Γερμανικό κουστούμι

Διδάκτωρ Σπύρος Παρασκευόπουλος
Ομότιμος Καθηγητής της Μακροοικονομικής (Οικονομολόγος)
της Οικονομικής Σχολής
του Πανεπιστημίου Λειψίας


Γερμανικό κουστούμι

Όταν, όπως και εφέτος, επισκέπτομαι τους καλοκαιρινούς μήνες την Ελλάδα και μάλιστα την ιδιαίτερη πατρίδα μου το Τραγανό, ένα χωριό στον Νομό Ηλείας, δέχομαι από τους συμπατριώτες μου και συγχωριανούς μου στις εκάστοτε συζητήσεις μας λίγο ή πολύ „φιλικές“ επιθέσεις, διότι με „κατηγορούν“ ότι σκέπτομαι γερμανικά. Βέβαια η επισήμανση (κατηγορία) αυτή έχει τη λογική της βάση, εφόσον γνωρίζουν οι συμπατριώτες μου, ότι περισσότερα από 45 χρόνια της ζωής μου βρίσκομαι στη Γερμανία.
Και εδώ ίσως διερωτηθείτε, γιατί τότε κάνω θέμα την επισήμανση αυτή. Την κάνω θέμα, διότι δεν έχω καταλάβει ακόμη τη διαφορά μεταξύ της γερμανικής και της ελληνικής σκέψης.
Η αριστοτελική αρχαία ελληνική σκέψη, η οποία μετά από εκατοντάδες χρόνια αργότερα έγινε και γερμανική, βασίζεται στη διαπίστωση, ότι κάθε αποτέλεσμα, όχι μόνον στη φύση αλλά και στις κοινωνίες των ανθρώπων, έχει την αιτία του.
Και εδώ θέλω να γίνω πιο συγκεκριμένος. Σχεδόν κάθε ημέρα, όταν είμαι το καλοκαίρι στο χωριό μου, κάθομαι στο προαύλιο κάποιου καφενείου του χωριού μου πίνοντας με μερικούς συγχωριανούς και φίλους μου το καφεδάκι ή το ουζάκι μας.
Ξαφνικά περνάει κάποιο μηχανάκι με παράνομη (ανεπίτρεπτη) μεγάλη ταχύτητα, με εξωφρενικό θόρυβο - λόγω παράνομης παραποίησης της εξάτμισης του -, χωρίς να φοράει κράνος ο οδηγός του και μάλιστα - όχι σπάνια - να τρέχει και αντίθετα στον μονόδρομο.
Εμένα - τον „γερμανικά“ και αρχαία ελληνικά σκεπτόμενο - με εκπλήσσει η αδιαφορία των συγχωριανών μου μπροστά στο φαινόμενο αυτό. Όταν μάλιστα τους ρωτάω συγκεκριμένα, αν ενοχλούνται από αυτή την παράνομη και επικίνδυνη συμπεριφορά του νεαρού συγχωριανού μας, η απάντηση είναι εξίσου “ακατάληπτη“. Έλα μωρέ δεν βαριέσαι, υπάρχουν και χειρότερα. Με τα χειρότερα εννοούν προφανώς, ότι στα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστο 6 νεαρά άτομα του χωριού έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας αυτής της παράνομης και επικίνδυνης συμπεριφοράς των επιπόλαιων νεαρών.
Με άλλα λόγια οι παράνομες, επικίνδυνες και ενοχλητικές για τους πολίτες συμπεριφορές έχουν την αιτία τους στην ανοχή και αδιαφορία των πολιτών, της πολιτείας και των οργάνων της έναντι της παρανομίας και του κακού που προέρχεται από αυτές. Βέβαια το συμπέρασμα αυτό βγαίνει λογικά και είναι προφανές ανεξάρτητο από το να σκέπτεται κανείς ελληνικά ή γερμανικά.
Οι κάτοικοι του Τραγανού με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα θα έπρεπε να υποφέρουν τρομερά από το θόρυβο των πολεμικών αεροπλάνων του αεροδρομίου της Ανδραβίδας.
Σχεδόν 5 ημέρες την εβδομάδα από το πρωί στις 8 η ώρα αρχίζουν οι πτύσεις των αεροπλάνων και πολλές φορές διαρκούν μέχρι τις 11 το βράδυ. Μόνον η ηχορύπανση είναι τόσο τρομερή και υπερβαίνει κατά τους ειδικούς όλα τα επιτρεπτά όρια, που έχει βέβαια θεσπίσει η ίδια η πολιτεία, έχοντας σοβαρές αρνητικές επιδράσεις στην υγεία των κατοίκων. Μάλιστα δεν λαμβάνεται καμία μέριμνα εκ μέρους των πιλότων και των προϊσταμένων των, οι οποίοι δεν εξετάζουν καθόλου αν είναι μεσημέρι ή πολύ πρωί ή βράδυ. Φίλοι μου (όχι γερμανοί), που με επισκέπτονται καμιά φορά στο χωριό απορούν το ότι οι κάτοικοι του Τραγανού δεν έχουν τρελαθεί ακόμη.
Και όταν ρωτάω καμιά φορά τους συγχωριανούς, πως αντέχουν τόσα χρόνια αυτή την κατάσταση απαντούν: με το κράτος θα τα βάλεις; λες και αυτοί δεν είναι πολίτες αυτού του κράτους όπου έναντι του δεν έχουν μόνον υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Και όταν δειλά αναφέρω ότι υπάρχουν τεχνικά μέσα (τοίχοι απορρόφησης μέρος του ήχου) ή ακόμη και γιατί δεν τίθεται στους πολιτικά υπευθύνους το ερώτημα της αναγκαιότητας δύο στρατιωτικών αεροδρομίων σε απόσταση 30 χιλιομέτρων (Άραξος), παίρνω την στερεότυπη απάντηση: σκέπτεσαι γερμανικά.
Επίσης σκέπτομαι „γερμανικά“ όταν προσπαθώ να εξηγήσω στους συμπατριώτες μου γιατί οι γερμανοί και γενικά οι ευρωπαίοι πολίτες στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν μας θέλουν πλέον σαν μέλος της Ευρωζώνης.
Και ερωτώ, τι παράλογο υπάρχει, όταν μας λένε ότι με τη θέληση μας μπήκαμε σε αυτό τον όμιλο Κρατών της Ευρωζώνης και με τη θέλησή μας ασπαστήκαμε τους κανόνες του παιχνιδιού της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Και ότι οι κανόνες αυτοί απαγορεύουν πρώτον στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δανειοδοτεί ελλείμματα των Κρατών μελών, κάτι που η Ελλάδα σήμερα παραδόξως απαιτεί από αυτή, δεύτερον απαγορεύει στα Κράτη μέλη και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εγγυούνται για χρέη Κρατών μελών, κάτι που τα Κράτη μέλη ευτυχώς για την Ελλάδα - παραβιάζοντας τα κριτήρια του παιχνιδιού –κάνουν, και τρίτον απαγορεύουν το μεν δημόσιο χρέος να υπερβαίνει το 60% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) και (η Ελλάδα να το φτάνει στο 160%), τα δε ετήσια ελλείμματα του δημόσιου προϋπολογισμού να μη υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ και η Ελλάδα να τα πηγαίνει μέχρι και 15%. Και τι παράλογο και „γερμανικό“ υπάρχει τότε όταν αγανακτούν και θέλουν να μας ξεφορτωθούν, αφού διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα παρόλα τα δισεκατομμύρια € φτηνά δάνεια που της προσφέρουν, εξακολουθεί να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει.
Και κάτι τελευταίο. Έλληνας Καθηγητής οικονομολόγος του οικονομικού πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σκεπτόμενος „νεοελληνικά“ είπε πρόσφατα σε κάποια εκπομπή τηλεόρασης. Πρόβλημα στην Ευρωζώνη δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Γερμανία που συνεχώς απαιτεί να εφαρμόζονται οι κανόνες του παιχνιδιού της Ευρωζώνης. Και οι γερμανοί πρέπει να αντιληφθούν ότι οι έλληνες δεν είναι πρόθυμοι να φορέσουν το γερμανικό κουστούμι που απαιτούν οι γερμανοί !!.