Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Άπλωσε το βασανισμένο χέρι του
το τόξο, το βαρύ, το  ιερό,
του Απόλλωνα να σηκώσει,
να φορέσει την χορδή της συνείδησης
στην γυμνή αλήθεια του τίμιου ξύλου.

Χρόνια τώρα μακριά απ το σπίτι
απ’ την εστία της ψυχής του.
Προδόθηκε απ τα λάθη του.
Σ’ ένα ανώφελο ταξίδι απληστίας
έχασε τον εαυτό του.
Από τα μαγικά της Κίρκης
κι από τα λαμπερά δώρα των Λωτοφάγων
ξέχασε τους δικούς του.

Κι όμως επέστρεψε.

Στόχευσε σταθερά και με ένταση
τα δώδεκα σημεία των καιρών
γεμάτος δάκρυα απόγνωσης
όταν την γη του είδε να του κλέβουν
όταν το βιός του χάθηκε
μαζί με τα απατηλά όνειρα
για εύκολο κέρδος,
Χαμένη πατρίδα
 από  σύγχρονους μνηστήρες
που δεν χρειάστηκαν ούτε 
τον Δούρειο Ίππο του
για να αλώσουν αξιοπρέπειες. 

Στόχευσε σταθερά,
δεν υπολόγισε τον θάνατο
ελεύθερος γεννήθηκε συλλογίστηκε
ελεύθερος αποφάσισε και να πεθάνει
κι αν χρειαζόταν  την κάθοδο στον Άδη
θ’ ακολουθούσε πάλι
αυτή τη φορά μονάχα  για εξιλέωση

Κι όμως δεν το περίμενε κανείς ότι θα επιστρέψει.

Στην όψη γέρος,  ρυτιδιασμένος
βασανισμένος από τις τρικυμίες
μα στην ψυχή επαναστάτης έφηβος
που όλο τον κόσμο θαρρείς
με την γροθιά του διαφεντεύει.

Και την οργή του έπνιξε  το τόξο.
Και πήρε πάλι πίσω την Ιθάκη
που όσο κι αν ταξίδεψε
γλυκύτερη δεν είδε.


ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

 

 "Αφιερωμένο στους ελεύθερους πολίτες  της Χαλκιδικής που αγωνιούν και αγωνίζονται για να μην καταστραφεί ο τόπος τους "