ΟΙ ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

ΟΙ ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

                                            Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη                                  

                                            Επιτ. Δικηγόρου

                                            Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών.

Πριν  από  χρόνια  ο αείμνηστος φίλος Δ/ντής της εφημερίδας «ΑΥΓΗ» Πύργου Αύγουστος Καπογιάννης  διατύπωνε εντονότατη  διαμαρτυρία για   ύβρεις  και  συκοφαντίες, που περιείχε δημοσίευμα της εφημερίδας ΒΗΜΑ των Αθηνών της  1ης Μαρτίου 1980 σχετικά με την εγκληματικότητα στην Ηλεία.

Την εποχή εκείνη , λίγες μέρες αργότερα,  δημοσιεύματα του τύπου  ήρθαν να αποδυναμώσουν  και να εξαφανίσουν  τις φιλότιμες προσπάθειες  υπεράσπισης της Ηλείας  εκ μέρους του φίλου δημοσιογράφου.

            Η Ηλεία    βρέθηκε και πάλι στην επικαιρότητα εξ αιτίας μιας  σειράς   εγκλημάτων:

1.Την 1-4-1980 ο Γ. Π. Κ ετών 50 από τον Κακόβατο ομολογεί πως στις 19-9-1979 στραγγάλισε την κουνιάδα σου Β. Δ. Α ετών 60 για κληρονομικούς λόγους.

2.Την 29-4-1980 ανακαλύφθηκε στραγγαλισμένη και ενταφιασμένη στην Κουρούτα Αμαλιάδος η Θ. Ν. Π. ετών 29 Κομμώτρια η οποία είχε εξαφανισθεί από τις 17-1-1980.Δράστης του εγκλήματος φέρεται, σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, φίλος της αστυνομικός.

3.Την 2-5-1980 ο Μ. Ν. Π. ετών 42 από το Πανόπουλου Ηλείας φόνευσε με περίστροφο στο Λαμπέτι την έγγαμο φίλη του Σ.Ν.Ν.

4.Την  23-5-1980 στην Αμαλιάδα ο Χ. Κ. Χ πυροβόληση εξ επαφής τρεις φορές τον αδελφό του Χ. για κληρονομικούς λόγους.

Μπορεί  αυτές οι χαρακτηριστικές περιπτώσεις να φαντάζουν απόμακρες χρονικά, όμως τα περιστατικά της Μανωλάδoς έφεραν στην επικαιρότητα  έθεσαν και πάλι την Ηλεία στο κάδρο της μεγάλης εγκληματικότητας.

Δεν είναι τυχαίο και το χαρακτηριστικό ανέκδοτο που κυκλοφορεί για την Ηλεία , που όταν γίνεται αναφορά   στον τόπο καταγωγής κάποιου και αυτός  είναι η Ηλεία οι συνομιλητές του ανταπαντούν  σκωπτικά «περί Αγίων τόπων»μόνο και μόνο γιατί όπως τονίζουν στο άκουσμα και μόνο της περιοχής κάνουν το σταυρό τους.

Αυτή τη συντηρούμενη  «παράδοση»  ήρθε να επιβεβαιώσει  η συμπεριφορά των  καλλιεργητών φράουλας της Μανωλάδoς.

Το τελευταίο  εγκληματικό  επεισόδιο  πέρα από την αναζωπύρωση  της  φήμης για την εγκληματικότητα των Ηλείων   που αυτή τη φορά  ξεπέρασε τα όρια  της χώρας μας  είχε  και άλλες παραμέτρους. Εμφανίζει τη χώρα μας  ως μια από τις πλέον απάνθρωπα και  ρατσιστικά συμπεριφερόμενες χώρες με συνθήκες εργασίας των εποχών των φυτειών στη νότια Αμερική. Παράλληλα ο απόηχος της εγκληματικής και ρατσιστικής συμπεριφοράς των παραγωγών εναντίον των ανυπεράσπιστων λαθρομεταναστών εργαζομένων κίνησε  κύμα διαμαρτυρίας αλλά και μποϋκοτάζ της  φράουλας   από την αγορά με δυσμενείς επιπτώσεις  για την παραγωγή και τους παραγωγούς ανεξάρτητα εάν ελάχιστοι υπήρξαν οι δράστες  από το σύνολο των παραγωγών που  είχαν συμμετοχή στα έκτροπα.

            Δεν μας ταιριάζει ούτε επιδιώξαμε ποτέ το ρόλο του Επιμηθέα. Όμως ατυχώς οι εγκληματικές  πράξεις  μιας μικρής έστω μερίδας  συμπατριωτών μας  σηματοδοτούν  το βαθμό του πολιτισμού μας.

             Ατυχώς ως λαός  στο σύνολό μας  έχουμε αποτύχει σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής μας ζωής και συμπεριφοράς. Και φυσικά την ευθύνη την έχουμε όλοι μας και καθένας χωριστά. Βεβαίως εκείνοι που πρέπει να νοιώθουν μεγαλύτερη  την ευθύνη στους ώμους τους  είναι η Πολιτεία η  Εκκλησία και η Δικαιοσύνη.

Η παιδεία δυστυχώς απεμπόλησε  το ρόλο του διαμορφωτή της  ηθικής δομής των νέων. Η  Εκκλησία περιορίσθηκε στα τυπικά  τελετουργικά της καθήκοντα ενώ  μετά την υπαλληλοποίηση των λειτουργών της, κατέστη μέσω διορισμού για επαγγελματική αποκατάσταση ενώ   αδρανοποιήθηκε ο μηχανισμός της για αναζήτηση εθελοντών ζηλωτών  που θα μπορούσαν να  ενδιαφερθούν  για τη διαμόρφωση  του έσω ανθρώπου.

 Τέλος  η Δικαιοσύνη όσο και η αστυνομία μεταβλήθηκαν σε βραδυκίνητους και πολυδάπανους μηχανισμούς που σε πολλές των περιπτώσεων ή καθυστερούν υπερβολικά ή αδυνατούν να αποδώσουν   το δίκαιο γι’ αυτό και οι πολίτες  χωρίς παιδεία καταφεύγουν στην αυτοδικία.

             Ειδικότερα εμείς οι Ηλείοι που εμφανιζόμαστε περισσότερο οξείς στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας  θα πρέπει να προσέξουμε όλοι και ιδιαίτερα οι υπεύθυνοι της Πολιτείας και της Εκκλησίας να δημιουργήσουμε ανθρώπους υπεύθυνους με την παιδεία και το ποιοτικό ανέβασμα του πολιτισμικού επιπέδου του λαού μας. Καλά και άγια τα όποια ιδρύματα γίνονται στο νομό μας ή συντηρούνται από την Εκκλησία αλλά το σημαντικότερο όλων είναι η οικοδομή των ψυχών, η δημιουργία υπευθύνων χριστιανών πολιτών που θα σέβονται πρώτα τον εαυτό τους  και τον πλησίον τους έπειτα.

            Αν ερευνήσουμε το μορφωτικό επίπεδο των δραστών παρομοίων εγκλημάτων  αν ελέγξουμε και μελετήσουμε τα βαθύτερα αίτια των εγκληματικών τους ενεργειών ίσως να καταλήξουμε σε ορθά συμπεράσματα αλλά και σε σωστά μέτρα που είναι αναγκαία να ληφθούν έτσι ώστε  να φθάσουμε στο σημείο της απαλλαγής του στίγματος που βαρύνει  την Ηλεία και το λαό της. Ένα στίγμα που την εκθέτει στα μάτια ολόκληρου του Ελληνικού λαού.

Είναι ντροπή για το λαό μας  που ζει σε ένα πανέμορφο τόπο με μια ένδοξη τρισχιλιετή ιστορία να συμβαίνουν και σήμερα ακόμη παρόμοια φαινόμενα. Ενώ υπάρχουν  στην Ηλεία οι τόποι που ανέδειξαν το Ολυμπιακό Ιδεώδες  είναι κρίμα από τη συμπεριφορά ορισμένων να νοιώθουμε εμείς οι υπόλοιποι ντροπή γιατί γεννηθήκαμε Ηλείοι.

Θεωρώ πως όλοι μας οφείλουμε να κινήσουμε τις διαδικασίες  εκστρατείας  όλων τον φορέων και όλων των πνευματικών ανθρώπων του τόπου μας ώστε να ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια για την εξάλειψη επί τέλους του κακού μας ονόματος.

Στον  τόπο που μας γέννησε έχουμε  υποχρέωση να διατηρήσουμε πρώτοι εμείς άσβηστη τη φλόγα του Ολυμπιακού Ιδεώδους, και να ενστερνιστούμε το πανανθρώπινο αίτημα της  αγάπης στον συνάνθρωπο, την  ευγενή άμιλλα ,  και την παγκόσμια  και προσωπική ειρήνη του καθενός μας.