Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
Νέα βιβλία νέων ποιητών.
ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: «Μυσταγωγία»
Κοντά στους γνωστούς και καταξιωμένους συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές, τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανισθεί και νέοι αξιόλογοι λογοτέχνες, κυρίως ποιητές και ποιήτριες με εκτύπωση βιβλίων που έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον και την εύφημη μνεία της κριτικής.
Ανάμεσα στους νέους λογοτέχνες σήμερα μπορούμε να παρουσιάσουμε το βιβλίο του Γιώργου Μαργαρίτη που εμφανίζει την ποιητική του δουλειά.
Από την Πάτρα μας έρχεται το ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μυσταγωγία» του νέου ποιητή Γιώργο Λεων. Μαργαρίτη. Είναι η πρώτη παρουσία στον ποιητικό λόγο του νέου Πατρινού ποιητή που ξεκινάει τους πρώτους δειλούς βηματισμούς του στο γνήσιο λυρικό δρόμο που έχει χαράξει ο πατέρας του, καλός φίλος και έντιμος πνευματικός άνθρωπος, ο Λεωνίδας Μαργαρίτης, που υπηρετεί ευσυνείδητα και τη θέμιδα και τη λογοτεχνία.
Ο Γ. Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ αφιερώνει τη «Μυσταγωγία» του «στην Αγάπη που του χάρισε τον Έρωτα και τους γονείς του που με Έρωτα του χάρισαν τη Ζωή»
Αλλά και όλα σχεδόν τα ποιήματα της συλλογής συνθέτουν ύμνους στον Έρωτα που «δημιουργεί παντοκρατορία συναισθημάτων» και οι εραστές «σπάνε το φράγμα της μοίρας /κολυμπώντας στο άβατο ιερό /αθάνατο νερό….»
Η περιπλάνηση του ποιητή στα λυρικά τοπία του Έρωτα γίνεται πηγή αγνού, καθαρού και ολόφωτου δημιουργικού οίστρου, καθώς τον «ταξιδεύει στα φωτεινά μονοπάτια/ που τα λούζει ο ήλιος του Έρωτα/ που καρτερούν /το τέλειο να δώσουν /στους οδοιπόρους της Αγάπης…»
Δεμένος στον ιστό του Έρωτα, προσφέρει το στημόνι της καρδιάς του για να τον πλουτίσει και να στολίσει με πολύχρωμα πλουμίδια τα υφαντά της λυρικής του έμπνευσης «με ευλαβικές μνήμες, εξομολογήσεις, θύμησες ,νοσταλγικές εικόνες με σκόρπια όνειρα»
Κι ακόμα, με του Έρωτα τ’ αδράχτι και με τα σφιχταγκαλιάσματα των σωμάτων που δίνουν «στην ύπαρξη καινούργια διαδρομή» ο ποιητής περπαπεί, σταθερά και χαρούμενα «μέσα στο φως της ξαστεριάς…»
Στο ποίημα του «Ωδή στον ΄Έρωτα» ο Γ. Μ. θυμίζει και…συναγωνίζεται τον αρχαίο τραγικό Σοφοκλή στον ύμνο του για τον Έρωτα στην τραγωδία του «Αντιγόνη».Τα λυρικά, ερωτικά τοπία του ποιητή διέπονται από αγνότητα, τρυφερότητα, ευαισθησία και δύναμη ερωτισμού. Παντού η μορφή εμφανίζεται ολοκληρωμένη, το νόημα διαυγέστερο και η εξιδανίκευση του ερωτικού προσανατολισμού, στηρίζει το πάθος για τη ζωή και εμπνέει την ελπίδα για το μέλλον και για την ευτυχία.
Η ποίηση του Γ. Λ. Μ. αποπνέει δροσιά και υγεία και τα εκφραστικά της υλικά αποστάζουν τρυφερή, ηχητική αρμονία και λεκτική ακρίβεια νοήματος.
Εφημερίδα «Η ΓΝΩΜΗ» των Πατρών
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Φύλλο 6-6-2011
ΩΔΗ ΕΓΓΑΜΟΥ
Ελεγείες για τον έρωτα, ύμνοι για τη φιλία, δυσπιστία όμως και ειρωνικά σχόλια για τη συντροφικότητα που αναπτύσσεται στο γάμο.
Σιγά ! λένε. Μετά 5-6 χρόνια γάμου ή το δικό σου πόδι πιάνεις ή της γυναίκας σου το ίδιο κάνει. Κανείς δεν αμφισβητεί τη ρουτίνα που θαμπώνει τη λάμψη του πρώτου έρωτα. ΄Ολοι όμως φαίνεται να θέλουν να διαγράψουν τα βαθύτερα αισθήματα που σφιχτοδένουν το ανδρόγυνο μέσα από την περιπέτεια του γάμου και κάνουν τη σχέση μοναδική, εντελώς ξεχωριστή από το δεσμό γονιών-παιδιών. Χαρές και λύπες, προβλήματα κι επιτυχίες, κατανόηση και διαφωνίες, αρρώστιες, γεννητούρια και θάνατοι, απιστίες και καυγάδες, αγώνας για την οικονομική επιβίωση και το πέτρα πέτρα στήσιμο του σπιτικού, η παρακολούθηση των παιδιών ν’ ανθίζουν και να μεταναστεύουν απ’ τη δυαδική οικογένεια, όλα όσα μεταμορφώνουν το ζευγάρι σε ταιριαστό ανδρόγυνο. Με το χρόνο οι φίλοι γίνονται κοινοί αλλά όχι απαραίτητοι, για τη συνεννόηση αρκεί ένα βλέμμα, ο ένας ψυχανεμίζεται την αλλαγή της διάθεσης του άλλου και αλλάζει ρότα για να προλαμβάνονται συγκρούσεις που τον πρώτο καιρό ήταν αναπόφευκτες, τις νύχτες ο ένας ξυπνά ανήσυχος μόλις ο άλλος σηκωθεί απ’ το πλευρό του. Τα κορμιά συνομιλούν αβίαστα, χωρίς άγχος, χωρίς ανάγκη επιβεβαίωσης, τα κύματα των οργασμών έρχονται φυσικά, όπως η δίψα για νερό κι η αντοχή του θαύματος της σεξουαλικής επικοινωνίας σε προχωρημένες ηλικίες εφτασφράγιστο μυστικό. Θα σε θεωρήσουν τρελό ή ψεύτη αν βεβαιώσεις την τακτική πετυχημένη ερωτική επικοινωνία που αντέχει κοντά 30 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο, την εποχή που όλοι διαφημίζουν ότι μόνο με χάπια, πορνοπεριοδικά κι εναλλαγή πολλών συντρόφων καταφέρνουν να λειτουργήσουν και αν…Ο γάμος όταν πετύχει δημιουργεί το στενότερο ίσως ανθρώπινο δεσμό. Προκαλεί ένα είδος εξάρτησης, μοίρασμα αρμοδιοτήτων, κοινή οπτική, πλούτο εμπειριών, μια ώσμωση αισθημάτων που ο χρόνος και η στενή επαφή με τις αναγκαίες αμοιβαίες παραχωρήσεις μόνο μέσα στην οικογένεια σφυρηλατούν. Γι’ αυτό όσο κι αν υμνούν τις χαρές της εργένικης ζωής, οι στατιστικές δίνουν καλύτερη ποιότητα ζωής και μακροημέρευση στους ζευγαρωμένους, όσοι χωρίζουν στη συντριπτική πλειοψηφία ξαναπαντρεύονται, ενώ συνήθως τα’ αγαπημένα ανδρόγυνα σε μεγάλες ηλικίες δεν αντέχουν το χωρισμό που επιβάλει ο θάνατος. Τώρα που πια τα παραμύθια για Σταχτομπούτες και τσουρεκένιους άντρες πέθαναν και ζούμε σε κοινωνία αποξένωσης, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την πίστη σ’ αυτή τη δυαδική σχέση που καρποφορώντας ένα σύμπαν βαθιών αταλάντευτων αισθημάτων καταφέρνει κι αντέχει στο βάναυσο χάδι του χρόνου ακόμη και στον αιώνα των εξωφρενικών αλλαγών που μοιραζόμαστε.
ΜΑΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ-ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Από το Βιβλίο της με τίτλο:
«ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΑΝΕΜΩΝ»
Εκδόσεις: ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Αθήνα 1999
Σιγά ! λένε. Μετά 5-6 χρόνια γάμου ή το δικό σου πόδι πιάνεις ή της γυναίκας σου το ίδιο κάνει. Κανείς δεν αμφισβητεί τη ρουτίνα που θαμπώνει τη λάμψη του πρώτου έρωτα. ΄Ολοι όμως φαίνεται να θέλουν να διαγράψουν τα βαθύτερα αισθήματα που σφιχτοδένουν το ανδρόγυνο μέσα από την περιπέτεια του γάμου και κάνουν τη σχέση μοναδική, εντελώς ξεχωριστή από το δεσμό γονιών-παιδιών. Χαρές και λύπες, προβλήματα κι επιτυχίες, κατανόηση και διαφωνίες, αρρώστιες, γεννητούρια και θάνατοι, απιστίες και καυγάδες, αγώνας για την οικονομική επιβίωση και το πέτρα πέτρα στήσιμο του σπιτικού, η παρακολούθηση των παιδιών ν’ ανθίζουν και να μεταναστεύουν απ’ τη δυαδική οικογένεια, όλα όσα μεταμορφώνουν το ζευγάρι σε ταιριαστό ανδρόγυνο. Με το χρόνο οι φίλοι γίνονται κοινοί αλλά όχι απαραίτητοι, για τη συνεννόηση αρκεί ένα βλέμμα, ο ένας ψυχανεμίζεται την αλλαγή της διάθεσης του άλλου και αλλάζει ρότα για να προλαμβάνονται συγκρούσεις που τον πρώτο καιρό ήταν αναπόφευκτες, τις νύχτες ο ένας ξυπνά ανήσυχος μόλις ο άλλος σηκωθεί απ’ το πλευρό του. Τα κορμιά συνομιλούν αβίαστα, χωρίς άγχος, χωρίς ανάγκη επιβεβαίωσης, τα κύματα των οργασμών έρχονται φυσικά, όπως η δίψα για νερό κι η αντοχή του θαύματος της σεξουαλικής επικοινωνίας σε προχωρημένες ηλικίες εφτασφράγιστο μυστικό. Θα σε θεωρήσουν τρελό ή ψεύτη αν βεβαιώσεις την τακτική πετυχημένη ερωτική επικοινωνία που αντέχει κοντά 30 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο, την εποχή που όλοι διαφημίζουν ότι μόνο με χάπια, πορνοπεριοδικά κι εναλλαγή πολλών συντρόφων καταφέρνουν να λειτουργήσουν και αν…Ο γάμος όταν πετύχει δημιουργεί το στενότερο ίσως ανθρώπινο δεσμό. Προκαλεί ένα είδος εξάρτησης, μοίρασμα αρμοδιοτήτων, κοινή οπτική, πλούτο εμπειριών, μια ώσμωση αισθημάτων που ο χρόνος και η στενή επαφή με τις αναγκαίες αμοιβαίες παραχωρήσεις μόνο μέσα στην οικογένεια σφυρηλατούν. Γι’ αυτό όσο κι αν υμνούν τις χαρές της εργένικης ζωής, οι στατιστικές δίνουν καλύτερη ποιότητα ζωής και μακροημέρευση στους ζευγαρωμένους, όσοι χωρίζουν στη συντριπτική πλειοψηφία ξαναπαντρεύονται, ενώ συνήθως τα’ αγαπημένα ανδρόγυνα σε μεγάλες ηλικίες δεν αντέχουν το χωρισμό που επιβάλει ο θάνατος. Τώρα που πια τα παραμύθια για Σταχτομπούτες και τσουρεκένιους άντρες πέθαναν και ζούμε σε κοινωνία αποξένωσης, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την πίστη σ’ αυτή τη δυαδική σχέση που καρποφορώντας ένα σύμπαν βαθιών αταλάντευτων αισθημάτων καταφέρνει κι αντέχει στο βάναυσο χάδι του χρόνου ακόμη και στον αιώνα των εξωφρενικών αλλαγών που μοιραζόμαστε.
ΜΑΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ-ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Από το Βιβλίο της με τίτλο:
«ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΑΝΕΜΩΝ»
Εκδόσεις: ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Αθήνα 1999
Δραματική έκκληση 32 διανοουμένων προς τις πολιτικές δυνάμεις
Άνθρωποι των Γραμμάτων των Τεχνών και της Επιστήμης απευθύνουν μία δραματική έκκληση προς τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, προκειμένου να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, τονίζοντας πως «δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».
Το κείμενο που υπογράφουν έχει ως εξής:
«Τολμήστε! Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου.
Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά.
Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Ελληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
»Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους.
Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
»Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή.
Οσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.
Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
»Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».
Το κείμενο υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες: Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός.
Από την ακαδημαϊκή - επιστημονική κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.
Το κείμενο που υπογράφουν έχει ως εξής:
«Τολμήστε! Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου.
Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά.
Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Ελληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
»Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους.
Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
»Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή.
Οσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.
Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
»Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».
Το κείμενο υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες: Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός.
Από την ακαδημαϊκή - επιστημονική κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑΔΥΟ
Αγαπητοί μου,
Tι ήταν εκείνο που σας έκανε να εκφράσετε την αγωνία σας για τη δραματική κατάσταση του τόπου; Μια αιφνίδια καταστροφή; μια θεομηνία; ένας καταστροφικός σεισμός; ένας θανατηφόρος λοιμός; μια πολεμική ήττα; Tι συνετέλεσε να βρίσκεται η χώρα σ’ αυτή την τραγική κατάσταση;
Πόσο ώριμη και ισότιμη υπήρξε η ένταξή μας στην Ευρώπη; Ποίες σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις απειλούνται σήμερα σοβαρά;
Μήπως το ακαταδίωκτο,η ατιμωρησία και το ανεύθυνο των βουλευτών; μήπως οι θεσμοθετημένες παραγραφές;μήπως η κληρονομική διαδοχή στην εξουσία ;
Μήπως το άθλιο σύστημα υγείας, μήπως η χωρίς προσανατολισμό επί πληρωμή παιδεία ,μήπως η ανεργία των επιστημόνων μήπως η κατάληψη της χώρας από λαθρομετανάστες μήπως η ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική;
Mήπως το καταχρεωμένο Κράτος, η υπερφορολόγηση, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, η διασπάθιση δημοσίου πλούτου, οι καταθέσεις δισεκατομμυρίων «πατριωτών» στην Ελβετία.
Aυτές οι κατακτήσεις κινδυνεύουν αγαπητοί μου;
Πρώτη φορά ακούσατε φωνές λαϊκισμού και ανευθυνότητας να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο; Τόσο ρόδινα τα βλέπετε ως τώρα στη χώρα μας; και κάποιοι απειλούν αυτές τις κατακτήσεις να καταστρέψουν ; Τόσα χρόνια που χτίζονταν «τα τείχη» γιατί δεν το πήρατε χαμπάρι ;Όταν έχτιζαν «τα τείχη πως και δεν προσέξατε; «Oύτε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον δεν ακούσατε;» Φέρεστε , «να σας έκλεισαν ανεπαισθήτως από τον κόσμον έξω…»Δεν σας απασχολεί πώς έφθασε η χώρα μας στην κατάρρευση; τι έφταιξε;
Αυτή την έκκληση γιατί τώρα; Δεν ζούσατε στην Ελλάδα δεν σας είχε ανησυχήσει τίποτε από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια;
Zητάτε αλλαγή νοοτροπίας, και ανάληψη ευθυνών τώρα που φτάσαμε ήδη στο απροχώρητο; Ζητάτε να μιλήσουν οι πολιτικοί με ειλικρίνεια για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της.
Αγαπητοί μου ο λαός μας χωρίς ενημέρωση για τις αιτίες της κατάρρευσης είναι αγανακτισμένος ,χωρίς αισιοδοξία και ελπίδες για αναστροφή.
Αποφαίνεστε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Για ποια σωτηρία μιλάτε; Η κατάσταση πως θα αναστραφεί; Δεν έχετε καν συνειδητοποιήσει ότι ήδη η χώρα μας βρίσκεται σε κατάρρευση απότοκο ηθικής εξαχρείωσης και σήψης.
Για ποιες συντονισμένες ενέργειες, και για ποιο νέο πνεύμα ομοψυχίας μιλάτε;
Όταν ο πολίτης αδυνατεί να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα; ΄Oταν κανένας δεν τιμωρήθηκε για τις σπατάλες και τις καταχρήσεις, για ποιες θυσίες μπορεί κανείς να ομιλεί;
Mιλάτε για κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας από θυσίες και κόπους γενεών όμως αγνοείτε πως τα χρέη που υποδούλωσαν τη χώρα καλούνται να τα εξοφλήσουν οι αγέννητοι νεκροί; Τι αλήθεια φοβάσθε πως μπορεί να καταστραφεί; τα ήδη κατεστραμμένα; ήδη υποθηκεύσαμε όχι μόνο τη ζωή των νέων αλλά και τα όνειρά τους . Δεν το έχετε αντιληφθεί;
Μήπως η αγωνία σας εκφράσθηκε πολύ όψιμα;
Φιλικά
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ένας ενεργός πολίτης
Tι ήταν εκείνο που σας έκανε να εκφράσετε την αγωνία σας για τη δραματική κατάσταση του τόπου; Μια αιφνίδια καταστροφή; μια θεομηνία; ένας καταστροφικός σεισμός; ένας θανατηφόρος λοιμός; μια πολεμική ήττα; Tι συνετέλεσε να βρίσκεται η χώρα σ’ αυτή την τραγική κατάσταση;
Πόσο ώριμη και ισότιμη υπήρξε η ένταξή μας στην Ευρώπη; Ποίες σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις απειλούνται σήμερα σοβαρά;
Μήπως το ακαταδίωκτο,η ατιμωρησία και το ανεύθυνο των βουλευτών; μήπως οι θεσμοθετημένες παραγραφές;μήπως η κληρονομική διαδοχή στην εξουσία ;
Μήπως το άθλιο σύστημα υγείας, μήπως η χωρίς προσανατολισμό επί πληρωμή παιδεία ,μήπως η ανεργία των επιστημόνων μήπως η κατάληψη της χώρας από λαθρομετανάστες μήπως η ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική;
Mήπως το καταχρεωμένο Κράτος, η υπερφορολόγηση, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, η διασπάθιση δημοσίου πλούτου, οι καταθέσεις δισεκατομμυρίων «πατριωτών» στην Ελβετία.
Aυτές οι κατακτήσεις κινδυνεύουν αγαπητοί μου;
Πρώτη φορά ακούσατε φωνές λαϊκισμού και ανευθυνότητας να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο; Τόσο ρόδινα τα βλέπετε ως τώρα στη χώρα μας; και κάποιοι απειλούν αυτές τις κατακτήσεις να καταστρέψουν ; Τόσα χρόνια που χτίζονταν «τα τείχη» γιατί δεν το πήρατε χαμπάρι ;Όταν έχτιζαν «τα τείχη πως και δεν προσέξατε; «Oύτε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον δεν ακούσατε;» Φέρεστε , «να σας έκλεισαν ανεπαισθήτως από τον κόσμον έξω…»Δεν σας απασχολεί πώς έφθασε η χώρα μας στην κατάρρευση; τι έφταιξε;
Αυτή την έκκληση γιατί τώρα; Δεν ζούσατε στην Ελλάδα δεν σας είχε ανησυχήσει τίποτε από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια;
Zητάτε αλλαγή νοοτροπίας, και ανάληψη ευθυνών τώρα που φτάσαμε ήδη στο απροχώρητο; Ζητάτε να μιλήσουν οι πολιτικοί με ειλικρίνεια για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της.
Αγαπητοί μου ο λαός μας χωρίς ενημέρωση για τις αιτίες της κατάρρευσης είναι αγανακτισμένος ,χωρίς αισιοδοξία και ελπίδες για αναστροφή.
Αποφαίνεστε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Για ποια σωτηρία μιλάτε; Η κατάσταση πως θα αναστραφεί; Δεν έχετε καν συνειδητοποιήσει ότι ήδη η χώρα μας βρίσκεται σε κατάρρευση απότοκο ηθικής εξαχρείωσης και σήψης.
Για ποιες συντονισμένες ενέργειες, και για ποιο νέο πνεύμα ομοψυχίας μιλάτε;
Όταν ο πολίτης αδυνατεί να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα; ΄Oταν κανένας δεν τιμωρήθηκε για τις σπατάλες και τις καταχρήσεις, για ποιες θυσίες μπορεί κανείς να ομιλεί;
Mιλάτε για κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας από θυσίες και κόπους γενεών όμως αγνοείτε πως τα χρέη που υποδούλωσαν τη χώρα καλούνται να τα εξοφλήσουν οι αγέννητοι νεκροί; Τι αλήθεια φοβάσθε πως μπορεί να καταστραφεί; τα ήδη κατεστραμμένα; ήδη υποθηκεύσαμε όχι μόνο τη ζωή των νέων αλλά και τα όνειρά τους . Δεν το έχετε αντιληφθεί;
Μήπως η αγωνία σας εκφράσθηκε πολύ όψιμα;
Φιλικά
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ένας ενεργός πολίτης
O NEOΣ ΙΣΡΑΗΛ
Μετά και από τις νέες τρομοκρατικές ενέργειες που έγιναν στο Λονδίνο αναρωτιέται κανείς αν αυτές οι ενέργειες αποτελούν πολεμικές πράξεις επιθετικού χαρακτήρα είναι πράξεις τρομοκρατικές ή είναι πράξεις απόγνωσης και αντίστασης.
Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως οι πράξεις βίας προξενούν την αντιβία και ένας φαύλος κύκλος που ανοίγει δεν εννοεί να κλείσει.
Ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. στο παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που έγινε τον περασμένο Ιανουάριο δήλωνε τα εξής :«Τόσο η διεθνής τρομοκρατία όσο και ο πόλεμος εναντίον της έχουν αποτέλεσμα την υποβάθμιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα διχάζουν τους ανθρώπους με βάση τη θρησκεία, την εθνική τους υπόσταση και τις πολιτιστικές τους καταβολές»
Πολύ ορθά ο Γ. Γ. ομιλεί περί υποβάθμισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μας λέγει όμως τα δικαιώματα ποίων λαών υποβαθμίζονται και ποίοι είναι εκείνοι που με τις πράξεις τους τα υποβαθμίζουν. Ποίος αλήθεια είναι εκείνος ο οποίος υποβάθμισε με τις πράξεις του τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών;
Δυστυχώς έχει γίνει κατανοητό και στον πλέον αφελή ότι οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους για ηγεμονία του πλανήτη με την ακατάσχετη δίψα για κηδεμονία των λαών και έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, έχουν αναγάγει τον εαυτό τους σε νέο Ισραήλ.
Η Ηγεσία των ΗΠΑ έχει πλέον πιστέψει πως ο Αμερικάνικος Λαός κατά τα πρότυπα του παλαιού Ισραήλ είναι ο περιούσιος λαός του Κυρίου τον οποίο έστειλε στον πλανήτη για να σώσει την αμαρτωλή ανθρωπότητα και να τιμωρήσει τους απείθαρχους στα κελεύσματά της .
΄Έχει αναγάγει τον εαυτό του ο πρόεδρος των ΗΠΑ σε σύγχρονο Μωϋσή και Ιησού του Ναυή. Τα τελευταία χρόνια ηγήθηκαν των προσπαθειών για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επεχείρησαν να «ελευθερώσουν» πενήντα εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Αυτή την απελευθέρωση υλοποίησαν και στο παρελθόν σε άλλους λαούς. Με βόμβες ναπάλμ στο Βιετνάμ, με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία ,με ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς και με προληπτικούς πολέμους στο Ιράκ.
Προσπάθησαν να ελευθερώσουν το λαό του Ιράκ από τον τύραννο Σαντάμ και κατάφεραν να καταστρέψουν οικονομικά μια χώρα η οποία τελικά κυριαρχείται από ένα διαρκή αντάρτικο με χιλιάδες νεκρούς.
Αλλά ας δούμε τι έκανε σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και ο παλαιός Ισραήλ στα χνάρια του οποίου βρίσκεται σήμερα και ο νέος Ισραήλ, οι Η.Π.Α.
Ο Μωϋσής σύμφωνα με το Δευτερονόμιο(κε,19) μιλώντας εξ ονόματος του Θεού προς τους Ισραηλίτες τους λέγει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Όταν σε απαλλάξει ισραηλιτικέ λαέ Κύριος ο Θεός σου από όλους τους εχθρούς σου που σε περιτριγυρίζουν, και ησυχάσεις και εγκατασταθείς στη χώρα που σου χαρίζει ως κληρονομιά Κύριος ο Θεός σου, πρέπει να εξαλείψεις το όνομα των Αμαλητικών από την γήν. Πρόσεχε να μη το ξεχάσεις»
Επίσης κατόπιν θείας εντολής ο Μωϋσής τιμώρησε τους ειδωλολάτρες Μαδιανίτες, με σφαγιασμό τους.
Με τον ίδιο τρόπο φέρθηκαν οι Ισραηλίτες και στους κατοίκους της Ιεριχούς τους οποίους παντελώς εξαφάνισαν από το πρόσωπο της γης πλην μίας πόρνης κατασκόπου.
Ο Ηγέτης των Ισραηλινών Ιησούς του Ναυή μετά την Ιεριχώ κατέστρεψε ολοσχερώς την ειδωλολατρική πόλη Γαί. Οι Ισραηλίτες έκαψαν την πόλη εξολόθρευσαν τους 12.000 κατοίκους της και τον βασιλιά της «κρέμασαν επί ξύλου διδύμου» .(Ιησ. Ν. η΄23-29)
Θα περιορισθούμε σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά παραδείγματα για να παρουσιάσουμε τις απάνθρωπες σοβινιστικές και μισαλλόδοξες συμπεριφορές των τότε Ισραηλινών οι οποίοι στην προσπάθειά τους να καταλάβουν μια πλούσια περιοχή τη γη της επαγγελίας όπως την χαρακτήριζαν δεν υπελόγισαν τίποτε.
Αντίθετα τις πράξεις αυτές τις επένδυαν με εντολές του Θεού, ο οποίος ενεφανίζετο ως τιμωρός των ασεβών των αμαρτωλών και των ειδωλολατρών.
Σήμερα πάλιν στο όνομα του Θεού τον οποίο μονίμως επικαλείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ έγιναν και γίνονται τα πλέον απάνθρωπα βασανιστήρια, και καταστροφές σε πολλές περιοχές του πλανήτη.
Οι Παλαιστίνιοι ένας λαός που κατοικούσε και κατοικεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη, την Παλαιστίνη δέχεται καθημερινά μέχρι και σήμερα μια συστηματική επίθεση γενοκτονίας από τους σύγχρονους Ισραηλίτες οι οποίοι υποστηρίζονται με όλα τα μέσα από το Νέο Ισραήλ τις Η.Π.Α.
Αυτή η τακτική γενοκτονίας αντιμετωπίζει μια αντίσταση του μαρτυρικού αυτού λαού ο οποίος γίνεται ζωντανή λαμπάδα και εκρηκτικό μείγμα που προκαλεί περαιτέρω αντιδράσεις, τις οποίες ονομάζουμε τρομοκρατία.
Βεβαίως και δεν φταίει τίποτε ο αμέριμνος κάτοικος του Λονδίνου ή ο ένοικος των διδύμων να γίνεται το θύμα αυτού του ακήρυκτου πολέμου , όμως η τρομοκρατία δεν πρόκειται να κατασταλεί ούτε να καταπολεμηθεί όσο ο νέος Ισραήλ αυτάρεσκα κρατάει για τον εαυτό τους την ιδιότητα του εκλεκτού του Θεού και του τιμωρού αφέντη του σύμπαντος κόσμου .
Πρέπει να καταλάβουν τόσο οι σύγχρονοι Ισραηλίτες όσο και ο νέος Ισραήλ οι Αμερικάνοι πως μ’ αυτό τον τρόπο που πολιτεύονται δεν πρόκειται να σταματήσουν την τρομοκρατία. Πρέπει να κατανοήσουν πως όλοι οι λαοί είναι ισάξιοι και ισότιμοι, παιδιά του ίδιου Θεού, πως οι διασφάλιση και προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων πρέπει να γίνεται για όλους τους λαούς της γης ανεξάρτητα από τη φυλή τους το χρώμα του δέρματός τους, το θρήσκευμά τους και το ιδεολογικοπολιτικό τους πιστεύω.
Ο Θεός τον οποίο επικαλείται συνήθως ο πρόεδρος των ΗΠΑ πρέπει να γνωρίζει πως είναι Θεός αγάπης, συγνώμης και ελέους, δεν είναι Θεός κακίας, τιμωρίας και δυστυχίας όπως ήθελαν να τον εμφανίζουν οι Ισραηλίτες.
Αυτό οφείλουν να κατανοήσουν έγκαιρα οι κυρίαρχοι της νέας τάξεως πραγμάτων.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως οι πράξεις βίας προξενούν την αντιβία και ένας φαύλος κύκλος που ανοίγει δεν εννοεί να κλείσει.
Ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. στο παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που έγινε τον περασμένο Ιανουάριο δήλωνε τα εξής :«Τόσο η διεθνής τρομοκρατία όσο και ο πόλεμος εναντίον της έχουν αποτέλεσμα την υποβάθμιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα διχάζουν τους ανθρώπους με βάση τη θρησκεία, την εθνική τους υπόσταση και τις πολιτιστικές τους καταβολές»
Πολύ ορθά ο Γ. Γ. ομιλεί περί υποβάθμισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μας λέγει όμως τα δικαιώματα ποίων λαών υποβαθμίζονται και ποίοι είναι εκείνοι που με τις πράξεις τους τα υποβαθμίζουν. Ποίος αλήθεια είναι εκείνος ο οποίος υποβάθμισε με τις πράξεις του τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών;
Δυστυχώς έχει γίνει κατανοητό και στον πλέον αφελή ότι οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους για ηγεμονία του πλανήτη με την ακατάσχετη δίψα για κηδεμονία των λαών και έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, έχουν αναγάγει τον εαυτό τους σε νέο Ισραήλ.
Η Ηγεσία των ΗΠΑ έχει πλέον πιστέψει πως ο Αμερικάνικος Λαός κατά τα πρότυπα του παλαιού Ισραήλ είναι ο περιούσιος λαός του Κυρίου τον οποίο έστειλε στον πλανήτη για να σώσει την αμαρτωλή ανθρωπότητα και να τιμωρήσει τους απείθαρχους στα κελεύσματά της .
΄Έχει αναγάγει τον εαυτό του ο πρόεδρος των ΗΠΑ σε σύγχρονο Μωϋσή και Ιησού του Ναυή. Τα τελευταία χρόνια ηγήθηκαν των προσπαθειών για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επεχείρησαν να «ελευθερώσουν» πενήντα εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Αυτή την απελευθέρωση υλοποίησαν και στο παρελθόν σε άλλους λαούς. Με βόμβες ναπάλμ στο Βιετνάμ, με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία ,με ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς και με προληπτικούς πολέμους στο Ιράκ.
Προσπάθησαν να ελευθερώσουν το λαό του Ιράκ από τον τύραννο Σαντάμ και κατάφεραν να καταστρέψουν οικονομικά μια χώρα η οποία τελικά κυριαρχείται από ένα διαρκή αντάρτικο με χιλιάδες νεκρούς.
Αλλά ας δούμε τι έκανε σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και ο παλαιός Ισραήλ στα χνάρια του οποίου βρίσκεται σήμερα και ο νέος Ισραήλ, οι Η.Π.Α.
Ο Μωϋσής σύμφωνα με το Δευτερονόμιο(κε,19) μιλώντας εξ ονόματος του Θεού προς τους Ισραηλίτες τους λέγει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Όταν σε απαλλάξει ισραηλιτικέ λαέ Κύριος ο Θεός σου από όλους τους εχθρούς σου που σε περιτριγυρίζουν, και ησυχάσεις και εγκατασταθείς στη χώρα που σου χαρίζει ως κληρονομιά Κύριος ο Θεός σου, πρέπει να εξαλείψεις το όνομα των Αμαλητικών από την γήν. Πρόσεχε να μη το ξεχάσεις»
Επίσης κατόπιν θείας εντολής ο Μωϋσής τιμώρησε τους ειδωλολάτρες Μαδιανίτες, με σφαγιασμό τους.
Με τον ίδιο τρόπο φέρθηκαν οι Ισραηλίτες και στους κατοίκους της Ιεριχούς τους οποίους παντελώς εξαφάνισαν από το πρόσωπο της γης πλην μίας πόρνης κατασκόπου.
Ο Ηγέτης των Ισραηλινών Ιησούς του Ναυή μετά την Ιεριχώ κατέστρεψε ολοσχερώς την ειδωλολατρική πόλη Γαί. Οι Ισραηλίτες έκαψαν την πόλη εξολόθρευσαν τους 12.000 κατοίκους της και τον βασιλιά της «κρέμασαν επί ξύλου διδύμου» .(Ιησ. Ν. η΄23-29)
Θα περιορισθούμε σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά παραδείγματα για να παρουσιάσουμε τις απάνθρωπες σοβινιστικές και μισαλλόδοξες συμπεριφορές των τότε Ισραηλινών οι οποίοι στην προσπάθειά τους να καταλάβουν μια πλούσια περιοχή τη γη της επαγγελίας όπως την χαρακτήριζαν δεν υπελόγισαν τίποτε.
Αντίθετα τις πράξεις αυτές τις επένδυαν με εντολές του Θεού, ο οποίος ενεφανίζετο ως τιμωρός των ασεβών των αμαρτωλών και των ειδωλολατρών.
Σήμερα πάλιν στο όνομα του Θεού τον οποίο μονίμως επικαλείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ έγιναν και γίνονται τα πλέον απάνθρωπα βασανιστήρια, και καταστροφές σε πολλές περιοχές του πλανήτη.
Οι Παλαιστίνιοι ένας λαός που κατοικούσε και κατοικεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη, την Παλαιστίνη δέχεται καθημερινά μέχρι και σήμερα μια συστηματική επίθεση γενοκτονίας από τους σύγχρονους Ισραηλίτες οι οποίοι υποστηρίζονται με όλα τα μέσα από το Νέο Ισραήλ τις Η.Π.Α.
Αυτή η τακτική γενοκτονίας αντιμετωπίζει μια αντίσταση του μαρτυρικού αυτού λαού ο οποίος γίνεται ζωντανή λαμπάδα και εκρηκτικό μείγμα που προκαλεί περαιτέρω αντιδράσεις, τις οποίες ονομάζουμε τρομοκρατία.
Βεβαίως και δεν φταίει τίποτε ο αμέριμνος κάτοικος του Λονδίνου ή ο ένοικος των διδύμων να γίνεται το θύμα αυτού του ακήρυκτου πολέμου , όμως η τρομοκρατία δεν πρόκειται να κατασταλεί ούτε να καταπολεμηθεί όσο ο νέος Ισραήλ αυτάρεσκα κρατάει για τον εαυτό τους την ιδιότητα του εκλεκτού του Θεού και του τιμωρού αφέντη του σύμπαντος κόσμου .
Πρέπει να καταλάβουν τόσο οι σύγχρονοι Ισραηλίτες όσο και ο νέος Ισραήλ οι Αμερικάνοι πως μ’ αυτό τον τρόπο που πολιτεύονται δεν πρόκειται να σταματήσουν την τρομοκρατία. Πρέπει να κατανοήσουν πως όλοι οι λαοί είναι ισάξιοι και ισότιμοι, παιδιά του ίδιου Θεού, πως οι διασφάλιση και προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων πρέπει να γίνεται για όλους τους λαούς της γης ανεξάρτητα από τη φυλή τους το χρώμα του δέρματός τους, το θρήσκευμά τους και το ιδεολογικοπολιτικό τους πιστεύω.
Ο Θεός τον οποίο επικαλείται συνήθως ο πρόεδρος των ΗΠΑ πρέπει να γνωρίζει πως είναι Θεός αγάπης, συγνώμης και ελέους, δεν είναι Θεός κακίας, τιμωρίας και δυστυχίας όπως ήθελαν να τον εμφανίζουν οι Ισραηλίτες.
Αυτό οφείλουν να κατανοήσουν έγκαιρα οι κυρίαρχοι της νέας τάξεως πραγμάτων.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΤΕΙΧΗ
TEIXH
Xωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
Μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
΄Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη
Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Xωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
Μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
΄Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη
Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Δικηγόρου–Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Μια Αμερικανίδα από την Ουάσιγκτον ,η Sorona Smart Dodd εμπνευσμένη από την καθιέρωση εορτασμού της μητέρας το 1910 θέλησε να τιμήσει τον πατέρα της. Αυτός ήταν ο πρώτος εορτασμός που έγινε παγκοσμίως, έκδοτε καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της.
Στη μητέρα έχουν αφιερωθεί ποιήματα , ύμνοι και τραγούδια, έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς διάφορα άρθρα, ψηφίσματα και διακηρύξεις. Οι ζωγράφοι έχουν εμπνευσθεί θαυμάσιους πίνακες και οι μουσικοί έχουν συνθέσει σημαντικότατες μελωδίες.
Αποδίδουν μ’ όλα αυτά την οφειλόμενη τιμή για την μεγάλη και σημαντική προσφορά της. Οι ίδιες τιμές βεβαίως οφείλονται και στη μορφή του Πατέρα. Η παγκόσμια γιορτή η αφιερωμένη στη μορφή του Πατέρα είναι λιγότερο ή και σχεδόν καθόλου γνωστή. «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης» σημειώνει μια των εντολών. Έξοδος Κ19).
Χρειάζεται άραγε επιβράβευση για να τιμά το παιδί, τους γονείς;
Χρειάζεται ανταμοιβή για τη στοργή που αφειδώλευτα του προσφέρθηκε;
Δεν κατανόησα ποτέ τo επιτακτικό της εντολής.
Ο Πατέρας, είναι ο άγρυπνος φρουρός της οικογένειας ,ο στυλοβάτης της λογικής, ο κατ’ εξοχήν καθημερινός αγωνιστής για την εξασφάλιση των αναγκαίων κυρίως παλαιότερα αλλά και σε πολλές περιπτώσεις και σήμερα. Ο Πατέρας-δάσκαλος, πρώτος θα διδάξει τα παιδιά του με τις γνώσεις του και το παράδειγμά του.
Εκείνος θα σωφρονίσει με τη συμπεριφορά του και τον τρόπο του. Πρόσωπο που επιβάλει το σεβασμό και την εκτίμησή μας, ένα πρόσωπο άξιο της ευγνωμοσύνης μας. Η παρουσία του έντονη πανταχού τόσο εντός όσο και εκτός της οικίας όπου κυρίως δραστηριοποιείται το μέγιστο χρόνο της ζωής του. Αγωνίζεται εντίμως και αξιοπρεπώς. Δεν διακατέχεται ποτέ από φόβο η δειλία .Είναι εκείνος που ξεχνά την κούραση της μέρας και παραμερίζει τις πίκρες της ζωής στη θέα των μελών της οικογενείας του.
Φίλος των παιδιών του , ακριβοδίκαιος κριτής των όποιων αντιθέσεων και αντιδικιών τους, αλλά και ειρηνευτής στις διενέξεις τους.
Αποστολή του ισότιμη και ισάξια εκείνης της Μητέρας, είναι επιφορτισμένος κι εκείνος να σταλάξει στις ψυχές των παιδιών του τις αρετές που διακρίνουν ένα υπεύθυνο και χρήσιμο για την κοινωνία πολίτη.
Αναλαμβάνει τη στήριξη του αδύναμου ,του ανίσχυρου και ευάλωτου παιδιού του, καλείται να του εμπνεύσει τις αρετές της εργατικότητας, της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της ευγένειας της ευσέβειας, της δικαιοσύνης, της μετριοφροσύνης, της ειλικρίνειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης στο συνάνθρωπο. Πατέρας! ο αχθοφόρος της καθημερινότητας, ο ακούραστος κι εργώδης . Δεν μεμψιμοιρεί, δεν διακατέχεται από αδιαφορία, αλλά αντίθετα, οπλισμένος με αισιοδοξία, δύναμη και θάρρος αντιμετωπίζει με δυναμισμό και καρτερικότητα τα οποία προβλήματα της οικογένειας του.
Μπορεί ο δρόμος της ζωής να είναι ανηφορικός ,δύσκολος και πολλές φορές δύσβατος. Μπορεί να μην αποφασίζει μόνος του όπως παλαιότερα όμως συνεχίζει να παραμένει ο άνθρωπος των λογικών επιλογών. Μπορεί να μην εκδηλώνει τον συναισθηματισμό του σε στιγμές που η συγκίνηση πνίγει τη μιλιά του, προτάσσει όμως τη λογική θεώρηση των περιστάσεων και δίνει λύσεις που διευκολύνουν τη ζωή , τονώνουν την ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.
Ο παγκόσμιος εορτασμός είναι μια μέρα που ο καθένας σκέπτεται το δικό του πατέρα. ΄Όσοι τυχεροί, θα είναι σε θέση να του αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή, για τους υπόλοιπους που ο χρόνος σταμάτησε να υφαίνει το μύθο της ζωής του, υπάρχει η σκιά του και μια βαθύτατη ανάμνηση, μια ευλαβική αναπόληση ένα κανδήλι στη μνήμη του , ένα κερί , ένα λουλούδι αναγνώρισης , σεβασμού κι ευγνωμοσύνης για εκείνον τον μεγάλο απόντα.
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Δικηγόρου–Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Μια Αμερικανίδα από την Ουάσιγκτον ,η Sorona Smart Dodd εμπνευσμένη από την καθιέρωση εορτασμού της μητέρας το 1910 θέλησε να τιμήσει τον πατέρα της. Αυτός ήταν ο πρώτος εορτασμός που έγινε παγκοσμίως, έκδοτε καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της.
Στη μητέρα έχουν αφιερωθεί ποιήματα , ύμνοι και τραγούδια, έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς διάφορα άρθρα, ψηφίσματα και διακηρύξεις. Οι ζωγράφοι έχουν εμπνευσθεί θαυμάσιους πίνακες και οι μουσικοί έχουν συνθέσει σημαντικότατες μελωδίες.
Αποδίδουν μ’ όλα αυτά την οφειλόμενη τιμή για την μεγάλη και σημαντική προσφορά της. Οι ίδιες τιμές βεβαίως οφείλονται και στη μορφή του Πατέρα. Η παγκόσμια γιορτή η αφιερωμένη στη μορφή του Πατέρα είναι λιγότερο ή και σχεδόν καθόλου γνωστή. «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης» σημειώνει μια των εντολών. Έξοδος Κ19).
Χρειάζεται άραγε επιβράβευση για να τιμά το παιδί, τους γονείς;
Χρειάζεται ανταμοιβή για τη στοργή που αφειδώλευτα του προσφέρθηκε;
Δεν κατανόησα ποτέ τo επιτακτικό της εντολής.
Ο Πατέρας, είναι ο άγρυπνος φρουρός της οικογένειας ,ο στυλοβάτης της λογικής, ο κατ’ εξοχήν καθημερινός αγωνιστής για την εξασφάλιση των αναγκαίων κυρίως παλαιότερα αλλά και σε πολλές περιπτώσεις και σήμερα. Ο Πατέρας-δάσκαλος, πρώτος θα διδάξει τα παιδιά του με τις γνώσεις του και το παράδειγμά του.
Εκείνος θα σωφρονίσει με τη συμπεριφορά του και τον τρόπο του. Πρόσωπο που επιβάλει το σεβασμό και την εκτίμησή μας, ένα πρόσωπο άξιο της ευγνωμοσύνης μας. Η παρουσία του έντονη πανταχού τόσο εντός όσο και εκτός της οικίας όπου κυρίως δραστηριοποιείται το μέγιστο χρόνο της ζωής του. Αγωνίζεται εντίμως και αξιοπρεπώς. Δεν διακατέχεται ποτέ από φόβο η δειλία .Είναι εκείνος που ξεχνά την κούραση της μέρας και παραμερίζει τις πίκρες της ζωής στη θέα των μελών της οικογενείας του.
Φίλος των παιδιών του , ακριβοδίκαιος κριτής των όποιων αντιθέσεων και αντιδικιών τους, αλλά και ειρηνευτής στις διενέξεις τους.
Αποστολή του ισότιμη και ισάξια εκείνης της Μητέρας, είναι επιφορτισμένος κι εκείνος να σταλάξει στις ψυχές των παιδιών του τις αρετές που διακρίνουν ένα υπεύθυνο και χρήσιμο για την κοινωνία πολίτη.
Αναλαμβάνει τη στήριξη του αδύναμου ,του ανίσχυρου και ευάλωτου παιδιού του, καλείται να του εμπνεύσει τις αρετές της εργατικότητας, της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της ευγένειας της ευσέβειας, της δικαιοσύνης, της μετριοφροσύνης, της ειλικρίνειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης στο συνάνθρωπο. Πατέρας! ο αχθοφόρος της καθημερινότητας, ο ακούραστος κι εργώδης . Δεν μεμψιμοιρεί, δεν διακατέχεται από αδιαφορία, αλλά αντίθετα, οπλισμένος με αισιοδοξία, δύναμη και θάρρος αντιμετωπίζει με δυναμισμό και καρτερικότητα τα οποία προβλήματα της οικογένειας του.
Μπορεί ο δρόμος της ζωής να είναι ανηφορικός ,δύσκολος και πολλές φορές δύσβατος. Μπορεί να μην αποφασίζει μόνος του όπως παλαιότερα όμως συνεχίζει να παραμένει ο άνθρωπος των λογικών επιλογών. Μπορεί να μην εκδηλώνει τον συναισθηματισμό του σε στιγμές που η συγκίνηση πνίγει τη μιλιά του, προτάσσει όμως τη λογική θεώρηση των περιστάσεων και δίνει λύσεις που διευκολύνουν τη ζωή , τονώνουν την ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.
Ο παγκόσμιος εορτασμός είναι μια μέρα που ο καθένας σκέπτεται το δικό του πατέρα. ΄Όσοι τυχεροί, θα είναι σε θέση να του αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή, για τους υπόλοιπους που ο χρόνος σταμάτησε να υφαίνει το μύθο της ζωής του, υπάρχει η σκιά του και μια βαθύτατη ανάμνηση, μια ευλαβική αναπόληση ένα κανδήλι στη μνήμη του , ένα κερί , ένα λουλούδι αναγνώρισης , σεβασμού κι ευγνωμοσύνης για εκείνον τον μεγάλο απόντα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)