ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν. Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ
ΓΡΑΦΕΙΑ: ΚΑΝΑΡΗ 46 26222
ΤΗΛ-FAX.:2610 322.901-e-mail:leomargaritis@gmail.com
ΠΑΤΡΑ
Πάτρα 27-5-2010
Κύριο
Παύλο Γερουλάνο
Υπουργό Πολιτισμού
ΑΘΗΝΑ
Κύριε Υπουργέ,
Η Εταιρεία Λογοτεχνών πρόσφατα με την ευκαιρία άφιξής σας στην πόλη μας επανέλαβε το Πανπατραϊκό αίτημα για τη μετατροπή του σπιτιού που γεννήθηκε ο Εθνικός μας ποιητής σε Μουσείο Ενθυμημάτων Παλαμά. Σ’ αυτή μας την επιστολή ουδεμία απάντησα δόθηκε.
Αντίθετα με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι πρόκειται να χρηματοδοτήσετε από τα δανεικά που καλείται να εξοφλήσει ο Ελληνικός-Ορθόδοξος Λαός μας τη συγκέντρωση των ανά των κόσμο ομοφυλοφίλων για να μας παρουσιάσουν τις χωρίς αισχύνη εκδηλώσεις τους.
Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πολύ περισσότερο να κατανοήσουμε ότι σε μια εποχή σκληρής οικονομικής κρίσης η οποία επιβάλλει μια επίσης σκληρή και απάνθρωπη λιτότητα, με την περικοπή μισθών και συντάξεων και την επιβολή νέων δυσβάσταχτων φόρων εσείς θα τολμήσετε να υποχρεώσετε τον Ελληνικό λαό να χρηματοδοτήσει από το υστέρημά του τις παρά φύση διασκεδάσεις ανθρώπων που έχουν καταστήσει φυσικό το αφύσικο.
Μπορεί η ανοχή των κοινωνιών στα άτομα με απόκλιση από το φυσικό να είναι αποδεχτή ως ιδιαιτερότητα αυτών των ατόμων, αλλά η αυθάδης προβολή των αφύσικων αυτών προτιμήσεων και ιδιαιτεροτήτων τους ως πολιτιστικών προϊόντων είναι απαράδεκτη όταν μάλιστα αυτές τις εκδηλώσεις καλείται να πληρώσει ο κατά φύση βιώνων καταχρεωμένος και πενόμενος Ελληνικός Λαός.
Σας καλούμε, με όλη τη σοβαρότητα που απαιτούν οι περιστάσεις ,να ακυρώσετε τη διοργάνωση των υποτιμητικών και στο σύνολό τους απορριπτέων από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών εκδηλώσεων των παρά φύση ατόμων για να μη χρεωθείτε τον εξευτελιστικό χαρακτηρισμό του προαγωγού της Ελληνικής Κοινωνίας, υπό το πρόσχημα και επίχρισμα μιας δήθεν πολιτιστικής στην ουσία δε χλευαστικής φύσεως εκδηλώσεως.
Εάν δεχθούμε ως αληθές και όντως είναι αληθές ότι το φυσικό είναι και ωραίο και το αφύσικο είναι αποκρουστικό, ασφαλώς η αποκρουστική αφυσικότητα δεν είναι πολιτιστική αλλά εκφυλιστική εκδήλωση που δεν ταιριάζει καθόλου στον διαιώνιο Ελληνικό πολιτισμό.
Γι’ αυτούς τους λόγους δεν πρέπει να επιμείνετε στην πραγματοποίηση της προκλητικής και εξοργιστικής και βάναυσης για τα ήθη του φτωχού Ελληνικού Λαού και εμπαικτικής των ηθικών αξιών του προγραμματισμένης και χρηματοδοτούμενης όπως φημολογείται από το Υπουργείο σας εκδήλωσης που χλευάζει τα πολιτιστικά πρότυπα και τις ηθικές αξίες της πλειονότητάς του.
Εάν παρά ταύτα επιμείνετε, θα καταγραφείτε στην Ιστορία στιγματισμένος, ως στερούμενος του σθένους που οι ώρες απαιτούν για τη διακήρυξη της αλήθειας ,ότι η φύση έχει δίκιο και ότι το παρά φύση είναι ασθένεια που χρήζει θεραπείας και όχι προκλητικής προβολής.
Για την Εταιρεία Λογοτεχνών
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν. Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΗΛ-FAX.:2610322.901
e-mail:leomargaritis@gmail.com
ΓΡΑΦΕΙΑ: ΚΑΝΑΡΗ 46 26222
ΠΑΤΡΑ
Πάτρα 12-5-2011
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 5η
Προς όλα τα μέλη της Εταιρείας
και συνεργάτες του περιοδικού «ΑΧΑΙΚΑ»
Αγαπητοί φίλοι,
Μετά από εισήγησή του προέδρου μας ως νομαρχιακού συμβούλου, το Νομαρχιακό Συμβούλιο αποδέχθηκε παμψηφεί την πρότασή του για επανέκδοση του περιοδικού που εξέδιδε ομάδα συμπολιτών μας υπό την επιμέλεια του πρώτου προέδρου της Εταιρείας μας αείμνηστου Κώστα Τριανταφύλλου με τον τίτλο «ΑΧΑΙΚΑ»
Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε το Φθινόπωρο του 2004 ενώ το τελευταίο (17ο ) λίγο πριν από το Νοέμβριο του 2010. Σ’ αυτά τα χρόνια στις 4.352 σελίδες του περιοδικού εμφανίσθηκαν ισόρροπα παλιοί και νέοι συγγραφείς. Η ποίηση, το διήγημα ,η νουβέλα, το χρονικό το δοκίμιο η μελέτη, το θέατρο, η κριτική βιβλίου θεάτρου και εικαστικών τεχνών, τα σχόλια και τα σημειώματα και τα βιβλιογραφικά δελτία οι έρευνες οι συνεντεύξεις οι λογοτεχνικοί διαγωνισμοί και άλλα πολλά αποτελούν τα είδη που γεμίζουν τους 17 τόμους του περιοδικού.
Ο πρόεδρός μας επιμελητής της έκδοσης συνέταξε και καταχώρησε στο 16ο τεύχος πίνακα των θεμάτων που φιλοξενήθηκαν στα 15 τεύχη του κατά συγγραφέα. Έτσι έχουμε πλήρη ενημέρωση για τους συνεργάτες του περιοδικού και για τη συνολική συγγραφική προσφορά καθενός που έχει συμπεριληφθεί στις σελίδες του.
Το περιοδικό της πρώτης περιόδου είχε λιγότερες σελίδες(72) την δε επιμέλειά του είχε ο αείμνηστος ιστορικός της Πάτρας Κώστας Τριανταφύλλου και κυκλοφορούσε με την αρωγή του εκ Λεχαινών Μενελάου Ιωαν. Κυριακοπούλου. Κυκλοφόρησαν από το 1937 έως και το 1940 συνολικά 15 τεύχη ενώ ένα ακόμη που τυπώθηκε το 1943 (16ο) και ήταν αφιερωμένο στον Εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά κατασχέθηκε από τις αρχές Γερμανικής κατοχής.
Τα σχόλια του τοπικού τύπου και άλλων λογοτεχνικών περιοδικών της Αθήνας για το περιοδικό μας της εποχής εκείνης αλλά και της πρόσφατης ήταν επαινετικά μέχρι ενθουσιώδη.
Είχαμε την ευκαιρία να χαρούμε μαζί με το σύγχρονο αφιερωμένο στον Κωστή Παλαμά πανηγυρικό τεύχος (14ο ) και το (16ο )τεύχος που κατασχέθηκε και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Στον εισαγωγικό σημείωμα του πρώτου τεύχους της νέας περιόδου μεταξύ άλλων ως υπεύθυνος έκδοσής του, ο πρόεδρός μας σημείωνε και τα εξής:
«Ελπίζουμε στη νέα περίοδο έκδοσης του περιοδικού μας «ΑΧΑΙΚΑ» να εξασφαλίσουμε όσο εξαρτάται από εμάς, μια σταθερή πορεία του, μέσα στο χρόνο. Πρέπει να τονίσουμε πως δεν είναι όργανο κανενός και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα κανενός συγκεκριμένου προσώπου ή προσώπων, είναι όργανο των συμφερόντων όλων των απανταχού της γης Αχαιών, για την πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη της Αχαΐας»
Mετά την κατάργηση όμως του θεσμού της Νομαρχίας η οποία συνέπεσε με την εκδήλωση συμπτωμάτων ηθικής κρίσης που είχε ως συνέπεια και την οικονομική , η έκδοση του περιοδικού φαίνεται να μην είναι στις προτεραιότητες του φορέα της Περιφέρειας , να σημειώσουμε ότι δεν έχουν εισέτι εξοφληθεί τα έξοδα έκδοσης του τελευταίου (17ου) τεύχους.
Δεν θεωρούμε πως θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά το τέλος του περιοδικού .
Απευθυνόμεθα στα μέλη μας και γενικότερα στους συνεργάτες του περιοδικού, και τους φίλους να σηκώσουμε όλοι μαζί το βάρος της συνέχισης ενωμένοι σε μια κοινή προσπάθεια
Είναι κρίμα κάτι που με μεράκι ξεκίνησε να τερματίσει εξ αιτίας της αδιαφορίας κάποιων υπευθύνων.
Σας καλούμε και περιμένουμε να κάνουμε μαζί αυτή τη φορά, μια νέα αρχή με στόχο τη συνέχεια του περιοδικού μας αναλαμβάνοντας τόσο την ηθική-πνευματική όσο και αναλογικά, την οικονομική στήριξη έκδοσης του.
Ο πρόεδρός μας ως επιμελητής έκδοσης του περιοδικού θεωρεί εαυτόν επιστρατευμένο σ’ αυτή την προσπάθεια. Σας καλούμε για την αποστολή συνεργασίας σας μαζί με την αναλογία του κόστους των σελίδων των κειμένων σας κάτι που θα αποτελέσει και πνοή ζωής και ανανέωσης για μια τρίτη περίοδο του περιοδικού μας.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης Μάρθα Βασκαντήρα
ΤΗΛ-FAX.:2610322.901
e-mail:leomargaritis@gmail.com
ΓΡΑΦΕΙΑ: ΚΑΝΑΡΗ 46 26222
ΠΑΤΡΑ
Πάτρα 12-5-2011
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 5η
Προς όλα τα μέλη της Εταιρείας
και συνεργάτες του περιοδικού «ΑΧΑΙΚΑ»
Αγαπητοί φίλοι,
Μετά από εισήγησή του προέδρου μας ως νομαρχιακού συμβούλου, το Νομαρχιακό Συμβούλιο αποδέχθηκε παμψηφεί την πρότασή του για επανέκδοση του περιοδικού που εξέδιδε ομάδα συμπολιτών μας υπό την επιμέλεια του πρώτου προέδρου της Εταιρείας μας αείμνηστου Κώστα Τριανταφύλλου με τον τίτλο «ΑΧΑΙΚΑ»
Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε το Φθινόπωρο του 2004 ενώ το τελευταίο (17ο ) λίγο πριν από το Νοέμβριο του 2010. Σ’ αυτά τα χρόνια στις 4.352 σελίδες του περιοδικού εμφανίσθηκαν ισόρροπα παλιοί και νέοι συγγραφείς. Η ποίηση, το διήγημα ,η νουβέλα, το χρονικό το δοκίμιο η μελέτη, το θέατρο, η κριτική βιβλίου θεάτρου και εικαστικών τεχνών, τα σχόλια και τα σημειώματα και τα βιβλιογραφικά δελτία οι έρευνες οι συνεντεύξεις οι λογοτεχνικοί διαγωνισμοί και άλλα πολλά αποτελούν τα είδη που γεμίζουν τους 17 τόμους του περιοδικού.
Ο πρόεδρός μας επιμελητής της έκδοσης συνέταξε και καταχώρησε στο 16ο τεύχος πίνακα των θεμάτων που φιλοξενήθηκαν στα 15 τεύχη του κατά συγγραφέα. Έτσι έχουμε πλήρη ενημέρωση για τους συνεργάτες του περιοδικού και για τη συνολική συγγραφική προσφορά καθενός που έχει συμπεριληφθεί στις σελίδες του.
Το περιοδικό της πρώτης περιόδου είχε λιγότερες σελίδες(72) την δε επιμέλειά του είχε ο αείμνηστος ιστορικός της Πάτρας Κώστας Τριανταφύλλου και κυκλοφορούσε με την αρωγή του εκ Λεχαινών Μενελάου Ιωαν. Κυριακοπούλου. Κυκλοφόρησαν από το 1937 έως και το 1940 συνολικά 15 τεύχη ενώ ένα ακόμη που τυπώθηκε το 1943 (16ο) και ήταν αφιερωμένο στον Εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά κατασχέθηκε από τις αρχές Γερμανικής κατοχής.
Τα σχόλια του τοπικού τύπου και άλλων λογοτεχνικών περιοδικών της Αθήνας για το περιοδικό μας της εποχής εκείνης αλλά και της πρόσφατης ήταν επαινετικά μέχρι ενθουσιώδη.
Είχαμε την ευκαιρία να χαρούμε μαζί με το σύγχρονο αφιερωμένο στον Κωστή Παλαμά πανηγυρικό τεύχος (14ο ) και το (16ο )τεύχος που κατασχέθηκε και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Στον εισαγωγικό σημείωμα του πρώτου τεύχους της νέας περιόδου μεταξύ άλλων ως υπεύθυνος έκδοσής του, ο πρόεδρός μας σημείωνε και τα εξής:
«Ελπίζουμε στη νέα περίοδο έκδοσης του περιοδικού μας «ΑΧΑΙΚΑ» να εξασφαλίσουμε όσο εξαρτάται από εμάς, μια σταθερή πορεία του, μέσα στο χρόνο. Πρέπει να τονίσουμε πως δεν είναι όργανο κανενός και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα κανενός συγκεκριμένου προσώπου ή προσώπων, είναι όργανο των συμφερόντων όλων των απανταχού της γης Αχαιών, για την πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη της Αχαΐας»
Mετά την κατάργηση όμως του θεσμού της Νομαρχίας η οποία συνέπεσε με την εκδήλωση συμπτωμάτων ηθικής κρίσης που είχε ως συνέπεια και την οικονομική , η έκδοση του περιοδικού φαίνεται να μην είναι στις προτεραιότητες του φορέα της Περιφέρειας , να σημειώσουμε ότι δεν έχουν εισέτι εξοφληθεί τα έξοδα έκδοσης του τελευταίου (17ου) τεύχους.
Δεν θεωρούμε πως θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά το τέλος του περιοδικού .
Απευθυνόμεθα στα μέλη μας και γενικότερα στους συνεργάτες του περιοδικού, και τους φίλους να σηκώσουμε όλοι μαζί το βάρος της συνέχισης ενωμένοι σε μια κοινή προσπάθεια
Είναι κρίμα κάτι που με μεράκι ξεκίνησε να τερματίσει εξ αιτίας της αδιαφορίας κάποιων υπευθύνων.
Σας καλούμε και περιμένουμε να κάνουμε μαζί αυτή τη φορά, μια νέα αρχή με στόχο τη συνέχεια του περιοδικού μας αναλαμβάνοντας τόσο την ηθική-πνευματική όσο και αναλογικά, την οικονομική στήριξη έκδοσης του.
Ο πρόεδρός μας ως επιμελητής έκδοσης του περιοδικού θεωρεί εαυτόν επιστρατευμένο σ’ αυτή την προσπάθεια. Σας καλούμε για την αποστολή συνεργασίας σας μαζί με την αναλογία του κόστους των σελίδων των κειμένων σας κάτι που θα αποτελέσει και πνοή ζωής και ανανέωσης για μια τρίτη περίοδο του περιοδικού μας.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης Μάρθα Βασκαντήρα
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΩΝ Ι.Κ.Α.ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΗΝΕΙΟΥ
Είχα την ευκαιρία να παραστώ την περασμένη Κυριακή στη αίθουσα του ΚΑΠΗ Γαστούνης, μετά από πρόσκληση του κ. Δημάρχου Πηνειού στη λαϊκή συνέλευση που διοργάνωσε για να συζητήσει-καταγγείλει την κατάργηση των δύο Παραρτημάτων του Ι.Κ.Α. στις πόλεις Γαστούνης και Βαρθολομιού.
Μετά από μια εισαγωγή της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου έγινε κεντρική εισήγηση του θέματος από το Δήμαρχο κ. Καστρινό. Μετά τις ύβρεις που είχε εξαπολύσει στη Διοίκηση του Ι.Κ.Α. στις οποίες αναφέρθηκε και μίλησε για «αληταριό» των υπευθύνων και την έκφραση θλίψης εκ μέρους του Διοικητή για τις δηλώσεις αυτές, ο Δήμαρχος υποχρεώθηκε να πάρει πίσω τις υβριστικές φράσεις και να μιλήσει για mea culpa.
Βρέθηκα στην αίθουσα και ένοιωσα πως οι άνθρωποι που αποτελούσαν την ομήγυρη είχαν μόλις καταφθάσει από άλλη χώρα .
Φαινόντουσαν να αγνοούν τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα στη χώρα μας έπειτα από τους δυσμενείς όρους δανεισμού της τους οποίους υποχρεώθηκε να δεχθεί αλλά και τη σκληρή εισοδηματική πολιτική που πιέζεται να ακολουθήσει. Μια πολιτική μείωσης των εξόδων και περιστολή των εν γένει δημοσίων δαπανών.
Ο κ. Δήμαρχος στην εισήγησή του έκανε μνεία και επανέλαβε κατά κόρον πως έχουμε Δημοκρατία και μπορεί κανείς να εκφράζεται ελεύθερα. Όμως ο ίδιος μετά την εισήγηση του, δεν αρκέσθηκε να παρακολουθήσει τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων και των πολιτικών και στο τέλος να κάνει κάποιες παρατηρήσεις και επισημάνσεις κι ακόμη να προτείνει σχέδιο ψηφίσματος αλλά κάνοντας χρήση του προνομίου κατοχής της μικροφωνικής συσκευής δεν επέτρεπε στην ουσία στην πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου να διευθύνει τη συζήτηση αλλά εκείνος έδινε και έπαιρνε το λόγο αλλά και οσάκις κάποιες απόψεις δεν του ήσαν αρεστές απαντούσε ο ίδιος διατυπώνοντας σε έντονο τρόπο τις απόψεις του ή διέκοπτε τον ομιλητή η τον πίεζε να σταματήσει την ομιλία του. Αυτής της μεταχείρισης έτυχα κι εγώ αφού με την πρώτη κουβέντα που είπα έδειξε την αντίθεσή του και την απαρέσκειά του στα όσα άρχισα να καταθέτω με την ολιγόλεπτη ομιλία μου.
Προφανώς τον κ. Δήμαρχο θα έπρεπε να τον απασχολεί ένα και μόνο ζήτημα υποθέτω, η άμεση εξυπηρέτηση του πολίτη, άλλωστε γι’ αυτό το λόγο ίσως και να ιδρύθηκαν τα δύο Παραστήματα του Ι.Κ.Α. σε Βαρθολομιό και Γαστούνη και να μην ήταν αποτέλεσμα του καθεστώτος «κατόπιν ενεργειών μου κ.λ.π. κ.λ.π.»Αν έτσι είχαν τα πράγματα θα έπρεπε τόσο ο κ. Δήμαρχος όσο και οι παριστάμενοι εκπρόσωποι του Εθνικού Κοινοβουλίου να έχουν εξεγερθεί και να είχαν κηρύξει κατά μέτωπο πόλεμο κατά του Ι.Κ.Α. που τόσα χρόνια ταλαιπωρεί τους πολίτες. Έπρεπε να έχουν αξιώσει την επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων όπως π.χ. όταν κάποιος πήγαινε να ζητήσει μια ασφαλιστική ενημερότητα ,ή ένα πιστοποιητικό περί των ημερών ασφάλισης και όφειλε να περιμένει πάνω από δέκα και πλέον ημέρες. Αν δε κατέθετε αίτηση για συνταξιοδότησή του, έπρεπε να περιμένει χρονικό διάστημα πέραν του έτους.
Αυτά είναι ζητήματα που θα με έπειθαν να ταχθώ αλληλέγγυος με την αγωνιστικότητα του Δημάρχου. Εάν αυτά είναι δυνατόν να εκλείψουν η κατάργηση των παραρτημάτων δεν θα είχε ουδεμία επιβάρυνση ούτε θα ήταν κόπος για τον ασφαλισμένο να συναλλαχθεί στο Υποκατάστημα της Αμαλιάδος ή και Πύργου. Αλλά και το Ι.Κ.Α. δεν μας έχει πείσει μέχρι τώρα , ότι θα δοθεί νέα πνοή και νέο σύστημα και ότι θα υπάρξει εξοικονόμηση από την κατάργηση. Θα μας έπειθε εάν είχε αρχίσει την εφαρμογή μελετημένου και αποτελεσματικού συστήματος μηχανοργάνωσης, απλούστευσης των διαδικασιών χορηγήσεων των όποιων αιτουμένων εγγράφων αλλά και της σύντμησης του απαιτούμενο χρόνου για την συνταξιοδότηση των ασφαλισμένων.
Οι μέχρι σήμερα υπάρχουσα διοικητική δομή του Ι.Κ.Α. δεν μας πείθει πως οι καταργήσεις των παραρτημάτων να επιφέρουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα στην όλη λειτουργία των υπηρεσιών του και στην αποτελεσματικότητα παροχής υπηρεσιών στους ασφαλισμένους.
Είναι γεγονός ότι το Έθνος των συνδικαλιστών και των αναπήρων θα πρέπει να αποτελέσει κακό παρελθόν τόσο για τη διοίκηση του Ι.Κ.Α. αλλά και για τη χώρα ολόκληρη. Θα πρέπει κάποτε να κυριαρχήσει η άποψη πως η κοινωνία μας δεν αποτελείται από αλληλοσπαρασόμενες αγέλες ζώων. Πρέπει να οικοδομηθεί μια κοινωνία αλληλεγγύης με σεβασμό προς το δικαίωμα του άλλου που είναι ίσο με το δικό μας και ποτέ υποδεέστερο.
Ο κ. Δήμαρχος Πηνειού που επικαλείται κακά κόρον το πολίτευμα της Δημοκρατίας πρέπει να αποδεικνύει καθημερινώς και όχι μόνο στα λόγια ότι την πιστεύει και πολύ περισσότερο ότι την υπηρετεί. Οι βουλευτές που παρέστησαν υποκριτικά φερόμενοι επεχείρησαν να επιρρίψουν ευθύνες στη Διοίκηση του Ι.Κ.Α. ενώ οι ίδιοι, ορισμένοι είχαν και κυβερνητική θητεία καμώνονταν ότι δεν ξέρουν τίποτε για το φόνο, την οικονομική καταβαράθρωση όχι μόνο του Ι.Κ.Α. αλλά της χώρας ολόκληρης. Οι οργισμένες δηλώσεις περί « κατσαπλιάδων» ανήκουν σε άλλες εποχές που ο λαός και η ιστορία της έχει καταδικάσει τελεσίδικα. Κάποιοι ξεχνούν εύκολα ας ελπίσουμε να μη ξεχνάει και ο λαός…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Μετά από μια εισαγωγή της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου έγινε κεντρική εισήγηση του θέματος από το Δήμαρχο κ. Καστρινό. Μετά τις ύβρεις που είχε εξαπολύσει στη Διοίκηση του Ι.Κ.Α. στις οποίες αναφέρθηκε και μίλησε για «αληταριό» των υπευθύνων και την έκφραση θλίψης εκ μέρους του Διοικητή για τις δηλώσεις αυτές, ο Δήμαρχος υποχρεώθηκε να πάρει πίσω τις υβριστικές φράσεις και να μιλήσει για mea culpa.
Βρέθηκα στην αίθουσα και ένοιωσα πως οι άνθρωποι που αποτελούσαν την ομήγυρη είχαν μόλις καταφθάσει από άλλη χώρα .
Φαινόντουσαν να αγνοούν τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα στη χώρα μας έπειτα από τους δυσμενείς όρους δανεισμού της τους οποίους υποχρεώθηκε να δεχθεί αλλά και τη σκληρή εισοδηματική πολιτική που πιέζεται να ακολουθήσει. Μια πολιτική μείωσης των εξόδων και περιστολή των εν γένει δημοσίων δαπανών.
Ο κ. Δήμαρχος στην εισήγησή του έκανε μνεία και επανέλαβε κατά κόρον πως έχουμε Δημοκρατία και μπορεί κανείς να εκφράζεται ελεύθερα. Όμως ο ίδιος μετά την εισήγηση του, δεν αρκέσθηκε να παρακολουθήσει τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων και των πολιτικών και στο τέλος να κάνει κάποιες παρατηρήσεις και επισημάνσεις κι ακόμη να προτείνει σχέδιο ψηφίσματος αλλά κάνοντας χρήση του προνομίου κατοχής της μικροφωνικής συσκευής δεν επέτρεπε στην ουσία στην πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου να διευθύνει τη συζήτηση αλλά εκείνος έδινε και έπαιρνε το λόγο αλλά και οσάκις κάποιες απόψεις δεν του ήσαν αρεστές απαντούσε ο ίδιος διατυπώνοντας σε έντονο τρόπο τις απόψεις του ή διέκοπτε τον ομιλητή η τον πίεζε να σταματήσει την ομιλία του. Αυτής της μεταχείρισης έτυχα κι εγώ αφού με την πρώτη κουβέντα που είπα έδειξε την αντίθεσή του και την απαρέσκειά του στα όσα άρχισα να καταθέτω με την ολιγόλεπτη ομιλία μου.
Προφανώς τον κ. Δήμαρχο θα έπρεπε να τον απασχολεί ένα και μόνο ζήτημα υποθέτω, η άμεση εξυπηρέτηση του πολίτη, άλλωστε γι’ αυτό το λόγο ίσως και να ιδρύθηκαν τα δύο Παραστήματα του Ι.Κ.Α. σε Βαρθολομιό και Γαστούνη και να μην ήταν αποτέλεσμα του καθεστώτος «κατόπιν ενεργειών μου κ.λ.π. κ.λ.π.»Αν έτσι είχαν τα πράγματα θα έπρεπε τόσο ο κ. Δήμαρχος όσο και οι παριστάμενοι εκπρόσωποι του Εθνικού Κοινοβουλίου να έχουν εξεγερθεί και να είχαν κηρύξει κατά μέτωπο πόλεμο κατά του Ι.Κ.Α. που τόσα χρόνια ταλαιπωρεί τους πολίτες. Έπρεπε να έχουν αξιώσει την επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων όπως π.χ. όταν κάποιος πήγαινε να ζητήσει μια ασφαλιστική ενημερότητα ,ή ένα πιστοποιητικό περί των ημερών ασφάλισης και όφειλε να περιμένει πάνω από δέκα και πλέον ημέρες. Αν δε κατέθετε αίτηση για συνταξιοδότησή του, έπρεπε να περιμένει χρονικό διάστημα πέραν του έτους.
Αυτά είναι ζητήματα που θα με έπειθαν να ταχθώ αλληλέγγυος με την αγωνιστικότητα του Δημάρχου. Εάν αυτά είναι δυνατόν να εκλείψουν η κατάργηση των παραρτημάτων δεν θα είχε ουδεμία επιβάρυνση ούτε θα ήταν κόπος για τον ασφαλισμένο να συναλλαχθεί στο Υποκατάστημα της Αμαλιάδος ή και Πύργου. Αλλά και το Ι.Κ.Α. δεν μας έχει πείσει μέχρι τώρα , ότι θα δοθεί νέα πνοή και νέο σύστημα και ότι θα υπάρξει εξοικονόμηση από την κατάργηση. Θα μας έπειθε εάν είχε αρχίσει την εφαρμογή μελετημένου και αποτελεσματικού συστήματος μηχανοργάνωσης, απλούστευσης των διαδικασιών χορηγήσεων των όποιων αιτουμένων εγγράφων αλλά και της σύντμησης του απαιτούμενο χρόνου για την συνταξιοδότηση των ασφαλισμένων.
Οι μέχρι σήμερα υπάρχουσα διοικητική δομή του Ι.Κ.Α. δεν μας πείθει πως οι καταργήσεις των παραρτημάτων να επιφέρουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα στην όλη λειτουργία των υπηρεσιών του και στην αποτελεσματικότητα παροχής υπηρεσιών στους ασφαλισμένους.
Είναι γεγονός ότι το Έθνος των συνδικαλιστών και των αναπήρων θα πρέπει να αποτελέσει κακό παρελθόν τόσο για τη διοίκηση του Ι.Κ.Α. αλλά και για τη χώρα ολόκληρη. Θα πρέπει κάποτε να κυριαρχήσει η άποψη πως η κοινωνία μας δεν αποτελείται από αλληλοσπαρασόμενες αγέλες ζώων. Πρέπει να οικοδομηθεί μια κοινωνία αλληλεγγύης με σεβασμό προς το δικαίωμα του άλλου που είναι ίσο με το δικό μας και ποτέ υποδεέστερο.
Ο κ. Δήμαρχος Πηνειού που επικαλείται κακά κόρον το πολίτευμα της Δημοκρατίας πρέπει να αποδεικνύει καθημερινώς και όχι μόνο στα λόγια ότι την πιστεύει και πολύ περισσότερο ότι την υπηρετεί. Οι βουλευτές που παρέστησαν υποκριτικά φερόμενοι επεχείρησαν να επιρρίψουν ευθύνες στη Διοίκηση του Ι.Κ.Α. ενώ οι ίδιοι, ορισμένοι είχαν και κυβερνητική θητεία καμώνονταν ότι δεν ξέρουν τίποτε για το φόνο, την οικονομική καταβαράθρωση όχι μόνο του Ι.Κ.Α. αλλά της χώρας ολόκληρης. Οι οργισμένες δηλώσεις περί « κατσαπλιάδων» ανήκουν σε άλλες εποχές που ο λαός και η ιστορία της έχει καταδικάσει τελεσίδικα. Κάποιοι ξεχνούν εύκολα ας ελπίσουμε να μη ξεχνάει και ο λαός…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΔΕΙΣ
ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΔΕΙΣ
-Η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και βλακείας είναι ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια
-Φυσικά και υπάρχει πολλή γνώση στα πανεπιστήμια. Οι πρωτοετείς φέρνουν λίγη, οι
τελειόφοιτοι δεν παίρνουν πολλή κι έτσι η γνώση συσσωρεύεται
- Ο καλύτερος τρόπος για να κρατάς το λόγο σου είναι να μην τον δίνεις
- Μην κρατάς αρνητική στάση λέγοντας:. Δε θα επιτύχω, δε θα επιτύχω.. Προτιμότερη είναι η
θετική στάση: Θα αποτύχω, θα αποτύχω
- Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις
-Αρχιτεκτονική είναι η τέχνη να χαραμίζεις χώρο
- Όταν ένας άντρας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου στην σύζυγό του, δύο πράγματα
μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι καινούρια σύζυγος ή είναι καινούριο το αυτοκίνητο
- Οι άντρες που έχουν τρυπήσει τα αυτιά τους είναι καλά προετοιμασμένοι για γάμο. Έχουν
νιώσει πόνο κι έχουν αγοράσει κοσμήματα
-Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ
του στις τέσσερις και πες του πόσο σου άρεσε
-Καταλαβαίνεις ότι γέρασες από τη στιγμή που τα κεριά κοστίζουν περισσότερο από την τούρτα
- Οι ληστές ζητούν ή τα λεφτά ή τη ζωή σου. Οι γυναίκες και τα δυο.
- Το μόνο κοινό που έχουν το National Geographic και το Playboy είναι ότι σου επιτρέπουν να δεις πολλά μέρη
που ποτέ δε θα επισκεφτείς
-Ο ορισμός της κραυγαλέας σπατάλης για μένα είναι ένα λεωφορείο γεμάτο δικηγόρους που πέφτει στο γκρεμό κι έχει τρεις θέσεις αδειανές
-Εγωιστής: ένα άτομο που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό του παρά για μένα
-Επιτυχημένος άντρας είναι εκείνος που βγάζει περισσότερα λεφτά από όσα μπορεί να
ξοδέψει η γυναίκα του. Επιτυχημένη γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να βρει έναν τέτοιον άντρα
- Η σκληρή δουλειά δε σκότωσε ποτέ κανέναν, αλλά γιατί να παίζουμε με την τύχη μας;
-Μου αρέσει η δουλειά. Με ενθουσιάζει. Μπορώ να κάθομαι επί ώρες και να την κοιτάω
-Ο άνθρωπος που χαμογελά όταν όλα πάνε στραβά έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο
- Σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε εδώ να γιορτάσουμε τη 43η επέτειο των 39 μου χρόνων
• Το να κόψεις το τσιγάρο είναι το πιο εύκολο πράγμα. Εγώ το έχω κόψει τουλάχιστον 50
φορές
• Στη δημοκρατία το κάθε κόμμα αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του να
αποδείξει ότι το άλλο δεν είναι ικανό να κυβερνήσει.
Και τα δυο το πετυχαίνουν.Και τα δυο έχουν δίκιο
• Αν αναλάβει το κράτος την έρημο Σαχάρα, σε λίγα χρόνια θα υπάρχει έλλειψη άμμου
• Λογική είναι η τέχνη να κάνεις λάθος με αυτοπεποίθηση
• Για να ντυθεί μια γυναίκα, γδύνονται δυο ζώα:ένα που δίνει τη γούνα κι ένα που την
πληρώνει
• Γράφω σε ένα χαρτί ό,τι πρέπει να θυμηθώ. Κατ' αυτόν τον τρόπο, αντί να ξοδεύω το
χρόνο μου προσπαθώντας να θυμηθώ αυτό που έγραψα, τον ξοδεύω ψάχνοντας το χαρτί
που έγραψα αυτά που πρέπει να θυμηθώ
• Eίπα στη γυναίκα μου την αλήθεια. Της είπα πως βλέπω ψυχίατρο. Μετά μου είπε την
αλήθεια:βλέπει ψυχίατρο, δυο υδραυλικούς και έναν μπάρμαν
• Οικονομολόγος είναι ένας άνθρωπος που θα ξέρει αύριο γιατί αυτά που προέβλεψε χτες δε
συνέβησαν σήμερα
• Υπάρχουν τρεις τρόποι να γίνει κάτι. Κάν' το μόνος σου, προσέλαβε κάποιον να το κάνει ή
απαγόρευσε στα παιδιά σου να το κάνουν
• Τα αισθήματά μου είναι ανάμεικτα.Είναι σα να βλέπεις την πεθερά σου να πέφτει στο
γκρεμό με το αυτοκίνητό σου
• Εύκολη: αντρικός όρος που χαρακτηρίζει τις γυναίκες που έχουν τη σεξουαλική ηθική του
άντρα
• Η ζωή στη Γη μπορεί να είναι ακριβή, αλλά περιλαμβάνει και δωρεάν ταξίδι γύρω από τον
ήλιο
• Τράπεζα είναι το ίδρυμα που σου δανείζει λεφτά αν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν σου
χρειάζονται
• Όταν κάνεις το καλό, ζήτα απόδειξη, μην τυχόν και ο παράδεισος δουλεύει σαν την εφορία
• Οι στατιστικές λένε ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες υποφέρει από κάποια διανοητική
διαταραχή. Σκέψου τους τρεις καλύτερους φίλους σου. Αν είναι υγιείς, τότε έχεις πρόβλημα
-Η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και βλακείας είναι ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια
-Φυσικά και υπάρχει πολλή γνώση στα πανεπιστήμια. Οι πρωτοετείς φέρνουν λίγη, οι
τελειόφοιτοι δεν παίρνουν πολλή κι έτσι η γνώση συσσωρεύεται
- Ο καλύτερος τρόπος για να κρατάς το λόγο σου είναι να μην τον δίνεις
- Μην κρατάς αρνητική στάση λέγοντας:. Δε θα επιτύχω, δε θα επιτύχω.. Προτιμότερη είναι η
θετική στάση: Θα αποτύχω, θα αποτύχω
- Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις
-Αρχιτεκτονική είναι η τέχνη να χαραμίζεις χώρο
- Όταν ένας άντρας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου στην σύζυγό του, δύο πράγματα
μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι καινούρια σύζυγος ή είναι καινούριο το αυτοκίνητο
- Οι άντρες που έχουν τρυπήσει τα αυτιά τους είναι καλά προετοιμασμένοι για γάμο. Έχουν
νιώσει πόνο κι έχουν αγοράσει κοσμήματα
-Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ
του στις τέσσερις και πες του πόσο σου άρεσε
-Καταλαβαίνεις ότι γέρασες από τη στιγμή που τα κεριά κοστίζουν περισσότερο από την τούρτα
- Οι ληστές ζητούν ή τα λεφτά ή τη ζωή σου. Οι γυναίκες και τα δυο.
- Το μόνο κοινό που έχουν το National Geographic και το Playboy είναι ότι σου επιτρέπουν να δεις πολλά μέρη
που ποτέ δε θα επισκεφτείς
-Ο ορισμός της κραυγαλέας σπατάλης για μένα είναι ένα λεωφορείο γεμάτο δικηγόρους που πέφτει στο γκρεμό κι έχει τρεις θέσεις αδειανές
-Εγωιστής: ένα άτομο που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό του παρά για μένα
-Επιτυχημένος άντρας είναι εκείνος που βγάζει περισσότερα λεφτά από όσα μπορεί να
ξοδέψει η γυναίκα του. Επιτυχημένη γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να βρει έναν τέτοιον άντρα
- Η σκληρή δουλειά δε σκότωσε ποτέ κανέναν, αλλά γιατί να παίζουμε με την τύχη μας;
-Μου αρέσει η δουλειά. Με ενθουσιάζει. Μπορώ να κάθομαι επί ώρες και να την κοιτάω
-Ο άνθρωπος που χαμογελά όταν όλα πάνε στραβά έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο
- Σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε εδώ να γιορτάσουμε τη 43η επέτειο των 39 μου χρόνων
• Το να κόψεις το τσιγάρο είναι το πιο εύκολο πράγμα. Εγώ το έχω κόψει τουλάχιστον 50
φορές
• Στη δημοκρατία το κάθε κόμμα αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του να
αποδείξει ότι το άλλο δεν είναι ικανό να κυβερνήσει.
Και τα δυο το πετυχαίνουν.Και τα δυο έχουν δίκιο
• Αν αναλάβει το κράτος την έρημο Σαχάρα, σε λίγα χρόνια θα υπάρχει έλλειψη άμμου
• Λογική είναι η τέχνη να κάνεις λάθος με αυτοπεποίθηση
• Για να ντυθεί μια γυναίκα, γδύνονται δυο ζώα:ένα που δίνει τη γούνα κι ένα που την
πληρώνει
• Γράφω σε ένα χαρτί ό,τι πρέπει να θυμηθώ. Κατ' αυτόν τον τρόπο, αντί να ξοδεύω το
χρόνο μου προσπαθώντας να θυμηθώ αυτό που έγραψα, τον ξοδεύω ψάχνοντας το χαρτί
που έγραψα αυτά που πρέπει να θυμηθώ
• Eίπα στη γυναίκα μου την αλήθεια. Της είπα πως βλέπω ψυχίατρο. Μετά μου είπε την
αλήθεια:βλέπει ψυχίατρο, δυο υδραυλικούς και έναν μπάρμαν
• Οικονομολόγος είναι ένας άνθρωπος που θα ξέρει αύριο γιατί αυτά που προέβλεψε χτες δε
συνέβησαν σήμερα
• Υπάρχουν τρεις τρόποι να γίνει κάτι. Κάν' το μόνος σου, προσέλαβε κάποιον να το κάνει ή
απαγόρευσε στα παιδιά σου να το κάνουν
• Τα αισθήματά μου είναι ανάμεικτα.Είναι σα να βλέπεις την πεθερά σου να πέφτει στο
γκρεμό με το αυτοκίνητό σου
• Εύκολη: αντρικός όρος που χαρακτηρίζει τις γυναίκες που έχουν τη σεξουαλική ηθική του
άντρα
• Η ζωή στη Γη μπορεί να είναι ακριβή, αλλά περιλαμβάνει και δωρεάν ταξίδι γύρω από τον
ήλιο
• Τράπεζα είναι το ίδρυμα που σου δανείζει λεφτά αν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν σου
χρειάζονται
• Όταν κάνεις το καλό, ζήτα απόδειξη, μην τυχόν και ο παράδεισος δουλεύει σαν την εφορία
• Οι στατιστικές λένε ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες υποφέρει από κάποια διανοητική
διαταραχή. Σκέψου τους τρεις καλύτερους φίλους σου. Αν είναι υγιείς, τότε έχεις πρόβλημα
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
H ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
σας προσκαλεί να παραστείτε
την 30η Mαϊου και ώρα 7,00
στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου
της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών
όπου
θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου ποιητικής τριλογίας
της Λογοτέχνιδος-Δημοσιογράφου
ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΜΑΡΟΥΔΑ- ΑΝΕΣΤΟΠOYΛΟΥ
με τίτλο: « Ταξιδευτές του χρόνου»
(Ελληνικά -Αγγλικά-Ιταλικά)
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:
ΕΦΗ ΑΝΑΛΥΤΗ
Πρόεδρος Συλλόγου Νέων Καλλιτεχνών Πατρών
ΦΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Καθηγητής-Συγγραφέας
ενώ αποσπάσματα του βιβλίου θα αποδώσουν:
ΜΑΡΙΑ ΑΝΑΛΥΤΗ
μέλος της Θεατρικής Ομάδας Eργαζόμενων
Πανεπιστημίου Πατρών
ΧΡΥΣΗ ΚΟΣΜΑΤΟΥ
Δημοσιογράφος
Tην εκδήλωση προλογίζει και συντονίζει
ο Πρόεδρος της Εταιρείας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης.
Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως.
H ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
σας προσκαλεί να παραστείτε
την 30η Mαϊου και ώρα 7,00
στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου
της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών
όπου
θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου ποιητικής τριλογίας
της Λογοτέχνιδος-Δημοσιογράφου
ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΜΑΡΟΥΔΑ- ΑΝΕΣΤΟΠOYΛΟΥ
με τίτλο: « Ταξιδευτές του χρόνου»
(Ελληνικά -Αγγλικά-Ιταλικά)
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:
ΕΦΗ ΑΝΑΛΥΤΗ
Πρόεδρος Συλλόγου Νέων Καλλιτεχνών Πατρών
ΦΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Καθηγητής-Συγγραφέας
ενώ αποσπάσματα του βιβλίου θα αποδώσουν:
ΜΑΡΙΑ ΑΝΑΛΥΤΗ
μέλος της Θεατρικής Ομάδας Eργαζόμενων
Πανεπιστημίου Πατρών
ΧΡΥΣΗ ΚΟΣΜΑΤΟΥ
Δημοσιογράφος
Tην εκδήλωση προλογίζει και συντονίζει
ο Πρόεδρος της Εταιρείας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης.
Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
H ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Σας προσκαλούμε να παραστείτε την 23η Mαϊου και ώρα 7,00
στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών
όπου θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου της ποιήτριας
ΜΑΡΘΑΣ ΒΑΣΚΑΝΤΗΡΑ
με τίτλο: «ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ »
Το βιβλίο θα παρουσιάσει η Φιλόλογος-Θεατρολόγος
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΚΚΟΤΑ
Αποσπάσματα του βιβλίου θα αποδώσουν: ο ηθοποιός – λογοτέχνης
ΑΛΕΞΗΣ ΓΚΛΑΒΑΣ και η Λογοτέχνης-Ζωγράφος
Ντιάνα Αθανασοπούλου
Προλογίζει και συντονίζει ο πρόεδρος της Εταιρείας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης.
Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως.
ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Σας προσκαλούμε να παραστείτε την 23η Mαϊου και ώρα 7,00
στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών
όπου θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου της ποιήτριας
ΜΑΡΘΑΣ ΒΑΣΚΑΝΤΗΡΑ
με τίτλο: «ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ »
Το βιβλίο θα παρουσιάσει η Φιλόλογος-Θεατρολόγος
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΚΚΟΤΑ
Αποσπάσματα του βιβλίου θα αποδώσουν: ο ηθοποιός – λογοτέχνης
ΑΛΕΞΗΣ ΓΚΛΑΒΑΣ και η Λογοτέχνης-Ζωγράφος
Ντιάνα Αθανασοπούλου
Προλογίζει και συντονίζει ο πρόεδρος της Εταιρείας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης.
Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως.
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΚΩΔΙΚΟΣ
Μια μέρα είπες να θυμηθείς τη ρίζα σου
μήπως νιώσεις το ριζικό σου
και πάψεις να’ σαι το μοιραίο θύμα
μιας πετυχημένης καμπάνιας…
Κι είδες.
Ανήκεις στη γενεαλογία
των αοράτων τέκνων
της μεταθεϊστικής περιόδου…
Πως το μαθες;
Να χτυπάς με σφυρί το κουτάλι
για να χάσει το κοίλον του…
Άλλο τρόπο δεν είχε
να μην πνιγόμαστε αγκαλιά
σε μια κουταλιά νερό…
Έπειτα πήρες μια φαλτσέτα
Με δώδεκα φάλτσα
Ξύρισες το κεφάλι
δεν θα ασχολούμαι πια με τρίχες
στο υποσχέθηκα…
Θα γίνω μια αντάξια παραίσθηση
μιας τρέλας αυτόχθονης
όταν οι αισθήσεις με προδώσουν.
Κρατάς την ανάσα και βουτάς
μέσα στην απωθημένη μνήμη
θα βρεις έναν κωδικό
κατάλληλο να μεταφράζει ορθά
τις νέες διατάξεις στο νόμο της ζούγκλας
Να αποκωδικοποιεί και να ξέρει
τι ποτάμι φτιάχνει το δηλητήριο
κι αν η ψυχή της νύχτας
είναι ακόμη βρώσιμη
ή χάλασε…
Σε κοίταξα με φόβο…
Δεν γεννήθηκα μου λες τρελός
μόνο βαρέθηκα να περνά η ζωή μου πένθιμα…
Με κούρασαν τα χρόνια της θλίψης.
Τώρα εγώ ζω
και οι άλλοι; ας σκέφτονται….
ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ
Μια μέρα είπες να θυμηθείς τη ρίζα σου
μήπως νιώσεις το ριζικό σου
και πάψεις να’ σαι το μοιραίο θύμα
μιας πετυχημένης καμπάνιας…
Κι είδες.
Ανήκεις στη γενεαλογία
των αοράτων τέκνων
της μεταθεϊστικής περιόδου…
Πως το μαθες;
Να χτυπάς με σφυρί το κουτάλι
για να χάσει το κοίλον του…
Άλλο τρόπο δεν είχε
να μην πνιγόμαστε αγκαλιά
σε μια κουταλιά νερό…
Έπειτα πήρες μια φαλτσέτα
Με δώδεκα φάλτσα
Ξύρισες το κεφάλι
δεν θα ασχολούμαι πια με τρίχες
στο υποσχέθηκα…
Θα γίνω μια αντάξια παραίσθηση
μιας τρέλας αυτόχθονης
όταν οι αισθήσεις με προδώσουν.
Κρατάς την ανάσα και βουτάς
μέσα στην απωθημένη μνήμη
θα βρεις έναν κωδικό
κατάλληλο να μεταφράζει ορθά
τις νέες διατάξεις στο νόμο της ζούγκλας
Να αποκωδικοποιεί και να ξέρει
τι ποτάμι φτιάχνει το δηλητήριο
κι αν η ψυχή της νύχτας
είναι ακόμη βρώσιμη
ή χάλασε…
Σε κοίταξα με φόβο…
Δεν γεννήθηκα μου λες τρελός
μόνο βαρέθηκα να περνά η ζωή μου πένθιμα…
Με κούρασαν τα χρόνια της θλίψης.
Τώρα εγώ ζω
και οι άλλοι; ας σκέφτονται….
ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ
ΝΑΙ ΘΑ ΕΦΕΥΓΑ!…
Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι
επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι
συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς
σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό,τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα - ούτε καν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς - και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο - συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας - να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’ το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα,
παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει το σκύλο βόλτα - αν τον βγάλει - και δεν διανοείται να μαζέψει τα
κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του
τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια
ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριώροφο και σε κάθε βεράντα
βάζει άλλα κάγκελα - λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως
κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκκο στη φάβα.
Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ' ένα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου- της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.
Το τίμημα που πληρώνουμε γι' αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο.
Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά
κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν
δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.
Μάρω Κουρή
επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι
συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς
σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό,τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα - ούτε καν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς - και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο - συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας - να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’ το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα,
παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει το σκύλο βόλτα - αν τον βγάλει - και δεν διανοείται να μαζέψει τα
κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του
τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια
ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριώροφο και σε κάθε βεράντα
βάζει άλλα κάγκελα - λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως
κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκκο στη φάβα.
Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ' ένα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου- της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.
Το τίμημα που πληρώνουμε γι' αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο.
Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά
κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν
δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.
Μάρω Κουρή
ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
΄Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί με σημείωμά μου στο μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας τα ναρκωτικά. Αφορμή για να καταγραφούν οι παρακάτω απόψεις μου ήταν η πρόσφατη και πρώτη για το νέο χρόνο συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου στη διάρκεια της οποίας , συζητήθηκε πρόταση για τη λειτουργία θεραπευτικής μονάδας υποκατάστασης Τοξικοεξαρτήσεων στην Αχαΐα.
Στη συζήτηση που ακολούθησε ακούστηκαν πολλές και αξιόλογες απόψεις. Επειδή δεν έχω διόλου πειστεί ότι αυτές οι λύσεις είναι αποτελεσματικές για την απεξάρτηση των τοξικομανών, απείχα της ψηφοφορίας. ΄Ένοιωσα την ανάγκη να κάνω μια δήλωση, για να υπογραμμίσω επιγραμματικά πως είμαι υπέρμαχος της ελευθερίας της βουλήσεως της αυτοδιαθέσεως του ατόμου και της αποποινικοποίησης των χρηστών. Τόνισα επίσης πως έχει αποδειχθεί ότι τα μέτρα που λαμβάνονται πέρα από την ενημέρωση για την πρόληψη του φαινομένου, είναι όχι μόνο ανεπαρκή αλλά συντηρούν ελπίδες σωτηρίας αφού υπόσχονται μεθόδους διάσωσης, αποθεραπείας, αποτοξίνωσης, επανένταξης και όσα άλλα ηχηρά υπόσχονται οι διάφορες ανά τη χώρα θεραπευτικές, μονάδες. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κάποια ψευδεπίγραφα σωσίβια που εμφανίζονται στον ορίζοντα για να τρέφουν φρούδες ελπίδες οι χρήστες. ΄Όταν κάποιοι έξυπνοι παρακινούν τα παιδιά μας να δοκιμάσουν την πραμάτεια τους για να ζήσουν τους επίγειους παράδεισους, πίσω από το φόβο και τον κίνδυνο εθισμού σερβίρουν, σαν ελπίδα σωτηρίας, τις μονάδες αποθεραπείας Εκεί γίνεται ο αθέλητος ψυχαναγκασμός του νέου που στο όνομα της όποιας ψευδεπίγραφης προοδευτικότητας, της όποιας υποτιθέμενης σύγχρονης και μοντέρνας συμπεριφοράς του προβάλλεται ύπουλα και η ελπίδα σωτηρίας η οποία βαρύνει την επιλογή του λύνοντας του το δίλημμα. . Συλλογιέται πως κι αν ακόμη κάνει δοκιμαστική χρήση κι αν ακόμη εθιστεί στη χρήση, υπάρχει θεραπεία, έτσι τρέφει μια ελπίδα και μια σιγουριά πως ο δρόμος τον ναρκωτικών τελικά έχει δυνατότητα επιστροφής.
Ειπώθηκε στη συνεδρίαση πως κι ένας να σωθεί είναι μεγάλη υπόθεση. Ασφαλώς και είναι. ΄Όμως ποιος θα μας πείσει πως η ύπαρξη αυτών των λύσεων απεξάρτησης και αποκατάστασης δεν αποτελεί το άλλοθι για να δοκιμάζουν όλο και περισσότεροι νέοι τα σκευάσματα που τους σερβίρονται και δεν συμβάλλουν στην αύξηση του φαινομένου που σήμερα όπως ειπώθηκε φθάσαμε να έχουμε στη χώρα μας 300.000 εξαρτημένους .
Αφού με τόση σιγουριά προπαγανδίζουμε πως για τα ναρκωτικά υπάρχει δρόμος επιστροφής, πως τα ναρκωτικά δεν οδηγούν κατ΄ ανάγκην στο βέβαιο θάνατο , πως είναι απλώς ένα ταξίδι που στο τέλος του σε περιμένει μια Ιθάκη και ίσως μια Πηνελόπη γιατί να μη δοκιμάσει ο ανήσυχος και με διάθεση για περιπέτεια νέος;
Όμως ας σοβαρευτούμε. Είναι γεγονός πως έχει διαπιστωθεί ότι τα ποσοστά θεραπείας και αποκατάστασης είναι από ελάχιστα μέχρι μηδενικά. Σίγουρα ο εξαρτημένος ναρκομανής είναι άρρωστος και σαν άρρωστος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Όμως θα πρέπει να τονίσουμε πως ο κάθε πολίτης πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένος για τις συνέπειες της χρήσης των ναρκωτικών. Αφού γνωρίζει τις συνέπειες ας επιλέξει τη νόσο και το θάνατο.
Τα τελευταία χρόνια η διακίνηση των ναρκωτικών έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τούτο σημαίνει πως πίσω από τη διακίνηση των ναρκωτικών υπάρχει κάποια μεγάλη δύναμη που τα προωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου και στη δική μας. Φαίνεται πως το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών ,τσιγάρων τσιγάρα και λευκής σαρκός είναι σήμερα οι πλέον κερδοφόρες δραστηριότητες.
Η λύση του προβλήματος κατά την άποψή μας εντοπίζεται στην προσπάθεια που θα πρέπει να καταβληθεί για το μηδενισμό των κερδών των εμπόρων ναρκωτικών.
Για να μηδενιστούν αυτά τα κέρδη το μόνο όπλο είναι η νομιμοποίησή των ναρκωτικών, και η αποποινικοποίηση των χρηστών.
Και όταν λέμε νομιμοποίηση , δεν εννοούμε την πώλησή τους από τα περίπτερα , τα πολυκαταστήματα ή τα καφενεία, αλλά τη διάθεσή τους με συνταγή ιατρού σε τιμές κόστους αποκλειστικά από τα φαρμακεία.
Πόσα αλήθεια φάρμακα δεν κυκλοφορούν νομίμως που με την υπερβολική χρήση τους ή και απλώς τη χρήση τους επιφέρουν το θάνατο;
Ο θάνατος από το αλκοόλ, και το τσιγάρο, η πώληση και κατανάλωση των οποίων διαφημίζεται γιατί πρέπει να αποτελεί δικαίωμα ελεύθερης επιλογής του πολίτη και να μην αποτελεί το ίδιο δικαίωμα ελεύθερης επιλογής και ο θάνατος από τη χρήση οποιασδήποτε ναρκωτικής ουσίας;
Πέραν τούτου γύρω από ότι απαγορεύεται συντηρείται η μαγεία και ο μύθος του απαγορευμένου.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό και να υπάρξει πλήρης ενημέρωση για τις επιπτώσεις και τις συνέπειες για τη χρήση κάθε ναρκωτικής ουσίας και όποιου υποκατάστατου. Πως αυτές οι ουσίες οδηγούν σίγουρα στο θάνατο. Η επιλογή τους είναι δρόμος χωρίς επιστροφή.
Η αντίληψη πως στα ναρκωτικά οδηγεί η ανεργία ή φτώχια και η μιζέρια είναι καθαρά προπαγανδιστικό σύνθημα κάποιων που θέλουν να μας διαφημίσουν πολιτικές παραδείσων τους οποίους ευαγγελίζονται και από τους οποίους και οι ίδιοι έχουν εξοριστεί.
Τα ναρκωτικά απαιτούν δαπάνες που οι άνεργοι, και οι φτωχοί της γης οι κολασμένοι δεν διαθέτουν. Οι άνεργοι μπορεί να γίνουν βαποράκια για να εξασφαλίζουν τη δόση τους και τίποτε περισσότερο.
Εάν θέλουμε σοβαρά να καταπολεμήσουμε τη μάστιγα των ναρκωτικών η λύση είναι μία και είναι αυτή που περιγράψαμε παραπάνω.
Πρέπει όμως οι υποψήφιοι χρήστες να γνωρίζουν και τις συνέπειες του νόμου της ζωής.
Η όποια επιλογή είναι ελεύθερη, για υπεύθυνους και ελεύθερους πολίτες.
Η επιλογή όμως, χρήσης αυτών των ουσιών, πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως αποτελεί δρόμο χωρίς επιστροφή. Ναρκωτικά=Θάνατος.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Στη συζήτηση που ακολούθησε ακούστηκαν πολλές και αξιόλογες απόψεις. Επειδή δεν έχω διόλου πειστεί ότι αυτές οι λύσεις είναι αποτελεσματικές για την απεξάρτηση των τοξικομανών, απείχα της ψηφοφορίας. ΄Ένοιωσα την ανάγκη να κάνω μια δήλωση, για να υπογραμμίσω επιγραμματικά πως είμαι υπέρμαχος της ελευθερίας της βουλήσεως της αυτοδιαθέσεως του ατόμου και της αποποινικοποίησης των χρηστών. Τόνισα επίσης πως έχει αποδειχθεί ότι τα μέτρα που λαμβάνονται πέρα από την ενημέρωση για την πρόληψη του φαινομένου, είναι όχι μόνο ανεπαρκή αλλά συντηρούν ελπίδες σωτηρίας αφού υπόσχονται μεθόδους διάσωσης, αποθεραπείας, αποτοξίνωσης, επανένταξης και όσα άλλα ηχηρά υπόσχονται οι διάφορες ανά τη χώρα θεραπευτικές, μονάδες. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κάποια ψευδεπίγραφα σωσίβια που εμφανίζονται στον ορίζοντα για να τρέφουν φρούδες ελπίδες οι χρήστες. ΄Όταν κάποιοι έξυπνοι παρακινούν τα παιδιά μας να δοκιμάσουν την πραμάτεια τους για να ζήσουν τους επίγειους παράδεισους, πίσω από το φόβο και τον κίνδυνο εθισμού σερβίρουν, σαν ελπίδα σωτηρίας, τις μονάδες αποθεραπείας Εκεί γίνεται ο αθέλητος ψυχαναγκασμός του νέου που στο όνομα της όποιας ψευδεπίγραφης προοδευτικότητας, της όποιας υποτιθέμενης σύγχρονης και μοντέρνας συμπεριφοράς του προβάλλεται ύπουλα και η ελπίδα σωτηρίας η οποία βαρύνει την επιλογή του λύνοντας του το δίλημμα. . Συλλογιέται πως κι αν ακόμη κάνει δοκιμαστική χρήση κι αν ακόμη εθιστεί στη χρήση, υπάρχει θεραπεία, έτσι τρέφει μια ελπίδα και μια σιγουριά πως ο δρόμος τον ναρκωτικών τελικά έχει δυνατότητα επιστροφής.
Ειπώθηκε στη συνεδρίαση πως κι ένας να σωθεί είναι μεγάλη υπόθεση. Ασφαλώς και είναι. ΄Όμως ποιος θα μας πείσει πως η ύπαρξη αυτών των λύσεων απεξάρτησης και αποκατάστασης δεν αποτελεί το άλλοθι για να δοκιμάζουν όλο και περισσότεροι νέοι τα σκευάσματα που τους σερβίρονται και δεν συμβάλλουν στην αύξηση του φαινομένου που σήμερα όπως ειπώθηκε φθάσαμε να έχουμε στη χώρα μας 300.000 εξαρτημένους .
Αφού με τόση σιγουριά προπαγανδίζουμε πως για τα ναρκωτικά υπάρχει δρόμος επιστροφής, πως τα ναρκωτικά δεν οδηγούν κατ΄ ανάγκην στο βέβαιο θάνατο , πως είναι απλώς ένα ταξίδι που στο τέλος του σε περιμένει μια Ιθάκη και ίσως μια Πηνελόπη γιατί να μη δοκιμάσει ο ανήσυχος και με διάθεση για περιπέτεια νέος;
Όμως ας σοβαρευτούμε. Είναι γεγονός πως έχει διαπιστωθεί ότι τα ποσοστά θεραπείας και αποκατάστασης είναι από ελάχιστα μέχρι μηδενικά. Σίγουρα ο εξαρτημένος ναρκομανής είναι άρρωστος και σαν άρρωστος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Όμως θα πρέπει να τονίσουμε πως ο κάθε πολίτης πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένος για τις συνέπειες της χρήσης των ναρκωτικών. Αφού γνωρίζει τις συνέπειες ας επιλέξει τη νόσο και το θάνατο.
Τα τελευταία χρόνια η διακίνηση των ναρκωτικών έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τούτο σημαίνει πως πίσω από τη διακίνηση των ναρκωτικών υπάρχει κάποια μεγάλη δύναμη που τα προωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου και στη δική μας. Φαίνεται πως το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών ,τσιγάρων τσιγάρα και λευκής σαρκός είναι σήμερα οι πλέον κερδοφόρες δραστηριότητες.
Η λύση του προβλήματος κατά την άποψή μας εντοπίζεται στην προσπάθεια που θα πρέπει να καταβληθεί για το μηδενισμό των κερδών των εμπόρων ναρκωτικών.
Για να μηδενιστούν αυτά τα κέρδη το μόνο όπλο είναι η νομιμοποίησή των ναρκωτικών, και η αποποινικοποίηση των χρηστών.
Και όταν λέμε νομιμοποίηση , δεν εννοούμε την πώλησή τους από τα περίπτερα , τα πολυκαταστήματα ή τα καφενεία, αλλά τη διάθεσή τους με συνταγή ιατρού σε τιμές κόστους αποκλειστικά από τα φαρμακεία.
Πόσα αλήθεια φάρμακα δεν κυκλοφορούν νομίμως που με την υπερβολική χρήση τους ή και απλώς τη χρήση τους επιφέρουν το θάνατο;
Ο θάνατος από το αλκοόλ, και το τσιγάρο, η πώληση και κατανάλωση των οποίων διαφημίζεται γιατί πρέπει να αποτελεί δικαίωμα ελεύθερης επιλογής του πολίτη και να μην αποτελεί το ίδιο δικαίωμα ελεύθερης επιλογής και ο θάνατος από τη χρήση οποιασδήποτε ναρκωτικής ουσίας;
Πέραν τούτου γύρω από ότι απαγορεύεται συντηρείται η μαγεία και ο μύθος του απαγορευμένου.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό και να υπάρξει πλήρης ενημέρωση για τις επιπτώσεις και τις συνέπειες για τη χρήση κάθε ναρκωτικής ουσίας και όποιου υποκατάστατου. Πως αυτές οι ουσίες οδηγούν σίγουρα στο θάνατο. Η επιλογή τους είναι δρόμος χωρίς επιστροφή.
Η αντίληψη πως στα ναρκωτικά οδηγεί η ανεργία ή φτώχια και η μιζέρια είναι καθαρά προπαγανδιστικό σύνθημα κάποιων που θέλουν να μας διαφημίσουν πολιτικές παραδείσων τους οποίους ευαγγελίζονται και από τους οποίους και οι ίδιοι έχουν εξοριστεί.
Τα ναρκωτικά απαιτούν δαπάνες που οι άνεργοι, και οι φτωχοί της γης οι κολασμένοι δεν διαθέτουν. Οι άνεργοι μπορεί να γίνουν βαποράκια για να εξασφαλίζουν τη δόση τους και τίποτε περισσότερο.
Εάν θέλουμε σοβαρά να καταπολεμήσουμε τη μάστιγα των ναρκωτικών η λύση είναι μία και είναι αυτή που περιγράψαμε παραπάνω.
Πρέπει όμως οι υποψήφιοι χρήστες να γνωρίζουν και τις συνέπειες του νόμου της ζωής.
Η όποια επιλογή είναι ελεύθερη, για υπεύθυνους και ελεύθερους πολίτες.
Η επιλογή όμως, χρήσης αυτών των ουσιών, πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως αποτελεί δρόμο χωρίς επιστροφή. Ναρκωτικά=Θάνατος.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:
Eνας "εκλεκτός φίλος" δημοσιογράφος τοπικής εφημερίδας από τα όσα έχουμε καταθέσει σ΄αυτή την ιστοσελίδα,το μόνο που μπόρεσε να σχολιάσει ήταν η φωτογραφία μου,που παρατίθεται του βιογραφικού μου σημειώματος.Γράφει λοιπόν ο διαπρεπής "φίλος" τα εξής:
*Όσοι θέλετε να εντρυφήσετε στις ενδιαφέρουσες απόψεις του Λεωνίδα Μαργαρίτη (και δεν θέλω ερωτήσεις του τύπου ποιος είναι ο Λεωνίδας Μαργαρίτης ) για την ιστορία του πολύπαθου τόπου μας, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το προσωπικό του ιστολόγιο στο Ίντερνετ: (http//www.leonidasmargaritis.blogspot.com)
Το πρώτο που θα διαπιστώσετε είναι ο πραγματικός σεβασμός που επιδεικνύει ο Λεωνίδας στην ιστορία. Τρανή απόδειξη, η φωτογραφία του που συνοδεύει το βιογραφικό του σημείωμα και μετρά σχεδόν μισό αιώνα ζωής. Ο απόλυτος συμβολισμός....
Eπειδή η φωτογραφία μου,τον έκανε να κάνει πικρόχολους σχολιασμούς,άλλωστε από κάποτε που τον κατσάδιασε ο διευθυντής του εντύπου στο οποίο δημοσιογραφούσε στο παρελθόν συνεχίζει κι όποτε βρεί ευκαιρία με κεραυνοβολεί με τις υπέροχες και καυστικές κρτιτικές παρατηρήσεις μου,του έκανα τη χάρη και άλλαξα τη φωτογραφία μου με μιά πρόσφατη η οποία με παρουσιάζει όπως ακριβώς με έχει κάνει ο χρόνος.Εύχομαι στο φίλο να φτάσει στην ηλικία μου και να μπορεί να κάνει ότι εγώ κάνω σε καθημερινή βάση και όχι μόνο.
Τώρα μετά την ικανοποίηση που του παρέχω,ελπίζω να έχω και τις κριτικές του στις απόψεις μου που καταγράφονται στις αναρτήσεις των δημοσιευμάτων μου...
*Όσοι θέλετε να εντρυφήσετε στις ενδιαφέρουσες απόψεις του Λεωνίδα Μαργαρίτη (και δεν θέλω ερωτήσεις του τύπου ποιος είναι ο Λεωνίδας Μαργαρίτης ) για την ιστορία του πολύπαθου τόπου μας, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το προσωπικό του ιστολόγιο στο Ίντερνετ: (http//www.leonidasmargaritis.blogspot.com)
Το πρώτο που θα διαπιστώσετε είναι ο πραγματικός σεβασμός που επιδεικνύει ο Λεωνίδας στην ιστορία. Τρανή απόδειξη, η φωτογραφία του που συνοδεύει το βιογραφικό του σημείωμα και μετρά σχεδόν μισό αιώνα ζωής. Ο απόλυτος συμβολισμός....
Eπειδή η φωτογραφία μου,τον έκανε να κάνει πικρόχολους σχολιασμούς,άλλωστε από κάποτε που τον κατσάδιασε ο διευθυντής του εντύπου στο οποίο δημοσιογραφούσε στο παρελθόν συνεχίζει κι όποτε βρεί ευκαιρία με κεραυνοβολεί με τις υπέροχες και καυστικές κρτιτικές παρατηρήσεις μου,του έκανα τη χάρη και άλλαξα τη φωτογραφία μου με μιά πρόσφατη η οποία με παρουσιάζει όπως ακριβώς με έχει κάνει ο χρόνος.Εύχομαι στο φίλο να φτάσει στην ηλικία μου και να μπορεί να κάνει ότι εγώ κάνω σε καθημερινή βάση και όχι μόνο.
Τώρα μετά την ικανοποίηση που του παρέχω,ελπίζω να έχω και τις κριτικές του στις απόψεις μου που καταγράφονται στις αναρτήσεις των δημοσιευμάτων μου...
ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη
Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε.
Προέδρου Πολυτέκνων ΄Ηλιδας
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη κάθε χρόνο είναι αφιερωμένη στην Μητέρα και γιορτάζεται παγκοσμίως .
Η άνοιξη, ο ήλιος, η πανδαισία των χρωμάτων, οι ευφορικές μυρωδιές και ηδονές , πανηγυρίζουν μαζί της.
Η παρουσία της για όλους τους ανθρώπους αποτελεί πηγή εσωτερικής ευδαιμονίας
Η γιορταστική αυτή ανοιξιάτικη μέρα είναι αφιερωμένη σ’ εκείνη που ανάμεσα στους ανθρώπους προεξάρχει ως δημιούργημα από τα εκλεκτότερα της Ιστορίας.
Είναι αφιερωμένη σε κείνη που κατά κύριο λόγο προηγείται στην τελεσιουργία της δημιουργίας νέων ψυχών, στην τεκνογονούσα και τεκνοτροφούσα , που στο πρόσωπό της βλέπουμε τη συνέχεια της ανθρώπινης ζωής, που τροφοδοτεί διαρκώς τον κοινωνικό οργανισμό με νέο σωματικό αλλά και πνευματικό αίμα. Αυτή είναι που σμιλεύει κυρίως τις ψυχές των παιδιών σε πνευματικά καλλιτεχνήματα.
Ο σημερινός ύμνος ευγνωμοσύνης κι’ αγάπης ανήκει σ’ εκείνη που νοηματίζει τη ζωή μας, σ’ εκείνη που στο πρόσωπό της συναντάμε την πηγή όλων των λεπτών και ευγενικών αισθημάτων, στην πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου, που θερμαίνει και την πιο παγωμένη από τα δεινά του βίου καρδιά. Σ’ εκείνη, που μένει όρθια, όταν όλα τα άλλα στηρίγματα χάνονται γύρω μας, και που η στέρησή της , συγκλονίζει τον ψυχικό μας κόσμο και να προκαλεί άπειρη θλίψη.
Σήμερα θα αποτίσουμε ιδιαίτερο φόρο τιμής στην Μητέρα την πολύτεκνη , που με την καλλιτεκνία της αποτελεί εγγύηση επιβίωσης του έθνους μας γι’ αυτό και ότι ωραιότερο και υψηλότερο μπορεί να λεχθεί, δεν μπορεί παρά αυτή, να αφορά.
Η πολύτεκνη Μάνα μέσα στη σημερινή εποχή της κατάπτωσης και της παρακμής, μέσα στη φρίκη της αθλιότητας που μας κυκλώνει υψώνεται όρθια στη μεγαλοσύνη της και ακαταμάχητη στη δοκιμασία σαν μια μαρτυρία πίστεως, ελπίδας, κι’ αγώνα.
Τρυφερή μητέρα σμήνους παιδιών, είναι το άρωμα της κοινωνίας μας, είναι μια διάψευση των ειδώλων της ανέσεως και του συρμού, μια υπερνίκηση του κομφορμισμού και του υπολογισμού, είναι ένα έμπρακτο κήρυγμα ότι το πνεύμα νικά την ύλη και η θέληση υπερισχύει των φυσικών δυσκολιών, είναι μια πιστοποίηση ότι την τελευταία λέξη δεν την έχει πάντα, ο ψυχρός μαθηματικός υπολογισμός.
Η πολύτεκνη Μάνα μέσα στο σύγχρονο ρεύμα του συμβιβασμού και των παρεκκλίσεων είναι δημιουργός μιας ηρωικής ζωής, μιας ζωής καθήκοντος και τιμής, γιατί είναι πράξη ηρωισμού η απόκτηση πολλών παιδιών σήμερα. Τα πολλά παιδιά για να αναπτυχθούν, έχουν κόπους, απαιτούν εκδαπάνηση χρόνου ,σωματικών και πνευματικών δυνάμεων, μεγέθη που σήμερα ,στην εποχή της υλοφροσύνης και της συμβατικότητας οι περισσότερες γυναίκες δεν δέχονται να θυσιάσουν.
Σήμερα το πνεύμα θυσίας και διακονίας, που καταξιώνει και ομορφαίνει τη ζωή του ανθρώπου, είναι ξένο από τις περισσότερες γυναίκες.
Η πλειονότητα των γυναικών όχι μόνο αποφεύγει την τεκνογονία, αλλά και ειρωνεύεται εκείνες που έχουν πολλά παιδιά.
Η πολύτεκνη Μάνα σήμερα, παράλληλα με τον αγώνα της να θρέψει τα παιδιά της έχει να αντιμετωπίσει τους σαρκασμούς και τις ειρωνείες των δήθεν εξελιγμένων και ελευθέρων πνευμάτων.
Είναι υποχρεωμένη να ακούει πολλές φορές ,αντί επαίνου το τόσο επιτιμητικό: «και ποιος σας είπε κυρία μου να κάνετε τόσα παιδιά;»
Σήμερα που δοκιμάζεται η αντοχή μας και κρίνεται η συνέχιση ή μη της ύπαρξης μας στη γη των πατέρων μας, η πλειονότητα των γυναικών είναι έτοιμες όχι μόνο να μη φέρουν τη ζωή στον κόσμο αλλά να τη σκοτώσουν, όταν άθελά τους εμφανιστεί.
Σήμερα η αντίθετη με τους θείους νόμους τερατώδης εξάπλωση των αμβλώσεων, η θανάτωση των κυοφορούμενων εμβρύων, συνεισφέρει αποτελεσματικά στην υπογεννητικότητα που αποτελεί για τον Ελληνισμό τη σύγχρονη κερκόπορτα.
Σήμερα η φυγοτεκνία, και η ολιγοτεκνία αποτελούν την κυριότερη απειλή που δέχεται το Έθνος, γιατί χωρίς επαρκή νεανικό πληθυσμό είναι αδύνατη η ανάπτυξη και η ασφάλεια της πατρίδας μας.
Όσο κι αν φροντίζουμε για τους εξοπλισμούς ματαιοπονούμε ,αν δεν υπάρξει ικανοποιητικός αριθμός νέων προς υπεράσπιση των ιερών και των οσίων μας.
Ο Θουκυδίδης πάντοτε ρεαλιστής είχε πει: «Άνδρες πόλις, ού τείχη και νήες ανδρών κεναί» δηλαδή οι άνδρες είναι που σώζουν την πόλη και όχι τα τείχη και τα πλοία, που είναι άδεια από άνδρες.
Η επίλυση του δημογραφικού είναι θέμα εθνικό, και είναι ανάγκη να αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα.
Τα στοιχεία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά, οι αριθμοί μιλούν ξεκάθαρα.
Για να μη γίνουμε στο μέλλον ένας λαός του παρελθόντος πρέπει να εφαρμοστεί μια πολιτική γεννήσεων, πολιτική που να πείθει τους νέους, ότι είναι πρωτίστως προς το συμφέρον τους η δημιουργία οικογένειας και μάλιστα πολυμελούς.
Οι πολιτικοί μας ας μη περιορίζονται σε κενούς και άκαρπους λόγους την ημέρα που γιορτάζει η Μητέρα.
Πρέπει να ληφθούν γενναία μέτρα ανατροπής του σημερινού σκηνικού .Αντίθετα σήμερα ανατρέπονται ρυθμίσεις που ευρίσκονταν προς την ορθή κατεύθυνση.
Όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι κάθε βοήθεια και διευκόλυνση κάθε μέτρο προς την πολύτεκνη Μητέρα είναι προσφορά για την επιβίωση του έθνους μας.
Η ενίσχυση της Πολύτεκνης Μητέρας είναι υποχρέωση της Πολιτείας κατοχυρωμένη συνταγματικά και αποτελεί μέτρο δημογραφικής πολιτικής και όχι ελεημοσύνη.
Σήμερα που γιορτάζουμε και τιμάμε την Μητέρα και ιδιαίτερα την πολύτεκνη καλούμαστε όλοι να θυμηθούμε ότι αυτό είναι το μέγα χρέος προς την πατρίδα και το έθνος, είναι απαίτηση των καιρών, είναι επιταγή της ιστορίας.
8η ΜΑΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Ένα γράμμα στη Μητέρα μου
Αγαπημένη μου Μητέρα,
Είχα χρόνια να σου γράψω. Η αμέλειά μου είναι αδικαιολόγητη. Σαν μάνα πάντα με δικαιολογούσες και τώρα ασφαλώς το ίδιο θα κάνεις. Να ξέρεις δεν σε ξέχασα ποτέ. Κι αν δεν είσαι κοντά μου, ξέρω πως βρίσκεσαι στην αιώνια γαλήνη .
Μέρα παγκόσμια της Μητέρας σήμερα και βρίσκομαι στο πατρικό μας. Νοιώθω άσχημα που δεν πρόλαβες να το χαρείς.
Έρχομαι συχνά και παίρνω δυνάμεις από τη γενέθλια γη των προγόνων μου και τη δική σου ιερή σκιά.
Σήμερα γιορτάζει κάθε Μητέρα όπου γης, η Άγια μορφή που δια μέσου των αιώνων αποτελεί το σύμβολο της ζωής.
Γιορτάζουν όλες οι Μητέρες του κόσμου κι εγώ αναπολώ τις τρυφερές στιγμές, όσες μπόρεσες να μου χαρίσεις στα παιδικά μου χρόνια κι ακόμη τη ζεστή αγκαλιά σου, κάθε φορά που τα βήματα μου με οδηγούσαν κοντά σου. Μητέρα δεν σε χόρτασα κι ούτε εσύ χόρτασες την παρουσία μου. Ο αγώνας της επιβίωσης με προσφορά σε πολλά μέτωπα της ζωής δεν σου άφηναν περιθώρια να χαρείς τα παιδιά σου. Την αγάπη σου συμπλήρωνε επάξια η μεγάλη μας Μάνα η Γιαγιά . Ο πόνος της απουσίας ξεχείλιζε κι όταν με αντάμωνες η αγκαλιά σου, δύο πελώριες φτερούγες, με φυλάκιζαν με πρόθεση να με αιχμαλωτίσουν. Ήθελες τα παιδιά κοντά σου. Αγωνία και πίκρα όταν φεύγαμε και μια στερεότυπη πάντα και εναγώνια ερώτηση :Πότε θα ξανάρθεις παιδάκι μου; Δεν έπαψα να έρχομαι και να ξανάρχομαι και τότε που ζούσες και τώρα που ζω τη μνήμη σου.
Μητέρα, στη καρδιά μου παραμένεις αμετακίνητη. Είσαι η μητέρα που στάθηκε κοντά μου όσο και όποτε μπορούσε, έκλαψες μαζί μου τις ώρες του πόνου μου, γέλασες με το δικό μου γέλιο και χάρηκες με την δική μου χαρά. Προσπάθησα να σε κάνω περήφανη. Ήταν έκδηλη η χαρά σου όταν με έβλεπες να ανηφορίζω.
Σήμερα σου έφερα δυο λευκά αρωματικά τριαντάφυλλα από τον κήπο μας. Είναι τα πρώτα τριαντάφυλλα της φετινής Άνοιξης. Είναι από τις ίδιες τριανταφυλλιές που κι εσύ μου έστελνες μαζί με το καλάθι των τροφίμων των φοιτητικών μου χρόνων και ήταν και τότε τα πρώτα τριαντάφυλλα της ΄Άνοιξης.
Δεν ξέχασα ποτέ την υπόσχεσή μου: Να μη φοβάσαι τίποτε όσο θα ζω. Ο,τι κι αν σου συμβεί θα είμαι κοντά σου. Υπόσχεση που δεν αθέτησα. Στα καλέσματά σου ήμουν παρών και έκανα τα ανθρώπινα. Κάποτε υπαινίχθηκες πως το ξέχασα. Η πραγματικότητα σε διέψευσε. Τα τελευταία χρόνια όταν πια η κλονισμένη υγεία σου σε έκανε αγνώριστη, δεν μπορούσα να συμβιβασθώ, κι όμως σ’ έβλεπα και σε ζούσα. Με αντιμετώπιζες με φοβίες και αίσθημα φυγής. Δεν συμβιβαζόμουν με την κατάσταση. Αναζητούσα τη Μητέρα που γνώριζα κι έζησα. Οι σκέψεις μου βασανιστικές και η ζωή όλων μας μαρτυρική.
Δεν θα ξεχάσω την τελευταία ημέρα που ήσουν κοντά μας , τότε που κρατούσες ένα μουσκεμένο ύφασμα και μας παρότρυνες να φύγουμε, για να μη μας πιάσουν οι Γερμανοί. Στη Γερμανική κατοχή είχε σταματήσει το σαλεμένο σου μυαλό. Η κατάσταση της υγείας σου, είχε κάνει μαρτυρική τη ζωή του συντρόφου σου. Κάποιες στιγμές είχες επίγνωση πως εξ αιτίας σου γινόταν δύσκολη η ζωή όλων μας. Όμως εσύ δεν είχες καμιά ευθύνη .Κάποια στιγμή σ’ ένα φωτεινό σου διάλειμμα, όταν με είδες να δακρύζω , έκλαψες και με συμβούλευσες να μη στενοχωριέμαι. Ένα πρωινό μου έφεραν το μήνυμα της φυγής σου. Μια κραυγή απόγνωσης ήταν η απάντηση. Έχασα για πάντα . Έχασα την πιο αγαπημένη ύπαρξη που είχα στον κόσμο.
Μητέρα, ξέρω πως το γράμμα τούτο θα παραμείνει στο συρτάρι . Δεν πρόκειται να το διαβάσεις ποτέ. Όμως εγώ θα συνεχίσω τη γραφή του με την ελπίδα ότι θα ακούσεις το λυγμό μου. Ήθελα να σου θυμίσω για μια ακόμη φορά το πόσο σ’ αγάπησα και το πόσο σ’ αγαπώ. Σε θυμάμαι και θα σε θυμάμαι πάντα, όσες Άνοιξες μου χαρίσει ο Θεός. Ελπίζω να συναντηθούμε .Ίσως τότε να μπορέσω να σου πω περισσότερα ,όσα δεν μπόρεσα. Να σου προσφέρω ότι δεν σου πρόσφερα σε τούτη τη ζωή. Ίσως τότε μπορέσω να σε κάνω να με χορτάσεις… πιότερο απ’ την επίγεια ζωή μας. Θα είμαστε μαζί για πάντα. Αιώνια…
Ασφαλώς θα έμαθες τα νέα μας από το σύντροφο σου, θα σου είπε πόσο μεγάλωσαν τα παιδιά , πόσο προόδεψαν και πόσο επιτυγχάνουν στη ζωή σε τελείως διαφορετικές συνθήκες από εκείνες που εμείς ζήσαμε .
Δεν είχατε χρήματα για να μας σπουδάσετε, είχατε ένα καλό λόγο και μια θεία παρότρυνση να μάθουμε γράμματα .Μητέρα δεν θα ξεχάσω ποτέ τα φτωχά κι απλοϊκά λόγια σου που μου δίδαξαν την πίστη στο Θεό, την αγάπη στον άνθρωπο, την ελπίδα για επιτυχία στη ζωή, την έφεση για γνώση ,πρόοδο και δημιουργία.
Μητέρα νάσαι σίγουρη πως όσα δίδαξες δεν πήγαν χαμένα και σήμερα σε νοιώθω δίπλα μου να καθοδηγείς τα βήματά μου και τη σκέψη μου.
Μάθε Μητέρα πως τα κόπια σου δεν πήγαν χαμένα, ο σπόρος που έσπειρες φύτρωσε και βλάστησε. Δεν θα ξεχάσουμε τη φτωχή σταχομαζώχτρα ,που ξεπετάχτηκε από τη μιζέρια σε άλλους κόσμους, ολότελα αληθινούς, σίγουρα καλλίτερους για σένα, για όλους μας.
Αντίο Μητέρα και καλή αντάμωση…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αγαπημένη μου Μητέρα,
Είχα χρόνια να σου γράψω. Η αμέλειά μου είναι αδικαιολόγητη. Σαν μάνα πάντα με δικαιολογούσες και τώρα ασφαλώς το ίδιο θα κάνεις. Να ξέρεις δεν σε ξέχασα ποτέ. Κι αν δεν είσαι κοντά μου, ξέρω πως βρίσκεσαι στην αιώνια γαλήνη .
Μέρα παγκόσμια της Μητέρας σήμερα και βρίσκομαι στο πατρικό μας. Νοιώθω άσχημα που δεν πρόλαβες να το χαρείς.
Έρχομαι συχνά και παίρνω δυνάμεις από τη γενέθλια γη των προγόνων μου και τη δική σου ιερή σκιά.
Σήμερα γιορτάζει κάθε Μητέρα όπου γης, η Άγια μορφή που δια μέσου των αιώνων αποτελεί το σύμβολο της ζωής.
Γιορτάζουν όλες οι Μητέρες του κόσμου κι εγώ αναπολώ τις τρυφερές στιγμές, όσες μπόρεσες να μου χαρίσεις στα παιδικά μου χρόνια κι ακόμη τη ζεστή αγκαλιά σου, κάθε φορά που τα βήματα μου με οδηγούσαν κοντά σου. Μητέρα δεν σε χόρτασα κι ούτε εσύ χόρτασες την παρουσία μου. Ο αγώνας της επιβίωσης με προσφορά σε πολλά μέτωπα της ζωής δεν σου άφηναν περιθώρια να χαρείς τα παιδιά σου. Την αγάπη σου συμπλήρωνε επάξια η μεγάλη μας Μάνα η Γιαγιά . Ο πόνος της απουσίας ξεχείλιζε κι όταν με αντάμωνες η αγκαλιά σου, δύο πελώριες φτερούγες, με φυλάκιζαν με πρόθεση να με αιχμαλωτίσουν. Ήθελες τα παιδιά κοντά σου. Αγωνία και πίκρα όταν φεύγαμε και μια στερεότυπη πάντα και εναγώνια ερώτηση :Πότε θα ξανάρθεις παιδάκι μου; Δεν έπαψα να έρχομαι και να ξανάρχομαι και τότε που ζούσες και τώρα που ζω τη μνήμη σου.
Μητέρα, στη καρδιά μου παραμένεις αμετακίνητη. Είσαι η μητέρα που στάθηκε κοντά μου όσο και όποτε μπορούσε, έκλαψες μαζί μου τις ώρες του πόνου μου, γέλασες με το δικό μου γέλιο και χάρηκες με την δική μου χαρά. Προσπάθησα να σε κάνω περήφανη. Ήταν έκδηλη η χαρά σου όταν με έβλεπες να ανηφορίζω.
Σήμερα σου έφερα δυο λευκά αρωματικά τριαντάφυλλα από τον κήπο μας. Είναι τα πρώτα τριαντάφυλλα της φετινής Άνοιξης. Είναι από τις ίδιες τριανταφυλλιές που κι εσύ μου έστελνες μαζί με το καλάθι των τροφίμων των φοιτητικών μου χρόνων και ήταν και τότε τα πρώτα τριαντάφυλλα της ΄Άνοιξης.
Δεν ξέχασα ποτέ την υπόσχεσή μου: Να μη φοβάσαι τίποτε όσο θα ζω. Ο,τι κι αν σου συμβεί θα είμαι κοντά σου. Υπόσχεση που δεν αθέτησα. Στα καλέσματά σου ήμουν παρών και έκανα τα ανθρώπινα. Κάποτε υπαινίχθηκες πως το ξέχασα. Η πραγματικότητα σε διέψευσε. Τα τελευταία χρόνια όταν πια η κλονισμένη υγεία σου σε έκανε αγνώριστη, δεν μπορούσα να συμβιβασθώ, κι όμως σ’ έβλεπα και σε ζούσα. Με αντιμετώπιζες με φοβίες και αίσθημα φυγής. Δεν συμβιβαζόμουν με την κατάσταση. Αναζητούσα τη Μητέρα που γνώριζα κι έζησα. Οι σκέψεις μου βασανιστικές και η ζωή όλων μας μαρτυρική.
Δεν θα ξεχάσω την τελευταία ημέρα που ήσουν κοντά μας , τότε που κρατούσες ένα μουσκεμένο ύφασμα και μας παρότρυνες να φύγουμε, για να μη μας πιάσουν οι Γερμανοί. Στη Γερμανική κατοχή είχε σταματήσει το σαλεμένο σου μυαλό. Η κατάσταση της υγείας σου, είχε κάνει μαρτυρική τη ζωή του συντρόφου σου. Κάποιες στιγμές είχες επίγνωση πως εξ αιτίας σου γινόταν δύσκολη η ζωή όλων μας. Όμως εσύ δεν είχες καμιά ευθύνη .Κάποια στιγμή σ’ ένα φωτεινό σου διάλειμμα, όταν με είδες να δακρύζω , έκλαψες και με συμβούλευσες να μη στενοχωριέμαι. Ένα πρωινό μου έφεραν το μήνυμα της φυγής σου. Μια κραυγή απόγνωσης ήταν η απάντηση. Έχασα για πάντα . Έχασα την πιο αγαπημένη ύπαρξη που είχα στον κόσμο.
Μητέρα, ξέρω πως το γράμμα τούτο θα παραμείνει στο συρτάρι . Δεν πρόκειται να το διαβάσεις ποτέ. Όμως εγώ θα συνεχίσω τη γραφή του με την ελπίδα ότι θα ακούσεις το λυγμό μου. Ήθελα να σου θυμίσω για μια ακόμη φορά το πόσο σ’ αγάπησα και το πόσο σ’ αγαπώ. Σε θυμάμαι και θα σε θυμάμαι πάντα, όσες Άνοιξες μου χαρίσει ο Θεός. Ελπίζω να συναντηθούμε .Ίσως τότε να μπορέσω να σου πω περισσότερα ,όσα δεν μπόρεσα. Να σου προσφέρω ότι δεν σου πρόσφερα σε τούτη τη ζωή. Ίσως τότε μπορέσω να σε κάνω να με χορτάσεις… πιότερο απ’ την επίγεια ζωή μας. Θα είμαστε μαζί για πάντα. Αιώνια…
Ασφαλώς θα έμαθες τα νέα μας από το σύντροφο σου, θα σου είπε πόσο μεγάλωσαν τα παιδιά , πόσο προόδεψαν και πόσο επιτυγχάνουν στη ζωή σε τελείως διαφορετικές συνθήκες από εκείνες που εμείς ζήσαμε .
Δεν είχατε χρήματα για να μας σπουδάσετε, είχατε ένα καλό λόγο και μια θεία παρότρυνση να μάθουμε γράμματα .Μητέρα δεν θα ξεχάσω ποτέ τα φτωχά κι απλοϊκά λόγια σου που μου δίδαξαν την πίστη στο Θεό, την αγάπη στον άνθρωπο, την ελπίδα για επιτυχία στη ζωή, την έφεση για γνώση ,πρόοδο και δημιουργία.
Μητέρα νάσαι σίγουρη πως όσα δίδαξες δεν πήγαν χαμένα και σήμερα σε νοιώθω δίπλα μου να καθοδηγείς τα βήματά μου και τη σκέψη μου.
Μάθε Μητέρα πως τα κόπια σου δεν πήγαν χαμένα, ο σπόρος που έσπειρες φύτρωσε και βλάστησε. Δεν θα ξεχάσουμε τη φτωχή σταχομαζώχτρα ,που ξεπετάχτηκε από τη μιζέρια σε άλλους κόσμους, ολότελα αληθινούς, σίγουρα καλλίτερους για σένα, για όλους μας.
Αντίο Μητέρα και καλή αντάμωση…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Την προσεχή Δευτέρα 9 Μαΐου και ώρα 7 μ.μ. επαναρχίζουν και θα λήξουν στο τέλος του μηνός τα καθιερωμένα Φιλολογικά Βραδινά που διοργανώνει με επιτυχία στην αίθουσα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών η Εταιρεία Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος.
Η εκδήλωση της Δευτέρας είναι αφιερωμένη στην ετήσια Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας που έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου κάθε χρόνο.
Στην εκδήλωση αυτή προσκαλεσμένη θα μιλήσει η ποιήτρια, ερευνήτρια και συγγραφέας κ. Πόπη Μπούνια-Πασπαλιάρη τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών
με θέμα: «ΜΑΝΑ:Άρτος λόγου και ζωής».
Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα απαγγείλει ποιήματα γνωστών νεοελλήνων Ποιητών αφιερωμένα στη Μητέρα η Ποιήτρια και συγγραφέας κ. Ειρήνη Μπόμπολη.
Η κ. Πασπαλιάρη μιλάει για πρώτη φορά στα φιλολογικά βραδινά της Εταιρείας και στην πόλη μας, ενώ έχει πραγματοποιήσει σειρά ομιλιών στην Αθήνα κυρίως όπου διαμένει και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, προσκαλεσμένη από πνευματικούς και πολιτιστικούς φορείς.
Έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Παιδοψυχολογία,Αγγλική και Κλασική Φιλολογία ενώ για αρκετά χρόνια δίδαξε σε Δημόσια και Ιδιωτικά εκπαιδευτήρια της χώρας.
Έχει συμμετάσχει σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια σε θέματα ιστορίας, κοινωνιολογίας και ποίησης ενώ συνεργάζεται με έγκυρα περιοδικά και εφημερίδες της ημεδαπής και της αλλοδαπής.
Έχει δώσει έργα σε όλα σχεδόν τα είδη του λόγου και έχουν κυκλοφορήσει έξη συνολικά βιβλία της ενώ έχει ακόμη μια ολόκληρη σειρά ανέκδοτων έργων.
Τα έργα της διαπνέονται από την αγάπη στον τόπο και τους ανθρώπους του αλλά και στο αρχαιοελληνικό πνεύμα.
Οι μελέτες και οι έρευνές της αφορούν κυρίως ανεξερεύνητες πτυχές της Ελληνικής ιστορίας και αρχαιολογίας.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης θα επιμεληθεί ο πρόεδρος της Εταιρείας κ. Λεωνίδας Μαργαρίτης ο οποίος και θα προλογίσει την εκδήλωση και θα παρουσιάσει την ομιλήτρια.
Η είσοδο για το κοινό θα είναι ελεύθερη, ενώ δεν θα αποσταλούν ιδιαίτερες προσκλήσεις.
Την προσεχή Δευτέρα 9 Μαΐου και ώρα 7 μ.μ. επαναρχίζουν και θα λήξουν στο τέλος του μηνός τα καθιερωμένα Φιλολογικά Βραδινά που διοργανώνει με επιτυχία στην αίθουσα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών η Εταιρεία Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος.
Η εκδήλωση της Δευτέρας είναι αφιερωμένη στην ετήσια Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας που έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου κάθε χρόνο.
Στην εκδήλωση αυτή προσκαλεσμένη θα μιλήσει η ποιήτρια, ερευνήτρια και συγγραφέας κ. Πόπη Μπούνια-Πασπαλιάρη τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών
με θέμα: «ΜΑΝΑ:Άρτος λόγου και ζωής».
Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα απαγγείλει ποιήματα γνωστών νεοελλήνων Ποιητών αφιερωμένα στη Μητέρα η Ποιήτρια και συγγραφέας κ. Ειρήνη Μπόμπολη.
Η κ. Πασπαλιάρη μιλάει για πρώτη φορά στα φιλολογικά βραδινά της Εταιρείας και στην πόλη μας, ενώ έχει πραγματοποιήσει σειρά ομιλιών στην Αθήνα κυρίως όπου διαμένει και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, προσκαλεσμένη από πνευματικούς και πολιτιστικούς φορείς.
Έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Παιδοψυχολογία,Αγγλική και Κλασική Φιλολογία ενώ για αρκετά χρόνια δίδαξε σε Δημόσια και Ιδιωτικά εκπαιδευτήρια της χώρας.
Έχει συμμετάσχει σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια σε θέματα ιστορίας, κοινωνιολογίας και ποίησης ενώ συνεργάζεται με έγκυρα περιοδικά και εφημερίδες της ημεδαπής και της αλλοδαπής.
Έχει δώσει έργα σε όλα σχεδόν τα είδη του λόγου και έχουν κυκλοφορήσει έξη συνολικά βιβλία της ενώ έχει ακόμη μια ολόκληρη σειρά ανέκδοτων έργων.
Τα έργα της διαπνέονται από την αγάπη στον τόπο και τους ανθρώπους του αλλά και στο αρχαιοελληνικό πνεύμα.
Οι μελέτες και οι έρευνές της αφορούν κυρίως ανεξερεύνητες πτυχές της Ελληνικής ιστορίας και αρχαιολογίας.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης θα επιμεληθεί ο πρόεδρος της Εταιρείας κ. Λεωνίδας Μαργαρίτης ο οποίος και θα προλογίσει την εκδήλωση και θα παρουσιάσει την ομιλήτρια.
Η είσοδο για το κοινό θα είναι ελεύθερη, ενώ δεν θα αποσταλούν ιδιαίτερες προσκλήσεις.
ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΣΟΦΙΑΣ
1.Εκείνος που γνωρίζει τους άλλους, είναι νοήμων
εκείνος που γνωρίζει τον εαυτό του είναι Σοφός.
2.Αν δείξεις υπομονή σε μια στιγμή θυμού
θα γλιτώσεις εκατό μέρες θλίψης.
3.Δυναμώνεις κάποιον όταν τον βοηθάς λίγο,
τον αποδυναμώνεις, όταν τον βοηθάς πολύ.
4.Είναι τιμιότερο να κινδυνέψω να σώσω έναν ένοχο,
παρά να καταδικάσω έναν αθώο.
5.Επέλεξε την αγάπη σου, και μετά αγάπα την επιλογή σου.
6.Προτιμώ τον Παράδεισο για το κλίμα του,
την Κόλαση για την καλή παρέα.
7.Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα Αστέρια,
δεν τους βλέπεις τακτικά,
αλλά ξέρεις ότι πάντα είναι εκεί.
8.Ενθάδε κείται παραλής, σφιχτός και οικονόμος,
όσα δεν έφαγε αυτός ,τα τρώει ο κληρονόμος.
9.Το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο
δεν εκπληρώνει το σκοπό του παρά μόνο αν είναι ανοικτό.
10.Το χρήμα αγοράζει κρεβάτι, αλλά όχι ύπνο, Βιβλία αλλά όχι μυαλό
Ιατρικά όχι υγεία, Διασκέδαση…όχι ευτυχία, Θρησκεία όχι σωτηρία
Διαβατήριο για όλο τον κόσμο… όχι για τον παράδεισο.
Για την αντιγραφή Λ.Γ. Μαργαρίτης
εκείνος που γνωρίζει τον εαυτό του είναι Σοφός.
2.Αν δείξεις υπομονή σε μια στιγμή θυμού
θα γλιτώσεις εκατό μέρες θλίψης.
3.Δυναμώνεις κάποιον όταν τον βοηθάς λίγο,
τον αποδυναμώνεις, όταν τον βοηθάς πολύ.
4.Είναι τιμιότερο να κινδυνέψω να σώσω έναν ένοχο,
παρά να καταδικάσω έναν αθώο.
5.Επέλεξε την αγάπη σου, και μετά αγάπα την επιλογή σου.
6.Προτιμώ τον Παράδεισο για το κλίμα του,
την Κόλαση για την καλή παρέα.
7.Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα Αστέρια,
δεν τους βλέπεις τακτικά,
αλλά ξέρεις ότι πάντα είναι εκεί.
8.Ενθάδε κείται παραλής, σφιχτός και οικονόμος,
όσα δεν έφαγε αυτός ,τα τρώει ο κληρονόμος.
9.Το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο
δεν εκπληρώνει το σκοπό του παρά μόνο αν είναι ανοικτό.
10.Το χρήμα αγοράζει κρεβάτι, αλλά όχι ύπνο, Βιβλία αλλά όχι μυαλό
Ιατρικά όχι υγεία, Διασκέδαση…όχι ευτυχία, Θρησκεία όχι σωτηρία
Διαβατήριο για όλο τον κόσμο… όχι για τον παράδεισο.
Για την αντιγραφή Λ.Γ. Μαργαρίτης
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ 2011
Ειδήσεις παραμονής πρωτομαγιάς: Κοσμοσυρροή στο γάμο του άγγλου πρίγκιπα. Κοσμοσυρροή στην οσιοποίηση του Πάπα. Συρράξεις οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων. Στυγνή δολοφονία οικογενειάρχη που επεχείρησε την αποτροπή ληστείας σε κατάστημα τροφίμων στην Πάτρα.
Από την μια όψη της ειδησεογραφίας ένας κόσμος κοπάδι, ένας κόσμος συφερτός επιζητεί θέαμα και παθιάζεται για τα ασήμαντα. Παντρεύονταν ένας άγγλος πρίγκιπας ε, και; Αποφάσισαν κάποιοι να ανακηρύξουν όσιο τον Πάπα ε, και; Συνεπλάκησαν οπαδοί ομάδων ποδοσφαίρου ε, και;
Από την άλλη όψη της ειδησεογραφίας ένας οικογενειάρχης με τρία παιδιά, λίγες μέρες πριν από τη συνταξιοδότησή του, εκτός υπηρεσίας , εκτός αρμοδιότητας, εκτός «μισθωμένου καθήκοντος» παίρνει την πρωτοβουλία να αποτρέψει μια ληστεία. Να προστατέψει τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή των υπαλλήλων του καταστήματος αλλά και την περιουσία του ιδιοκτήτη που τους εξασφάλιζε εργασία. Εδώ δεν χωρά να πω ε, και.
Το φαινόμενο αυτό της καθημερινότητας που τροφοδοτεί την ειδησεογραφία έχει πολλές παραμέτρους , προεκτάσεις και ερμηνείες.
Έχουμε μια κοινωνία που λειτουργεί ως αγέλη, που άγεται και φέρεται από τα μέσα αποχαύνωσης , δημιουργεί συνθήκες και προϋποθέσεις να υποθάλπονται και να αναδεικνύονται δύο κατηγορίες ληστών. Η κατηγορία των ληστών της γραβάτας και του κολάρου που εκ του ασφαλούς και χωρίς διακινδύνευση καρπούνται τον δημόσιο πλούτο και η άλλη των ένοπλων ληστών της κουκούλας. Οι ληστές της πρώτης κατηγορίας υποθάλπονται στα φυτώρια του συστήματος που δεν παρέχει θεσμική θωράκιση και καλλιεργεί την ασυδοσία και ατιμωρησία. Οι ληστές της δεύτερης κατηγορίας είναι προϊόντα της ίδιας της πολιτείας ,της απαιδευσιάς, της έλλειψης προτύπων, του κακού παραδείγματος , της ανεργίας, της περιθωριοποίησης , των ναρκωτικών , και της επιδίωξης του εύκολου χωρίς κόπο πλουτισμού. Οι ληστές της δεύτερης κατηγορίας λόγω έλλειψης ικανοτήτων τις οποίες διαθέτουν οι της πρώτης οδηγούνται σε πράξεις ενόπλου βίας. Συντάσσουν και οι μεν και οι δε με το δικό τους τρόπο ο καθένας οι δεύτεροι με πολύ απλούστερο ληξιαρχικές πράξεις θανάτων. Οι μεν με την πολιτική τους εξουθενώνoυν και υποβαθμίζουν μέχρι άκρας πενίας τη ζωή των πολιτών , οι δε με την ένοπλη βία έχουν γίνει αιτία απώλειας ανθρώπων της καθημερινότητας.
Η ένοπλη ληστεία , προϊόν κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων και άλλων αιτιολογικών που προαναφέραμε, θέλει να εμφανίζεται σαν εκδήλωση εκδίκησης. Είναι εκδήλωση ατόμων που στερήθηκαν παιδείας, ομαλού κοινωνικού και οικογενειακού βίου και αγάπης του περιβάλλοντός τους. Τα άτομα που διαπράττουν ληστείες έχουν στερέψει από αισθήματα και ευαισθησίες. Έπαυσαν να νοιάζονται για τον πλησίον τους. Έπαυσαν να βλέπουν τον άλλο ως συνάνθρωπο. Δεν τους συγκινεί διόλου εάν ο άνθρωπος που θα βρεθεί μπροστά τους είναι κάποιος οικογενειάρχης, που τον περιμένουν γυναίκα και παιδιά . Για εκείνους αποτελεί εμπόδιο στο δρόμο προς το στόχο τους. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Αισθήματα συμπάθειας έχουν εξαφανιστεί από τον ορίζοντα της κοινωνίας των εγώ.
Από τη μια πλευρά ο συφερτός, η αγέλη που χαζοχαρούμενα χαζογελά με τους πριγκηπικούς γάμους, συγκινείται με την οσιοποίηση του Πάπα, εξοργίζεται με τις συγκρούσεις των χούλιγκαν των γηπέδων και από την άλλη η ναρκωμένη συνείδηση, η τέλεια απάθεια απέναντι στην εγκληματική συμπεριφορά ατόμων που δεν υπολογίζουν ζωές.
Αλήθεια αν οι λαοί είχαν τις ίδιες αντιδράσεις, τα ίδια αντανακλαστικά μ’ αυτές που εκδηλώνουν για τα ελάχιστα και ανούσια, θα τολμούσαν ληστές είτε της μιας είτε της δεύτερης κατηγορίας να εκδηλώνουν παρόμοιες πρακτικές;
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Από την μια όψη της ειδησεογραφίας ένας κόσμος κοπάδι, ένας κόσμος συφερτός επιζητεί θέαμα και παθιάζεται για τα ασήμαντα. Παντρεύονταν ένας άγγλος πρίγκιπας ε, και; Αποφάσισαν κάποιοι να ανακηρύξουν όσιο τον Πάπα ε, και; Συνεπλάκησαν οπαδοί ομάδων ποδοσφαίρου ε, και;
Από την άλλη όψη της ειδησεογραφίας ένας οικογενειάρχης με τρία παιδιά, λίγες μέρες πριν από τη συνταξιοδότησή του, εκτός υπηρεσίας , εκτός αρμοδιότητας, εκτός «μισθωμένου καθήκοντος» παίρνει την πρωτοβουλία να αποτρέψει μια ληστεία. Να προστατέψει τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή των υπαλλήλων του καταστήματος αλλά και την περιουσία του ιδιοκτήτη που τους εξασφάλιζε εργασία. Εδώ δεν χωρά να πω ε, και.
Το φαινόμενο αυτό της καθημερινότητας που τροφοδοτεί την ειδησεογραφία έχει πολλές παραμέτρους , προεκτάσεις και ερμηνείες.
Έχουμε μια κοινωνία που λειτουργεί ως αγέλη, που άγεται και φέρεται από τα μέσα αποχαύνωσης , δημιουργεί συνθήκες και προϋποθέσεις να υποθάλπονται και να αναδεικνύονται δύο κατηγορίες ληστών. Η κατηγορία των ληστών της γραβάτας και του κολάρου που εκ του ασφαλούς και χωρίς διακινδύνευση καρπούνται τον δημόσιο πλούτο και η άλλη των ένοπλων ληστών της κουκούλας. Οι ληστές της πρώτης κατηγορίας υποθάλπονται στα φυτώρια του συστήματος που δεν παρέχει θεσμική θωράκιση και καλλιεργεί την ασυδοσία και ατιμωρησία. Οι ληστές της δεύτερης κατηγορίας είναι προϊόντα της ίδιας της πολιτείας ,της απαιδευσιάς, της έλλειψης προτύπων, του κακού παραδείγματος , της ανεργίας, της περιθωριοποίησης , των ναρκωτικών , και της επιδίωξης του εύκολου χωρίς κόπο πλουτισμού. Οι ληστές της δεύτερης κατηγορίας λόγω έλλειψης ικανοτήτων τις οποίες διαθέτουν οι της πρώτης οδηγούνται σε πράξεις ενόπλου βίας. Συντάσσουν και οι μεν και οι δε με το δικό τους τρόπο ο καθένας οι δεύτεροι με πολύ απλούστερο ληξιαρχικές πράξεις θανάτων. Οι μεν με την πολιτική τους εξουθενώνoυν και υποβαθμίζουν μέχρι άκρας πενίας τη ζωή των πολιτών , οι δε με την ένοπλη βία έχουν γίνει αιτία απώλειας ανθρώπων της καθημερινότητας.
Η ένοπλη ληστεία , προϊόν κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων και άλλων αιτιολογικών που προαναφέραμε, θέλει να εμφανίζεται σαν εκδήλωση εκδίκησης. Είναι εκδήλωση ατόμων που στερήθηκαν παιδείας, ομαλού κοινωνικού και οικογενειακού βίου και αγάπης του περιβάλλοντός τους. Τα άτομα που διαπράττουν ληστείες έχουν στερέψει από αισθήματα και ευαισθησίες. Έπαυσαν να νοιάζονται για τον πλησίον τους. Έπαυσαν να βλέπουν τον άλλο ως συνάνθρωπο. Δεν τους συγκινεί διόλου εάν ο άνθρωπος που θα βρεθεί μπροστά τους είναι κάποιος οικογενειάρχης, που τον περιμένουν γυναίκα και παιδιά . Για εκείνους αποτελεί εμπόδιο στο δρόμο προς το στόχο τους. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Αισθήματα συμπάθειας έχουν εξαφανιστεί από τον ορίζοντα της κοινωνίας των εγώ.
Από τη μια πλευρά ο συφερτός, η αγέλη που χαζοχαρούμενα χαζογελά με τους πριγκηπικούς γάμους, συγκινείται με την οσιοποίηση του Πάπα, εξοργίζεται με τις συγκρούσεις των χούλιγκαν των γηπέδων και από την άλλη η ναρκωμένη συνείδηση, η τέλεια απάθεια απέναντι στην εγκληματική συμπεριφορά ατόμων που δεν υπολογίζουν ζωές.
Αλήθεια αν οι λαοί είχαν τις ίδιες αντιδράσεις, τα ίδια αντανακλαστικά μ’ αυτές που εκδηλώνουν για τα ελάχιστα και ανούσια, θα τολμούσαν ληστές είτε της μιας είτε της δεύτερης κατηγορίας να εκδηλώνουν παρόμοιες πρακτικές;
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
XΩΡΙΟ 650 ΚΑΤΟΙΚΩΝ
Στην περιοχή του κάμπου της Ηλείας ένα χωριό που αρχικά έφερε το όνομα τούρκου τσιφλικά και σήμερα φέρει όνομα φυτού που ευδοκιμεί εκεί διακρίνεται για μια πρωτοτυπία του.
Μια πινακίδα που έχει τοποθετηθεί επί της επαρχιακής οδού από την οποία απέχει 1,5 χιλιόμετρο αναγράφεται εκτός από την ονομασία του χωριού η απόστασή του από την επαρχιακή οδό καθώς και ο αριθμός των κατοίκων του. Η πινακίδα σημειώνει το όνομα του χωριού τo1,5 χλμ 650 κάτοικοι.
Είναι κάτι το πρωτοφανές, .Σε πινακίδα οδού να σημειώνεται πέραν της χιλιομετρικής απόστασης και ο αριθμός των κατοίκων.
Είναι γνωστό ότι ο πληθυσμός μίας πόλης ακόμη και μίας χώρας δεν είναι ποτέ σταθερός, είναι ένα μέγεθος διαρκώς αυξομειούμενο .Οι γεννήσεις, οι θάνατοι ,οι μεταδημοτεύσεις και μεταναστεύσεις αλλά και οι εποικισμοί το μεταβάλλουν.
Οι Κυβερνήσεις για τους προγραμματισμούς , για τις κρατικές επιχορηγήσεις των Δήμων διενεργούσαν ανά δεκαετία απογραφές του πληθυσμού ολόκληρη τη χώρα , γεωγραφικό διαμέρισμα και πόλη..
Όμως οι πινακίδες με το ίδιο περιεχόμενο, με τα προαναφερθέντα στοιχεία εκατέρωθεν της επαρχιακής οδού, και πλησίον της καθέτου , που οδηγεί στο χωριό, συνεχίζει να παραπληροφορεί τους διερχομένους χρόνια τώρα , σε πείσμα των αποτελεσμάτων των απογραφών. Συνεχίζει να διαλαλεί ότι ο πληθυσμός της κοινότητας είναι 650 κάτοικοι.
Αυτή η πρωτοτυπία , έργο κάποιου κοινοτάρχη μας υποχρεώνει σε κάποιες σκέψεις.
Υπάρχει ενδεχόμενο άραγε οι κάτοικοι να εξασφαλίζουν χρόνια τώρα ισοζύγιο γεννήσεων και θανάτων; Δηλαδή σε περιπτώσεις θανάτων, μεταδημοτεύσεων και ξενιτεμών να κινούν αμέσως και εντός του έτους ,το μηχανισμό αναπαραγωγής και αντικαταστάσεως με ισάριθμες γεννήσεις και εποικισμούς;
Κάτι παρόμοιο θα αποτελούσε σενάριο μάλλον επιστημονικής φαντασίας.
Ο Κοινοτάρχης που φρόντισε να τοποθετηθεί η πινακίδα είχε άραγε τη φιλοδοξία να πληροφορεί τους διερχόμενους ότι υπηρετεί 650 κατοίκους και ηγείται ενός μεγάλου χωριού;
Θα μπορούσε κάποιος να ερμηνεύσει το περιεχόμενο της πινακίδας, διαφορετικά, πως το χωριό έχει μόνο 650 κλίνες και είναι πλήρεις, συνεπώς ο πιθανός επισκέπτης καλό θα είναι να αναζητήσει κλίνη, σε ξενοδοχείο πλησιέστερης πόλης.
Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς και το ενδεχόμενο του προειδοποιητικού χαρακτήρα της πινακίδας , ότι δηλαδή θα πρέπει να υπολογίζει ο επισκέπτης ή τυχόν επίβουλος εχθρός, πως έχει να κάνει με δύναμη 650 πολιτών.
Όμως ας σοβαρευτούμε , και ας ανατρέξουμε στις απογραφές των προηγούμενων δεκαετιών που αφορούν το συγκεκριμένο χωριό για να επαληθεύσουμε ή να διαψεύσουμε το περιεχόμενο της πινακίδας.
Στις απογραφές αυτές το χωριό είχε το 1971 , 678 κατοίκους ,το 1981 , 621 και το έτος 1991 ,645 κατοίκους.
Πρόθεσή μας δεν είναι να λοιδορήσουμε τους κατοίκους χωριού που παρουσιάζει αυτή την πρωτοτυπία, άλλωστε σ΄ αυτό ζούν και δραστηριοποιούνται γνωστοί, φίλοι, και συγγενείς, αλλά να επισημάνουμε το άστοχο του πράγματος.
Όσοι κατάγονται από τη συγκεκριμένη κοινότητα θα αναγνωρίσουν το χωριό τους. Καλό είναι, προκειμένου να αρθεί αυτή η κακόγουστη εικόνα-εντύπωση που αποκομίζει κάθε διερχόμενος που βλέπει την πινακίδα να ζητήσουν την αντικατάστασή της με μια αντίστοιχη κρατικής αρχής όπως συνήθως συμβαίνει με κοινότητες που δεν έχουν επαφή με εθνική ή επαρχιακή οδό.
Καλό είναι και τα ίσως ασήμαντα για πολλούς άστοχα πράγματα να διορθώνονται μέσα από καλόπιστες έστω και με χιούμορ και σκωπτικό πνεύμα επισημάνσεις για να μη συνεχίζονται τα δυσμενή σχόλια για τον τόπο και τους κατοίκους του.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Μια πινακίδα που έχει τοποθετηθεί επί της επαρχιακής οδού από την οποία απέχει 1,5 χιλιόμετρο αναγράφεται εκτός από την ονομασία του χωριού η απόστασή του από την επαρχιακή οδό καθώς και ο αριθμός των κατοίκων του. Η πινακίδα σημειώνει το όνομα του χωριού τo1,5 χλμ 650 κάτοικοι.
Είναι κάτι το πρωτοφανές, .Σε πινακίδα οδού να σημειώνεται πέραν της χιλιομετρικής απόστασης και ο αριθμός των κατοίκων.
Είναι γνωστό ότι ο πληθυσμός μίας πόλης ακόμη και μίας χώρας δεν είναι ποτέ σταθερός, είναι ένα μέγεθος διαρκώς αυξομειούμενο .Οι γεννήσεις, οι θάνατοι ,οι μεταδημοτεύσεις και μεταναστεύσεις αλλά και οι εποικισμοί το μεταβάλλουν.
Οι Κυβερνήσεις για τους προγραμματισμούς , για τις κρατικές επιχορηγήσεις των Δήμων διενεργούσαν ανά δεκαετία απογραφές του πληθυσμού ολόκληρη τη χώρα , γεωγραφικό διαμέρισμα και πόλη..
Όμως οι πινακίδες με το ίδιο περιεχόμενο, με τα προαναφερθέντα στοιχεία εκατέρωθεν της επαρχιακής οδού, και πλησίον της καθέτου , που οδηγεί στο χωριό, συνεχίζει να παραπληροφορεί τους διερχομένους χρόνια τώρα , σε πείσμα των αποτελεσμάτων των απογραφών. Συνεχίζει να διαλαλεί ότι ο πληθυσμός της κοινότητας είναι 650 κάτοικοι.
Αυτή η πρωτοτυπία , έργο κάποιου κοινοτάρχη μας υποχρεώνει σε κάποιες σκέψεις.
Υπάρχει ενδεχόμενο άραγε οι κάτοικοι να εξασφαλίζουν χρόνια τώρα ισοζύγιο γεννήσεων και θανάτων; Δηλαδή σε περιπτώσεις θανάτων, μεταδημοτεύσεων και ξενιτεμών να κινούν αμέσως και εντός του έτους ,το μηχανισμό αναπαραγωγής και αντικαταστάσεως με ισάριθμες γεννήσεις και εποικισμούς;
Κάτι παρόμοιο θα αποτελούσε σενάριο μάλλον επιστημονικής φαντασίας.
Ο Κοινοτάρχης που φρόντισε να τοποθετηθεί η πινακίδα είχε άραγε τη φιλοδοξία να πληροφορεί τους διερχόμενους ότι υπηρετεί 650 κατοίκους και ηγείται ενός μεγάλου χωριού;
Θα μπορούσε κάποιος να ερμηνεύσει το περιεχόμενο της πινακίδας, διαφορετικά, πως το χωριό έχει μόνο 650 κλίνες και είναι πλήρεις, συνεπώς ο πιθανός επισκέπτης καλό θα είναι να αναζητήσει κλίνη, σε ξενοδοχείο πλησιέστερης πόλης.
Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς και το ενδεχόμενο του προειδοποιητικού χαρακτήρα της πινακίδας , ότι δηλαδή θα πρέπει να υπολογίζει ο επισκέπτης ή τυχόν επίβουλος εχθρός, πως έχει να κάνει με δύναμη 650 πολιτών.
Όμως ας σοβαρευτούμε , και ας ανατρέξουμε στις απογραφές των προηγούμενων δεκαετιών που αφορούν το συγκεκριμένο χωριό για να επαληθεύσουμε ή να διαψεύσουμε το περιεχόμενο της πινακίδας.
Στις απογραφές αυτές το χωριό είχε το 1971 , 678 κατοίκους ,το 1981 , 621 και το έτος 1991 ,645 κατοίκους.
Πρόθεσή μας δεν είναι να λοιδορήσουμε τους κατοίκους χωριού που παρουσιάζει αυτή την πρωτοτυπία, άλλωστε σ΄ αυτό ζούν και δραστηριοποιούνται γνωστοί, φίλοι, και συγγενείς, αλλά να επισημάνουμε το άστοχο του πράγματος.
Όσοι κατάγονται από τη συγκεκριμένη κοινότητα θα αναγνωρίσουν το χωριό τους. Καλό είναι, προκειμένου να αρθεί αυτή η κακόγουστη εικόνα-εντύπωση που αποκομίζει κάθε διερχόμενος που βλέπει την πινακίδα να ζητήσουν την αντικατάστασή της με μια αντίστοιχη κρατικής αρχής όπως συνήθως συμβαίνει με κοινότητες που δεν έχουν επαφή με εθνική ή επαρχιακή οδό.
Καλό είναι και τα ίσως ασήμαντα για πολλούς άστοχα πράγματα να διορθώνονται μέσα από καλόπιστες έστω και με χιούμορ και σκωπτικό πνεύμα επισημάνσεις για να μη συνεχίζονται τα δυσμενή σχόλια για τον τόπο και τους κατοίκους του.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)