«OI AΓΩΝΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ»

      «OI AΓΩΝΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ»

      (Σημείωμα Λ.Γ.Μ. Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»(30-1-2014) Δημοσιεύθηκε το παρακάτω κείμενο με τον πιο πάνω τίτλο και το παρακάτω περιεχόμενο το οποίο και παραθέτουμε.)

 Μια ενδιαφέρουσα έκπληξη Στο φύλλο μας της προπερασμένης Κυριακής, ο συγγραφέας Λ. Μαργαρίτης απηύθυνε  «γράμμα σε έναν αναρχικό» με αφορμή ένα ακόμη μπογιάτισμα του αγάλματος στο μνημείο της Πλατείας Όλγας. Ο κ. Μαργαρίτης δέχθηκε απάντηση: Πρόσωπο του αυτόνομιστικού χώρου (ο Γ.Α. -τα στοιχεία του στη διεύθυνση της «Π»)έστειλε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση ένα κείμενο. Με (ή χωρίς) την άδεια του, κάναμε περικοπές, διότι η απάντηση ήταν δυσανάλογα εκτενής. Θεωρώντας ,ωστόσο, ότι κάθε άποψη που εκφέρεται μέσα  στα πλαίσια διαλόγου και που αγγίζει το κοινωνικό ενδιαφέρον ,αξίζει την προβολή της, δημοσιεύουμε μια περίληψη.

Απάντηση στο «γράμμα σε έναν αναρχικό»

Αγαπητέ Κύριε,

Καταλαβαίνω τι σημαίνει να βλέπετε ένα άγαλμα που αγαπήσατε γιατί σας  θυμίζει τους αγώνες των προγόνων σας αλλά να ξέρετε πως και οι δικοί μας  γονείς και αυτοί εκεί ήταν στους ίδιους αγώνες με τους δικούς σας. [...]

Η απορία μου ήταν γιατί σταθήκατε στο γραμμένο άγαλμα και δεν περάσατε στην ουσία του μηνύματος που ήταν η απεργία πείνας του Σπ. Στρατούλη. Το μέσο είναι το μήνυμα είχε πει ο μεγάλος Μάρσαλ Μακλούαν και ίσως φαίνεται αυτός που έγραψε το σύνθημα να μην είναι και τόσο βάνδαλος αλλά να είχε αυτό στο μυαλό του. Τι όμως σας έκανε να μείνετε στην μπογιά και να αγνοήσετε την απεργία πείνας, ένα ύστατο μέσο αγώνα για δικαίωση; Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας οι ίδιοι οι αγώνες ήταν αυτοί που έκαναν τον κόσμο καλύτερο και όχι τα μνημεία που έστηναν κάποιοι μετέπειτα.

Λέτε πως δεν ξέρετε σε ποια εποχή της πανανθρώπινης ιστορίας θα με κατατάσσατε. Νομίζω πως αν διαβάζετε αυτό το κείμενο τυπωμένο ή στον υπολογιστή σας, τότε δεν χρειάζεται να αμφιβάλλετε. Εκτός και αν σας έχει δώσει ποτέ κανείς κάποια προκήρυξη σε περγαμηνή ή αν έχετε δει κάποια αφίσα από πάπυρο ή κάποιον να γράφει με καλέμι συνθήματα στους τοίχους.

Επειδή είναι όμως θέμα αισθητικής και επειδή ζούμε μέσα στην εποχή μας, επιλέγουμε να μην γράφουμε με καλέμια και φτιάχνουμε πολύχρωμες αφίσες. [...]Αν η αισθητική σας, η ιστορία της πατρίδας σας, τα πιστεύω και τα σύμβολά σας δεν προσβάλλονται από τους χιλιάδες συμπολίτες μας που τρώνε από τα σκουπίδια, από τους χιλιάδες στις γραμμές του Ο.Α.Ε.Δ. από τα νεκρά παιδιά στο Φαρμακονήσι, από τη διαπόμπευση από Κυβέρνηση και ΜΜΕ άστεγων οροθετικών, από τα σχολεία που δεν έχουν θέρμανση, από την αιθαλομίχλη, από την κομμένη σας σύνταξη, από τα χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, από αυτούς που κρατούν

την ελληνική σημαία και με αυτή χτυπούν μετανάστες εργάτες και προσβάλλεται  από τα συνθήματα τότε ζητάω ταπεινά συγνώμη και υπόσχομαι θα πάω να καθαρίσω το μνημείο. Εσάς όμως, όπως και πολλούς άλλους δεν σας βλέπω να  κάνετε κάτι για τα παραπάνω. [...]

Είμαστε περήφανοι για αυτά που κάνουν τα χέρια μας και τα μυαλά μας στο εδώ και στο τώρα, όχι για αυτά που έκαναν κάποιοι, χιλιάδες χρόνια πριν. [...]

Λέτε «Μέχρι τώρα δεν είδα κανένα να γκρεμίζει χωρίς να έχει σκεφθεί και να είναι σε θέση να οικοδομήσει κάτι στον ίδιο χώρο. Εσύ και οι σύντροφοί σου θέλετε να τα γκρεμίσετε χωρίς να προτείνετε τι και με ποιο τρόπο, μέσα και δυνατότητες θα οικοδομήσετε». Μάλλον αγαπητέ, δεν τα ξέρετε καλά τα πράγματα και κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια. Βλέπετε ποτέ τα συνθήματα στους τοίχους; Λένε λακωνικότατα, μεγάλες αλήθειες σε λίγες λέξεις; [...]

(Στα στέκια μας γίνονται) βιβλίoπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών, συζητήσεις, εκδηλώσεις, καφενεία, συλλογικά φαγοπότια, μαθήματα κάθε είδους, γλέντια, ό,τι δηλαδή χρειάζεται ο σύγχρονος άνθρωπος για να βγει από το σπίτι του, από τη  μιζέρια που πυκνώνει, από τη μοναξιά, τις καταθλίψεις. Εκεί μέσα δεν παίζει ρόλο αν έχεις λεφτά, αν φοράς ωραία ρούχα, αν είσαι ξένος ή ντόπιος, αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Σημασία έχει να πιστεύεις πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Ο κόσμος θα αλλάξει μέσω του παραδείγματος και της διάδρασης των ανθρώπων, όχι με εκλογές, αγαπητέ.

Αν έρθετε, αγαπητέ, σε κάποια από τα στέκια μας ή τις πορείες μας, θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι για τι σας μιλώ.

Με σεβασμό για την ηλικία σας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Λ.Γ.Μ.Όταν περιέλθει στα χέρια μας το πλήρες κείμενο της απαντητικής επιστολής