ΜΝΗΜΗ ΝΙΚΟΥ ΚΑΧΤΙΤΣΗ
Χλωμό καχεκτικό παιδί
κρύο μέτωπο,φλογισμένες παλάμες
και ποιος δε γέλασε στην επαρχία με στίχους σου.
Ποιός έπιασε τον πυρετό της καρδιάς σου
Ολόρθο μέσ΄στους Ναζί
Τ' ΟΧΙ του Πρώτου Αρρένων
Η Μαρία,η Ελένη ,ο Αλέξανδρος
ο Ντίνος,ο Σπύρος ο Χρυσόθεμις
πέθαιναν,παντρεύτηκαν,ησύχασαν
και συ ο μόνος ζωντανός
πήρες των ομματιών σου
με μια καυτή φυλλάδα παραμάσχαλα
Από ήπειρο σε ήπειρο
Από κραυγή σε κραυγή
Πετώντας μας κατάμουτρα κάτι σελίδες
Στυφές,στρυφνές, ανεξιχνίαστες
Για κείνο σου τον ήρωα τον τρελό μιας Γάνδης
"ανύπαρκτης" κατά τους ειδότας.
Όταν γύρισες να πεθάνεις
Κανείς δε σ΄αναγνώρισε
Μόνο το χώμα
και κανά δυό από κείνα τα παιδιά
πνιγμένα στα λίπη και την ανία
Κάτι ψυχανεμίστηκαν την ύστατη στιγμή
κι όλα βούλιαξαν σιωπηλά
στην παγωνιά του τάφου.
Νίκο μου κίνησε
κίνησε κι έρχεται ο ήρωας ,ο τρελός μου.
ΜΑΡΊΑ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ
ΠΑΤΡΑ 18-2-1982
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου