Νέα βιβλία νέων ποιητών.

Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ


Νέα βιβλία νέων ποιητών.

ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: «Μυσταγωγία»

Κοντά στους γνωστούς και καταξιωμένους συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές, τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανισθεί και νέοι αξιόλογοι λογοτέχνες, κυρίως ποιητές και ποιήτριες με εκτύπωση βιβλίων που έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον και την εύφημη μνεία της κριτικής.
Ανάμεσα στους νέους λογοτέχνες σήμερα μπορούμε να παρουσιάσουμε το βιβλίο του Γιώργου Μαργαρίτη που εμφανίζει την ποιητική του δουλειά.
Από την Πάτρα μας έρχεται το ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μυσταγωγία» του νέου ποιητή Γιώργο Λεων. Μαργαρίτη. Είναι η πρώτη παρουσία στον ποιητικό λόγο του νέου Πατρινού ποιητή που ξεκινάει τους πρώτους δειλούς βηματισμούς του στο γνήσιο λυρικό δρόμο που έχει χαράξει ο πατέρας του, καλός φίλος και έντιμος πνευματικός άνθρωπος, ο Λεωνίδας Μαργαρίτης, που υπηρετεί ευσυνείδητα και τη θέμιδα και τη λογοτεχνία.
Ο Γ. Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ αφιερώνει τη «Μυσταγωγία» του «στην Αγάπη που του χάρισε τον Έρωτα και τους γονείς του που με Έρωτα του χάρισαν τη Ζωή»
Αλλά και όλα σχεδόν τα ποιήματα της συλλογής συνθέτουν ύμνους στον Έρωτα που «δημιουργεί παντοκρατορία συναισθημάτων» και οι εραστές «σπάνε το φράγμα της μοίρας /κολυμπώντας στο άβατο ιερό /αθάνατο νερό….»
Η περιπλάνηση του ποιητή στα λυρικά τοπία του Έρωτα γίνεται πηγή αγνού, καθαρού και ολόφωτου δημιουργικού οίστρου, καθώς τον «ταξιδεύει στα φωτεινά μονοπάτια/ που τα λούζει ο ήλιος του Έρωτα/ που καρτερούν /το τέλειο να δώσουν /στους οδοιπόρους της Αγάπης…»
Δεμένος στον ιστό του Έρωτα, προσφέρει το στημόνι της καρδιάς του για να τον πλουτίσει και να στολίσει με πολύχρωμα πλουμίδια τα υφαντά της λυρικής του έμπνευσης «με ευλαβικές μνήμες, εξομολογήσεις, θύμησες ,νοσταλγικές εικόνες με σκόρπια όνειρα»
Κι ακόμα, με του Έρωτα τ’ αδράχτι και με τα σφιχταγκαλιάσματα των σωμάτων που δίνουν «στην ύπαρξη καινούργια διαδρομή» ο ποιητής περπαπεί, σταθερά και χαρούμενα «μέσα στο φως της ξαστεριάς…»
Στο ποίημα του «Ωδή στον ΄Έρωτα» ο Γ. Μ. θυμίζει και…συναγωνίζεται τον αρχαίο τραγικό Σοφοκλή στον ύμνο του για τον Έρωτα στην τραγωδία του «Αντιγόνη».Τα λυρικά, ερωτικά τοπία του ποιητή διέπονται από αγνότητα, τρυφερότητα, ευαισθησία και δύναμη ερωτισμού. Παντού η μορφή εμφανίζεται ολοκληρωμένη, το νόημα διαυγέστερο και η εξιδανίκευση του ερωτικού προσανατολισμού, στηρίζει το πάθος για τη ζωή και εμπνέει την ελπίδα για το μέλλον και για την ευτυχία.
Η ποίηση του Γ. Λ. Μ. αποπνέει δροσιά και υγεία και τα εκφραστικά της υλικά αποστάζουν τρυφερή, ηχητική αρμονία και λεκτική ακρίβεια νοήματος.

Εφημερίδα «Η ΓΝΩΜΗ» των Πατρών
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Φύλλο 6-6-2011