχες και κοινωνικούς εργάτες εις τους διαφόρους τομείς της ζωής, όπου με χαρά και ικανοποίηση σας καμαρώνουμε και δι’ αυτό είσθε αξιέπαινοι.
Αυτό για μας είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή και ανταπόδοση των κόπων που καταβάλαμε για σας και δεν μιλούσαμε σε κούφια αυτιά.
Αλήθεια πόσο ευχάριστο και συγκινητικό είναι για μας να συναντούμε πρώην μαθητές μας στις διάφορες υπηρεσίας που πηγαίνομε και όπου κυκλοφορούμε.
Η πρόσκλησή σας εις αυτή τη συνεστίαση σας για μας είναι ένας ανεφοδιασμός για τη συνέχεια της ζωής μας, διότι μας δίδει την αίσθηση ότι δεν μας ξεχάσατε και αυτό για μας μετράει πολύ.
Η καλή σας ευδοκίμηση μέσα εις την ζωήν σας, μας δίνει το δικαίωμα να πιστεύομαι ότι δεν εργασθήκαμε άδικα και αυτό είναι η μεγαλύτερα ικανοποίηση στη ζωή μας.
Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν σήμερα να είμεθα όλοι παρόντες. Διάφοροι λόγοι και δυσκολίες ,εμπόδισαν μερικούς να είναι μαζί μας.
Εις αυτούς πετά η σκέψη μας και τους αγκαλιάζει με αγάπη. Αλλά και η ψυχή αυτών που ταξίδεψαν διά τας αιωνίας μονάς, θα αγάλλεται από εκεί ψηλά δι’ αυτή μας την συνάντηση.
Ας είναι βέβαιοι ότι τους αισθανόμεθα από εκεί ψηλά γι’ αυτήν μας την συνάντηση.
Ας είναι βέβαιοι ότι τους αισθανόμεθα ανάμεσά μας και δεν τους λησμονούμε και παρακαλώ ,ας τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή εις την μνήμη τους.
Τελειώνοντας ,θέλω να ζητήσω συγγνώμη ,εάν κατά το διάστημα της μαθητικής σας ζωής άθελά μου στενοχώρησα κάποιον ομοίως θέλω να ευχηθώ εις όλους σας, ο Κύριος μας να σας χαρίζει κάθε ατομική και οικογενειακή ευημερία και να ξέρετε ότι σας αγαπώ και θα σας αγαπώ όπως και τότε.
Και τώρα σηκώνω το ποτήρι μου εις υγεία και χαρά όλων σας
Σας ευχαριστώ.
Γαστούνη 20 Αυγούστου 2011
ΘΥΜΗΣΕΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
ΘΥΜΗΣΕΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΓΑΣΤΟΥΝΗΣ
ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ
Καλά «σφραγισμένες» στις καρδιές τους παραμένουν παρά το πέρασμα πέντε δεκαετιών οι αναμνήσεις από τα μαθητικά τους χρόνια. Ο λόγος για τους απόφοιτους του Γυμνασίου Γαστούνης του έτους 1961 που για μια ακόμη φορά φέτος ξανασυναντήθηκαν στο ραντεβού τους πριν πέντε χρόνια στην πλατεία Αγίου Νικολάου.
Ξαναζωντάνεψαν θύμησες από τα σχολικά τους χρόνια παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πενήντα(50) χρόνια από τότε και η συγκίνηση τους ήταν μεγάλη αφ’ ενός διότι ξανάσμιξαν αφ’ ετέρου δε γιατί αναπόλησαν την εποχή της νιότης τους, τότε που ο καθένας χάραζε την πορεία του στη ζωή με όνειρα, δυναμισμό και αισιοδοξία. Με τις μαθητικές φιλίες να παραμένουν δυνατές παρά το πέρασμα των δεκαετιών, η τάξη των μαθητών ξανάσμιξε μετά την πρωτοβουλία του γνωστού δικηγόρου στην Πάτρα Λεωνίδα Μαργαρίτη ο οποίος είχε και το γενικό σχεδιασμό και την οργάνωση της συνάντησης.
Στην συνάντηση του περασμένου Σαββάτου 20 Αυγούστου εκτός από τον κ. Μαργαρίτη παραβρέθηκαν οι παλιοί συμμαθητές: Βασιλοπούλου-Σταθοπούλου Γιώτα Δικηγόρος πρόεδρος του Συλλόγου των εν Αθήναις Γαστουναίων «Η ΑΡΧΑΙΑ ΗΛΙΣ» Nτίνος Κλώνης (Βαρθολομιό) Πολιτικός Επιστήμων, Σπύρος Παρασκευόπουλος Διδάκτωρ Ομότιμος Καθηγητής της Μακροοικονομικής (Οικονομολόγος) της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Λειψίας(Τραγανό) Γιώτα Παπουτσή Πολύτεκνη Μητέρα με επιτυχημένη οικογένεια, (Καβάσιλα)Τάκης Πεπελάσης Καθηγητής Μαθηματικών τ. Δήμαρχος Γαστούνης(Γαστούνη) Χρήστος Προκόπης Πολύτεκνος και Επιχειρηματίας στην Πολιτεία του Σικάγου των Η.Π.Α.. Νίκος Πετρόπουλος Επιχειρηματίας (Σαβάλια),Σάκης Σπηλιωτόπουλος Αρχιτέκτων-γραφίστας συνεργάτης του Γραφείου Δοξιάδη(Καβάσιλα) Νάνση Σπηλιωτοπούλου - Δραγώνα Γραμματέας Διοικητικών Δικαστηρίων(Γαστούνη).
Η συγκινησιακή φόρτιση ήταν ιδιαίτερα μεγάλη όταν ο διοργανωτής διάβασε τον μαθητικό κατάλογο της τάξης και πέραν των δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα απόντων έγινε αναφορά και τους Καθηγητές και συμμαθητές που είχαν φύγει από τη ζωή. Οι καθηγητές και καθηγήτριες που είχαν φύγει από τη ζωή ήταν οι αείμνηστοι Γεώργιος Παπαβασιλείου Γυμνασιάρχης. Απόστολος Αργυρόπουλος Φυσικός, Μιχάλης Αναστασόπουλος, Φιλόλογος. Κωνσταντίνος Καστραντάς Μαθηματικός, Αντιγόνη Λούκου Φιλόλογος, Γεώργιος Οικονόμου Φιλόλογος και Σταύρος Σερέτης Θεολόγος. Ενώ οι συμμαθητές μας ήταν οι αείμνηστοι Γρηγόρης Γρηγορόπουλος (Ανδραβίδα),Κωστάκης Πεπελάσης (Γαστούνη) και Διονύσιος Κουτσογιάννης (Λεχαινά) Μετά την ανακοίνωση των ονομάτων των οριστικώς απόντων τηρήθηκε στη μνήμη τους ενός λεπτού σιγή.
Μετά ακολούθησε ειδική αναφορά από κάθε μαθητή στην εξελικτική πορεία και στην οικογενειακή και επαγγελματική κατάσταση των ιδίων και παιδιών τους ,ενώ όλοι είχαν να ανακοινώσουν και να νοιώθουν υπερήφανοι για την επιτυχημένη πρόοδο τόσο των ιδίων όσο και των παιδιών τους πολλοί από τους οποίους είχαν ευτυχίσει να αποκτήσουν και πολλά εγγόνια.
Η συνέχεια διανθίστηκε με στιγμιότυπα που διηγήθηκαν μαθητές και μαθήτριες και είχαν σχέση με τις σχέσεις τους με τους καθηγητές και καθηγήτριες και με φάρσες που είχαν σα συνέπεια κάποια χαστούκια που εισπράττονταν μεταξύ δικαίων και αδίκων οι οποίοι και ηρνούντο να γίνουν καταδότες των δραστών.
Μετά την ολοκλήρωση του πρώτου μέρους της εκδήλωσης η λόγος δόθηκε στην μόνη παρισταμένη καθηγήτριά μας Θεολόγο, Μπετίνα Πυριόχου-Γιαννακοπούλου η οποία κατασυγκινημένη κι εκείνη αναφέρθηκε στα μαθητικά μας χρόνια και στην πρόοδο που εν συνεχεία ακολούθησε και να σας καμαρώνουμε, όπως είπε, ολοκληρωμένους επιστήμονες ,άξιους οικογενειάρχες και προβεβλημένα μέλη της κοινωνίας μας.
Τέλος ακολούθησε δείπνο σε γνωστή ταβέρνα της πόλεως όπου έρευσε πλούσιος, ερυθρός και καλός οίνος, ερασιτεχνικής παραγωγής του συμμαθητή μας Τάκη Πεπελάση.
Η βραδιά έκλεισε με την απόλαυση παγωτών και αναψυκτικών σε γνωστή καφετέρια της πόλεως.
Η όλη εκδήλωση έληξε περί την 2α πρωινή με ανταλλαγή ευχών και με την υπόσχεση για μια ακόμη συνάντηση μετά το πέρας μιας πενταετίας.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ!
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ!
Πόπη-Μπούνια-Πασπαλιάρη:-Kυμαία-
«Αν έχει φόρτωμα ο Νούς;
Έχει η καρδιά αγώγι»!
-Κυμαϊκή παροιμία-
Είναι κάποιοι άνθρωποι, που χωρίς να καταβάλουν καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια, γίνονται, μέσα από τον ίδιο τους το χαρακτήρα, οικείοι μέσα στα ανθρώπινα σύνολα!. Αυτό οπωσδήποτε, δεν κερδίζεται τελείως άκοπα. Χρειάζεται μια πρώτα μακρόχρονη ζωή μέσα στα ίδια τα σύνολα. Σχολικά βιώματα, κάτω από μνήμες διδασκάλων, χώρων μιας κοινής βιωματικής συνύπαρξης, νοοτροπίας οικογενειών, μικρές κοινωνίες γειτονιάς, εκκλησιασμοί και συμμετοχή σε θέματα μιας γνώσης που έχει αφετηρία την προσχολική ηλικία και την παιδική ψυχική αρτιότητα!. Όλα αυτά, μέσα σε μια ακολουθία μιας εξελικτικής τελειοποίησης του ατόμου, συνθέτουν το –Ατομικό ΓΙΓΝΕΣΑΙ του κάθε ανθρώπου. Το ποιόν-του!-Κι κάτω από αυτές τις ανυπόκριτες διαπιστώσεις, οι άνθρωποι αυτοί εκπροσωπούνται από το –μικρό- τους βαπτιστικό τους όνομα! Αυτό είναι σημαντικό: Θετικό. Αληθινό.
-Κανένα πτυχίο, και κανένα Ντοκτορά δεν συγκρίνεται σε αξία, όσο η περίπτωσης, να είσαι γνωστός, και όχι μόνον,-με το –μικρό-σου όνομα! οπότε, το επίθετο; πείθει πως χρειάζεται μόνον, σαν προσδιοριστικός όρος. Απλά.
Εδώ και ένα μήνα ο Λεωνίδας, με την ανθρωπιά στην καρδιά, την κατανόηση στη λογική, την υπέρβαση στο ήθος, μας κατατρόμαξε!
Όχι με κάποιο του κατόρθωμα! Αλλά με το πρόβλημα της καρδιάς του!
-Βέβαια, αυτή από την μεριά της ,τον ειδοποιούσε: Να μη αναλώνεται με σπάταλο ρυθμό για όλους και όλα! Να την υπολογίζει και αυτήν! Να μην υποχρεώνεται να κτυπάει γρήγορα, και δυνατά ,κάθε φορά που την πιέζει χάριν των συνανθρώπων του. Να μην την υποχρεώνει σε συνεχή ωράρια δικών του σκέψεων, για το πώς θα φανεί χρήσιμος, ευγενής ,δίκαιος, ψύχραιμος και κυρίως άνθρωπος και φίλος, σύζυγος και πατέρας.
-Σε φιλικές συναντήσεις μας, άφηνε να διαπιστώνω, ότι το κάλεσμα της θεωρίας του στωικισμού, παραμένει ζωντανό για κάποιους ανώτερους ανθρώπους! Όχι ιδιότητα. γιατί δεν εννοούσε τους επιστήμονες ,όπου και ανήκει. Εννοούσε, όπως πάντα εννοεί, κάθε ευγενικό, ανυπόκριτο, πέρα από προθέσεις και πολεμικές της ουτοπίας, έναν ανώτερο.. άνθρωπο της κάθε καθημερινότητας! Ο Λεωνίδας δεν αρνείται κανέναν! Δέχεται την άρνηση μέσα από την άγνοια του στωικισμού! Αυτό, είναι Μεγαλείο!! Ξέρει καλά σαν νομικός, σαν Ηλείος, ότι ο στωικισμός, έχει αξιοπρέπεια. ’Ο, τι ,τα –χαμόγελα- των ανθρώπων, είναι σφιγμένα σκληρά. Είναι σιωπηλή απειλή στην ελευθερία της ψυχής, της γνώσης του απέναντι!. Το υποκριτικό χαμόγελο-είναι ότι καταδικάζει στις αγορεύσεις του. Στις αίθουσες των δικαστηρίων. Κάτω από αυτό, κρύβονται τα ανθρώπινα πάθη: Σ’ ένα κάπου ελεγχόμενο, χωρίς αμφιβολία-κατσούφιασμα-:Εκεί ζυγίζεται η Θέμις! Και το χέρι, πάνω στο ευαγγέλιο!.-Η καρδιά του, εκείνες τις ώρες μάχεται με τη λογική, αλλά και την πραγματικότητα. Κόβεται κάθετη. Στα δύο. Μισή στο Θεό ,μισή στην άνθρωπο! Ξέρει και την υπερηφάνεια του Θεού αλλά και την ταπείνωση του δαίμονα!
Όμως, αυτά ,δεν τα κουβεντιάζει μαζί της ο Λεωνίδας! Την προσπερνάει προκειμένου να βοηθήσει το πρέπον, μέσα από την δική του όμως αξιοπρέπεια!. Και εκείνη, πήρε σε μια στιγμή τα πράγματα στα χέρια της! Ο Θεός κυριάρχησε στην αντοχή της, τη δύναμη της! Την στιγμή που έπρεπε! Και όλα πήγαν καλά! Δεν ξέρω αν αυτό του γίνει τελικά μάθημα, να μη ξαναβάλει την καρδιά του στην άκρη!
Στην αρχαιότητα η –καρδιά-λέγονταν ΚΗΡ! Η γνώση όμως, επεσήμανε τι διακλαδίζεται μέσα στο συμβολικό σχήμα της. Τι διεκδικεί η ζωή, και τι το συναίσθημα!Τ ι της επιβάλει ο νους και τι θέσεις παίρνει εκείνη!. Πρώτα πεθαίνει ο ΝΟΥΣ! Μετά αυτή! Εκεί πεισματάρα, και εύπιστη στην ματαιότητα. Δεν παραδίδεται αμαχητί στο Θάνατο! Όπως, και δεν υποδουλώνεται στο Νου! Τον νοούντα και ορώντα την αλήθειαν!. Νους ορά και νους ακούει! Και δεν υποχωρεί! Όμως η καρδιά; Τήκεται και βάλλεται! Πείθεται και υπερβάλλεται! Στους κτύπους της υπάρχει η αφύπνιση. Ο καθόλου εφησυχασμός, η φιλοδοξία, και οι κατακτήσεις.Όσα ήχησαν στις σάλπιγγες της Ιεριχούς! Παράλληλα, κτυπά και το ξύλινο τάλαντο! Της ταπείνωσης, της αυτογνωσίας, της προσέγγισης εν σιγή του Θεού! Τότε ομολογεί, ότι η κάθε του ανθρώπου απόφαση περνά από την καρδιά ενδιαίτημα των συναισθημάτων ,Το μυστικό εξωκκλήσι που ελέγχει τις αποφάσεις του. Για το πώς εννοεί την ανθρωπιά!
«Αλήθεια βρέ παιδιά! Τι πράγμα είναι η καρδιά»!Από τα ωραία της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Αλλά και της Κασσιανής. Σε αποκαλυπτικούς ψαλμούς της Σ’ ένα στίχο του Λάο-Τσε ,διαβάζουμε : «Σού λέει η καρδιά σου, Λύγησε! Ο Νους ,σου λέει-Μη σκύψεις- Για να είσαι Δούλος της χαράς, όχι σκλάβος, της θλίψης»!Ο Δούλος αμείβεται ! χρηματίζεται! Ο σκλάβος μένει και επιμένει στις αρχικές θέσεις του. Όσο να ανοιχθεί σε νοήματα, σε νοήματα ελευθερίας! Να κερδίσει την ελευθερία από αυτογνωσία! Ο Λεωνίδας ,κάπου θα πρέπει να μην ξανακουράσει την καρδιά του!
Ατυχώς ο περιβάλλον πια κόσμος ζει στην ακοσμία, την ουτοπία με προεξάρχοντα το φθαρτό εαυτό του! Και «εί χολώ παροικήσει; ….
Να είσαι καλά Λεωνίδα!
Η καρδιά σου μακριά από τα ανθρώπινα! Είναι κατά τύχη ΚΑΛΗ!
Λέω εγώ τώρα….!
Πόπη-Μπούνια-Πασπαλιάρη:-Kυμαία-
«Αν έχει φόρτωμα ο Νούς;
Έχει η καρδιά αγώγι»!
-Κυμαϊκή παροιμία-
Είναι κάποιοι άνθρωποι, που χωρίς να καταβάλουν καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια, γίνονται, μέσα από τον ίδιο τους το χαρακτήρα, οικείοι μέσα στα ανθρώπινα σύνολα!. Αυτό οπωσδήποτε, δεν κερδίζεται τελείως άκοπα. Χρειάζεται μια πρώτα μακρόχρονη ζωή μέσα στα ίδια τα σύνολα. Σχολικά βιώματα, κάτω από μνήμες διδασκάλων, χώρων μιας κοινής βιωματικής συνύπαρξης, νοοτροπίας οικογενειών, μικρές κοινωνίες γειτονιάς, εκκλησιασμοί και συμμετοχή σε θέματα μιας γνώσης που έχει αφετηρία την προσχολική ηλικία και την παιδική ψυχική αρτιότητα!. Όλα αυτά, μέσα σε μια ακολουθία μιας εξελικτικής τελειοποίησης του ατόμου, συνθέτουν το –Ατομικό ΓΙΓΝΕΣΑΙ του κάθε ανθρώπου. Το ποιόν-του!-Κι κάτω από αυτές τις ανυπόκριτες διαπιστώσεις, οι άνθρωποι αυτοί εκπροσωπούνται από το –μικρό- τους βαπτιστικό τους όνομα! Αυτό είναι σημαντικό: Θετικό. Αληθινό.
-Κανένα πτυχίο, και κανένα Ντοκτορά δεν συγκρίνεται σε αξία, όσο η περίπτωσης, να είσαι γνωστός, και όχι μόνον,-με το –μικρό-σου όνομα! οπότε, το επίθετο; πείθει πως χρειάζεται μόνον, σαν προσδιοριστικός όρος. Απλά.
Εδώ και ένα μήνα ο Λεωνίδας, με την ανθρωπιά στην καρδιά, την κατανόηση στη λογική, την υπέρβαση στο ήθος, μας κατατρόμαξε!
Όχι με κάποιο του κατόρθωμα! Αλλά με το πρόβλημα της καρδιάς του!
-Βέβαια, αυτή από την μεριά της ,τον ειδοποιούσε: Να μη αναλώνεται με σπάταλο ρυθμό για όλους και όλα! Να την υπολογίζει και αυτήν! Να μην υποχρεώνεται να κτυπάει γρήγορα, και δυνατά ,κάθε φορά που την πιέζει χάριν των συνανθρώπων του. Να μην την υποχρεώνει σε συνεχή ωράρια δικών του σκέψεων, για το πώς θα φανεί χρήσιμος, ευγενής ,δίκαιος, ψύχραιμος και κυρίως άνθρωπος και φίλος, σύζυγος και πατέρας.
-Σε φιλικές συναντήσεις μας, άφηνε να διαπιστώνω, ότι το κάλεσμα της θεωρίας του στωικισμού, παραμένει ζωντανό για κάποιους ανώτερους ανθρώπους! Όχι ιδιότητα. γιατί δεν εννοούσε τους επιστήμονες ,όπου και ανήκει. Εννοούσε, όπως πάντα εννοεί, κάθε ευγενικό, ανυπόκριτο, πέρα από προθέσεις και πολεμικές της ουτοπίας, έναν ανώτερο.. άνθρωπο της κάθε καθημερινότητας! Ο Λεωνίδας δεν αρνείται κανέναν! Δέχεται την άρνηση μέσα από την άγνοια του στωικισμού! Αυτό, είναι Μεγαλείο!! Ξέρει καλά σαν νομικός, σαν Ηλείος, ότι ο στωικισμός, έχει αξιοπρέπεια. ’Ο, τι ,τα –χαμόγελα- των ανθρώπων, είναι σφιγμένα σκληρά. Είναι σιωπηλή απειλή στην ελευθερία της ψυχής, της γνώσης του απέναντι!. Το υποκριτικό χαμόγελο-είναι ότι καταδικάζει στις αγορεύσεις του. Στις αίθουσες των δικαστηρίων. Κάτω από αυτό, κρύβονται τα ανθρώπινα πάθη: Σ’ ένα κάπου ελεγχόμενο, χωρίς αμφιβολία-κατσούφιασμα-:Εκεί ζυγίζεται η Θέμις! Και το χέρι, πάνω στο ευαγγέλιο!.-Η καρδιά του, εκείνες τις ώρες μάχεται με τη λογική, αλλά και την πραγματικότητα. Κόβεται κάθετη. Στα δύο. Μισή στο Θεό ,μισή στην άνθρωπο! Ξέρει και την υπερηφάνεια του Θεού αλλά και την ταπείνωση του δαίμονα!
Όμως, αυτά ,δεν τα κουβεντιάζει μαζί της ο Λεωνίδας! Την προσπερνάει προκειμένου να βοηθήσει το πρέπον, μέσα από την δική του όμως αξιοπρέπεια!. Και εκείνη, πήρε σε μια στιγμή τα πράγματα στα χέρια της! Ο Θεός κυριάρχησε στην αντοχή της, τη δύναμη της! Την στιγμή που έπρεπε! Και όλα πήγαν καλά! Δεν ξέρω αν αυτό του γίνει τελικά μάθημα, να μη ξαναβάλει την καρδιά του στην άκρη!
Στην αρχαιότητα η –καρδιά-λέγονταν ΚΗΡ! Η γνώση όμως, επεσήμανε τι διακλαδίζεται μέσα στο συμβολικό σχήμα της. Τι διεκδικεί η ζωή, και τι το συναίσθημα!Τ ι της επιβάλει ο νους και τι θέσεις παίρνει εκείνη!. Πρώτα πεθαίνει ο ΝΟΥΣ! Μετά αυτή! Εκεί πεισματάρα, και εύπιστη στην ματαιότητα. Δεν παραδίδεται αμαχητί στο Θάνατο! Όπως, και δεν υποδουλώνεται στο Νου! Τον νοούντα και ορώντα την αλήθειαν!. Νους ορά και νους ακούει! Και δεν υποχωρεί! Όμως η καρδιά; Τήκεται και βάλλεται! Πείθεται και υπερβάλλεται! Στους κτύπους της υπάρχει η αφύπνιση. Ο καθόλου εφησυχασμός, η φιλοδοξία, και οι κατακτήσεις.Όσα ήχησαν στις σάλπιγγες της Ιεριχούς! Παράλληλα, κτυπά και το ξύλινο τάλαντο! Της ταπείνωσης, της αυτογνωσίας, της προσέγγισης εν σιγή του Θεού! Τότε ομολογεί, ότι η κάθε του ανθρώπου απόφαση περνά από την καρδιά ενδιαίτημα των συναισθημάτων ,Το μυστικό εξωκκλήσι που ελέγχει τις αποφάσεις του. Για το πώς εννοεί την ανθρωπιά!
«Αλήθεια βρέ παιδιά! Τι πράγμα είναι η καρδιά»!Από τα ωραία της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Αλλά και της Κασσιανής. Σε αποκαλυπτικούς ψαλμούς της Σ’ ένα στίχο του Λάο-Τσε ,διαβάζουμε : «Σού λέει η καρδιά σου, Λύγησε! Ο Νους ,σου λέει-Μη σκύψεις- Για να είσαι Δούλος της χαράς, όχι σκλάβος, της θλίψης»!Ο Δούλος αμείβεται ! χρηματίζεται! Ο σκλάβος μένει και επιμένει στις αρχικές θέσεις του. Όσο να ανοιχθεί σε νοήματα, σε νοήματα ελευθερίας! Να κερδίσει την ελευθερία από αυτογνωσία! Ο Λεωνίδας ,κάπου θα πρέπει να μην ξανακουράσει την καρδιά του!
Ατυχώς ο περιβάλλον πια κόσμος ζει στην ακοσμία, την ουτοπία με προεξάρχοντα το φθαρτό εαυτό του! Και «εί χολώ παροικήσει; ….
Να είσαι καλά Λεωνίδα!
Η καρδιά σου μακριά από τα ανθρώπινα! Είναι κατά τύχη ΚΑΛΗ!
Λέω εγώ τώρα….!
ΕΥΤΥΧΙΑ
ΕΥΤΥΧΙΑ
ΣΩΚΡΑΤΗΣ : Ευτυχισμένος και πλούσιος άνθρωπος είναι εκείνος
Που απολαμβάνει φτωχά αγαθά.
ΠΛΑΤΩΝ: Ευτυχία στον άνθρωπο είναι να ζει με εγκράτεια. σοφία και υγεία. Όταν ζει στην ασωτία και την αρρώστια είναι δυστυχής.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που έχει φρόνηση και αρετή και απολαμβάνει μέτρια αγαθά, τότε η ευτυχία του πηγάζει από αυτόν τον ίδιο και όχι από κανένα Θεό.
ΞΕΝΟΦΩΝ : Το να μην έχεις ανάγκη για τίποτα είναι θεϊκό, το να έχεις ανάγκη για λίγα, είναι πολύ κοντά στο Θεό.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ : Ευτυχισμένος και πλούσιος άνθρωπος είναι εκείνος
Που απολαμβάνει φτωχά αγαθά.
ΠΛΑΤΩΝ: Ευτυχία στον άνθρωπο είναι να ζει με εγκράτεια. σοφία και υγεία. Όταν ζει στην ασωτία και την αρρώστια είναι δυστυχής.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που έχει φρόνηση και αρετή και απολαμβάνει μέτρια αγαθά, τότε η ευτυχία του πηγάζει από αυτόν τον ίδιο και όχι από κανένα Θεό.
ΞΕΝΟΦΩΝ : Το να μην έχεις ανάγκη για τίποτα είναι θεϊκό, το να έχεις ανάγκη για λίγα, είναι πολύ κοντά στο Θεό.
ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ
Αύγουστος 1922-Αύγουστος 2011
ΠΕΝΤ’ ΑΙΩΝΕΣ
Πέντ’ αιώνες πρόσμενε το Γένος
τον ερχομό του, που είχε αργήσει
για να ξυπνήσει ο Κοιμισμένος
κι η Αγιά Σοφιά να λειτουργήσει.
Κ ήρθε! Σα να’ ρθε αποσταλμένος
΄Αγγελος Θεού στη στερνή κρίση,
με τη ρομφαία αρματωμένος
να καταλύσει και να στήσει.
Κ’ ήρθε! Μα η πλάνη ήταν μεγάλη!
Του Αγγέλου τα φτερά κερένια,
στάχτη η ρομφαία η σιδερένια…
Σφάλα εκκλησιά την πόρτα πάλι!
Βαθειά κοιμήσου Κοιμισμένε!
Με τη λαχτάρα, ω Γένος μένε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσαμε,
Σπασμένα τα κατάρτια σκισμένα τα πανιά.
Ήρθαν από τη Σμύρνη κι απ’ τα Μουδανιά.
Φέραν τους νικημένους που δεν πολέμησαν.
Τις δάφνες δέκα χρόνων. Το όνειδος μιας στιγμής
Το λείψανο της δόξας, το πτώμα της τιμής.
Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα,
Παιδία, γυναίκες, γέρους-Γένος Γραικών πολύ-
Της ρίζες της φυλής μας απ’ την Ανατολή.
Μα ένα καράβι, μαύρο, πίσω δεν γύρισε.
Ποιους κάβους αρμενίζει, ποια πέλαγα περνά,
Και πουθενά δεν βγαίνει, δεν φτάνει πουθενά;
Χρόνια το καρτερούνε και χρόνια πέρασαν.
Δεν τόειδε μήτε ναύτης, μήτε θαλασσινός,
Μητ’ ερημίτης φάρος, μήτ’ άστρο της νυχτός!
Τάχα να ‘χει βουλιάξει; Τάχα να στοίχειωσε;
Δε θα ξανάρθει τάχα στην πατρική του αχτή;
Oϊμέ ! κι έχει φορτώσει το πιο ακριβό φορτίο…
Όλα τα χάσαμε, όλα! Και μόνο φόρτωσε
το πιο στερνό καράβι την ώρα του χαμού,
φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού!
΄Ελα, χρυσό καράβι έλα ξεφόρτωσε!
Δώσ’ μου το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά
Ολόισια για τη Σμύρνη, Πόντο και Μουδανιά…
Γεώργιος Αθανασιάδης
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ ‘22
Κι ήρθαμε.. Άξαφνε…χωρίς αποσκευές και διαβατήρια!
Δεν ήρθαμε ταξιδευτές για να ξεχάσουμε καημούς.
Δεν ήρθαμε ούτε ζητιάνοι, ούτε γυριστάδες.
΄Ηρθαμε εμείς, οι Μαθηταί των Αποστόλων,
οι πιστοί της Επτάφωτης Λυχνίας της Αποκαλύψεως,
τα στερνοπαίδια των Κομνηνών και των Παλαιολόγων.
Είμαστε…Ιδέτε…Δε μας γνωρίζετε;
Είμαστε οι Πρόσφυγες…Οι Πρόσφυγες!...
ΙΩΝ
(Ανθολόγιά Μαγγανάρη Θρήνοι και παινέματα για τις χαμένες
Πατρίδες)Νέα Σύνορα 1988.
Για την αντιγραφή Λ. Γ. Μαργαρίτης
ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ
Αύγουστος 1922-Αύγουστος 2011
ΠΕΝΤ’ ΑΙΩΝΕΣ
Πέντ’ αιώνες πρόσμενε το Γένος
τον ερχομό του, που είχε αργήσει
για να ξυπνήσει ο Κοιμισμένος
κι η Αγιά Σοφιά να λειτουργήσει.
Κ ήρθε! Σα να’ ρθε αποσταλμένος
΄Αγγελος Θεού στη στερνή κρίση,
με τη ρομφαία αρματωμένος
να καταλύσει και να στήσει.
Κ’ ήρθε! Μα η πλάνη ήταν μεγάλη!
Του Αγγέλου τα φτερά κερένια,
στάχτη η ρομφαία η σιδερένια…
Σφάλα εκκλησιά την πόρτα πάλι!
Βαθειά κοιμήσου Κοιμισμένε!
Με τη λαχτάρα, ω Γένος μένε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσαμε,
Σπασμένα τα κατάρτια σκισμένα τα πανιά.
Ήρθαν από τη Σμύρνη κι απ’ τα Μουδανιά.
Φέραν τους νικημένους που δεν πολέμησαν.
Τις δάφνες δέκα χρόνων. Το όνειδος μιας στιγμής
Το λείψανο της δόξας, το πτώμα της τιμής.
Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα,
Παιδία, γυναίκες, γέρους-Γένος Γραικών πολύ-
Της ρίζες της φυλής μας απ’ την Ανατολή.
Μα ένα καράβι, μαύρο, πίσω δεν γύρισε.
Ποιους κάβους αρμενίζει, ποια πέλαγα περνά,
Και πουθενά δεν βγαίνει, δεν φτάνει πουθενά;
Χρόνια το καρτερούνε και χρόνια πέρασαν.
Δεν τόειδε μήτε ναύτης, μήτε θαλασσινός,
Μητ’ ερημίτης φάρος, μήτ’ άστρο της νυχτός!
Τάχα να ‘χει βουλιάξει; Τάχα να στοίχειωσε;
Δε θα ξανάρθει τάχα στην πατρική του αχτή;
Oϊμέ ! κι έχει φορτώσει το πιο ακριβό φορτίο…
Όλα τα χάσαμε, όλα! Και μόνο φόρτωσε
το πιο στερνό καράβι την ώρα του χαμού,
φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού!
΄Ελα, χρυσό καράβι έλα ξεφόρτωσε!
Δώσ’ μου το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά
Ολόισια για τη Σμύρνη, Πόντο και Μουδανιά…
Γεώργιος Αθανασιάδης
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ ‘22
Κι ήρθαμε.. Άξαφνε…χωρίς αποσκευές και διαβατήρια!
Δεν ήρθαμε ταξιδευτές για να ξεχάσουμε καημούς.
Δεν ήρθαμε ούτε ζητιάνοι, ούτε γυριστάδες.
΄Ηρθαμε εμείς, οι Μαθηταί των Αποστόλων,
οι πιστοί της Επτάφωτης Λυχνίας της Αποκαλύψεως,
τα στερνοπαίδια των Κομνηνών και των Παλαιολόγων.
Είμαστε…Ιδέτε…Δε μας γνωρίζετε;
Είμαστε οι Πρόσφυγες…Οι Πρόσφυγες!...
ΙΩΝ
(Ανθολόγιά Μαγγανάρη Θρήνοι και παινέματα για τις χαμένες
Πατρίδες)Νέα Σύνορα 1988.
Για την αντιγραφή Λ. Γ. Μαργαρίτης
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
1.ΡΩΤΑ
Όποιος ρωτά μπορεί να γίνει
ηλίθιος για λίγα λεπτά.
Αυτός όμως που δεν ρωτά
παραμένει ηλίθιος για πάντα.
2.ΑΚΟΥ
Ακούτε για να καταλάβετε
κι όχι για να απαντήσετε.
Ακούτε έως ότου αρχίσετε
να βλέπετε με τα αυτιά σας.
3.ΣΙΩΠΑ
Είναι καλλίτερο να σιωπάς
και να νομίζει ο άλλος ότι είσαι βλάκας
παρά να μιλάς ακατάπαυστα
και να το επιβεβαιώνεις.
4.ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΘΕΤΙΚΑ
Να είσαι αισιόδοξος
ο κόσμος έφτασε μέχρι εδώ
που είναι σήμερα
χωρίς την παραμικρή συμβολή
των απαισιόδοξων.
5.ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ
Αν θέλεις να πετάξεις
με τους Αετούς,
σταμάτα να κάνεις παρέα
με γαλοπούλες….
ΠΑΤΡΑ 16-8-2011
Για την αντιγραφή Λ.Γ.Μαργαριτης
1.ΡΩΤΑ
Όποιος ρωτά μπορεί να γίνει
ηλίθιος για λίγα λεπτά.
Αυτός όμως που δεν ρωτά
παραμένει ηλίθιος για πάντα.
2.ΑΚΟΥ
Ακούτε για να καταλάβετε
κι όχι για να απαντήσετε.
Ακούτε έως ότου αρχίσετε
να βλέπετε με τα αυτιά σας.
3.ΣΙΩΠΑ
Είναι καλλίτερο να σιωπάς
και να νομίζει ο άλλος ότι είσαι βλάκας
παρά να μιλάς ακατάπαυστα
και να το επιβεβαιώνεις.
4.ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΘΕΤΙΚΑ
Να είσαι αισιόδοξος
ο κόσμος έφτασε μέχρι εδώ
που είναι σήμερα
χωρίς την παραμικρή συμβολή
των απαισιόδοξων.
5.ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ
Αν θέλεις να πετάξεις
με τους Αετούς,
σταμάτα να κάνεις παρέα
με γαλοπούλες….
ΠΑΤΡΑ 16-8-2011
Για την αντιγραφή Λ.Γ.Μαργαριτης
EYΧΕΣ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ
ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Η ΥΠΕΡΑΓΑΘΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΟΣ.
Ειδικά για τις φίλες Μαρίες Δέσποινες, Δέσπω, Δεσποινιώ, Ντέπη, Πέπη, Ζέπω, Πιπίνα, Ελώνα, Ελλώνα, Ελόνα, Θεοτοκία, Κρυστάλλω, Κρουστάλλω, Κρουστάλω, Κρυσταλία, Κρυσταλλία, Κρουσταλένια, Κρίστι, Κρύστα, Μάρω, Μαριώ, Μαριωρή, Μαρίκα, Μαριγώ, Μαριγούλα, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μανιώ, Μαριέττα, Μαρούσα, Μάρσια, Μαργέτα, Μαριέττα, Μαργετίνα, Μιρέλλα, Μυρελλα, Μιρέιγ, Μιρέϊγ, Μιρεϊγ, Παναγιώτα, Γιώτα, Παναγιούλα, Γιούλα, Παναγούλα, Πάνη, Τότα, Τούλα, Πρέσβεια, Πρεσβεία, Συμέλα, Σιμέλα, Σουμελά, Γεσθημανή, Ιεσθημανή, Γεθσημανή, Μαρινίκη, Καθολική, Ηλιοστάλακτη αφιερώνω τους παρακατω στιχους:
ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ
Κατέβηκα στ’ ολάνθιστο μικρό μου περιβόλι
Όπου είναι όλα χαρωπά και λάμπει η φύση όλη
Για τη δική σου τη γιορτή λουλούδια να μαζέψω
Κι ένα μπουκέτο ολόδροσο για σένανε μα πλέξω.
Έκοψα ρόδα ευωδιαστά, γαρίφαλα, πανσέδες
Υάκινθους ,βασιλικούς και άλλους μενεξέδες
Που ντροπαλοί αποφεύγουνε τ’ αδιάκριτο το μάτι
Μοιάζουν θαρρείς πρωτόγνωρη και άδολη αγάπη.
Τράβηξα προς τα γιασεμιά δράμα είν’ η ζωή τους
Σε ένα τσ’ αυγής φιλί σβήνει απαλά η πνοή τους
Αγνές καρδούλες τρυφερές που αγαπημένο χέρι
Μπορεί με ένα του άγγιγμα το θάνατο να φέρει.
Στάθηκα στον παρθενικό, τον άσπιλο τον κρίνο
Που φάνταζε περήφανος για τ’ άρωμα το φίνο
Και τη λευκή του ομορφιά. Προχώρησα στις πασχαλιές
Που ναι χαράς το σύμβολο και μάζεψα αγκαλιές…
Σε μια γωνιά ξετρύπωσα σαν παραπεταμένα
Δυο μανουσάκια τρυφερά που φύτρωναν θλιμμένα
Κι απ’ τις μιμόζες ζήτησα πούναι τόσο λεπτές
Τα μυρωμένα κλώνια τους να μού διναν κι αυτές.
Πλήθος γαζίες έκοψα δειλές κι ωχροντυμένες
Άσπρες τρελές αμυγδαλιές, νυφούλες στολισμένες
Ζουμπούλια ,που θυμίζουμε τ’ άπειρο του ουρανού
Λεμονανθούς, π’ ονείρατα μας φέρνουμε στο νου…
Τις μαργαρίτες ρώτησα αν θέλεις να σου πούνε
Αυτές που είναι φλύαρες και πάντοτε μιλούνε
Κεινα που κρύβω στην καρδιά για σε αγαπημένη
Είναι η ψυχή τους άδολη μ’ αλήθεια στολισμένη.
Τα πέταλά τους έχουνε φωνή και απαντάνε
Σ’ όλους η ΑΓΑΠΗ αληθινή πονούν και λαχταράνε.
Ανάλαφρα μουρμουρητά με στόμα ερωτικό
Θε να σου ψιθυρίσουνε το ΝΑΙ στο μυστικό!...
IΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
«ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΑ, ΘΕΟΥ ΜΗΤΗΡ»
«ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΑ, ΘΕΟΥ ΜΗΤΗΡ»
(Η Θεοτόκος στη Λογοτεχνία μας)
Ο Αύγουστος, είναι ο χρυσός μήνας του χρόνου.
Ο λαός μας με τη θυμοσοφία του εκφράζει την ευχή και την επιθυμία «να ήταν τρεις φορές το χρόνο».
Είναι ο μήνας της συγκομιδής των καρπών της γης.
Ο προχριστιανικός Ελληνισμός λάτρευε τη Μητέρα -Θεά τη Μεγάλη Μητέρα.
Πίστευε πως το Θείο ταυτίζεται με τη φύση και την αντιλαμβάνονταν με όρους ζωής.
Σαν φυτό και καρπός που γεννιέται από τη φύση .
Την Θεότητα ταύτιζαν και θεωρούσαν συνώνυμη με την Μητέρα - φύση από την μήτρα της οποίας προέρχεται η ζωή.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού έρχεται μια άλλη πίστη .Έρχεται ο Χριστός ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.
Ως Υιός του Θεού Πατρός ,γεννιέται από το Άγιο Πνεύμα και την Παρθένο Μαρία, που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο ως Θεομήτωρ και Θεοτόκος
Οι Έλληνες τιμούν τη Θεοτόκο όλες τις εποχές του χρόνου .
Το Φθινόπωρο (8η Σεπτεμβρίου)τα γενέθλια της,
το Χειμώνα(21 Νοεμβρίου) τα Εισόδια της,
την Άνοιξη (25 Μαρτίου) τον Ευαγγελισμό της
και το Καλοκαίρι(15 Αυγούστου) την Κοίμησή της.
Από τις πλέον σημαντικές γιορτές της είναι ο Ευαγγελισμός και η Κοίμηση.
Η Θεοτόκος είναι η Αγία Μορφή που έχει υμνηθεί από όλους. Υμνογράφοι, Ποιητές, Πεζογράφοι, Συνθέτες, Ζωγράφοι και Μουσικοί με σημαντικά έργα κοσμούν τη Μουσική, τη ζωγραφική και την παγκόσμια Γραμματολογία.
Οι ποιητές μας της έδωσαν χιλιάδες επίθετα και χαρακτηρισμούς. Την είπαν Υπέροχο δώρο της ανθρωπότητας στη Γέννηση του Χριστού, Υπέρμαχο Στρατηγό, Άρμα Θεού, Βαρύτιμο Σκεύος, Γλυκεία Λέξη, διόπτρα Μυστηρίων, Ζωοπάροχο, Ηδύπνουν Ρόδο , Κυρά των Αγγέλων, Λαμπάδα στιλποφανή , Μέλισσα Ουράνια, Νοητό Όρος, Ξύλο Αλόης, Ουρανοβάμονα, Πανευεργέτη ,Ρώση , σωμάτωση Λόγου, Τεθεωμένη, Ύαλο Διακαυστική, Φρυκτωρία, Ψυχών Θεραπεία, Ωράϊσμα Πάγκαλο.
Ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί ένα θαυμάσιο ποίημα προς τιμήν της. Πυρίμορφο όχημα του λόγου, την χαρακτηρίζει, Ουρανών Υψηλοτέρα, Γης το Θεμέλιο, Εγκαλλώπισμα των Αποστόλων, Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ .
Αλλά και ο Κοσμάς ο Μελωδός ένας από τους σημαντικούς υμνογράφους της Εκκλησίας γράφει για την Κοίμησή της:
«Πεποικιλμένη τη θεία δόξη η ιερά και ευκλεής Παρθένε μνήμη Σου πάντας συνηγάγετο προς ευφροσύνην τους πιστούς εξαρχούσης Μαριάμ, μετά χορών και τυμπάνων τον σω άδοντες Μονογενεί, ενδόξως ότι δεδόξασται.»
Ο λαός μας τρέφει βαθύτατα αισθήματα σεβασμού και τιμής και έχει συνθέσει εγκώμια κατά το πρότυπο της Μεγάλης Παρασκευής.
Από τους νεώτερους Έλληνες ποιητές ο Σολωμός θα υμνήσει την Θεοτόκο με το στόμα του Αρχαγγέλου:
«Χαίρε, χαίρε ω Μαρία,
όθε αι χάρες όλες αναβρύζουν
το ανθρώπινο να σώσουν Γένος»
Ο Παλαμάς προσεύχεται μυστικά και γράφει:
«Πρόστρεξε, Μυροφόρα
Μονάχα Εσένα πίστεψα και λάτρεψα
μονάχα Εσένα από τα πρωινά γλυκοχαράματα
Κι ως τώρα μεσ’ τα αιματοστάλακτα
μιας οργισμένης δύσης
Δέσποινα, στήριξέ μ’ Εσύ και μη μ’ αφήσεις.»
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης σ’ ένα από τα ελάχιστα ποιήματά του γράφει:
«Γλυκιά Παρθέν’ αξίωσε με
νάρθω και πάλι στο ναό σου
όπου φυσά γλυκά η αύρα
στο ρέμα στα πλατάνια μυστικά!».
Ο Γεώργιος Βερίτης κατ’ εξοχήν θρησκευτικός ποιητής
γράφει :
«Γλυκιά Μητέρα των θλιμμένων
και στήριγμα των Χριστιανών
δος στις ψυχές των πονεμένων
λίγη δροσιά των ουρανών».
Ο Παντελής Πρεβελάκης γράφει:
«Η Παναγία ,η «Κυρά των Αγγέλων» θα δεχόταν σήμερα το λαό της…
κατέβηκε από το χρυσό εικονοστάσι
έπλυνε τα κλαμένα μάτια της
στη δρόσο από τα κρίνα του Ευαγγελισμού
κι έσυρε στ’ αγλύκαντα χείλη της το αίμα απ’ τη λόγχη και τα αγκάθια…»
Ο Άγγελος Σικελιανός στο ποίημα «Ύμνος στην Παναγιά» θα αναφωνήσει:
«Στεριές ,νησιά και πέλαγα, μια Κόρη και μια Μάνα
η Ελλάδα στην αθάνατη γονατιστή πλαγιά
που τρέμει μπρος της η άβυσσο ακούοντας την καμπάνα
τα θεόρατα τα μάτια σου στυλώνει Παναγιά!..»
Ο Τάκης Παπατσώνης στο ποίημα «Ρεμβασμός Δεκαπενταύγουστου»
γράφει:
«…Άλαλα τα χείλη των όσων δεν κοπίασαν
για ν’ ακουμπήσουν τα ξαναμμένα κεφάλια τους
στα γόνατά Σου τα μητρικά,
που καταλύουν το μαύρο πάθος.
Άλαλα τα χείλη των όσων δεν διακρίναν πως συντρίβεις με το πόδι σου και συνθλάς την κεφαλή
του πανάρχαιου δράκοντα,
που κέρδισε παίζοντας
κι ύστερα το ‘ χασε το μήλο…»
Η Ζωή Καρέλλη στο ποίημα « Της Παράκλησης» γράφει:
«Αγαπητή, γλυκύτατη ελπίς
Καλλίστη Μητέρα, μορφή αγγελική
δίχως ρομφαία πύρινη
τιμωρίας συγχώρεση αληθινή
συμπάθεια, συμπόνια, σημασία
Της παράκλησης επακούσασα
Στην αδυναμία Γοργοεπήκοος».
ή καταφυγή
Παρηγοριά για τον απελπισμένο.»
Τέλος ο Στέλιος Σπεράντζας στο ποίημα του: «Παντάνασσα»γράφει:
«Ούτε των γιασεμιών, ούτε των ρόδων
Μπορούν οι ανασασμοί, καθώς τριγύρω
Σκορπίζονται, να φτάσουν Οδηγήτρα
Κυρά, της αγιοσύνης Σου το μύρο.
Παντάνασσα στο Θείο χαμόγελο Σου
Στην άφθαρτη πραότη, που έχεις πάρει,
Εσείσθηκε η καρδιά μου, της ζωής μου
Τινάζοντας το μόχθο και τα βάρη..»
Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι. Θα ήταν μακρύς ο κατάλογος και ο χώρος ανεπαρκής
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
(Η Θεοτόκος στη Λογοτεχνία μας)
Ο Αύγουστος, είναι ο χρυσός μήνας του χρόνου.
Ο λαός μας με τη θυμοσοφία του εκφράζει την ευχή και την επιθυμία «να ήταν τρεις φορές το χρόνο».
Είναι ο μήνας της συγκομιδής των καρπών της γης.
Ο προχριστιανικός Ελληνισμός λάτρευε τη Μητέρα -Θεά τη Μεγάλη Μητέρα.
Πίστευε πως το Θείο ταυτίζεται με τη φύση και την αντιλαμβάνονταν με όρους ζωής.
Σαν φυτό και καρπός που γεννιέται από τη φύση .
Την Θεότητα ταύτιζαν και θεωρούσαν συνώνυμη με την Μητέρα - φύση από την μήτρα της οποίας προέρχεται η ζωή.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού έρχεται μια άλλη πίστη .Έρχεται ο Χριστός ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.
Ως Υιός του Θεού Πατρός ,γεννιέται από το Άγιο Πνεύμα και την Παρθένο Μαρία, που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο ως Θεομήτωρ και Θεοτόκος
Οι Έλληνες τιμούν τη Θεοτόκο όλες τις εποχές του χρόνου .
Το Φθινόπωρο (8η Σεπτεμβρίου)τα γενέθλια της,
το Χειμώνα(21 Νοεμβρίου) τα Εισόδια της,
την Άνοιξη (25 Μαρτίου) τον Ευαγγελισμό της
και το Καλοκαίρι(15 Αυγούστου) την Κοίμησή της.
Από τις πλέον σημαντικές γιορτές της είναι ο Ευαγγελισμός και η Κοίμηση.
Η Θεοτόκος είναι η Αγία Μορφή που έχει υμνηθεί από όλους. Υμνογράφοι, Ποιητές, Πεζογράφοι, Συνθέτες, Ζωγράφοι και Μουσικοί με σημαντικά έργα κοσμούν τη Μουσική, τη ζωγραφική και την παγκόσμια Γραμματολογία.
Οι ποιητές μας της έδωσαν χιλιάδες επίθετα και χαρακτηρισμούς. Την είπαν Υπέροχο δώρο της ανθρωπότητας στη Γέννηση του Χριστού, Υπέρμαχο Στρατηγό, Άρμα Θεού, Βαρύτιμο Σκεύος, Γλυκεία Λέξη, διόπτρα Μυστηρίων, Ζωοπάροχο, Ηδύπνουν Ρόδο , Κυρά των Αγγέλων, Λαμπάδα στιλποφανή , Μέλισσα Ουράνια, Νοητό Όρος, Ξύλο Αλόης, Ουρανοβάμονα, Πανευεργέτη ,Ρώση , σωμάτωση Λόγου, Τεθεωμένη, Ύαλο Διακαυστική, Φρυκτωρία, Ψυχών Θεραπεία, Ωράϊσμα Πάγκαλο.
Ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί ένα θαυμάσιο ποίημα προς τιμήν της. Πυρίμορφο όχημα του λόγου, την χαρακτηρίζει, Ουρανών Υψηλοτέρα, Γης το Θεμέλιο, Εγκαλλώπισμα των Αποστόλων, Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ .
Αλλά και ο Κοσμάς ο Μελωδός ένας από τους σημαντικούς υμνογράφους της Εκκλησίας γράφει για την Κοίμησή της:
«Πεποικιλμένη τη θεία δόξη η ιερά και ευκλεής Παρθένε μνήμη Σου πάντας συνηγάγετο προς ευφροσύνην τους πιστούς εξαρχούσης Μαριάμ, μετά χορών και τυμπάνων τον σω άδοντες Μονογενεί, ενδόξως ότι δεδόξασται.»
Ο λαός μας τρέφει βαθύτατα αισθήματα σεβασμού και τιμής και έχει συνθέσει εγκώμια κατά το πρότυπο της Μεγάλης Παρασκευής.
Από τους νεώτερους Έλληνες ποιητές ο Σολωμός θα υμνήσει την Θεοτόκο με το στόμα του Αρχαγγέλου:
«Χαίρε, χαίρε ω Μαρία,
όθε αι χάρες όλες αναβρύζουν
το ανθρώπινο να σώσουν Γένος»
Ο Παλαμάς προσεύχεται μυστικά και γράφει:
«Πρόστρεξε, Μυροφόρα
Μονάχα Εσένα πίστεψα και λάτρεψα
μονάχα Εσένα από τα πρωινά γλυκοχαράματα
Κι ως τώρα μεσ’ τα αιματοστάλακτα
μιας οργισμένης δύσης
Δέσποινα, στήριξέ μ’ Εσύ και μη μ’ αφήσεις.»
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης σ’ ένα από τα ελάχιστα ποιήματά του γράφει:
«Γλυκιά Παρθέν’ αξίωσε με
νάρθω και πάλι στο ναό σου
όπου φυσά γλυκά η αύρα
στο ρέμα στα πλατάνια μυστικά!».
Ο Γεώργιος Βερίτης κατ’ εξοχήν θρησκευτικός ποιητής
γράφει :
«Γλυκιά Μητέρα των θλιμμένων
και στήριγμα των Χριστιανών
δος στις ψυχές των πονεμένων
λίγη δροσιά των ουρανών».
Ο Παντελής Πρεβελάκης γράφει:
«Η Παναγία ,η «Κυρά των Αγγέλων» θα δεχόταν σήμερα το λαό της…
κατέβηκε από το χρυσό εικονοστάσι
έπλυνε τα κλαμένα μάτια της
στη δρόσο από τα κρίνα του Ευαγγελισμού
κι έσυρε στ’ αγλύκαντα χείλη της το αίμα απ’ τη λόγχη και τα αγκάθια…»
Ο Άγγελος Σικελιανός στο ποίημα «Ύμνος στην Παναγιά» θα αναφωνήσει:
«Στεριές ,νησιά και πέλαγα, μια Κόρη και μια Μάνα
η Ελλάδα στην αθάνατη γονατιστή πλαγιά
που τρέμει μπρος της η άβυσσο ακούοντας την καμπάνα
τα θεόρατα τα μάτια σου στυλώνει Παναγιά!..»
Ο Τάκης Παπατσώνης στο ποίημα «Ρεμβασμός Δεκαπενταύγουστου»
γράφει:
«…Άλαλα τα χείλη των όσων δεν κοπίασαν
για ν’ ακουμπήσουν τα ξαναμμένα κεφάλια τους
στα γόνατά Σου τα μητρικά,
που καταλύουν το μαύρο πάθος.
Άλαλα τα χείλη των όσων δεν διακρίναν πως συντρίβεις με το πόδι σου και συνθλάς την κεφαλή
του πανάρχαιου δράκοντα,
που κέρδισε παίζοντας
κι ύστερα το ‘ χασε το μήλο…»
Η Ζωή Καρέλλη στο ποίημα « Της Παράκλησης» γράφει:
«Αγαπητή, γλυκύτατη ελπίς
Καλλίστη Μητέρα, μορφή αγγελική
δίχως ρομφαία πύρινη
τιμωρίας συγχώρεση αληθινή
συμπάθεια, συμπόνια, σημασία
Της παράκλησης επακούσασα
Στην αδυναμία Γοργοεπήκοος».
ή καταφυγή
Παρηγοριά για τον απελπισμένο.»
Τέλος ο Στέλιος Σπεράντζας στο ποίημα του: «Παντάνασσα»γράφει:
«Ούτε των γιασεμιών, ούτε των ρόδων
Μπορούν οι ανασασμοί, καθώς τριγύρω
Σκορπίζονται, να φτάσουν Οδηγήτρα
Κυρά, της αγιοσύνης Σου το μύρο.
Παντάνασσα στο Θείο χαμόγελο Σου
Στην άφθαρτη πραότη, που έχεις πάρει,
Εσείσθηκε η καρδιά μου, της ζωής μου
Τινάζοντας το μόχθο και τα βάρη..»
Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι. Θα ήταν μακρύς ο κατάλογος και ο χώρος ανεπαρκής
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΠΕΝΗΝΤΑΧΡΟΝΑ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΓΑΣΤΟΥΝΗΣ 1961
Στις 20 Αυγούστου ημέρα Σάββατο και ώρα 7 μ.μ. προγραμματίζουν να γιορτάσουν τα πενηντάχρονα από την αποφοίτησή τους οι μαθήτριες και μαθητές του Γυμνασίου Γαστούνης.
Ήταν Ιούνιος του έτους 1961 όταν μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων τριάντα ένα (31) μαθήτριες και μαθητές της τότε ογδόης τάξεως έπαιρναν το απολυτήριό τους και άφηναν οριστικά το σχολείο τους ανοίγοντας τα φτερά τους για να αντιμετωπίσουν ο καθ’ ένας με το δικό του τρόπο τη ζωή.
Οι μαθητές και μαθήτριες που αποφοίτησαν τον Ιούνιο του 1961 ήταν οι εξής:
Ανδριόπουλος Σωτήρης(Καραμιδιά) ,Βασιλοπούλου Γιώτα(Γαστούνη) ,Γαβριλιάδης Νίκος,(Παλαιοχώρι) Γρηγορόπουλος Γρηγόρης (Ανδραβίδα) ,Δάμα Αγγελική ,(Μάχος) Ζαμπακόλας Ηλίας(Μεσολόγγι) Θεοτοκάτου Λέττα,(Γαστούνη) Καρκαβίτσας Βασίλης(Λεχαινά), Καστανιώτη Διονυσία(Βαρθολομιό) Κλάδης Χρήστος,(Γαστούνη) Κλώνης Ντίνος(Βαρθολομιό) Κομνηνός Βασίλης (Γαστούνη) Κουτσογιάννης Διονύσιος,(Λεχαινά) Κουτσοδήμου Παναγιώτα,(Γαστούνη) Κωνσταντάτος Ντίνος(Γαστούνη) , Μαργαρίτης Λεωνίδας(Κόροιβος) Ματθαίου Αικατερίνη(Καίτη)(Γαστούνη) Μολοχτός Αριστείδης,(Καθολική ) Παπαδημητρόπουλος Βασίλης(Γαστούνη) , Παρασκευόπουλος Σπύρος,(Τραγανό) Παπουτσή Γιώτα,(Kαβασιλα)Πεπελάσης Τάκης,(Γαστουνη) Πεπελάσης Κωστάκης(Γαστούνη), Προκόπης Χρήστος (Αμπελοκαμπος),Πετρόπουλος Νίκος(Σαβάλια),Τάσος Σαφαρής(Γαστούνη) Σπηλιωτόπουλος Σάκης,(Καβάσιλα) Σπηλιωτοπούλου Νάνση,(Γαστούνη) Τσάκωνας Γιώργος (Ανδραβίδα), Φουσκαρίνη Σία,(Ανδραβίδα)Χαμηλάκη Ασπασία(Γαστούνη) και Χριστοδουλοπούλου Γιώτα (Καλύβια ΄Ηλιδας)
Με καθηγητές τον αείμνηστο Γυμνασιάρχη Γεώργιο Παπαβασιλείου
Και τους :Αναστασόπουλο Μιχάλη Φιλόλογο, Αργυρόπουλο Αποστόλη Φυσικό, Άνθη Γιάννη Σωματικής Αγωγής, Καστραντά Κώστα Μαθηματικό Λούκου Αντιγόνη Φιλόλογο
Λουρίδα Γιώτα Σωματικής Αγωγής,Οικονόμου Γεώργιο Φιλόλογο,Πυριόχου - Γιαννακοπούλου Μπετίνα Θεολόγο
Σεγδίτσα Σταθούλα Φιλόλογο ,Σερέτη Σταύρο Θεολόγο
Τα χρόνια πέρασαν, χώρισαν μεταξύ τους ακολουθώντας ο καθένας το δρόμο του, κράτησαν όμως μία υπόσχεση που έδωσαν τότε και η οποία με το πέρασμα του χρόνου έγινε πλέον συνήθεια:
Να βλέπονται και να κουβεντιάζουν μαζί μια φορά το χρόνο κυρίως το κυρίως ένα Σαββατοκύριακο του Αυγούστου.
Αυτή τους την υπόσχεση κράτησαν με επιμονή και συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια και όποιος μπορούσε έρχονταν το απόγευμα του Σαββάτου στην Πλατεία του Αγίου Νικολάου στη Γαστούνη.
Στις μέρες που έρχονται συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από την αποφοίτησή τους και για μια ακόμη φορά θα συναντηθούν και πάλιν το Σάββατο 20 Αυγούστου στις 7 μμ στο γνωστό τους σημείο (Πλατεία Αγίου Νικολάου) για να κουβεντιάσουν και να θυμηθούν και πάλι τα παλιά για λίγο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Σ' ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΑΝ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Με τη βοήθεια του Θεού και των γιατρών μου Kαθηγητών Δημήτρη Κρεμαστινού, Χρήστου Ρόκκα καρδιοχειρουργού και της αναισθησιολόγου Στάμως Ματιάτου εκ των ενόντων και από ίδια υλικά μου δημιούργησαν μια καινούργια καρδιά.Οπως και πριν η νέα μου καρδιά συνεχίζει να πάλλεται για ζωή με την ίδια όπως πάντα δυναμική και αγάπη για το συνάνθρωπο.
Ευχαριστώ όλους και όλες όσοι συνετέλεσαν να επιτύχει το εγχείρημα αυτό και εκείνες και εκείνους που πρόσφεραν από τις καρδιές τους αίμα για να μου μεταγγίσουν την αγάπη τους.
Θα είμαι υπόχρεος για πάντα .
Με ευχαριστίες που δεν έχουν όρια, περιορισμό και έκταση
Λεωνίδας Μαργαρίτης
Ευχαριστώ όλους και όλες όσοι συνετέλεσαν να επιτύχει το εγχείρημα αυτό και εκείνες και εκείνους που πρόσφεραν από τις καρδιές τους αίμα για να μου μεταγγίσουν την αγάπη τους.
Θα είμαι υπόχρεος για πάντα .
Με ευχαριστίες που δεν έχουν όρια, περιορισμό και έκταση
Λεωνίδας Μαργαρίτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)