ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ-ΣΙΜΩΝΙΑ KAI ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

 

ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ-ΣΙΜΩΝΙΑ KAI  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

 

Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Eπιτ. Δικηγόρου

Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε.

 

               Τελευταία έγινε πολύς λόγος στα μέσα ενημέρωσης και σε     εκκλησιαστικούς κύκλους για την ειδωλολατρία, τη σιμωνία και την ορθοδοξία.

Αυτές τις λέξεις  - έννοιες  μολονότι χρησιμοποιούμενες   έχουν μεταφορικά και συμβολική σημασία ,εν τούτοις για το σημείωμά μας έχουν συγκεκριμένο  νόημα και περιεχόμενο.

Παραθέτουμε  επιγραμματικά  τη  εννοιολογική σημασία τους για να αποφύγουμε  τις  τυχόν παρερμηνείες.

Ειδωλολατρία, σημαίνει τη λατρεία και τις θρησκευτικές εκδηλώσεις που αποδίδονται στα είδωλα, και είδωλο είναι κάθε απεικόνιση ή ομοίωμα λατρευομένης θεότητας σε άγαλμα η σε εικόνα.

Σιμωνία , σημαίνει την εκμετάλλευση της θρησκευτικής πίστης για οικονομικά οφέλη,  την εμπορία της θείας χάριτος, και  την εκμετάλλευση ιερών εικόνων και Αγίων λειψάνων.

Ορθοδοξία , σημαίνει την ορθή θρησκευτική πίστη σε αντιδιαστολή προς  άλλες αιρετικές δοξασίες, τη διδασκαλία και το δόγμα της ορθόδοξης  ανατολικής εκκλησίας.

Τόσο η ειδωλολατρία όσο και η σιμωνία αποτελούν σοβαρά παραπτώματα  που είναι καταδικαστέα από την Εκκλησία μας.

Αν επιχειρήσουμε να δούμε κάποιες σύγχρονες εκδηλώσεις κλήρου και  λαού  σίγουρα θα βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.

Παλαιότερα  αντικρίζαμε  το θέαμα  κάποιων περιπλανώμενων καλογέρων , που δήλωναν  Αγιορείτες να περιφέρουν  από σπίτι σε  σπίτι λείψανα Αγίων ,και να  μας  λένε πως τα έφερναν  για ευλογία και προσκύνηση.

 Ο  κάθε  πιστός , προσκυνούσε  το κουτί με τα λείψανα των Αγίων  και παράλληλα  έριχνε τον οβολό του σε ένα άλλο κουτί ειδικό γι’ αυτό το σκοπό.

Αργότερα  αντικρίζαμε το θέαμα, την ημέρα των Θεοφανίων  ή της  Σταυροπροσκυνήσεως οι πιστοί  που  ελάμβαναν την ευλογία από τον ιερέα,  κι ένα  λουλούδι ή ένα κλωνί βασιλικό, πειθαναγκάζονταν  να ρίχνουν τον οβολό τους σε παρακείμενο  πανέρι ή και  εντός του σκεύους που περιείχε αγιασμό.

Τελευταία έγινε  του συρμού  η μεταφορά Εικόνων ή λειψάνων Αγίων  από το Άγιο  όρος ή τους Αγίους Τόπους  που εκτίθενται σε δημοσία προσκύνηση , με κύριο στόχο «να γεμίσουν τα παγκάρια των εκκλησιών» σύμφωνα με τη ρήση Αρχιερέα.

Το ερώτημα που ευθέως τίθεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι  εάν η  προσκύνηση αυτή  με τον τρόπο που γίνεται , αποτελεί  ή όχι ειδωλολατρία, και εάν οι Ιεράρχες που είναι επιφορτισμένοι με την  ευθύνη της κατήχησης των πιστών,  κατευθύνουν ή προτρέπουν ασυνείδητα με τη συμπεριφορά τους ,  τους πιστούς στην ειδωλολατρία.

Όπως είδαμε από τις τηλεοράσεις μας, κατά κανόνα εκείνοι που προσέρχονται να προσκυνήσουν τις εικόνες και τα λείψανα των Αγίων, δεν διακρίνονται για τη θεοσέβεια τους.

Οι διαπληκτισμοί, οι διαμαρτυρίες, οι συνωστισμοί και  σπρωξιές  υπήρξαν τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους.

 Είναι εύλογο πως  αυτή η συμπεριφορά υποδηλώνει ειδωλολατρία. Η Ορθοδοξία διδάσκει την τάξη, την ευσέβεια, την υπομονή, την πειθαρχία, την υπακοή  και οι πιστοί της  πρέπει να διακρίνονται και διακρίνονται  γι’ αυτές τους τις αρετές και γι’ αυτή τους τη συμπεριφορά.

Οι διοργανωτές παρομοίων εκδηλώσεων  που έχουν  κύριο σκοπό και  στόχο το οικονομικό όφελος διαπράττουν το  ηθικό παράπτωμα-αμάρτημα της σιμωνίας.

Η προσκύνηση και η απόδοση τιμής  σύμφωνα με τα δόγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας  ανήκει στα  θεία πρόσωπα  και  η εικόνα των  Αγίων αυτών προσώπων  διευκολύνει  τους πιστούς να ανατρέχουν στις Θείες αυτές μορφές.

Η σκέψη του πιστού και η τιμή  που προσφέρει αποδίδεται σ’ αυτά και όχι στις εικόνες σαν αντικείμενα.

Όμως μ’ αυτού του είδους  τις ενέργειες  και τις συμπεριφορές οι διοργανωτές αλλά και οι πιστοί φαίνεται να αποδίδουν στις εικόνες σαν αντικείμενα  ή τα λείψανα  των Αγίων υπερφυσικές ιδιότητες και ικανότητες  έτσι ώστε να τους αποδίδουν θαύματα.

Αγνοούν άραγε,  πως  «ο ποιών θαυμάσια μόνος» είναι μόνο ο Θεός  και η πίστη σ’ αυτόν;

Αυτές οι  περιπτώσεις   «θαυμάτων» διαφημίζονται με απώτερο στόχο  το μεγαλύτερο οικονομικό όφελος  των διοργανωτών  οι οποίοι  στην ουσία προπαγανδίζουν την ειδωλολατρία και στοχεύουν στη σιμωνία.

Η τιμητική προσκύνηση της Μητέρας του Κυρίου μας της Υπεραγίας  Θεοτόκου σ’ όποια εικόνα της κι αν γίνεται, έχει  αναφορά το   Θείο πρόσωπό της  κι όχι στην καθ’  αυτό εικόνα. 

Η προσευχή κάθε      χριστιανού που απευθύνεται στη μεσίτρια Υπεραγία Θεοτόκο  και ζητάει την όποια βοήθεια και  αρωγή δεν απευθύνεται στην εικόνα, αλλά ανατρέχει και απευθύνεται στο  Ιερό πρόσωπο της Υπερμάχου  Στρατηγού.

Οι απόψεις  και οι θεωρίες περί θαυματουργών εικόνων κάποτε πρέπει να τελειώνει και κυρίως από τους εκπροσώπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Κάπου οι σύγχρονοι Άγιοι Πατέρες είτε δεν θέλουν να διδάξουν την Ορθοδοξία είτε  τους εξυπηρετεί η κατάσταση σύγχυσης και αποπροσανατολισμού.

Δεν είναι δυνατόν σε θέματα ορθοδόξου πίστεως και δογμάτων, να υπάρχουν μεταξύ των Ιεραρχών  διιστάμενες απόψεις.

Η περίοδος των εικονολατρών και των εικονομάχων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί , έχει απασχολήσει την εκκλησία με επώδυνο τρόπο στο παρελθόν η οποία και  έλυσε  οριστικά το πρόβλημα.

Δεν μπορούμε να εννοήσουμε γιατί σήμερα μετά από  τόσους  αιώνες θα πρέπει να επανέλθουμε  στο ζήτημα των εικόνων και να χωριστούμε και πάλι  σε  εικονολάτρες και  εικονομάχους.

Οι πιστοί δεν θέλουν την παραχάραξη της Ορθοδοξίας θέλουν να λέγονται  Ορθόδοξοι, να είναι  και να  παραμείνουν  γνήσια και ουσιαστικά Ορθόδοξοι.

Η ηγεσία της εκκλησίας είναι αναγκαίο να ομονοήσει σε θέματα ορθοδοξίας και να μην εμφανίζεται στα μάτια των πιστών διχασμένη. Το επιθυμούμε και το  ευχόμεθα.