ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟ NEO ΒΙΒΛΙΟ TOY ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ  ΔΕΥΤΕΡΑ

ΤΟ NEO ΒΙΒΛΙΟ TOY ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ
ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

 
           Το  δεύτερο  κατά σειρά βιβλίο  του νέου ποιητή Γιώργου Μαργαρίτη με τον τίτλο:  «ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ» που κυκλοφόρησε  από τις εκδόσεις: «ΒιβλιοΠΑΝΟΡΑΜΑ»,   θα παρουσιαστεί την  Δευτέρα  3η Νοεμβρίου και ώρα 7 μ.μ. στα πλαίσια των Φιλολογικών Βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών που γίνονται στην αίθουσα του αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης με τη συνεργασία του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων.
           Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:  Φώτης Δημητρόπουλος Φιλόλογος-Συγγραφέας, Σταύρος Ιντζεγιάννης Λογοτέχνης-Δημοσιογράφος και Μαρία Καρέλα Πεζογράφος-Ζωγράφος.

         Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης.
          Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη

ΑΠΟ ΤON ΗΡΟΔΟΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΠΩΣ Η EΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ!...

ΑΠΟ ΤON ΗΡΟΔΟΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ  ΠΩΣ Η EΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ!...

Aνθέλληνες, απάτριδες και εφιάλτες της Ελλάδας μας έλεγαν σε συνεντεύξεις τους,  πως η Ελλάδα δεν έχει περέλαιο, όταν από την εποχή του Ηροδότου ήταν  γνωστότατο.

Στο 4^ο  βιβλίο της Ιστορίας «Μελπομένη», στίχος 195.8 και 14 γράφει τα εξής:

«...εν Ζακύνθω εκ λίμνης και ύδατος πίσσαν αναφερομένην αυτός εγώ ωρών.Εισί μεν και πλέονες αι λίμναι αυτόθι,η δ΄ων μεγίστη αυτέων εβδομήκοντα ποδών πάντη,βάθος δε διοργυιός εστι: εις ταύτην κοντόν κατίεισι επ΄άκρω μυρσίνην προσδήσαντες,και επειτα αναφέρουσι τη μυρσίνη πίσσαν,οδμήν μεν έχουσαν ασφάλτου,τα δ’ άλλα της Πιερικής πίσσης άμεινω.» και σε μετάφραση Α.Γ.Σκαλίδου Εκδόσεις Κοσμαδάκη:

«Καθ’ ότι και εις την Ζάκυνθον είδον εγώ αυτός να εκβάλλουν πίσσαν εκ λίμνης ύδατος. Η νήσος αυτή περιέχει πολλάς λίμνας των οποίων μεγίστη έχει πανταχόθεν εβδομήκοντα; Ποδών μήκος και δύο οργυιών βάθος. Δένοντες λοιπόν εις την ακραν κοντού κλάδου μυρσίνης βυθίζουν αυτό εις την λίμνην και δι’αυτής ανασύρουσι πίσσαν,ήτις έχει οσμήν ασφάλτου, κατά τα άλλα όμως  είναι καλλιτέρα της Πιερικής πίσσης…»

Ανιστόρητη και εφιάλτες αποσιωπήσατε τον πλούτο της πατρίδας μας τον οποίο υποθηκεύσατε στους ξένους και  παραδώσατε τη χώρα σιδηροδέσμια στους διεθνείς τοκογλύφους δανειστές μας.

ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ!...

ΕΦΥΓΕ Ο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΑΣΟΣ ΞΑΝΑΛΑΤΟΣ

 ΕΦΥΓΕ  Ο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ  ΠΟΙΗΤΗΣ  ΤΑΣΟΣ ΞΑΝΑΛΑΤΟΣ

                             Σημείωμα του Λεωνίδα  Γ. Μαργαρίτη

                             προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών.

Έφυγε αθόρυβα όπως αθόρυβα έζησε τη φτωχική, μα πλούσια σε ποίηση, ζωή του ο μοναδικός σύγχρονος παραδοσιακός  ποιητής της Πάτρας Τάσος Ξανάλατος.  Eφυγε και πήρε μαζί του, τις μουσικές φωνές, τα άνθη της ψυχής του, τις μελωδίες του, τα χρώματα και τα σύμβολα, τους ήχους και τους στοχασμούς του, τα  λουλούδια του, τις λυρικές αλήθειες, τις μαρμαρυγές, τις ηλιαχτίδες,   τους  αστερισμούς, καθώς επίσης και τη Φοίβια λύρα του,( μερικοί τίτλοι των συλλογών του)  για να ψάλει  με τη χορωδία των αγγέλων  τους δικούς του ύμνους στο Δημιουργό.

Δεν ευτύχησε να δημιουργήσει οικογένεια. Η ζωή τον επιφόρτισε    να διατρέφει και να περιποιείται μέχρι το θάνατό τους δύο κατάκοιτες μεγαλύτερης  ηλικίας αδελφές του, τελείως άπορος  ο ίδιος.

           Με ενέργειες της Εταιρείας Λογοτεχνών του εξασφαλίσθηκε  δωρεάν νοσοκομειακή και ιατρική περίθαλψη σύμφωνα με απόφαση του τότε Υπουργού  Κοινωνικών Ασφαλίσεων σαν  ανασφάλιστος λογοτέχνης.

Ο ποιητής Τάσος Ξανάλατος του Αριστείδη και της Αργυρώς γεννήθηκε τι έτος 1921.Από μικρός ασχολήθηκε με την ποίηση ενώ αργότερα δημοσίευε ανελλιπώς στον τοπικό τύπο ποιήματα, διηγήματα άρθρα και κριτικές του. Ήταν ένας ποιητής με συνέπεια γραμμής πλεύσης.

 Όπως γράφει σε  κριτική του  ο άλλος ποιητής του  ελεύθερου στίχου   Τίμων Στρουθιας  «Θεραπεύει από την ώρα που άρχισε να γράφει ποίηση, τον παραδοσιακό στίχο. Δεν μαγεύτηκε από  τις σειρήνες του σύγχρονου λυρισμού. ΄Εμεινε εκεί αμετακίνητος ,λάτρης πιστός της παράδοσης. Είναι αξιέπαινος βεβαία για τη θέλησή του και την πίστη του. Υπήρξε ένας ποιητής με οδοιπορία στους κύκλους της παράδοσης, που η ποίηση  του  δημιουργούσε  μια νοσταλγία μιας άλλης γραφής αλλά και εποχής. Μια ηρωική στάση καταξίωσης  στους κύκλους του σύγχρονου κόσμου».

Η συγγραφική του παραγωγή αριθμεί  παρά την οικονομική του καχεξία  δέκα εννέα (19) συνολικά τυπωμένα έργα του, από τα οποία δεκαοχτώ ποιητικές συλλογές και ένα  θεατρικό έργο το  :  «Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΡΟΗΣ». Μάλιστα σε μια από της ποιητικές του συλλογές  με τίτλο «Δίχρωμος ήλιος»  προτάσσει  ένα διήγημα και ακολουθούν είκοσι ποιήματα.

Οι ποιητικές του συλλογές έχουν κυκλοφορήσει όλες στην πόλη των Πατρών με δικές του ή και φίλων του δαπάνες.

Τα έργα του που είδαν το φώς της δημοσιότητας είναι τα εξής κατά σειρά κυκλοφορίας:

1.ΜΟΥΣΙΚΈΣ ΦΩΝΕΣ   1955.2.ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ, 1956 3.ΜΕΛΩΔΙΕΣ  1959 4.ΒΕΡΟΝΙΚΗ 1958.5.ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ 1977 6.ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ 1978, 7.ΔΙΧΡΩΜΟΣ ΗΛΙΟΣ 1979,8.ΛΥΡΙΚΗ ΑΜΒΡΟΣΙΑ 1980,9.ΗΛΙΑΚΟΣ ΠΗΓΑΣΟΣ 1982 10.Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΡΟΗΣ(Θέατρο) 1983 11.ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ 1984 12.ΦΟΙΒΙΑ ΛΥΡΑ 1986 13.ΜΑΡΜΑΡΥΓΕΣ 1988, 14.ΠΙΝΕΛΙΕΣ 1992 15.ΛΥΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ 1994 16.ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ 1998. 17.ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ 1999 18.ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ 2.000 19.ΕΝΔΟΜΥΧΟΙ ΚΡΙΝΟΙ 2003.

Με το έργο του ασχολήθηκαν πολλοί κριτικοί και έγραψαν κολακευτικά λόγια πολλές εφημερίδες της εποχής του. Έγραψαν σχετικά οι εφημερίδες  «ΤΑ ΝΕΑ» (7-2-1978) των Αθηνών, «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ» Θεσσαλονίκης η «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ (Αύγουστος 1958)  (6-7-1977) και 4-1-2004, «Η  ΗΜΕΡΑ»  Πατρών (14-1-1978) «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» Πατρών (26-2-1979) «Η ΓΝΩΜΗ»  Πατρών (12-3-1979) «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» Αθηνών (17-4-1980) κ.α.

Από τους κριτικούς  που ασχολήθηκαν με το έργο του ΤΑΣΟΥ ΞΑΝΑΛΑΤΟΥ μπορούμε να αναφέρουμε τους εξής: Γιάννης Βουλδής, Εύα Παπαγγελούτσου, Σωκράτης Σκαρτσής, Τίμων Στρουθιάς, Δημήτρης Πουρνάρας, Γιάννης Καραλής (Πελοποννήσιος) Κώστας Τριανταφύλλου, Αντώνης Φίλιας, Λεωνίδας Μαργαρίτης κ.α.

Για το έργο του ποιητή Τάσου Ξανάλατου έχουν γίνει  τιμητικές αναφορές

στις εξής  ανθολογίες:1.Στη διαρκή Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Μιχαήλ Σταφυλά Τόμος 7^ος σελ.15

2.Στη βιβλιογραφική Εγκυκλοπαίδεια Ελλήνων Λογοτεχνών Τόμος 3^ος σελ. 164.

3.Στη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας  του Χάρη Πάτση τόμος 10^ος  σελ.576

4.Στο αναλυτικό Δελτίο Ελληνικής Βιβλιογραφίας  του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.

5.Λογοτεχνικά Κείμενα Ετήσια έκδοση Εταιρείας Λογοτεχνών Πάτρα 1980 σελ. 116.

6.Λογοτεχνικά Κείμενα Ετήσια έκδοση Εταιρείας Λογοτεχνών Πάτρα 1984 σελ.75,76

7.Λογοτεχνικά Κείμενα Ετήσια Έκδοση Εταιρείας Λογοτεχνών Αχαϊκές Εκδόσεις Πάτρα  1988 σελ.93

8.Ανθολογία Λογοτεχνικών Κειμένων Έκδοση Εταιρείας Λογοτεχνών Εκδόσεις ΕΝΘΕΤΟ Πάτρα 1997 σελ. 117.

9.Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη «Δώρα και Αντίδωρα» Πάτρα  1996  σελ.84.

10.Κώστα Σταμάτη «Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΑΧΑΙΑΣ» Αθήνα 1997 σελ.308-311.

11.Κ.Ν.Τριανταφυλλου «Ιστορικό Λεξικό των Πατρών» 2^η Έκδοση 1980 σελ.272 και 3^η εκδος.1995 στηλ.1452

Η Μίτρα…. ως μετάλιο!

Η Μίτρα…. ως μετάλιο!

Κάθε σπίτι έχει ένα πατέρα! Αυτονόητο θα πείτε… Νοείται αναπληρωτής πατέρας; Υπάρχει αντικαταστάτης; Γίνεται να τον αντιγράψει στον ‘’ρόλο’’ του κάποιος άλλος; Μπορεί να κατασκευαστεί υποκατάστατο; Είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Δεν γελούν όλοι οι άνθρωποι με τα παραπάνω ερωτήματα; Δεν τά απορρίπτουν αυτονοήτως;

Όλοι γελούν και όλοι τα απορρίπτουν! 

Όμως,…όλοι;

Όχι όλοι. Οι δεσποτάδες…δεν γελούν και δεν τα απορρίπτουν. Απορρίπτουν τις φέρουσες και τις παρένθετες μητέρες, αλλά δεν απορρίπτουν τον αντικαταστάτη πατέρα και τον αναπληρωτή! 

Για εκείνες, τις μητέρες (φέρουσες-παρένθετες) διαρριγνύουν τα πολυτελή τους ιμάτια και φωνάζουν στεντορείως  το ‘’ουκ έξεστι’’. Για τους αναπληρωτές πατεράδες βρήκαν την τρίπλα…αν δεν μπορεί…ο φυσικός τι να κάνουμε; Και κάποιος άλλος! 

Πέρα απ τα αστεία και τα υπονοούμενα, και εξ αιτίας της γενικής αδιαφορίας  των χριστιανών (αφού οι ασχολούμενοι με τέτοια θέματα στο παρελθον ήταν μονομανείς μισοπάλαβοι, που ήθελαν να ταχτοποιήσουν τα πάντα) η διοίκηση της Εκκλησίας ξεχνώντας ότι ακριβώς η διοίκηση πρέπει να λαμβάνει υπ  όψιν τούς διοικούμενους, εισήγαγε ένα εντελώς άγνωστο και ξένο στη θεολογία θεσμό, αυτόν του βοηθού επισκόπου! Όπως λέμε βοηθητικό ρήμα στα αρχαία! Στα Γαλλικά δε, χρησιμοιποιείται ο ίδιος ακριβώς  όρος verbe auxiliaire και eveque auxiliaire! 

Βλέπετε και αυτό το …Lux, μας ήρθε εκ της εσπερίας.

Τώρα τελευταία λοιπόν άρχισε παραγωγή τέτοιων…βοηθητικών προσώπων (!) κατά συρροήν. Έγινε η αρχιερατική χειροτονία…απολελυμένη! Δηλαδή χωρίς…’’σπίτι’’!  Επίσκοπος χωρίς μητρόπολη…Tιτουλάριος!! Γυμνό όνομα που δείχνει την εκκλησιαστική μας γύμνια. ‘’Ψιλῷ ὀνόματι’’ λές και η αρχιερωσύνη είναι διευθυντική θέση που αφού δεν κατάφεραν να την επιτύχουν (..άλλη θλιβερή ιστορία) τώρα τους δίδεται ‘’τιμῆς ἕνεκεν’’. Μόνον κατ όνομα! Και να έχεις και τον Χριστό να σου λέει το ‘’ναι, ναι και το όχι, όχι’’. Και συ να είσαι και ναι και όχι!! ‘’Ντυμένος’’ δεσπότης χωρίς καμμιά αρμοδιότητα!  Χωρίς επισκοπική ευθύνη. Ανεύθυνος μανδαρίνος κάποιας αυλής.

Μα ο Δεσπότης γέρασε και δεν μπορεί να διοικήσει την Μητρόπολη, σου λένε! Καλώς, ανθρώπινο το να γεράσει.. Να σκεφτεί να παραιτηθεί το θεωρεί αντικανονικό, το να χειροτονάει πρόσωπα-‘’κούκλες’’ δεν το θεωρεί αντικανονικό; Και τέλος πάντων εκείνους τους παπάδες του, σε τόση υπόληψη τους έχει,  ώστε τους θεωρεί άχρηστους στο να τον βοηθήσουν και πιστεύει ότι μόλις ένας απ αυτούς ‘’ντυθεί αρχιερατικά’’ δια μιας γίνεται ικανός και επαρκής να τον βοηθήσει; Αστειότητες ανεπίτρεπτες, αν θέλουμε να είμαστε Εκκλησία και όχι θρησκευτικό κόμμα της Ελλάδας!

Τελικά έγινε η μίτρα (άλλη κακοφορμισμένη υπόθεση) ένα μετάλλιο. Παλαιότερα κάποιος το είχε προτείνει για όλους τους…αρχιμανδρίτες!  Να μη μείνουν με τον καϋμό! Μιτρομανείς…!!

Σε ποιο αγώνισμα άραγε μετάλλιο; Για ποιόν κόπο, βραβείο; Παρηγοριά σε γεροντοπαλλήκαρα; Επιβράβευση της αγαμίας; Πως χάθηκε η ποιότητα και μειναν ‘’άδεια κουτιά’’ τα εκκλησιαστικά σχήματα; Αυτονομήθηκε η διοίκηση και ‘’τραγουδάει’’ την παροιμία….’’Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει’’.

Έτσι κι αλλοιώς οι Χριστιανοί είναι ψυχικά και νομικά απόμακροι και ξένοι. Κανείς δεν τους ρωτάει, ούτε και για τον επιχώριό τους δεσπότη, πόσο μάλλον για τέτοια θεολογικά θέματα!

Φυσικῷ τῷ λόγῳ, όλα αυτά κανέναν δεν απασχολούν παρά μόνον νοσηρά εκκλησιαστικά πρόσωπα (αρχιμανδρίτες) που πιστεύουν ότι μια τέτοια ανέλιξη είναι ‘’των εφετών το ακρότατον’’, ο παράδεισος επί γής!! Πολύ φτηνιάρικος βέβαια για…παράδεισος πράγμα που πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό και από τους ίδιους και αρχίζουν (ή συνεχίζουν) τις ψεύτικες ‘’υποστηρίξεις’’…(θοῦ Κύριε)…

Όταν το 1977 με τυμπανοκρουσίες επιστροφής στην Κανονική τάξη ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων ο Νόμος 590, ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, μεταξύ των άλλων προσόντων του διεφημίζετο και η κατάργηση του αντικανονικού και αντιεκκλησιαστικού θεσμού του Βοηθού Επισκόπου! Άραγε σε ποια…Ροΐδια κολυμβήθρα βουτήχτηκε εκ των υστέρων και άρχισαν οι μεταμορφώσεις; Πώς το αντικανονικόν του θέματος ξαφνικά έγινε υπόθεση του πόσοι θα χειροτονηθούν; Τι άλλαξε, εν τῳ μεταξύ; Τροποποιήσεις του Νόμου 590/77 πέρασαν ως… bonus…προς την Εκλ. Διοίκηση εκ μέρους της εκάστοτε Κυβερνήσεως και έφτασαν με τροπολογία σε νόμο του 1991 (Ν. 1951/1991 αριθ. 13) να εγκριθούν δέκα θέσεις βοηθών επισκόπων.

Έτσι η διακονία της Εκκλησίας του Χριστού γίνεται στάδιο κοινωνικής καταξίωσης κάποιων κληρικών, οι περισσότεροι των οποίων στο διάστημα της διαδρομής για την επιτυχία του στόχου…έχουν χάσει σίγουρα την ψυχική πολλές φορές και την διανοητική τους ισορροπία..!  

Και όλα αυτά…ad majorem gloriam Dei!!

  enoriako@enoriako.info

EΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΓΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΑΘΑΡΙΌΤΗΤΑΣ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

EΠΙΤ.ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

E-mail:leomargaritis@gmail.com

Τηλ.2610 322901-κιν.6946405993

ΚΑΝΑΡΗ 46 262 ΠΑΤΡΑ

                                                            

                                             Πάτρα 21-10-2014

 Αξιότιμο  Κύριο

  Κώστα Πελετίδη

    Δήμαρχο Πατρέων

        Mαιζώνος αριθ.108

26221  Πάτρα

                                                        Αγαπητέ μου κ. Δήμαρχε, Χαίρε.

                         Με την επιστολή μου αυτή θα ήθελα να  σας συγχαρώ  τόσο προσωπικά όσο και τις υπηρεσίες καθαριότητας του Δήμου, μια και τον τελευταίο καιρό γίνεται εμφανής η προσπάθεια  για να παραμένει πάντα η πόλη καθαρή.

                     Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας του καθαρισμού  μικρής πλατείας στη διασταύρωση των  οδών Ακρωτηρίου και Γλαύκου η οποία ατυχώς για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν μόνιμο ενδιαίτημα των Ευρωπαίων  Ρομά και ένας διαρκής  σκουπιδότοπος .  

                    Επειδή ενδεχομένως θα μην έχει περιπέσει στην αντίληψη των υπηρεσιών  του Δήμου  ή να μην έχει γίνει κάποια γνωστοποίηση του προβλήματος  θεωρώ υποχρέωσή μου,  αφού τελώ σε γνώση,   να ενημερώσω για   προβλήματα καθαριότητας της περιοχής μου, για τα οποία είναι  ανάγκη να επιδείξει το   ενδιαφέρον της η αντίστοιχη  υπηρεσία.

                   Το ένα  είναι ο καθαρισμός αμφοτέρων των πεζοδρομίων των οδών  εκατέρωθεν του ποταμού Γλαύκου.

 Τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα άχρηστα υλικά τα οποία ατυχώς, απορρίπτουν διερχόμενοι και υπάρχει αισθητική ρύπανση του περιβάλλοντος χώρου που δεν αρμόζει στον πολιτισμό μας.

                  Το δεύτερο αφορά  χώρο παραπλεύρως της Χαρτοποιίας πρώην Καγιάφα, όπου   υπάρχει  συστάδα πλατάνων κι ο χώρος έχει καταστεί  χώρος  απόρριψης στερεών αποβλήτων, κυρίως οικιακών συσκευών.

             Και το τελευταίο,   που μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν, είναι   μια  αρκετά μεγάλη έκταση όπισθεν  της Βιομηχανίας  Ζαχαροπλαστικής «ΕΝΤΕΛΒΑΪΣ» στην περιοχή Ιτεών-Λεύκας,   η οποία είναι  απερίφραχτη  και  εγκαταλελειμμένη .

            Αυτή η έκταση    έχει καταστεί   άτυπα αλλά  ουσιαστικά , χώρος απόρριψης   οικοδομικών και  πάσης  φύσεως υλικών. Εκεί  έχουν αναπτυχθεί χόρτα τα οποία σήμερα είναι  ξερά και  ανά πάσα στιγμή υπάρχει άμεσος κίνδυνος πυρκαγιάς ,κάτι που συνέβη   προ  έτους και κινδύνευσε ολόκληρη η περιοχή.

              Αγαπητέ κ. Δήμαρχε η εικόνα που παρουσιάζει ο  χώρος δεν τιμά κανένα και πολύ περισσότερο το Δήμο μας. 

             Παρακαλώ, να γίνει  μια αυτοψία   από  υπεύθυνο του    τομέα,  προκειμένου   να επιβεβαιωθούν  τα  καταγγελλόμενα   και με εντολή σας, να αναληφθούν πρωτοβουλίες.

                             Με την ελπίδα πως θα θελήσετε να αντιμετωπίσετε άμεσα τα θιγόμενα ζητήματα ,

 ευχαριστώ εκ των προτέρων  και διατελώ

                                        με κάθε τιμή. 

                           

                              Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης

                               Ένας υπεύθυνος πολίτης

                            

ΣΕ ΖΟΦΕΡΟ ΚΛΙΜΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΦΕΤΟΣ ΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ

                ΣΕ ΖΟΦΕΡΟ ΚΛΙΜΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΦΕΤΟΣ ΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ

                                                     Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου

                                                     Αντιπροέδρου της Α.Σ.Π.Ε.

             Σε ζοφερή ατμόσφαιρα θα γιορτάσουν φέτος, οι πολύτεκνοι της χώρας τους προστάτες τους,  Τερέντιο και Νεονίλη και τα επτά παιδιά τους, γιορτή που συμπίπτει με τη γιορτή της Εθνικής μας επετείου της 28^ης Οκτωβρίου.

           Με τελευταία απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος, ο εορτασμός σε πανελλήνιο επίπεδο, θα γίνει την πρώτη Κυριακή μετά τη γιορτή  της Εθνικής Επετείου, η οποία συμπίπτει με την πρώτη  Κυριακή  του μηνός Νοεμβρίου(2/11).

        Στις τοποθετήσεις των μελών του Γενικού Συμβουλίου, τονίσθηκε η αναγκαιότητα, να δοθεί έμφαση και να τονισθεί στις εορταστικές εκδηλώσεις, πως η Κυβέρνηση θα πρέπει να σταματήσει την αντιπολιτεκνική, αντιοικογενειακή, και  αντιδημογραφική πολιτική, που ακολουθεί. Θα πρέπει να καταδικασθεί η πολιτική αυτή, αφού σε όλα τα μέτρα, που λαμβάνει, θέτει στην ίδια κατηγορία τους πολυτέκνους με τους αγάμους.

   Είναι γεγονός, πως η συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ,  στα όσα μέτρα έλαβε σε βάρος των πολυτέκνων οικογενειών, ελάχιστα εισέπραξε στο κρατικό κορβανά. Aντιθέτως   επιδείνωσε την οικονομική κατάσταση των πολυτέκνων οικογενειών και τους οδήγησε  σε αδιέξοδα.

Χαρακτηριστική του κλίματος της κυβερνητικής πολιτικής, είναι και η απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας(314/2007) η οποία ορίζει  ότι:

 «σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του Ν. 1892/90, οι παροχές του νόμου αυτού, δηλαδή τόσο το επίδομα, όσο και η ισόβια σύνταξη, έχουν, προσέτι, τον χαρακτήρα κινήτρου προς τους νέους γονείς για την δημιουργία πολύτεκνων οικογενειών, με στόχο την αντιμετώπιση του οξέως δημογραφικού προβλήματος της χώρας. Η χορήγηση δε της συντάξεως, αποτελεί επί πλέον κίνητρο προς τους γονείς, δεδομένου ότι η οικονομική ενίσχυση προς αυτούς δεν θα παύσει να χορηγείται λόγω της ηλικίας των τέκνων. Κατ’ ακολουθία, για να είναι πλήρης και λυσιτελής η συνταγματικώς επιβαλλόμενη προστασία της πολύτεκνης οικογένειας, η ισόβια σύνταξη πρέπει να καταβάλλεται και στον επιζώντα σύζυγο (πατέρα), σε περίπτωση θανάτου της συζύγου του ή, για την ταυτότητα του λόγου, και στην περίπτωση που αυτός λαμβάνει το επίδομα και όλα τα τέκνα του συμπληρώσουν το 23^ο έτος της ηλικίας τους».Παρά τα όσα ρητώς ορίζει το Σ.τ.Ε,. ότι δηλαδή τα επιδόματα-συντάξεις προς την πολύτεκνη μητέρα  και το επίδομα του τρίτου παιδιού δεν αποτελούν « κοινωνικά ή οικογενειακά ή προνοιακά επιδόματα», αλλά έχουν τον χαρακτήρα κινήτρου για την ενθάρρυνση των νέων ζευγαριών, προκειμένου να αποκτήσουν παιδιά, εν όψει του οξύτατου δημογραφικού προβλήματος της πατρίδας μας. Όλα αυτά,  η συγκυβέρνηση τα  έθεσε στον κάλαθο των αχρήστων.

Είναι  γεγονός, πως η χώρα μας προχωρά υπό συνθήκες ζόφου. Είναι ανάγκη να σημειώσουμε,  ότι για πρώτη φορά από το 1921, οι γεννήσεις στην πατρίδα μας  υποχώρησαν  κάτω από το όριο των 100.000 το 2013. Ανήλθαν  μόλις  στις 94.134 γεννήσεις , ενώ  αντίθετα οι θάνατοι έφθασαν στις  111.794.Πρέπει να σημειώσουμε ακόμη, ότι   από τις παραπάνω  γεννήσεις, μόνον οι 80.940 προήρχοντο  από Ελληνίδες.

         Ο κόσμος των πολυτέκνων και η ηγεσία του στο πλαίσιο του εορτασμού, αξιώνει από τη συγκυβέρνηση, να επανεξετάσει το ζήτημα που έχει ανακύψει και στο οποίο δεν έχει δώσει την ανάλογη βαρύνουσα σημασία να προχωρήσει στα εξής καταλυτικά μέτρα:

1) Nα προβεί στην  επαναχορήγηση της ισόβιας σύνταξης της πολύτεκνης μητέρας και  των πολυτεκνικών επιδομάτων, όπως ίσχυαν  μέχρι το 2009.

2) Να προβεί στην  εξαίρεση της πρώτης κατοικίας των πολυτέκνων από τον ΕΝΦΙΑ καθώς και στην  εξαίρεση των γραφείων των πολυτεκνικών Συλλόγων.

3) Να προχωρήσει στην  επαναχορήγηση του δικαιώματος της μετεγγραφής στους πολυτέκνους και τα τέκνα τους, κατά τα δύο πρώτα των σπουδών τους, χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, όπως ίσχυε επί 32 χρόνια  (1979 έως 2010) στις Σχολές  και Τμήματα των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, στην αντίστοιχη Σχολή, που είναι πλησιέστερη του τόπου κατοικίας των γονέων τους ή σπουδάζει ο (η) αδελφός (ή) τους.

4) Να επαναφερθεί  το αφορολόγητο  των παιδιών, όπως καθορίσθηκε με τον Ν. 3842/2010 ( ΦΕΚ 58Α/23-4-2010) στις 25.500 ευρώ για όσους έχουν τέσσερα προστατευόμενα παιδιά και να θεσπισθεί επί πλέον τουλάχιστον 5.000 ευρώ για κάθε ένα από το 5ο και επί πλέον παιδιά.

5) Να εξαιρεθούν της διαθεσιμότητας οι πολύτεκνοι δημόσιοι υπάλληλοι, ανεξαρτήτως του αριθμού των προστατευομένων  παιδιών τους.

6)Να τοποθετούνται οι πολύτεκνοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι εκπαιδευτικοί πολύτεκνοι στον τόπο των συμφερόντων τους και να εφαρμοσθεί και πάλιν  η διάταξη για τον διορισμό των πολυτέκνων εκπαιδευτικών.

7) Να εξαιρεθούν οι πολύτεκνοι από τον φόρο πολυτελείας, δεδομένου ότι απέκτησαν αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού από ανάγκη , λόγω των πολλών παιδιών τους και να έχουν μειωμένα τέλη κυκλοφορίας.

8) Να προστατευθεί η πρώτη κατοικία των πολυτέκνων από τους πλειστηριασμούς.

9) Να αυξηθεί το όριο εισοδήματος για την διανομή τροφίμων παρεμβάσεως Ε.Ε. για τους πολυτέκνους.

               10) Να εφαρμόζεται ο Ν.3454/2006 σε όλες τις περιπτώσεις, που αφορούν τους πολυτέκνους,  που ορίζει πώς αποδεικνύεται η πολυτεκνική ιδιότητα, προκειμένου να μην  εκμεταλλεύονται τον νόμο, άνθρωποι, που δεν έχουν την πολυτεκνική ιδιότητα.

Η ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ EUROSTAT

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ EUROSTAT
 ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΣΤΑΤ ΤΟ “ΒΡΩΜΙΚΟ” 2010!
Μια απίστευτη αποκάλυψη σύμφωνα με την οποία αποκαλύπτεται ότι ο πρώην υπουργός Oικονoμικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου μαζί με τον πρώην πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου
ζήτησαν "αναδρομικό μαγείρεμα" του Χρέους τον Οκτώβριο του 2010, επικαλούμενοι τα swaps της Goldman Sachs! Μιλάμε για το περίφημο swap του Χριστοδουλάκη που ξεκίνησε τη σχέση μας με τον όλεθρο.
Δείτε τα ντοκουμέντα:
Μετάφραση:
Αξιότιμε. κ Γεωργίου,
Ευχαριστώ για την προώθηση της επιστολής από το Υπουργείο Οικονομικών της Ελληνικής Δημοκρατίας που παρέχει σχόλια σχετικά με την αναγκαία διόρθωση του χρέους της Ελληνικής κυβέρνησης εξ αιτίας της πράξης ανταλλαγής (swap transaction) με την Goldman Sachs από το 2001 και μετά.
Έχω λάβει υπό σημείωση την σημαντική καθυστέρηση της απάντησης των Ελληνικών αρχών ως προς την επιστολή της EuroStat της 11ης Ιουνίου 2010 και δεν θα προσδοκούσα τέτοιες καθυστερήσεις να συμβούν στο μέλλον .
Σαν συμπέρασμα, η Eurostat δεν έχει βρει μέσα στην επιστολή από τις Ελληνικές
Αρχές ουσιαστικά επιχειρήματα που θα μπορούσαν να την οδηγήσουν ώστε να αναθεωρήσει την γνώμη της ότι το χρέος της κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας (HR) θα έπρεπε να αναθεωρηθεί το 2001, 2005 και 2008 σαν συνέπεια της συναλλαγής εκτός αγορών (off-market ΙRS) που υπογράφτηκε το 2001 με την Goldman Sachs.
Μιλάμε για ασύληπτες καταστάσεις καθώς σύμφωνα με την παραπάνω επιστολή του Walter Radermacher (επικεφαλή της Eurostat από το 2008), φαίνεται ξεκάθαρα πως οι Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου, μέσω του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου, ζητούν ούτε λίγο ούτε πολύ από την Eurostat να κρύψουν κάτω από το χαλί του χρέους ("διορθώνοντάς το") το δάνειο/swap που συνάφθηκε επί Σημίτη με την Goldman Sachs και που κουκούλωναν οι ίδιοι όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (Σημίτη, Παπαδήμου και Καραμανλή) όλα αυτά τα χρόνια!
Όπως επίσης μιλάμε για την απόλυτη δικαίωση της Ζωής Γεωργαντά που αποκάλυψε τον ρόλο της ΕΣΤΑΤ στο πραγματικό και όχι το πλασματικό έλλειμμα του κράτους, που οδήγησε δια χειρός Γιώργου Παπανδρέου και Γιώργου Παπακωνσταντίνου, τη χώρα μας στο ΔΝΤ και τον ελληνικό λαό στην φτώχεια και την απόγνωση
Τι είναι το περίφημο Swap ή «Δημιουργική Λογιστική» της Goldman Sachs
Από το 1998 η κυβέρνηση Σημίτη έθεσε σα βασική της επιδίωξη την ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική' Ένωση (ΟΝΕ). Σύμφωνα όμως με τα κριτήρια της αυστηρής οικονομικής πολιτικής που επέβαλε η Συνθήκη του Μάαστριχτ έπρεπε το ετήσιο δημόσιο έλλειμμα της χώρας να μην υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ και το συνολικό δημόσιο χρέος το 60% του ΑΕΠ. Αυτά τα νούμερα όμως δεν έβγαιναν με τίποτα για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση Σημίτη, αντί να περιορίσει την παραοικονομία και τη διαφθορά, προτίμησε να αποκρύψει με... «δημιουργική λογιστική» ένα μέρος του χρέους της χώρας, με τη βοήθεια της διαβόητης αμερικανικής επενδυτικής Τράπεζας, Goldman Sachs.
Η κυβέρνηση είχε το 2001 ένα δάνειο 10 δις ευρώ σε γεν που ήθελε να παρουσιάσει μικρότερο για να μην φανεί το συνολικό δημόσιο χρέος. Η «δημιουργική» πρόταση της Goldman Sachs ήταν να μετατραπεί το δάνειο αυτό από γεν σε ευρώ, με βάση όχι τις τρέχουσες ισοτιμίες όπως έπρεπε, αλλά με κάποιες παλιότερες ισοτιμίες που το εμφάνιζαν μειωμένο κατά 2,8 δισ. ευρώ. H διαφορά αυτών των 2,8 δισ. θα ήταν ένα έμμεσο δάνειο της Goldman Sachs στην Ελλάδα, σαν ένα ακόμα swap, το οποίο όμως δε θα φαινόταν στο συνολικό χρέος της Ελ¬λάδας. Οι ετήσιες δόσεις αυτού του swap προς την Gold¬man Sachs ορίστηκαν στα 360 εκατ. ευρώ, συν τον πληθωρισμό, με χρονολογία αποπληρωμής το 2019.
Μετά το τρομοκρατικό όμως κτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου τα επιτόκια έπεσαν και αυξήθηκε η λογιστική αξία του δημόσιου χρέους μας λόγω αυτού του swap. Οι εμπνευστές του τότε δικαιολογήθηκαν πως ό,τι έκαναν το έκαναν από ένα... όραμα για την Ελλάδα και δεν μπορούσαν να φανταστούν την κατοπινή αυτή πτώση των επιτοκίων. Ο οίκος αξιολόγησης Moody's πάντως κάλυψε τη δημιουργική λογιστική της Goldman Sachs, αξιολογώντας με άριστα την Ελλάδα! Οι ίδιες πρακτικές συνέχισαν να χρησιμοποιούνται μέχρι τις αρχές του 2009.
Μετά το σκάνδαλο και τη χρεοκοπία της εταιρίας Enron στις ΗΠΑ, η αμερικανική κυβέρνηση άρχισε ελέγχους στις αμερικανικές Τράπεζες για λογιστικά μαγειρέματα σαν αυτά που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν αυτή η εταιρία. Φοβούμενη η Goldman Sachs θέλησε να ξεφορτωθεί το ελληνικό swap και ζήτησε το 2005 από την ελληνική κυβέρνηση να το πάρει πίσω. Ο υπουργός οικονομικών τότε της Ν.Δ., Γ. Αλογοσκούφης, έβαλε την Εθνική Τράπεζα να το αγοράσει στην πολύ μεγαλύτερη τιμή των 5,5 δισ. ευρώ. H ΝΔ υποστήριξε πως το έκανε αυτό για να επιμηκύνει το χρόνο αποπληρωμής του μέχρι το 2039, μειώνοντας την ετήσια δόση του στα 320 εκατ. ευρώ.
Το χρέος συνέχισε έτσι να είναι κρυφό, αλλά τώρα προς την Εθνική Τράπεζα. Αποκαλύφτηκε ωστόσο το 2010 από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και συνέβαλε στην αύξηση του δημόσιου χρέους της χώρας με τις γνωστές σε όλους συνέπειες. Στις 10 Ιανουαρίου 2011 διαβιβάστηκε στην Ελληνική Βουλή από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου η μηνυτήρια αναφορά του Αυστριακού οικονομολόγου Φαγιάντ Μουλά Καλί, ο οποίος υποστήριζε ότι με το swap του 2001 διαπράχθηκε ένα αδίκημα εξαπάτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ελλάδα και την Goldman Sachs, που έκρυψαν ένα μέρος του ελληνικού χρέους.
Αντίστοιχα το πρακτορείο Bloomberg προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), ζητώντας τη δημοσίευση των εκθέσεων για το πώς έκρυψε η Ελλάδα τα ελλείμματά της με τα swaps. Ο πρόεδρος της Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, αρνήθηκε να το κάνει, υποστηρίζοντας ότι οι αποκαλύψεις αυτές «θα μπορούσαν να πλήξουν την εμπιστοσύνη της Κοινής Γνώμης». Ένα αντίστοιχο άρθρο της Ελευθεροτυπίας στις 23 Ιανουαρίου 2011 μιλούσε για «ένα swap με μπλε και πράσινους κόκκους»...
Ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Όλι Ρεν, δήλωσε πάντως πως τα swaps δεν είναι πάντα παράνομα, εφόσον είναι συμβατά με τα επιτόκια της αγοράς. Το δικό μας όμως, όπως είπαμε, δεν ήταν, αλλά είχε τροποποιηθεί σε άλλα παλαιότερα, βολικά επιτόκια.
Η έκθεση της Eurostat τον Νοέμβριο του 2009 αποκάλυψε πως η Ελλάδα είχε πραγματοποιήσει πολλές μυστικές ανταλλαγές χρέους (swaps) από το 2001 έως τα τέλη του 2007, οι οποίες οδήγησαν έτσι στην αύξηση του εθνικού χρέους της. Ένα ακόμα λογιστικό κόλπο που έκανε η Goldman Sachs επί κυβέρνησης ΝΔ ήταν να μειώσει λογιστικά το δημόσιο χρέος κατά 0,5% του ΑΕΠ, προεξοφλώντας μελλοντικά έσοδα των αεροδρομίων της χώρας! Μπόρεσε έτσι να «αμειφθεί» για τις υπηρεσίες της, 300 εκατ. ευρώ.
Ένα βασικό ερώτημα είναι εάν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας γνώριζαν τη «δημιουργική» μας λογιστική κι έκαναν απλώς τα στραβά μάτια, ή αν τους είχαμε πραγματικά ξεγελάσει, μέχρι την αποκάλυψη της. Η απάντηση -τεκμηριωμένη από πολλούς ξένους οικονομολόγους- είναι πως, ναι, γνώριζαν, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μια βιομηχανική χώρα και ανταγωνίστρια της Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά μια καλή αγορά γι' αυτές για να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της...
Αφενός μάς δάνειζαν τοκογλυφικά με αρκετά μεγαλύτερο τόκο απ' ό,τι οι ίδιες δανείζονται και αφετέρου καταλάμβαναν με τις πολυεθνικές εταιρίες τους την εγχώρια αγορά μας. Από την άλλη μεριά φρόντιζαν πάντα να διατηρείται η αντιπαράθεσή μας με την Τουρκία, για να συνεχίζουν να πουλούν πολεμικό υλικό και στα δυο εμπλεκόμενα μέρη! Ούτε λόγος βέβαια να αποδεχτούν τα ανατολικά μας σύνορα ως σύνορα της Ευρώπης ή να επιτιμήσουν ποτέ την Τουρκία για τις συνεχείς προκλήσεις της εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας...
Τέλος, «μιζάροντας» τις διεφθαρμένες ελληνικές επιχειρήσεις (βλέπε Siemens) μπορούσαν να κερδίζουν με υπερτιμολογήσεις ακόμα περισσότερα και να πουλούν με εξωφρενικές τιμές είτε «υποβρύχια που γέρνουν» είτε «σιφοράι» της... συμφοράς.
Η δε ΕΚΤ έχει παραδεχτεί πως το ελληνικό swap διόγκωσε το εθνικό χρέος της χώρας, αλλά κρατάει χαμηλούς τόνους γιατί κατηγορείται και η ίδια ότι έκανε τα στραβά μάτια.
Μιλάμε λοιπόν για ένα δάνειο 2,8 δισεκ. ευρώ το 2001 πληρώνουμε στην Goldman Sachs 21 δισεκ. ευρώ μέχρι το 2037, ενώ παράλληλα δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή πόσα ακόμα θα πληρώσουμε διότι η τιμή της συναλλαγής του 2001 είναι αυξανόμενη!
Το πιο συγκλονιστικό δε της όλης υπόθεσης είναι ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, σκοπίμως διόγκωσαν το δημόσιο χρέος με 21 δισεκ. ευρώ από την συναλλαγή του 2001 και η ΕΛΣΤΑΤ το αποδέχθηκε!
Αν δεν καταγγελθεί λοιπόν αυτή η σύμβαση, αν δεν τιμωρηθούν για αυτή την πρωτοβουλία όσοι εμπλέκονται και αν δεν ανοίξουν όλοι οι λογαριασμοί του υπουργικού συμβουλίου του Σημίτη προς αναζήτηση της προμήθειας, τότε φοβάμαι πως θα μιλάμε για ένα έγκλημα, που όμοιο του δεν έχει ξαναυπάρξει στην παγκόσμια ιστορία και που θα μπορεί μόνο να χαρακτηριστεί ως μια εκ προμελέτης γενοκτονία!
Καλούνται λοιπόν οι εισαγγελείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους άμεσα και να οδηγήσουν τους ενόχους στην δικαιοσύνη!
Η απάτη της αναμόρφωσης του ελληνικού χρέους εμπίπτει στις διατάξεις του ελληνικού νόμου 3691/2008 «Πρόληψη και καταστολή της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και άλλες διατάξεις» σε εφαρμογή της ευρωπαϊκής οδηγίας. (βλέπε PDF)
Η ευθύνη των κυβερνητικών παραγόντων, ΕΛΣΤΑΤ, Δ.Σ. των Ασφαλιστικών Ταμείων, Τράπεζας Ελλάδας, κλπ. κατά τον Ν. 3691/2008 περί ενδεχόμενης χρηματοδοτήσεως παράνομων δραστηριοτήτων ερείδεται στο γεγονός ότι μετά την αναμόρφωση του χρέους δεν αποζημιώθηκαν από τα αποθεματικά των ταμείων οι έλληνες ομολογιούχοι του Ελληνικού Δημοσίου οι οποίοι αποκλείστηκαν από τη ρύθμιση και απώλεσαν τις περιουσίες τους μαζί με τους ασφαλισμένους των ταμείων ενώ αντίθετα αποζημιώθηκαν και μάλιστα στο ακέραιο τα vulture funds όπως αυτό του George Soros, o οποίος έxει καταδικαστεί τελεσίδικα από γαλλικό δικαστήριο για οικονομικό έγκλημα.
Καλούνται επίσης όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να παραιτηθούν και το ίδιο να πράξει η ηγεσία της δικαιοσύνης που έκριναν τον μνημόνιο και την πολιτική που ακολουθήθηκε πάνω σε πλαστά στοιχεία συνταγματικά!
Μόνο έτσι η Δικαιοσύνη, θα υποχρεωθεί να πράξει το καθήκον της.
logiosermis.net

ΘΕΣΕΙΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ

ΘΕΣΕΙΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

    Eρώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι
«προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς
προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν
πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω
ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία
σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην
Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;

 Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω
κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το
404 π.χ.

 Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
 Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του
λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για
Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ.
αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και
πάντως, μετά τον παράξενο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία
πεθαίνει.
Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας.
Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό
ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα
και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των
διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά
μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε
στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους
υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι
 Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο, (: Είπαμε ότι
ο ορισμός  της ελληνκότητας είναι το «ΟΥΧ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ*,
ιδέες- ΔΟΓΜΑΤΑ & ανθρώπους- ΔΕΣΠΟΤΕΣ»).
 Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής, (: ελληνιστικό = σαν
ελληνικό), οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές
εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών.
Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις
δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή
αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο
Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της
Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των «δυνατών» και των
 ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι
στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ΄ αυτήν του Πεκίνου.
 Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η
Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν
εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ΄ αυτή την περίοδο;
 Καστοριάδης: Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν
αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η
τουρκοκρατία.
Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνο ότι επί
τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους,
ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι
οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ΄ αυτή την
περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή.
Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον
ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία
να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία**. Την επομένη της πτώσης της
Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.
 Δημοσιογράφος: Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί
μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;
 Καστοριάδης: Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο
λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η
συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι
κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να
διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα
χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο
μορφή.
Δημοσιογράφος: Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική
περίπτωση;
Καστοριάδης: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της
Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η
αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον
εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις
είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με
προγράμματα, ούτε καν με «ταξικά» συμφέροντα.
 Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην
Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του
ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία
είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος
δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες.
Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η
φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των
κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί
 ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες,
κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.

 Δημοσιογράφος: Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις
εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;
 Καστοριάδης: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο
Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα
όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την
Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης
Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που
κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να
δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα
τα πληρώνουμε ακόμη.
 Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι
Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους
Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον
Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν «ελιά, ελιά και Κώτσο
βασιλιά»;
 Δημοσιογράφος: Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν
αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε
τις απόψεις σας;
 Καστοριάδης: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα
επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε
όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του
ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε
τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια
περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας
μη μιλάμε για δημοκρατία .Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για
την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν
 κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι
υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την
κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.
 Δημοσιογράφος: Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;
 Καστοριάδης: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική
ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια
στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα
μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά
δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.
 Δημοσιογράφος: Θέλετε να πείτε ό,τι έγινε -αντιθέτως- σε άλλες χώρες,
στη Δυτική Ευρώπη;
 Καστοριάδης: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε
κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956: «Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην
Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει
υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα
δικαιώματά του.  Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την
ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;».
-Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου
βρίσκεσαι.

*Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής.
Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής
σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από
το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους
στοχαστές του 20ου αιώνα.
 Πηγή: Βιβλίο,  Η ελληνική ιδιαιτερότητα- Τόμος Β΄

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΒΕΡΡΑ

                                                 H ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ     ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

 ΚΑΙ

                                                                    Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΤΡΩΝ

σας προσκαλούν  να παραστείτε

την  20^η  Οκτωβρίου 2014      και ώρα 7,00

στην αίθουσα  της  Δημοτικής Βιβλιοθήκης

όπου θα  παρουσιαστεί  το  νέο  βιβλίο της

                                         ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ Ι. ΒΕΡΡΑ

                                                      με τίτλο:

«ΑΧΡΟΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ»

 Εκδόσεις: Γαβριηλίδης

Για το βιβλίο  θα μιλήσουν οι φιλόλογοι:

΄Αρης Δρουκόπουλος και Μίνα Πετροπούλου

Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα διευθύνει

  ο πρόεδρος της Εταιρείας Λεωνίδας Μαργαρίτης

                           Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ

                   ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ

                    Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Eπιτ. Δικηγόρου 
                                                     Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε.
          Ένα από τα βάθρα του Δημοκρατικού πολιτεύματος είναι και ο συνδικαλισμός.  Βεβαίως έχουμε τον συνδικαλισμό του ιδιωτικού τομέα εργαζομένων και φυσικά του Δημοσίου τομέα αντίστοιχα. Βασικός σκοπός του συνδικαλισμού είναι η περιφρούρηση της  εργασίας  και των συνθηκών υπό τις οποίες αυτή προσφέρεται καθώς και ο καθορισμός του ύψους των μισθών και ημερομισθίων των εργαζομένων.

Μεταξύ των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και στο δημόσιο υπάρχει μια ουσιαστική ,βασική και ποιοτική διαφορά. Στον ιδιωτικό τομέα ο επιχειρηματίας επιλέγει εκείνος τον τρόπο πρόσληψης, το ανώτατο ύψος του μισθού που θα προσφέρει στα διευθυντικά του στελέχη ,στους εργάτες και υπαλλήλους του. Εκείνος ορίζει τα  προσόντα εκείνων που θα απασχολήσει στην επιχείρησή του και φυσικά εάν η επιχείρησή του δεν προχωρά οικονομικά σωστά μπορεί και να την  κλείσει και , να απολύσει μέρος ή και το σύνολο του  προσωπικού  της.

Στο Δημόσιο τομέα που εργοδότης του είναι το κράτος με τους εκάστοτε εκφραστές  και εκπροσώπους του, το ζήτημα διαφέρει.  Εδώ η πρόσληψη προσωπικού δεν πρέπει να είναι υπόθεση του κάθε πολιτικού-κομματικού παράγοντα, αφού άλλωστε και η αμοιβή αυτού του προσωπικού βαρύνει όλους τους πολίτες φορολογουμένους.

Το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό θα μας τονίσουν κάθε φορά που απειλούνται συμφέροντα εργαζομένων, οι συνδικαλιστές.  Όμως οι εκάστοτε πολιτικοί-κομματικοί παράγοντες στην προσπάθειά τους πάντα να κρατήσουν και να κρατηθούν στην εξουσία διεύρυναν με πλήθος μη αναγκαίων προσλήψεων τον αριθμό του προσωπικού του Δημοσίου και Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών σε τέτοιο σημείο που  σήμερα στην περίοδο οικονομικής κρίσης που βιώνουμε οι δανειστές μας ,προκειμένου να συνεχίσουν το δανεισμό μας αξιώνουν τη μείωση του προσωπικού του δημοσίου τομέα, το οποίο και θεωρούν μεγάλο  και τα  έξοδα προσωπικού υπερβολικά. Πολύ ορθά  ο Ζαν-Κλώντ -Γιούνκερ σε δηλώσεις του σημείωνε πρόσφατα πως «οι Έλληνες πληρώνουν τα λάθη ενός ολοκλήρου  πολιτικού συστήματος και όχι μόνο μίας η δύο κυβερνήσεων»

           Δυστυχώς αυτό το πολιτικό σύστημα ουδόλως  δείχνει να κατανοεί την οξύτητα του προβλήματος και δεν δέχεται να το αλλάξει. Συνεχίζει να βαδίζει στο ίδιο μήκος κύματος. Μεταξύ αναξιοκρατίας, οικογενειοκρατίας και νεποτισμού. Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας γίνεται από πρόσωπα τα οποία επιλέγει το ίδιο το σύστημα ανεξαρτήτως  προσόντων, ήθους και ικανοτήτων .Η  αναξιοκρατία επικρατεί σε απολυταρχικά καθεστώτα όπως εξελίχθηκε και το καθεστώς στη χώρα μας όπου κυριαρχεί η διαφθορά και η ανικανότητα κάτι που όπως είπαμε παραπάνω αποτελούν και τη βασική αιτία της χρεοκοπίας της χώρας.

Ο νεποτισμός στη χώρα μας ανθεί πολλά χρόνια τώρα .Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο κυριαρχούν γόνοι πενήντα οικογενειών. Το μοναδικό προσόν τους είναι ένα  βαρύ όνομα, είναι οι λεγόμενοι «αχθοφόροι μεγάλων ονομάτων»  του δημόσιου βίου.

Ο συνδικαλισμός είναι προέκταση του κομματικού μηχανισμού και βοηθός της εξουσίας στην ικανοποίηση ρουσφετιών.

Τώρα που η οικονομία της χώρας έχει πιάσει πάτο θα περίμενε κανείς να βάλουν λίγο μυαλό. Μολονότι η ανεργία έχει φθάσει  τους 1.500.000 ανέργους  μεταξύ των οποίων 700.000 νέοι, κανένας δεν συγκινείται, απλώς ένας Υπουργός  της φαμίλιας  Μητσοτάκη που έχει  αδελφή στο κοινοβούλιο,   ανιψιό  Γραμματέα Περιφέρειας και πατέρα πρώην πρωθυπουργό  που  δεν εργάστηκαν ουδέποτε, ανάλαβε να καθαρίσει τον  κλάδο των δημοσίων υπαλλήλων από παρανόμως προσληφθέντες, που χρησιμοποίησαν πλαστά η πλαστογραφημένα δικαιολογητικά κατά την πρόσληψή τους ή που οι συμβάσεις τους από ορισμένου χρόνου και με αδιαφανείς διαδικασίες κατέστησαν αορίστου χρόνου.

Οποία υποκρισία να επιχειρούν να επιφέρουν κάθαρση στο δημόσιο βίο αυτοί που κυρίως με την πολιτεία τους και την τακτική τους ευθύνονται κατά κύριο λόγο  για τους   διορισμούς ημετέρων..

Αλήθεια πόσο ηθικό είναι από την μια πλευρά να έχουμε 700.000 νέους ανθρώπους στην ανεργία και από την άλλη να συνεχίζουμε να προστατεύουμε εκείνους που με πλαστά έγγραφα πέτυχαν το διορισμό τους ή κι ακόμη εκείνους που χωρίς φανερές διαδικασίες, υπό το σκότος πέρασαν από τις εξάμηνες η δωδεκάμηνες συμβάσεις στις συμβάσεις αορίστου χρόνου ανεξαρτήτως εάν ήταν αναγκαίες ή όχι οι προσλήψεις τους;

Οι συνδικαλιστές μας έχουν αναλάβει την προστασία των πλαστογράφων, των κομματικών εγκαθέτων και   νεποτιστών που κατάλαβαν μια θέση που δεν δικαιούνταν και που 700.000 άνεργοι τη βλέπουν  μόνο  στα μαύρα-κατάμαυρα όνειρα τους.

Είναι θεμιτό και νόμιμο, είναι ηθικό προκειμένου περί υπαλλήλων των Δήμων να βαρύνεται ο λαός με τιμολόγια υπερβολικά για την πληρωμή των παρανόμως και καθ' υπέρβαση των υπαρχόντων αναγκών  προσληφθέντων και να παραγνωρίζονται τα δικαιώματα προστασίας των πολιτών από την αβάσταχτη  φορολογία των υποτίθεται ανταποδοτικών τελών;.

Είναι αδιανόητη η άρνηση αξιολόγησης και έρευνας των δικαιολογητικών βάσει των οποίων έγιναν προσλήψεις προσωπικού. Οι Δήμοι και διάφορες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί δεν αποτελούν φιλανθρωπικά ιδρύματα και πολύ περισσότερο μαγαζάκια των Δημάρχων και λοιπών δημοτικών και άλλων παραγόντων. Πρέπει να καταλάβουν πως είναι  λαϊκοί εντολοδόχοι και πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις εντολές  και προς το συμφέρον των εντολέων τους. Η όποια πaρέκκληση είναι καταδικαστέα οι δε συνδικαλιστές που υποθάλπουν την παρανομία με μια κακώς  νοούμενη αλληλεγγύη, στερούνται ηθικού ερείσματος  και ως τέτοιοι παραμένουν κατακριτέοι.