ΤΕΛΙΚΑ,ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;

ΤΕΛΙΚΑ,ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;                        Ελένης-Ρεβέκκας Στάϊου Υπ. Διδάκτορος Πανεπιστημίου Αθηνών Αυτές τις μέρες νιώθω σαν παιδάκι του δημοτικού, μην σας πω και πιο μικρό. Έχω όλο απορίες, μερικές από αυτές τόσο βασικές που είναι σαν να βγαίνω τώρα στον έξω κόσμο. Η πιο πρόσφατη απορία που έχω διαβάζοντας εφημερίδες, sites και ακούγοντας ειδήσεις, είναι τι είναι αγώνας. Τι σημαίνει να αγωνίζεται κανείς; Πώς αγωνίζεται κάποιος για να τον θεωρούν… αγωνιστή; Και για ποιους αγωνίζεται; Για την κοινωνία; Για τους αδύναμους; Για την οικογένειά του; Για τον εαυτό του; Είναι τελικά τιμητικό να είσαι αγωνιστής; Διαβάζω ας πούμε τους συγγενείς και φίλους του Ξηρού -ξέρετε, αυτού που πήγε διακοπές από τη φυλακή- να λένε ότι είναι αγωνιστής. Άρα, σύμφωνα με αυτό, αγώνας είναι να κάνεις τυφλά χτυπήματα και δολοφονίες και έτσι υποθετικά να απειλείς το σύστημα. Δηλαδή, ουσιαστικά, σκοτώνεις αθώους και τελειώνει εκεί ο αγώνας σου, γιατί κανένα σύστημα δεν αλλάζει ποτέ έτσι. Το δηλώνει άλλωστε και ο δικηγόρος του, άρα κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτός. Διαβάζω επίσης ότι όλοι αυτοί που πήραν τρελά λεφτά από το Τ.Τ ή ακόμα και από τα αμυντικά είχαν «ορκιστεί» από τις θέσεις που κατείχαν ότι θα κάνουν αγώνα για τα συμφέροντα της χώρας. Άρα αγώνας είναι να κλέβεις τα πάντα όλα και να τα πας στο εξωτερικό, να παίρνεις μίζες για τη δική σου πάρτη και όταν έρχεται η ώρα να καρφώνεις αυτούς με τους οποίους κάνατε τις βρωμοδουλειές μαζί. Άρα αγωνιστής είναι και ο κλέφτης αλλά και ο ρουφιάνος. Οκ. Αυτή τη σύγχυση με τον αγώνα την έχω και από πιο παλιά. Με τους συνδικαλιστές ας πούμε, που ξέρετε ότι είναι αγαπημένο μου θέμα. Αγωνίζονται λέει οι συνδικαλιστές για το καλό του κλάδου τους. Άρα αγωνιστής είναι αυτός που δεν ασκεί πλέον το επάγγελμά του, πληρώνεται σαν να το ασκεί αλλά πληρώνεται και έξτρα για να διασφαλίζεται η μη εξαγορά του. Χα χα χα. Αγωνιστής είναι λοιπόν αυτός που κοροϊδεύει στα μούτρα τους συναδέλφους του, κάνει τη ζωάρα του και δεν δίνει λογαριασμό. Καλή βερσιόν και αυτή. Πηγαίνοντας ακόμα πιο παλιά, έχω και άλλο παράδειγμα αγωνιστών. Των φοιτητών. Ναι ναι, των παρατάξεων, που υπερασπίζονται το καλό της σχολής τους και το καλό των φοιτητών που σπουδάζουν σε αυτή. Κοινώς, αγωνιστής είναι αυτός που περνάει τα μαθήματα με μέσον, που βρωμίζει τη σχολή, που λέει άλφα και μετά στη ζωή του κάνει ωμέγα και που ο σκοπός της ζωής του είναι να πηγαίνει σε πάρτι, στη Μύκονο, στην Αράχοβα ή να κλείνει τον δρόμο όποτε του γουστάρει για να κάνει εναλλακτικό πάρτι αλληλεγγύης σε κάποιον (ίσως - γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις) εξίσου αγωνιστή. Οκ, και αυτό μου κάνει. Αγωνιστής λοιπόν, με βάση τα παραδείγματα που ζούμε στο περιβάλλον μας, δεν είναι αυτός που δουλεύει 2-3 δουλειές για να ζήσει την οικογένειά του. Αγωνιστής δεν είναι το παιδάκι που δουλεύει ενώ πάει σχολείο ακόμα. Αγωνιστής δεν είναι αυτός που έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και όμως ακόμα ελπίζει ότι θα γίνει καλά. Αγωνιστής δεν είναι αυτός αυτός που από το λίγο που έχει να φάει, δίνει το μισό για να φάει και ο διπλανός του. Αγωνιστής δεν είναι αυτός που παρ' όλα τα σκατά που τρώει είναι χαμογελαστός. Αγωνιστές δεν είναι όλοι αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι που παλεύουν τα δικά τους δράματα και δυσκολίες… Μήπως όμως είναι; Μήπως απλά δεν βγαίνει αυτή η εικόνα προς τα έξω και πρέπει να είσαι ντράμα κουίν για να πάρεις το στέμμα του υπέρ πάντων αγωνιστή; Γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο λόγο που παρουσιάζονται ως αγωνιστές οι τύποι που κλείνουν τους δρόμους για να περάσουν 10 άνθρωποι και δεν είναι αγωνιστές αυτοί που, από αυτούς τους 10, δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους και περπατούν χιλιόμετρα για να αποφύγουν τους μπλοκαρισμένους δρόμους. ΥΓ: Έγραψα περίπου 31 φορές μέσα σε αυτό το κείμενο λέξεις που περιέχουν τον αγώνα. Αν τσαντιστήκατε, τότε πολύ απλά μπήκατε «στα παπούτσια μου» (και πολλών άλλων) που μας κάνετε τα νεύρα κρόσσια όταν μιλάτε και ο αγώνας σας ξεχειλίζει από τα αφτιά. Άρα ξύδι. Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» 26-1-2014