ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ…

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ…

                          Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Επίτ. Δικηγόρου

Χθες από τα χείλη του πρωθυπουργού, πληροφορήθηκα, ότι έχει την πρόθεση να συστήσει εξεταστική επιτροπή, η οποία θα διερευνήσει την υπόθεση του χρέους; της δανειακής σύμβασης; των μνημονίων; Βέβαια, κανείς δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη να ενημερώσει το λαό με την υπευθυνότητα και με το κύριος, που μπορεί να διαθέτει μια κυβέρνηση, που εκπροσωπεί το λαό, εργάζεται γ’ αυτόν και προέρχεται απ’ αυτόν.

Θεωρώ πως αυτή τη στιγμή, προτεραιότητα έχει η εξασφάλιση της ρευστότητας της οικονομίας και η δυνατότητα εξυπηρέτησης των δημοσίων αναγκών με την περιστολή της φοροδιαφυγής-εισφοροδιαφυγής και του επαναπατρισμού των κλεμμένων από τους διαφόρους διαχειριστές του δημόσιου πλούτου.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, οι τότε κυβερνήτες προκειμένου να ικανοποιήσουν το δημόσιο αίσθημα για τιμωρία των ενόχων, προχώρησαν με σχεδόν συνοπτικές διαδικασίες στην εκτέλεση των φερομένων ως υπευθύνων της τραγωδίας.

Σήμερα, τηρουμένων- ασφαλώς- των αναλογιών, στη χώρα μας, έχουν μια σύγχρονη τραγωδία με αυτοκτονίες, άστεγους, πεινασμένους, ξεριζωμένους ,άνεργους, φυγάδες, απολυμένους φυτοζωούντες, που περιμένουν δικαίωση.

Βέβαια, δεν ζητάει αυτός ο κόσμος εκτελέσεις, ούτε ασφαλώς δίκες μακρόσυρτες, που δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Επιζητεί πρακτικά ζητήματα και λύσεις, που να φέρουν εργασία, ψωμί, υγεία και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.

Αλήθεια, ποιος μπορεί να είναι βέβαιος, ότι η εξεταστική επιτροπή που θα συσταθεί θα φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα;

Αυτό το σημειώνω για τους ακόλουθους λόγους:O εφιάλτης, που ζούμε δεν προέκυψε ξαφνικά. Η μείωση των αποδοχών, οι απολύσεις, η ανεργία, η μείωση των συντάξεων, η άγρια φορολογία και οι απειλές για νέα βάρη δεν ήρθαν, επειδή ξαφνικά κάποιοι από τους κυβερνήτες μας τρελάθηκαν. Αλλά ας δούμε την κατάσταση της χώρας εξ απόψεως δημοσίου χρέους.

Ο Καραμανλής, μετά την μεταπολίτευση, πήρε το δημόσιο χρέος του 1974 από την Χούντα των Συνταγματαρχών στο 23% περίπου. Το παρέδωσε το 1981 στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. περίπου στο 27%.Ο Μητσοτάκης το παρέλαβε το 1990 από τον Α. Παπανδρέου στο 75% και το παρέδωσε πάλι το 1993 στο 104% περίπου. Το πήρε ο Σημίτης το 1996 περίπου στο 105%, να το πάει ενδιάμεσα (1998) περίπου στο 112% και τελικά να το παραδώσει το 2014 στον Κ. Καραμανλή(νέο) περίπου στο 97%.Ο Καραμανλής το παρέδωσε το 2009 στο Γ. Παπανδρέου, πλέον όχι περίπου αλλά ακριβώς πλέον στο 126,8% και αυτός με τη σειρά του να το πάει στο τέλος του 2010 στο 144%.

Μ’ αυτούς τους ρυθμούς ανόδου του δημοσίου χρέους, είναι δυνατόν να ομιλεί κανείς ότι όλα έγιναν τόσο γρήγορα και ξαφνικά μας βρήκε το κακό:

Όλοι αυτοί οι κυβερνήτες, που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας και των πολιτών δεν φέρουν ευθύνες; Σε ποιους απ’ αυτούς θα ανακαλύψει ευθύνες η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής;

Γι’ αυτή την υπερχρέωση της χώρας, δεν έχουν ευθύνες οι εκάστοτε αντιπολιτευόμενοι την εκάστοτε κυβέρνηση; Δεν φέρουν ευθύνες οι εκπρόσωποι των συνδικάτων οι υποκινούμενοι από τους κομματικούς τους επιτελείς, όταν αλόγιστα ζητούσαν αυξήσεις και υπό την πίεση της δημαγωγίας τις ελάμβαναν από τα εκάστοτε δανεικά;

Βέβαια, ο αείμνηστος Ιδρυτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ, μόλις στην τελευταία του τριετία, ανακάλυψε και δήλωσε έκπληκτος: «καταναλίσκουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε και ότι «ο καλπάζων δανεισμός και το πολλαπλασιαζόμενο δημόσιο χρέος θα αφανίσουν την Ελλάδα αν δεν τα εξαφανίσουμε» Ποιος όμως άκουγε αυτά τα λόγια; Μήπως η ανεύθυνη αντιπολίτευση ή τα αδίστακτα Μ.Μ.Ε., που παρείχαν την ένθερμη στήριξη τους στον πάσης φύσεως και μορφής λαϊκισμό;

Φοβάμαι, πως εκείνο που μπορεί να διερευνήσει μόνο μια εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, είναι μόνο οι συνθήκες και οι μέθοδοι, που ακολουθήθηκαν για την προσφυγή μας στο Δ.Ν.Τ. και εάν κάποιοι με τους χειρισμούς αυτούς, πλούτισαν και επισώρευσαν περισσότερα βάρη στο Ελληνικό λαό. Βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι, που πρέπει να γίνει βεβιασμένα, ούτε να ακολουθήσουν ανθρωποθυσίες για να ικανοποιηθεί το δημόσιο αίσθημα.

Έχουμε καιρό, αρκεί να υπάρχουν Δικαστές στην Αθήνα και όχι στο Βερολίνο ή στο Λονδίνο…

Αρχή φόρμας

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΝ. ΚΑΡΑΤΖΑΣ Αντιστράτηγος ε.α.

ΠΕΝΘΗ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΝ. ΚΑΡΑΤΖΑΣ

Αντιστράτηγος  ε.α.

Την Κυριακή 6^η του μηνός Ιουλίου προσήλθε στο χώρο της πλατείας Ομονοίας όπου προγραμματίζονταν  τα αποκαλυπτήρια της προτομής  του προγόνου του οπλαρχηγού της Επανάστασης του 1821  Παναγιώτη Καρατζά. Είχε ετοιμάσει και κείμενο σχετικής ομιλίας για τα αποκαλυπτήρια  ο απ’ ευθείας απόγονός του ήρωα, Αντιστράτηγος ε.α. Ανδρέας Κων/νου Καρατζάς. Όμως άλλες οι βουλές του Υψίστου. Μετά  ολιγοήμερη  αδιαθεσία απεβίωσαν την 11^η του ιδίου μηνός.

 Είδε όμως  να γίνεται πράξη κάτι που με παράπονο εξέφραζε πάντα, όπως και στη χειρόγραφη ομιλία του ανέφερε, που μου παρέδωσε με την παράκληση να  διαβάσω, στην τελετή των αποκαλυπτηρίων,  την αδράνεια εκπλήρωσης της οφειλόμενης τιμής στο μάρτυρα αυτόν της ελευθερίας.

Είχε καταστεί για τον αείμνηστο φίλο Ανδρέα Καρατζά στόχος ζωής η ανάδειξη της προσφοράς στον αγώνα για τη λευτεριά του προγόνου του και η εκπλήρωση από την πόλη και την Πολιτεία της οφειλόμενης τιμής.

Στο πλαίσιο υλοποίησης  αυτού του στόχου προχώρησε  στη  συγγραφή μιας ιστορικής μονογραφίας για τον οπλαρχηγό ήρωα ο οποίας  δυστυχώς, είχε άδοξο τέλος.

Αυτή τη μονογραφία με εισήγησή μου και με  απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου και με δαπάνες της Νομαρχίας Αχαΐας εκδόθηκε και κυκλοφόρησε σε όλες τις βιβλιοθήκες των σχολείων του Νομού  και  των Εκπολιτιστικών Συλλόγων για να γίνει ευρύτερα γνωστή η προσφορά  του ήρωα την οποία  η πολιτεία μέχρι πρόσφατα είχε αγνοήσει.

Ο Ανδρέας Καρατζάς  του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στον Πειραιά στις 7-11-1927.

Στο στράτευμα κατατάχθηκε στις 5-3-1949.

Αρχικά υπηρέτησε στους Λ.Ο.Κ. και το έτος 1959 μετατάχθηκε στο Πυροβολικό.

Υπήρξε απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων ,της Σχολής  Πολέμου της οποίας μετά ταύτα χρημάτισε και  καθηγητής της  για  μια τριετία.

Υπήρξε ακόμη απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Αμύνης και της ειδικής σχολής των Η.Π.Α..

Διοίκησε όλες τις προβλεπόμενες μονάδες  από τον εκάστοτε βαθμό του.

Διετέλεσε ως Επιτελικός Αξιωματικός στα Στρατηγεία, Μεραρχίας, Σώμα Στρατού και Γ.Ε.Σ.

Τιμήθηκε κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του  με οκτώ(8) πολεμικά μετάλλια και τέσσερα(4) παράσημα ανωτέρω και ανωτάτου βαθμού.

Αποστρατεύθηκε το 1981 με το βαθμό του Αντιστράτηγου.

Εκτός του στρατεύματος είχε  ασχοληθεί με επιτυχία τόσο με τη ζωγραφική όσο και με τη συγγραφή.

Υπήρξε συνεργάτης του τριμηνιαίου περιοδικού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας «ΑΧΑΙΚΑ»  και συγγραφέας της ιστορικής μελέτης με τον τίτλο: «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ Ο  ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ».

Το σημείωμά μας τούτο ας είναι ένα ευλαβικό κερί στη μνήμη του. Ανδρέα φίλε, αιωνία σου η μνήμη…

ΟΙ 20 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ

ΟΙ 20 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ
1.Είναι αποτελεσματικά τα σιρόπια για τον βήχα;
Όχι. Το 2006 η αμερικανική ιατρική ένωση συμφώνησε πως η πλειοψηφία των σιροπιών δεν είναι αποτελεσματική επειδή περιέχουν πολύ μικρή δοσολογία των συστατικών που καταπολεμούν το βήχα. Τα μόνα σιρόπια που ανακουφίζουν από το βήχα είναι εκείνα που περιέχουν αντισταμινικά.
2.Η κατανάλωση ζάχαρης προκαλεί υπερδραστηριότητα στα παιδιά;
Όχι. Η μελέτη 23 ερευνών απέδειξε ότι η ζάχαρη δεν επηρεάζει στο ελάχιστο τη συμπεριφορά των παιδιών.
3.Τα ζαχαρούχα αναψυκτικά οδηγούν στον διαβήτη;
Ναι. Έρευνα της Αμερικανικής Φαρμακευτικής ομοσπονδίας έδειξε πως οι γυναίκες που έπιναν ένα ή περισσότερα ζαχαρούχα αναψυκτικά την ημέρα αύξησαν κατά 83% τις πιθανότητες να πάθουν διαβήτη τύπου 2.
4.Χρειάζομαι αντηλιακό με δείκτη προστασίας πάνω από 30;
Όχι. Τα αντηλιακά με δείκτη προστασίας 30 μπλοκάρουν το 97% των βλαβερών υπεριωδών ακτίνων. Ο μεγαλύτερος δείκτης προστασίας δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Αυτό μου μετρά είναι το αντηλιακό σας να καλύπτει τόσο της UVA όσο και τις UVB ακτίνες του ήλιου.
5.Το όξινο γλουταμινικό νάτριο που περιέχεται στο κινέζικο φαγητό προκαλεί πονοκεφάλους;
Όχι. Δεν αποδεικνύεται καμία σχέση του συστατικού αυτού με τη δημιουργία πονοκεφάλων. Η ψευδής αυτή αντίληψη δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’60 όταν μικρές εμβέλειας και λανθασμένες εκθέσεις συνέδεσαν το γλουταμινικό νάτριο με πονοκεφάλους πελατών κινέζικων εστιατορίων.
6.Παχαίνουν οι ξηροί καρποί;
Όχι. Μολονότι το 75% ενός ξηρού καρπού αποτελείται από λίπος, η κατανάλωσή τους δεν συνεπάγεται αυτόματα πως θα παχύνετε. Σημασία έχει η ποσότητα που θα φάτε. Οι ξηροί καρποί περιλαμβάνουν υγιές λίπος που είναι απαραίτητο από τον οργανισμό.
7.Είναι το περπάτημα εξίσου αποδοτικό με το τρέξιμο;
Ναι. Οι έρευνες δείχνουν πως η διάρκεια της άσκησης – και το καύσιμο των θερμίδων – είναι πιο σημαντική από την ένταση της προπόνησης. Το τρέξιμο είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος άσκησης, αλλά όχι απαραίτητα ο καλύτερος. Έρευνες δείχνουν ότι το περπάτημα με ένα μέσο ρυθμό και το τρέξιμο έχουν τα ίδια οφέλη για τον οργανισμό, αρκεί να καταναλώνουν την ίδια ποσότητα ενέργειας.
8.Είναι η κατανάλωση χυμών εξίσου καλή με την κατανάλωση φρούτων;
Όχι. Το να τρως φρούτα έχει μεγαλύτερα διατροφικά οφέλη από την κατανάλωση χυμών. Κι αυτό επειδή όταν υγροποιείς τα φρούτα χάνεις τις βιταμίνες της φλούδας και των ινών.
9.Είναι όλα τα πολύσπορα είδη ψωμιού καλύτερα από το άσπρο ψωμί;
Δεν είναι όλα τα πολύσπορα, τα μαύρα ψωμιά το ίδιο. Το ψωμί ολικής άλεσης που περιέχει όλα τα μέρη του πυρήνα του κόκκου που είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και φυτικές ίνες, είναι καλύτερα. Ορισμένα μαύρα ψωμιά, όμως, είναι απλώς άσπρα ψωμιά με λίγη καραμέλα χρωματισμού για να πλασάρονται ως υγιεινά
.
10.Μπορεί ένα υδρομασάζ να σε αρρωστήσει;
Ναι. Τα υδρομασάζ, ειδικά εκείνα σε σπα, ξενοδοχεία και γυμναστήρια, είναι τα τέλεια μέρη επώασης μικροβίων. Το νερό δεν είναι αρκετά ζεστό για να σκοτώσει τα βακτήρια. Αντίθετα, είναι στην κατάλληλη θερμοκρασία για να βοηθήσει στην ανάπτυξη των μικροβίων. Η πιο επικίνδυνη αρρώστια που μπορεί να κολλήσει κανείς από ένα τζακούζι είναι ένα είδος πνευμονίας που λέγεται η νόσος του λεγεωνάριου. Από αυτή αρρώστησαν περισσότερα από 100 άτομα στη έπαυλη του Playboy το 2011.
11.Ο καφές προκαλεί καρκίνο;
Όχι. Τη δεκαετία του ’80 μια έρευνα συνέδεσε την κατανάλωση καφέ με τη πρόκληση καρκίνου στο πάγκρεας. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Απεναντίας ο καφές έχει ευεργετικές ιδιότητες στο περιορισμό των πιθανοτήτων εκδήλωσης διαβήτη, Πάρκινσον, καρκίνου στο συκώτι, ενώ βοηθά και στην κατάθλιψη.
12.Τα αβγά ανεβάζουν τα επίπεδα χοληστερίνης;
Όχι. Παρότι τα αβγά είναι γεμάτα χοληστερίνη, οι πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως τα κορεσμένα λιπαρά επηρεάζουν περισσότερο τον δείκτη χοληστερίνης από τα φαγητά που περιέχουν χοληστερίνη.
13.Μπορεί κανείς να πίνει πάρα πολύ νερό;
Ναι. Είναι πάρα πολύ σπάνιο να πεθάνει κανείς από το πολύ νερό. Η πόση μεγάλης ποσότητας νερού μπορεί να προκαλέσει τη λεγόμενη δηλητηρίαση του νερού που συμβαίνει επειδή αραιώνει τη συγκέντρωση του νατρίου στο αίμα και οδηγεί σε μια κατάσταση γνωστή ως υπονατριαιμία. Τα συμπτώματα της υπονατριαιμίας κυμαίνονται από ναυτία και σύγχυση ως σπασμούς. Γι αυτό σε απαιτητικές προπονήσεις να καταναλώνετε υγρά με ηλεκτρολύτες.
14.Βοηθάει το γιαούρτι στα προβλήματα πέψης;
Ναι. Ο οργανισμός μας για να χωνέψει είναι γεμάτος μικροοργανισμούς. Ορισμένους καλούς κι άλλους κακούς. Το γιαούρτι περιέχει ευεργετικά βακτήρια που λέγονται προβιοτικά και βοηθούν στη σωστή ισορροπία του οργανισμού. Τα προβιοτικά βοηθούν σε δυσκοιλιότητα και διάρροια.
15.Οι λευκαντικές οδοντόκρεμες βοηθούν περισσότερο στη λεύκανση των δοντιών από τις κοινές οδοντόκρεμες;
Όχι. Περιέχουν κάποια συστατικά που μπορεί να κάνουν τα δόντια σας να δείχνουν πιο λευκά αφαιρώντας τους «λεκέδες». Στην πραγματικότητα, όμως δεν λευκαίνουν τα δόντια.
16.Είναι ασφαλές να τοποθετήσεις πλαστικά σκεύη σε φούρνο μικροκυμάτων;
Ναι. Αρκεί, βέβαια, να έχουν την ένδειξη «ασφαλές για μικροκύματα». Τα χημικά που περιέχουν δεν εισχωρούν μέσα στο φαγητό
.
17.Μπορεί η τηλεόραση να καταστρέψει την όρασή σας;
Όχι. Πρόκειται για μύθο που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’50 όταν οι τηλεοράσεις εξέπεμπαν ακτινοβολία. Οι καινούριες τηλεοράσεις μπλοκάρουν τις επιβλαβείς εκπομπές.
18.Είναι το κόκκινο κρασί καλύτερο από το λευκό κρασί;
Ναι. Το κόκκινο κρασί περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα ρεσβερατρόλης, ενός αντιοξειδωτικού που βρίσκεται στο φλοιό του σταφυλιού και καταπολεμά ασθένειες που σχετίζονται με τη γήρανση.
19.Είναι το εμφιαλωμένο νερό καλύτερο από το νερό της βρύσης;
Όχι. Το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι ούτε πιο ασφαλές ούτε πιο καθαρό μολονότι είναι πιο ακριβό. Για την ακρίβεια το εμφιαλωμένο είναι πιο εύκολο να μολυνθεί, διότι ενώ προέρχεται από τις ίδιες πηγές με το νερό της βρύσης, ελέγχεται για προσμείξεις μόνο μια φορά την εβδομάδα ή το μήνα, ενώ οι δημόσιες παροχές νερού ελέγχονται καθημερινά.
20.Το λάδι μπορεί να αποτρέψει μια καρδιακή προσβολή;
Ναι. Το καλής ποιότητας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο περιέχει πολυφενόλες και αντιοξειδωτικά που μειώνουν τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Τα περισσότερα λάδια μαζικής παραγωγής έχουν μειωμένες πολυφενόλες λόγω κακής συγκομιδής των καρπών, κακής φύλαξης και μαζικής επεξεργασίας.

 

OI ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΡΤΑΤΟΙ

OI ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΡΤΑΤΟΙ

(Αφιερωμένο στα δέκα χρόνια ιερατείας Χρυσοστόμου)

                                           Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου
                                           Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
           Σήμερα συμπληρώνονται δέκα χρόνια από  την 19^η Φεβρουαρίου 2005 που η Ιεραρχία εξέλεξε, ως Μητροπολίτη Πατρών τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Σκλήφα.
          Βέβαια υπήρξε και συνεχίζει να είναι νέος άνθρωπος με ευρύτητα πνεύματος  με  γνώσεις  και ικανότητες να διεισδύει στην κοινωνία και να εμφανίζεται συμπάσχων με το ποίμνιο του στις χαλεπές μέρες που ζει και πορεύεται.
          Δεν παύει βέβαια να είναι κι εκείνος άνθρωπος με όλες τις αδυναμίες που διαθέτουν  οι κοινοί θνητοί.
         Τα κάθε φορά περιβάλλοντα  είναι γνωστό ότι επηρεάζουν σε  μικρό η  σε μεγάλο βαθμό τους ηγέτες τόσο τις κοσμικής  όσο και της Εκκλησιαστικής ηγεσίας.
        Είχα κατά νου να παραστώ και να παρακολουθήσω την αρχιερατική θεία λειτουργία στο ναό του πολιούχου μας προεξάρχοντος του κ. Χρυσοστόμου όμως η εικόνα που αντιμετώπισα σήμερα διερχόμενος την περιοχή  όπου ο ναός του πρωτοκλήτου, με ενόχλησε μέχρι σκανδαλισμού.
      Δύο εικόνες τελείως άσχετες μεταξύ τους πλην όμως με μεγάλη συμβολική ηθική αξία ξετυλίχθηκαν εμπρός μου. Ο ναός του Πρωτοκλήτου ανοιχτός  δέχεται τους χορτασμένους χριστιανούς που θα πανηγύριζαν για τα δέκα χρόνια ιερατείας του Μητροπολίτη  και από την άλλη πλευρά μια ουρά πεινασμένων γύρω στους 100  συνανθρώπους μας να περιμένουν καρτερικά μέσα στο τσουχτερό κρύο   για να πάρουν μια τσάντα με τρόφιμα για να περάσουν το τριήμερο.

Οι δυο αυτές εικόνες δεν ταιριάζουν και δεν αρμόζουν στον χριστιανικό ανθρωπισμό  και πολιτισμό μας.

      Εάν δεν ήμουν μάρτυρας αυτής της εικόνας θα ακολουθούσα την πεπατημένη λόγω μίας κακώς νοούμενης καθώς πρέπει συμπεριφοράς προς τους ηγέτες μας. Όμως η συνείδηση μου δεν μου επιτρέπει να σιωπήσω.
     Οι γιορτές είναι ανθρώπινη αδυναμία κι ανάγκη για απολογισμό αλλά και για  αυτοκριτική. Όταν όμως αποτελούν πρόκληση τότε δεν λειτουργούν λυτρωτικά αλλά σκανδαλιστικά.
     Τα τελευταία χρόνια οι γιορτές τα πανηγύρια και τα λουκούλλεια γεύματα τη στιγμή που ο λαός πεινάει, δεν είναι προς οικοδομή είναι για γκρέμισμα.
     Δεν θα διαφωνήσω πως πολλοί χριστιανοί αλλά και αλλόθρησκοι-μετανάστες πεινάνε και έχουν ανάγκη της συνδρομής μας.
     Η εικόνα που είδα σήμερα δεν τιμά ούτε την εκκλησία ούτε το Δήμο.
     Τόσο η Εκκλησία όσο και ο Δήμος είναι σε θέση να γνωρίζουν ποιοι δημότες και ενορίτες έχουν ανάγκη των βασικών αγαθών.
Σ' αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να  εξασφαλίσουμε εκτός των απαραιτήτων και  αξιοπρέπεια.

Δεν είναι δυνατόν να υποχρεώνεις κάποιους, λόγω της ανάγκης τους να επιζήσουν βοήθεια ,  να ξεπουλάνε την αξιοπρέπειά τους και να σταλίζουν όρθιοι  στην ουρά  μέσα στο σκληρό  πρωινό κρύο.

     Με βάση τους καταλόγους  των συμπολιτών μας που μπορεί αν δεν υπάρχουν να δημιουργηθούν, ένα μικρό αυτοκίνητο  θα μπορούσε να διέρχεται από τα σπίτια των αναξιοπαθούντων   και να τους παραδίδει διακριτικά  τα όσα τρόφιμα και άλλα είδη είναι διαθέσιμα προς διανομή.
    Αυτό το έργο μπορούν να το φέρουν σε πέρας εθελοντικές οργανώσεις και εάν αυτό  δεν είναι εφικτό, ο Δήμος μπορεί ,αλλά και ο Ι.Ν.Αγίου Ανδρέου μπορεί άνετα να το πράξει.
Θα κλείσω το σημείωμά  μου με λίγα λόγια που είπε σε ομιλία του γνωστός Ιεράρχης της περιοχής μας:
«...διότι η οικονομική κρίση είναι βαθιά και μεγάλη και δεν είναι εύκολο να περάσει. Για δύο κυρίως λόγους:

Πρώτον μεν, γιατί η οικονομική κρίση είναι, ως οι πάντες ομολογούν, αποτέλεσμα της ηθικής κρίσεως των ανθρώπων. Και ενώ τούτο ομολογείται, δεν βλέπω τους ανθρώπους και τους Λαούς να αλλάζουν συμπεριφορά. Δηλαδή δεν τους βλέπω να σταματούν τον ηθικόν κατήφορο και να αναγνωρίζουν και να προτιμούν στην καθημερινή τους πράξη τις ηθικές αξίες της ζωής, όπως είναι ο Θεός και ο Νόμος Του, η αξία του ανθρωπίνου προσώπου και η ανθρωπιά, η αγάπη, η ειρήνη, η αξιοκρατία, η αληθινή γνώση (επιστήμη) με την αρετή μαζί, όπως δίδασκε ο Πλάτωνας. Γιατί «Επιστήμη χωριζομένη αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται»

Δεύτερον δε, γιατί δεν βλέπω να έχουν ακόμη κατανοήσει οι άνθρωποι τις δυσκολίες και να στρώνονται στη δουλειά και στην παραγωγή των περισσοτέρων εκ των όσων χρειάζονται για τις καθημερινές τους ανάγκες αγαθών, ώστε να αισθάνονται περισσότερο ελεύθεροι και πιο ήρεμοι στη ζωή.

 Δεν βλέπω να κόβουν τα περιττά (τσιγάρο, οινοπνευματώδη, καφέδες, διασκεδάσεις), που φέρνουν τον θάνατον  και να περιορισθούμε στη χρήση των απολύτως αναγκαίων.Δηλαδή δεν βλέπω οι άνθρωποι, Άρχοντες και Λαός, να έχουν τη διάθεση να περιορίσουν εκείνα, που μας οδήγησαν στην πτώχεια.

 Δηλαδή δεν βλέπω να αρχίζουμε να αρκούμεθα σ' αυτά που έχουμε, δια να είμεθα έτσι πάντοτε ευχαριστημένοι...»

Τέλος μια ευχή στον Ιεράρχη μας: Σεβασμιότατε σας εύχομαι να είστε πάντα υγιής και δυναμικός για να υπηρετήσετε άχρι θανάτου την εκκλησία  των Πατρών της οποίας ανεδείχθητε μοναδικός νυμφίος.

«ΑΧΡΟΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ» - Γαλάτεια Βέρρα

«ΑΧΡΟΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ» -  Γαλάτεια Βέρρα

«Αιχμή φωτός στη μεταμοντέρνα ανυπαρξία» -  Ασημίνα Π. Πετροπούλου

                                                                                              Φιλόλογος,

                                                                                              Dr Κοινωνιολογίας

            Η Γαλάτεια Βέρρα, μια προικισμένη δημιουργός με συνέπεια στην ποιητική της πορεία και ιδιαίτερο σεβασμό στις λέξεις και τη γλώσσα, εμφανίζεται ξανά στα ελληνικά γράμματα, μετά την «Ευγένεια των ήχων» (2011) και τα «Χρώματα της αλήθειας» (2012), με τα «Άχρονα Πρόσωπα» (2014), έναν τίτλο που δεν επιλέγεται τυχαία, καθώς η ποίηση της Γαλάτειας σ’ αυτό της το πόνημα είναι   π ο ί η σ η    κ α τ α γ γ ε λ τ ι κ ή για τη σύγχρονη εποχή, μια εποχή που κυριαρχείται από τα άχρονα πρόσωπα.

Το ΠΡΟΣΩΠΟ είναι αμφίσημη λέξη: σημαίνει τη μορφή, την εικόνα ενός ατόμου αλλά σημαίνει και την ανθρώπινη οντότητα, το ανθρώπινο Υποκείμενο και αυτή τη δεύτερη εκδοχή επιλέγω για να ερμηνεύσω τον τίτλο της συλλογής και να προσεγγίσω το περιεχόμενό της.

Το ΑΧΡΟΝΟ ως έννοια είναι μονοσήμαντο: δηλώνει την κατάσταση, την εποχή που δεν έχει χρόνο και κατ’ επέκταση δεν έχει ή παραποιεί την ιστορία της και την υπόστασή της στην αιωνιότητα. Μια  α ι ω ν ι ό τ η τ α  που μ π ο ρ ε ί  να πραγματώνεται μέσα από το  λ ό γ ο.

Η Γαλάτεια Βέρρα στα «Άχρονα Πρόσωπα» μιλά για την κοινωνία, τον έρωτα, τη φιλοσοφία ζωής σε μια ε π ο χ ή   α π ο δ ο μ η μ έ ν ο υ   ν ο ή μ α τ ο ς όπου η ιστορία κατακερματίστηκε και έχουμε δύο δυνατότητες: είτε να εκπέσουμε σε μια καταθλιπτική εσωστρέφεια, είτε να ακούσουμε το λόγο σκεπτόμενων, τολμηρών ανθρώπων, που η τόλμη τους έγκειται στο ότι δε φοβούνται να εκτεθούν. Και τέτοιος είναι ο λόγος της Γαλάτειας που φανερώνει το σθένος της ποιήτριας μέσα στο σύγχρονο τοπίο σύγχυσης, «όπου το νήμα κόπηκε και χάθηκε η νοητή συνέχεια»[1]. Προτάσσει ποιητικά την αναγκαιότητα εστίασης σε αυτό που συμβαίνει και στην αναγκαιότητα επιτακτικής αναμέτρησης μαζί του και στο μέτρο του δυνατού αλλαγής του, διαφοροποίησης  ή και ανατροπής του.

Η ποίηση της Γαλάτειας Βέρρα  δ ε ν  ε ί ν α ι   π ο ί η σ η  δ ω μ α τ ί ο υ, είναι δημιουργία, πιστή αναπαράσταση της πραγματικότητας με μια διάθεση φιλοσοφικού στοχασμού:

«Το άρμα των μαχόμενων συνειρμών

Έχασε δύο τροχούς.

Απώλεια μεγάλη, είπαν.

Δεν είναι καιρός για ζημιές.

Πράγματι».[2]

Η ποιήτρια διακρίνει το σύγχρονο πρόταγμα της μεταμοντέρνας κοινωνίας με την αποδόμηση του νοήματος, που αποτυπώνεται  στην καθημερινή συμπεριφορά απλών πολιτών αλλά και στις καθοριστικές αποφάσεις ιθυνόντων και μεγαλόσχημων, ανθρώπων με «λησμονημένα άμφια ευπρέπειας»[3].

Αυτό όμως που είναι πολύ σημαντικό είναι ότι η Γαλάτεια Βέρρα δεν εφησυχάζει γιατί απλώς εντόπισε το πρόβλημα. Π ρ ω τ ο τ υ π ε ί με την ποιητική καταγραφή της μεταμοντέρνας κοινωνίας, του σύγχρονου κόσμου και του τρόπου ζωής του, με την κατάργηση της διαφοράς, των όρων και των ορίων μέσα στο γενικό πρόταγμα της μετανεωτερικότητας όπου όλοι ταιριάζουν με όλα και όλα επιτρέπονται σε όλους. Έτσι οι «γενναιόδωρες εποχές»[4] ασθενούν τη «συντρόφισσα μνήμη»[5], καταρρακώνουν την «πάσχουσα ιστορία»[6] και μας οδήγησαν «ώστε το ευγενές να θεωρείται παρωχημένο»[7].

Η Γαλάτεια, λοιπόν, με ευστροφία, με αξιοζήλευτη για τη σύγχρονη ποίηση στιχουργική συντομία, με δυναμική έως σοκαριστική χρήση των λέξεων μας αφυπνίζει μέσα από το πολιτικό μήνυμα της που έρχεται μ’ ένα «αηδόνι» για να παλέψει «τις παραφωνίες των κοράκων»[8].

Δεν αρνείται το πένθος για ό,τι αρνητικό την περιβάλλει ή για ό,τι επιθυμητό δεν υπάρχει πια…

«Γεννηθήκαμε στη χώρα του ποτέ.

  Ο οβολός μας δανεικός

  Συμπολίτες μας εγκέφαλοι νεκροί…»[9]

Δε μηρυκάζει το πένθος, βιώνει την πενθιτική διαδικασία  α λ λ ά  οδηγείται στο φως και ο καταγγελτικός της λόγος γίνεται  π ο ι η τ ι κ ά   π ρ ο σ τ  α κ τ  ι  κ ό ς  για να ανοίγει παράθυρα στο φως:

            «ποτέ μην αρνηθείς τον ασπασμό

              της φωτεινής ημέρας»[10].

Δεν είναι θανατολάγνα, γνωρίζει το πένθος αλλά δεν του παραχωρεί ως βορά το μεγάλο όπλο του ανθρώπου –της ανθρώπινης δύναμης: το χαμόγελο[11]! Μ’ αυτό νικά φόβους και περιγελά το αναπότρεπτο και αναπόφευκτο της βεβαιότητας του τέλους, του θανάτου.

            Γράφοντας ποίηση σε μια άοσμη – άνυδρη εποχή  μ π ο ρ ε ί  να μας θυμίζει ότι υπάρχει εύοσμος «βασιλικός»[12], που θα «αναστήσει το φρόνημα»[13], ότι υπάρχει σκέψη που ανθίσταται στη ρηχότητα, υπάρχει αληθινός, καθάριος, ουσιαστικός ποιητικός λόγος που αντιτίθεται στη συνήθη μεταμοντέρνα πεζολογική προσέγγιση της ποίησης. Το σύνοπτο του μεγέθους  των ποιημάτων της δείχνει και τη δύναμη του λόγου της: σκέψεις σύντομες στη διατύπωση, με εμβάθυνση συναισθήματος, με διάχυτη περίσκεψη και άμεσο αναστοχασμό. Οι στίχοι της Γαλάτειας ταξιδεύουν τον αναγνώστη τους από τη σκοτεινιά της εποχής στο φως του καλοκαιριού, του καλοκαιριού που «δε ψεύδεται ποτέ» και που δύναται να ταυτιστεί με το καλοκαίρι της εποχής, της ψυχής, του ανθρώπου.

            Παίζει με την ηλικία και δε φοβάται το χρόνο,«Μεγάλωσα, μα τα αισθήματά μου νηπιάζουν»[14].

Αναγνωρίζει και τιμά την αυταξία του χρόνου, «ενταφιάζω το αναπότρεπτο» και καταγγέλλει την εποχή μας, εποχή που οι άνθρωποι αγοράζουν πεπαλαιωμένα ενδύματα γιατί  δ ε ν   α ν τ έ χ ο υ ν  να αναγνωρίζουν, να συνειδητοποιούν ότι φθείρονται  και οι ίδιοι μαζί τους, δεν αντέχουν ως «έμπειροι στρατιώτες»[15] να συναισθανθούν «το αδιάψευστο άρωμα της παλαιότητας»[16].

            Η Γαλάτεια υπερασπίζεται την ελευθερία και την εφηβεία όπως την ζούσαν οι άνθρωποι παλαιότερα και όχι όπως δραματικά προσπαθούν να τις προσδιορίσουν οι τρομοκρατημένοι από την ύπαρξη του Άλλου άνθρωποι του σήμερα, οι πολυδιασπαμένοι άνθρωποι που αδυνατούν να δουν το φως του Άλλου, να αναγνωρίσουν τη μεγαλοσύνη που ίσως λείπει και από τους ίδιους.

Σε μια εποχή που πάσχει από την ασυνέπεια του Άλλου, η Βέρρα αναζητά τον  σ υ ν ε π ή   Ά λ λ ο, είτε μέσα από τα ποιητικά της ερωτήματα, είτε από τις ποιητικές προστακτικές της ή τον λεπτεπίλεπτο ερωτικό της λόγο.

Οι προστακτικές ( «Κράτησε στις χούφτες σου το φύλλο της ελιάς…»[17]

                              «γίνε μέσα μου καρπός…»[18]

                              «Ποτέ μην αρνηθείς…»[19]) σε συνδυασμό με την ευρυχωρία της ερώτησης ( «Έψαξες καλά;»[20]

«Πού κατοικεί αυτός ο νέος;»[21]

«ποιος δύναται ν’ αλλάξει τη ζωή;»[22]

«Πώς θα αντιπαρέλθω το Δικό σου,

  πού να σταθώ από την τόσο σθεναρή καταδίωξη;»[23]) δίνουν το τέμπο, την κοσμοθεωρία ενός ανθρώπου που θέλει να βρίσκει παντοτινά και παντού εκείνη τη χαραμάδα φωτός που θα κατακλύζει με τη φωτεινότητά της το σύμπαν ∙ εκείνη τη βαθιά πίστη, την ακλόνητη θέληση, τη συνεχή προσπάθεια για να κατακτήσει τον κόσμο ομορφαίνοντας τον μέσα από την  α ν α γ ν ώ ρ ι σ η   τ η ς   μ ο ν α δ ι κ ό τ η τ α ς  του καθενός μας: γι’ αυτό και μόνο τότε  το πεπρωμένο έχει σημασία: όταν συνειδητοποιώντας τους «θησαυρούς της σιωπής»[24] και την αξία, την αναπόφευκτη δύναμη του τυχαίου, μόνο τότε δικαιούσαι και διεκδικείς να φοράς «πολλά άσπρα πουκάμισα σε αυλές μυστικές»[25].

Ο ποιητικός σπαραγμός της για τη νοσταλγία μιας άλλης εποχής, μιας κατάστασης πλέον περασμένης, αφού «χάθηκε η νοητή συνέχεια»[26], δεν της στερεί τη δυνατότητα ν’ αναγνωρίζει το φως της αλήθειας που περιβάλλει όποιον έχει την ευλογία να ζει. Και εδώ ακριβώς θα τολμούσα να πω πως η θρησκευτικότητα της δημιουργού – διάχυτη στο σύνολο του έργου της – μ ε τ ο υ σ ι ώ ν ε τ α ι  σε ιερότητα των λέξεων.

Τη χαμένη αλληλουχία των τριών διαστάσεων του χρόνου, παρελθόντος –παρόντος - μέλλοντος, θα την επαναπροσδιορίσει με μια καθηλωτική εκφραστική λιτότητα: «Λίγο ψωμί

      από τις αποθήκες των δικαίων»[27] -το παρελθόν,

    «λίγο κρασί απ’ τους αμπελώνες

      του ελέους»[28] - το παρόν,

    «λίγο λάδι από τα καρποφόρα δέντρα

      των ψυχών»[29] - το μέλλον.

Γιατί, τι άλλο θα μπορούσε να θεωρηθεί η ψυχή, από μια προβολή στο μέλλον;

            Απευθυνόμενη στο δεύτερο ενικό πρόσωπο λειτουργεί με μια αμεσότητα και αναπτύσσει προσωπική επαφή με τους αναγνώστες, μοιράζεται μαζί τους σκέψεις, βιώματα, αναμνήσεις  α λ λ ά   δ ε ν   η θ ι κ ο λ ο γ ε ί  και δεν προσπαθεί να διδάξει, να κηρύξει.  Προσπαθεί να συμπορευτεί με τους ανθρώπους και αυτό γίνεται συνειδητά ∙ και είναι αυτή της η συνειδητοποίηση που οδηγεί και στην προσωπική πληρότητα, μια  π λ η ρ ό τ η τ α  που διαποτίζει το έργο της, μια πληρότητα σκέψεων, συναισθημάτων, βιωμάτων, ελπίδων ενός ανθρώπου μεγαλόψυχου και πρωτοπόρου στο βλέμμα.  Η ευλογία της πληρότητας γίνεται ομορφιά γραφής, «φοράει λευκό μαντήλι»[30] και «δίνεται στους ανέμους»[31] για να ταξιδέψει η ίδια στη δημιουργικότητα του νου αλλά και να μας ταξιδέψει, εμάς τους αναγνώστες της, τους κοινωνούς των μύχιων αναζητήσεών της, με καράβι τι λόγο σε θάλασσες νοήματος, αξιών, πραγματικότητας αλλά και αισιοδοξίας.

            Ακόμα και στην αναφορά δυστυχών στιγμών, που δεν τις ξορκίζει αλλά τις ζει με τον πρέποντα σεβασμό, υπάρχει στην ποίηση της Γαλάτειας πάντα  φ ω ς, μια ελπίδα ζωής, συνέχειας, «γλυκιάς ανατροπής»[32]. Χρειάζεται ιδιαίτερο θάρρος αλλά και προικισμένη ικανότητα για να το κάνει αυτό κάποιος εφικτό, για να δώσεις καρέ – καρέ μια μικρογραφία ζωής – όπως κάνει η Γαλάτεια Βέρρα στο μόλις δώδεκα στίχων ποίημά της με τίτλο «Ο καφές»[33].

            Με καβαφικούς ρυθμούς («αλήθεια, πόσο παρακμιακοί

                                                        θα φανούμε ακόμα;»)[34]προχωρά στις αναζητήσεις του ωραίου, του αληθινού και κρατά πάντοτε την ομορφιά της ζωής, την αξία του ονείρου, τη γλύκα της προσμονής, την ευλογία της συμπόρευσης, έστω και της προσωρινής. Η αξία της συνύπαρξης υφίσταται  για ’κεινη στο γεγονός ότι έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα μοιράστηκε με τον Άλλο την ελπίδα, ότι προσπάθησε να μειώσει τη μοναχικότητα της ύπαρξης  ακόμα και αν στο τέλος δε δικαιώθηκε στις προσδοκίες της :  «Η κόρη πάντα θα αγαπά το παλικάρι.

                                                         Τον νέο της πρώιμης νιότης.

                                                         Αυτόν που τη σεργιάνισε σε κήπους

                                                         Ανθηρούς με εύοσμες υποσχέσεις.

                                                         Τι κι αν υπήρξε ο μεγάλος απών

                                                         σε κάθε της βήμα…»[35].

Η αξία των προσδοκιών δεν έχει να κάνει με το αν είναι μεγάλες ή μικρές αλλά με την προσπάθεια πραγμάτωσης τους, ακόμα κι αν δεν πραγματώθηκαν εντέλει κατά το επιθυμητό. Αξία έχει το ταξίδι για την  Ιθάκη, όχι η ίδια η Ιθάκη. Αξία έχει να τολμάς να ταξιδεύεις, όχι ο προορισμός. Γι’ αυτό και οι ήρωες της Γαλάτειας πάντα βρίσκουν ευκαιρία και χρόνο να «παραχωρούν για λίγο το βλέμμα στο φως»[36] και πάντοτε «βιάζονται ν’ αγαπήσουν»[37], γιατί η ίδια η δημιουργός ευφραίνεται ν’ αγαπά την ομορφιά του κόσμου και συνειδητοποιώντας τη σημασία της αληθινής επικοινωνίας διευκρινίζει ότι: «Είναι καιρός

                            οι ομιλίες να πυκνώσουν»[38]. Θέλει τους συμπορευτές της – τους αναγνώστες της – συνετούς, όχι φλύαρους, μήπως και έτσι μπορέσουν μαζί να ανατρέψουν το «απαθές πάθος»[39] της σύγχρονης ζωής. Διεκδικεί με την αγάπη του Άλλου να «μεθύσει τους ορίζοντες»[40], δεν επιθυμεί μεμψιμοιρίες και ανοχές. Ζητά περήφανα και συνειδητά να κατανοήσουμε την ιστορία μας και όχι να «κλαίμε το κλέος των προγόνων»[41].

Με καβαφική λεπτότητα διαχειρίζεται την εσωτερική γύμνια του σύγχρονου ανθρώπου και το «ηθελημένο λάθος»[42] αλλά πάντα η αισιοδοξία και η πίστη στη δύναμη της ψυχικής εμβέλειας φωτίζει το δρόμο της και επηρεασμένη από την αριστοτελική φιλοσοφία πάντα ελπίζει όχι για ένα πρόσωπο που αφορά μεμονωμένα τον καθένα μας αλλά για το αύριο που επηρεάζει το σύνολο.

Παίζει με τα αγαπημένα χρώματα της γυναικείας καρδαρόμπας: το κόκκινο και το μαύρο αλλά και δίνει στους άνδρες το μυστικό κλειδί για την κατάκτηση του ονείρου: την αποφασιστικότητα[43]. Μικροί, κοφτοί στίχοι περιέχουν όχι απλώς μια εικόνα αλλά τη δυναμικότητα της σκέψης και την αποφασιστικότητα που λείπει από τους περισσότερους σήμερα: «Όχι άλλο μένος. Μόνο έλεος»[44]. Δίνει αξία στην καθημερινότητα του καθενός: «είναι ευλογία το απλό

                                       μεγάλο να το βλέπεις»[45]και την ουσία της ζωής και τη σπουδαιότητα της ύπαρξης τις μεταφράζει σε ανάγνωση ψυχών και σε συλλαβισμό φωτός[46]. Για να μη γίνουμε «ατυχείς συλλέκτες εμπειριών»[47], ξεκαθαρίζει πως

«είναι γενναίο ν’ αγαπάς

  ακόμη και στο λιγοστό φως»[48]. Και είναι γενναίο να γράφεις φωτεινά σε μια εποχή σκότος, που την αναγνωρίζεις ως τέτοια αλλά δεν δέχεσαι να συμβιβαστείς μαζί της. Είναι γενναίο να τολμάς να βάζεις το χέρι επί των τύπων των ήλων της δικής σου ψυχής και να αρνείσαι να υποταχθείς στη συντριβή της.

Μέσα απ’ αυτή της τη γενναιότητα η Γαλάτεια Βέρρα γίνεται οικεία, δημιουργεί μια αγαπητική σχέση και γίνεται απαραίτητη η Γαλάτεια, όπως το γάλα της πρώτης και αναντικατάστατης τροφού – της μάνας αλλά και με την αξιοπρέπεια του στίχου και της ποιητικής φόρμας δημιουργεί μια σχέση δέσμευσης και συνέχειας, όπως η βέρα – το δαχτυλίδι/ σύμβολο για τη συμπόρευση των ανθρώπων σε μια σχέση. Η ποίησή της διαθέτοντας τη δυναμική του ονείρου, εύληπτη αλλά όχι εύπεπτη, πραγματική αλλά όχι κυνική, συστηματικά και συνειδητά θα μας δείχνει που είναι χαραγμένα τ’ αρχικά του μέλλοντος αιώνος: στο φως και την αλήθεια που έχουμε μέσα μας.

           

---

[1] Γ. Βέρρα, Άχρονα Πρόσωπα, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014, ποίημα Το νήμα, σελ. 29

[2] Γ. Βέρρα, Άχρονα Πρόσωπα, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014, ποίημα Απώλεια, σελ. 15

[3] Ο.π., ποίημα Ρητορικό ερώτημα, σελ. 16

[4] Γ. Βέρρα, Άχρονα Πρόσωπα, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014, ποίημα Ισόποσες αντιθέσεις, σελ. 26

[5] Ο.π., ποίημα Θλιμμένη μεγαλοπρέπεια, σελ. 22

[6] Ο.π., ποίημα Στο κουτί των αναμνήσεων, σελ. 10

[7] Ο.π., ποίημα Το αηδόνι, σελ. 27

[8] Ο.π., ποίημα Το αηδόνι, σελ. 27

[9] Ο.π., ποίημα Στη χώρα του ποτέ, σελ. 25

[10] Ο.π., ποίημα Ποτέ μην αρνηθείς, σελ. 24

[11] Ο.π.,  ποίημα Γιορτινό χαμόγελο, σελ. 40:  «Τις Κυριακές φορώ το γιορτινό μου

                                                                           Χαμόγελο.

                                                                           Αυτό που νικά τους φόβους.

                                                                           Που περιγελά το θάνατο».

[12] Ο.π., ποίημα, Στις άκρες, σελ. 30

[13] Ο.π., ποίημα, Στις άκρες, σελ. 30

[14] Ο.π., ποίημα Μεγάλωσα, σελ. 118

[15] Γ. Βέρρα, Άχρονα Πρόσωπα, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014, ποίημα Όταν η ηλικία προχωρά, σελ. 41

[16] Ο.π., ποίημα Όταν η ηλικία προχωρά, σελ. 41

[17] Ο.π., ποίημα Φύλλο ελιάς, σελ. 11

[18] Ο.π., ποίημα Τώρα, σελ. 93

[19] Ο.π., ποίημα Ποτέ μην αρνηθείς, σελ. 24

[20] Ο.π., ποίημα Ερώτημα ζωής, σελ. 9

[21] Ο.π., ποίημα Πού κατοικεί;, σελ. 12

[22] Ο.π., ποίημα Ρητορικό ερώτημα, σελ. 16

[23] Ο.π., ποίημα Πώς;, σελ. 98

[24] Επίσης στο ποίημα Σιωπή, σελ. 67:  «Σιωπή μου ποθητή,

                                                           Μάνα των σοφών, πόσες φορές δεν έτρεξα

                                                           στην αγκαλιά σου.

                                                           Δέξου με ως κόρη μετανοίας.

                                                           Ως χαμογελαστή στιγμή του απείρου.

                                                           Γίνομαι για σένα πύρινο

                                                           Άγαλμα σε καμίνι κάθαρσης».

[25]  Ο.π., ποίημα Ερώτημα ζωής;, σελ. 9

[26]Ο.π.,  ποίημα Το νήμα, σελ. 29

[27] Γ. Βέρρα, Άχρονα Πρόσωπα, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014, ποίημα Τί ζητάμε;, σελ. 31

[28] Ο.π.

[29] Ο.π.

[30] Ο.π.,  ποίημα Το φιλί, σελ. 23

[31] Ο.π.,  ποίημα Το φιλί, σελ. 23

[32] Ο.π.,  ποίημα Ας πάψουν, σελ. 13

[33] Ο.π.,  ποίημα Ο καφές, σελ. 13: « Στο άρωμα του ελληνικού καφέ ευωδιάζουν

                                                           οι μνήμες.

                                                           Στη γεύση του ζωντανεύει ξανά

                                                           Το σκηνικό του παρελθόντος.

                                                           Συντροφεύει ευγενικά

                                                           τα κύτταρα των βιωμάτων.

                                                           Απαλύνει τις αστοχίες.

                                                           Γίνεται παραμυθία στο σφάλμα.

                                                           Έγινε κατά καιρούς αφορμή συζητήσεων.

                                                           Συντρόφευσε κουβέντες σοβαρές.

                                                           Άκουσε να παίρνονται αποφάσεις ζωής.

                                                           Απέκτησε πείρα βουβή»

[34] Ο.π.,  ποίημα Το πλεούμενο των καιρώνί, σελ. 21

[35] Γ. Βέρρα, Άχρονα Πρόσωπα, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014, ποίημα Η κόρη, σελ. 34

[36] Ο.π.,  ποίημα Το ένδυμα του καλοκαιριού, σελ. 35

[37] Ο.π.

[38] Ο.π.,  ποίημα Η γνήσια όψη του χρόνου, σελ. 36

[39] Ο.π.,  ποίημα Η σύνεση, σελ. 37

[40] Ο.π.,  ποίημα Ξάφνιασμα Ονειρικό, σελ. 39

[41] Ο.π.,  ποίημα Ζωντανό παρελθόν, σελ. 42

[42] Ο.π.,  ποίημα Παρατήρηση, σελ. 43

[43] Γ. Βέρρα, Άχρονα Πρόσωπα, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014, ποιήματα Αποφασισμένος Άνδρας - σελ. 70, Το φόρεμα - σελ. 46, Εικόνα - σελ. 47

[44] Ο.π.,  ποίημα Το μένος των καιρών, σελ. 43

[45] Ο.π.,  ποίημα Απλότητα, σελ. 48

[46] Ο.π. ποίημα Ατυχής Προορισμός, σελ.51 : «Περνούσε αρκετό χρόνο στο γραφείο του μελετώντας.

                                                                          Ήθελε σπουδαίος να γενεί.

                                                                           Γράμματα δεν έμαθε ποτέ.

                                                                                             Δεν ανέγνωσε ψυχές.

                                                                                             Δεν συλλάβισε το φως.

[47] Ο.π.,  ποίημα Συλλέκτης εμπειριών, σελ. 113

[48] Ο.π.,  ποίημα Στις ήπιες νύχτες, σελ. 115