ΥΠΟ ΣΚΙΑΝ
Ένα νήμα,
ένα σύρμα,
μια χρυσοκλωστή
μας δένει.
Χρυσό κορδόνι
πομπός και δέκτης
σήματα Μόρς,
οι χτύποι της καρδιάς.
Ίδιο εκκρεμές
του μη επιτρεπτού
και επιβαλλόμενου
να πληγώσουμε
την καθώς πρέπει εικόνα μας,
να μη δώσουμε τα όσια και ιερά
«τοις κυσί»
Μαραζωμένες συνειδήσεις
με κρύφιες επαναστάσεις
ανεπιτυχείς.
Τονισμένες ταυτίσεις
νεκραναστημένες εικόνες του χτες
που ζωντανεμενές
επανακάμπτουν για να υποδουλώσουν
την ύπαρξή μας.
Ένα κενό γίνεται βρόγχος
και σφίγγει τα ρημαγμένα μας όνειρα.
Δεν θα μας πνίξει ποτέ
το δάκρυ κι ο ιδρώτας
δεν θα μας πνίξει ποτέ
η ομίχλη
θα πορευθούμε υπό σκιάν…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου