Η Μίτρα…. ως μετάλιο!
Κάθε σπίτι έχει ένα πατέρα! Αυτονόητο θα πείτε…
Νοείται αναπληρωτής πατέρας; Υπάρχει αντικαταστάτης; Γίνεται να τον αντιγράψει
στον ‘’ρόλο’’ του κάποιος άλλος; Μπορεί να κατασκευαστεί υποκατάστατο; Είναι
δυνατόν κάτι τέτοιο; Δεν γελούν όλοι οι άνθρωποι με τα παραπάνω ερωτήματα; Δεν
τά απορρίπτουν αυτονοήτως;
Όλοι γελούν και όλοι τα απορρίπτουν!
Όμως,…όλοι;
Όχι όλοι. Οι δεσποτάδες…δεν γελούν και δεν τα
απορρίπτουν. Απορρίπτουν τις φέρουσες και τις παρένθετες μητέρες, αλλά δεν
απορρίπτουν τον αντικαταστάτη πατέρα και τον αναπληρωτή!
Για εκείνες, τις μητέρες (φέρουσες-παρένθετες)
διαρριγνύουν τα πολυτελή τους ιμάτια και φωνάζουν στεντορείως το ‘’ουκ
έξεστι’’. Για τους αναπληρωτές πατεράδες βρήκαν την τρίπλα…αν δεν μπορεί…ο
φυσικός τι να κάνουμε; Και κάποιος άλλος!
Πέρα απ τα αστεία και τα υπονοούμενα, και εξ
αιτίας της γενικής αδιαφορίας των χριστιανών (αφού οι ασχολούμενοι με
τέτοια θέματα στο παρελθον ήταν μονομανείς μισοπάλαβοι, που ήθελαν να
ταχτοποιήσουν τα πάντα) η διοίκηση της Εκκλησίας ξεχνώντας ότι ακριβώς η
διοίκηση πρέπει να λαμβάνει υπ όψιν τούς διοικούμενους, εισήγαγε ένα
εντελώς άγνωστο και ξένο στη θεολογία θεσμό, αυτόν του βοηθού επισκόπου! Όπως
λέμε βοηθητικό ρήμα στα αρχαία! Στα Γαλλικά δε, χρησιμοιποιείται ο ίδιος
ακριβώς όρος verbe auxiliaire και eveque auxiliaire!
Βλέπετε και αυτό το …Lux, μας ήρθε εκ της
εσπερίας.
Τώρα τελευταία λοιπόν άρχισε παραγωγή
τέτοιων…βοηθητικών προσώπων (!) κατά συρροήν. Έγινε η αρχιερατική
χειροτονία…απολελυμένη! Δηλαδή χωρίς…’’σπίτι’’! Επίσκοπος χωρίς
μητρόπολη…Tιτουλάριος!! Γυμνό όνομα που δείχνει την εκκλησιαστική μας γύμνια.
‘’Ψιλῷ ὀνόματι’’
λές και η αρχιερωσύνη είναι διευθυντική θέση που αφού δεν κατάφεραν να την
επιτύχουν (..άλλη θλιβερή ιστορία) τώρα τους δίδεται ‘’τιμῆς ἕνεκεν’’.
Μόνον κατ όνομα! Και να έχεις και τον Χριστό να σου λέει το ‘’ναι, ναι και το
όχι, όχι’’. Και συ να είσαι και ναι και όχι!! ‘’Ντυμένος’’ δεσπότης χωρίς
καμμιά αρμοδιότητα! Χωρίς επισκοπική ευθύνη. Ανεύθυνος μανδαρίνος κάποιας
αυλής.
Μα ο Δεσπότης γέρασε και δεν μπορεί να διοικήσει
την Μητρόπολη, σου λένε! Καλώς, ανθρώπινο το να γεράσει.. Να σκεφτεί να
παραιτηθεί το θεωρεί αντικανονικό, το να χειροτονάει πρόσωπα-‘’κούκλες’’ δεν το
θεωρεί αντικανονικό; Και τέλος πάντων εκείνους τους παπάδες του, σε τόση
υπόληψη τους έχει, ώστε τους θεωρεί άχρηστους στο να τον βοηθήσουν και
πιστεύει ότι μόλις ένας απ αυτούς ‘’ντυθεί αρχιερατικά’’ δια μιας γίνεται
ικανός και επαρκής να τον βοηθήσει; Αστειότητες ανεπίτρεπτες, αν θέλουμε να
είμαστε Εκκλησία και όχι θρησκευτικό κόμμα της Ελλάδας!
Τελικά έγινε η μίτρα (άλλη κακοφορμισμένη
υπόθεση) ένα μετάλλιο. Παλαιότερα κάποιος το είχε προτείνει για όλους
τους…αρχιμανδρίτες! Να μη μείνουν με τον καϋμό! Μιτρομανείς…!!
Σε ποιο αγώνισμα άραγε μετάλλιο; Για ποιόν κόπο,
βραβείο; Παρηγοριά σε γεροντοπαλλήκαρα; Επιβράβευση της αγαμίας; Πως χάθηκε η
ποιότητα και μειναν ‘’άδεια κουτιά’’ τα εκκλησιαστικά σχήματα; Αυτονομήθηκε η
διοίκηση και ‘’τραγουδάει’’ την παροιμία….’’Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει’’.
Έτσι κι αλλοιώς οι Χριστιανοί είναι ψυχικά και
νομικά απόμακροι και ξένοι. Κανείς δεν τους ρωτάει, ούτε και για τον επιχώριό
τους δεσπότη, πόσο μάλλον για τέτοια θεολογικά θέματα!
Φυσικῷ τῷ λόγῳ,
όλα αυτά κανέναν δεν απασχολούν παρά μόνον νοσηρά εκκλησιαστικά πρόσωπα
(αρχιμανδρίτες) που πιστεύουν ότι μια τέτοια ανέλιξη είναι ‘’των εφετών το
ακρότατον’’, ο παράδεισος επί γής!! Πολύ φτηνιάρικος βέβαια για…παράδεισος
πράγμα που πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό και από τους ίδιους και αρχίζουν (ή
συνεχίζουν) τις ψεύτικες ‘’υποστηρίξεις’’…(θοῦ
Κύριε)…
Όταν το 1977 με τυμπανοκρουσίες επιστροφής στην
Κανονική τάξη ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων ο Νόμος 590, ο Καταστατικός
Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, μεταξύ των άλλων προσόντων του διεφημίζετο
και η κατάργηση του αντικανονικού και αντιεκκλησιαστικού θεσμού του Βοηθού
Επισκόπου! Άραγε σε ποια…Ροΐδια κολυμβήθρα βουτήχτηκε εκ των υστέρων και
άρχισαν οι μεταμορφώσεις; Πώς το αντικανονικόν του θέματος ξαφνικά έγινε
υπόθεση του πόσοι θα χειροτονηθούν; Τι άλλαξε, εν τῳ μεταξύ; Τροποποιήσεις του Νόμου 590/77 πέρασαν ως… bonus…προς
την Εκλ. Διοίκηση εκ μέρους της εκάστοτε Κυβερνήσεως και έφτασαν με τροπολογία
σε νόμο του 1991 (Ν. 1951/1991 αριθ. 13) να εγκριθούν δέκα θέσεις βοηθών
επισκόπων.
Έτσι η διακονία της Εκκλησίας του Χριστού γίνεται
στάδιο κοινωνικής καταξίωσης κάποιων κληρικών, οι περισσότεροι των οποίων στο
διάστημα της διαδρομής για την επιτυχία του στόχου…έχουν χάσει σίγουρα την
ψυχική πολλές φορές και την διανοητική τους ισορροπία..!
Και όλα αυτά…ad majorem gloriam Dei!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου