ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΗ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ;

ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΗ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ;

Του Δρ Σπύρου Παρασκευόπουλου

 Ομοτίμου Καθηγητή της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Λειψίας

Εισαγωγικές Παρατηρήσεις: Οι πρόωρες ελληνικές βουλευτικές εκλογές, οι  οποίες θα πραγματοποιηθούν στις 25/01/2015, έφεραν και πάλι τη λέξη "Grexit" - μια πιθανή έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ – στο προσκήνιο. Αυτό το πολυσυζητημένο σενάριο καταστροφής της  Ελλάδας και της Ευρωζώνης,  δεν οφείλεται μόνο στη δημαγωγική και ουτοπική επιχειρηματολογία του αριστερού ηγέτη της αντιπολίτευσης κ. Τσίπρα. Και αυτός συμβάλει βέβαια στη  πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα, αφού απειλεί ότι σε περίπτωση που γίνει Πρωθυπουργός της Ελλάδας θα σταματήσει την εξυπηρέτηση του χρέους, δηλαδή την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων, θα ακυρώσει τις μέχρι τώρα κατά τη γνώμη του αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της Τρόικας, και εν γένει θα επιδιώξει τη σοσιαλιστική μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Όλα αυτά δημιουργούν πράγματι, όσον αφορά την πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα, αρκετό κακό. Αλλά εξίσου κακό δημιουργούν και οι απερίσκεπτες και μονομερείς προπαγανδιστικές δηλώσεις του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Junker, της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του Υπουργού των Οικονομικών της Γερμανίας κ Σόιμπλε υπέρ του αντιπάλου του κ. Τσίπρα κ. Σαμαρά.

 Όλοι τους προσπαθούν με τα λεγόμενά τους σήμερα, που δεν είναι όλα σωστά, όσα αφορούν τουλάχιστον τον κ. Σαμαρά, να επηρεάσουν τους Έλληνες  ψηφοφόρους υπέρ του.

Προφανώς έχουν ξεχάσει οι Ευρωπαίοι ηγέτες αυτά που πριν περίπου 3 χρόνια έλεγε ο κ. Σαμαράς. Τότε ήταν και γι αυτούς ο απρόβλεπτος δημαγωγός, ο πελατειακός (νεποτισμός, διαφθορά) και αντιμνημονιακός πολιτικός ηγέτης, που δεν συμφωνούσε με το συμφωνημένο με αυτούς πρόγραμμα αποφυγής της Ελλάδας από τη χρεωκοπία.

Επίσης φαίνεται να έχουν ξεχάσει, ότι ο κ. Σαμαράς εξασκεί περίπου 40 χρόνια εξουσία (νομοθετική ή/και εκτελεστική) στην Ελλάδα και ότι είναι ένας υπαίτιος και συνυπεύθυνος για τη σημερινή κρίση της.

Αυτές οι αδέξια κρυμμένες απειλές των Ευρωπαίων ηγετών κατά της εσφαλμένης γι’ αυτούς εκλογής των Ελλήνων ψηφοφόρων, δεν τραυματίζει μόνον το δημοκρατικό αίσθημα και την εθνική υπερηφάνεια όλων των Ελλήνων, αλλά είναι κατά την άποψή μου αναμφισβήτητα μία ωμή παρέμβαση ξένων μη Ελλήνων πολιτικών στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις. Αυτή η παρέμβαση αποτελεί και μια καινοτομία μέσα στην ΕΕ και δεν αποκλείεται να προκαλέσει προκλητικά την αντίθετη από την επιδιωκόμενη αντίδραση των ψηφοφόρων στις επερχόμενες (25 Ιανουαρίου) βουλευτικές εκλογές.

Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα: Οι πρόωρες ελληνικές εκλογές και η εξ’ αυτών προερχόμενη εντατική συζήτηση για μία πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (Grexit), δίνουν την ευκαιρία να εξεταστούν αναλυτικά το επίπεδο και οι άμεσες μελλοντικές εξελίξεις των ανάλογων μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής Οικονομίας και να διαφωτίσουν έτσι τη συζήτηση σχετικά με την έξοδο ή παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

Ο ακόμη πρωθυπουργός κ. Σαμαράς επαναλαμβάνει στον προεκλογικό του αγώνα συνεχώς, ότι η κυβέρνησή του πέτυχε τα τελευταία 2,5 χρόνια να βγάλει σταδιακά την ελληνική Οικονομία από την κρίση. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η ελληνική οικονομία έχει ήδη ξεπέρασε την ύφεση, τα πρωτογενή δημοσιονομικά ελλείμματα έχουν εξαλειφθεί, η ανεργία μειώνεται και η διεθνής πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας αποκαθίσταται σταδιακά.

Η Ελλάδα, όπως λέει και επαναλαμβάνει συνεχώς ο ίδιος, στέκεται πλέον στα πόδια της και ήδη άρχισε να περπατάει μόνη της.

Εξετάζοντας όμως τα συγκεκριμένα μακροοικονομικά μεγέθη της Ελλάδας, όπως αυτά παρουσιάζονται στον Πίνακα 1 και είναι παρμένα από τους πίνακες που παρουσιάζονται στους Εθνικούς προϋπολογισμούς της Ελλάδας, τότε δικαιολογείται να έχει κανείς αμφιβολίες σχετικά με τα λεγόμενα του κ. Σαμαρά.

Το ονομαστικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) της Ελλάδας ήταν το 2014 στο επίπεδο του 2004, το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε από 7,7% το 2008 σε 26% το 2014, το συνολικό (όχι το πρωτογενές) έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθε το 2014 σε περίπου 8,4 δις €, το δημόσιο χρέος έφτασε στο τέλος του 2014 περίπου 326 δις € (περίπου 179% του ΑΕΠ) και για την εξυπηρέτηση του χρέους (τοκοχρεολύσια) θα χρειαστούν για την επόμενη τετραετή θητεία της νέας Κυβέρνησης περισσότερα από 60 δις €, ή κατά μέσο όρο πάνω από 15 δις € ετησίως. Περίπου το 80% του δημόσιου χρέους στην Ελλάδα είναι δάνεια από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Το υπόλοιπο, 20% περίπου, αποτελείται από βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα ιδιωτικά δάνεια.

Αν το σημερινό δημόσιο χρέος  (περίπου 326 δις. €) μπορεί να εξυπηρετηθεί, δηλαδή μπορούν να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια, εξαρτάται πρωτίστως από τις αναπτυξιακές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας και το επίπεδο των δημοσιονομικών  πλεονασμάτων στα επόμενα χρόνια. Κατά το τρέχον έτος (2015), η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει - κατά τον εθνικό προϋπολογισμό του 2015 - 21,9 δις. € τοκοχρεολύσια, δηλαδή 16 δις. € χρεολύσια και 5,9 δις. € τόκους.

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2015 προβλέπει επίσης  για το τρέχον έτος 2015  55,6 δις € έσοδα και 55,7 δις. € δαπάνες.  Στις δαπάνες  περιλαμβάνονται και οι τόκοι, γεγονός που σημαίνει ότι φέτος αναμένεται ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 6,0 δις ευρώ. Το χρεολύσιο των περίπου 16 δις € πρέπει και αυτό να χρηματοδοτηθεί. Για το τρέχον έτος η χρηματοδότησης φαίνεται να είναι δυνατή, αφού είναι ακόμη περίπου 14 δις € διαθέσιμα από τα 240 δις € των δανείων διάσωσης του ΕΜΣ και το ΔΝΤ και αφού προβλέπεται στον κρατικό προϋπολογισμό του 2015  ένας ρυθμός ανάπτυξης της τάξης του 2,9%. Προϋπόθεση βέβαια για όλα αυτά είναι, ότι τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού και ο αναμενόμενος ρυθμός ανάπτυξης θα συμβούν  πράγματι.

Για το έτος 2016 απαιτούνται για την εξυπηρέτηση του χρέους τοκοχρεολύσια της τάξης των 13.1 δις €. Δεδομένου ότι για το έτος 2016 δεν υπάρχουν πλέον άλλα φθηνά δάνεια από τον ΕΜΣ και το ΔΝΤ τότε είναι αναγκαία η πραγματοποίηση μεγάλων πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό. Αν αυτό δεν είναι εφικτό τότε πρέπει να δανειστεί η Ελλάδα από τις χρηματαγορές. Η πραγματοποίηση όμως της δανειακής διαδικασίας στις χρηματαγορές απαιτεί:

·      Από την ελληνική Οικονομία έναν ετήσιο και συνεχόμενο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ μεταξύ 3% και 5%.

·      Από τους κυβερνόντες, για την επίτευξη αυτών των ρυθμών ανάπτυξης, την επιτάχυνση της πραγματοποίησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

·      Την μείωση της ανεργίας με γοργούς ρυθμούς.

·      Την χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους από τις χρηματαγορές με υποφερτά επιτόκια.

·      Υπομονή και αποδοχή από τον ελληνικό λαό  αυτής της χρονοβόρου διαδικασία χωρίς κοινωνικές αναταράξεις.

Junker, Merkel και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι είναι προφανώς της γνώμης ότι πρώτον η διαδικασία αυτή ανάπτυξης δεν έχει εναλλακτική λύση, και ότι δεύτερον ο κύριος Σαμαράς δεν είναι μόνον πρόθυμος αλλά και ικανός να πραγματοποιήσει προς όφελος όλων των συμμετεχόντων αυτή τη διαδικασία. Γι ‘ αυτό θα το χαιρέτιζαν να παραμείνει αυτός Πρωθυπουργός της Ελλάδας.    

Ένα σοσιαλιστικό πείραμα στην Ελλάδα;
Τι θα συμβεί όμως αν το ελληνικό εκλογικό σώμα δεν συνεχίσει να εμπιστεύεται τον κ Σαμαρά και εκλέξει τον κ Τσίπρα; Και αυτός στη συνέχεια απορρίψει την επώδυνη πορεία των μεταρρυθμίσεων και της λιτότητας, οι οποίες κατά τη γνώμη του μείωσαν το εισόδημα των Ελλήνων μέχρι και 40%, ανέβασαν την ανεργία πάνω από 25% και οδήγησαν εκατομμύρια Έλληνες στη εξαθλίωση;

Και τι θα συνέβαινε αν ο κ. Τσίπρας παρακαλούσε τους  πιστωτές του να του δώσουν την ευκαιρία στο χρονικό διάστημα των τεσσάρων ετών της Κυβέρνησης του, να πραγματοποιήσει το „σοσιαλιστικό“ του πείραμα στην Ελλάδα, απαλλάσσοντας την Κυβέρνησή του  από την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων που ανέρχονται στο διάστημα αυτό στα 60 δις €;

Αν υποθέσουμε ότι οι δανειστές αποδέχονταν την παράκληση του κ. Τσίπρα, τότε προσωρινά θα αποφεύγονταν η χρεοκοπία της Ελλάδας και η αιτία για το Grexit δεν θα υπήρχε.

Αμέσως θα ηρεμούσαν οι χρηματαγορές, και θα σταθεροποιείτο το Ευρώ. Και αν υποθέσουμε ότι το πείραμα του κ.Τσίπρα κατέληγε σε επιτυχία και η ελληνική Οικονομία είχε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, τότε θα μπορούσε και πάλι να αρχίσει - όχι πλέον τόσο επώδυνα – η εξυπηρέτηση του χρέους.

Η κα Μέρκελ, ο κ. Junker, ο κ. Σόιμπλε, ο κ Rajoy, οι άλλοι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες θα είχαν βιώσει το γεγονός ότι υπάρχει πράγματι και μία άλλη επιτυχής εναλλακτική λύση ενάντια στην υπάρχουσα αυστηρή, επώδυνη και αμείλικτη λύση της Τρόικα.

Αν όμως τελικά το πείραμα του κ. Τσίπρα αποτύχει, τότε θα τελειώσει προς το παρόν και η πολιτική του καριέρα. Οι Έλληνες θα ψάξουν - με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση - να βρουν τώρα έναν καλύτερο Σαμαρά που θα αρχίσει και πάλι από την αρχή την υλοποίηση του αδυσώπητου αλλά δυστυχώς αναγκαίου σχεδίου λιτότητας της Τρόικας. Η συζήτηση του Grexit θα έρθει και πάλι στην ημερήσια διάταξη.

Αν όμως δεν ανταποκριθούν οι δανειστές στην παράκληση του κ. Τσίπρα και αυτός χωρίς τη συγκατάθεση τους σταματήσει μονομερώς την εξυπηρέτηση του χρέους, τότε η Ελλάδα είναι αμέσως αφερέγγυα (χρεοκοπημένη). Και αν στη συνέχεια ο κ. Τσίπρας - ενάντια στη συμβουλή του γερμανού οικονομολόγου Werner Sinn - παραμείνει μέλος της ΟΝΕ - κάτι που νομικά είναι δυνατό - τότε δεν θα προκύψουν κατά τη γνώμη μου αξιόλογα προβλήματα σχετικά με τη σταθερότητα του ευρώ και τη συνοχή της Ευρωζώνης. Και αυτό διότι οι κύριοι πιστωτές της Ελλάδας δεν είναι οι κεφαλαιαγορές αλλά οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι που θα επιφορτιστούν τις ζημίες των δισεκατομμυρίων €.

Επίσης δεν είναι αλήθεια αυτό, που πολλοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν, ότι η χρεοκοπημένη Ελλάδα θα πρέπει να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, διότι οι ελληνικές εμπορικές τράπεζες θα καταρρεύσουν, αφού η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα σταματήσει τη χρηματοδότησή τους. Η Ελλάδα ως μέλος της ΟΝΕ είναι συνιδιοκτήτης της ΕΚΤ και γι ‘ αυτό έχει τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις όπως και όλες οι άλλες χώρες μέλη της ΟΝΕ. Η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να παράσχει την αναγκαία χρηματοδότηση, που είναι απαραίτητη για τη διακίνηση του πάνω από 180 δις € ετήσιου ΑΕΠ της Ελλάδας.

Γι ‘αυτό με την πτώχευση της Ελλάδας δεν είναι υποχρεωτική και η κατάρρευση του ιδιωτικού εμπορικού τραπεζικού συστήματος τη ς Ελλάδας.

Με τη μη εξυπηρέτηση όμως του χρέους  έχει η Ελλάδα τώρα τη δυνατότητα και την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τα τοκοχρεολύσια επενδυτικά και να αυξήσει σημαντικά τον ρυθμό ανάπτυξης της Οικονομίας και μάλιστα με τις προϋποθέσεις ενός σταθερού νομίσματος σαν το Ευρώ.

Τα δήθεν πλεονεκτήματα που θα αποκτούσε η Ελλάδα με την εισαγωγή δικού της νομίσματος, όπως υποστηρίζουν πολλοί Οικονομολόγοι, είναι κατά τη γνώμη μου μια ψευδαίσθηση.

Και αυτό διότι κράτη που είναι υπερχρεωμένα σαν την Ελλάδα και με σχετικά μεγάλο βαθμό διαφθοράς, έχουν την τάση – όπως οι μέχρι τώρα εμπειρίες δείχνουν – να χρησιμοποιούν την υπερπαραγωγή χρήματος για τη χρηματοδότηση όλων των δημοσιονομικών τους αναγκών. Οι συνέπειες θα είναι ένας ανεξέλεγκτος πληθωρισμός, γενική δυσπιστία έναντι του νέου νομίσματος, η φυγή κεφαλαίων και τελικά πάλι οικονομική ύφεση με πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας και γενικής μεγάλης φτώχειας.

Μεσοπρόθεσμα αλλά και ίσως βραχυπρόθεσμα θα είναι κατά τη γνώμη μου οι συνέπειες μιας αφερέγγυας Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης και για τις δύο πλευρές (Ευρωζώνη και Ελλάδα) όχι μόνον αρνητικές αλλά και η έντασή τους απρόβλεπτη.

Χρηματικά και άλλα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας και της Κεντρικής της Τράπεζα στο εξωτερικό και όλες οι επιχορηγήσεις στα πλαίσια των προγραμμάτων της ΕΕ θα κατάσχονται. Για πολλά χρόνια η Ελλάδα δεν θα δύναται να απόκτηση περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό και δεν θα μπορεί να δανειοδοτείται από τις κεφαλαιαγορές. Όλες οι εισαγωγές αγαθών θα απαιτούν πληρωμές σε μετρητά. Επιπλέον θα υπάρξουν επίσης ηθικά και δεοντολογικά προβλήματα. Η Ελλάδα και οι Έλληνες θα θεωρούνται παγκοσμίως λόγω της μη αποπληρωμής των δανείων και της μη καταβολής των συμφωνηθέντων τόκων απατεώνες, ψεύτες, κλέφτες και αναξιόπιστοι. Ταυτόχρονα η Ελλάδα και οι Έλληνες θα πιέζονται από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης συνεχώς και αυτή η πίεση θα είναι τελικά τόσο ασφυκτική, που θα αναγκαστεί η Ελλάδα από μόνη της να εξέλθει από την Ευρωζώνη.

Μια νέα Οδύσσεια είναι επικείμενη
Για να αποφευχθεί λοιπόν μία τέτοια εξέλιξη, θα ήταν και για τα δύο μέρη η καλύτερη λύση, να καταλήξουν όσο το δυνατόν συντομότερα - όποιος και να γίνει Πρωθυπουργός - σε συμφωνία σχετικά με μία ελεγχόμενη πτώχευση. Και αυτή μάλιστα πριν επέλθει η συνολική αφερεγγυότητα (πτώχευση) της Ελλάδας με πολύ αρνητικές συνέπειες για την Ελλάδα, για τους πιστωτές και για τη σταθερότητα της Ευρωζώνης.  Ελεγχόμενη πτώχευση σημαίνει - με την προϋπόθεση βέβαια μίας ταχείας υλοποίησης συγκεκριμένων μεταρρυθμιστικών μέτρων – τη διαγραφή  ενός τμήματος του χρέους ή της επιμήκυνσης της αποπληρωμής του χρέους και μείωση των επιτοκίων ή την αναστολή της  εξυπηρέτησης  του χρέους  για αρκετά χρόνια. Την απαραίτητη βούληση για μεταρρυθμίσεις δεν την είχε δυστυχώς - και παρά την πίεση της Τρόικας - μέχρι τώρα ο κ. Σαμαράς. Και ο κ. Τσίπρας απορρίπτει κατηγορηματικά όχι μόνο την επέμβαση και τον έλεγχο της Τρόικας, αλλά και όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Γι ‘ αυτό εάν οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν τολμήσουν στις 25 Ιανουαρίου να πειραματιστούν με την εκλογή μίας νέας γενιάς πολιτικών, και αυτό δυστυχώς είναι πολύ πιθανό, και εκλέξουν πάλι πελατειακούς πολιτικούς του τύπου Σαμαράς ή Τσίπρα - τελικά το Grexit θα είναι αναπόφευκτο.

Οι Ευρωπαίοι θα χάσουν βέβαια τα δισεκατομμύρια € τόκους και δάνεια, αλλά θα αποκτήσουν  - χωρίς πλέον τους δαπανηρούς και μόνιμα ταραχοποιούς  Έλληνες - την διακαώς επιδιωκόμενη σταθερότητα στην Ευρωζώνη. Για τους Έλληνες όμως θα αρχίσει μια νέα επώδυνη Οδύσσεια εκτός της Ευρωζώνης. Πιθανώς τώρα τα 20 χρόνια που έκανε ο Οδυσσέας δεν θα είναι επαρκή για να φτάσουν οι Έλληνες στην Ιθάκη.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.

Από το βιβλίο της Λίτσας Δαμουλή-Φίλια, «ΑΠΟ ΤΗΝ  ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ». Περιήγηση στη Γαστούνη και στην Ηλεία.(1880-2000).Εκδόσεις  ΒιβλιοΠΑΝΟΡΑΜΑ ,Αμαλιάδα,2004,

Από το Κεφ.Γ’,  «Στην Πάτρα με τα χίλια πρόσωπα»,σελ..150-155.

…Λίγοι Γαστουναίοι είχαν τη δυνατότητα να πηγαινοέρχονται στη Πάτρα που στα 1950 ήταν μία μεγάλη πόλη. Η Τιτή Τσουκαλά, όταν πήγαινε στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, έμενε στα Ψηλά Αλώνια, στο «μπαλκόνι» της πόλης, απ’ όπου αγνάντευες όλο το Πατραϊκό και όταν είχε καλό καιρό, έβλεπες και τα Επτάνησα ακόμη. Από το γειτόνεμα αυτό με τα Ιόνια νησιά, τα φορτωμένα δυτικές μνήμες, η Πάτρα ήταν επόμενο να δέχεται, έστω έμμεσα, την επίδραση της Δύσης.

    Σ’ αυτή τη πόλη, η Τιτή, συναντούσε τη πρώτη εξαδέλφη από τη μητέρα της, την όμορφη Βάσω Παπαχαραλάμπους που ερχόταν από του Μπούκουρα. Στα Ψηλαλώνια τη φιλοξενούσε μια εξαδέλφη της Βάσως από τον πατέρα της, η Αννα, που δούλευε στο αρχοντικό του Πραπόπουλου. Ο Πραπόπουλος, ο βιομήχανος από τα Σαγέικα, είχε πρωτοβγεί στην αγορά κατασκευάζοντας ψυχαστήρες και αργότερα οικιακά είδη. Έμενε προς τη παραλία του Αγίου Ανδρέα. Ο άντρας της Άννας ήταν ο σοφέρ του μεγάλου αφεντικού και τον συνόδευε τακτικά στα επαγγελματικά του ταξίδια.

   Οι τρεις κοπέλες είχαν το χρόνο να ψυχαγωγηθούν ,να ψωνίσουν ,να μιλήσουν για τη Πάτρα, να αστειευτούν, να κάνουν σχέδια για το μέλλον.

Η κυρία Πραποπούλου ήταν πάμπλουτη και είχε προικίσει την Άννα με σπάνια, αυθεντικά και ακριβά έπιπλα. Η Βάσω και η Τιτή τα κοίταζαν με δέος και ονειρεύονταν να ζήσουν, όπως η Άννα, στη πόλη. Στην ιδέα αυτή συνέβαλε πολύ η κυρία Πραποπούλου, καθώς επηρέαζε τις κοπέλες με την κομψότητά της, τις γνώσεις και τις  συζητήσεις της. Συνήθιζε να αναπολεί τη Πάτρα του 1930,όπως ήταν στις μεγάλες δόξες της, πολύ πριν από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όταν ανθούσε το λιμάνι της κυρίως με την εξαγωγή της σταφίδας στα πέρατα του κόσμου. Ολοι την ήξεραν ως  «το λιμάνι της σταφίδας».

   Η Πάτρα  ήταν ιδιαίτερα κοσμοπολίτικη και ζούσε την εποχή εκείνη τη δική της  «Μπέλ Επόκ» .Υπήρχε σαφής διαχωρισμός των κοινωνικών τάξεων. Οι κυρίες της αριστοκρατίας ραβόντουσαν στη Κούλη και στις αδελφές Καλατζοπούλου. Η μία από τις δύο ήταν μοδίστρα, η άλλη καπελού. Οι μοδίστρες αυτές συναλλάσσονταν με μεγάλους οίκους μόδας του εξωτερικού,όπως τον Παριζιάνικο οίκο Patou, στους οποίους παράγγελναν τουαλέτες και έτοιμα φορέματα βασισμένα στο crocquis,¹για πολύ μικρή πελατεία. Οι περισσότερες όμως κυρίες έραβαν υφάσματα.

   Απαραίτητο γυναικείο αξεσουάρ²ήταν το καπέλο. Οι περισσότερες κυρίες παράγγελναν στην οικογένεια Κλαυδιανού να τους κατασκευάσει ή να τους μεταποιήσει τα καπέλα τους. Το στόλισμα του καπέλου  ήταν ανάλογο του γούστου της κάθε πελάτισσας.Αλλοτε είχε φτερά, άλλοτε φιόγκους, άλλοτε μεταξωτά λουλούδια. Οι παλιοί Πατρινοί θυμούνται ακόμη την εντυπωσιακή δεσποινίδα Κλαυδιανού, που κυκλοφορούσε στη πόλη επιδεικνύοντας πρώτη και καλύτερη τα νέα μοντέλα των καπέλων της.

   Ενδεικτικό της υψηλής κοινωνικής τάξης ήταν και το ομπρελίνο, χειμώνα-καλοκαίρι. Παράγγελναν ομπρελίνα από την Ιταλία ή αγόραζαν από τα μαγαζιά των Ιταλών στη Πάτρα. Πολύ της μόδας ήταν επίσης δύο αρώματα για τις κυρίες ,το Chanel και το Patou.

   To κομμωτήριο ήταν κάτι σπάνιο την εποχή εκείνη. Στα λίγα κομμωτήρια που υπήρχαν, οι ιδιοκτήτες ήταν κομμωτές και μόνο στις υποψήφιες για γάμο δεσποινίδες, επιτρεπόταν να χτενιστούν σύμφωνα με τη μόδα που πρόσταζε ondulation permanente^3,τα «σπαστά»,  «κυματιστά» δηλαδή μαλλιά, όχι τα ίσια. Για να  το πετύχει αυτό ο κομμωτής, ζέσταινε το ψαλίδι του κομμωτηρίου και περνούσε ανάμεσα κάθε τούφα μαλλιών. Την κρατούσε ωσότου να κατσαρώσει το μαλλί. Όσες δεν πήγαιναν στο κομμωτήριο, επιχειρούσαν μόνες τους την περιβόητη οντιλασιόν με τη μασιά⁴,που τη θέρμαιναν σ’ ένα καμινέτο. Απαραίτητα εξαρτήματα του ντυσίματος μιας δεσποινίδας, ήταν η τσάντα περιπάτου και η ψιλή κάλτσα, προνόμια από τα οποία αποκλείονταν οι μαθήτριες και οι φοιτήτριες.

   Στη Πάτρα ήκμαζε ολόκληρη ιταλική παροικία, τριάντα χιλιάδων περίπου Ιταλών, από την εποχή του Matcini και του Garibaldi^5.Yπήρχε και Ελληνοιταλική Σχολή Θηλέων και Αρρένων. Κάθε καλοκαίρι, έβλεπαν από τα Ψηλαλώνια να αγκυροβολεί το υπερωκεάνιο «Saturnia» ,που ερχόταν να πάρει όλους τους Ιταλούς που επιθυμούσαν να παραθερίσουν στο τόπο καταγωγής τους, αλλά και Έλληνες μετανάστες που έφευγαν για την Αμερική αναζητώντας εργασία.

  Η ιδιωτική εκπαίδευση ανθούσε στη πόλη ,αριθμώντας αρκετά ιδιωτικά σχολεία. Στο «Lycee Leonin» ή Λεόντειο Λύκειο, ελληνογαλλικό σχολείο, όπου φοιτούσαν Έλληνες και Γάλλοι μαθητές, γίνονταν εξαίρετες απαγγελίες ποιημάτων του Βίκτωρα Ουγκώ και του Λαμαρτίνου στις σχολικές εορτές.

  Πολύ γνωστό προπολεμικά ήταν το Λύκειο «Αγιος Ανδρέας» των αδελφών Στεφανόπουλου, στη διασταύρωση των οδών Γούναρη και Μαιζώνος. Οι ιδιοκτήτες του, ικανοί στις δημόσιες σχέσεις και τις κοινωνικές επαφές προέβαλλαν τους μαθητές τους με ειδικές στολές, στις παρελάσεις και στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις.

    Άλλο ιδιωτικό σχολείο, ήταν το Λύκειο Κανελλόπουλου, ιδιοκτησία δύο πρώτων εξαδέλφων Κανελλόπουλων, Ιωάννη και Ιωάννη. Ήταν από τα πιο παλιά και πιο καλά ιδιωτικά σχολεία της Ελλάδας, Λύκειο αυστηρό, με λαμπρούς μαθητές. Βρισκόταν επί της οδού  Αγίου Νικολάου δίπλα στο Ταχυδρομείο. Το Ταχυδρομείο ήταν στη γωνία Αγίου Νικολάου  και Μαιζώνος. Στο Λύκειο αυτό είχαν φοιτήσει οι αδελφοί Πετρόπουλοι, Πέτρος και Διονύσης, οι γιοί του Γαστουναίου γιατρού, καθώς το σχολείο διέθετε και οικοτροφείο με ή χωρίς φαγητό ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών. Πολλά κορίτσια της αστικής και μεγαλοαστικής τάξης της Πάτρας φοιτούσαν εκεί, όπως η Θεανώ Ζαφειροπούλου, η Αφροδίτη Παναγιωτοπούλου, που όλοι τη φώναζαν Τίτη, κόρη εμπόρου με μαγαζί γυναικείων υφασμάτων στην οδό Μαιζώνος, η Αθηνά Λέοντος, κόρη μεγαλοδικηγόρου της Πάτρας, η Γεωργία Νικολοπούλου, κόρη μεγαλεμπόρου με ανδρικά, γυναικεία και παιδικά υφάσματα στην οδό Μαιζώνος.  Στο σχολείο αυτό, φοιτούσε και η ανιψιά του ενός από τους ιδιοκτήτες, η Ελισάβετ ή Μπέττυ Κανελλοπούλου. Η Μπέττυ έμενε λίγο πιο πέρα από τα Ψηλά Αλώνια. Η μητέρα της, η κυρία Ευτυχία, ήταν δασκάλα και καταγόταν από τα Καλάβρυτα.

   Οι περισσότερες από τις μαθήτριες δε σπούδαζαν .Αποκτούσαν όμως την απαραίτητη καλλιέργεια και μόρφωση που απαιτούσε η κοινωνική τους τάξη μέσα από διάφορα μαθήματα ,τα οποία διδάσκονταν από καθηγητές σε «κατ’οίκον διδασκαλία» και με τη προσωπική τους μελέτη. Η Μπέττυ πήγαινε τακτικά και στα Λαϊκά Αναγνωστήρια  για να διαβάσει, γιατί είχε πολύ καλή βιβλιοθήκη. Μάθαινε Γερμανικά στο παράρτημα του Γερμανικού Ινστιτούτου Goethe της Πάτρας. Ακόμη έπαιρνε μαθήματα Γαλλικών στο σπίτι από τον κύριο Richard.Της είχε συστήσει να διαβάσει από το πρωτότυπο ένα μυθιστόρημα του Delly,πολύ αγαπητό το  «Ma vie t’appartient»⁶,για να εξοικειωθεί με τη γλώσσα, που το έκρυβε κάτω από το μαξιλάρι της λόγω του αισθηματικού περιεχομένου.Επίσης διάβαζε το μυθιστόρημα του Pierre Benoit «Kaeningsmark»,που αναφερόταν σε δολοπλοκίες αριστοκρατικών οίκων. Ζωγραφική μάθαινε από ένα Ρώσο της τσαρικής Ρωσίας, τον Θεοδορώφ,εμιγκρέ⁷,στη Πάτρα. Πιάνο διδασκόταν από την κυρία Λαμπίρη και ρυθμική έκανε με την κυρία Μαρία Ριζικάρη, μια φραγκολεβαντίνα⁸ υψηλής κερκυραϊκής καταγωγής. Η αδελφή της , Βαρβάρα, έπαιζε στο πιάνο το ρυθμό και η Μαρία κατηύθυνε τις μαθήτριες στη ρυθμική.

    Τα παιδιά και οι έφηβοι σπάνια παρευρίσκονταν στις συζητήσεις των μεγάλων. Στον ελεύθερο χρόνο τους, αντάλλασσαν παιδικά περιοδικά, το « Θησαυρό των παίδων» ή την «Διάπλαση των παίδων».

  Τις Απόκριες δίνονταν πολλές δεξιώσεις και χοροί στους διάφορους συλλόγους. Μεγάλος χορός γινόταν και στη Λέσχη Αξιωματικών αλλά και στη Φιλαρμονική.

      Mετά τον πόλεμο, η Πάτρα άλλαξε πρόσωπο, όπως και τόσα άλλα μέρη της Ελλάδας . Δεν είχε απομείνει σχεδόν κανένα από τα παλιά ιδιωτικά Λύκεια. Στη πόλη υπήρχαν τρία ημερήσια Γυμνάσια και ένα νυκτερινό. Οι μαθητές μπορούσαν ν’ αγοράζουν βιβλία από  τα μεγάλα βιβλιοπωλεία της πόλης, παραρτήματα των Αθηναϊκών, όπως το βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη, τα δύο μεγάλα βιβλιοπωλεία των εξαδέλφων Καϊάφα και  από τη  «Γωνιά του βιβλίου» με ξενόγλωσσα βιβλία ως επί το πλείστον. Μαθητές από μικρότερα επαρχιακά μέρη έπρεπε να τα παραγγείλουν για να τους τα στείλουν.

    Στη Σχολή Ρυθμικής της κυρίας Ριζικάρη πήγαινε και ο Στέφανος Ριζικάρης, ένας έφηβος δώδεκα ετών, για να κάνει επίσκεψη στις θείες του. Είχε έρθει στη Πάτρα, από τη Κέρκυρα, λόγω της μετάθεσης του πατέρα του, Σπύρου, το 1947 με την ιδιότητα του λογιστή στο 2 Γραφείο Αγροτικής Τράπεζας, που ήταν στην οδό Μαραγκοπούλου. Η Κέρκυρα, απ’

ό,τι διηγιόταν ο κύριος Σπύρος, απέπνεε κοσμοπολιτισμό πριν από το πόλεμο. Όμως στα μεταπολεμικά χρόνια, ύστερα από τους βομβαρδισμούς που υπέστη, παρουσίαζε εικόνα ερειπίων. Ερείπια  και το καμάρι της, το περίφημο Δημοτικό θέατρο,⁹μικρογραφία της όπερας του Μιλάνου, ερείπια και η σπάνια βιβλιοθήκη της .Κακοφωτισμένη, χωρίς κέντρα ψυχαγωγίας, ιδίως το χειμώνα, έμοιαζε φάντασμα του εαυτού της. Γι’ αυτό ο Στέφανος έμενε στη Κέρκυρα μόνο από την άνοιξη έως το φθινόπωρο και το υπόλοιπο διάστημα ήταν στη Πάτρα.

Στην αρχή, γράφτηκε στο Α’ Γυμνάσιο Πατρών που ήταν στο Πυροσβεστείο, στην Μπύρα του Μαράτου. Φοίτησε και σε άλλα Γυμνάσια και έγινε πολύ φίλος με τον Βασίλη Παίζη. Κοινή αγάπη και των δύο ,το ποδόσφαιρο. Παίζανε μπάλα στους δρόμους μετά το σχολείο έως τις πέντε το απόγευμα. Τις Κυριακές, ο Στέφανος πήγαινε στα δύο γήπεδα της πόλης, για να παρακολουθήσει πότε τον «Απόλλωνα Πατρών» και πότε την «Παναχαϊκή» ,όπου έπαιζε και ο φίλος του. Στεκόταν ώρες όρθιος να βλέπει τον αγώνα, αφού δεν υπήρχαν εξέδρες.

    Ένα από τα είδη ψυχαγωγίας στη μεταπολεμική Πάτρα ήταν και ο κινηματογράφος. Η Τιτή, η Βάσω και η Άννα με τον σύζυγο της ,πήγαιναν στο σινεμά «Ideal» .Η κινηματογραφική αυτή αίθουσα βρισκόταν στο λιμάνι και πρόβαλλε έργα κοινωνικά, που τα προτιμούσαν οι ενήλικες. Εκεί είχαν παρακολουθήσει έργα όπως ο  «Ali-Baba» με την περίφημη ηθοποιό Μαρία Μοντέζ ,την Ολίβια ντε Χάβιλαντ με τον Κλάρκ Γκέιμπλ στο «Οσα παίρνει ο άνεμος» ,τη θεϊκή Ρίτα Χέιγουόρθ στην αξέχαστη  «Τζίλντα»,την Σοφία Λώρεν στο «Υπό τας φιλύρας» .Υπήρχαν κι άλλοι κινηματογράφοι ,όπως το «Πάνθεον» και το «Rex»,που ήταν κοντά στα Δικαστήρια, ενώ η  «Αίγλη» ήταν κεντρικά, στη Μαιζώνος. Όμως αυτοί συνήθιζαν να προβάλλουν αστυνομικά έργα και συγκέντρωναν κάποιους τολμηρούς έφηβους τ’ απογεύματα μεταξύ πέντε και επτά, όπως τον Στέφανο και το φίλο του.

   Στη Πάτρα, η Τιτή συνήθιζε να βγαίνει για ψώνια παρέα με τη Βάσω. Αγόραζε πρωτότυπα σχέδια για τα κεντήματά και τα υφαντά της και ρουχισμό για τα προικιά της από το μεγάλο κατάστημα του Κατσαρού. Μερικές φορές στεκόταν έξω από τη βιτρίνα και σχεδίαζε πρόχειρα σ’ ένα χαρτί το σχέδιο ενός κεντήματος που θα μετέφερε στο εργόχειρο της αργότερα και θα περηφανευόταν γιατί θα ήταν μοναδικό και διαφορετικό από πολλά όμοια…της Γαστούνης ή του Μπούκουρα.

   Την παραμονή του Αγίου Ανδρέα, οι τρεις κοπέλες πήγαιναν στην εκκλησία, που ήταν φωτισμένη και γεμάτη με δάφνες στην είσοδο. Οι προσκυνητές έκαναν ουρά μπροστά στην εικόνα του Αγίου, που μαρτύρησε εκεί, και κατέβαιναν κάτω από το ναό, όπου υπάρχει μια σπηλιά με πηγή. Ανήμερα της εορτής τα πλοία στο λιμάνι σφύριζαν για να τιμήσουν το προστάτη της πόλης τους.

     Η Πάτρα γέμιζε κόσμο από παντού κυρίως την περίοδο του καρναβαλιού. Τα άρματα που ακολουθούσαν τον καρνάβαλο είχαν ιστορικά και μυθικά θέματα. Ιδιαίτερα παραστατικό εκείνη τη χρονιά  ήταν το άρμα του Αχιλλέα που έσερνε τον Έκτορα αιχμάλωτο σ’ όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Η Φιλαρμονική της Πάτρας έπαιζε γνωστά κομμάτια κλασικής μουσικής. Παρούσα ήταν και η νεοσύστατη φιλαρμονική της Γαστούνης με μαέστρο τον Διονύση Αρώνη από την Κέρκυρα, έναν αληθινό δάσκαλο της Μουσικής που μάθαινε στους Γαστουναίους το πεντάγραμμο. Τους δίδασκε να παίζουν μουσική και να περπατάνε συγχρόνως. Μάθαιναν δηλαδή marches¹⁰ δυο ειδών, μάρς φινέμπρ ¹¹ και μάρς  αλέγκρα, χαρούμενη, που χρησιμοποιούσαν ανάλογα τη περίσταση. Συνήθως συνόδευαν στο βήμα τις σχολικές παρελάσεις.

   Στην Πάτρα συνόδεψαν τη φιλαρμονική της Γαστούνης οι μουσικοί της, Σταμάτης Μανωλάτος ταμπούρλο, Σπύρος Κωνσταντάτος κρουστά (γκράν κάσα) και ο αδελφός του Γιάννης τρομπόνι, ο Γρηγόρης Αναμουρλίδης τρομπέτα, ο Κώστας Σαφαρής τρομπόνι, ο Αντρέας Γιατράς πιάτα¹²,ο Αγγελής Σταθόπουλος πνευστά, ο Βασίλης Μπαρδαμπίλιας τρομπόνι. Ο γιος του μαέστρου τους, ο Χαράλαμπος, έπαιζε σαξόφωνο, ο Γιάννης Γιαννακόπουλος ήξερε μαντολίνο, ο Τρεκελέκης κλαρίνο. Στη Πάτρα έπαιξαν δυο κλασικά κομμάτια, «Τα κύματα του Δουνάβεως» του Ιvanovitci και την «Κομπαρσίτα» .Μεγάλοι και παιδιά παράβγαιναν στο σοκολατοπόλεμο και στη διασκέδαση με χορούς και τραγούδια.

    Τα καλοκαίρια, μετά τους αρραβώνες της Βάσως με τον Αντρέα Παπατριανταφυλλόπουλο από το Βραχνί, η Τιτή Τσουκαλά έβγαινε συχνά μαζί τους .Πήγαιναν στη παραλία της Πάτρας, όπου ορχήστρες με τραγουδιστές ερμήνευαν διάφορα τραγούδια της εποχής, όπως το «La vie en rose» ,που είχε γραφτεί για τους γάμους της Ρίτας Χέιγουόρθ με τον Αγά Χάν,και το ερμήνευε η Εντίθ Πιάφ και το  «Douce France» του Σάρλ Τρενέ. Τα ζευγάρια χόρευαν στις εξέδρες. Οι γάμοι της Βάσως με τον Αντρέα  έγιναν στα Ψηλαλώνια και κουμπάρος ήταν ο Βασίλης Τογατζής. Το ζευγάρι θα έμενε στα Βραχνέικα, απέναντι από τον Αη-Βασίλη, που έμελλε στις μέρες μας ν’ αγιογραφηθεί από το  γιό τους Κώστα, γνωστό ζωγράφο και αγιογράφο.

      Η Πάτρα  λοιπόν ήταν πάντα η μεγάλη πόλη, αληθινά η πρωτεύουσα για την υπόλοιπη Πελοπόννησο, ταυτόσημη της απομάκρυνσης από τις αγροτικές περιοχές και τη σκληρή πραγματικότητα των χωριών, που ήταν ακόμη πιο σκληρή για τις γυναίκες της εποχής εκείνης…».

   

  Σημειώσεις.

1.      croquis= Σχεδιάγραμμα,στην ορολογία της μοδιστρικής σ’αυτή την περίπτωση.Γαλλική λέξη.

2.      Accessoire=εξάρτημα,συμπλήρωμα.Γαλλική λέξη.

3.      Ondulation permanente=μέθοδος της κομμωτικής με την οποία δίνεται ένα μόνιμο κυμάτισμα στα μαλλιά.Γαλλική λέξη.

4.      Μασιά=σιδερένια λαβίδα που χρησιμοποιείται στην κομμωτική από την τούρκικη λέξη  maca.

5.      Garibaldi= πρωτοπόρος αγωνιστής του κινήματος για την ένωση της Ιταλίας.Το διάστημα 1833-1834.Επηρεάστηκε από τον Τζουζέπε Ματσίνι,τον μεγάλο προφήτη του ιταλικού εθνικισμού.

6.      <<Ma vie t’appartient>>=<<H  ζωή μου σου ανήκει>>.Τίτλος γαλλικού βιβλίου.

7.       Εμιγκρέ==μετανάστης,από τη γαλλική λέξη  ,émigré.

8.       Φραγκολεβαντίνος-α=κάτοικος της Ανατολής με φράγκικη καταγωγή.

9.      Λέγεται ότι όποιος νέος καλλιτέχνης κέρδιζε το χειροκρότημα της γαλαρίας του Δημοτικού θεάτρου της Κέρκυρας,καθιερωνόταν παντού.

10.  Marche=βηματισμός.Γαλλική λέξη.

11.  Marche funebre=πένθιμος βηματισμός.Γαλλική έκφραση.

12.  Grande cassa= κρουστά,γκράν-κάσα.Ιταλικός μουσικός όρος.

Piatti= πιάτα,κρουστά. Ιταλικός μουσικός όρος.            

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΙ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 2015

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΙ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 2015
Σπύρου Παρασκευόπουλου,
ομότιμου καθηγητή της οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λειψίας.
Το 2015 θα είναι το έβδομο κατά σειρά έτος που η πατρίδα μας, δηλαδή όλοι μας, θα βρίσκεται σε μία άγνωστη μέχρι σήμερα, δυστυχώς με ανοδική πορεία, ηθική, πολιτική και οικονομική κρίση. Πιστεύω ότι εδώ που έχουμε φτάσει εξαρτάται μόνον - και τονίζω - μόνον από μας τους πολίτες να δώσουμε λύση. Στις αρχές του 2015 μας δίνεται η δυνατότητα επιτέλους να συνέλθουμε, να σοβαρευτούμε και προπαντός αυτή τη φορά να καινοτομήσουμε με την ψήφο μας και να δώσουμε μία αποτελεσματική διέξοδο στην πατρίδα μας από τη σημερινή κρίση.
Πριν όμως αναφερθώ στην πιθανή διέξοδο από την κρίση θα ήθελα να αρχίσω πρώτα με την περιγραφή της ηθική μας κρίσης και θα την συνδέσω με την ασυνέπειά μας.
Η ασυνέπεια φαίνεται να είναι ένα χαρακτηριστικό της φυλή μας. Όλοι μας ισχυριζόμαστε λίγο ή πολύ ότι είμαστε δημοκρατικοί πολίτες. Δηλαδή θέλουμε να ζούμε υπό το καθεστώς ενός δημοκρατικού πολιτεύματος που θα μας δίνει το δικαίωμα να εκλέγουμε άμεσα τους νομοθέτες μας (Νομοθετική εξουσία, Κοινοβούλιο). Αυτοί να εκλέγουν κατά την εντολή μας πρώτον τους υπεύθυνους για την άψογη εφαρμογή των νόμων (Εκτελεστική Εξουσία, Κυβέρνηση, Διοίκηση) και δεύτερον αυτούς (Δικαστική Εξουσία) που θα αξιολογούν ανεξάρτητα από κάθε επιρροή , αν η εφαρμογή των νόμων ανταποκρίνεται πράγματι στις απαιτήσεις των νόμων. Και η Δικαστική Εξουσία είναι αυτή που τελικά επιβάλει και τις από του νόμου προβλεπόμενες κυρώσεις στους παρανομούντες.
Όλη αυτή η διαδικασία εγγυάται, αν βέβαια πράγματι εφαρμόζεται, μία ειρηνική (χωρίς συγκρούσεις) κοινωνική διαβίωσή, και είναι, έτσι θέλω να πιστεύω, από μία μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού όχι μόνον μία αποδεκτή, αλλά και η επιθυμητή δημοκρατική διαδικασία. Στην πράξη όμως τα πράγματα δυστυχώς αλλάζουν, διότι ναι μεν συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι, αλλά όμως όχι από εμάς, αλλά από τους άλλους. Και αυτό είναι το παράλογο και συγχρόνως ανήθικο.
Όλοι μας συμφωνούμε π.χ. ότι πρέπει να υπάρχει μία έννομη τάξη στάθμευσης των αυτοκινήτων μας, αλλά όλοι μας παρανομούμε δημιουργώντας καθημερινά κυκλοφοριακό χάος .
Όλοι μας συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχει μία έννομη τάξη στην οικοδόμηση των κατοικιών μας, όλοι μας όμως προσπαθούμε να την αποφύγουμε σε βάρος του γείτονα μας και των συμπολιτών μας.
Όλοι μας συμφωνούμε ότι οι θέσεις στο δημόσιο πρέπει να λαμβάνονται με αξιοκρατικά κριτήρια, όλοι μας όμως απαιτούμε εξαιρέσεις για τα παιδιά μας και τους φίλους μας.
Όλοι μας συμφωνούμε ότι πρέπει να πληρώνουμε ανάλογα με τα εισοδήματα μας φόρους στο κράτος, για να μπορεί να δημιουργεί και να επιβάλει την έννομη και ειρηνική διαβίωση μας, όλοι μας όμως προσπαθούμε να φοροδιαφύγουμε κτλ.
Αυτή η παράλογη συμπεριφορά δεν είναι ίδιο μόνον των πολιτών, αλλά πολύ περισσότερο και των πολιτικών μας. Αλλιώς δεν θα είχαμε τα φαινόμενα Τσοχατζόπουλου, Παπαγιωργόπουλου ή Λιάπη και πολλών άλλων.
Μία άλλη πτυχή που δείχνει και αυτή πολύ καθαρά την παράλογη και ασυνεπή συμπεριφορά μας είναι ο τρόπος της θρησκευτικής μας ζωής. Με βάση ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία οι Έλληνες είμαστε ένας από τους πιο θρησκευόμενους λαούς της Ευρώπης. Λέμε ότι πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό, μάλιστα λέμε ότι πιστεύουμε επί πλέον στην Παναγία και σε πάρα πολλούς Αγίους. Κρατάμε τις θρησκευτικές μας παραδόσεις, σταυροκοπιόμαστε και προσευχόμαστε σε άσχημες καταστάσεις της ζωής μας. Συγχρόνως όμως δεν διστάζουμε στις συζητήσεις μας να λέμε ότι είμαστε άθεοι, αγνωστικιστές και το χειρότερο να βλαστημάμε στα καλά καθούμενα από το πρωί μέχρι το βράδυ τον Θεό μας, το Χριστό μας, την Παναγία μας, τους Αγίους μας με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ποιος τότε παίρνει στα σοβαρά το πιστεύω μας;
Η ασυνέπεια μας αποκορυφώνεται και με τις συμπεριφορές μας στα πλαίσια του πολιτικού μας βίου. Ενώ τυπικά αποδεχόμαστε το δημοκρατικό πολίτευμα - και μάλιστα είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για τις δημοκρατικές και προοδευτικές μας ιδέες και θέσεις- δεν διστάζουμε συγχρόνως να αποδεχόμαστε και να προσπαθούμε να συμμετάσχουμε – με ποταπές επιδιώξεις και ψευδαισθήσεις - σε ένα πελατειακό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μέχρι σήμερα δημιούργησαν με μεγάλη επιτυχία - δυστυχώς με τη συγκατάθεση μας - όλοι οι μέχρι τώρα πολιτικοί μας.
Για τους πολιτικούς μας αυτό βέβαια είναι ένα άκρως προσοδοφόρο σύστημα που όχι μόνον διαιωνίζει αυτούς και τους απογόνους τους στην εξουσία, αλλά και τους προσφέρει απεριόριστες νόμιμες και παράνομες δυνατότητες πλουτισμού σε βάρος όλων μας. Εμείς δεν είμαστε τίποτε άλλο από αυτό που αυτοί μας θεωρούν ότι είμαστε, δηλαδή οι χρήσιμοι ηλίθιοι τους.
Χρήσιμοι, διότι τους δίνουμε με τη θέλησή μας και την ψήφο μας το δικαίωμα να μας εξουσιάζουν, να μας εμπαίζουν και να μας κλέβουν. Και ηλίθιους για την ασυνέπειά μας, διότι ενώ βλέπουμε ότι μας κοροϊδεύουν - και μάλιστα σήμερα να μας έχουν οδηγήσει μέχρι το χείλος του γκρεμού - εξακολουθούμε να τους αποδεχόμαστε και μάλιστα να τους ψηφίζουμε.
Ο νέος χρόνος 2015 που έρχεται μας δίνει στις 25 του Γενάρη την ευκαιρία, αν βέβαια πράγματι το θέλουμε, να αποδείξουμε ότι δεν συμβιβαζόμαστε πλέον με την ιδιότητα του χρήσιμου ηλίθιου. Γι’ αυτό για να υπάρξει κάθαρση πρέπει να απορρίψουμε όλους αυτούς που μέχρι σήμερα άσκησαν νομοθετική ή εκτελεστική εξουσία και μας έφεραν στα σημερινά μας χάλια.
Όλοι αυτοί πρέπει να πάνε επιτέλους, μηδενός εξαιρουμένου, στα σπίτια τους, αν όχι κάπου αλλού. Πρέπει, αν επιθυμούμε την ανασυγκρότηση, ναι, την αναγέννηση της πατρίδας μας, να προτιμήσουμε, τουλάχιστον πειραματικά, νέα πρόσωπα.
Συγχρόνως όμως να τους διαβεβαιώσουμε ότι δεν θα είμαστε πλέον σε κανέναν οι χρήσιμοι ηλίθιοι, διότι η εντολή μας και η εμπιστοσύνη μας που θα εκφράσουμε στις 25 του Γενάρη θα έχουν ημερομηνία λήξης.
Με αυτές τις σκέψεις και με την ελπίδα μίας ριζικής αλλαγής στην πατρίδα μας, εύχομαι σε όλους μας το 2015 να είναι ένα υγιές, δυναμικό, καινοτομικό και προ πάντων απελευθερωτικό έτος.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΗΛΙΔΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΠΗΝΕΙΟΥ ΗΛΕΙΑΣ
ΥΠΟΜΝΗΜΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
(ΕΝ ΟΨΕΙ ΠΡΟΣΕΧΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ)
Αξιότιμοι Κύριοι,
Όπως γνωρίζετε το άρθρο 21 του Συντάγματος διαλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και τ΄ ακόλουθα:
« 1. Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.
2. Πολύτεκνες οικογένειες.. έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το κράτος..
5. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους ».
Με δεδομένο ότι το δημογραφικό αποτελεί το μέγα εθνικό πρόβλημα της πατρίδος μας,(Η Ελλάδα είναι η 3η πλέον γερασμένη χώρα του κόσμου, το 20ο/ο και πλέον του πληθυσμού της είναι άνω των 65 ετών, την τριετία 2011-2012-2013 οι θάνατοι(339.561) ξεπέρασαν τις γεννήσεις(300.993) κατά 38.628!!! ).
Ακόμη για πρώτη φορά από το 1921, οι γεννήσεις κατήλθαν κάτω από το όριο των 100.000 και ήσαν μόλις στις 94.134 το 2013 από τις οποίες μόνον οι 80.940 (!!!) ήσαν από Ελληνίδες. Οι δε θάνατοι ανήλθαν στους 111.794.
Εν όψει αυτής της εφιαλτικής καταστάσεως της υπογεννητικότητας στη χώρα μας και των παραπάνω δεδομένων αυτονόητο είναι ότι η Κυβέρνηση, που θα προκύψει από τις εκλογές, δεν μπορεί να αγνοήσει το πρόβλημα και έχει χρέος απέναντι στο Έθνος να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα, που θα οδηγούν στην ανατροπή αυτής της καταστάσεως, για να ελπίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας ότι θα υπάρχει μέλλον σ΄ αυτή την πατρίδα.
Προκειμένου να ενημερώσουμε τις 200.000 και πλέον πολύτεκνες πολύτεκνες οικογένειες παρακαλούμε να μας γνωρίσετε το αργότερο μέχρι 15 Ιανουαρίου 2015 ποιες είναι οι θέσεις και πρόγραμμα των κόμματων σας επί του δημογραφικού προβλήματος της χώρας μας και ποια είναι τα μέτρα, που προτίθεσθε να προτείνετε για την λύση του.
Ειδικώτερα:
1) Προτίθεσθε να επαναφέρετε, όπως ίσχυαν μέχρι το 2009 ως δημογραφικά κίνητρα, τη χορήγηση της ισόβιας σύνταξης της πολύτεκνης μητέρας, το επίδομα της πολύτεκνης μητέρας ως και το επίδομα της τρίτεκνης μητέρας και την εφ΄ άπαξ παροχή των 2.000 ευρώ, που ελάμβανε κάθε μητέρα, που αποκτούσε το 3ο και κάθε επί πλέον τέκνο της, τα οποία καταργήθηκαν με την παρ. ΙΑ.2 άρθρου μόνου του Ν. 4093/2012 ( και τις διατάξεις των Ν.4141/2013 4144/2013),
2) Προτίθεσθε να επαναφέρετε τα αφορολόγητα όρια για τα τέκνα του Ν. 3842/2010 (άρθρο 1) ;
3) Προτίθεσθε να επαναφέρετε τα παραπάνω αφορολόγητα όρια για τα τέκνα του Ν. 3842/2010 (άρθρο 1), για τους μη μισθωτούς πολυτέκνους (ελεύθερους επαγγελματίες), που φορολογούνται από το πρώτο ευρώ με συντελεστή 26ο/ο, με όσα προστατευόμενα τέκνα και εάν έχουν και φορολογούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και οι άγαμοι;
4) Προτίθεσθε να απαλλάξετε τους πολυτέκνους από την εισφορά αλληλεγγύης, που επεβλήθη με το άρθρο 29 του Ν. 3986/2011 και σε κάθε περίπτωση να καθιερώσετε απαλλαγή γι΄ αυτούς τουλάχιστον 80ο/ο, όταν σήμερα, για το ίδιο εισόδημα πληρώνει το ίδιο ποσοστό για την εισφορά αλληλεγγύης (1ο/ο έως 20.000 ευρώ φορολογητέο εισόδημα και 2ο/ο για ποσό άνω των 20.000 ευρώ) ο πολύτεκνος με τον άγαμο;
5) Προτίθεσθε να απαλλάξετε τους πολυτέκνους ελεύθερους επαγγελματίες από το τέλος επιτηδεύματος (650 ευρώ), που επεβλήθη με το άρθρο 31 του Ν. 3986/2011 και σε κάθε περίπτωση να καθιερώσετε απαλλαγή γι΄ αυτούς τουλάχιστον 80ο/ο, όταν σήμερα καταβάλει το ίδιο τέλος επιτηδεύματος ο πολύτεκνος, με όσα προστατευόμενα τέκνα και εάν έχει, με τον άγαμο;
6) Πρόκειται ν΄ απαλλάξετε τους πολυτέκνους για την πρώτη κατοικία τους από τον φόρο του Ν. 4223/2013 (ΕΝ.Φ.Ι.Α.), ;
7) Προτίθεσθε να καθιερώσετε απαλλαγή των πολυτέκνων από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. και για ποσό ακίνητης περιουσίας 400.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 100.000 για κάθε επί πλέον τέκνο τους πέραν του 4ου;
8) Προτίθεσθε να επαναφέρετε τον νόμο 3255/2004 για τον διορισμό των πολυτέκνων εκπαιδευτικών;
9) Πρόκειται να καταργήσετε τα τεκμήρια διαβίωσης και τον φόρο πολυτελείας για τους πολυτέκνους, όταν μάλιστα κάποιος πολύτεκνος για να μεταφέρει τα 8-9 κ.λπ. τέκνα είχε αγοράσει αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού εξ ανάγκης;
10) Προτίθεσθε να επαναφέρετε τις Μετεγγραφές των πολύτεκνων φοιτητών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 παρ. 1 του Ν. 860/1979, , ώστε να μπορούν οι πολύτεκνοι και τα τέκνα των να μετεγγράφονται σε αντίστοιχη Σχολή πλησιεστέρα του τόπου μονίμου κατοικίας των γονέων τους ή σε πόλη που σπουδάζει άλλος αδελφός(ή) τους, χωρίς προβλήματα.
11) Ποία άλλα μέτρα προτίθεσθε να λάβετε για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας και της συντελούμενης με ταχύτατους ρυθμούς πληθυσμιακής αλλοιώσεως του πληθυσμού της χώρας, που οδηγούν νομοτελειακά την Ελλάδα στο τέλος της ιστορίας της.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης Σωτηρία Φωτοπούλου

OMΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

OMΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
TH ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Ξαναρχίζουν μετά από μια μικρή διακοπή λόγω των εορτών των Χριστουγέννων, τα Φιλολογικά βραδινά της Εταιρείας Λογοτεχνών, που γίνονται με τη συνεργασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης-Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων .

Την προσεχή Δευτέρα 12η Ιανουαρίου 2015 και ώρα 7 μ.μ. στα πλαίσια των προγραμματισμένων εκδηλώσεων, θα μιλήσει ο Ιατρός και Συγγραφέας Σπύρος Παπουτσάκης με θέμα:
«Αισιοδοξία, χιούμορ και γέλιο:Οι φίλοι της Υγείας ».
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης.
Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΚΛΟΓΕΣ!...

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΚΛΟΓΕΣ!...
Bismarck
Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι,
κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές.
Emma Goldman
Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα
θα ήταν παράνομες.
Oscar Ameringer
Πολιτική είναι η ευγενής τέχνη του να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις προεκλογικές εκστρατείες με τα λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος στους μεν ότι θα τους προστατεύσεις από τους δε.
Henry Menken
Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι στην περιοχή του ψηφίζουν κανίβαλοι δεν θα... είχε κανένα ενδοιασμό να τους υποσχεθεί ιεραποστόλους για δείπνο.
Jean Paul Sartre
Αγωνίστηκα μια ολόκληρη ζωή για να φτιάξω έναν κόσμο στον οποίο δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω.
Ανώνυμος
Οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών.
Χρειάζονται συχνή αλλαγή και μάλιστα για τον ίδιο λόγο.
Ανώνυμος
Όποιος εξαπατά έναν άνθρωπο λέγεται απατεώνας,
όποιος εξαπατά έναν λαό λέγεται πολιτικός.
Μικρό Κομματικό Λεξικό
Όταν ένας πολιτικός φεύγει από άλλο κόμμα και έρχεται
στο δικό μας έχουμε διεύρυνση.
Όταν ένας πολιτικός φεύγει από το δικό μας κόμμα και πάει σε άλλο έχουμε προδοσία, αποστασία κ.λ.π.
Ανώνυμος
Αν δεν σου αρέσει η Κυβέρνηση, φταις και συ γι' αυτό.
Ανώνυμος
Μην πεις ποτέ «βλάκα» κάποιο πρόσωπο της εξουσίας. Κινδυνεύεις να καταδικαστείς για τρία αδικήματα.
i) Για προσβολή προσωπικότητας,
ii) Για περιύβριση αρχής και
iii) Για αποκάλυψη κρατικού μυστικού.
Νικήτα Χρουστσώφ
Οι πολιτικοί είναι παντού οι ίδιοι.
Υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες ακόμη και εκεί που
δεν υπάρχουν ποτάμια.
Frank McKinney
Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλλίτερο,
αλλά δυστυχώς δεν είναι ποτέ υποψήφιος.
Robert Oren
Οι εκλογές γίνονται για να δούμε αν είναι σωστές
οι δημοσκοπήσεις.
Αθανάσιος Κανελλόπουλος
Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη.
Στα πιο ψηλά ράφια βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία.
Ροΐδης (για κάποιον που διατέλεσε υπουργός).
Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα,
εκ των οποίων ο εντιμότερος είναι η κλοπή.
Friedman
Η εξουσία διαφθείρει. Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας. Φαίνεται όμως, πως τα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας είναι τόσο πολλά, που κανένας δεν υπολογίζει το τίμημα.
George Nathan
Παρ' όλα τα παραπάνω πρέπει να ψηφίζουμε.
Γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν

EYΡΩΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ!

EYΡΩΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ!

Νίκος Μπογιόπουλος

    Η τάξη των χορτάτων αποφάσισε να ξαναπιάσει τη «βαριοπούλα» για να σφηνώσει μέσα στο κεφάλι των πεινασμένων την γνωστή απάτη: Ότι τα δικά της ιδιοτελή προνόμια ισοδυναμούν με το δήθεν «εθνικό συμφέρον»...

    Δεν υπάρχει πολιτευτής της μνημονιακής συμφοράς, τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός κολαούζος, δεν υπάρχει προύχοντας, δεκανίκι ή παπαγάλος του ευρω-ραγιαδισμού, που να μην επιδίδεται στη διακίνηση του παρακάτω δόγματος:

    «Η μεγαλύτερη μεταπολεμική κατάκτηση της χώρας είναι το ευρώ»! Νατη η γνωστή μπούρδα που, όπως ακριβώς και το 2012, επιστρέφει  στο προσκήνιο. Ιδού η «μεγάλη αλήθεια» τους, που διακινείται με ένταση οργουελιανής προπαγάνδας τα τελευταία 24ωρα.   

    Ο στόχος τους είναι προφανής: Επιδιώκουν και στο τελευταίο χωριό της χώρας, και στην τελευταία ανθρωποσύναξη, και στον τελευταίο μισθωτό, «απασχολήσιμο», άνεργο, τον απομονωμένο και παραδομένο μπροστά στο σύγχρονο εικονοστάσι της μαζικής χειραγώγησης που ακούει στο όνομα «τηλεόραση», να φτάσει το παραλυτικό μήνυμα:

    «’Η θα αποδεχτείς να θυσιάζεσαι αιωνίως, ή θα μας διώξουν από το ευρώ και τότε… χανόμαστε»!

    Το λοβοτομικό τους εγχείρημα να ταυτίσει ο ελληνικός λαός την ίδια του την ύπαρξη με ένα νόμισμα (!), είναι τόσο φτηνό και τόσο ανάξιο, μια σκέτη φάρσα προηγούμενων ιστορικών περιόδων όταν εκτρέφονταν «Μεγάλες Ιδέες» - οι οποίες έφεραν τις πραγματικές συμφορές.

    Σε κάθε περίπτωση η τακτική τους συνιστά μια ακόμα απόδειξη για την «ποιότητα» των «σωτήρων»: Για τους ευρω-μαυρογιαλούρους μας το «μεγαλύτερο μεταπολεμικό επίτευγμα» δεν είναι ούτε ότι η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της μετά από την καταστροφή του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Ούτε ότι κατάφερε να περάσει διά πυρός και σιδήρου μέσα από «γύψους» και χούντες. Ούτε ότι ο λαός της δημιούργησε μια χώρα που το ΑΕΠ της, ο πλούτος της,  αυξήθηκε από τη μεταπολίτευση και σε σταθερές τιμές του 1974 έως και κατά 15.000%!

    Όχι! Για την τάξη που εκπροσωπεί ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, ο Θεοδωράκης, το «μεγαλύτερο επίτευγμα» της Ελλάδας είναι ότι έχουν εξαναγκάσει τον ελληνικό λαό να μετράει τη δυστυχία του έχοντας για μονάδα μέτρησης μια… μεταμφίεση του μάρκου!

    Το «μεγαλύτερο επίτευγμα» της Ελλάδας (ω, τι κήρυγμα πατριωτισμού»!) είναι ότι, πλέον, τα μονοπώλια μετρούν την φοροαποφυγή τους στην Ελλάδα, τις καταθέσεις τους στην Ελβετία και την εκμετάλλευση του εργάτη στην Ευρώπη, έχοντας για μονάδα μέτρησης μια... μεταμφίεση του μάρκου.

    Πράγματι. Από αυτή την άποψη, το ευρώ για την ολιγαρχία - και μόνο για την ολιγαρχία – είναι μεγάλη κατάκτηση. Πράγματι, οι εγγυήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ «δεν αμφισβητείται», στην ίδια ολιγαρχία απευθύνονται.

    Ακούγοντας τους ευρω-εκβιαστές δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς πως τα «επιχειρήματά τους» δεν αξίζουν ούτε μια τρύπια δεκάρα. Κι αν η προπαγάνδα τους καταφέρνει να «περνάει» και να βαφτίζει το μαύρο άσπρο, είναι για ένα και μόνο λόγο: Επειδή έχει εξασφαλίσει ότι μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, με το διαρκές «πες - πες» της ακατάσχετης ευήθειάς της, «κάτι θα μείνει».

    Εντούτοις, όσο κι αν μονότονα επιμένουν ότι το «ευρώ» είναι ένα τοτέμ όπου οι Έλληνες πρέπει να προσέρχονται γονυπετείς για να το προσκυνούν και να του προσφέρουν τα παιδιά τους, όπως ο Αβραάμ τον Ισαάκ, δε μας απαντούν:

    Ποιος κερδίζει από τη σφαγή; Ποιος κέρδισε από την ΕΕ, από τα «Αγορές», από τα Μάαστριχτ; Η «βασιλεία των Ουρανών» που υπόσχονταν ποιον αφορούσε; Στη λατρεία ποιου ακριβώς «Θεού» καλούν το λαό να συνεχίσει να παίρνει μέρος ως σφαχτάρι; Τίνος «Άγιος» είναι, τελικά, το ευρώ;

    Η ευρω-προπαγάνδα για να πνιγεί μέσα στην ίδια της τη ρηχότητα είναι αρκετό να ζυγιστεί και να μετρηθεί με το ζύγι του καθημερινού ανθρώπου. Εκείνου του ανθρώπου που πάει στο σούπερ - μάρκετ και στη λαϊκή. Εκείνου του ανθρώπου που δεν έχει για φάρμακα και πετρέλαιο θέρμανσης.

    Ας το αποτυπώσουμε, λοιπόν, με τον πιο απλό, έως απλουστευτικό και απλοϊκό, τρόπο. Με τον τρόπο, δηλαδή, που υπαγορεύεται από τη δική τους «βαθύνοια», και με δεδομένο ότι τα δώδεκα χρόνια που πέρασαν από τότε είναι ελάχιστος χρόνος για να θολώσει η σκέψη.

    Ρωτάμε: Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που από το ίδιο βράδυ που μας το παρουσίασε ο Σημίτης, ό,τι ο εργάτης αγόραζε με 100 δραχμές, το επόμενο πρωί το αγόραζε με 170 δραχμές;

    Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που με το που μπήκε στη ζωή του Έλληνα, ό,τι τη μια στιγμή κόστιζε 200 δραχμές, την ακριβώς επόμενη στιγμή ο μισθωτός έπρεπε να πληρώσει 340,75 δραχμές για να το ψωνίσει;

    Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που τίναξε την ακρίβεια ακόμα πιο ψηλά;

    Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα

• κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ ανεργίας,
• κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ φτώχειας,

• κατέρριψε, ήδη προ μνημονίου, κάθε προηγούμενο ρεκόρ πραγματικής μείωσης εισοδημάτων,
• κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ σε «λουκέτα» και «φέσια» στην αγορά,
• κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ μεταναστευτικής ροής της νεολαίας σε ομαλές συνθήκες,
• κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ χρεών;

    Βέβαια, ισχύει και η άλλη αλήθεια: Το ευρώ, όντως, είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η ελληνική πλουτοκρατία - πατώντας πάνω στον κοινωνικό ερειπιώνα που αποτελεί την προϋπόθεση για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων - σημείωσε τη μεγαλύτερη κερδοφορία στην ιστορία της!

    Το ευρώ είναι το νόμισμα με το οποίο οι τράπεζες έφτασαν να κατέχουν ενεργητικό 3 (!) φορές πάνω από όλο το ΑΕΠ της χώρας με αποτέλεσμα οι δικές τους «φούσκες» να μετατρέπονται σε χρέη για το λαό και σε πλειστηριασμούς για τα σπίτια του λαού. Να, επομένως, από πού η απορρέει η λατρεία τους για το ευρώ, την ΕΕ, την Ευρωζώνη ΟΝΕ...

    Αυτό είναι το ευρώ «τους». Μέσο νομισματικής καταγραφής του θησαυρισμού των λίγων και της αποστέρησης των πολλών. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι και κάθε νόμισμα – από το δολάριο και τη δραχμή μέχρι τα αρχαίες μνες αι τα τάλαντα - στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της ταξικής ανισότητας.

    Να λοιπόν γιατί το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα θα μετρούν τη χλιδή τους οι κεφαλαιοκράτες - και σε ποιο νόμισμα θα μετρούν την ανέχειά τους οι προλετάριοι, οι άνεργοι, εξαθλιωμένοι.

    Το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα οι μεν δουλοκτήτες θα μετράνε τα περισσεύματά τους, οι δε είλωτες το υστέρημά τους.

    Το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα θα μετρούν οι πολυεθνικές την υπεραξία που σφετερίζονται και σε ποιο νόμισμα οι εργάτες και οι άνεργοι την υποτίμηση της ζωής τους και τον εξανδραποδισμό της ύπαρξής τους.

    Το δίλημμα είναι αν ο λαός θα διατηρήσει ζωντανές τις δυνάμεις που απαιτούνται ώστε να τους «σαρώσει» θέτοντας στην υπηρεσία του την οικονομία (συνεπώς και το νόμισμα). Αν δηλαδή θα γίνει εκείνος πολιτικά κυρίαρχος αποτινάσσοντας από το σβέρκο του τις πολιτικές βδέλλες. Η’ αν θα «παραδοθεί» και θα αφεθεί να τον απομυζούν μέχρι τελευταίας «ευρωδεκάρας» εκείνοι που δεν δίνουν για τη ζωή του «πεντάρα τσακιστή».

H ETAIΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

H ETAIΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΌΓΟΥ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ

Για μας και για τον πολιτισμένο κόσμο  η ελευθερία του λόγου  αποτελεί   θεμελιώδη προϋπόθεση  λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτή την ελευθερία οι φανατικοί  θρησκόληπτοι ισλαμιστές   δολοφόνησαν στο Παρίσι.

Οι λογοτέχνες και συγγραφείς της νοτιοδυτικής  Ελλάδας καταδικάζουν τις απροκάλυπτες εκτελέσεις των Γάλλων δημοσιογράφων και σκιτσογράφων .Οι σκοταδιστές φανατικοί ισλαμιστές τυφλωμένοι από  το μίσος τους  κατά  της ελευθερίας της έκφρασης και της διακίνησης ιδεών και απόψεων αφαίρεσαν τόσες ζωές και πότισαν την κοινωνία της Γαλλικής Δημοκρατίας με φόβο.

Στη χώρα που μεγάλου  γάλλου πολιτικού και φιλοσόφου Βολτέρου, βρήκαν έδαφος για  να εκτελέσουν τα ανόσια έργα τους. Κάποτε Ο Γάλλος αυτός φιλόσοφος  είπε σε έναν πολιτικό του αντίπαλο:  «Δεν με εκφράζουν καθόλου αυτά που λες, αλλά αν χρειαστεί, θα υπερασπίζω ακόμη και με τη ζωή μου το δικαίωμά σου για να μπορείς να τα λες αυτά ελεύθερα».

Ζητάμε τη συστράτευση όλων των πνευματικών ανθρώπων της χώρας για να μην περάσουν και στη χώρα μας παρόμοιες πρακτικές από τους φανατικούς πάσης αποχρώσεως και  εθνότητας.

Το ψήφισμα υπογράφουν για την Εταιρεία Λογοτεχνών ο πρόεδρος Λεωνίδας Μαργαρίτης και η Γενική Γραμματέας Μαρία Καρέλα.

ΠΛΑΓΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ…ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

ΠΛΑΓΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ…ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ  ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επίτ. Δικηγόρου
 τ.Νομαρχιακού Συμβούλου
Τώρα που οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές των μαγειρείων των Περιφερειακών Εκλογών πέταξαν τις μάσκες, νοιώθω αποδεσμευμένος από οποιοδήποτε ηθική πολιτική δεοντολογία να πω και δημόσια όσα έλεγα σε στενό κομματικό κύκλο φίλων μου αμέσως μετά την αναγγελία  των υποψηφιοτήτων για την περιφέρεια δυτικής Ελλάδος.
Είναι γεγονός ότι από το κόμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ αποχώρησα οριστικά γιατί πλέον δεν άντεχα τη μπόχα που εξέπεμπε ένα τυμπανιαίο πτώμα όπως το κατάντησαν τα μεγαλοστελέχη  του και για να λυτρωθώ κάπως δέχθηκα να είμαι υποψήφιος στην Ηλεία με το κόμμα της «Κοινωνικής Συμφωνίας» στο οποίο συστρατεύθηκαν και οι τοπικοί τότε βουλευτές Ανδρέας Τριανταφυλλόπουλος και Μαρία Κυριακοπούλου.
Στις τελευταίες Περιφερειακές εκλογές αποδέχθηκα την πρόταση του υποψηφίου Περιφερειάρχη Θύμιου Σώκου με την παρότρυνση του στελέχους φίλου του κόμματος της Κοινωνικής Συμφωνίας Ανδρέα Τριανταφυλλόπουλου.
Βέβαια από την πρώτη στιγμή ένοιωσα άσχημα όταν είδα τον αυτοχαρακτηρισμό του επικεφαλής του ψηφοδελτίου  που στην ένδειξη επάγγελμα σημείωνε: Πολιτικός.
'Oμως η εν συνεχεία τακτική του στην προεκλογική περίοδο μου έδινε την εντύπωση πως δεν τον απασχολούσε να επιτύχει στη θέση του Περιφερειάρχη. Αρχικώς κατά την πρώτη συνάντηση του με τους υποψηφίους στο ξενοδοχείο ΑΣΤΗΡ δεν κάλεσε τα μέσα ενημέρωσης και η συνάντησή μας θύμιζε μυστικό δείπνο. Όταν ζήτησα εξηγήσεις για το φαινόμενο εισέπραξα την απάντηση πως κάτι τέτοιο θα γίνει στα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου. Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτή η συμπεριφορά του αλλά ούτε κεντρική συγκέντρωση στην πόλη μας οργάνωσε ούτε και κάποια περιοδεία στις συνοικίες ή στα χωριά προγραμμάτισε, περιοριζόμενος στη συγκέντρωσή του στο Αγρίνιο.
Από τότε λοιπόν κατάλαβα πως ο υποψήφιος Σώκος είχε αναλάβει να εκτελέσει συγκεκριμένη αποστολή, κάτι που στην πόλη μας είχε με διαφορετικό στυλ υλοποιηθεί, όταν παλαιότερα  οργανωμένα μέλη του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το Φλωράτο για να μην εκλεγεί ο Κοσιώνης.
Σήμερα οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές αποκαλύπτουν το ρόλο τους στην προεκλογική περίοδο των Περιφερειακών Εκλογών. Ο Σώκος που σήμερα ομολογεί πως αρνήθηκε να είναι «επικεφαλής» στο ψηφοδέλτιο του Κινήματος των Δημοκρατών Σοσιαλιστών  έπαιξε πολύ καλά το ρόλο του και παραπλάνησε ένα μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων που εάν δεν κατέβαινε υποψήφιος θα ψήφιζε Χατζηλάμπρου και θα ήταν τελείως διαφορετικό το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών.
Αλλά και ο έτερος, του συνδυασμού Σώκου  Υποψήφιος Αντινομάρχης  εμφανιζόμενος δήθεν αντίθετος με το κόμμα και τον υποψήφιό του, σήμερα αξίωσε από τον ιδρυτή του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και υπέγραψε δεύτερος τη  διακήρυξη.
Δεν θα πω τίποτα για το επιτελείο του Σώκου προεκλογικά (Τριανταφυλλόπουλος από την Κοινωνική Συμφωνία ερωτοτροπούσε με τη  ΔΗΜΑΡ και κατέληξε  στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, Θανάσης Πετρόπουλος μυστικοσύμβουλος Σιώκου, κι εκείνος στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών).
Οποία  ήθη πολιτικών και πολιτικής !… Κρίμα και πάλιν κρίμα…