ΤΕΛΙΚΑ,ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;



ΤΕΛΙΚΑ,ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;
                       Ελένης-Ρεβέκκας Στάϊου Υπ. Διδάκτορος Πανεπιστημίου Αθηνών

Αυτές τις μέρες νιώθω σαν παιδάκι του δημοτικού, μην σας πω και πιο μικρό. Έχω όλο απορίες, μερικές από αυτές τόσο βασικές που είναι σαν να βγαίνω τώρα στον έξω κόσμο.
Η πιο πρόσφατη απορία που έχω διαβάζοντας εφημερίδες, sites και ακούγοντας ειδήσεις, είναι τι είναι αγώνας. Τι σημαίνει να αγωνίζεται κανείς; Πώς αγωνίζεται κάποιος για να τον θεωρούν… αγωνιστή; Και για ποιους αγωνίζεται; Για την κοινωνία; Για τους αδύναμους; Για την οικογένειά του; Για τον εαυτό του; Είναι τελικά τιμητικό να είσαι αγωνιστής;
Διαβάζω ας πούμε τους συγγενείς και φίλους του Ξηρού -ξέρετε, αυτού που πήγε διακοπές από τη φυλακή- να λένε ότι είναι αγωνιστής. Άρα, σύμφωνα με αυτό, αγώνας είναι να κάνεις τυφλά χτυπήματα και δολοφονίες και έτσι υποθετικά να απειλείς το σύστημα. Δηλαδή, ουσιαστικά, σκοτώνεις αθώους και τελειώνει εκεί ο αγώνας σου, γιατί κανένα σύστημα δεν αλλάζει ποτέ έτσι. Το δηλώνει άλλωστε και ο δικηγόρος του, άρα κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτός.
Διαβάζω επίσης ότι όλοι αυτοί που πήραν τρελά λεφτά από το Τ.Τ ή ακόμα και από τα αμυντικά είχαν «ορκιστεί» από τις θέσεις που κατείχαν ότι θα κάνουν αγώνα για τα συμφέροντα της χώρας. Άρα αγώνας είναι να κλέβεις τα πάντα όλα και να τα πας στο εξωτερικό, να παίρνεις μίζες για τη δική σου πάρτη και όταν έρχεται η ώρα να καρφώνεις αυτούς με τους οποίους κάνατε τις βρωμοδουλειές μαζί. Άρα αγωνιστής είναι και ο κλέφτης αλλά και ο ρουφιάνος. Οκ.
Αυτή τη σύγχυση με τον αγώνα την έχω και από πιο παλιά. Με τους συνδικαλιστές ας πούμε, που ξέρετε ότι είναι αγαπημένο μου θέμα. Αγωνίζονται λέει οι συνδικαλιστές για το καλό του κλάδου τους. Άρα αγωνιστής είναι αυτός που δεν ασκεί πλέον το επάγγελμά του, πληρώνεται σαν να το ασκεί αλλά πληρώνεται και έξτρα για να διασφαλίζεται η μη εξαγορά του. Χα χα χα. Αγωνιστής είναι λοιπόν αυτός που κοροϊδεύει στα μούτρα τους συναδέλφους του, κάνει τη ζωάρα του και δεν δίνει λογαριασμό. Καλή βερσιόν και αυτή.
Πηγαίνοντας ακόμα πιο παλιά, έχω και άλλο παράδειγμα αγωνιστών. Των φοιτητών. Ναι ναι, των παρατάξεων, που υπερασπίζονται το καλό της σχολής τους και το καλό των φοιτητών που σπουδάζουν σε αυτή. Κοινώς, αγωνιστής είναι αυτός που περνάει τα μαθήματα με μέσον, που βρωμίζει τη σχολή, που λέει άλφα και μετά στη ζωή του κάνει ωμέγα και που ο σκοπός της ζωής του είναι να πηγαίνει σε πάρτι, στη Μύκονο, στην Αράχοβα ή να κλείνει τον δρόμο όποτε του γουστάρει για να κάνει εναλλακτικό πάρτι αλληλεγγύης σε κάποιον (ίσως - γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις) εξίσου αγωνιστή. Οκ, και αυτό μου κάνει.
Αγωνιστής λοιπόν, με βάση τα παραδείγματα που ζούμε στο περιβάλλον μας, δεν είναι αυτός που δουλεύει 2-3 δουλειές για να ζήσει την οικογένειά του. Αγωνιστής δεν είναι το παιδάκι που δουλεύει ενώ πάει σχολείο ακόμα. Αγωνιστής δεν είναι αυτός που έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και όμως ακόμα ελπίζει ότι θα γίνει καλά. Αγωνιστής δεν είναι αυτός αυτός που από το λίγο που έχει να φάει, δίνει το μισό για να φάει και ο διπλανός του. Αγωνιστής δεν είναι αυτός που παρ' όλα τα σκατά που τρώει είναι χαμογελαστός. Αγωνιστές δεν είναι όλοι αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι που παλεύουν τα δικά τους δράματα και δυσκολίες…
Μήπως όμως είναι; Μήπως απλά δεν βγαίνει αυτή η εικόνα προς τα έξω και πρέπει να είσαι ντράμα κουίν για να πάρεις το στέμμα του υπέρ πάντων αγωνιστή; Γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο λόγο που παρουσιάζονται ως αγωνιστές οι τύποι που κλείνουν τους δρόμους για να περάσουν 10 άνθρωποι και δεν είναι αγωνιστές αυτοί που, από αυτούς τους 10, δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους και περπατούν χιλιόμετρα για να αποφύγουν τους μπλοκαρισμένους δρόμους.
ΥΓ: Έγραψα περίπου 31 φορές μέσα σε αυτό το κείμενο λέξεις που περιέχουν τον αγώνα. Αν τσαντιστήκατε, τότε πολύ απλά μπήκατε «στα παπούτσια μου» (και πολλών άλλων) που μας κάνετε τα νεύρα κρόσσια όταν μιλάτε και ο αγώνας σας ξεχειλίζει από τα αφτιά. Άρα ξύδι.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» 26-1-2014






Δεν υπάρχουν σχόλια:

«OI AΓΩΝΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ»




      «OI AΓΩΝΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ»
      (Σημείωμα Λ.Γ.Μ. Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»(30-1-2014) Δημοσιεύθηκε το παρακάτω κείμενο με τον πιο πάνω τίτλο και το παρακάτω περιεχόμενο το οποίο και παραθέτουμε.)

 Μια ενδιαφέρουσα έκπληξη Στο φύλλο μας της προπερασμένης Κυριακής, ο συγγραφέας Λ. Μαργαρίτης απηύθυνε  «γράμμα σε έναν αναρχικό» με αφορμή ένα ακόμη μπογιάτισμα του αγάλματος στο μνημείο της Πλατείας Όλγας. Ο κ. Μαργαρίτης δέχθηκε απάντηση: Πρόσωπο του αυτόνομιστικού χώρου (ο Γ.Α. -τα στοιχεία του στη διεύθυνση της «Π»)έστειλε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση ένα κείμενο. Με (ή χωρίς) την άδεια του, κάναμε περικοπές, διότι η απάντηση ήταν δυσανάλογα εκτενής. Θεωρώντας ,ωστόσο, ότι κάθε άποψη που εκφέρεται μέσα  στα πλαίσια διαλόγου και που αγγίζει το κοινωνικό ενδιαφέρον ,αξίζει την προβολή της, δημοσιεύουμε μια περίληψη.
Απάντηση στο «γράμμα σε έναν αναρχικό»
Αγαπητέ Κύριε,
Καταλαβαίνω τι σημαίνει να βλέπετε ένα άγαλμα που αγαπήσατε γιατί σας  θυμίζει τους αγώνες των προγόνων σας αλλά να ξέρετε πως και οι δικοί μας  γονείς και αυτοί εκεί ήταν στους ίδιους αγώνες με τους δικούς σας. [...]
Η απορία μου ήταν γιατί σταθήκατε στο γραμμένο άγαλμα και δεν περάσατε στην ουσία του μηνύματος που ήταν η απεργία πείνας του Σπ. Στρατούλη. Το μέσο είναι το μήνυμα είχε πει ο μεγάλος Μάρσαλ Μακλούαν και ίσως φαίνεται αυτός που έγραψε το σύνθημα να μην είναι και τόσο βάνδαλος αλλά να είχε αυτό στο μυαλό του. Τι όμως σας έκανε να μείνετε στην μπογιά και να αγνοήσετε την απεργία πείνας, ένα ύστατο μέσο αγώνα για δικαίωση; Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας οι ίδιοι οι αγώνες ήταν αυτοί που έκαναν τον κόσμο καλύτερο και όχι τα μνημεία που έστηναν κάποιοι μετέπειτα.
Λέτε πως δεν ξέρετε σε ποια εποχή της πανανθρώπινης ιστορίας θα με κατατάσσατε. Νομίζω πως αν διαβάζετε αυτό το κείμενο τυπωμένο ή στον υπολογιστή σας, τότε δεν χρειάζεται να αμφιβάλλετε. Εκτός και αν σας έχει δώσει ποτέ κανείς κάποια προκήρυξη σε περγαμηνή ή αν έχετε δει κάποια αφίσα από πάπυρο ή κάποιον να γράφει με καλέμι συνθήματα στους τοίχους.
Επειδή είναι όμως θέμα αισθητικής και επειδή ζούμε μέσα στην εποχή μας, επιλέγουμε να μην γράφουμε με καλέμια και φτιάχνουμε πολύχρωμες αφίσες. [...]Αν η αισθητική σας, η ιστορία της πατρίδας σας, τα πιστεύω και τα σύμβολά σας δεν προσβάλλονται από τους χιλιάδες συμπολίτες μας που τρώνε από τα σκουπίδια, από τους χιλιάδες στις γραμμές του Ο.Α.Ε.Δ. από τα νεκρά παιδιά στο Φαρμακονήσι, από τη διαπόμπευση από Κυβέρνηση και ΜΜΕ άστεγων οροθετικών, από τα σχολεία που δεν έχουν θέρμανση, από την αιθαλομίχλη, από την κομμένη σας σύνταξη, από τα χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, από αυτούς που κρατούν
την ελληνική σημαία και με αυτή χτυπούν μετανάστες εργάτες και προσβάλλεται  από τα συνθήματα τότε ζητάω ταπεινά συγνώμη και υπόσχομαι θα πάω να καθαρίσω το μνημείο. Εσάς όμως, όπως και πολλούς άλλους δεν σας βλέπω να  κάνετε κάτι για τα παραπάνω. [...]
Είμαστε περήφανοι για αυτά που κάνουν τα χέρια μας και τα μυαλά μας στο εδώ και στο τώρα, όχι για αυτά που έκαναν κάποιοι, χιλιάδες χρόνια πριν. [...]
Λέτε «Μέχρι τώρα δεν είδα κανένα να γκρεμίζει χωρίς να έχει σκεφθεί και να είναι σε θέση να οικοδομήσει κάτι στον ίδιο χώρο. Εσύ και οι σύντροφοί σου θέλετε να τα γκρεμίσετε χωρίς να προτείνετε τι και με ποιο τρόπο, μέσα και δυνατότητες θα οικοδομήσετε». Μάλλον αγαπητέ, δεν τα ξέρετε καλά τα πράγματα και κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια. Βλέπετε ποτέ τα συνθήματα στους τοίχους; Λένε λακωνικότατα, μεγάλες αλήθειες σε λίγες λέξεις; [...]
(Στα στέκια μας γίνονται) βιβλίoπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών, συζητήσεις, εκδηλώσεις, καφενεία, συλλογικά φαγοπότια, μαθήματα κάθε είδους, γλέντια, ό,τι δηλαδή χρειάζεται ο σύγχρονος άνθρωπος για να βγει από το σπίτι του, από τη  μιζέρια που πυκνώνει, από τη μοναξιά, τις καταθλίψεις. Εκεί μέσα δεν παίζει ρόλο αν έχεις λεφτά, αν φοράς ωραία ρούχα, αν είσαι ξένος ή ντόπιος, αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Σημασία έχει να πιστεύεις πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Ο κόσμος θα αλλάξει μέσω του παραδείγματος και της διάδρασης των ανθρώπων, όχι με εκλογές, αγαπητέ.
Αν έρθετε, αγαπητέ, σε κάποια από τα στέκια μας ή τις πορείες μας, θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι για τι σας μιλώ.
Με σεβασμό για την ηλικία σας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Λ.Γ.Μ.Όταν περιέλθει στα χέρια μας το πλήρες κείμενο της απαντητικής επιστολής
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΔΑΜΟΥΛΗ-ΦΙΛΙΑ (ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ)



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΟΝΟΜΑ: Ευαγγελία
ΕΠΩΝΥΜΟ: Δαμουλή
ΠΑΤΡΩΝΥΜΟ: Ιωάννης
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κύπρου 8, Νέο Χαλάνδρι, 15233 Αθήνα
                      Τηλ. 2106817917, 6977757933
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Σύζυγος Δημ. Φίλια Αναπληρωτή καθηγητή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και μητέρα ενός ανήλικου αγοριού 8½ χρονών.
ΑΝΩΤΑΤΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ: 1. Πτυχίο Γαλλικής Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο της Προβηγκίας, Aix-Marseille της Γαλλίας (1976-1980) με μνεία “Καλώς”.
                      2. Δίπλωμα Διδασκαλίας της Γαλλικής γλώσσας ως ξένης γλώσσας (D.P.F.E.) από το Πανεπιστήμιο Paris III, Sorbonne Nouvelle (1979-1980).
                      3. Πτυχίο Ελληνικής Φιλολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986) με μνεία “Λίαν Καλώς”.
                      4. Διδάκτωρ Ιονίου Πανεπιστημίου στον Τομέα της Συγκριτικής Γραμματολογίας με μνεία “Άριστα” (Κέρκυρα, 2008).
ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Ειδικότητα: ΠΕ 2 Φιλόλογος.
                      Χρόνος υπηρεσίας στη Μέση Εκπαίδευση: 29½ χρόνια (1981-2010). Αφυπηρέτηση 2010.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ:
1. Διδασκαλία Ελληνικής γλώσσας και Πολιτισμού στα θερινά σεμινάρια για ξένους φοιτητές στο τμήμα Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου (Ιούλιος – Αύγουστος 2002).
2. Κατά τις σχολικές χρονιές 2008-2009, 2009-2010, διδασκαλία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Γαλλικής Γλώσσας στο Τμήμα Αρχειονομίας και Βιβλιοθηκονομίας του Ιονίου Πανεπιστημίου ως συμβασιούχος με Προεδρικό Διάταγμα         407/80.
ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ: Γαλλική, Αγγλική.
                      Χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών.
ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ: - Αρθρογράφος, κριτικός της Λογοτεχνίας, συγγραφέας του βιβλίου Τοπικής Ιστορίας και Λαϊκού Πολιτισμού. (2004): «Από την Ανάμνηση στην Ιστορία. Περιήγηση στη Γαστούνη και στην Ηλεία (1880-2000)», Βιβλιοπανόραμα, Γ. Δημητρόπουλος, Αμαλιάδα, 2004.
                      - Πλήθος συμμετοχών πολιτιστικών στην Ηλεία. Βράβευση από το Δήμο Γαστούνης (Καβασίλεια) για την πολιτιστική δραστηριότητα στο Νομό Ηλείας. (άρθρα σε εφημερίδες, ομιλίες, εκδηλώσεις).
                      - Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη.
                      - Μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Δυτικής Ελλάδας (Πάτρα).
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ:
                      1. 3ο Διεθνές Συνέδριο Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών, οργανωμένο από το Πολιτιστικό και Καλλιτεχνικό Κέντρο του Δήμου Γαστούνης και το Περιοδικό Journal of Oriental and African Studies, στις 5-7 Σεπτεμβρίου 2008 στη Γαστούνη με θέμα: «Η ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΒΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ 1460-1821».
                      Θέμα Εισηγήσεως: «Ο Σατωβριάνδος στο Μοριά».
                      2. Γ’ Συνέδριο Αγιορείτικης Εστίας στα πλαίσια των Δημητρίων, Θεσσαλονίκη, Νοέμβριος 2008 με θέμα: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΕΚ ΦΟΥΡΝΑ ΣΤΟΝ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ».
                      Θέμα Εισηγήσεως: «Ο Διονύσιος εκ Φουρνά, ο Φώτης Κόντογλου, ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης και η Αγιορείτικη Εικονογραφία μέσα από τα μάτια του Jacques Lacarrière».
                      3. Διεθνές Πολυεπιστημονικό Συνέδριο, οργανωμένο από το Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου του Montpellier, Paul Valéry III στο Montpellier της Γαλλίας, Δεκέμβριος 2008, με θέμα: «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΧΩΡΟΥΣ, ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ».
                      Θέμα εισηγήσεως στα Γαλλικά: «Ο ρόλος των αναμνήσεων στην Τοπική Ιστορία, μέσα από το βιβλίο «Από την Ανάμνηση στην Ιστορία. Περιήγηση στη Γαστούνη και στην Ηλεία 1880-2000».
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ: Στα περιοδικά «Μαγνησία»: «Το ποιητικό έργο της Ελένης Βακαλό», «Τεκμήριον» (επετηρίδα του Τμήματος Αρχειονομίας και Βιβλίοθηκονομίας του Ιονίου Πανεπιστημίου), «Φυγός» (Ιωαννίνων), «Μια σκέψη για τον ιδεολογικό, πολιτικό στοχασμό του Νίκου Γκάτσου», Racine (Ιωαννίνων), «Καταφύγιο» (Κερκύρας), «Ηλειακή Επιθεώρηση», «Ηλειακή Πρωτοχρονιά», «Ολυμπιακή Εστία», «Φολόη», «Ακτή», Κύπρου, «Νέα Εποχή», Κύπρου, «Γραφή», «Ρόπτρο» Θεσσαλίας, «Φωκικά Χρονικά», Άμφισσας, «Λύχνος» Aix-en-Provence Γαλλίας, Journal of Oriental and African studies, κ.ά.


                                                             





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η ΛΙΤΣΑ ΔΑΜΟΥΛΗ-ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ



                                                          Η ΛΙΤΣΑ ΔΑΜΟΥΛΗ-ΦΙΛΙΑ 

                                          ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΒΡΑΔΙΝΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑ

                                                            ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

 

                       Την    προσεχή Δευτέρα  27η Ιανουαρίου      2014       και ώρα 7.00 μ.μ. στα πλαίσια των φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών που γίνονται σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη  θα μιλήσει στο αναγνωστήριό της   η Φιλόλογος-συγγραφέας  Λίτσα Δαμουλή-Φίλια   με θέμα:
                      « Ο πατρινός  ποιητής  Σωτήρης Παλαιολόγος»                 Ποιήματα  θα απαγγείλει η ίδια η ομιλήτρια.
   Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας  Λεωνίδας Μαργαρίτης.
             Η είσοδος για το κοινό θα είναι όπως πάντα ελεύθερη.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ



ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ


                       ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

       Ο Λάμπρος Βρεττός γεννήθηκε το έτος  1931  στους Τσουκαλάδες Λευκάδας  και διαμένει μόνιμα στην Πάτρα.

       Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία και υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση σε διάφορες σχολικές μονάδες της χώρας και συνταξιοδοτήθηκε από το έτος 1986.Εκτοτε ζεί στη πόλη μας  και συνεχίζει την συγγραφική και πνευματική του δραστηριότητα.

        Εδώ και πολλά χρόνια ασχολείται με την ιστορία, την πεζογραφία και την ποίηση.

        Έχει πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο, ενώ εργασίες του έχουν φιλοξενηθεί σε έγκυρα  περιοδικά, εφημερίδες και ανθολογίες.

        Είναι μέλος  της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδας και μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου, της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών ,του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων, της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών  της ΄Ένωσης Καθηγητών για την προαγωγή της Φιλοσοφίας στην Εκπαίδευση και  πολλών μορφωτικών και πολιτιστικών συλλόγων.

        Έχουν κυκλοφορήσει σε  αυτοτελή βιβλία τα εξής έργα του:

1.«ΜΟΝΑΞΙΕΣ»  Ποίηση. Αμφιλοχία 1964

2.«ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ»    Θέατρο-Ποίηση Αμφιλοχία 1965

3.«ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ» Στ΄ Τάξεως Δημοτικού Πάτρα 1979

4.«ΤΡΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΤΡΕΙΣ ΕΠΟΧΕΣ» Εκδόσεις Κονιδάρη  Αθήνα 1979

5.«ΝΟΜΟΣ ΑΧΑΪΑΣ» (Πατριδογνωσία) Πάτρα 1982 (Συνεργασία με Παναγιώτη  Καρύμπαλη)

6.«ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ» ( Έμμετρη Μετάφραση με εισαγωγή και σχόλια ).Εκδόσεις Κονιδάρη . Αθήνα 1983

7.«Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ» ( Έμμετρη Ιστορία του Ιερού Βράχου από την αρχαιότητα ως σήμερα.)Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη  Αθήνα 1985

8.«ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΑΧΑΪΑΣ» Αχαϊκές Εκδόσεις  Πάτρα 1986

9.«ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ» Ποιήματα. Πάτρα 1988

10.«ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΘΗΝΑ» Διηγήματα Αχαϊκές  Εκδόσεις  Πάτρα 1989

11.«ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ» (Ιστορία, Λαογραφία, Προτάσεις Αξιοποίησης) Αχαϊκές Εκδόσεις Πάτρα 1993

12.«ΤΣΟΥΚΑΛΑΔΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΎ»  Έκδοση Κοινότητας Τσουκαλάδων Λευκάδος 1998

13.«ΠΑΤΡΑ» (Οδηγός Πληροφόρησης ) Αχαϊκές Εκδόσεις  Πάτρα 1998

14.«ΛΕΞΙΚΟ ΤΕΛΕΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ» Εκδόσεις Κονιδάρη 1999, Δεύτερη έκδοση 2.002 .Και Τρίτη έκδοση 2004.

15.«ΓΑΜΟΣ, ΓΕΝΝΗΣΗΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ». εκδόσεις ΣΑΒΒΑΛΑ

16. «ΜΑΡΙΑ: Mιά απούσα παρουσία».Πάτρα 2013 Εκτός εμπορίου. 

 ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

 Για τα έργα του έχει τιμηθεί με τις εξής διακρίσεις:

1. Για το έργο του «Το Κάστρο της Πάτρας» τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό του Περιοδικού ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

2. Για το βιβλίο του «Ιστορία των Νεωτέρων Χρόνων» τιμήθηκε με έπαινο από το  Υπουργείο Παιδείας (κατέλαβε τη δεύτερη θέση σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό ).
3. Για το  Μονόπρακτο θεατρικό έργο του «Ω Παναγιά μου Πελατεία»  Τιμήθηκε με Α΄ έπαινο του Φυσιολατρικού Συνδέσμου Πατρών σε Παναχαϊκό Διαγωνισμό.
4.Για το ανέκδοτο διήγημά του «ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ» τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο σε διαγωνισμό παιδικού διηγήματος από το Πολιτιστικό Κέντρο του Ο.Τ.Ε.

           Έχει πραγματοποιήσει με επιτυχία  πληθώρα διαλέξεων και ομιλιών προσκαλεσμένος από διάφορους εκπαιδευτικούς, επιστημονικούς και πολιτιστικούς φορείς  στην Πάτρα αλλά σε πολλές πόλεις της χώρας.

            Το συνολικό αλλά και το επί μέρους συγγραφικό έργο του Λάμπρου Βρεττού έχει αποσπάσει κολακευτικές κριτικές από σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων  αλλά και από κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες της χώρας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝΕΑ ΜΕΛΗ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ



                                                                        ΝΕΑ  ΜΕΛΗ
ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ


Στην τελευταία   συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Λογοτεχνών  Ν. Δ. Ελλάδος     μετά από εισήγηση του προέδρου της Λεωνίδα Μαργαρίτη    ανακηρύχθηκαν με  παμψηφεί απόφασή του , τακτικά μέλη   και ενεγράφησαν στο Μητρώο μελών της οι παρακάτω συγγραφείς και λογοτέχνες:  
Γαλάτεια Βέρρα Ποιήτρια,  και Γεώργιος Ζορμπάς   Συγγραφέας  αμφότεροι από την πόλη των Πατρών. 
Με την ίδια απόφαση ανακηρύχθηκε  δόκιμο μέλος της    η ποιήτρια Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη από τη Βουλιαγμένη Ηλείας, κάτοικος Πατρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ



                                                 ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ
                  Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
                  Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε σε   Αθηναϊκή εφημερίδα αυτές τις μέρες,  γίνεται λόγος για  μια έρευνα που πραγματοποίησε το μεγαλύτερο  ερευνητικό ινστιτούτο το Pew Research Center των ΗΠΑ γύρω από την αναγκαιότητα των Δημοτικών Βιβλιοθηκών σήμερα.
Στην  έρευνα έλαβαν μέρος  6.224 Αμερικανοί από 16 ετών και πάνω.   Κλήθηκαν να απαντήσουν στο εξής ερώτημα:Εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε τις βιβλιοθήκες; Η συντριπτική  πλειοψηφία ήτοι το  90% απάντησε πως οι  βιβλιοθήκες, δημόσιες ή δημοτικές, βελτιώνουν και προάγουν τις κοινωνίες  εκεί που λειτουργούν, ενώ  βαθμολόγησαν με άριστα το 100 διάφορους  αμερικανικούς θεσμούς.    
            Στην κορυφή και στη θέση  94η τοποθέτησαν  τις  δημόσιες βιβλιοθήκες. Ακολούθησε  η... μηλόπιτα, στην  81η, μετά το μπέιζμπολ στην 67η, ο  Ομπάμα  στην 41η   οι δημοσιογράφοι στην 28η. και στο τέλος,  στη  12η θέση ,  το Κογκρέσο. Στην ερώτηση εάν  η τοπική βιβλιοθήκη έκλεινε, ποιες θα ήταν οι  επιπτώσεις σε σας και στην οικογένειά σας; Ποια στο σύνολο της κοινότητας; Η απάντηση ήταν συντριπτική. Η επίπτωση στο άτομο και στην οικογένειά του θα ήταν σημαντική σε ποσοστό 67%. Η επίπτωση στο σύνολο θα ήταν σημαντική σε ποσοστό 90%.
Κι όμως ενώ αυτά μας συμβαίνουν στις Η.Π.Α. οι σημερινοί εκπρόσωποι της Ελληνικής Πολιτείας επεχείρησαν και συνεχίζουν να ομιλούν για  περικοπές επιχορηγήσεων  των βιβλιοθηκών, συγχωνεύσεις, ακόμη και καταργήσεις.
Αν κάποτε οι Δημοτικές βιβλιοθήκες  ήταν   αναγκαίες  σήμερα με την οικονομική  δυσπραγία που μαστίζει την κοινωνία μας είναι  περισσότερο αναγκαίες   αφού οι οικονομικές δυνατότητες των πολιτών να αγοράζουν βιβλία είναι πλέον περιορισμένες.
Το δικό μας πρόβλημα σε σχέση με τη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη έχει πολλές όψεις.
Το πρώτο και κυριότερο το οποίο είχαμε και στο παρελθόν επισημάνει  είναι το κτιριακό. Ο χώρος της  σήμερα δεν είναι επαρκής να στεγάσει τον μεγάλο αριθμό   βιβλίων που έχουν αγορασθεί αλλά  κυρίως  προέρχονται από μεγάλες δωρεές  επιφανών συμπολιτών.  Είχαμε προτείνει να επεκταθεί  σε διπλανά κτίρια τα οποία θα μπορούσε ο Δήμος να αποκτήσει.  Μια καλή ιδέα ήταν   και η δημιουργία ενός νέου κτιρίου  για στέγασή της  στο τετράγωνο των οδών  Παντανάσσης-Αγίου Ανδρέου- Πατρέως και Όθωνος Αμαλίας, όπου το κτίριο της δωρεάς των Αδελφών Κόλλα.
Με την κατασκευή  νέου κτηρίου θα  υπάρχει δυνατότητα διαθέσεως μεγαλύτερων χώρων αναγνωστηρίου  με ατομικό υπολογιστή και  ξεχωριστό χώρο για κάθε αναγνώστη, αλλά και περισσότερων  βιβλιοστασίων.
Μ’ αυτή τη λύση  θα μπορούσε η βούληση των δωρητών να εκτελεστεί   πληρέστερα και αποτελεσματικότερα  μια και σήμερα  το κτήριο  δεν αποφέρει κανένα έσοδο λόγω ερειπώσεώς του. 
 Το δεύτερο που θα πρέπει να σημειώσουμε είναι η έλλειψη  εξειδικευμένου προσωπικού.
 Το επόμενο πρόβλημα είναι η αδυναμία  προμήθειας νέων βιβλίων.
 Μετά την έλλειψη μισθωτών των κτιρίων Κόλλα δεν υπάρχουν  έσοδα για την αγορά νέων βιβλίων που ζητάει το αναγνωστικό κοινό. Τα διαθέσιμα χρήματα από το Δήμο για  αυτό το σκοπό  είναι ελάχιστα. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας την κίνηση των  επισκεπτών αναγνωστών, των πολιτών που δανείζονται βιβλία,  αλλά και των μαθητών που αναζητούν   διάφορα βιβλία για  να γράψουν εργασίες τους. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη  πως τον περασμένο χρόνο η βιβλιοθήκη είχε 30.000 επικέψεις,4.500 μαθητές 27.000 δανεισμένα βιβλία και 16.000  τακτικά μέλη που δανείζονται μονίμως βιβλία.
Όσο η οικονομική δυσπραγία του λαού μας θα επιδεινώνεται η ανάγκη προσφυγής των μαθητών, φοιτητών, μελετητών και φιλαναγνωστών θα αυξάνεται  και η  Δημοτική Βιβλιοθήκη θα αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά  υπ’ όψη τους   οι Δημοτικοί μας άρχοντες.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 21ης Ιανουαρίου 2014 της ημερήσιας εφημερίδας "ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ




 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: "ΤΟ ...ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ: Ιστορία και...Ιστορίες"


Το καρναβάλι της Πάτρας της Πάτρας αποτελεί για την πόλη των Πατρών μια πάνδημη λαϊκή γιορτή. Αποτελεί μια αναβίωση των εορτών των Αρχαίων Ελλήνων  τις οποίες υιοθέτησαν και συνέχισαν οι Ρωμαίοι. Ήρθε στην Πάτρα από την Ιταλία το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα. Έκτοτε και μέχρι σήμερα  εμπλουτίσθηκε με διάφορα νέα δρώμενα και η φήμη του εξαπλώθηκε   σ’ ολόκληρη την Ελλάδα.
Αν και η πόλη των Πατρών διακρίνεται για  θεοσέβεια και  μεγάλη θρησκευτικότητα της, ως   πόλη του Μαρτυρίου του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Αγίου Ανδρέα, εν τούτοις δεν υπολείπεται και στην υιοθέτηση γιορτών που έχουν  βάση και ρίζα την αρχαιοελληνική θρησκεία.
Μπορεί θα θεωρήσει κανείς  πως υπάρχει μια αντίφαση και μια  σχιζοφρένεια στην ψυχολογία των πατρινών άλλωστε  οι ίδιοι το διαλαλούν διασκεδάζοντας την περίοδο του καρναβαλιού με το : «είμαστε τρελοί εμείς οι πατρινοί».
M’ αυτό  τους το επιφώνημα θέλουν  να τονίσουν πως στη διασκέδασή τους δεν υπάρχει καμιά μα καμιά ανάσχεση.
 Ο μόνος που πολέμησε το Καρναβάλι και τις γιορτές του, υπήρξε ο αείμνηστος  Αρχιμανδρίτης και Ιεροκήρυκας τότε και μετέπειτα Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα.
 Αλλά και η τοπική Εκκλησία δεν  τάχθηκε εχθρικά στην οργάνωσή του και στην ανάπτυξή του.
Με το καρναβάλι της Πάτρας έχουν ασχοληθεί πολλοί λογοτέχνες και συγγραφείς, είτε με αυτοτελή βιβλία τους  όπως ο αείμνηστος συμπολίτης  δημοσιογράφος Νίκος Ε .Πολίτης  είτε έχουν συμπεριλάβει στα έργα τους σκηνές και στιγμιότυπα  από το πατρινό καρναβάλι.
 Χαιρετίζω από τη θέση του προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδος αλλά και  από τη θέση του  ενεργού  πολίτη  την έκδοση του ανά  χείρας βιβλίου του εκλεκτού δημοσιογράφου και φίλου Νίκου Στεφανόπουλου με τίτλο «ΤΟ…ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ».
Πρόκειται για  ένα γοητευτικό ταξίδι στο χρόνο. Ένα ταξίδι που ο συνεπιβάτης  συγγραφέας  θα  ξεναγήσει τον αναγνώστη  σ’ όλη τη  διαδρομή,  από το 1929 μέχρι τις μέρες μας. Θα του γνωρίσει τα γλέντια των πατρινών, τα στοιχεία κατασκευής αρμάτων, τα μπουρμπούλια, τις παρελάσεις αρμάτων και μεταμφιεσμένων, το Μπέιμπι Ράλι, το  Παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού και τόσα άλλα.
Θεωρώ πως ο φίλος κ. Στεφανόπουλος με το βιβλίο του  προσφέρει άγνωστες  πτυχές  στους αναγνώστες του αλλά και συμπληρώνει με τα στοιχεία που παραθέτει  την ιστορία του Πατρινού Καρναβαλιού. Εκεί άλλωστε  εντοπίζω την αξία του βιβλίου  και τη σημαντική συμβολή του στην καταγραφή και  αποτίμηση της ιδιαίτερης αυτής πτυχής της πολιτισμικής ιστορίας της πόλης. Γι’ αυτή του την προσπάθεια τον συγχαίρω από τα βάθη της καρδιάς μου και τον ευχαριστώ…
                                         Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
                                                Πρόεδρος
                                         Εταιρείας Λογοτεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΧΑΪΚΑ" ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΗ ΜΟΡΦΗ

Στους συνδέσμους που σας δίνουμε παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας τα τεύχη του περιοδικού  "Αχαϊκά". Οι σύνδεσμοι  προστίθενται συνεχώς μέχρι να έχετε την δυνατότητα ανάγνωσης όλων των τευχών.

 ΑΧΑΪΚΑ ,ΤΕΥΧΟΣ 7   >>>>>>  ΕΔΩ

ΑΧΑΪΚΑ , ΤΕΥΧΟΣ 8   >>>>>>  ΕΔΩ

ΑΧΑΪΚΑ , ΤΕΥΧΟΣ 9   >>>>>>  ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΠΡΑΤΣΙΚΑ



ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ
                                                                                         
ΘΕΑΤΡΟ:   «ΑΠΟΛΛΩΝ»  -ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΠΑΤΡΩΝ
ΕΡΓΟ :«ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΛΕΤ»
Γράφει ο Μανώλης Πράτσικας.
Ο παλιός εκείνος συγγραφέας  Χειμωνάς ήταν μια ιδιαιτερότητα στη Λογοτεχνία. Κυρίως έδενε με μια προσωπική και αυτοδύναμη εννοιολογία την άναρχη αναζήτηση σ’ ένα πρωτοποριακής αισθαντικότητας κείμενο  «ΚΤΙΣΤΕΣ»  σε θέατρο Βουτσινά.
Κατά συνέπεια και ως μεταφραστής στέκεται στο ίδιο και στο όμοιο.
             Αυτό το ΕΓΩ και το ΕΣΥ στην προκειμένη παράσταση είναι ένας κάποιος ψεύτικος Σαίξπηρ.
Η Μοίρα και εδώ ο Αγγλικανισμός  και η παραδοσιακή κακότητα της εποχής είναι για το Χειμωνά προσωπική υπόθεση λογοτεχνικού, αρνητικού όμως οίστρου.
Αποτέλεσμα η εξαφάνιση του Σαιξπηρικού ύφους  και η αλλαγή της εσωτερικής θεώρησης στη έκφραση αλλά και στην σκηνοθετική φόρμα.
Έτσι η παράσταση παρά το μόχθο της, αληθώς επιβεβαιώνεται εκ νέου.
Χειμωνιάτικες αναζητήσεις. Και η Χιροσίμα  και το Μαρινέπαρ στον Κινηματογράφο ασχολήθηκαν και πέρασαν το ΕΓΩ και το ΕΣΥ.
Όμως το θεατρικό εύρημα ήταν η συνδιαλλαγή με το χρόνο και την έστω ολιγόστιγμη μετάβαση λεκτικά από το ένα στο άλλο.
Αυτή  είναι η φιλοσοφία του έργου και την οποία απέρριψε ως συνήθως το κείμενο του Χειμωνά και το παραμέρισμα ως σκηνοθέτηση.
Όσον αφορά τα μουσικά, ίσως εδώ και να δεχόμαστε τη λαϊκή θεατρολογία του Βίλαρ των Παρισίων.
Όμως παραδέχομαι τον προσπάθεια και την υπευθυνότητα του Χειλάκη.  Όμως οι Έλληνες ηθοποιοί βρίσκονται εκτός των τειχών όταν θεατρολογικά ασχολούνται με το Αγγλικό θεατρικό έργο.
Ο Χειλάκης δεν είχε ευκρίνεια ύψους και ήχου στην αλληλεξάρτηση των ρόλων από τον ένα στον άλλο. Σε πολλά σημεία ήταν ένας άκαμπτος αφηγούμενος. Μόνο στην Οφηλία άλλαξε στάση και φωνή.
            Στο Ξαιξπηρικό σκηνοθετικό π.χ. ρούχα, εκείνο που προκάλεσε μερική καλλιτεχνική έκρηξη ήταν η παράσταση τού ΄Ορσον Ουέλς  στη Νέα Υόρκη πιθανώς το 1938-39.
Ο ΄Αμλετ του Χειλάκη μας θύμισε άνισα  τον Λ. Ολίβιε τον Χάουρντ και το  «Οι νύχτες της Οργής» του Σαλακρού  στο θέατρο.
Ειδικότερα σημειώνω ότι η μετάφραση του Χειμωνά ως ένας φιλοσοφικός εμβολιασμός ,ψυχανάλυση  του ΕΓΩ συν ΕΣΥ. ΕΓΩ μείον ΕΣΥ καθώς και η σκηνοθετική οδηγία δεν επέτρεψαν στο Χειλάκη να πλησιάσει τα μεγέθη της γνωριμίας με το Σαίξπηρ.
Και με την ευκαιρία αναμημνίσκομαι ευσεβώς τις απλές και καθαρές μεταφράσεις του Βασίλη Ρώτα.
Το σκηνικό εύρημα με το μακιγιάζ, την παρατεταμένη σιωπή και τον καθρέπτη μας, παραπέμπει ευλόγως στην όμοια ,την παρατεταμένη και την  σχεδόν ίδια σκηνή από το έργο ΑΜΠΙΓΕΡ του Ρ. Χαρτούντ.
Σχετικά με ένα και κάποιο Σαίξπηρ αναφέρω ότι επικαλούμαι τον διαλογισμό. Διάλογος –λόγος του Β. Ρώτα όταν στο κάποτε του ανόητου εκείνου Δεκέμβρη 1944 μίλησε σε μια συγκέντρωση στο ΠΑΛΛΑΣ  του Παγκρατίου και όπου σατίρισε θεατρολογικά τις πολιτικοκοινωνικές αξιώσεις του Σκόμπι.
Τον άκουσα –Ήμουν  κι εγώ εκεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝΑΙ ΘΑ ΕΦΕΥΓΑ!…

ΝΑΙ ΘΑ ΕΦΕΥΓΑ!…

Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι
επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι
συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς
σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό,τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα - ούτε καν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς - και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο - συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας - να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’ το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα,
παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει το σκύλο βόλτα - αν τον βγάλει - και δεν διανοείται να μαζέψει τα
κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του
τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια
ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριώροφο και σε κάθε βεράντα
βάζει άλλα κάγκελα - λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως
κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκκο στη φάβα.

Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ' ένα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου- της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.

Το τίμημα που πληρώνουμε γι' αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο.
Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά
κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν
δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.

Μάρω Κουρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:

H ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ


TO KEIMENO THΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

                              Της αδικοχαμένης φοιτήτριας Ειρήνης Τριανταφύλλου

Τα όνειρά μου είναι η προϋπόθεση ή η βάση - αν θέλετε - της επανάστασής μου. Αφήστε με λοιπόν, να ονειρεύομαι.. Εξάλλου η πραγματικότητα που μου προτείνετε δεν είναι και τόσο δελεαστική.
Όλοι μας, αλλά κυρίως όλοι σας, παγιδευμένοι στις υπερβολικές απαιτήσεις των καιρών, στις υπέρμετρες φιλοδοξίες, στον υπερκαταναλωτισμό, έχουμε ξεχάσει την αξία και την δύναμη που κρύβει μέσα του το χάδι, ο ζεστός λόγος, η κουβεντούλα με το φίλο. Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά με ένα φίλο σας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε χωρίς ενδοιασμούς για όσα σας απασχολούν; Ανθρώπους που νοιάζονται για σας δεν μπορεί παρά να έχετε, όμως επιστήθιους φίλους που μπορείτε να τους εκμυστηρευτείτε τις ανησυχίες σας, τα προβλήματά σας, δεν έχετε. Πολλές φορές - και έχετε δίκιο σ' αυτό - η διάθεση να μοιραστείτε μυστικά έχει αποβεί εις βάρος σας. Οι σύγχρονοι ρυθμοί δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους ανοίγματα, όχι μόνο λόγω έλλειψης χρόνου αλλά κυρίως γιατί η εμπιστοσύνη «περίσσευσε».
Γίνατε εσωστρεφείς, θέλοντας να προφυλαχθείτε από τα προβλήματα τρίτων, γιατί είναι τόσα τα δικά σας, που δεν μπορείτε να σηκώστε κι άλλο βάρος. Γίνατε ένα μοναχικό άτομο που ψάχνετε φιλίες μέσω ηλεκτρονικών δρόμων. Η φιλία απόκτησε το δικό της e-mail στο ιντερνέτ!
Εργασία και εγκλεισμός στο σπίτι κατά τις εργάσιμες ημέρες και διασκέδαση με φορτσαρισμένη ιλαρότητα το Σαββατόβραδο, αυτό είναι το πρόγραμμά σας. Α, ξέχασα, θέλετε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση και καταφεύγετε σε γυμναστήρια και ινστιτούτα αδυνατίσματος, αυτοαναιρώντας την προσπάθειά σας με υπερκατανάλωση φαγητού και οινοπνευματωδών ποτών.
Δεν χαρακτηρίζεστε από συνέπεια και αλληλεγγύη απέναντι σε φίλους και συγγενείς. Παγιδεύεστε στον απομονωτισμό του προσωπικού σας συμφέροντος, ζώντας μόνοι ακόμα και μέσα στις συντροφιές. Έχετε περιορίσει τις πολιτικές και συνδικαλιστικές σας δραστηριότητες, στις αναγκαίες και ωφελιμιστικές.
Και μέσα σ' όλη αυτή τη σύγχυση, βρίσκετε χρόνο και διάθεση παίρνοντας και το κατάλληλο ύφος να μας κριτικάρετε, με την «αγωνία» και το «ενδιαφέρον» ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σας.
Για σας είμαστε οι καλοπερασάκηδες, οι οκνηροί, οι χωρίς προβληματισμούς νέοι, το δυσοίωνο αύριο στα χέρια του οποίου δεν θέλετε να παραδώστε τον κόσμο (από πότε γίνεται παράδοση και παραλαβή του χάους;).
Για σας αγνοούμε την ιστορία μας, δεν έχουμε ιδανικά αλλά έχουμε βαπτίσει ιδανικό τον υλικό ευδαιμονισμό μας. Για σας δεν αντιμετωπίζουμε με τον δέοντα σεβασμό τις εθνικές επετείους, δε γνωρίζουμε τα ιδανικά της γενιάς του Πολυτεχνείου ή τα γνωρίζουμε τυπικά και θεωρητικά, για να γράψουμε καλή έκθεση, αν και όταν μας ζητηθεί από σας.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα και τις λιβελογραφικές κορόνες σας, επιτρέψτε μου να ονειρεύομαι.
Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Χαμόγελα και πίκρες και χέρια που σ' αγκαλιάζουν και κάνουν περισσότερα τα πρώτα και λιγότερες τις δεύτερες.
Ονειρεύομαι να «μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος» όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα, για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ' αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ' αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να «φιλήσω κατουρημένες ποδιές» ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευόμενων, γραμματέων και γραμματικών.
Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα, για να στηρίξω πάνω σ' αυτές την ψυχή μου, το μυαλό και τη ζωή μου.
Ονειρεύομαι να έχω δίπλα μου ανθρώπους αληθινούς, που θα μ' αγαπάνε και θα τους αγαπώ ελεύθερα και κατ' επιλογήν μου.
Ονειρεύομαι να μην ντρέπομαι ως πολίτης, να μη σκύβω το κεφάλι, αλλά να φιλοκαλώ μετ' ευτελείας και να ζω άνευ καχυποψίας.
Ονειρεύομαι να χρησιμοποιώ τη γλώσσα για να λέω «τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη» και όχι να «κρύβω λόγια".
Ονειρεύομαι μ' αυτές τις συντεταγμένες να δημιουργήσω το δικό μου κόσμο, τον μικρό και μέγα.
Έχω κλείσει τα αυτιά μου στα κατηγορώ, στη δήθεν συμπάθεια, στη δήθεν επαναστατική διάθεση και ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια και δουλεύω - δουλεύω, για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.
Η επανάστασή μου έχει αρχίσει...Την ακούτε;;"
(Πηγή: The Guardian) Δημοσίευμα της  Βρετανικής Guardian,
μετά  τον τραγικό θάνατο της 23χρονης φοιτήτριας Ειρήνης Τριανταφύλλου στο δυστύχημα των Μάλγαρων με το ΚΤΕΛ το οποίο συγκρούστηκε με ένα φορτηγό αναφέρεται σε δημοσίευμα της η Βρετανική Guardian.Το κείμενο είχε δημοσιευθεί σε τοπική εφημερίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΟΜΙΛΙΑ Δ. MAΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΟΜΙΛΙΑ Δ. MAΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
  Σήμερα Παρασκευή


Στα πλαίσια των Φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος που γίνονται με τη συνεργασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, την προσεχή Παρασκευή 17η Ιανουαρίου 2014 και ώρα 7 μ.μ. στην αίθουσα του αναγνωστηρίου της θα μιλήσει ο τέως Σχολικός Σύμβουλος και συγγραφέας Δημήτρης Μαρκόπουλος με θέμα:«Αναζητώντας με αισιοδοξία την ευτυχία »

Ο κ. Μαρκόπουλος έχει μιλήσει και στο παρελθόν από το βήμα της Εταιρείας Λογοτεχνών και δίκαια έχει αποσπάσει τα θετικά σχόλια των πνευματικών ανθρώπων που παρακολουθούν αυτές τις εκδηλώσεις
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης.

Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:

O ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

O ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ

ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΒΡΑΔΙΝΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Την προσεχή Δευτέρα 20η Ιανουαρίου 2014 και ώρα 7.00 μ.μ. στα πλαίσια των φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών που γίνονται σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη θα μιλήσει στο αναγνωστήριό της ο Λογοτέχνης Λάμπρος Βρεττός με θέμα:
«Το ακρωτήριο Λευκάτας και ο ναός του Απόλλωνα(Γιορτές, εξιλαστήριες ανθρωποθυσίες, εκούσιες θανατηφόρες πτώσεις στη θάλασσα των ανυπόφορα ερωτευμένων. Σαπφώ )».
Ποιήματα και αποσπάσματα κειμένων θα απαγγείλει η Φιλόλογος-Θεατρολόγος κ. Σοφία Μορώνη-Αθανασοπούλου.
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λεωνίδας Μαργαρίτης.
Η είσοδος για το κοινό θα είναι όπως πάντα ελεύθερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟ



ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟ
                         Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου
                         Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών


Παιδί μου, τα εβδομήντα χρόνια μου, επιτρέπουν να σε αποκαλώ έτσι. Χτες που περνούσα από την Πλατεία Όλγας, ή άλλως Εθνικής Αντίστασης χωρίς ποτέ κανείς μας να την αναφέρει έτσι στις συναλλαγές του, έστρεψα το βλέμμα μου στο άγαλμα της Ελευθερίας που έστησαν οι γονείς μας θέλοντας να τιμήσουν τους ανώνυμους και αναρίθμητους αγωνιστές της Ελευθερίας μας .
Με έκπληξη συνάμα και θλίψη είδα πως στη βάση του θέλησες να γράψεις με μαύρη μπογιά μια έκκληση για ελευθερία κάποιου συντρόφου σου συνοδεύοντας το μήνυμα με ένα άλφα εντός κύκλου. Πολλές φορές αποφάσιζα να σου γράψω δύο λόγια για τη συνήθη αυτή τακτική σου αλλά κάθε φορά πάντοτε διάφορα άλλα γεγονότα με απέτρεπαν. Όμως αυτή τη φορά αποφάσισα να παραμερίσω άλλα θέματα και να σου γράψω λίγα λιτά και ελεύθερα λόγια αγάπης.
Παιδί μου, θέλησες να εξωτερικεύσεις τη ζωηρή επιθυμία σου, να δοθεί όπως γράφεις λευτεριά σε κάποιο, συγγνώμη που δεν συγκράτησα το όνομα του , αγωνιστή και μέχρι εδώ σωστά σκέφθηκες. Αν δεν βοηθήσεις το συναγωνιστή σου ποιόν αλήθεια θα βοηθήσεις; Όσον αφορά το χώρο που επέλεξες να διατυπώσεις αυτή σου την επιθυμία σου πρέπει να δεχθείς πως έκανες ένα μεγάλο λάθος. Μπορεί να σε παρέσυρε και το όνομα του αγάλματος που συμβολίζει την ελευθερία. Όμως πρέπει να δεχθείς πως στη διάρκεια των αιώνων οι λαοί στην προσπάθειά τους να επικοινωνούν μεταξύ τους, ανακάλυπταν κάθε φορά και νέους τρόπους γραφής και ανάγνωσης αλλά και επιφάνειες πάνω στις οποίες αποτύπωναν τις σκέψεις του και τα μηνύματά τους. Πρώτα στον πηλό έπειτα στο μάρμαρο, κατόπιν στον πάπυρο, μετά στην περγαμηνή, ακολούθως στο χαρτί και τελευταία στην επιφάνεια των υπολογιστών .Αλήθεια θαθελα να μάθω σε ποια εποχή απ’ αυτές επιθυμείς να κατατάξεις τον εαυτό σου; Προσωπικά δεν θα σε κατέτασσα σε καμιά απ’ αυτές. Βέβαια θέλεις να αλλάξεις τα πάντα και δίκιο έχεις. Και εγώ μαζί σου σ’ αυτή τη σκέψη και προσπάθεια, όμως δεν μπορείς να με πείσεις με αυτές τις πράξεις σου που προσβάλλουν την αισθητική μου, την ιστορία της πατρίδας μου, τα πιστεύω μου και τα σύμβολά μου. Δεν μπορείς να πείσεις σχεδόν κανένα να πράξει το ίδιο που κάνεις εσύ γράφοντας πάνω στα αγάλματα της πόλης, στους τοίχους των δημοσίων κτιρίων αλλά και ιδιωτών. Μπορείς να αγωνίζεσαι για τη λευτεριά του συντρόφου σου και κάθε τρείς και λίγο να τρέχεις και να φωνάζεις έξω από τα Δικαστήρια που δικάζεται για πράξεις που η αστική μας δημοκρατία και κοινωνία μας θεωρεί παράνομες και καταδικαστέες.
Ελάχιστοι ασπάζονται τις απόψεις σου ή και κανένας με τον τρόπο συμπεριφοράς και της δράσης σου.
Και για να μη ξεστρατίσει η κουβέντα μας ,θα ήθελα να σε ρωτήσω εάν τιμάς και σέβεσαι τους γονείς και τους προγόνους σου. Αν ναι τότε έχει κάποιο νόημα η κουβέντα μας.
Θα πρέπει όμως να δεχθείς πως με την πράξη σου αυτή τους πρόσβαλες. Και δεν πρόσβαλες μόνον αυτούς ,αλλά και χιλιάδες άλλους προγόνους μας οι οποίοι αγωνίστηκαν και έπεσαν στο πεδίο των μαχών για να κυκλοφορούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Όμως πρέπει να δεχθείς μια και σε θεωρώ σκεπτόμενο άνθρωπο, πως ελευθερία δεν είναι μια λέξη χωρίς περιεχόμενο κι εσύ αυτό το περιεχόμενο το διεύρυνες για τον εαυτό του πολύ πέραν των ορίων σου.
Πρέπει να παραδεχτείς πως δεν κερδίσεις τίποτα με τη συμπεριφορά σου, χάνεις. Μέχρι τώρα δεν είδα κανένα να γκρεμίζει χωρίς να έχει σκεφθεί και να είναι σε θέση να οικοδομήσει κάτι στο ίδιο χώρο. Εσύ και οι σύντροφοι σου θέλετε να τα γκρεμίσετε χωρίς να προτείνετε τι και με ποιο τρόπο, μέσα και δυνατότητες θα οικοδομήσετε. Καλό είναι να το ξανασκεφτείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΞΑΝΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΒΡΑΔIΝΑ



ΞΑΝΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΒΡΑΔIΝΑ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Μετά από μια  ολιγοήμερη διακοπή λόγων των  εορτών των Χριστουγέννων , ξαναρχίζουν την προσεχή Δευτέρα 13 Ιανουαρίου και ώρα 7 μ.μ.  οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις της Εταιρείας Λογοτεχνών, τα γνωστά ανά Δευτέρα Φιλολογικά βραδινά, που γίνονται  στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών και  με τη συνεργασία της.
Την προσεχή Δευτέρα θα γίνει η παρουσίαση ενός βιβλίου παραμυθιών, που έγραψαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του 35ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, με την εποπτεία των  δασκάλων του.
          Το «Παραμυθοσχολείο», έτσι  είναι ο ακριβής  τίτλος του βιβλίου, θα παρουσιάσουν:  ο Σταύρος Ιντζεγιάννης Λογοτέχνης - Δημοσιογράφος και ο συγγραφέας Λευτέρης Πολυκρέτης.
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών .
Η είσοδος για το κοινό  θα είναι ελεύθερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)