ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ

ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ

Περάσαμε απ’ τη Νικόπολη,
Θαυμάσαμε το Μνημείο του Οκταβιανού
μας θύμιζε τη ναυμαχία του Ακτίου.
Είδαμε τα πλοία της Κλεοπάτρας
να αποχωρούν
και τον Αντώνιο να την ακολουθεί
για να γλιτώσει την οργή του Αύγουστου.
Δρασκελίσαμε τις πύλες του Νεκρομαντείου
θελήσαμε να μυηθούμε
στην τελετή της Νέκυιας.
Αναζητήσαμε τις σκιές των προγόνων
από τον Ιεροφάντη Πλούτωνα.
Γυρίσαμε άπραγοι και
με αβέβαιο μέλλον
Είχαμε σκοτώσει τους Ιερείς
και είχαμε ξεριζώσει τις δάφνες.
Πάνω απ’ το Μαντείο έστεκε ο Αηγιάννης
νεώτερος προφήτης Εκείνου
που δέσποσε με το λόγο του
«μη μεριμνήσετε τι φάγετε και τι πίετε,»
«αγαπάτε αλλήλους»
«ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις»
Αυτός τα είπε ποιος τα άκουσε
και περισσότερο ποιος τα εφάρμοσε.
Εμείς τρέχαμε να προλάβουμε το σήμερα
που ήδη έφυγε κι αυτό με την ανατολή της μέρας
Μετράμε πια σβησμένα κεριά.
Στον Αχέροντα με το βαρκάρη
στα κουπιά και το τιμόνι σταθερό
κόντρα στο ρεύμα πορευθήκαμε
για την Αχερουσία
Μ’ ένα ασημένιο νόμισμα στα δόντια
διόδια για την άλλη ζωή.
Ο περατάρης του Άδη μας διασκέδαζε το φόβο
με ιστορίες κι ανέκδοτα.
Εμείς γαντζωμένοι στα πλευρά του πλεούμενου
αναλογιζόμαστε τους αιώνες που πέρασαν
από το πρώτο εκείνο πέρασμα στην Αχερουσία.
Κάποιος ερώτησε σε μια ανάπαυλα σιωπής
αν πλησιάζαμε στο τέρμα.
τότε ήρθε η απάντηση:
"ην Αχερουσία της αποξήραναν'.
Ώστε γλιτώσαμε αναφώνησε κάποιος
κι όλοι ξέσπασαν σε γέλια…
Πόσο αλήθεια πιστεύαμε στους μύθους…
οι πραγματικότητες πάντα προσγειώνουν!…

Λεωνιδας Γ.Μαργαρίτης