ΕΞΙ BΡΑΒΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΕΞΙ BΡΑΒΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Στο παρελθόν μια Δημοτική Αρχή της πόλης μας είχε την έμπνευση να καθιερώσει τη θέσπιση έξι βραβείων της Πάτρας με πανελλήνια εμβέλεια ώστε η ιστορία η παράδοση και η κοινωνική ζωή της πόλης να αναδειχθούν ως στοιχεία μιας ασφαλούς ταυτότητας για το αύριο.
Το πρώτο βραβείο με τίτλο «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της πολιτικής ζωής της χώρας που με την παρουσία του λάμπρυνε την συνέχεια της πολιτικής ιστορίας της Πάτρας και της Αχαΐας.
Το δεύτερο βραβείο με τίτλο «ΠΑΤΡΕΥΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της δημόσιας ζωής της πόλης που η παρουσία του και η προσφορά του στην πόλη θα ήταν μεγάλη, σημαντική και ουσιαστική.
Το τρίτο βραβείο με τίτλο «ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της τέχνης, των γραμμάτων και του πολιτισμού γενικότερα που η προσφορά του στην πόλη υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική στη διαμόρφωση της γενικότερης κουλτούρα της.
Το τέταρτο βραβείο με τίτλο «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της κοινωνικής ζωής της πόλης που διακρίνονταν για την προσφορά του στο συνάνθρωπο, τον συμπολίτη που έχει ανάγκη υποστήριξης, στο παιδί και στην οικογένεια.
Το πέμπτο βραβείο με τίτλο «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΕΠΑΝΟΣ» το οποίο θα απονέμονταν σε προσωπικότητα του Αθλητικού Κόσμου της Πάτρας που με την προσπάθειά του τιμά την αθλητική ιστορία της πόλης μας και προβάλλει με τη δράση του την ιδέα του «ευ αγωνίζεσθαι» .
Το έκτο βραβείο με τίτλο «ΑΧΑΙΟΣ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ» το οποίο θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της Πάτρας και της Αχαΐας που με την εργασία του και την παρουσία του στο εξωτερικό τιμά τον τόπο καταγωγής του και προβάλλει την ανάπτυξή του.
Μια καλή ιδέα για μια Δημοτική Αρχή και μια πόλη που θέλει να δώσει το στίγμα της προόδου, της ευημερίας και της ανάπτυξης.
Επελέγησαν τότε έξι τομείς δραστηριότητας που κάθε άρχοντας μιας πόλης θα επιθυμούσε να αναπτυχθούν .
Όμως πέρασαν πολλά χρόνια από τη θέσπισή τους και από όσα γνωρίζω μια και ζω σ’ αυτή την πόλη συνεχώς χωρίς να απουσιάσω ποτέ από την πολιτική, πνευματική, οικονομική και κοινωνική ζωή της ,δεν βρέθηκα ποτέ σε μια απονομή μιας παρόμοιας διάκρισης.
Αναλογίζομαι και αναρωτιέμαι τι ακριβώς συμβαίνει στην πόλη μας, μήπως έπαυσαν συμπολίτες μας να επιτυγχάνουν στην πολιτική ζωή της χώρας και ατυχώς δεν βλέπουμε κάποιο πολιτικό πρόσωπο να λαμπρύνει την πολιτική μας ιστορία μας σε επίπεδο πόλης ή νομού;
Έπαυσε η πόλη να αναδεικνύει προσωπικότητες της δημόσιας ζωής που η προσφορά τους στην πόλη να υπήρξε μεγάλη, σημαντική και ουσιαστική ;
Στέρεψε η πόλη από προσωπικότητες της τέχνης ,των γραμμάτων και του πολιτισμού και κανένας δεν βρέθηκε να διακριθεί σ’ όλα αυτά τα χρόνια με την εν γένει πνευματική προσφορά του;
Ξέμεινε τελικά η πόλη μας στην ανάμνηση του φιλοπρόοδου κοινωνικού και ανθρωπιστικού παράγοντα Θεόδωρου Τριάντη ο οποίος δαπάνησε ολόκληρη την περιουσία του κι εκείνη γι’ αυτή τη μεγάλη του προσφορά, του επεφύλαξε μια θέση ανώνυμου τροχονόμου στη διασταύρωση των οδών Aκτή Δυμαίων-΄Οθωνος Αμαλίας και Τριών Ναυάρχων, και ουδείς έκτοτε φιλοδόξησε να είναι διεκδικητής του κατά σειρά τέταρτου βραβείου της πόλης;
Σ’ αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε μάνα στην Αχαΐα για να γεννήσει έναν αθλητή που με την επίδοσή του στον αθλητισμό να τίμησε την αθλητική ιστορία της πόλης.
Σ’ όλα αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε κανένας Αχαιός να διακριθεί σ’ ολόκληρη την υφήλιο για να αποτελέσει τον «Πρεσβευτή» της, με την εργασία του και την εν γένει παρουσία του στο εξωτερικό;
Eάν είναι αληθές ότι στην πόλη μας υπάρχει παρόμοια στασιμότητα σε σημείο που να μη κινείται φύλλο, θα πρέπει να αναζητήσουμε το αίτιο αυτής της ακύμαντης λίμνης που ονομάζουμε πόλη του Πατρέα.
Αναρωτιέμαι τι μπορεί να συμβαίνει σε μια πόλη που αδυνατεί να μαζέψει τα σκουπίδια της ,αδυνατεί να εκλέξει πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου, διαθέτει μια διασπασμένη πλειοψηφία στη Δημοτική της Αρχή, διώχνει από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη τους πνευματικούς της ανθρώπους , που όλη της η συμπεριφορά στηρίζεται στο θυμό, στη διαμαρτυρία, στην αγανάκτηση…
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια πόλη η όποια απλά οραματίζεται, διατυπώνει προτάσεις, λαμβάνει αποφάσεις και παρ’ όλα αυτά ζει και κινείται στο τέλμα..
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια πόλη που την προτομή ενός ιστορικού επιτυχημένου Δήμαρχου της απομακρύνει από πλατεία της πόλης και την μεταφέρει σε απρόσιτο απομακρυσμένο και θεοσκότεινο δίστρατο…
Είναι δυνατόν κανείς να περιμένει από αυτή την πόλη την απονομή έστω και ενός από τα παραπάνω θεσπισθέντα βραβεία;
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης