OMIΛΙΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΦΡΑΤΗ

OMIΛΙΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΦΡΑΤΗ
(Μαθητής Α΄Τάξεως Λυκείου)
«ΠΕΡΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ»
Στην Αίθουσα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Πατρών
Την 16η Ιανουαρίου 2012 στα πλαίσια των Φιλολογικών Βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Σας ευχαριστώ θερμά για την σημερινή παρουσία σας εδώ. Επίσης ευχαριστώ θερμά την Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιόδ. Ελλάδος, τον πρόεδρο της και αρωγό σε όλη μου την προσπάθεια κ. Λεωνίδα Μαργαρίτη. Ειλικρινά είναι ένας καλός οιωνός η σημερινή παρουσία σας στην συζήτηση γύρω από την μάστιγα των ναρκωτικών ουσιών, πράγμα που καταδεικνύει το ενδιαφέρον του κόσμου αλλά και την θέληση αντιμετώπισης του φαινομένου μέσα από την ορθή πληροφόρηση και τα καθημερινά παραδείγματα. Δεν θα πλατειάσω, άλλωστε δεν είμαι ούτε απόλυτα ειδικός επί του θέματος ούτε ψυχολόγος προκειμένου να κάνω όπως λέγεται ''Βαθιά'' τομή στο θέμα των ναρκωτικών. Το ζήτημα είναι να μιλήσω από την σκοπιά του εφήβου που αρχίζει να αντιλαμβάνεται λίγο πολύ αυτή την κοινωνία φθοράς αλλά και διαφθοράς. Όπως όλοι γνωρίζουμε, η μάστιγα των ναρκωτικών και άλλων διαφόρων εξαρτησιογόνων ουσιών, βρίσκει ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος κατά την περίοδο της εφηβείας. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο πειρασμός αυτός παρουσιάζεται συνήθως σε μια τόσο ευάλωτη ηλικία που εμείς οι νέοι, δυστυχώς, δεν έχουμε το πνευματικό σθένος και ηθικό δυναμισμό να αρνηθούμε. Βλέπεται η καθημερινή αποχαύνωση μας από τα προϊόντα της τεχνολογίας δεν μας έχει επιτρέψει να ''χτίσουμε'' αλλά και να διαμορφώσουμε το οικοδόμημα της προσωπικότητας μας μέσω της κλασσικής παιδείας. Όπως και να το κάνουμε, στα προ-εφηβείας χρόνια έχει κατά κάποιο τρόπο προλειανθεί το έδαφος και έτσι δεν δυσκολευόμαστε διόλου, ως νέοι, να αντιταχθούμε σθεναρά σε καθετί που μας καθιστά δέσμιους των παθών μας. Με τα χρόνια όμως αλλά και με την επίδραση της Παγκοσμιοποίησης, κάποιοι ''κύριοι'' μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών δυστυχώς κατάφεραν να μας κάνουν πελάτες τους. Με ποιο τρόπο το κατάφεραν; Με το να ριζώνουν βαθιά μέσα μας το αίσθημα ότι ''Δικιά μου είναι η ζωή και κάνω ότι θέλω''. Βέβαια σε αυτό συντείνει και η στάση των γονέων που περιχαρακωμένοι στα δικά τους προβλήματα αδιαφορούν. Δυστυχώς εμείς οι νέοι άθελα μας παρερμηνεύσαμε την φράση: Δημοκρατία έχουμε, γι’ αυτό στον βωμό της παρερμηνεύσεως του όρου κάνουμε καταλήψεις και παραδίδουμε χωρίς κανένα δισταγμό την Ελληνική σημαία στην πυρά. Βέβαια αυτά αποτελούν παρένθεση. Λίγο πολύ από την σκοπιά αυτή μπορούμε να προσεγγίσουμε στο μέτρο του δυνατού πάντοτε, τη γενεσιουργό αιτία που ωθεί εμάς, τους νέους στα ναρκωτικά. Πρέπει να ξεκαθαριστεί ευθύς εξ' αρχής ότι οι παρακάτω θέσεις που διατυπώνω, αποτελούν απόψεις ενός μαθητή, ενός έφηβου που λίγο πολύ αρχίζει να αντιλαμβάνεται σε τι είδους κοινωνία ζει. Εμείς οι έφηβοι είμαστε ιδιαίτερα επηρεασμένοι από το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Όταν για παράδειγμα παρακολουθούμε σε καθημερινή βάση τους γονείς να καπνίζουν ή να παίρνουν ναρκωτικά συνεπώς να κάνουν καταχρήσεις αλλά πολύ περισσότερο όταν οι ίδιοι οι γονείς δεν κάνουν καν τον κόπο να περάσουν τα στοιχειώδη μηνύματα, τονίζοντας παράλληλα τις καταστροφικές συνέπειες για τον οργανισμό, τότε ο έφηβος με μαθηματική ακρίβεια θα αφομοιώσει πλήρως αυτές τις συνήθειες. Δεύτερο και σημαντικότερο στο οποίο σήμερα καλούμαι να εστιάσω είναι η συμβολή του σχολικού περιβάλλοντος στο θέμα αυτό. Η σχολική ατμόσφαιρα δίνει την λανθασμένη εντύπωση στον έφηβο ότι η ζωή είναι γεμάτη πίκρα, στενοχώριες, βαρεμάρα και ότι δεν έχει νόημα κάτω από τέτοιες συνθήκες. Δηλαδή συνθλίβει και τις τελευταίες αμφιβολίες που μπορεί να έχει ένας συνομήλικός μου σχετικά με το αν είναι κακό ή όχι να παίρνεις ναρκωτικά. Όσο και αν ακουσθεί παράδοξο κατά την διάρκεια των τελευταίων καταλήψεων ανιχνεύθηκαν σε σχολείο της πόλης μας ίχνη ναρκωτικών. Μια άλλη παράμετρος, την οποία εμείς οι μαθητές την συναντάμε σε καθημερινή βάση είναι ότι αποτελούν κριτήρια ένταξης σε μια σχολική παρέα το αν καπνίζεις ή παίρνεις ναρκωτικά. Είναι εξαιρετικά θλιβερό να συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να συμμετέχεις σε μια ομάδα εφόσον δεν πληροίς τους παραπάνω όρους. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση στην οποία ένας συνομήλικος σου θα σε κοροϊδέψει λέγοντας: Εσύ δεν καπνίζεις άρα δεν είσαι στην παρέα μας'' Εφόσον γνωρίζω την ψυχολογία των συνομηλίκων μου κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει τον έφηβο να νιώσει μειονεκτικά απέναντι στα άλλα παιδιά και προκειμένου να πάψει να αποτελεί αντικείμενο κοροϊδίας ή σχολιασμού να υποκύψει στην δίνη μιας οποιασδήποτε εξάρτησης είτε αυτή λέγεται ναρκωτικά είτε αυτή λέγεται τσιγάρο ή αλκοόλ. Ο έφηβος έχει την ανάγκη να ανήκει κάπου. Στο πλαίσιο αυτό πολλοί έφηβοι καταφεύγουν στην έσχατη λύση των ναρκωτικών για να «πουλήσουν μαγκιά», να εντυπωσιάσουν ή να δείξουν ότι είναι διαφορετικοί. Σε άλλες περιπτώσεις, η περιέργεια τους, τους ωθεί να δοκιμάσουν λέγοντας ότι μια φορά δεν είναι αρκετή για να εθιστούν. Στην κρίσιμη ώρα, σχεδόν κανένας δεν παραδέχεται τις ευθύνες του και όλοι λένε μπλέξαμε. Το αναφέρω αυτό διότι δεν είναι αμελητέος ο αριθμός των περιπτώσεων. Βέβαια χωρίς να έχω την διάθεση να υποτιμήσω το σχολείο, θα ήταν χρήσιμο και εποικοδομητικό να συμπεριλάβει ανάμεσα στις χιλιάδες πληροφορίες και το μάθημα ''ΖΩΗ'' το οποίο έχει αποκλειστικά την δυνατότητα να ενημερώνει και παράλληλα να χαλυβδώνει τις προσωπικότητες που αύριο θα κληθούν να πάρουν τις τύχες τις δικές μας όσο και της πατρίδας μας στα χέρια μας. Είναι τουλάχιστον ντροπή να βλέπουμε νέους ανθρώπους μεγαλύτερους από εμάς που έχουν φοιτήσει σε σχολεία και ήδη έχουν βγει στην κοινωνία να παρακαλάνε ρίχνοντας κατακόρυφα την αξιοπρέπεια τους ζητώντας από τους περαστικούς 1 ή 2 ευρώ προκειμένου να εξασφαλίσουν την δόση τους. Τέτοια φαινόμενα σκορπούν την θλίψη και τον όλεθρο και φυσικά αντικατοπτρίζουν την απαξίωση του πραγματικού κράτους πρόνοιας. Οι άνθρωποι αυτοί φυσικά δεν έφθασαν στα ναρκωτικά από την μία ημέρα στην άλλη. Το φαινόμενο αυτό καλλιεργήθηκε σταδιακά με αποκορύφωμα την ανυποληψία στην οποία τους έχει βυθίσει η πολιτεία. Θα ήταν χρήσιμο εδώ να αναφέρουμε ότι υπάρχουν χώροι και εκδηλώσεις, ιδιαίτερα στην πόλη μας όπως το Καρναβάλι και οι σχολικές καταλήψεις που οι έφηβοι γίνονται το εύκολο θύμα. Θα ήμουν μη αντικειμενικός εάν μέσω αυτής της ευκαιρίας που μου δίνεται να μιλήσω από την σκοπιά των εφήβων για τα ναρκωτικά και να ρίξω αποκλειστικά την ευθύνη μόνο στα σχολεία και να μην αναφερθώ στους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες αυτού του κοινωνικού προβλήματος που έχει τόσο βίαια εισβάλλει τα τελευταία χρόνια στην ζωή μας. Ο λόγος για Μ.Μ.Ε και κυρίως για την τηλεόραση που έχει αναλάβει με εργολαβικό τρόπο όχι μόνο την αποβλάκωση μας, αλλά και την συνεχή προβολή εικόνων βίας, αποκλίνουσας συμπεριφοράς και εκτεταμένης χρήσης ναρκωτικών. Εμείς οι έφηβοι με την δικαιολογία ότι μεγαλώσαμε μαζί με την τεχνολογία άρα συνεπώς και με την τηλεόραση, δεν δυσκολευόμαστε διόλου να υιοθετήσουμε ότι μας σερβίρει. Θα ήθελα επίσης να υπογραμμίσω στο σημείο αυτό και το ρόλο της πολιτείας. Η πολιτεία οφείλει να θωρακίζει εμάς τους νέους που είμαστε το μέλλον της. Είναι αντιφατικό να μας λένε ότι είμαστε το μέλλον αυτού του τόπου και στην πραγματικότητα να απαξιούν πλήρως. Το σημερινό θέμα έχει ουκ ολίγες φορές θιχτεί ποικιλοτρόπως από πολλές πλευρές, δίχως ιδιαίτερο αποτέλεσμα, διότι για το θέμα των ναρκωτικών άθελά μας έχουμε δώσει έμφαση στην αντιμετώπισή του εφόσον έχει πρώτα γίνει. Αυτό το επιβεβαιώνουν τα χιλιάδες Κέντρα Απεξάρτησης που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προσφέρουν εφήμερες ελπίδες για άμεση και αποτελεσματική αποτοξίνωση, δημιουργώντας έτσι το αίσθημα στους εξαρτημένους ότι ο δρόμος των ναρκωτικών έχει γυρισμό. Εδώ ίσως με χαρακτηρίσετε λιγάκι απαισιόδοξο αλλά πιστέψτε με δεν είμαι τίποτε παραπάνω από ρεαλιστής. Από την στιγμή που έχει δοκιμασθεί η αντοχή του εαυτού σου είναι σχεδόν ανύπαρκτος ο δρόμος του γυρισμού. Υπάρχουν περιπτώσεις στην καθημερινότητα μας στις οποίες άτομα που έχουν υποβληθεί στην διαδικασία της απεξάρτησης μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα ξανακύλησαν με θλιβερές συνέπειες φυσικά. Αναμφισβήτητα είναι γενναία απόφαση ένα εξαρτημένο άτομο να μπει στην διαδικασία της απεξάρτησης αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Άρα λοιπόν σε αυτό που πρέπει να εστιάσουμε είναι πως θα αποτρέψουμε μέσω της σωστής ενημέρωσης τέτοια φαινόμενα στο άμεσο μέλλον, διεκδικώντας παράλληλα μια καταρτισμένη ανθρώπινη κοινωνία στην οποία κανείς δεν θα εξαρτάται από κανέναν και από τίποτα.
Σας ευχαριστώ.
Λευτέρης Π. Φράτης