Το Γενικό Συμβούλιο της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας που συνεδρίασε σε ολομέλεια το περασμένο Σάββατο 25 Ιουνίου στα γραφεία της στην Αθήνα συζήτησε το σοβαρότατο πρόβλημα της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. Μετά την εισήγηση του θέματος από τον Αντιπρόεδρό Λεωνίδα Μαργαρίτη επακολούθησε συζήτηση κατά τη διάρκεια της οποίας εξέφρασαν την άποψή τους όλα τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου. Μετά την περάτωση της συζήτησης παμψηφεί εγκρίθηκε ψήφισμα το οποίο εξουσιοδοτήθηκε το προεδρείο να επιδώσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής, τον Πρωθυπουργό και τους Αρχηγούς των κομμάτων της Βουλής με το παρακάτω περιεχόμενο:
ΨΗΦΙΣΜΑ
To Γενικό Συμβούλιο της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος στη σημερινή του συνεδρίαση Σάββατο 25 Ιουνίου στην Αθήνα συζήτησε τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας και τα δυσβάσταχτα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί και όσα ακόμη επιπρόσθετα στις επόμενες μέρες θα ληφθούν και θα επιπέσουν στις πλάτες των πολυτέκνων μελών μας αλλά και όλων των πολιτών της χώρας μας με την ψήφιση της Μεσοπρόθεσμης φορολογικής επιδρομής .
Η οικονομική κατάρρευση της χώρας υπήρξε απότοκος ηθικής κατάρρευσης , ασύνετης έως εγκληματικής πολιτικής των τελευταίων μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων και ληστρικής συμπεριφοράς παραγόντων του δημόσιου βίου οι οποίοι παραμένουν ως τώρα ατιμώρητοι.
Καλούμε την Κυβέρνηση της χώρας να αναλογισθεί τις ευθύνες της ως τοιαύτης, αλλά κι εκείνες που επωμίσθηκε και πηγάζουν από τη δανειακή σύμβαση τη γνωστή ως Μνημόνιο με την ψήφιση του οποίου η χώρα μας αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτήθηκε της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας, πράξη την οποία χαρακτηρίζουμε επιεικώς φοβική και ηττοπαθή μέχρις εσχάτη προδοσία γι’ αυτό και την καταγγέλλομε.
Καταγγέλλομε ωσαύτως την Κυβέρνηση, που με ελαφριά τη συνείδηση δέχθηκε τους βαρύτατους όρους υποτέλειας στους διεθνείς τοκογλύφους του Δ.Ν.Τ. και της Κ.Τ. και παραιτήθηκε όλων των φυσικών δικαιωμάτων που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του, δηλαδή να μην επιτρέπεται η προσφυγή σε άλλες πηγές χρηματοδότησης και οι δανειστές της να έχουν το δικαίωμα εκχώρησης των απαιτήσεων τους προς τρίτους κάτι που εγκυμονεί κινδύνους και για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.
Καλούμε την Κυβέρνηση να αναζητήσει τις πηγές εσόδων για την κάλυψη των ελλειμμάτων από εκείνους που χρόνια τώρα πλούτισαν σε βάρος του λαού και του Έθνους και ο πλούτος τους βρίσκεται στις Ελβετικές και άλλες τράπεζες του εξωτερικού.
Να αναζητήσει έσοδα από εκείνους τους γνωστούς κυρίους που μονίμως φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν επιβραβευμένοι με εκπτώσεις, με ευνοϊκές μακροχρόνιες ρυθμίσεις και παραγραφές και όχι από τους πολυτέκνους.
Την οικονομική κατάρρευση της χώρας δεν μπορεί να χρεωθεί ο εργάτης και ο μισθοσυντήρητος πολύτεκνος , οι δυνατότητές του οποίου έχουν εξαντληθεί με τους άμεσους όσο και με τους αυξημένους έμμεσους φόρους. Περαιτέρω συρρίκνωση του εισοδήματός του θα σημάνει αδυναμία επιβίωσης ,απελπισία και δημιουργία ανελέγκτων καταστάσεων.
Καλούμε όλους τους παράγοντες του Δημόσιου Βίου να συμφωνήσουν σε μια και μόνο πολιτική που θα τείνει στην σύντομη οικονομική απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά του Δ.Ν.Τ. και των διεθνών κερδοσκόπων.
Καλούμε τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να υπερασπισθεί την ανεξαρτησία της χώρας και την εδαφική της ακεραιότητα με όσο ηθικό σθένος και πάθος του επιβάλει το ύπατο αξίωμα που κατέχει.
Καλούμε τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως να αναλάβει πρωτοβουλίες για επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής συμβάσεως με τη συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Καλούμε την Αξιωματική αντιπολίτευση και τους Αρχηγούς των λοιπών στη Βουλή Κομμάτων να αφήσουν τις μικροκομματικές αντιπαραθέσεις να συμπράξουν και να συνεργασθούν όλοι τους για τη σωτηρία της πατρίδας μας.
Θεωρούμε επιβεβλημένη την αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος για να παύσει επί τέλους η Βουλή να αποτελεί καθαρτήριο εγκληματικών πράξεων και για θεσμοθετημένη δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων.
Οι πολύτεκνοι της χώρας δεν αντέχουν άλλες επιβαρύνσεις αλλά ούτε και άλλη συρρίκνωση των δικαιωμάτων και της προστασίας που τους επιφυλάσσει το σύνταγμα της χώρας.
Τέλος
Διακηρύσσουμε το δικαίωμα και την υποχρέωση που έχουμε βάσει του Άρθρου 120 παράγραφος 4 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Σήμερα που η λαϊκή εντολή ενεχυριάσθηκε από την Κυβέρνηση σε κέντρα εξουσίας ξένα προς το Έθνος ,εκτός Ελληνικών συνόρων και παρεδόθησαν κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνικού Λαού ,επιβάλλεται συνεργασία, συστράτευση και γενική επαγρύπνηση.
Οι πολύτεκνοι της χώρας διαθέτουν πατριωτισμό και το έχουν αποδείξει με τις θυσίες τους στους αγώνες του Έθνους. Δεν πρόκειται να υποστείλουν τη σημαία αγωνιστικότητά τους για τα δίκαια της χώρας μας, για Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Εθνική Ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα.
Για το Γενικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Βασίλειος Θεοτοκάτος Μανόλης Χρυσόγελος
H ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ
H ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ
Ο ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Ακαδημαϊκός Εμμανουήλ Κριαράς σε άρθρο του στο περιοδικό «ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ» (Τόμος 13 σελ.967-980)το έτος 1985 αναφέρονταν στη δυσάρεστη γλωσσική μας κατάσταση και στα αίτια που είχαν οδηγήσει σ’ αυτή. Τότε μεταξύ άλλων σημείωνε και τα εξής: «Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη κατάσταση της πορείας του γραπτού μας λόγου και εξαρτάται από τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε το ζήτημα και από τις επί μέρους λύσεις στις οποίες θα οδηγηθούμε, αν θα αποκτήσουμε επί τέλους σταθεροποιημένο, ομοιογενή και καλαίσθητο γραπτό λόγο».
Δυστυχώς αν και έχουν περάσει έκτοτε τόσα χρόνια, συνεχίζεται και στις μέρες μας η γλωσσική μας κακοδαιμονία.
Σήμερα μετά την εφαρμογή του μονοτονικού συστήματος , άρχισε και η αποδόμηση της γλώσσας. Οι νεοέλληνες περιόρισαν το λεξιλόγιό τους ,μιλούν και γράφουν , με λέξεις κωδικούς ,χάριν όπως λένε απλούστευσης της γλώσσας μας Σήμερα με τη χρήση του διαδικτύου γίνεται σε μεγάλη έκταση χρήση της λατινικής αλφαβήτου είτε αυτό οφείλεται σε προβλήματα συμβατότητας διαφορετικών συστημάτων στους υπολογιστές είτε αποτελεί νεανική μόδα ή εν δυνάμει ένα νέο σύστημα γραφής θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα από τους νεοέλληνες και ειδικότερα από τους ασχολούμενους με την Ελληνική παιδεία και τα γράμματα.
Εάν θέλουμε να μη νοθευτεί η ελληνική μας γραφή είναι αναγκαίο να αποθαρρύνουμε τα νέα παιδιά να γράφουν στα greeklish (γκρικλις).
Αυτό το τελευταίο σύμπτωμα είναι φοβερά επικίνδυνο για τη γλώσσα μας. Ο,τι δεν κατάφεραν να επιτύχουν 430 χρόνια δουλείας υπάρχει κίνδυνος να το καταφέρουμε μόνοι μας με την εγκατάλειψη της γλώσσας μας και τη χρησιμοποίηση μίας άλλης γραφής.
Το φαινόμενο γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο όταν κείμενα στη λατινική γλώσσα γράφουν και χρήστες –κρατικές υπηρεσίες, που προβάλλονται ακόμη και από την κρατική τηλεόραση.
Το ζήτημα είχε αποτελέσει αντικείμενο ερωτήσεων βουλευτών προς τον Υπουργό Παιδείας.
Η γραφή μας και συνολικά η γλώσσα μας πλούτισε όχι μόνο τη λατινική αλλά και όλες τις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες οι οποίες έχουν άρρηκτα συνδεθεί οπτικά με το αλφάβητό της. Δεν είναι δυνατόν συνεπώς να μειωθεί και να καταργηθεί από εμάς τους ίδιους.
Όταν στο παρελθόν με πρόταση βάσκων Ελληνιστών (Sagredo και Pahana )oι Ισπανοί βουλευτές κ.κ. Gerikogoitia Imaz ζητούσαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την καθιέρωση της Ελληνικής ως επίσημης γλώσσας της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, όταν ο Μπιλ Γκέιτς διακηρύσσει πως η Ελληνική με τη μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, γιατί μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια, όταν λαοί της Ευρώπης όπως Γάλλοι και Ισπανοί μάχονται για να διατηρήσουν τον τρόπο γραφής τους μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, δεν μπορεί εμείς με το πρόσχημα της δήθεν διευκόλυνσης μας στην παγκόσμια επικοινωνία να επιχειρούμε είτε επίσημα είτε ανεπίσημα την αντικατάσταση του Ελληνικού αλφάβητου.
Όταν σε σύνολο 490.000 λέξεων της Αγγλικής οι 41.615 προέρχονται από την Ελληνική είναι υποχρέωσή μας να διατηρήσουμε τόσο τη γλώσσα μας όσο και τη γραφή της όπως μας παραδόθηκε,
όταν ο λαός μας μέσω της ελληνικής γλώσσας και γραφής μετέδωσε το πολιτισμό σ’ ολόκληρο τον κόσμο είναι αδιανόητο εμείς βαρβαρίζοντας να αντικαταστήσουμε τη γραφή μας.
Είναι απαράδεκτο επίσης για τη χώρα μας να ψηφίζονται νόμοι προστασίας της γλώσσα μας και εμείς οι ίδιοι να τους παραβιάζουμε. Σύμφωνα με το νόμο 1491/84 απαγορεύονται οι πάσης φύσεως ξενόγλωσσες επιγραφές. Όμως είναι θλιβερό το φαινόμενο όταν μέσα ενημέρωσης τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά αλλά και έντυπα σνομπάροντας τη γλώσσα μας παραβιάζουν κατάφορα τη νομοθεσία και φέρουν ξενόγλωσσα ονόματα. Καταστήματα της πόλης μας είναι γεμάτα ξενόγλωσσες επιγραφές, που σου δημιουργούν την αίσθηση πως ζεις σε ξένη χώρα.
Οι εισαγγελικές ,αστυνομικές, και κυρίως οι δημοτικές αρχές που είναι εκ καθήκοντος υποχρεωμένες να προστατεύουν την εικόνα της πόλης μας τη νομιμότητα αλλά και την εθνική μας κληρονομιά, όμως παραμένουν ασυγκίνητες στη γενική παραβατικότητα.
Θα θυμίσω πως πρόσφατα ο Εισαγγελέας Αμαλιάδος έδωσε εντολή στην αστυνομική αρχή και το Δήμο για απομάκρυνση των ξενόγλωσσων επιγραφών με την απειλή προστίμων.
Ας ελπίσουμε ότι και στην πόλη μας θα υπάρξει ευαισθησία για την πάταξη του φαινομένου. Την ελληνικότητά μας θα πρέπει να την επιδεικνύουμε και με τη γραφή μας και όχι μόνο με τις ζητωκραυγές μας στα γήπεδα.
Λεωνίδας Γ.Μαργαρίτης
Ο ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Ακαδημαϊκός Εμμανουήλ Κριαράς σε άρθρο του στο περιοδικό «ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ» (Τόμος 13 σελ.967-980)το έτος 1985 αναφέρονταν στη δυσάρεστη γλωσσική μας κατάσταση και στα αίτια που είχαν οδηγήσει σ’ αυτή. Τότε μεταξύ άλλων σημείωνε και τα εξής: «Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη κατάσταση της πορείας του γραπτού μας λόγου και εξαρτάται από τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε το ζήτημα και από τις επί μέρους λύσεις στις οποίες θα οδηγηθούμε, αν θα αποκτήσουμε επί τέλους σταθεροποιημένο, ομοιογενή και καλαίσθητο γραπτό λόγο».
Δυστυχώς αν και έχουν περάσει έκτοτε τόσα χρόνια, συνεχίζεται και στις μέρες μας η γλωσσική μας κακοδαιμονία.
Σήμερα μετά την εφαρμογή του μονοτονικού συστήματος , άρχισε και η αποδόμηση της γλώσσας. Οι νεοέλληνες περιόρισαν το λεξιλόγιό τους ,μιλούν και γράφουν , με λέξεις κωδικούς ,χάριν όπως λένε απλούστευσης της γλώσσας μας Σήμερα με τη χρήση του διαδικτύου γίνεται σε μεγάλη έκταση χρήση της λατινικής αλφαβήτου είτε αυτό οφείλεται σε προβλήματα συμβατότητας διαφορετικών συστημάτων στους υπολογιστές είτε αποτελεί νεανική μόδα ή εν δυνάμει ένα νέο σύστημα γραφής θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα από τους νεοέλληνες και ειδικότερα από τους ασχολούμενους με την Ελληνική παιδεία και τα γράμματα.
Εάν θέλουμε να μη νοθευτεί η ελληνική μας γραφή είναι αναγκαίο να αποθαρρύνουμε τα νέα παιδιά να γράφουν στα greeklish (γκρικλις).
Αυτό το τελευταίο σύμπτωμα είναι φοβερά επικίνδυνο για τη γλώσσα μας. Ο,τι δεν κατάφεραν να επιτύχουν 430 χρόνια δουλείας υπάρχει κίνδυνος να το καταφέρουμε μόνοι μας με την εγκατάλειψη της γλώσσας μας και τη χρησιμοποίηση μίας άλλης γραφής.
Το φαινόμενο γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο όταν κείμενα στη λατινική γλώσσα γράφουν και χρήστες –κρατικές υπηρεσίες, που προβάλλονται ακόμη και από την κρατική τηλεόραση.
Το ζήτημα είχε αποτελέσει αντικείμενο ερωτήσεων βουλευτών προς τον Υπουργό Παιδείας.
Η γραφή μας και συνολικά η γλώσσα μας πλούτισε όχι μόνο τη λατινική αλλά και όλες τις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες οι οποίες έχουν άρρηκτα συνδεθεί οπτικά με το αλφάβητό της. Δεν είναι δυνατόν συνεπώς να μειωθεί και να καταργηθεί από εμάς τους ίδιους.
Όταν στο παρελθόν με πρόταση βάσκων Ελληνιστών (Sagredo και Pahana )oι Ισπανοί βουλευτές κ.κ. Gerikogoitia Imaz ζητούσαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την καθιέρωση της Ελληνικής ως επίσημης γλώσσας της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, όταν ο Μπιλ Γκέιτς διακηρύσσει πως η Ελληνική με τη μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, γιατί μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια, όταν λαοί της Ευρώπης όπως Γάλλοι και Ισπανοί μάχονται για να διατηρήσουν τον τρόπο γραφής τους μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, δεν μπορεί εμείς με το πρόσχημα της δήθεν διευκόλυνσης μας στην παγκόσμια επικοινωνία να επιχειρούμε είτε επίσημα είτε ανεπίσημα την αντικατάσταση του Ελληνικού αλφάβητου.
Όταν σε σύνολο 490.000 λέξεων της Αγγλικής οι 41.615 προέρχονται από την Ελληνική είναι υποχρέωσή μας να διατηρήσουμε τόσο τη γλώσσα μας όσο και τη γραφή της όπως μας παραδόθηκε,
όταν ο λαός μας μέσω της ελληνικής γλώσσας και γραφής μετέδωσε το πολιτισμό σ’ ολόκληρο τον κόσμο είναι αδιανόητο εμείς βαρβαρίζοντας να αντικαταστήσουμε τη γραφή μας.
Είναι απαράδεκτο επίσης για τη χώρα μας να ψηφίζονται νόμοι προστασίας της γλώσσα μας και εμείς οι ίδιοι να τους παραβιάζουμε. Σύμφωνα με το νόμο 1491/84 απαγορεύονται οι πάσης φύσεως ξενόγλωσσες επιγραφές. Όμως είναι θλιβερό το φαινόμενο όταν μέσα ενημέρωσης τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά αλλά και έντυπα σνομπάροντας τη γλώσσα μας παραβιάζουν κατάφορα τη νομοθεσία και φέρουν ξενόγλωσσα ονόματα. Καταστήματα της πόλης μας είναι γεμάτα ξενόγλωσσες επιγραφές, που σου δημιουργούν την αίσθηση πως ζεις σε ξένη χώρα.
Οι εισαγγελικές ,αστυνομικές, και κυρίως οι δημοτικές αρχές που είναι εκ καθήκοντος υποχρεωμένες να προστατεύουν την εικόνα της πόλης μας τη νομιμότητα αλλά και την εθνική μας κληρονομιά, όμως παραμένουν ασυγκίνητες στη γενική παραβατικότητα.
Θα θυμίσω πως πρόσφατα ο Εισαγγελέας Αμαλιάδος έδωσε εντολή στην αστυνομική αρχή και το Δήμο για απομάκρυνση των ξενόγλωσσων επιγραφών με την απειλή προστίμων.
Ας ελπίσουμε ότι και στην πόλη μας θα υπάρξει ευαισθησία για την πάταξη του φαινομένου. Την ελληνικότητά μας θα πρέπει να την επιδεικνύουμε και με τη γραφή μας και όχι μόνο με τις ζητωκραυγές μας στα γήπεδα.
Λεωνίδας Γ.Μαργαρίτης
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΤΙΜΟΣ;
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΤΙΜΟΣ;
-΄Oταν κάποιος χρωστάει μεγάλα χρηματικά ποσά στο Δημόσιο η στα Ασφαλιστικά Ταμεία απολαμβάνει ειδικής μεταχείρισης ,με εκπτώσεις, ρυθμίσεις σε μακροχρόνιες δόσεις , με μειώσεις και απαλλαγές προστίμων.
-Όταν κάποιος διαπράξει έγκλημα μετά από 18μηνο προφυλάκισης κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι να οριστεί δικάσιμος.
-Όταν κάποιος παραδεχτεί δημόσια πως έλαβε «χορηγία» 400.000 ευρώ από προμηθευτή του Δημοσίου, τιμωρείτε με φυλάκιση τριών χρόνων με αναστολή κι ένα πρόστιμο 7.500 ευρώ και του μένει καθαρό κέρδος 392.500 ευρώ.
-Όταν οι πολιτικοί θησαυρίζουν παρανόμως και οι «λαμογιές» αυτές προστατεύονται με συνταγματική διάταξη περί παραγραφής, άρα ατιμωρησίας.
-Όταν κάποιοι καταπατούν δημόσιες παραθαλάσσιες εκτάσεις και χτίζουν βίλλες τις οποίες οι Δημόσιες Επιχειρήσεις ηλεκτροδοτούν και παρέχουν τηλεφωνική επικοινωνία, οι δε Δήμοι δημιουργούν ασφαλτόστρωτους δρόμους για να μη σκονίζονται οι ένοικοι τους από την κυκλοφορία των οχημάτων και το θράσος επιβραβεύεται με ένα ετήσιο μίσθωμα ύψους ενός μηνός ενώ περιμένουν την ώρα «εξαγορά» της σε τιμή ευκαιρίας για να γίνουν κύριοι της καταπατηθείσης Δημοσίας περιουσίας.
-Όταν κάποιοι κτίσουν αυθαίρετα μια οικοδομή ,αντί η Πολεοδομία να την κατεδαφίσει τους παρέχει τη δυνατότητα νομιμοποίησης με κάποιο μικρό πρόστιμο.
-Όταν ουσιαστικά μ’ αυτό τον τρόπο επιβραβεύεται η αυθαιρεσία, η παρανομία, η μίζα, το έγκλημα και επικρατεί η παραγραφή η άφεση χρέους, η νομιμοποίηση των παρανόμων, η ατιμωρησία και η ασυδοσία
Όταν το ΝΟΜΙΜΟΝ ερμηνεύεται και ως ηθικό και ο καθένας το διαβάζει και το ερμηνεύει και από τις δύο όψεις του με το δικό του τρόπο.
Τότε αλήθεια γιατί εγώ να συνεχίζω να είμαι έντιμος όταν όλοι γύρω μου συνεχίζουν να παραμένουν ανέντιμοι να κυκλοφορούν με περίσσιο θράσος
και να γίνονται ακόμη και τιμητές των πάντων.
Γιατί αλήθεια να παραμένω έντιμος φορολογούμενος και συνεπής στις υποχρεώσεις μου πολίτης;
Mήπως για να μου επιδώσει κάποια στιγμή η Πολιτεία μας το παράσημο της ανοιχτής παλάμης;
Aλήθεια! θα βρεθεί κάποιος να μου πει το γιατί;
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
-΄Oταν κάποιος χρωστάει μεγάλα χρηματικά ποσά στο Δημόσιο η στα Ασφαλιστικά Ταμεία απολαμβάνει ειδικής μεταχείρισης ,με εκπτώσεις, ρυθμίσεις σε μακροχρόνιες δόσεις , με μειώσεις και απαλλαγές προστίμων.
-Όταν κάποιος διαπράξει έγκλημα μετά από 18μηνο προφυλάκισης κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι να οριστεί δικάσιμος.
-Όταν κάποιος παραδεχτεί δημόσια πως έλαβε «χορηγία» 400.000 ευρώ από προμηθευτή του Δημοσίου, τιμωρείτε με φυλάκιση τριών χρόνων με αναστολή κι ένα πρόστιμο 7.500 ευρώ και του μένει καθαρό κέρδος 392.500 ευρώ.
-Όταν οι πολιτικοί θησαυρίζουν παρανόμως και οι «λαμογιές» αυτές προστατεύονται με συνταγματική διάταξη περί παραγραφής, άρα ατιμωρησίας.
-Όταν κάποιοι καταπατούν δημόσιες παραθαλάσσιες εκτάσεις και χτίζουν βίλλες τις οποίες οι Δημόσιες Επιχειρήσεις ηλεκτροδοτούν και παρέχουν τηλεφωνική επικοινωνία, οι δε Δήμοι δημιουργούν ασφαλτόστρωτους δρόμους για να μη σκονίζονται οι ένοικοι τους από την κυκλοφορία των οχημάτων και το θράσος επιβραβεύεται με ένα ετήσιο μίσθωμα ύψους ενός μηνός ενώ περιμένουν την ώρα «εξαγορά» της σε τιμή ευκαιρίας για να γίνουν κύριοι της καταπατηθείσης Δημοσίας περιουσίας.
-Όταν κάποιοι κτίσουν αυθαίρετα μια οικοδομή ,αντί η Πολεοδομία να την κατεδαφίσει τους παρέχει τη δυνατότητα νομιμοποίησης με κάποιο μικρό πρόστιμο.
-Όταν ουσιαστικά μ’ αυτό τον τρόπο επιβραβεύεται η αυθαιρεσία, η παρανομία, η μίζα, το έγκλημα και επικρατεί η παραγραφή η άφεση χρέους, η νομιμοποίηση των παρανόμων, η ατιμωρησία και η ασυδοσία
Όταν το ΝΟΜΙΜΟΝ ερμηνεύεται και ως ηθικό και ο καθένας το διαβάζει και το ερμηνεύει και από τις δύο όψεις του με το δικό του τρόπο.
Τότε αλήθεια γιατί εγώ να συνεχίζω να είμαι έντιμος όταν όλοι γύρω μου συνεχίζουν να παραμένουν ανέντιμοι να κυκλοφορούν με περίσσιο θράσος
και να γίνονται ακόμη και τιμητές των πάντων.
Γιατί αλήθεια να παραμένω έντιμος φορολογούμενος και συνεπής στις υποχρεώσεις μου πολίτης;
Mήπως για να μου επιδώσει κάποια στιγμή η Πολιτεία μας το παράσημο της ανοιχτής παλάμης;
Aλήθεια! θα βρεθεί κάποιος να μου πει το γιατί;
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΧΡΟΝΟ…
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα,
ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής
απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι
που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες:
τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία
αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες,
άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις
όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες,
διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί,
γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους
που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις
όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν
τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους,
το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων
που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο...
μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ
για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι ,
να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα
που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής
τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς
με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση
που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες
που μου απομένουν...
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες
απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος
και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»
Mario de Andrade
Ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος
από τη Βραζιλία
ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής
απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι
που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες:
τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία
αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες,
άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις
όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες,
διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί,
γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους
που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις
όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν
τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους,
το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων
που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο...
μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ
για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι ,
να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα
που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής
τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς
με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση
που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες
που μου απομένουν...
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες
απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος
και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»
Mario de Andrade
Ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος
από τη Βραζιλία
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει μικρό σπιτάκι
Και λέει: «καλά είμαι εδώ».
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι σπίτι
και λέει: «Δόξα σοι ο Θεός».
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία «εισαγωγαί-εξαγωγαί»
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα
ώρες ατέλειωτες
τις παρελάσεις
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τα ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ αυτήν την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στην χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαια να περάσουμε προς την Ελευθερία.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει μικρό σπιτάκι
Και λέει: «καλά είμαι εδώ».
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι σπίτι
και λέει: «Δόξα σοι ο Θεός».
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία «εισαγωγαί-εξαγωγαί»
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα
ώρες ατέλειωτες
τις παρελάσεις
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τα ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ αυτήν την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στην χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαια να περάσουμε προς την Ελευθερία.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ
Κριτική από τον Μανώλη Πράτσικα
TA NEA BIBΛΙΑ
Κριτική από τον Μανώλη Πράτσικα
Μυσταγωγία: Γιώργου Μαργαρίτη
Σχεδιασμός απόπειρας ειλικρινούς όμως τόσο στη νεανικότητα όσο και στους ψυχισμούς. Επισημαίνω ότι η ποίηση του Γ. Μ. προσεγγίζει εδώ τα ίχνη σε κάποιο ΄Ασμα Ασμάτων.
Ωστόσο στέκομαι και στις πρώτες σελίδες του βιβλίου 7 και 8 κι όπου ο στίχος διακινείται θετικά στη θεώρηση υπαρξιακών σημείων.
«Κι έκανα θεία μετάληψη
Τον άρτο και τον οίνο
το πριν και το μετά,
την ύπαρξη θυσίασα
στα αστρικά πεδία…»…
Από τη στήλη Κριτικής Βιβλίου του Μανώλη Πράτσικα
Στην Επιθεώρηση Τέχνης Γραμμάτων και Πνευματικού Προβληματισμού «ΝΟΥΜΑΣ» Τεύχος 132 Μάιος-Ιούνιος 2011
Κριτική από τον Μανώλη Πράτσικα
Μυσταγωγία: Γιώργου Μαργαρίτη
Σχεδιασμός απόπειρας ειλικρινούς όμως τόσο στη νεανικότητα όσο και στους ψυχισμούς. Επισημαίνω ότι η ποίηση του Γ. Μ. προσεγγίζει εδώ τα ίχνη σε κάποιο ΄Ασμα Ασμάτων.
Ωστόσο στέκομαι και στις πρώτες σελίδες του βιβλίου 7 και 8 κι όπου ο στίχος διακινείται θετικά στη θεώρηση υπαρξιακών σημείων.
«Κι έκανα θεία μετάληψη
Τον άρτο και τον οίνο
το πριν και το μετά,
την ύπαρξη θυσίασα
στα αστρικά πεδία…»…
Από τη στήλη Κριτικής Βιβλίου του Μανώλη Πράτσικα
Στην Επιθεώρηση Τέχνης Γραμμάτων και Πνευματικού Προβληματισμού «ΝΟΥΜΑΣ» Τεύχος 132 Μάιος-Ιούνιος 2011
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ,ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΠΡΑΛΟ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΠΡΑΛΟ
Έντονη ήταν η συγκίνηση στον αποχαιρετισμό του Γιάννη Καπράλου, ενός γνήσιου και ασυμβίβαστου αγωνιστή της Δημοκρατίας και της Αυτοδιοίκησης, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το πρωί της Τρίτης, ασχολούμενος με τον κήπο του σπιτιού του, στο χωριό του, στις Σειρές Καλαβρύτων.
Το τελευταίο αντίο ειπώθηκε από τον Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου, στην Αρόη, παρουσία δεκάδων προσωπικών και πολιτικών του φίλων, συναγωνιστών, αλλά και «αντιπάλων» πολιτικών, που, όμως, σέβονταν, εκτιμούσαν και αγαπούσαν πραγματικά τον άνθρωπο, τον πολιτικό, τον αγωνιστή Γιάννη Καπράλο, που ό,τι είχε να πει το έλεγε ευθέως, αδιαφορώντας για το αν ήταν αρεστός ή όχι. Επικήδειο εκφώνησαν ο δήμαρχος Καλαβρύτων, Γ. Λαζουράς, ο πολιτικός του «αντίπαλος» Βασ. Ασπρούλιας, αλλά και ο προσωπικός του φίλος, επί σειρά ετών, Δημ. Κοσμόπουλος.
Ο κ. Λαζουράς, εξήρε την προσωπικότητα και την πορεία του Γιάννη Καπράλου στα κοινά και ειδικότερα στην περιοχή όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και επέστρεψε, ενώ έμελλε και σ' αυτήν να αφήσει την τελευταία του πνοή. Στο λόγο του κυριαρχούσαν οι χαρακτηρισμοί, «ασυμβίβαστος», «ειλικρινής» και «ηθικός». Έκανε δε γνωστό ότι, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαβρύτων, ο κεντρικός δρόμος με την πλατεία στις Σειρές θα πάρει το όνομα του Γιάννη Καπράλου.
Βαθιά συγκινημένος, αλλά και αιχμηρός ο Δ. Κοσμόπουλος
Συγκλονιστικός ο Δημ. Κοσμόπουλος, η φωνή του οποίου «έσπαγε» από τους λυγμούς, μην μπορώντας να πιστέψει ότι έχασε το φίλο του, που ήταν μαζί σε όλους τους αγώνες τους, για δεκαετίες. Μέσα στο πένθος του, όμως, δεν παρέλειψε να μιλήσει και για εκείνους που τον πολέμησαν και είχαν σήμερα «το θράσος να είναι παρόντες στην κηδεία του, για το τελευταίο αντίο»…
Ο Βασ. Ασπρούλιας, ιδιαιτέρως συγκινημένος και εκείνος, μίλησε για το συμμαθητή του από το Γυμνάσιο, που τους ένωσε ο αγώνας για το χωριό τους, αλλά και τη Δημοκρατία, μια πορεία που ανακόπηκε προσωρινά με τη χούντα, για να συνεχίσει αμέσως μετά. Ο κ. Ασπρούλιας, μίλησε για το υλικό που συγκέντρωνε ο Γιάννης Καπράλος, με αντικείμενο τις Σειρές και τη συμβολή τους στην πορεία της Ιστορίας της Ελλάδας. «Αυτό το υλικό δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτο, πρέπει να συνεχιστεί η συγκέντρωση των στοιχείων και να εκδοθεί», τόνισε ο κ. Ασπρούλιας.
Ο Γιάννης Καπράλος, που ήταν πολύ αγαπητός και στην κοινωνία της Πάτρας, έσβησε τελικά από εγκεφαλική αιμορραγία και όχι έμφραγμα του μυοκαρδίου, όπως έγινε αρχικά γνωστό. Ήταν γεννημένος το 1948, είχε εργαστεί ως δάσκαλος και είχε αναπτύξει έντονη κοινωνική δράση. Είχε εκλεγεί νομαρχιακός σύμβουλος και είχε διατελέσει αντινομάρχης, ενώ έντονη ήταν η δράση του και στη Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ, της οποίας είχε διατελέσει και γραμματέας, ενώ το 2006 είχε θέσει και υποψηφιότητα για Δήμαρχος Αροανίας.
Στην εξόδιο ακολουθία παρέστησαν όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο προερχόταν ο Γιάννης Καπράλος, και όχι μόνο, αφού είχε φίλους από όλα τα κόμματα, ενώ ανάμεσα στα στεφάνια ξεχώριζε αυτό του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Παπανδρέου.
Μεταξύ άλλων, παρόντες ήταν οι βουλευτές Αχαΐας Θανάσης Παπαδόπουλος και Ανδρέας Τριανταφυλλόπουλος, ο περιφερειάρχης Απ. Κατσιφάρας, ο δήμαρχος Πατρέων, Γιάννης Δημαράς, ο γραμματέας της Ν.Ε. Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ, Παν. Αλεξόπουλος, ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου, Κώστας Καρπέτας, ο αντιπεριφερειάρχης Γρηγόρης Αλεξόπουλος, ο δήμαρχος Δυτικής Αχαΐας, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, ο περιφερειακός σύμβουλος Θανάσης Πετρόπουλος, ο πρώην δήμαρχος Πατρέων, Ανδρέας Καράβολας, ο πρώην νομάρχης Αχαΐας Στάθης Αθανασόπουλος-Σερέτης με τη σύζυγό του, Ζωή, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο, Δημήτρης Κατσικόπουλος, η τέως πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κατερίνα Κουμπουρλή, οι πρ. πρόεδροι του Νομαρχιακού Συμβουλίου Δημήτρης Ηλιόπουλος και Γ. Κόττας, ο Ν. Τζανάκος, ο Γιώργος Βιδάλης, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, ο Σπύρος Τυροδήμος, ο Δημήτρης Αβράμης, η Αγγέλα Τριανταφύλλου, τα στελέχη της τοπικής Ν.Δ. Θρασύβουλος Μαυρομμάτης και Ανδρ. Αβραμόπουλος και πάρα πολλοί άλλοι.
Κλειώ Βασίλογλου
ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΠΡΑΛΟΥ
ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΠΡΑΛΟΥ
Αντιγράφουμε και μεταφέρουμε σήμερα στη μνήμη του αγαπητού συναγωνιστή στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού Γιάννη Καπράλου που σήμερα αιφνιδίως «έφυγε» για τη χώρα των Μακάρων τα όσα είχε δημοσιεύσει, με τη μορφή μικρών συνεντεύξεων ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Χατζής στη στήλη με τίτλο «Προσωπικά» στην τοπική εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»
Προσωπικά…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΠΡΑΛΟΣ
Το να υπηρετεί κάποιος ένα νέο θεσμό όπως η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση από σημαντικό πόστο, αλλά και το να εκπροσωπεί συνδικαλιστικά τους δημοσίους υπαλλήλους, σίγουρα τον γεμίζουν πολλές ευθύνες. Ο Γιάννης Καπράλος μας εξηγεί πως τα κατάφερε.
Γεννήθηκε : Στο Βερσίτσι Καλαβρύτων το 1948.
Μεγάλωσε :Στο χωριό του.
Σπούδασε: Παιδαγωγική Ακαδημία, Πολιτικές Επιστήμες.
Αγαπάει :Την δροσιά του πλάτανου.
Ένα χρώμα : Απαλό ροζ.
*Πέτυχε το πείραμα της Β΄θμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
-Βρίσκεται στα πρώτα δειλά βήματα. Χρειάζεται ενίσχυση από την κεντρική εξουσία. Με πόρους και αρμοδιότητες.
*Τι έχει προσφέρει μέχρι σήμερα στο Νομό ο νέος θεσμός;
-Οι πρώτες εξετάσεις του νέου θεσμού δόθηκαν με επιτυχία κατά την άποψή μου στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκάλεσαν οι σεισμοί στα σχολεία της Αιγιαλείας. Και στο οδικό δίκτυο του νομού.
*Υπάρχει πρόβλημα στον καθορισμό αρμοδιοτήτων με τους άλλους φορείς;
-Υπάρχει εμπλοκή αρμοδιοτήτων κυρίως μεταξύ του κυβερνητικού εκπροσώπου στο Νομό και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των δύο βαθμών.
*Η σύγκρουση με την αυτοδιοίκηση Α΄ βαθμού είναι πιθανή;
-Μπορεί να αποφευχθεί όταν υπάρχει ανάλογη πολιτική ωριμότητα και διοικητική εμπειρία των δύο πλευρών.
*Για τις κτιριακές εγκαταστάσεις των σχολείων έχετε πρόθεση να κάνετε παρεμβάσεις;
-Εφτακόσια εκατομμύρια δραχμές δαπανώνται από την Νομαρχία σήμερα για την ασφάλεια των σχολικών μονάδων, των χώρων υγιεινής και τη ευπρεπή εμφάνισή τους. Αυτά για το 1995.
*Και τώρα για τη Δημόσια Διοίκηση. Λειτουργεί;
-Ένας γίγαντας με πήλινα πόδια.
*Οι δημόσιοι υπάλληλοι προσπαθούν όσο πρέπει;
-Η υπολειτουργία της δημόσιας διοίκησης οφείλεται στις Κυβερνητικές(κάθε φορά) ελλείψεις
*Βοηθάει η Κυβέρνηση στην αναβάθμιση της δημόσιας; Διοίκησης;
-΄Ηδη σας περιέγραψα την κατάσταση.
*Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σας;
-Θέλω να ευοδωθούν οι προσπάθειες μου στον τομέα ευθύνης μου.
*Σας ενδιαφέρει το βουλευτικό αξίωμα;
-Είναι ελκυστικό.Αυτό που είμαι τώρα όμως είναι ελκυστικότερο.
*Ποιόν βουλευτή του νομού Αχαΐας θεωρείτε περισσότερο δραστήριο;
-Θα τους κρίνει ο Αχαϊκός λαός.
*Ποιόν πολιτικό θαυμάζετε;
-Τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά και τον Σπ. Τρικούπη.
*Ποια είναι η αγαπημένη σας ηθοποιός;
-Κίμ Μπάσιντζερ.
*Χόμπι;
-Διάβασμα, δενδροκομία.
*Γάμος;
-Ευτυχία με την γυναίκα μου και τα δύο μου παιδιά.
*Εάν συναντούσατε τον Ανδρέα Παπανδρέου τι θα του λέγατε;
-Περισσότερη πυγμή.
*Με ποιόν θα θέλατε να δειπνήσετε;
-Με τον Κώστα Ταχτσή.
Πι.Χι
Αιωνία η Μνήμη σου αγαπητέ Γιάννη.
Και για την αντιγραφή.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
τ. Νομαρχιακός Σύμβουλος Αχαΐας
ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
Ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ
Δυο χέρια τεράστια και μια αγκαλία όλο δύναμη...
Λες και χωρούσε ολάκερος ο κόσμος στις παλάμες του
Κι ο φόβος για το άγνωστο στο λυκαυγές του χρόνου
γίνηκε ασφάλεια και θαλπωρή για μένα....
Με μια φωνή στεντόρεια,
Μα πιο μελωδική κι απ τ’ αηδόνι
ζέσταινε την αθώα παιδική καρδούλα
όταν στο δειλινό της μέρας τραγουδούσε
Ιερή δοξολογία στο θείο και την μητέρα Φύση
Όταν μου διάβαζε ποίηση
όταν με παραμύθια με αποκοίμιζε με στοργή
Για να είναι πιο γλυκά τα ονειρά μου...
Τότε που φάνταζε γίγαντας στο παιδικό μυαλό μου...
'Ομως που να ‘ξερες, Πατέρα ,
ακόμα και τώρα που μεγάλωσα
με τόσα που κατόρθωσες ,
με άθλους ζωής που ακόμα και σήμερα
στο διάβα του βίου σου
συνεχίζεις να πραγματώνεις
Γίγαντας μου φαίνεσαι ακόμα
Κ’ ίσως ακόμα να μην νιώθω
πως είμαι έτοιμος να σε φτάσω
Όμως να είσαι σίγουρος Πατέρα
Ο φάρος μου είσαι κι ο οδηγός μου για πάντα...
ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ,
Κυριακή, 19 Ιουνίου 2011
Δυο χέρια τεράστια και μια αγκαλία όλο δύναμη...
Λες και χωρούσε ολάκερος ο κόσμος στις παλάμες του
Κι ο φόβος για το άγνωστο στο λυκαυγές του χρόνου
γίνηκε ασφάλεια και θαλπωρή για μένα....
Με μια φωνή στεντόρεια,
Μα πιο μελωδική κι απ τ’ αηδόνι
ζέσταινε την αθώα παιδική καρδούλα
όταν στο δειλινό της μέρας τραγουδούσε
Ιερή δοξολογία στο θείο και την μητέρα Φύση
Όταν μου διάβαζε ποίηση
όταν με παραμύθια με αποκοίμιζε με στοργή
Για να είναι πιο γλυκά τα ονειρά μου...
Τότε που φάνταζε γίγαντας στο παιδικό μυαλό μου...
'Ομως που να ‘ξερες, Πατέρα ,
ακόμα και τώρα που μεγάλωσα
με τόσα που κατόρθωσες ,
με άθλους ζωής που ακόμα και σήμερα
στο διάβα του βίου σου
συνεχίζεις να πραγματώνεις
Γίγαντας μου φαίνεσαι ακόμα
Κ’ ίσως ακόμα να μην νιώθω
πως είμαι έτοιμος να σε φτάσω
Όμως να είσαι σίγουρος Πατέρα
Ο φάρος μου είσαι κι ο οδηγός μου για πάντα...
ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ,
Κυριακή, 19 Ιουνίου 2011
ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΗΛΙΔΑΣ
Σμύρνης 2 Γαστούνη
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Κάνουμε γνωστό στα μέλη μας ότι με την υπ’ αρίθ.22830/2011 Κ.Υ.Α. των Υπουργείων Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Αγροτικής Ανάπτυξης καθορίσθηκαν οι προϋποθέσεις και οι δικαιούχοι της δωρεάν διανομής τροφίμων από Κοινοτικά αποθέματα παρέμβασης.
Σύμφωνα με την απόφαση αυτή δικαιούχοι είναι οι πολύτεκνες οικογένειες που έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ προσαυξανόμενο κατά 30% για τη σύζυγο και για το πρώτο και δεύτερο ανήλικο προστατευόμενο παιδί και κατά 40% για καθένα από τα επόμενα ανήλικα ή προστατευόμενα παιδιά.
Όσοι πολύτεκνοι μέλη μας διαθέτουν την ανωτέρω απαραίτητο προϋπόθεση θα πρέπει να προσκομίσουν μέχρι τέλος του μηνός Ιουνίου στα γραφεία του Συλλόγου τις ώρες λειτουργίας τους(Τετάρτη και Σάββατο από 11 έως 13) τα εξής δικαιολογητικά:
1.Αιτηση του ενδιαφερομένου δικαιούχου για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα.
2.Υπεύθυνη Δήλωση του Ν.1599/86 για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα μέσω ενός και μόνο φορέα Υλοποίησης.
3.Φωτοτυπία της ταυτότητας ή διαβατηρίου του τελικού δικαιούχου.
4.Πρόσφατο πιστοποιητικό Οικογενειακής καταστάσεως.
5.Θεωρημένο αντίγραφο εκκαθαριστικού σημειώματος Φόρου Εισοδήματος του προηγουμένου έτους εφαρμογής του προγράμματος. Σε περίπτωση που ο δικαιούχος δεν υποχρεούται στην υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος ,υπεύθυνη δήλωση του Ν.1599/1986 θεωρημένη από την αρμοδία Δ.Ο.Υ. ή βεβαίωση απορίας από αρμοδία δημοσία αρχή.
Όσοι δεν προσκομίσουν τα ως άνω δικαιολογητικά εντός της τασσομένης προθεσμίας δεν θα συμπεριληφθούν στις καταστάσεις δικαιούχων.
Για το Δ. Σ.
Ο Πρόεδρος
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης.
Σμύρνης 2 Γαστούνη
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Κάνουμε γνωστό στα μέλη μας ότι με την υπ’ αρίθ.22830/2011 Κ.Υ.Α. των Υπουργείων Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Αγροτικής Ανάπτυξης καθορίσθηκαν οι προϋποθέσεις και οι δικαιούχοι της δωρεάν διανομής τροφίμων από Κοινοτικά αποθέματα παρέμβασης.
Σύμφωνα με την απόφαση αυτή δικαιούχοι είναι οι πολύτεκνες οικογένειες που έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ προσαυξανόμενο κατά 30% για τη σύζυγο και για το πρώτο και δεύτερο ανήλικο προστατευόμενο παιδί και κατά 40% για καθένα από τα επόμενα ανήλικα ή προστατευόμενα παιδιά.
Όσοι πολύτεκνοι μέλη μας διαθέτουν την ανωτέρω απαραίτητο προϋπόθεση θα πρέπει να προσκομίσουν μέχρι τέλος του μηνός Ιουνίου στα γραφεία του Συλλόγου τις ώρες λειτουργίας τους(Τετάρτη και Σάββατο από 11 έως 13) τα εξής δικαιολογητικά:
1.Αιτηση του ενδιαφερομένου δικαιούχου για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα.
2.Υπεύθυνη Δήλωση του Ν.1599/86 για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα μέσω ενός και μόνο φορέα Υλοποίησης.
3.Φωτοτυπία της ταυτότητας ή διαβατηρίου του τελικού δικαιούχου.
4.Πρόσφατο πιστοποιητικό Οικογενειακής καταστάσεως.
5.Θεωρημένο αντίγραφο εκκαθαριστικού σημειώματος Φόρου Εισοδήματος του προηγουμένου έτους εφαρμογής του προγράμματος. Σε περίπτωση που ο δικαιούχος δεν υποχρεούται στην υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος ,υπεύθυνη δήλωση του Ν.1599/1986 θεωρημένη από την αρμοδία Δ.Ο.Υ. ή βεβαίωση απορίας από αρμοδία δημοσία αρχή.
Όσοι δεν προσκομίσουν τα ως άνω δικαιολογητικά εντός της τασσομένης προθεσμίας δεν θα συμπεριληφθούν στις καταστάσεις δικαιούχων.
Για το Δ. Σ.
Ο Πρόεδρος
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης.
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΙ ΕΥΧΕΣ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ "ΙΟΝΙΟΝ FM
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ,ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Κανάρη 46 26222 Πάτρα
Πάτρα 15-6-2011
Προς
Την Διοίκηση
Του ΙΟΝΙΟΝ F.M.
Αγαπητοί φίλοι,
Πληροφορήθηκα μόλις χτες την προσπάθεια φίμωσης του Σταθμού σας με αστεία επιχειρήματα και νομικίστικες φιοριτούρες.
Η χωρίς ουσία, αβάσιμη αλλά και νομικά αστήρικτη κατηγορία για την οποία σας επέβαλαν την ποινή του προστίμου των 80.000 ευρώ έγινε με προφανή σκοπό την υποταγή ενός ελεύθερου, αδούλωτου , ανυποχώρητου και ενοχλητικού σταθμού.
Ο σταθμός σας με τη γνωστή αδούλωτη φωνή του αποτελεί τον καταλύτη κάθαρσης της σαπίλας των οργανωμένων συμφερόντων των τσιφλικάδων και τιμαριούχων της πολιτικής.
Αδυνατούσαν να ανεχθούν τον έλεγχο και την αυστηρή κριτική της πολιτείας και των ημερών τους και μεθόδευσαν τη φίμωση του σταθμού.
Όμως υπελόγισαν λάθος. Μπορεί να είχαν μέχρι τώρα τη δύναμη να εξαγοράζουν συνειδήσεις και έντυπα, μπορεί να είχαν τη δύναμη να καλύπτουν κάτω από νομιμοφάνεια τις ατασθαλίες τους ,όμως δεν θα μπορέσουν πλέον να κάμψουν την ανυποχώρητη φωνή του ΙΟΝΙΟΝ F.M.
Πρέπει όμως επί τέλους να κατανοήσουν οι κρυπτώμενοι δοξαζόμενοι ,πως όσο μεθυσμένοι κι αν είναι από τον πλούσιο λιβανωτό που τους περέχουν αφειδώς τα τοπικά φερέφωνα τους, δεν πρόκειται να καθυποτάξουν όσο και αν το επιδιώκουν ελεύθερες φωνές όπως του ΙΟΝΙΟΝ F.M.
Θα πρέπει να κατανοήσουν οι επί ημερήσιας βάσης ψευδόμενοι και όχι μόνο την πρωταπριλιά πως τα ψέματα τελείωσαν και δεν πρόκειται να συνεχιστεί το μεγάλο φαγοπότι και το καθεστώς αυθαιρεσίας και λαμογιάς.
Εσφαλμένα εξέλαβαν πως η καθημερινή ενόχληση και αποκάλυψη παρανομιών των συνεταιριστικά διαπλεκόμενων πολιτικών και εργολάβων θα σταματήσει με την επιβολή της ποινής όμως οι ηθικοί αυτουργοί στη βιασύνη τους άφησαν εμφανή τα δολίων κινήσεών τους, ίχνη.
Αγαπητοί φίλοι μη πτοείστε, έχετε τη στήριξη και τη θερμουργό συμπαράσταση των ορθά σκεπτόμενων Ηλείων που ευτυχώς υπάρχουν ακόμη. Δεν τους ισοπέδωσε η μαυρίλα του μαυραγοριτισμού και της διαπλοκής.
Προσωπικά συμπαρίσταμαι στη δοκιμασία και τον αγώνα σας. Σας εύχομαι δύναμη και κουράγιο για νέους αγώνες ,πιο επίμονους, πιο αδιαπραγμάτευτους, πιο δυναμικούς, πιο αποτελεσματικούς για να καθαρίσει κάποτε η κόπρος του Αυγεία από την αγαπημένη μας και πολύπαθη Ηλεία.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δικηγόρος
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών
Αντιπρόεδρος
Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Κανάρη 46 26222 Πάτρα
Πάτρα 15-6-2011
Προς
Την Διοίκηση
Του ΙΟΝΙΟΝ F.M.
Αγαπητοί φίλοι,
Πληροφορήθηκα μόλις χτες την προσπάθεια φίμωσης του Σταθμού σας με αστεία επιχειρήματα και νομικίστικες φιοριτούρες.
Η χωρίς ουσία, αβάσιμη αλλά και νομικά αστήρικτη κατηγορία για την οποία σας επέβαλαν την ποινή του προστίμου των 80.000 ευρώ έγινε με προφανή σκοπό την υποταγή ενός ελεύθερου, αδούλωτου , ανυποχώρητου και ενοχλητικού σταθμού.
Ο σταθμός σας με τη γνωστή αδούλωτη φωνή του αποτελεί τον καταλύτη κάθαρσης της σαπίλας των οργανωμένων συμφερόντων των τσιφλικάδων και τιμαριούχων της πολιτικής.
Αδυνατούσαν να ανεχθούν τον έλεγχο και την αυστηρή κριτική της πολιτείας και των ημερών τους και μεθόδευσαν τη φίμωση του σταθμού.
Όμως υπελόγισαν λάθος. Μπορεί να είχαν μέχρι τώρα τη δύναμη να εξαγοράζουν συνειδήσεις και έντυπα, μπορεί να είχαν τη δύναμη να καλύπτουν κάτω από νομιμοφάνεια τις ατασθαλίες τους ,όμως δεν θα μπορέσουν πλέον να κάμψουν την ανυποχώρητη φωνή του ΙΟΝΙΟΝ F.M.
Πρέπει όμως επί τέλους να κατανοήσουν οι κρυπτώμενοι δοξαζόμενοι ,πως όσο μεθυσμένοι κι αν είναι από τον πλούσιο λιβανωτό που τους περέχουν αφειδώς τα τοπικά φερέφωνα τους, δεν πρόκειται να καθυποτάξουν όσο και αν το επιδιώκουν ελεύθερες φωνές όπως του ΙΟΝΙΟΝ F.M.
Θα πρέπει να κατανοήσουν οι επί ημερήσιας βάσης ψευδόμενοι και όχι μόνο την πρωταπριλιά πως τα ψέματα τελείωσαν και δεν πρόκειται να συνεχιστεί το μεγάλο φαγοπότι και το καθεστώς αυθαιρεσίας και λαμογιάς.
Εσφαλμένα εξέλαβαν πως η καθημερινή ενόχληση και αποκάλυψη παρανομιών των συνεταιριστικά διαπλεκόμενων πολιτικών και εργολάβων θα σταματήσει με την επιβολή της ποινής όμως οι ηθικοί αυτουργοί στη βιασύνη τους άφησαν εμφανή τα δολίων κινήσεών τους, ίχνη.
Αγαπητοί φίλοι μη πτοείστε, έχετε τη στήριξη και τη θερμουργό συμπαράσταση των ορθά σκεπτόμενων Ηλείων που ευτυχώς υπάρχουν ακόμη. Δεν τους ισοπέδωσε η μαυρίλα του μαυραγοριτισμού και της διαπλοκής.
Προσωπικά συμπαρίσταμαι στη δοκιμασία και τον αγώνα σας. Σας εύχομαι δύναμη και κουράγιο για νέους αγώνες ,πιο επίμονους, πιο αδιαπραγμάτευτους, πιο δυναμικούς, πιο αποτελεσματικούς για να καθαρίσει κάποτε η κόπρος του Αυγεία από την αγαπημένη μας και πολύπαθη Ηλεία.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δικηγόρος
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών
Αντιπρόεδρος
Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Έμελλε να βιώσω κι αυτό.
Μια πρόγευση της μέλλουσας Κρίσης
Ένας Δεσπότης επίγειος
επί θρόνου
με δεξιά του τον «Ιωάννη»
κι εξ ευωνύμων τον «Πέτρο»
ικανοποίησε εδώ την επιθυμία τους
να δικάσουν μαζί
ενα αμαρτωλό.
Ο Δικαστής Δεσπότης στα κατάμαυρα
κόρακας στο ψηλότερο κλαδί
και τα μέλη του Δικαστηρίου
ίδιοι κόρακες
Στάθηκαν στο ύψος της θέσης τους
Μια σύνθεση Επισκοπικού Δικαστηρίου
Περίμεναν την απολογία του κατηγορουμένου
Ο ίδιος γνώριζε το κατηγορητήριο.
Με τη συναίσθηση της βαρύτητας της αμαρτίας
ζήτησε έλεος
με ιδρώτα και δάκρυα.
Κόκκινα μάτια βουρκωμένα
γένια μουσκεμένα στον ιδρώτα.
Η ψυχή του ικέτευε…
Ζητούσε επίμονα τη συγχώρεση.
΄Ηταν ένα νεανικό του σφάλμα ανυπακοής
Ίδιο με προπατορικό
που σημάδεψε τον άνθρωπο έκτοτε.
Ανυπάκουος, κι ανυπότακτος
έφαγε τον απαγορευμένο καρπό
κι εξορίσθηκε.
Έκλεψε τη φωτιά αργότερα
και καρφώθηκε στον Καύκασο.
Έκλεψε τη γνώση λίγο μετά
Και κατάστρεψε Ναγκασάκι και Χιροσίμα
Έγινε παντογνώστης και αγνόησε
παντελώς το Δημιουργό του.
Ό κατηγορούμενος
δεν έκανε τίποτα απ’ αυτά…
Ταπεινά ομολόγησε το σφάλμα του
ζήτησε συγνώμη και έλεος.
Αναγνώρισε του Δεσπότη την εξουσία
την επίγεια
που στιγμιαία παράβλεψε,
ζήτησε με πόνο ψυχής την επιείκεια του.
Ακολούθησαν τα λόγια του συνήγορου,
σε ώτα μη ακουόντων
σε ψυχές σκληρότητας και ακαμψίας.
Υπερασπίσθηκε τον ένοχο μάταια.
Οι «Δικαστές» είχαν είχαν κάνει κόμπο την καταδίκη του.
Ένοχος, ένοχος, ένοχος …
Ενώθηκαν σε μια οι φωνές και οι ψήφοι τους.
Στο άκουσμα της ετυμηγορίας
κατέρρευσε,
σωριάσθηκε μπροστά στα πόδια τους.
Εκείνοι ατάραχοι τον έβλεπαν με καχυποψία
και σχολίαζαν
λες θεατρική παράσταση.
Ζητούσαν ιατρική βοήθεια του συνηγόρου
Λες και ήταν νομικής φύσεως το ζήτημα.
Τον εναπόθεσαν
σε παρακείμενη κλίνη
ως τον παραλυτικό επί κραβάτω.
Παρόντος του συνηγόρου
απάγγειλαν την απόφαση…
Στέρηση επικοινωνίας με το Θεό…για ένα μήνα!
έξωση του Παράδεισου της τρυφής
του παρήγγειλλαν
Δεν θα βάλει πετραχήλι για ένα μήνα…,
μπορεί να γράφει επιστολές και να ψέλνει όσο θέλει…
Έτσι ψυχρά ,χωρίς έλεος ένας Δεσπότης τιμώρησε
ένα νέο παπά απείθαρχο ….
Ένα πρόκρινα της μέλλουσας Κρίσης
μια καρικατούρα Δικαστηρίου χωρίς έλεος!...
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
Μια πρόγευση της μέλλουσας Κρίσης
Ένας Δεσπότης επίγειος
επί θρόνου
με δεξιά του τον «Ιωάννη»
κι εξ ευωνύμων τον «Πέτρο»
ικανοποίησε εδώ την επιθυμία τους
να δικάσουν μαζί
ενα αμαρτωλό.
Ο Δικαστής Δεσπότης στα κατάμαυρα
κόρακας στο ψηλότερο κλαδί
και τα μέλη του Δικαστηρίου
ίδιοι κόρακες
Στάθηκαν στο ύψος της θέσης τους
Μια σύνθεση Επισκοπικού Δικαστηρίου
Περίμεναν την απολογία του κατηγορουμένου
Ο ίδιος γνώριζε το κατηγορητήριο.
Με τη συναίσθηση της βαρύτητας της αμαρτίας
ζήτησε έλεος
με ιδρώτα και δάκρυα.
Κόκκινα μάτια βουρκωμένα
γένια μουσκεμένα στον ιδρώτα.
Η ψυχή του ικέτευε…
Ζητούσε επίμονα τη συγχώρεση.
΄Ηταν ένα νεανικό του σφάλμα ανυπακοής
Ίδιο με προπατορικό
που σημάδεψε τον άνθρωπο έκτοτε.
Ανυπάκουος, κι ανυπότακτος
έφαγε τον απαγορευμένο καρπό
κι εξορίσθηκε.
Έκλεψε τη φωτιά αργότερα
και καρφώθηκε στον Καύκασο.
Έκλεψε τη γνώση λίγο μετά
Και κατάστρεψε Ναγκασάκι και Χιροσίμα
Έγινε παντογνώστης και αγνόησε
παντελώς το Δημιουργό του.
Ό κατηγορούμενος
δεν έκανε τίποτα απ’ αυτά…
Ταπεινά ομολόγησε το σφάλμα του
ζήτησε συγνώμη και έλεος.
Αναγνώρισε του Δεσπότη την εξουσία
την επίγεια
που στιγμιαία παράβλεψε,
ζήτησε με πόνο ψυχής την επιείκεια του.
Ακολούθησαν τα λόγια του συνήγορου,
σε ώτα μη ακουόντων
σε ψυχές σκληρότητας και ακαμψίας.
Υπερασπίσθηκε τον ένοχο μάταια.
Οι «Δικαστές» είχαν είχαν κάνει κόμπο την καταδίκη του.
Ένοχος, ένοχος, ένοχος …
Ενώθηκαν σε μια οι φωνές και οι ψήφοι τους.
Στο άκουσμα της ετυμηγορίας
κατέρρευσε,
σωριάσθηκε μπροστά στα πόδια τους.
Εκείνοι ατάραχοι τον έβλεπαν με καχυποψία
και σχολίαζαν
λες θεατρική παράσταση.
Ζητούσαν ιατρική βοήθεια του συνηγόρου
Λες και ήταν νομικής φύσεως το ζήτημα.
Τον εναπόθεσαν
σε παρακείμενη κλίνη
ως τον παραλυτικό επί κραβάτω.
Παρόντος του συνηγόρου
απάγγειλαν την απόφαση…
Στέρηση επικοινωνίας με το Θεό…για ένα μήνα!
έξωση του Παράδεισου της τρυφής
του παρήγγειλλαν
Δεν θα βάλει πετραχήλι για ένα μήνα…,
μπορεί να γράφει επιστολές και να ψέλνει όσο θέλει…
Έτσι ψυχρά ,χωρίς έλεος ένας Δεσπότης τιμώρησε
ένα νέο παπά απείθαρχο ….
Ένα πρόκρινα της μέλλουσας Κρίσης
μια καρικατούρα Δικαστηρίου χωρίς έλεος!...
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
ΑΝΟΙΧΤΗ EΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΑΥΛΟ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ
Αγαπητέ κ. Υπουργέ,
Όσο το σπίτι που γεννήθηκε ο Εθνικός μας Ποιητής στην πόλη μας, θα παραμένει σε χέρια ιδιωτών και θα αποτελεί αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης και τελευταία αντικείμενο μεσιτών , δεν πρόκειται να σας «αφήσουμε να ησυχάσετε».
Κύριε Υπουργέ έχουμε κουραστεί να ακούμε ότι δεν υπάρχουν λεφτά και ζητούνται από το λαό όλο και περισσότερες θυσίες.
Πληροφορηθήκαμε τελευταία πως ο ΟΠΑΠ, που εποπτεύεται από το Υπουργείο σας επιχορηγεί με το ποσό των 3,6 εκατομμύρια ευρώ το Μουσείο Μπενάκη, στο οποίο συμβαίνει να είναι πρόεδρος η μητέρα σας ,προκειμένου να διοργανώσει μια Βυζαντινή Έκθεση στην Αμερική το 2013!
Εάν αληθεύει αυτή η πληροφορία θα επιθυμούσαμε, όπως άλλωστε έχουμε δικαίωμα γιατί τελικά εμείς πληρώνουμε το «μάρμαρο», να μας λύσετε τις εξής απορίες:
1. Γιατί δεν ανατίθεται στο Βυζαντινό Μουσείο, που είναι καθ’ ύλη και αντικείμενο αρμόδιο μια παρόμοια έκθεση και ανατίθεται στο «άσχετο» Μουσείο Μπενάκη;
2. Γιατί ενώ πρόσφατα οργανώθηκαν δύο εκθέσεις για το Μέγα Αλέξανδρο στην Οξφόρδη και στο Λούβρο και δεν επιβαρύνθηκε το Δημόσιο από ότι πληροφορηθήκαμε με καμιά δαπάνη ,(όλα τα έξοδα καλύφθηκαν από τα μουσεία υποδοχής), γιατί στην περίπτωση της διοργάνωσης της Έκθεσης στην Αμερική θα πρέπει τώρα να πληρώσει; Είναι γνωστό ότι οι παρόμοιου χαρακτήρα εκθέσεις είναι περιζήτητες στο εξωτερικό και ποτέ μέχρι σήμερα δεν πλήρωνε τίποτα το Ελληνικό Δημόσιο.
3. Αφού δεν έχουμε χρήματα για την αγορά του σπιτιού Παλαμά και τη μετατροπή του σε Μουσείο Ενθυμημάτων, από ποία χρήματα θα πληρώσει το Δημόσιο για την έκθεση στην Αμερική; Από τα χρήματα που περικόπτονται από μισθούς και συντάξεις ή από τις μειώσεις των επιδομάτων των πολυτέκνων;
4. Γιατί ως τώρα δεν άρχισε η διαφήμιση της Έκθεσης, αφού πρόκειται για μια τόσο φοβερή ιδέα, για την υλοποίηση της οποίας σε τόσο χαλεπούς καιρούς, πρέπει να διαθέσουμε τόσα χρήματα; Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που τα δύο βυζαντινά μουσεία στη χώρα μας υπολειτουργούν, λόγω έλλειψης χρημάτων!
5.Αληθεύει ότι στην οργανωτική επιτροπή της έκθεσης έχει διοριστεί από το Υπουργείο σας η μητέρα σας , ως πρόεδρος του Μουσείου Μπενάκη, αδελφή σας, Ειρήνη , ως διευθύντρια και πατέρας σας, Μαρίνος ως μέλος της διοικητικής επιτροπής;
Aναμένουμε εναγωνίως κάποια απάντησή σας γιατί διαφορετικά θα αιωρούνται σε βάρος σας αυτές οι πληροφορίες-κατηγορίες που δεν είναι βεβαίως ότι καλύτερο για τον πολιτικό πολιτισμό που εφαρμόζει εάν όντως εφαρμόζει ο υπεύθυνος Υπουργός Πολιτισμού της χώρας μας
Με κάθε τιμή
Για την Εταιρεία Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος
Ο Πρόεδρος
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Όσο το σπίτι που γεννήθηκε ο Εθνικός μας Ποιητής στην πόλη μας, θα παραμένει σε χέρια ιδιωτών και θα αποτελεί αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης και τελευταία αντικείμενο μεσιτών , δεν πρόκειται να σας «αφήσουμε να ησυχάσετε».
Κύριε Υπουργέ έχουμε κουραστεί να ακούμε ότι δεν υπάρχουν λεφτά και ζητούνται από το λαό όλο και περισσότερες θυσίες.
Πληροφορηθήκαμε τελευταία πως ο ΟΠΑΠ, που εποπτεύεται από το Υπουργείο σας επιχορηγεί με το ποσό των 3,6 εκατομμύρια ευρώ το Μουσείο Μπενάκη, στο οποίο συμβαίνει να είναι πρόεδρος η μητέρα σας ,προκειμένου να διοργανώσει μια Βυζαντινή Έκθεση στην Αμερική το 2013!
Εάν αληθεύει αυτή η πληροφορία θα επιθυμούσαμε, όπως άλλωστε έχουμε δικαίωμα γιατί τελικά εμείς πληρώνουμε το «μάρμαρο», να μας λύσετε τις εξής απορίες:
1. Γιατί δεν ανατίθεται στο Βυζαντινό Μουσείο, που είναι καθ’ ύλη και αντικείμενο αρμόδιο μια παρόμοια έκθεση και ανατίθεται στο «άσχετο» Μουσείο Μπενάκη;
2. Γιατί ενώ πρόσφατα οργανώθηκαν δύο εκθέσεις για το Μέγα Αλέξανδρο στην Οξφόρδη και στο Λούβρο και δεν επιβαρύνθηκε το Δημόσιο από ότι πληροφορηθήκαμε με καμιά δαπάνη ,(όλα τα έξοδα καλύφθηκαν από τα μουσεία υποδοχής), γιατί στην περίπτωση της διοργάνωσης της Έκθεσης στην Αμερική θα πρέπει τώρα να πληρώσει; Είναι γνωστό ότι οι παρόμοιου χαρακτήρα εκθέσεις είναι περιζήτητες στο εξωτερικό και ποτέ μέχρι σήμερα δεν πλήρωνε τίποτα το Ελληνικό Δημόσιο.
3. Αφού δεν έχουμε χρήματα για την αγορά του σπιτιού Παλαμά και τη μετατροπή του σε Μουσείο Ενθυμημάτων, από ποία χρήματα θα πληρώσει το Δημόσιο για την έκθεση στην Αμερική; Από τα χρήματα που περικόπτονται από μισθούς και συντάξεις ή από τις μειώσεις των επιδομάτων των πολυτέκνων;
4. Γιατί ως τώρα δεν άρχισε η διαφήμιση της Έκθεσης, αφού πρόκειται για μια τόσο φοβερή ιδέα, για την υλοποίηση της οποίας σε τόσο χαλεπούς καιρούς, πρέπει να διαθέσουμε τόσα χρήματα; Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που τα δύο βυζαντινά μουσεία στη χώρα μας υπολειτουργούν, λόγω έλλειψης χρημάτων!
5.Αληθεύει ότι στην οργανωτική επιτροπή της έκθεσης έχει διοριστεί από το Υπουργείο σας η μητέρα σας , ως πρόεδρος του Μουσείου Μπενάκη, αδελφή σας, Ειρήνη , ως διευθύντρια και πατέρας σας, Μαρίνος ως μέλος της διοικητικής επιτροπής;
Aναμένουμε εναγωνίως κάποια απάντησή σας γιατί διαφορετικά θα αιωρούνται σε βάρος σας αυτές οι πληροφορίες-κατηγορίες που δεν είναι βεβαίως ότι καλύτερο για τον πολιτικό πολιτισμό που εφαρμόζει εάν όντως εφαρμόζει ο υπεύθυνος Υπουργός Πολιτισμού της χώρας μας
Με κάθε τιμή
Για την Εταιρεία Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος
Ο Πρόεδρος
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Νέα βιβλία νέων ποιητών.
Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
Νέα βιβλία νέων ποιητών.
ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: «Μυσταγωγία»
Κοντά στους γνωστούς και καταξιωμένους συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές, τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανισθεί και νέοι αξιόλογοι λογοτέχνες, κυρίως ποιητές και ποιήτριες με εκτύπωση βιβλίων που έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον και την εύφημη μνεία της κριτικής.
Ανάμεσα στους νέους λογοτέχνες σήμερα μπορούμε να παρουσιάσουμε το βιβλίο του Γιώργου Μαργαρίτη που εμφανίζει την ποιητική του δουλειά.
Από την Πάτρα μας έρχεται το ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μυσταγωγία» του νέου ποιητή Γιώργο Λεων. Μαργαρίτη. Είναι η πρώτη παρουσία στον ποιητικό λόγο του νέου Πατρινού ποιητή που ξεκινάει τους πρώτους δειλούς βηματισμούς του στο γνήσιο λυρικό δρόμο που έχει χαράξει ο πατέρας του, καλός φίλος και έντιμος πνευματικός άνθρωπος, ο Λεωνίδας Μαργαρίτης, που υπηρετεί ευσυνείδητα και τη θέμιδα και τη λογοτεχνία.
Ο Γ. Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ αφιερώνει τη «Μυσταγωγία» του «στην Αγάπη που του χάρισε τον Έρωτα και τους γονείς του που με Έρωτα του χάρισαν τη Ζωή»
Αλλά και όλα σχεδόν τα ποιήματα της συλλογής συνθέτουν ύμνους στον Έρωτα που «δημιουργεί παντοκρατορία συναισθημάτων» και οι εραστές «σπάνε το φράγμα της μοίρας /κολυμπώντας στο άβατο ιερό /αθάνατο νερό….»
Η περιπλάνηση του ποιητή στα λυρικά τοπία του Έρωτα γίνεται πηγή αγνού, καθαρού και ολόφωτου δημιουργικού οίστρου, καθώς τον «ταξιδεύει στα φωτεινά μονοπάτια/ που τα λούζει ο ήλιος του Έρωτα/ που καρτερούν /το τέλειο να δώσουν /στους οδοιπόρους της Αγάπης…»
Δεμένος στον ιστό του Έρωτα, προσφέρει το στημόνι της καρδιάς του για να τον πλουτίσει και να στολίσει με πολύχρωμα πλουμίδια τα υφαντά της λυρικής του έμπνευσης «με ευλαβικές μνήμες, εξομολογήσεις, θύμησες ,νοσταλγικές εικόνες με σκόρπια όνειρα»
Κι ακόμα, με του Έρωτα τ’ αδράχτι και με τα σφιχταγκαλιάσματα των σωμάτων που δίνουν «στην ύπαρξη καινούργια διαδρομή» ο ποιητής περπαπεί, σταθερά και χαρούμενα «μέσα στο φως της ξαστεριάς…»
Στο ποίημα του «Ωδή στον ΄Έρωτα» ο Γ. Μ. θυμίζει και…συναγωνίζεται τον αρχαίο τραγικό Σοφοκλή στον ύμνο του για τον Έρωτα στην τραγωδία του «Αντιγόνη».Τα λυρικά, ερωτικά τοπία του ποιητή διέπονται από αγνότητα, τρυφερότητα, ευαισθησία και δύναμη ερωτισμού. Παντού η μορφή εμφανίζεται ολοκληρωμένη, το νόημα διαυγέστερο και η εξιδανίκευση του ερωτικού προσανατολισμού, στηρίζει το πάθος για τη ζωή και εμπνέει την ελπίδα για το μέλλον και για την ευτυχία.
Η ποίηση του Γ. Λ. Μ. αποπνέει δροσιά και υγεία και τα εκφραστικά της υλικά αποστάζουν τρυφερή, ηχητική αρμονία και λεκτική ακρίβεια νοήματος.
Εφημερίδα «Η ΓΝΩΜΗ» των Πατρών
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Φύλλο 6-6-2011
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
Νέα βιβλία νέων ποιητών.
ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: «Μυσταγωγία»
Κοντά στους γνωστούς και καταξιωμένους συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές, τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανισθεί και νέοι αξιόλογοι λογοτέχνες, κυρίως ποιητές και ποιήτριες με εκτύπωση βιβλίων που έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον και την εύφημη μνεία της κριτικής.
Ανάμεσα στους νέους λογοτέχνες σήμερα μπορούμε να παρουσιάσουμε το βιβλίο του Γιώργου Μαργαρίτη που εμφανίζει την ποιητική του δουλειά.
Από την Πάτρα μας έρχεται το ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μυσταγωγία» του νέου ποιητή Γιώργο Λεων. Μαργαρίτη. Είναι η πρώτη παρουσία στον ποιητικό λόγο του νέου Πατρινού ποιητή που ξεκινάει τους πρώτους δειλούς βηματισμούς του στο γνήσιο λυρικό δρόμο που έχει χαράξει ο πατέρας του, καλός φίλος και έντιμος πνευματικός άνθρωπος, ο Λεωνίδας Μαργαρίτης, που υπηρετεί ευσυνείδητα και τη θέμιδα και τη λογοτεχνία.
Ο Γ. Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ αφιερώνει τη «Μυσταγωγία» του «στην Αγάπη που του χάρισε τον Έρωτα και τους γονείς του που με Έρωτα του χάρισαν τη Ζωή»
Αλλά και όλα σχεδόν τα ποιήματα της συλλογής συνθέτουν ύμνους στον Έρωτα που «δημιουργεί παντοκρατορία συναισθημάτων» και οι εραστές «σπάνε το φράγμα της μοίρας /κολυμπώντας στο άβατο ιερό /αθάνατο νερό….»
Η περιπλάνηση του ποιητή στα λυρικά τοπία του Έρωτα γίνεται πηγή αγνού, καθαρού και ολόφωτου δημιουργικού οίστρου, καθώς τον «ταξιδεύει στα φωτεινά μονοπάτια/ που τα λούζει ο ήλιος του Έρωτα/ που καρτερούν /το τέλειο να δώσουν /στους οδοιπόρους της Αγάπης…»
Δεμένος στον ιστό του Έρωτα, προσφέρει το στημόνι της καρδιάς του για να τον πλουτίσει και να στολίσει με πολύχρωμα πλουμίδια τα υφαντά της λυρικής του έμπνευσης «με ευλαβικές μνήμες, εξομολογήσεις, θύμησες ,νοσταλγικές εικόνες με σκόρπια όνειρα»
Κι ακόμα, με του Έρωτα τ’ αδράχτι και με τα σφιχταγκαλιάσματα των σωμάτων που δίνουν «στην ύπαρξη καινούργια διαδρομή» ο ποιητής περπαπεί, σταθερά και χαρούμενα «μέσα στο φως της ξαστεριάς…»
Στο ποίημα του «Ωδή στον ΄Έρωτα» ο Γ. Μ. θυμίζει και…συναγωνίζεται τον αρχαίο τραγικό Σοφοκλή στον ύμνο του για τον Έρωτα στην τραγωδία του «Αντιγόνη».Τα λυρικά, ερωτικά τοπία του ποιητή διέπονται από αγνότητα, τρυφερότητα, ευαισθησία και δύναμη ερωτισμού. Παντού η μορφή εμφανίζεται ολοκληρωμένη, το νόημα διαυγέστερο και η εξιδανίκευση του ερωτικού προσανατολισμού, στηρίζει το πάθος για τη ζωή και εμπνέει την ελπίδα για το μέλλον και για την ευτυχία.
Η ποίηση του Γ. Λ. Μ. αποπνέει δροσιά και υγεία και τα εκφραστικά της υλικά αποστάζουν τρυφερή, ηχητική αρμονία και λεκτική ακρίβεια νοήματος.
Εφημερίδα «Η ΓΝΩΜΗ» των Πατρών
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Φύλλο 6-6-2011
ΩΔΗ ΕΓΓΑΜΟΥ
Ελεγείες για τον έρωτα, ύμνοι για τη φιλία, δυσπιστία όμως και ειρωνικά σχόλια για τη συντροφικότητα που αναπτύσσεται στο γάμο.
Σιγά ! λένε. Μετά 5-6 χρόνια γάμου ή το δικό σου πόδι πιάνεις ή της γυναίκας σου το ίδιο κάνει. Κανείς δεν αμφισβητεί τη ρουτίνα που θαμπώνει τη λάμψη του πρώτου έρωτα. ΄Ολοι όμως φαίνεται να θέλουν να διαγράψουν τα βαθύτερα αισθήματα που σφιχτοδένουν το ανδρόγυνο μέσα από την περιπέτεια του γάμου και κάνουν τη σχέση μοναδική, εντελώς ξεχωριστή από το δεσμό γονιών-παιδιών. Χαρές και λύπες, προβλήματα κι επιτυχίες, κατανόηση και διαφωνίες, αρρώστιες, γεννητούρια και θάνατοι, απιστίες και καυγάδες, αγώνας για την οικονομική επιβίωση και το πέτρα πέτρα στήσιμο του σπιτικού, η παρακολούθηση των παιδιών ν’ ανθίζουν και να μεταναστεύουν απ’ τη δυαδική οικογένεια, όλα όσα μεταμορφώνουν το ζευγάρι σε ταιριαστό ανδρόγυνο. Με το χρόνο οι φίλοι γίνονται κοινοί αλλά όχι απαραίτητοι, για τη συνεννόηση αρκεί ένα βλέμμα, ο ένας ψυχανεμίζεται την αλλαγή της διάθεσης του άλλου και αλλάζει ρότα για να προλαμβάνονται συγκρούσεις που τον πρώτο καιρό ήταν αναπόφευκτες, τις νύχτες ο ένας ξυπνά ανήσυχος μόλις ο άλλος σηκωθεί απ’ το πλευρό του. Τα κορμιά συνομιλούν αβίαστα, χωρίς άγχος, χωρίς ανάγκη επιβεβαίωσης, τα κύματα των οργασμών έρχονται φυσικά, όπως η δίψα για νερό κι η αντοχή του θαύματος της σεξουαλικής επικοινωνίας σε προχωρημένες ηλικίες εφτασφράγιστο μυστικό. Θα σε θεωρήσουν τρελό ή ψεύτη αν βεβαιώσεις την τακτική πετυχημένη ερωτική επικοινωνία που αντέχει κοντά 30 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο, την εποχή που όλοι διαφημίζουν ότι μόνο με χάπια, πορνοπεριοδικά κι εναλλαγή πολλών συντρόφων καταφέρνουν να λειτουργήσουν και αν…Ο γάμος όταν πετύχει δημιουργεί το στενότερο ίσως ανθρώπινο δεσμό. Προκαλεί ένα είδος εξάρτησης, μοίρασμα αρμοδιοτήτων, κοινή οπτική, πλούτο εμπειριών, μια ώσμωση αισθημάτων που ο χρόνος και η στενή επαφή με τις αναγκαίες αμοιβαίες παραχωρήσεις μόνο μέσα στην οικογένεια σφυρηλατούν. Γι’ αυτό όσο κι αν υμνούν τις χαρές της εργένικης ζωής, οι στατιστικές δίνουν καλύτερη ποιότητα ζωής και μακροημέρευση στους ζευγαρωμένους, όσοι χωρίζουν στη συντριπτική πλειοψηφία ξαναπαντρεύονται, ενώ συνήθως τα’ αγαπημένα ανδρόγυνα σε μεγάλες ηλικίες δεν αντέχουν το χωρισμό που επιβάλει ο θάνατος. Τώρα που πια τα παραμύθια για Σταχτομπούτες και τσουρεκένιους άντρες πέθαναν και ζούμε σε κοινωνία αποξένωσης, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την πίστη σ’ αυτή τη δυαδική σχέση που καρποφορώντας ένα σύμπαν βαθιών αταλάντευτων αισθημάτων καταφέρνει κι αντέχει στο βάναυσο χάδι του χρόνου ακόμη και στον αιώνα των εξωφρενικών αλλαγών που μοιραζόμαστε.
ΜΑΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ-ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Από το Βιβλίο της με τίτλο:
«ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΑΝΕΜΩΝ»
Εκδόσεις: ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Αθήνα 1999
Σιγά ! λένε. Μετά 5-6 χρόνια γάμου ή το δικό σου πόδι πιάνεις ή της γυναίκας σου το ίδιο κάνει. Κανείς δεν αμφισβητεί τη ρουτίνα που θαμπώνει τη λάμψη του πρώτου έρωτα. ΄Ολοι όμως φαίνεται να θέλουν να διαγράψουν τα βαθύτερα αισθήματα που σφιχτοδένουν το ανδρόγυνο μέσα από την περιπέτεια του γάμου και κάνουν τη σχέση μοναδική, εντελώς ξεχωριστή από το δεσμό γονιών-παιδιών. Χαρές και λύπες, προβλήματα κι επιτυχίες, κατανόηση και διαφωνίες, αρρώστιες, γεννητούρια και θάνατοι, απιστίες και καυγάδες, αγώνας για την οικονομική επιβίωση και το πέτρα πέτρα στήσιμο του σπιτικού, η παρακολούθηση των παιδιών ν’ ανθίζουν και να μεταναστεύουν απ’ τη δυαδική οικογένεια, όλα όσα μεταμορφώνουν το ζευγάρι σε ταιριαστό ανδρόγυνο. Με το χρόνο οι φίλοι γίνονται κοινοί αλλά όχι απαραίτητοι, για τη συνεννόηση αρκεί ένα βλέμμα, ο ένας ψυχανεμίζεται την αλλαγή της διάθεσης του άλλου και αλλάζει ρότα για να προλαμβάνονται συγκρούσεις που τον πρώτο καιρό ήταν αναπόφευκτες, τις νύχτες ο ένας ξυπνά ανήσυχος μόλις ο άλλος σηκωθεί απ’ το πλευρό του. Τα κορμιά συνομιλούν αβίαστα, χωρίς άγχος, χωρίς ανάγκη επιβεβαίωσης, τα κύματα των οργασμών έρχονται φυσικά, όπως η δίψα για νερό κι η αντοχή του θαύματος της σεξουαλικής επικοινωνίας σε προχωρημένες ηλικίες εφτασφράγιστο μυστικό. Θα σε θεωρήσουν τρελό ή ψεύτη αν βεβαιώσεις την τακτική πετυχημένη ερωτική επικοινωνία που αντέχει κοντά 30 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο, την εποχή που όλοι διαφημίζουν ότι μόνο με χάπια, πορνοπεριοδικά κι εναλλαγή πολλών συντρόφων καταφέρνουν να λειτουργήσουν και αν…Ο γάμος όταν πετύχει δημιουργεί το στενότερο ίσως ανθρώπινο δεσμό. Προκαλεί ένα είδος εξάρτησης, μοίρασμα αρμοδιοτήτων, κοινή οπτική, πλούτο εμπειριών, μια ώσμωση αισθημάτων που ο χρόνος και η στενή επαφή με τις αναγκαίες αμοιβαίες παραχωρήσεις μόνο μέσα στην οικογένεια σφυρηλατούν. Γι’ αυτό όσο κι αν υμνούν τις χαρές της εργένικης ζωής, οι στατιστικές δίνουν καλύτερη ποιότητα ζωής και μακροημέρευση στους ζευγαρωμένους, όσοι χωρίζουν στη συντριπτική πλειοψηφία ξαναπαντρεύονται, ενώ συνήθως τα’ αγαπημένα ανδρόγυνα σε μεγάλες ηλικίες δεν αντέχουν το χωρισμό που επιβάλει ο θάνατος. Τώρα που πια τα παραμύθια για Σταχτομπούτες και τσουρεκένιους άντρες πέθαναν και ζούμε σε κοινωνία αποξένωσης, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την πίστη σ’ αυτή τη δυαδική σχέση που καρποφορώντας ένα σύμπαν βαθιών αταλάντευτων αισθημάτων καταφέρνει κι αντέχει στο βάναυσο χάδι του χρόνου ακόμη και στον αιώνα των εξωφρενικών αλλαγών που μοιραζόμαστε.
ΜΑΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ-ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Από το Βιβλίο της με τίτλο:
«ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΑΝΕΜΩΝ»
Εκδόσεις: ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Αθήνα 1999
Δραματική έκκληση 32 διανοουμένων προς τις πολιτικές δυνάμεις
Άνθρωποι των Γραμμάτων των Τεχνών και της Επιστήμης απευθύνουν μία δραματική έκκληση προς τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, προκειμένου να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, τονίζοντας πως «δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».
Το κείμενο που υπογράφουν έχει ως εξής:
«Τολμήστε! Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου.
Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά.
Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Ελληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
»Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους.
Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
»Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή.
Οσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.
Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
»Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».
Το κείμενο υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες: Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός.
Από την ακαδημαϊκή - επιστημονική κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.
Το κείμενο που υπογράφουν έχει ως εξής:
«Τολμήστε! Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου.
Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά.
Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Ελληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
»Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους.
Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
»Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή.
Οσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.
Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
»Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».
Το κείμενο υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες: Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός.
Από την ακαδημαϊκή - επιστημονική κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑΔΥΟ
Αγαπητοί μου,
Tι ήταν εκείνο που σας έκανε να εκφράσετε την αγωνία σας για τη δραματική κατάσταση του τόπου; Μια αιφνίδια καταστροφή; μια θεομηνία; ένας καταστροφικός σεισμός; ένας θανατηφόρος λοιμός; μια πολεμική ήττα; Tι συνετέλεσε να βρίσκεται η χώρα σ’ αυτή την τραγική κατάσταση;
Πόσο ώριμη και ισότιμη υπήρξε η ένταξή μας στην Ευρώπη; Ποίες σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις απειλούνται σήμερα σοβαρά;
Μήπως το ακαταδίωκτο,η ατιμωρησία και το ανεύθυνο των βουλευτών; μήπως οι θεσμοθετημένες παραγραφές;μήπως η κληρονομική διαδοχή στην εξουσία ;
Μήπως το άθλιο σύστημα υγείας, μήπως η χωρίς προσανατολισμό επί πληρωμή παιδεία ,μήπως η ανεργία των επιστημόνων μήπως η κατάληψη της χώρας από λαθρομετανάστες μήπως η ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική;
Mήπως το καταχρεωμένο Κράτος, η υπερφορολόγηση, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, η διασπάθιση δημοσίου πλούτου, οι καταθέσεις δισεκατομμυρίων «πατριωτών» στην Ελβετία.
Aυτές οι κατακτήσεις κινδυνεύουν αγαπητοί μου;
Πρώτη φορά ακούσατε φωνές λαϊκισμού και ανευθυνότητας να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο; Τόσο ρόδινα τα βλέπετε ως τώρα στη χώρα μας; και κάποιοι απειλούν αυτές τις κατακτήσεις να καταστρέψουν ; Τόσα χρόνια που χτίζονταν «τα τείχη» γιατί δεν το πήρατε χαμπάρι ;Όταν έχτιζαν «τα τείχη πως και δεν προσέξατε; «Oύτε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον δεν ακούσατε;» Φέρεστε , «να σας έκλεισαν ανεπαισθήτως από τον κόσμον έξω…»Δεν σας απασχολεί πώς έφθασε η χώρα μας στην κατάρρευση; τι έφταιξε;
Αυτή την έκκληση γιατί τώρα; Δεν ζούσατε στην Ελλάδα δεν σας είχε ανησυχήσει τίποτε από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια;
Zητάτε αλλαγή νοοτροπίας, και ανάληψη ευθυνών τώρα που φτάσαμε ήδη στο απροχώρητο; Ζητάτε να μιλήσουν οι πολιτικοί με ειλικρίνεια για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της.
Αγαπητοί μου ο λαός μας χωρίς ενημέρωση για τις αιτίες της κατάρρευσης είναι αγανακτισμένος ,χωρίς αισιοδοξία και ελπίδες για αναστροφή.
Αποφαίνεστε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Για ποια σωτηρία μιλάτε; Η κατάσταση πως θα αναστραφεί; Δεν έχετε καν συνειδητοποιήσει ότι ήδη η χώρα μας βρίσκεται σε κατάρρευση απότοκο ηθικής εξαχρείωσης και σήψης.
Για ποιες συντονισμένες ενέργειες, και για ποιο νέο πνεύμα ομοψυχίας μιλάτε;
Όταν ο πολίτης αδυνατεί να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα; ΄Oταν κανένας δεν τιμωρήθηκε για τις σπατάλες και τις καταχρήσεις, για ποιες θυσίες μπορεί κανείς να ομιλεί;
Mιλάτε για κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας από θυσίες και κόπους γενεών όμως αγνοείτε πως τα χρέη που υποδούλωσαν τη χώρα καλούνται να τα εξοφλήσουν οι αγέννητοι νεκροί; Τι αλήθεια φοβάσθε πως μπορεί να καταστραφεί; τα ήδη κατεστραμμένα; ήδη υποθηκεύσαμε όχι μόνο τη ζωή των νέων αλλά και τα όνειρά τους . Δεν το έχετε αντιληφθεί;
Μήπως η αγωνία σας εκφράσθηκε πολύ όψιμα;
Φιλικά
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ένας ενεργός πολίτης
Tι ήταν εκείνο που σας έκανε να εκφράσετε την αγωνία σας για τη δραματική κατάσταση του τόπου; Μια αιφνίδια καταστροφή; μια θεομηνία; ένας καταστροφικός σεισμός; ένας θανατηφόρος λοιμός; μια πολεμική ήττα; Tι συνετέλεσε να βρίσκεται η χώρα σ’ αυτή την τραγική κατάσταση;
Πόσο ώριμη και ισότιμη υπήρξε η ένταξή μας στην Ευρώπη; Ποίες σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις απειλούνται σήμερα σοβαρά;
Μήπως το ακαταδίωκτο,η ατιμωρησία και το ανεύθυνο των βουλευτών; μήπως οι θεσμοθετημένες παραγραφές;μήπως η κληρονομική διαδοχή στην εξουσία ;
Μήπως το άθλιο σύστημα υγείας, μήπως η χωρίς προσανατολισμό επί πληρωμή παιδεία ,μήπως η ανεργία των επιστημόνων μήπως η κατάληψη της χώρας από λαθρομετανάστες μήπως η ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική;
Mήπως το καταχρεωμένο Κράτος, η υπερφορολόγηση, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, η διασπάθιση δημοσίου πλούτου, οι καταθέσεις δισεκατομμυρίων «πατριωτών» στην Ελβετία.
Aυτές οι κατακτήσεις κινδυνεύουν αγαπητοί μου;
Πρώτη φορά ακούσατε φωνές λαϊκισμού και ανευθυνότητας να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο; Τόσο ρόδινα τα βλέπετε ως τώρα στη χώρα μας; και κάποιοι απειλούν αυτές τις κατακτήσεις να καταστρέψουν ; Τόσα χρόνια που χτίζονταν «τα τείχη» γιατί δεν το πήρατε χαμπάρι ;Όταν έχτιζαν «τα τείχη πως και δεν προσέξατε; «Oύτε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον δεν ακούσατε;» Φέρεστε , «να σας έκλεισαν ανεπαισθήτως από τον κόσμον έξω…»Δεν σας απασχολεί πώς έφθασε η χώρα μας στην κατάρρευση; τι έφταιξε;
Αυτή την έκκληση γιατί τώρα; Δεν ζούσατε στην Ελλάδα δεν σας είχε ανησυχήσει τίποτε από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια;
Zητάτε αλλαγή νοοτροπίας, και ανάληψη ευθυνών τώρα που φτάσαμε ήδη στο απροχώρητο; Ζητάτε να μιλήσουν οι πολιτικοί με ειλικρίνεια για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της.
Αγαπητοί μου ο λαός μας χωρίς ενημέρωση για τις αιτίες της κατάρρευσης είναι αγανακτισμένος ,χωρίς αισιοδοξία και ελπίδες για αναστροφή.
Αποφαίνεστε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Για ποια σωτηρία μιλάτε; Η κατάσταση πως θα αναστραφεί; Δεν έχετε καν συνειδητοποιήσει ότι ήδη η χώρα μας βρίσκεται σε κατάρρευση απότοκο ηθικής εξαχρείωσης και σήψης.
Για ποιες συντονισμένες ενέργειες, και για ποιο νέο πνεύμα ομοψυχίας μιλάτε;
Όταν ο πολίτης αδυνατεί να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα; ΄Oταν κανένας δεν τιμωρήθηκε για τις σπατάλες και τις καταχρήσεις, για ποιες θυσίες μπορεί κανείς να ομιλεί;
Mιλάτε για κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας από θυσίες και κόπους γενεών όμως αγνοείτε πως τα χρέη που υποδούλωσαν τη χώρα καλούνται να τα εξοφλήσουν οι αγέννητοι νεκροί; Τι αλήθεια φοβάσθε πως μπορεί να καταστραφεί; τα ήδη κατεστραμμένα; ήδη υποθηκεύσαμε όχι μόνο τη ζωή των νέων αλλά και τα όνειρά τους . Δεν το έχετε αντιληφθεί;
Μήπως η αγωνία σας εκφράσθηκε πολύ όψιμα;
Φιλικά
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ένας ενεργός πολίτης
O NEOΣ ΙΣΡΑΗΛ
Μετά και από τις νέες τρομοκρατικές ενέργειες που έγιναν στο Λονδίνο αναρωτιέται κανείς αν αυτές οι ενέργειες αποτελούν πολεμικές πράξεις επιθετικού χαρακτήρα είναι πράξεις τρομοκρατικές ή είναι πράξεις απόγνωσης και αντίστασης.
Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως οι πράξεις βίας προξενούν την αντιβία και ένας φαύλος κύκλος που ανοίγει δεν εννοεί να κλείσει.
Ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. στο παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που έγινε τον περασμένο Ιανουάριο δήλωνε τα εξής :«Τόσο η διεθνής τρομοκρατία όσο και ο πόλεμος εναντίον της έχουν αποτέλεσμα την υποβάθμιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα διχάζουν τους ανθρώπους με βάση τη θρησκεία, την εθνική τους υπόσταση και τις πολιτιστικές τους καταβολές»
Πολύ ορθά ο Γ. Γ. ομιλεί περί υποβάθμισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μας λέγει όμως τα δικαιώματα ποίων λαών υποβαθμίζονται και ποίοι είναι εκείνοι που με τις πράξεις τους τα υποβαθμίζουν. Ποίος αλήθεια είναι εκείνος ο οποίος υποβάθμισε με τις πράξεις του τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών;
Δυστυχώς έχει γίνει κατανοητό και στον πλέον αφελή ότι οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους για ηγεμονία του πλανήτη με την ακατάσχετη δίψα για κηδεμονία των λαών και έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, έχουν αναγάγει τον εαυτό τους σε νέο Ισραήλ.
Η Ηγεσία των ΗΠΑ έχει πλέον πιστέψει πως ο Αμερικάνικος Λαός κατά τα πρότυπα του παλαιού Ισραήλ είναι ο περιούσιος λαός του Κυρίου τον οποίο έστειλε στον πλανήτη για να σώσει την αμαρτωλή ανθρωπότητα και να τιμωρήσει τους απείθαρχους στα κελεύσματά της .
΄Έχει αναγάγει τον εαυτό του ο πρόεδρος των ΗΠΑ σε σύγχρονο Μωϋσή και Ιησού του Ναυή. Τα τελευταία χρόνια ηγήθηκαν των προσπαθειών για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επεχείρησαν να «ελευθερώσουν» πενήντα εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Αυτή την απελευθέρωση υλοποίησαν και στο παρελθόν σε άλλους λαούς. Με βόμβες ναπάλμ στο Βιετνάμ, με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία ,με ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς και με προληπτικούς πολέμους στο Ιράκ.
Προσπάθησαν να ελευθερώσουν το λαό του Ιράκ από τον τύραννο Σαντάμ και κατάφεραν να καταστρέψουν οικονομικά μια χώρα η οποία τελικά κυριαρχείται από ένα διαρκή αντάρτικο με χιλιάδες νεκρούς.
Αλλά ας δούμε τι έκανε σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και ο παλαιός Ισραήλ στα χνάρια του οποίου βρίσκεται σήμερα και ο νέος Ισραήλ, οι Η.Π.Α.
Ο Μωϋσής σύμφωνα με το Δευτερονόμιο(κε,19) μιλώντας εξ ονόματος του Θεού προς τους Ισραηλίτες τους λέγει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Όταν σε απαλλάξει ισραηλιτικέ λαέ Κύριος ο Θεός σου από όλους τους εχθρούς σου που σε περιτριγυρίζουν, και ησυχάσεις και εγκατασταθείς στη χώρα που σου χαρίζει ως κληρονομιά Κύριος ο Θεός σου, πρέπει να εξαλείψεις το όνομα των Αμαλητικών από την γήν. Πρόσεχε να μη το ξεχάσεις»
Επίσης κατόπιν θείας εντολής ο Μωϋσής τιμώρησε τους ειδωλολάτρες Μαδιανίτες, με σφαγιασμό τους.
Με τον ίδιο τρόπο φέρθηκαν οι Ισραηλίτες και στους κατοίκους της Ιεριχούς τους οποίους παντελώς εξαφάνισαν από το πρόσωπο της γης πλην μίας πόρνης κατασκόπου.
Ο Ηγέτης των Ισραηλινών Ιησούς του Ναυή μετά την Ιεριχώ κατέστρεψε ολοσχερώς την ειδωλολατρική πόλη Γαί. Οι Ισραηλίτες έκαψαν την πόλη εξολόθρευσαν τους 12.000 κατοίκους της και τον βασιλιά της «κρέμασαν επί ξύλου διδύμου» .(Ιησ. Ν. η΄23-29)
Θα περιορισθούμε σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά παραδείγματα για να παρουσιάσουμε τις απάνθρωπες σοβινιστικές και μισαλλόδοξες συμπεριφορές των τότε Ισραηλινών οι οποίοι στην προσπάθειά τους να καταλάβουν μια πλούσια περιοχή τη γη της επαγγελίας όπως την χαρακτήριζαν δεν υπελόγισαν τίποτε.
Αντίθετα τις πράξεις αυτές τις επένδυαν με εντολές του Θεού, ο οποίος ενεφανίζετο ως τιμωρός των ασεβών των αμαρτωλών και των ειδωλολατρών.
Σήμερα πάλιν στο όνομα του Θεού τον οποίο μονίμως επικαλείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ έγιναν και γίνονται τα πλέον απάνθρωπα βασανιστήρια, και καταστροφές σε πολλές περιοχές του πλανήτη.
Οι Παλαιστίνιοι ένας λαός που κατοικούσε και κατοικεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη, την Παλαιστίνη δέχεται καθημερινά μέχρι και σήμερα μια συστηματική επίθεση γενοκτονίας από τους σύγχρονους Ισραηλίτες οι οποίοι υποστηρίζονται με όλα τα μέσα από το Νέο Ισραήλ τις Η.Π.Α.
Αυτή η τακτική γενοκτονίας αντιμετωπίζει μια αντίσταση του μαρτυρικού αυτού λαού ο οποίος γίνεται ζωντανή λαμπάδα και εκρηκτικό μείγμα που προκαλεί περαιτέρω αντιδράσεις, τις οποίες ονομάζουμε τρομοκρατία.
Βεβαίως και δεν φταίει τίποτε ο αμέριμνος κάτοικος του Λονδίνου ή ο ένοικος των διδύμων να γίνεται το θύμα αυτού του ακήρυκτου πολέμου , όμως η τρομοκρατία δεν πρόκειται να κατασταλεί ούτε να καταπολεμηθεί όσο ο νέος Ισραήλ αυτάρεσκα κρατάει για τον εαυτό τους την ιδιότητα του εκλεκτού του Θεού και του τιμωρού αφέντη του σύμπαντος κόσμου .
Πρέπει να καταλάβουν τόσο οι σύγχρονοι Ισραηλίτες όσο και ο νέος Ισραήλ οι Αμερικάνοι πως μ’ αυτό τον τρόπο που πολιτεύονται δεν πρόκειται να σταματήσουν την τρομοκρατία. Πρέπει να κατανοήσουν πως όλοι οι λαοί είναι ισάξιοι και ισότιμοι, παιδιά του ίδιου Θεού, πως οι διασφάλιση και προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων πρέπει να γίνεται για όλους τους λαούς της γης ανεξάρτητα από τη φυλή τους το χρώμα του δέρματός τους, το θρήσκευμά τους και το ιδεολογικοπολιτικό τους πιστεύω.
Ο Θεός τον οποίο επικαλείται συνήθως ο πρόεδρος των ΗΠΑ πρέπει να γνωρίζει πως είναι Θεός αγάπης, συγνώμης και ελέους, δεν είναι Θεός κακίας, τιμωρίας και δυστυχίας όπως ήθελαν να τον εμφανίζουν οι Ισραηλίτες.
Αυτό οφείλουν να κατανοήσουν έγκαιρα οι κυρίαρχοι της νέας τάξεως πραγμάτων.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως οι πράξεις βίας προξενούν την αντιβία και ένας φαύλος κύκλος που ανοίγει δεν εννοεί να κλείσει.
Ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. στο παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που έγινε τον περασμένο Ιανουάριο δήλωνε τα εξής :«Τόσο η διεθνής τρομοκρατία όσο και ο πόλεμος εναντίον της έχουν αποτέλεσμα την υποβάθμιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα διχάζουν τους ανθρώπους με βάση τη θρησκεία, την εθνική τους υπόσταση και τις πολιτιστικές τους καταβολές»
Πολύ ορθά ο Γ. Γ. ομιλεί περί υποβάθμισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μας λέγει όμως τα δικαιώματα ποίων λαών υποβαθμίζονται και ποίοι είναι εκείνοι που με τις πράξεις τους τα υποβαθμίζουν. Ποίος αλήθεια είναι εκείνος ο οποίος υποβάθμισε με τις πράξεις του τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών;
Δυστυχώς έχει γίνει κατανοητό και στον πλέον αφελή ότι οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους για ηγεμονία του πλανήτη με την ακατάσχετη δίψα για κηδεμονία των λαών και έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, έχουν αναγάγει τον εαυτό τους σε νέο Ισραήλ.
Η Ηγεσία των ΗΠΑ έχει πλέον πιστέψει πως ο Αμερικάνικος Λαός κατά τα πρότυπα του παλαιού Ισραήλ είναι ο περιούσιος λαός του Κυρίου τον οποίο έστειλε στον πλανήτη για να σώσει την αμαρτωλή ανθρωπότητα και να τιμωρήσει τους απείθαρχους στα κελεύσματά της .
΄Έχει αναγάγει τον εαυτό του ο πρόεδρος των ΗΠΑ σε σύγχρονο Μωϋσή και Ιησού του Ναυή. Τα τελευταία χρόνια ηγήθηκαν των προσπαθειών για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επεχείρησαν να «ελευθερώσουν» πενήντα εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Αυτή την απελευθέρωση υλοποίησαν και στο παρελθόν σε άλλους λαούς. Με βόμβες ναπάλμ στο Βιετνάμ, με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία ,με ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς και με προληπτικούς πολέμους στο Ιράκ.
Προσπάθησαν να ελευθερώσουν το λαό του Ιράκ από τον τύραννο Σαντάμ και κατάφεραν να καταστρέψουν οικονομικά μια χώρα η οποία τελικά κυριαρχείται από ένα διαρκή αντάρτικο με χιλιάδες νεκρούς.
Αλλά ας δούμε τι έκανε σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και ο παλαιός Ισραήλ στα χνάρια του οποίου βρίσκεται σήμερα και ο νέος Ισραήλ, οι Η.Π.Α.
Ο Μωϋσής σύμφωνα με το Δευτερονόμιο(κε,19) μιλώντας εξ ονόματος του Θεού προς τους Ισραηλίτες τους λέγει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Όταν σε απαλλάξει ισραηλιτικέ λαέ Κύριος ο Θεός σου από όλους τους εχθρούς σου που σε περιτριγυρίζουν, και ησυχάσεις και εγκατασταθείς στη χώρα που σου χαρίζει ως κληρονομιά Κύριος ο Θεός σου, πρέπει να εξαλείψεις το όνομα των Αμαλητικών από την γήν. Πρόσεχε να μη το ξεχάσεις»
Επίσης κατόπιν θείας εντολής ο Μωϋσής τιμώρησε τους ειδωλολάτρες Μαδιανίτες, με σφαγιασμό τους.
Με τον ίδιο τρόπο φέρθηκαν οι Ισραηλίτες και στους κατοίκους της Ιεριχούς τους οποίους παντελώς εξαφάνισαν από το πρόσωπο της γης πλην μίας πόρνης κατασκόπου.
Ο Ηγέτης των Ισραηλινών Ιησούς του Ναυή μετά την Ιεριχώ κατέστρεψε ολοσχερώς την ειδωλολατρική πόλη Γαί. Οι Ισραηλίτες έκαψαν την πόλη εξολόθρευσαν τους 12.000 κατοίκους της και τον βασιλιά της «κρέμασαν επί ξύλου διδύμου» .(Ιησ. Ν. η΄23-29)
Θα περιορισθούμε σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά παραδείγματα για να παρουσιάσουμε τις απάνθρωπες σοβινιστικές και μισαλλόδοξες συμπεριφορές των τότε Ισραηλινών οι οποίοι στην προσπάθειά τους να καταλάβουν μια πλούσια περιοχή τη γη της επαγγελίας όπως την χαρακτήριζαν δεν υπελόγισαν τίποτε.
Αντίθετα τις πράξεις αυτές τις επένδυαν με εντολές του Θεού, ο οποίος ενεφανίζετο ως τιμωρός των ασεβών των αμαρτωλών και των ειδωλολατρών.
Σήμερα πάλιν στο όνομα του Θεού τον οποίο μονίμως επικαλείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ έγιναν και γίνονται τα πλέον απάνθρωπα βασανιστήρια, και καταστροφές σε πολλές περιοχές του πλανήτη.
Οι Παλαιστίνιοι ένας λαός που κατοικούσε και κατοικεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη, την Παλαιστίνη δέχεται καθημερινά μέχρι και σήμερα μια συστηματική επίθεση γενοκτονίας από τους σύγχρονους Ισραηλίτες οι οποίοι υποστηρίζονται με όλα τα μέσα από το Νέο Ισραήλ τις Η.Π.Α.
Αυτή η τακτική γενοκτονίας αντιμετωπίζει μια αντίσταση του μαρτυρικού αυτού λαού ο οποίος γίνεται ζωντανή λαμπάδα και εκρηκτικό μείγμα που προκαλεί περαιτέρω αντιδράσεις, τις οποίες ονομάζουμε τρομοκρατία.
Βεβαίως και δεν φταίει τίποτε ο αμέριμνος κάτοικος του Λονδίνου ή ο ένοικος των διδύμων να γίνεται το θύμα αυτού του ακήρυκτου πολέμου , όμως η τρομοκρατία δεν πρόκειται να κατασταλεί ούτε να καταπολεμηθεί όσο ο νέος Ισραήλ αυτάρεσκα κρατάει για τον εαυτό τους την ιδιότητα του εκλεκτού του Θεού και του τιμωρού αφέντη του σύμπαντος κόσμου .
Πρέπει να καταλάβουν τόσο οι σύγχρονοι Ισραηλίτες όσο και ο νέος Ισραήλ οι Αμερικάνοι πως μ’ αυτό τον τρόπο που πολιτεύονται δεν πρόκειται να σταματήσουν την τρομοκρατία. Πρέπει να κατανοήσουν πως όλοι οι λαοί είναι ισάξιοι και ισότιμοι, παιδιά του ίδιου Θεού, πως οι διασφάλιση και προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων πρέπει να γίνεται για όλους τους λαούς της γης ανεξάρτητα από τη φυλή τους το χρώμα του δέρματός τους, το θρήσκευμά τους και το ιδεολογικοπολιτικό τους πιστεύω.
Ο Θεός τον οποίο επικαλείται συνήθως ο πρόεδρος των ΗΠΑ πρέπει να γνωρίζει πως είναι Θεός αγάπης, συγνώμης και ελέους, δεν είναι Θεός κακίας, τιμωρίας και δυστυχίας όπως ήθελαν να τον εμφανίζουν οι Ισραηλίτες.
Αυτό οφείλουν να κατανοήσουν έγκαιρα οι κυρίαρχοι της νέας τάξεως πραγμάτων.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΤΕΙΧΗ
TEIXH
Xωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
Μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
΄Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη
Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Xωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
Μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
΄Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη
Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Δικηγόρου–Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Μια Αμερικανίδα από την Ουάσιγκτον ,η Sorona Smart Dodd εμπνευσμένη από την καθιέρωση εορτασμού της μητέρας το 1910 θέλησε να τιμήσει τον πατέρα της. Αυτός ήταν ο πρώτος εορτασμός που έγινε παγκοσμίως, έκδοτε καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της.
Στη μητέρα έχουν αφιερωθεί ποιήματα , ύμνοι και τραγούδια, έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς διάφορα άρθρα, ψηφίσματα και διακηρύξεις. Οι ζωγράφοι έχουν εμπνευσθεί θαυμάσιους πίνακες και οι μουσικοί έχουν συνθέσει σημαντικότατες μελωδίες.
Αποδίδουν μ’ όλα αυτά την οφειλόμενη τιμή για την μεγάλη και σημαντική προσφορά της. Οι ίδιες τιμές βεβαίως οφείλονται και στη μορφή του Πατέρα. Η παγκόσμια γιορτή η αφιερωμένη στη μορφή του Πατέρα είναι λιγότερο ή και σχεδόν καθόλου γνωστή. «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης» σημειώνει μια των εντολών. Έξοδος Κ19).
Χρειάζεται άραγε επιβράβευση για να τιμά το παιδί, τους γονείς;
Χρειάζεται ανταμοιβή για τη στοργή που αφειδώλευτα του προσφέρθηκε;
Δεν κατανόησα ποτέ τo επιτακτικό της εντολής.
Ο Πατέρας, είναι ο άγρυπνος φρουρός της οικογένειας ,ο στυλοβάτης της λογικής, ο κατ’ εξοχήν καθημερινός αγωνιστής για την εξασφάλιση των αναγκαίων κυρίως παλαιότερα αλλά και σε πολλές περιπτώσεις και σήμερα. Ο Πατέρας-δάσκαλος, πρώτος θα διδάξει τα παιδιά του με τις γνώσεις του και το παράδειγμά του.
Εκείνος θα σωφρονίσει με τη συμπεριφορά του και τον τρόπο του. Πρόσωπο που επιβάλει το σεβασμό και την εκτίμησή μας, ένα πρόσωπο άξιο της ευγνωμοσύνης μας. Η παρουσία του έντονη πανταχού τόσο εντός όσο και εκτός της οικίας όπου κυρίως δραστηριοποιείται το μέγιστο χρόνο της ζωής του. Αγωνίζεται εντίμως και αξιοπρεπώς. Δεν διακατέχεται ποτέ από φόβο η δειλία .Είναι εκείνος που ξεχνά την κούραση της μέρας και παραμερίζει τις πίκρες της ζωής στη θέα των μελών της οικογενείας του.
Φίλος των παιδιών του , ακριβοδίκαιος κριτής των όποιων αντιθέσεων και αντιδικιών τους, αλλά και ειρηνευτής στις διενέξεις τους.
Αποστολή του ισότιμη και ισάξια εκείνης της Μητέρας, είναι επιφορτισμένος κι εκείνος να σταλάξει στις ψυχές των παιδιών του τις αρετές που διακρίνουν ένα υπεύθυνο και χρήσιμο για την κοινωνία πολίτη.
Αναλαμβάνει τη στήριξη του αδύναμου ,του ανίσχυρου και ευάλωτου παιδιού του, καλείται να του εμπνεύσει τις αρετές της εργατικότητας, της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της ευγένειας της ευσέβειας, της δικαιοσύνης, της μετριοφροσύνης, της ειλικρίνειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης στο συνάνθρωπο. Πατέρας! ο αχθοφόρος της καθημερινότητας, ο ακούραστος κι εργώδης . Δεν μεμψιμοιρεί, δεν διακατέχεται από αδιαφορία, αλλά αντίθετα, οπλισμένος με αισιοδοξία, δύναμη και θάρρος αντιμετωπίζει με δυναμισμό και καρτερικότητα τα οποία προβλήματα της οικογένειας του.
Μπορεί ο δρόμος της ζωής να είναι ανηφορικός ,δύσκολος και πολλές φορές δύσβατος. Μπορεί να μην αποφασίζει μόνος του όπως παλαιότερα όμως συνεχίζει να παραμένει ο άνθρωπος των λογικών επιλογών. Μπορεί να μην εκδηλώνει τον συναισθηματισμό του σε στιγμές που η συγκίνηση πνίγει τη μιλιά του, προτάσσει όμως τη λογική θεώρηση των περιστάσεων και δίνει λύσεις που διευκολύνουν τη ζωή , τονώνουν την ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.
Ο παγκόσμιος εορτασμός είναι μια μέρα που ο καθένας σκέπτεται το δικό του πατέρα. ΄Όσοι τυχεροί, θα είναι σε θέση να του αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή, για τους υπόλοιπους που ο χρόνος σταμάτησε να υφαίνει το μύθο της ζωής του, υπάρχει η σκιά του και μια βαθύτατη ανάμνηση, μια ευλαβική αναπόληση ένα κανδήλι στη μνήμη του , ένα κερί , ένα λουλούδι αναγνώρισης , σεβασμού κι ευγνωμοσύνης για εκείνον τον μεγάλο απόντα.
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Δικηγόρου–Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Μια Αμερικανίδα από την Ουάσιγκτον ,η Sorona Smart Dodd εμπνευσμένη από την καθιέρωση εορτασμού της μητέρας το 1910 θέλησε να τιμήσει τον πατέρα της. Αυτός ήταν ο πρώτος εορτασμός που έγινε παγκοσμίως, έκδοτε καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της.
Στη μητέρα έχουν αφιερωθεί ποιήματα , ύμνοι και τραγούδια, έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς διάφορα άρθρα, ψηφίσματα και διακηρύξεις. Οι ζωγράφοι έχουν εμπνευσθεί θαυμάσιους πίνακες και οι μουσικοί έχουν συνθέσει σημαντικότατες μελωδίες.
Αποδίδουν μ’ όλα αυτά την οφειλόμενη τιμή για την μεγάλη και σημαντική προσφορά της. Οι ίδιες τιμές βεβαίως οφείλονται και στη μορφή του Πατέρα. Η παγκόσμια γιορτή η αφιερωμένη στη μορφή του Πατέρα είναι λιγότερο ή και σχεδόν καθόλου γνωστή. «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης» σημειώνει μια των εντολών. Έξοδος Κ19).
Χρειάζεται άραγε επιβράβευση για να τιμά το παιδί, τους γονείς;
Χρειάζεται ανταμοιβή για τη στοργή που αφειδώλευτα του προσφέρθηκε;
Δεν κατανόησα ποτέ τo επιτακτικό της εντολής.
Ο Πατέρας, είναι ο άγρυπνος φρουρός της οικογένειας ,ο στυλοβάτης της λογικής, ο κατ’ εξοχήν καθημερινός αγωνιστής για την εξασφάλιση των αναγκαίων κυρίως παλαιότερα αλλά και σε πολλές περιπτώσεις και σήμερα. Ο Πατέρας-δάσκαλος, πρώτος θα διδάξει τα παιδιά του με τις γνώσεις του και το παράδειγμά του.
Εκείνος θα σωφρονίσει με τη συμπεριφορά του και τον τρόπο του. Πρόσωπο που επιβάλει το σεβασμό και την εκτίμησή μας, ένα πρόσωπο άξιο της ευγνωμοσύνης μας. Η παρουσία του έντονη πανταχού τόσο εντός όσο και εκτός της οικίας όπου κυρίως δραστηριοποιείται το μέγιστο χρόνο της ζωής του. Αγωνίζεται εντίμως και αξιοπρεπώς. Δεν διακατέχεται ποτέ από φόβο η δειλία .Είναι εκείνος που ξεχνά την κούραση της μέρας και παραμερίζει τις πίκρες της ζωής στη θέα των μελών της οικογενείας του.
Φίλος των παιδιών του , ακριβοδίκαιος κριτής των όποιων αντιθέσεων και αντιδικιών τους, αλλά και ειρηνευτής στις διενέξεις τους.
Αποστολή του ισότιμη και ισάξια εκείνης της Μητέρας, είναι επιφορτισμένος κι εκείνος να σταλάξει στις ψυχές των παιδιών του τις αρετές που διακρίνουν ένα υπεύθυνο και χρήσιμο για την κοινωνία πολίτη.
Αναλαμβάνει τη στήριξη του αδύναμου ,του ανίσχυρου και ευάλωτου παιδιού του, καλείται να του εμπνεύσει τις αρετές της εργατικότητας, της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της ευγένειας της ευσέβειας, της δικαιοσύνης, της μετριοφροσύνης, της ειλικρίνειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης στο συνάνθρωπο. Πατέρας! ο αχθοφόρος της καθημερινότητας, ο ακούραστος κι εργώδης . Δεν μεμψιμοιρεί, δεν διακατέχεται από αδιαφορία, αλλά αντίθετα, οπλισμένος με αισιοδοξία, δύναμη και θάρρος αντιμετωπίζει με δυναμισμό και καρτερικότητα τα οποία προβλήματα της οικογένειας του.
Μπορεί ο δρόμος της ζωής να είναι ανηφορικός ,δύσκολος και πολλές φορές δύσβατος. Μπορεί να μην αποφασίζει μόνος του όπως παλαιότερα όμως συνεχίζει να παραμένει ο άνθρωπος των λογικών επιλογών. Μπορεί να μην εκδηλώνει τον συναισθηματισμό του σε στιγμές που η συγκίνηση πνίγει τη μιλιά του, προτάσσει όμως τη λογική θεώρηση των περιστάσεων και δίνει λύσεις που διευκολύνουν τη ζωή , τονώνουν την ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.
Ο παγκόσμιος εορτασμός είναι μια μέρα που ο καθένας σκέπτεται το δικό του πατέρα. ΄Όσοι τυχεροί, θα είναι σε θέση να του αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή, για τους υπόλοιπους που ο χρόνος σταμάτησε να υφαίνει το μύθο της ζωής του, υπάρχει η σκιά του και μια βαθύτατη ανάμνηση, μια ευλαβική αναπόληση ένα κανδήλι στη μνήμη του , ένα κερί , ένα λουλούδι αναγνώρισης , σεβασμού κι ευγνωμοσύνης για εκείνον τον μεγάλο απόντα.
Ανοικτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος
Σπύρος Παρασκευόπουλος
Ομότιμος Καθηγητής της Μακροοικονομικής (Οικονομολόγος)
Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λειψίας
Κολωνία, 11. 05. 2011
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
σας απευθύνω την ανοικτή επιστολή μου πρώτον σαν έλληνας του εξωτερικού και δεύτερον σαν πανεπιστημιακός Οικονομολόγος Καθηγητής. Όπως και σεις γνωρίζετε, εμείς οι έλληνες του εξωτερικού, τουλάχιστον συναισθηματικά, είμαστε περισσότερο συνδεδεμένοι με την Ελλάδα από ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες μας έλληνες του εσωτερικού.
Αυτό ακριβώς είναι σήμερα και το μεγάλο πρόβλημά μας στο εξωτερικό, όπου διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά τις απαξιώσεις και υποτιμήσεις της Ελλάδος όχι μόνον από τη λεγόμενη κοινή γνώμη, που εκφράζεται με τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από τους συμπολίτες μας στις χώρες που ζούμε. Αυτό μας προσβάλει και μας λυπεί τρομερά. Γι αυτή την εξέλιξη το λιγότερο φταίνε βέβαια οι έλληνες του εξωτερικού. Αλλά σε αυτή τη δεδομένη στιγμή, δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Σας γράφω περισσότερο σαν Οικονομολόγος και μάλιστα σαν Καθηγητής της Μακροοικονομικής, που θέλω να πιστεύω, ότι με βάση την ιδιότητα μου αυτή, μπορώ να εκφράσω γνώμη γύρω από τη σημερινή καταστρεπτική οικονομική κρίση της Ελλάδος.
Συγχρόνως σας παρακαλώ αυτά που σας γράφω μη βιαστείτε να τα πετάξετε στο καλάθι των αχρήστων, αλλά να τα συζητήσετε προσεκτικά με τους συμβούλου σας και να βγάλετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα ανάλογα συμπεράσματα σας.
Δεν θα αναφερθώ στις οικονομικοκοινωνικές πολιτικές των Κυβερνήσεων της Ελλάδος στα τελευταία 35 χρόνια που μας οδήγησαν σε αυτή την οικτρά δημοσιονομική κατάσταση. Επί του θέματος έχουν γραφεί και λεχθεί - από επώνυμους ειδικούς και μη - αρκετά, αλλά αυτό δεν είναι νομίζω το επείγον θέμα της επικαιρότητας.
Αυτό που επείγει άμεσα είναι η λύση του προβλήματος του αβάστακτου δημόσιου χρέους της Ελλάδος, του οποίου η εξυπηρέτηση με τα σημερινά δεδομένα, καταδικάζει την πατρίδα μας να βρίσκεται επί αόριστον χρόνο στην „εντατική“.
Γι αυτό είμαι της γνώμης ότι πρέπει να λάβετε στα σοβαρά αυτό που σας λέγει η αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή ότι αφορά την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, όχι όμως όπως το εννοεί αυτή. Αν έχω καταλάβει καλά ο κ. Σαμαράς, όταν μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση, εννοεί καλύτερους όρους του δανείου των 110 δις €. Δηλαδή χαμηλότερα επιτόκια, μεγαλύτερο χρόνο απόσβεσης, ή διαφοροποίηση στη δημοσιονομική πολιτική. Όλα αυτά μπορεί να περιορίσουν οριακά, αλλά δεν λύνουν μακροπρόθεσμα το πρόβλημα της αύξησης του δημόσιου χρέους, εκτός βέβαια και προσδοκά ο κ. Σαμαράς ότι με τα μέτρα αυτά θα αποκτήσει η Οικονομία της Ελλάδος ετήσια δυναμική της τάξης του 7% ή του 8% σε αύξηση του ΑΕΠ στα επόμενα 15 χρόνια.
Αν δεν έχετε και εσείς τις ίδιες προσδοκίες, τότε θα πρέπει να σκεφτείτε και να δράσετε και εσείς απόλυτα συμφεροντολογικά για την πατρίδα μας, όπως κάνουν και οι συνάδελφοί σας ευρωπαίοι δανειστές μας. Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά, άλλωστε το συζητούν κατά καιρούς κρυφά ή ανοικτά, ότι η Οικονομία της Ελλάδος, ακόμη και με την απόλυτη εκπλήρωση των συμφωνιών του μνημονίου και με ακόμη ετήσιες αυξήσεις του ΑΕΠ της τάξης του 4%, δεν θα κατορθώσει στο απώτερο μέλλον να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του αυξανόμενου χρέους της, δηλαδή να αποφύγει την ανοικτή χρεοκοπία. Γι αυτό δίνουν τις δανειακές ενέσεις, όχι για να αποτρέψουν την άμεση χρεοκοπία της Ελλάδος και με αυτό να σώσουν το Ευρώ, όπως κάθε φορά ισχυρίζονται, αλλά για να σώσουν, με τα σχετικά υψηλά επιτόκια που πληρώνει η Ελλάδα και με τις εκάστοτε αποπληρωμές των ληγόντων κρατικών ομολόγων ένα μεγάλο μέρος του κεφαλαίου, που έχουν δανείσει οι ιδιωτικές τους τράπεζες με τους καταθέτες τους.
Στον ίδιο σκοπό αποβλέπει και η επί πλέον „ένεση“ των 65 ή 100 δις € που πάλι σήμερα συζητείται. Με άλλα λόγια την διαιώνιση της καταδίκης της Ελλάδος, δηλαδή να είναι συνεχόμενα χρεωμένη ή με άλλα πιο αυστηρά λόγια, να είναι συνεχώς υποδουλωμένη.
Η πρόταση μου είναι λοιπόν να μπείτε και εσείς στην αντεπίθεση, αφού προηγουμένως το συζητήσετε και με την αντιπολίτευση, μήπως βρείτε και μία κοινή φόρμουλα στην εξής πρόταση μου:
(1) Να προτείνετε στη Τρόικα και γενικά σε όλους τους δανειστές της Ελλάδος μία άμεση μερική απόσβεση του ελληνικού συνολικού δημόσιου χρέους της τάξης του 50% το λιγότερο. Εδώ μπορείτε ενδεχομένως να προτείνετε και μία ανοικτή πιθανή δυνατότητα (επιλογή) όχι όμως αναγκαστική υποχρέωση, να επανέλθει η Ελλάδα στην εξυπηρέτηση του μη αποπληρωμένου χρέους, το γρηγορότερο μετά από 20 χρόνια, με την προϋπόθεση βέβαια, ότι οι δυνατότητες της ελληνικής Οικονομίας θα επιτρέπουν - με κάποια σχετική άνεση - κάτι τέτοιο. Εδώ θα μπορούσαν να συζητηθούν και να συμφωνηθούν προς αποφυγή της ασάφειας συγκεκριμένες προϋποθέσεις αυτής της πιθανής αποπληρωμής. Θα μπορούσε να γίνει δηλαδή κάτι ανάλογο, που έκανε η Γερμανία χωρίς να ήτανε υποχρεωμένη, με την αποπληρωμή των αμερικανικών επιδοτήσεων (μετά από περίπου 50 χρόνια), που πήρε στα πλαίσια του σχεδίου Μάρσαλ μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
(2) Η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει την αυστηρή υποχρέωση ακόμη και με την επιτήρηση των δανειστών να μην έχει στα επόμενα χρόνια πρωτογενές έλλειμμα. Το δε συνολικό έλλειμμα να είναι πάντα κάτω του 3%, που απαιτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας της Συνθήκης του Μάαστριχτ. .
(3) Οι ιδιωτικοποιήσεις (αποκρατικοποιήσεις) δημόσιων περιουσιακών στοιχείων να μη γίνουν άμεσα τώρα, κάτι που θα οδηγήσει με τη σημερινή δυσμενή ελληνική οικονομική συγκυρία σε σχετικά πενιχρές κρατικές απολαβές. Μάλιστα αν οι πωλήσεις γίνουν σήμερα αυτό θα δώσει εν μέρει τη δυνατότητα στους ιδιώτες αγοραστές να τα εκμεταλλευτούν εν μέρει μονοπωλιακά ή ολιγοπωλιακά τις επιχειρήσεις αυτές σε βάρος των ελλήνων πολιτών. Προτείνω λοιπόν να σχηματισθεί ένα ειδικό ταμείο εκμετάλλευσης των κρατικών περιουσιακών στοιχείων, η διοίκηση του οποίου να αποτελείται από ανεξάρτητους έλληνες και ξένους διαχειριστές, που θα προτείνονται από κοινού από την ελληνική Κυβέρνηση και τους ξένους δανειστές. Αυτοί θα αναλάβουν την υποχρέωση να εξυγιάνουν τις επιχειρήσεις αυτές και να τις κάνουν ανταγωνιστικές, δηλαδή να τις καταστήσουν στο σύνολό τους κερδοφόρες. Κέρδη και αποδοχές από τυχών μελλοντικές πωλήσεις να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
(4) Στο διάστημα αυτό να αναλάβουν όλες οι μελλοντικές ελληνικές Κυβερνήσεις την νομική υποχρέωση, που πρέπει να ψηφιστεί τουλάχιστον από 180 Βουλευτές, πρώτον να εξυγιάνουν τη λειτουργία του Κράτους, δηλαδή να καταπολεμούν συνεχώς τη διαφθορά και διαπλοκή. Αυτή η καταπολέμηση να γίνεται σε μεγάλο βαθμό αισθητή (αποδεικτή) από τα επί πλέον κρατικά έσοδα που θα προέρχονται όχι από τις αυξήσεις και την επιβολή νέων φόρων, αλλά αποκλειστικά από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Δεύτερον ο νόμος αυτός θα πρέπει να υποχρεώνει τις Κυβερνήσεις ώστε οι απασχολούμενοι στο δημόσιο τομέα, σε ποσοστό επί του συνόλου των απασχολουμένων, να μη υπερβαίνουν τον μέσον όρο του ποσοστού των Χωρών της Ευρωζώνης.
Τρίτον τα κρατικά έσοδα στο σύνολό τους (φόροι, τέλη και ασφαλιστικές εισφορές) σε ποσοστό επί του ΑΕΠ, δεν θα πρέπει να υπολείπονται του μέσου ποσοστού των Χωρών της Ευρωζώνης.
Αυτές είναι μερικές σκέψεις με κατά τη γνώμη μου ουσιαστικές προτάσεις, που ίσως εν μέρει σας βοηθήσουν να βρείτε τις για τους Βουλευτές που θα αποφασίσουν και για την ελληνική Κοινωνία γενικότερα όσο το δυνατό περισσότερο ανεκτές λύσεις, που θα έχουν ασφαλώς άμεσες και συνεχείς επώδυνες αλλά κάπως υποφερτές επιδράσεις όχι μόνον στη παρούσα αλλά και για μερικά χρόνια ακόμη στη μελλοντική οικονομική και κοινωνική ζωή των ελλήνων.
Με εκτίμηση
Σπύρος Παρασκευόπουλος
Ομότιμος Καθηγητής της Μακροοικονομικής (Οικονομολόγος)
Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λειψίας
Κολωνία, 11. 05. 2011
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
σας απευθύνω την ανοικτή επιστολή μου πρώτον σαν έλληνας του εξωτερικού και δεύτερον σαν πανεπιστημιακός Οικονομολόγος Καθηγητής. Όπως και σεις γνωρίζετε, εμείς οι έλληνες του εξωτερικού, τουλάχιστον συναισθηματικά, είμαστε περισσότερο συνδεδεμένοι με την Ελλάδα από ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες μας έλληνες του εσωτερικού.
Αυτό ακριβώς είναι σήμερα και το μεγάλο πρόβλημά μας στο εξωτερικό, όπου διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά τις απαξιώσεις και υποτιμήσεις της Ελλάδος όχι μόνον από τη λεγόμενη κοινή γνώμη, που εκφράζεται με τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από τους συμπολίτες μας στις χώρες που ζούμε. Αυτό μας προσβάλει και μας λυπεί τρομερά. Γι αυτή την εξέλιξη το λιγότερο φταίνε βέβαια οι έλληνες του εξωτερικού. Αλλά σε αυτή τη δεδομένη στιγμή, δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Σας γράφω περισσότερο σαν Οικονομολόγος και μάλιστα σαν Καθηγητής της Μακροοικονομικής, που θέλω να πιστεύω, ότι με βάση την ιδιότητα μου αυτή, μπορώ να εκφράσω γνώμη γύρω από τη σημερινή καταστρεπτική οικονομική κρίση της Ελλάδος.
Συγχρόνως σας παρακαλώ αυτά που σας γράφω μη βιαστείτε να τα πετάξετε στο καλάθι των αχρήστων, αλλά να τα συζητήσετε προσεκτικά με τους συμβούλου σας και να βγάλετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα ανάλογα συμπεράσματα σας.
Δεν θα αναφερθώ στις οικονομικοκοινωνικές πολιτικές των Κυβερνήσεων της Ελλάδος στα τελευταία 35 χρόνια που μας οδήγησαν σε αυτή την οικτρά δημοσιονομική κατάσταση. Επί του θέματος έχουν γραφεί και λεχθεί - από επώνυμους ειδικούς και μη - αρκετά, αλλά αυτό δεν είναι νομίζω το επείγον θέμα της επικαιρότητας.
Αυτό που επείγει άμεσα είναι η λύση του προβλήματος του αβάστακτου δημόσιου χρέους της Ελλάδος, του οποίου η εξυπηρέτηση με τα σημερινά δεδομένα, καταδικάζει την πατρίδα μας να βρίσκεται επί αόριστον χρόνο στην „εντατική“.
Γι αυτό είμαι της γνώμης ότι πρέπει να λάβετε στα σοβαρά αυτό που σας λέγει η αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή ότι αφορά την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, όχι όμως όπως το εννοεί αυτή. Αν έχω καταλάβει καλά ο κ. Σαμαράς, όταν μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση, εννοεί καλύτερους όρους του δανείου των 110 δις €. Δηλαδή χαμηλότερα επιτόκια, μεγαλύτερο χρόνο απόσβεσης, ή διαφοροποίηση στη δημοσιονομική πολιτική. Όλα αυτά μπορεί να περιορίσουν οριακά, αλλά δεν λύνουν μακροπρόθεσμα το πρόβλημα της αύξησης του δημόσιου χρέους, εκτός βέβαια και προσδοκά ο κ. Σαμαράς ότι με τα μέτρα αυτά θα αποκτήσει η Οικονομία της Ελλάδος ετήσια δυναμική της τάξης του 7% ή του 8% σε αύξηση του ΑΕΠ στα επόμενα 15 χρόνια.
Αν δεν έχετε και εσείς τις ίδιες προσδοκίες, τότε θα πρέπει να σκεφτείτε και να δράσετε και εσείς απόλυτα συμφεροντολογικά για την πατρίδα μας, όπως κάνουν και οι συνάδελφοί σας ευρωπαίοι δανειστές μας. Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά, άλλωστε το συζητούν κατά καιρούς κρυφά ή ανοικτά, ότι η Οικονομία της Ελλάδος, ακόμη και με την απόλυτη εκπλήρωση των συμφωνιών του μνημονίου και με ακόμη ετήσιες αυξήσεις του ΑΕΠ της τάξης του 4%, δεν θα κατορθώσει στο απώτερο μέλλον να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του αυξανόμενου χρέους της, δηλαδή να αποφύγει την ανοικτή χρεοκοπία. Γι αυτό δίνουν τις δανειακές ενέσεις, όχι για να αποτρέψουν την άμεση χρεοκοπία της Ελλάδος και με αυτό να σώσουν το Ευρώ, όπως κάθε φορά ισχυρίζονται, αλλά για να σώσουν, με τα σχετικά υψηλά επιτόκια που πληρώνει η Ελλάδα και με τις εκάστοτε αποπληρωμές των ληγόντων κρατικών ομολόγων ένα μεγάλο μέρος του κεφαλαίου, που έχουν δανείσει οι ιδιωτικές τους τράπεζες με τους καταθέτες τους.
Στον ίδιο σκοπό αποβλέπει και η επί πλέον „ένεση“ των 65 ή 100 δις € που πάλι σήμερα συζητείται. Με άλλα λόγια την διαιώνιση της καταδίκης της Ελλάδος, δηλαδή να είναι συνεχόμενα χρεωμένη ή με άλλα πιο αυστηρά λόγια, να είναι συνεχώς υποδουλωμένη.
Η πρόταση μου είναι λοιπόν να μπείτε και εσείς στην αντεπίθεση, αφού προηγουμένως το συζητήσετε και με την αντιπολίτευση, μήπως βρείτε και μία κοινή φόρμουλα στην εξής πρόταση μου:
(1) Να προτείνετε στη Τρόικα και γενικά σε όλους τους δανειστές της Ελλάδος μία άμεση μερική απόσβεση του ελληνικού συνολικού δημόσιου χρέους της τάξης του 50% το λιγότερο. Εδώ μπορείτε ενδεχομένως να προτείνετε και μία ανοικτή πιθανή δυνατότητα (επιλογή) όχι όμως αναγκαστική υποχρέωση, να επανέλθει η Ελλάδα στην εξυπηρέτηση του μη αποπληρωμένου χρέους, το γρηγορότερο μετά από 20 χρόνια, με την προϋπόθεση βέβαια, ότι οι δυνατότητες της ελληνικής Οικονομίας θα επιτρέπουν - με κάποια σχετική άνεση - κάτι τέτοιο. Εδώ θα μπορούσαν να συζητηθούν και να συμφωνηθούν προς αποφυγή της ασάφειας συγκεκριμένες προϋποθέσεις αυτής της πιθανής αποπληρωμής. Θα μπορούσε να γίνει δηλαδή κάτι ανάλογο, που έκανε η Γερμανία χωρίς να ήτανε υποχρεωμένη, με την αποπληρωμή των αμερικανικών επιδοτήσεων (μετά από περίπου 50 χρόνια), που πήρε στα πλαίσια του σχεδίου Μάρσαλ μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
(2) Η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει την αυστηρή υποχρέωση ακόμη και με την επιτήρηση των δανειστών να μην έχει στα επόμενα χρόνια πρωτογενές έλλειμμα. Το δε συνολικό έλλειμμα να είναι πάντα κάτω του 3%, που απαιτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας της Συνθήκης του Μάαστριχτ. .
(3) Οι ιδιωτικοποιήσεις (αποκρατικοποιήσεις) δημόσιων περιουσιακών στοιχείων να μη γίνουν άμεσα τώρα, κάτι που θα οδηγήσει με τη σημερινή δυσμενή ελληνική οικονομική συγκυρία σε σχετικά πενιχρές κρατικές απολαβές. Μάλιστα αν οι πωλήσεις γίνουν σήμερα αυτό θα δώσει εν μέρει τη δυνατότητα στους ιδιώτες αγοραστές να τα εκμεταλλευτούν εν μέρει μονοπωλιακά ή ολιγοπωλιακά τις επιχειρήσεις αυτές σε βάρος των ελλήνων πολιτών. Προτείνω λοιπόν να σχηματισθεί ένα ειδικό ταμείο εκμετάλλευσης των κρατικών περιουσιακών στοιχείων, η διοίκηση του οποίου να αποτελείται από ανεξάρτητους έλληνες και ξένους διαχειριστές, που θα προτείνονται από κοινού από την ελληνική Κυβέρνηση και τους ξένους δανειστές. Αυτοί θα αναλάβουν την υποχρέωση να εξυγιάνουν τις επιχειρήσεις αυτές και να τις κάνουν ανταγωνιστικές, δηλαδή να τις καταστήσουν στο σύνολό τους κερδοφόρες. Κέρδη και αποδοχές από τυχών μελλοντικές πωλήσεις να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
(4) Στο διάστημα αυτό να αναλάβουν όλες οι μελλοντικές ελληνικές Κυβερνήσεις την νομική υποχρέωση, που πρέπει να ψηφιστεί τουλάχιστον από 180 Βουλευτές, πρώτον να εξυγιάνουν τη λειτουργία του Κράτους, δηλαδή να καταπολεμούν συνεχώς τη διαφθορά και διαπλοκή. Αυτή η καταπολέμηση να γίνεται σε μεγάλο βαθμό αισθητή (αποδεικτή) από τα επί πλέον κρατικά έσοδα που θα προέρχονται όχι από τις αυξήσεις και την επιβολή νέων φόρων, αλλά αποκλειστικά από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Δεύτερον ο νόμος αυτός θα πρέπει να υποχρεώνει τις Κυβερνήσεις ώστε οι απασχολούμενοι στο δημόσιο τομέα, σε ποσοστό επί του συνόλου των απασχολουμένων, να μη υπερβαίνουν τον μέσον όρο του ποσοστού των Χωρών της Ευρωζώνης.
Τρίτον τα κρατικά έσοδα στο σύνολό τους (φόροι, τέλη και ασφαλιστικές εισφορές) σε ποσοστό επί του ΑΕΠ, δεν θα πρέπει να υπολείπονται του μέσου ποσοστού των Χωρών της Ευρωζώνης.
Αυτές είναι μερικές σκέψεις με κατά τη γνώμη μου ουσιαστικές προτάσεις, που ίσως εν μέρει σας βοηθήσουν να βρείτε τις για τους Βουλευτές που θα αποφασίσουν και για την ελληνική Κοινωνία γενικότερα όσο το δυνατό περισσότερο ανεκτές λύσεις, που θα έχουν ασφαλώς άμεσες και συνεχείς επώδυνες αλλά κάπως υποφερτές επιδράσεις όχι μόνον στη παρούσα αλλά και για μερικά χρόνια ακόμη στη μελλοντική οικονομική και κοινωνική ζωή των ελλήνων.
Με εκτίμηση
Σπύρος Παρασκευόπουλος
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
«…Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.»
«…εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν»
Ιωάννης Καποδίστριας
Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος,
Προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση.
ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΜΕ
«…Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.»
«…εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν»
Ιωάννης Καποδίστριας
Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος,
Προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση.
ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΜΕ
ΤΟΛΜΑΜΕ: ΣΧΟΛΙΑZΟΥΜΕ ΤHN TOΛΜΗ ΤΩΝ 32!
Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι,
Αλήθεια τι ήταν εκείνο που σας έκανε να Θέλετε να εκφράσετε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία σας για τη δραματική κατάσταση του τόπου;
Hταν μια αιφνίδια καταστροφή που συνέβη στη χώρα μας, μια θεομηνία, ένας καταστροφικός σεισμός, ένας θανατηφόρος λοιμός, μια πολεμική ήττα τι ακριβώς ήταν εκείνο που συνετέλεσε η χώρα μας να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση;
Mιλάτε για ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη την οποία χαρακτηρίζεται αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας. Αγνοείτε πως πετύχαμε αυτή την καθ’ υμάς ισότιμη ένταξη;
Mιλάτε για σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ποίες είναι αυτές οι κατακτήσεις και από ποίους απειλούνται;
Κατάκτηση πολιτική: Tο ακαταδίωκτο των βουλευτών, η ατιμωρησία και η ανευθυνότητα ,θεσμοθετημένες παραγραφές ,λαμογιές και λαθροχειρίες σε ημερήσια διάταξη και η διασπάθιση του δημοσίου πλούτου.
Κατάκτηση κοινωνική: Ένα άθλιο σύστημα υγείας, μια παιδεία χωρίς προσανατολισμό, με επιστήμονες άνεργους, με λαθρομετανάστες να έχουν κυριολεκτικώς καταλάβει τη χώρα, με ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική.
Κατάκτηση οικονομική: Eνα Κράτος καταχρεωμένο και ένας λαός υπερφορολογούμενος, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με απολύσεις εργαζομένων, με κατάργηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, με καταθέσεις δισεκατομμυρίων κάποιων «πατριωτών» στις Ελβετικές Τράπεζες.
Aυτές είναι οι κατακτήσεις που κινδυνεύουν αγαπητοί μου φίλοι;
Θετικό το ότι αυτοχαρακτηρίζεστε ως υπεύθυνοι πολίτες και ότι νοιώθετε την ανάγκη να μιλήσετε καθώς όπως γράφετε και λέτε
οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
Αλήθεια για πρώτη φορά ακούσατε φωνές λαϊκισμού και ανευθυνότητας να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο;
Τόσο ρόδινα τα βλέπετε στη χώρα μας; Και αυτά τα ρόδινα κάποιοι απειλούν να τα καταστρέψουν ;
Αλήθεια τόσα χρόνια που οικοδομήθηκε αυτή η καταστροφή, τόσα χρόνια που χτίζονταν τα τείχη γιατί δεν το πήρατε χαμπάρι ;
Για να παραφράσω τον Καβάφη όταν έχτιζαν τα τείχη πως και δεν προσέξατε;Oύτε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον δεν ακούσατε;
Φέρεσθε σαν να σας έκλεισαν ανεπαισθήτως από τον κόσμον έξω…
Δεν θελήσατε καν να μας πείτε πως και γιατί φθάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Δεν σας απασχολεί που έφθασε η χώρα μας στην κατάρρευση; Kαι γιατί έφτασε; τι έφταιξε;
Αυτή την έκκληση που κάνατε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου γιατί τώρα; Δεν ζούσατε στην Ελλάδα δεν σας είχε ανησυχήσει τίποτε από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια;
Τους καλείτε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Γιατί αλήθεια τώρα; τώρα που φτάσαμε ήδη στο απροχώρητο; Τους ζητάτε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
Αγαπητοί φίλοι ο λαός μας χωρίς ενημέρωση για την κατάσταση της οικονομίας και για τους λόγους της οικονομικής μας κατάρρευσης είναι αγανακτισμένος ,χωρίς αισιοδοξία και ελπίδες.
Γνωμοδοτείτε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Για ποια σωτηρία μιλάτε αγαπητοί φίλοι; Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο πως λοιπόν θα αναστραφεί; Δεν έχετε καταλάβει ότι ήδη η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομική κατάρρευση η οποία είναι απότοκος της ηθικής κατάρρευσής της.
Όταν αγαπητοί φίλοι οι αξίες είχαν εκδημήσει από τον δημόσιο βίο μας που κατοικοεδρεύατε; Για ποιες συντονισμένες ενέργειες, και για ποιο νέο πνεύμα ομοψυχίας μιλάτε ; ‘ Όταν ο άλλος δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα για ποια ομοψυχία μπορείτε να μιλάτε; Oταν κανένας από όσους ενοχοποιήθηκαν για οικονομικές καταχρήσεις δεν τιμωρήθηκε, για ποιες θυσίες μπορεί κανείς να ομιλεί ; Mπορεί με αυτά τα δεδομένα να αποτραπεί η καταστροφή; To καθήκον τους όφειλαν να κάνουν όλοι και δεν το έκαναν, γιατί θα το κάνουν τώρα επειδή φτάσανε τη χώρα στην καταστροφή;
Mιλάτε για κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας που στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Αλήθεια από θυσίες και κόπους γενεών δημιουργήθηκαν αυτά τα χρέη που καλείται να επωμισθεί ο Ελληνικός λαός και οι αγέννητοι νεκροί; Δεν έχουμε λέτε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Τι αλήθεια φοβάσθε πως μπορεί να καταστραφεί; τα ήδη κατεστραμμένα; Στο μόνο στο οποίο συμφωνούμε είναι πως δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών, πλην όμως εμείς χωρίς αυτό το δικαίωμα υποθηκεύσαμε όχι μόνο τα όνειρα αλλά και τη ζωή των νέων και των επερχόμενων γενεών αλήθεια δεν το έχετε αντιληφθεί;
Αυτή η διακήρυξη θα είχε αξία εάν είχε συνταχθεί και κυκλοφορήσει πολλά χρόνια ενωρίτερα, τώρα σίγουρα είναι πλέον αργά!...
Φιλικά
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ένας ενεργός πολίτης
Αλήθεια τι ήταν εκείνο που σας έκανε να Θέλετε να εκφράσετε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία σας για τη δραματική κατάσταση του τόπου;
Hταν μια αιφνίδια καταστροφή που συνέβη στη χώρα μας, μια θεομηνία, ένας καταστροφικός σεισμός, ένας θανατηφόρος λοιμός, μια πολεμική ήττα τι ακριβώς ήταν εκείνο που συνετέλεσε η χώρα μας να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση;
Mιλάτε για ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη την οποία χαρακτηρίζεται αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας. Αγνοείτε πως πετύχαμε αυτή την καθ’ υμάς ισότιμη ένταξη;
Mιλάτε για σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ποίες είναι αυτές οι κατακτήσεις και από ποίους απειλούνται;
Κατάκτηση πολιτική: Tο ακαταδίωκτο των βουλευτών, η ατιμωρησία και η ανευθυνότητα ,θεσμοθετημένες παραγραφές ,λαμογιές και λαθροχειρίες σε ημερήσια διάταξη και η διασπάθιση του δημοσίου πλούτου.
Κατάκτηση κοινωνική: Ένα άθλιο σύστημα υγείας, μια παιδεία χωρίς προσανατολισμό, με επιστήμονες άνεργους, με λαθρομετανάστες να έχουν κυριολεκτικώς καταλάβει τη χώρα, με ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική.
Κατάκτηση οικονομική: Eνα Κράτος καταχρεωμένο και ένας λαός υπερφορολογούμενος, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με απολύσεις εργαζομένων, με κατάργηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, με καταθέσεις δισεκατομμυρίων κάποιων «πατριωτών» στις Ελβετικές Τράπεζες.
Aυτές είναι οι κατακτήσεις που κινδυνεύουν αγαπητοί μου φίλοι;
Θετικό το ότι αυτοχαρακτηρίζεστε ως υπεύθυνοι πολίτες και ότι νοιώθετε την ανάγκη να μιλήσετε καθώς όπως γράφετε και λέτε
οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
Αλήθεια για πρώτη φορά ακούσατε φωνές λαϊκισμού και ανευθυνότητας να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο;
Τόσο ρόδινα τα βλέπετε στη χώρα μας; Και αυτά τα ρόδινα κάποιοι απειλούν να τα καταστρέψουν ;
Αλήθεια τόσα χρόνια που οικοδομήθηκε αυτή η καταστροφή, τόσα χρόνια που χτίζονταν τα τείχη γιατί δεν το πήρατε χαμπάρι ;
Για να παραφράσω τον Καβάφη όταν έχτιζαν τα τείχη πως και δεν προσέξατε;Oύτε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον δεν ακούσατε;
Φέρεσθε σαν να σας έκλεισαν ανεπαισθήτως από τον κόσμον έξω…
Δεν θελήσατε καν να μας πείτε πως και γιατί φθάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Δεν σας απασχολεί που έφθασε η χώρα μας στην κατάρρευση; Kαι γιατί έφτασε; τι έφταιξε;
Αυτή την έκκληση που κάνατε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου γιατί τώρα; Δεν ζούσατε στην Ελλάδα δεν σας είχε ανησυχήσει τίποτε από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια;
Τους καλείτε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Γιατί αλήθεια τώρα; τώρα που φτάσαμε ήδη στο απροχώρητο; Τους ζητάτε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
Αγαπητοί φίλοι ο λαός μας χωρίς ενημέρωση για την κατάσταση της οικονομίας και για τους λόγους της οικονομικής μας κατάρρευσης είναι αγανακτισμένος ,χωρίς αισιοδοξία και ελπίδες.
Γνωμοδοτείτε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Για ποια σωτηρία μιλάτε αγαπητοί φίλοι; Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο πως λοιπόν θα αναστραφεί; Δεν έχετε καταλάβει ότι ήδη η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομική κατάρρευση η οποία είναι απότοκος της ηθικής κατάρρευσής της.
Όταν αγαπητοί φίλοι οι αξίες είχαν εκδημήσει από τον δημόσιο βίο μας που κατοικοεδρεύατε; Για ποιες συντονισμένες ενέργειες, και για ποιο νέο πνεύμα ομοψυχίας μιλάτε ; ‘ Όταν ο άλλος δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα για ποια ομοψυχία μπορείτε να μιλάτε; Oταν κανένας από όσους ενοχοποιήθηκαν για οικονομικές καταχρήσεις δεν τιμωρήθηκε, για ποιες θυσίες μπορεί κανείς να ομιλεί ; Mπορεί με αυτά τα δεδομένα να αποτραπεί η καταστροφή; To καθήκον τους όφειλαν να κάνουν όλοι και δεν το έκαναν, γιατί θα το κάνουν τώρα επειδή φτάσανε τη χώρα στην καταστροφή;
Mιλάτε για κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας που στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Αλήθεια από θυσίες και κόπους γενεών δημιουργήθηκαν αυτά τα χρέη που καλείται να επωμισθεί ο Ελληνικός λαός και οι αγέννητοι νεκροί; Δεν έχουμε λέτε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Τι αλήθεια φοβάσθε πως μπορεί να καταστραφεί; τα ήδη κατεστραμμένα; Στο μόνο στο οποίο συμφωνούμε είναι πως δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών, πλην όμως εμείς χωρίς αυτό το δικαίωμα υποθηκεύσαμε όχι μόνο τα όνειρα αλλά και τη ζωή των νέων και των επερχόμενων γενεών αλήθεια δεν το έχετε αντιληφθεί;
Αυτή η διακήρυξη θα είχε αξία εάν είχε συνταχθεί και κυκλοφορήσει πολλά χρόνια ενωρίτερα, τώρα σίγουρα είναι πλέον αργά!...
Φιλικά
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ένας ενεργός πολίτης
ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΡΟΣΟΛΙΩΝΕ
Ο Χριστιανισμός στην εποχή της προσπάθειας για επικράτηση και ουσιαστική διαγραφή της αρχαίας θρησκείας πάντα ανακάλυπτε λύσεις που είτε επικάλυπταν παλαιές γιορτές είτε ενσωμάτωναν κάποιες άλλες δίδοντάς τους επίσημα Χριστιανικό χαρακτήρα. Η γιορτή των Χριστουγέννων π.χ. καθορίσθηκε να γιορτάζεται την ίδια μέρα( 25 Δεκεμβρίου) με τη γιορτή του Θεού Ηλίου, αλλά και άλλες γιορτές αντικατέστησαν εορτές των Εθνικών.
Μια από αυτές τις γιορτές που στη διαδρομή τους πολεμήθηκε από την Εκκλησία είναι τα Ανθεστήρια καθώς και οι θρησκευτικές γιορτές απόδοσης τιμής προς τον Άδη και τους νεκρούς. Έτσι υπάρχει ακόμη και σήμερα παρά την διαδρομή των αιώνων το Σάββατο των Ψυχών των Ροσολιών ή Ροσολιώνε όπως λένε το Ψυχοσάββατο της παραμονής της Πεντηκοστής.
Η Χριστιανική παράδοση λέει πως τούτο το Σάββατο κλειδώνονται οι ψυχές στον ΄Άδη. Πιστεύεται δηλαδή ότι από την Ανάσταση μέχρι το Σάββατο της Πεντηκοστής όσες ψυχές έχουν φύγει από τούτο τον κόσμο, το χρονικό τούτο διάστημα μένουν ελεύθερες και πως από το Σάββατο της Πεντηκοστής περνάνε από το μεγάλο Κριτήριο.
Γι’ αυτό ενώ για αλλά ψυχοσάββατα λέγεται «ανάθεμα που δούλευε τα τρία τα Σαββάτα, τσ’ Αποκριάς, της Τυρινής των ΄Αγιων Θεοδώρων» για τούτο το Σάββατο λένε απεγνωσμένα οι ψυχές «ούλα τα Σάββατα να πάν και νάρθουν, των Ροσολιώνε ποτέ να μην ερθή».
«Και η κρίση η εμή δικαία εστίν», μας λέει ο Χριστός και αυτή η κρίση δεν παίρνει αναθεώρηση. Γι ΄αυτό και την επομένη της Πεντηκοστής γονατιστά όλο το εκκλησίασμα στο τέλος της λειτουργίας μνημονεύει όλες τις ψυχές των κεκοιμημένων και δέεται για τη σωτηρία τους.
Αυτή η καθ’ όλα Χριστιανικότατη γιορτή και παράδοση του λαού μας έχει τις ρίζες της από την Ελληνική αρχαιότητα. Βέβαια δεν είναι ίδιο το τελετουργικό της αλλά το νόημά της είναι το ίδιο.
Ο Παυσανίας στις περιηγήσεις του εδώ και 18 αιώνες περίπου έκανε την εξής διαπίστωση διερχόμενος και καταγράφων τα όσα είδε και πληροφορήθηκε στην Αρχαία ΄Ηλιδα.: «… ο δε ιερός του Άδου περίβολος τε και ναός, ανοίγυνται μεν άπαξ κατά έτος έκαστον, εισελθείν δε ουδέ τότε εφείται πέραν γε του ιερωμένου, ανθρώπων δε ών ίσμεν μόνοι τιμώσιν ΄Αιδην Ηλείοι…. Εκάστου δε άπαξ ανοίγειν του ενιαυτού νομίζουσιν ότι, οίμαι, και ανθρώποις άπαξ η κάθοδος η εις του ΄Αιδου γίνεται» και πιο πάνω ο ίδιος περιγράφοντας στην Ολυμπία το άγαλμα του Πλούτωνα γράφει «…επί δε (τη) κλειδί, έχει γαρ δη ο Πλούτων κλείν, λέγουσιν επ’ αυτή, τον καλούμενον άδην κεκλείσθαι τε υπό του Πλούτωνος και ως επάνεισιν ουδείς αύθις εξ αυτού»
Από όλα αυτά προκύπτει ότι του Άδη ο περίβολος και ο ναός στην Ηλεία κάθε χρόνο άνοιγε ιδιαίτερα και συμβολικά κι έκλεινε μόνο μια φορά και μόνο από τον ιερωμένο του.
Τούτη η γιορτή στους μεταχριστιανικούς χρόνους μεταπλάσθηκε από την παράδοση και ονομάσθηκε γιορτή των Ροζαλίων (από τη χρήση ρόδων, τριαντάφυλλων).Ήταν αρχικά γιορτή της άνοιξης με λουλούδια και γιορταστικό συμπόσιο αλλά στη συνέχεια συνδέθηκε με τη νεκρολογία και τα συμπόσια αυτά, γίνονταν στους τάφους. Στην αρχή γίνονταν στους τάφους των μαρτύρων, την ημέρα της μνήμης των .Με τον καιρό η συνήθεια επεκτάθηκε για όλους τους τάφους γενικά. Έτσι τα Ρουσάλια έλαβαν με τον καιρό πένθιμο χαρακτήρα και μετεβλήθησαν από τελετή της άνοιξης σε εκδήλωση τιμής στους νεκρούς
Από τα Ανθεστήρια γιορτή στη μνήμη των νεκρών των αρχαίων Ελλήνων , μετονομάσθηκαν από τους Ρωμαίους σε γιορτές των ρόδων μια και αυτή την εποχή της γιορτής υπάρχουν άφθονα τριαντάφυλλα με τα οποία στόλιζαν οι Ρωμαίοι τα Νεκροταφεία. Η λέξη rosa άλλωστε σημαίνει τριαντάφυλλο .Οι Ρωμαίοι στη γιορτή των Ροσολιών έκαναν τελετές για τους νεκρούς και θυσίαζαν ζώα.
Μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδος η γιορτή των Ροσολιών ήρθε εδώ με τη νέα της ονομασία. Εξελληνίσθηκε με τη λέξη Ρουσάλια.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η γιορτή εκχριστιανίσθηκε και διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας.
Η Εκκλησία θέσπισε το ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής σαν ημέρα προσευχών για τη σωτηρία των ψυχών των νεκρών. Το ψυχοσάββατο αυτό γιορτάζεται κατά τους μήνες Μάιο ή Ιούνιο την ίδια χρονική περίοδο που και οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι γιόρταζαν τα ειδωλολατρικά Ρουσάλια. Το γεγονός ότι η Χριστιανική γιορτή του Ψυχοσάββατου συνέπεσε χρονικά με τα Ρουσάλια, έφερε σύγχυση στους λαούς που ασπάσθηκαν το Χριστιανισμό. Ορισμένα έθιμα των ειδωλολατρικών Ρουσαλίων όπως η σφαγή ζώων και οι διασκεδάσεις διατηρήθηκαν στο Χριστιανικό Ψυχοσάββατο μέχρι και τα δικά μας χρόνια. Η ονομασία Αρουσαλιού προέρχεται από τα Ρουσάλια.
Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες είναι πολλά τα ειδωλολατρικά έθιμα που διατηρήθηκαν στο Χριστιανικό, Εκκλησιαστικό - κοινωνικό βίο και αλλοίωναν το γνήσιο πνεύμα της χριστιανικής διδασκαλίας.
Γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ελάμβαναν κατά καιρούς διάφορα μέτρα για να διαφυλάξουν τους χριστιανούς από τα ειδωλολατρικά κατάλοιπα.
Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνολο που συνήλθε το 691 στην Κωνσταντινούπολη επί Ιουστινιανού του Β΄ καταδίκασε και αφόρισε διάφορα ειδωλολατρικά έθιμα και δοξασίες μεταξύ των οποίων τα Βρουμάλια και τα Ρουσάλια.
«Τοιαύτη πανήγυρις αλλόκοτος εστί και τα λεγόμενα ρουσάλια, τα μετά το ΄Άγιο Πάσχα από κακής συνηθείας εν ταις έξω χώραις γενόμενα».
Όμως όπως διαπιστώνουμε παρά τις αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας με τον παραδοσιακό τρόπο σε πολλές περιοχές της χώρας μας τα Αρουσαλιού ή Ρουσάλια ή Ροσαλιώνε εορτές αφιερωμένες στους νεκρούς….
Η δύναμη της παράδοσης παραμένει ισχυρή παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες για αποδυνάμωση και αφανισμό της.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Μια από αυτές τις γιορτές που στη διαδρομή τους πολεμήθηκε από την Εκκλησία είναι τα Ανθεστήρια καθώς και οι θρησκευτικές γιορτές απόδοσης τιμής προς τον Άδη και τους νεκρούς. Έτσι υπάρχει ακόμη και σήμερα παρά την διαδρομή των αιώνων το Σάββατο των Ψυχών των Ροσολιών ή Ροσολιώνε όπως λένε το Ψυχοσάββατο της παραμονής της Πεντηκοστής.
Η Χριστιανική παράδοση λέει πως τούτο το Σάββατο κλειδώνονται οι ψυχές στον ΄Άδη. Πιστεύεται δηλαδή ότι από την Ανάσταση μέχρι το Σάββατο της Πεντηκοστής όσες ψυχές έχουν φύγει από τούτο τον κόσμο, το χρονικό τούτο διάστημα μένουν ελεύθερες και πως από το Σάββατο της Πεντηκοστής περνάνε από το μεγάλο Κριτήριο.
Γι’ αυτό ενώ για αλλά ψυχοσάββατα λέγεται «ανάθεμα που δούλευε τα τρία τα Σαββάτα, τσ’ Αποκριάς, της Τυρινής των ΄Αγιων Θεοδώρων» για τούτο το Σάββατο λένε απεγνωσμένα οι ψυχές «ούλα τα Σάββατα να πάν και νάρθουν, των Ροσολιώνε ποτέ να μην ερθή».
«Και η κρίση η εμή δικαία εστίν», μας λέει ο Χριστός και αυτή η κρίση δεν παίρνει αναθεώρηση. Γι ΄αυτό και την επομένη της Πεντηκοστής γονατιστά όλο το εκκλησίασμα στο τέλος της λειτουργίας μνημονεύει όλες τις ψυχές των κεκοιμημένων και δέεται για τη σωτηρία τους.
Αυτή η καθ’ όλα Χριστιανικότατη γιορτή και παράδοση του λαού μας έχει τις ρίζες της από την Ελληνική αρχαιότητα. Βέβαια δεν είναι ίδιο το τελετουργικό της αλλά το νόημά της είναι το ίδιο.
Ο Παυσανίας στις περιηγήσεις του εδώ και 18 αιώνες περίπου έκανε την εξής διαπίστωση διερχόμενος και καταγράφων τα όσα είδε και πληροφορήθηκε στην Αρχαία ΄Ηλιδα.: «… ο δε ιερός του Άδου περίβολος τε και ναός, ανοίγυνται μεν άπαξ κατά έτος έκαστον, εισελθείν δε ουδέ τότε εφείται πέραν γε του ιερωμένου, ανθρώπων δε ών ίσμεν μόνοι τιμώσιν ΄Αιδην Ηλείοι…. Εκάστου δε άπαξ ανοίγειν του ενιαυτού νομίζουσιν ότι, οίμαι, και ανθρώποις άπαξ η κάθοδος η εις του ΄Αιδου γίνεται» και πιο πάνω ο ίδιος περιγράφοντας στην Ολυμπία το άγαλμα του Πλούτωνα γράφει «…επί δε (τη) κλειδί, έχει γαρ δη ο Πλούτων κλείν, λέγουσιν επ’ αυτή, τον καλούμενον άδην κεκλείσθαι τε υπό του Πλούτωνος και ως επάνεισιν ουδείς αύθις εξ αυτού»
Από όλα αυτά προκύπτει ότι του Άδη ο περίβολος και ο ναός στην Ηλεία κάθε χρόνο άνοιγε ιδιαίτερα και συμβολικά κι έκλεινε μόνο μια φορά και μόνο από τον ιερωμένο του.
Τούτη η γιορτή στους μεταχριστιανικούς χρόνους μεταπλάσθηκε από την παράδοση και ονομάσθηκε γιορτή των Ροζαλίων (από τη χρήση ρόδων, τριαντάφυλλων).Ήταν αρχικά γιορτή της άνοιξης με λουλούδια και γιορταστικό συμπόσιο αλλά στη συνέχεια συνδέθηκε με τη νεκρολογία και τα συμπόσια αυτά, γίνονταν στους τάφους. Στην αρχή γίνονταν στους τάφους των μαρτύρων, την ημέρα της μνήμης των .Με τον καιρό η συνήθεια επεκτάθηκε για όλους τους τάφους γενικά. Έτσι τα Ρουσάλια έλαβαν με τον καιρό πένθιμο χαρακτήρα και μετεβλήθησαν από τελετή της άνοιξης σε εκδήλωση τιμής στους νεκρούς
Από τα Ανθεστήρια γιορτή στη μνήμη των νεκρών των αρχαίων Ελλήνων , μετονομάσθηκαν από τους Ρωμαίους σε γιορτές των ρόδων μια και αυτή την εποχή της γιορτής υπάρχουν άφθονα τριαντάφυλλα με τα οποία στόλιζαν οι Ρωμαίοι τα Νεκροταφεία. Η λέξη rosa άλλωστε σημαίνει τριαντάφυλλο .Οι Ρωμαίοι στη γιορτή των Ροσολιών έκαναν τελετές για τους νεκρούς και θυσίαζαν ζώα.
Μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδος η γιορτή των Ροσολιών ήρθε εδώ με τη νέα της ονομασία. Εξελληνίσθηκε με τη λέξη Ρουσάλια.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η γιορτή εκχριστιανίσθηκε και διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας.
Η Εκκλησία θέσπισε το ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής σαν ημέρα προσευχών για τη σωτηρία των ψυχών των νεκρών. Το ψυχοσάββατο αυτό γιορτάζεται κατά τους μήνες Μάιο ή Ιούνιο την ίδια χρονική περίοδο που και οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι γιόρταζαν τα ειδωλολατρικά Ρουσάλια. Το γεγονός ότι η Χριστιανική γιορτή του Ψυχοσάββατου συνέπεσε χρονικά με τα Ρουσάλια, έφερε σύγχυση στους λαούς που ασπάσθηκαν το Χριστιανισμό. Ορισμένα έθιμα των ειδωλολατρικών Ρουσαλίων όπως η σφαγή ζώων και οι διασκεδάσεις διατηρήθηκαν στο Χριστιανικό Ψυχοσάββατο μέχρι και τα δικά μας χρόνια. Η ονομασία Αρουσαλιού προέρχεται από τα Ρουσάλια.
Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες είναι πολλά τα ειδωλολατρικά έθιμα που διατηρήθηκαν στο Χριστιανικό, Εκκλησιαστικό - κοινωνικό βίο και αλλοίωναν το γνήσιο πνεύμα της χριστιανικής διδασκαλίας.
Γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ελάμβαναν κατά καιρούς διάφορα μέτρα για να διαφυλάξουν τους χριστιανούς από τα ειδωλολατρικά κατάλοιπα.
Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνολο που συνήλθε το 691 στην Κωνσταντινούπολη επί Ιουστινιανού του Β΄ καταδίκασε και αφόρισε διάφορα ειδωλολατρικά έθιμα και δοξασίες μεταξύ των οποίων τα Βρουμάλια και τα Ρουσάλια.
«Τοιαύτη πανήγυρις αλλόκοτος εστί και τα λεγόμενα ρουσάλια, τα μετά το ΄Άγιο Πάσχα από κακής συνηθείας εν ταις έξω χώραις γενόμενα».
Όμως όπως διαπιστώνουμε παρά τις αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας με τον παραδοσιακό τρόπο σε πολλές περιοχές της χώρας μας τα Αρουσαλιού ή Ρουσάλια ή Ροσαλιώνε εορτές αφιερωμένες στους νεκρούς….
Η δύναμη της παράδοσης παραμένει ισχυρή παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες για αποδυνάμωση και αφανισμό της.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ο πραγματικός λόγος για την επέμβαση στη Λιβύη
Αρκετοί σχολιαστές και αρθρογράφοι έχουν προβληματιστεί από το πραγματικά περίεργο γεγονός. ότι οι επαναστάτες της Λιβύης βρήκαν το χρόνο να συστήσουν τη δική τους κεντρική τράπεζα, πριν καν φτιάξουν κυβέρνηση.
Το EconomicPolicyJournalγράφει: «Ποτέ άλλοτε δεν ακούστηκε, εν μέσω εξέγερσης, να δημιουργείται μια κεντρική τράπεζα. Άρα δεν μιλάμε για κάποιους άξεστους αντάρτες, και μάλλον υπάρχουν κάποιες πολύ ισχυρές επιρροές…».
Το CNBC αναρωτιέται: «Πρώτη φορά βλέπουμε επαναστατική ομάδα να προχωρά σε δημιουργία κεντρικής τράπεζας εν μέσω εξέγερσης. Πόσο ισχυροί έχουν γίνει αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες;».
Μια άλλη ανωμαλία, σε σχέση με την επίσημη δικαιολογία της επέμβασης της Λιβύη είναι η εξής: Υποτίθεται πως η επέμβαση έγινε για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα στοιχεία όμως άλλα λένε. Σύμφωνα με το Fox News, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επαινεί τη Λιβύη που «έχει κάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα προτεραιότητα, και που προστατεύει νομικά τους πολίτες της».
Μια ρωσική αποστολή ιατρών, αναφέρει σε επίσημη αναφορά της προς τον πρόεδρο Medvedev ότι ελάχιστοι λαοί έχουν τόσες ανέσεις όσες ο λαός της Λιβύης. Διαθέτουν πολύ καλά νοσοκομεία και δωρεάν περίθαλψη. Τα νέα ζευγάρια επιδοτούνται, τα αυτοκίνητα κοστίζουν πολύ φτηνά, τα καύσιμα είναι επίσης φτηνά, οι αγρότες δεν φορολογούνται, κλπ.
Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι προπαγάνδα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Καντάφι έφερε νερό στην έρημο, κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο στην ιστορία, αξίας $33 δισ.
Η εξήγηση ότι όλα έγιναν για το πετρέλαιο είναι επίσης προβληματική. Η χώρα παράγει μόλις το 2% του παγκόσμιου πετρελαίου. Το κενό μπορεί κάλλιστα να αναπληρωθεί από τα αποθεματικά της Σ. Αραβίας. Άρα γιατί αυτή η σπουδή για δημιουργία κεντρικής τράπεζας;
Υπάρχει μια συνέντευξη του Αμερικανού στρατηγού ε.α Wesley Clark, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Όπως λέει ο στρατηγός, το 2001 τον ενημέρωσαν πως η Αμερική σκοπεύει να πολεμήσει με το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, τη Σομαλία, το Σουδάν, το Ιράν, και τη Λιβύη.
Τι κοινό έχουν αυτές οι χώρες; Σε τραπεζικό επίπεδο, καμία τους δεν αποτελεί μέλος της Bank for International Settlements (BIS). Αυτό το στοιχείο τις εξαιρεί από το μακρύ χέρι των ελέγχων της «κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών» της Ελβετίας.
Οι πιο ανυπότακτες όλων είναι η Λιβύη και το Ιράκ. Και οι δυο έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Στο Examiner.com αναφέρεται πως 6 μήνες πριν οι ΗΠΑ μπουν στο Ιράκ, η χώρα είχε προχωρήσει στην αποδοχή ευρώ αντί δολαρίων για το πετρέλαιό της. Αυτή η κίνηση απειλούσε τη παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου ως «πετροδολάριο».
Σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, ο Καντάφι είχε ξεκινήσει προσπάθεια άρνησης του δολαρίου και του ευρώ, και κάλεσε τις αφρικανικές και αραβικές χώρες να πουλάνε πετρέλαιο σε ένα νέο νόμισμα, το χρυσό δηνάριο. Μάλιστα προωθούσε την ιδέα μιας ενωμένης Αφρικής με 200 εκατομμύρια κατοίκους, που θα χρησιμοποιούσε αυτό το νέο νόμισμα. Οι μόνοι αντίθετοι στη πρόταση του ήταν η Νότιος Αφρική και ο επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου. Αυτή η πρωτοβουλία θεωρήθηκε ως απειλή για την οικονομική σταθερότητα του πλανήτη, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την ΕΕ. Ο Καντάφι όμως δεν φάνηκε να πτοείται.
Και έτσι ξαναγυρνάμε στο αίνιγμα της νέας λιβυκής κεντρικής τράπεζας. Όπως αναφέρει το Market Oracle, η κεντρική τράπεζα της Λιβύης είναι 100% κρατική. Η κυβέρνηση τυπώνει το δικό της χρήμα (δηνάριο) μέσω της δικής της τράπεζας. Η χώρα είναι αυτάρκης, διαθέτει πόρους, είναι κυρίαρχη, και συνεπώς μπορεί να ορίζει την οικονομική της μοίρα. Το μεγάλο πρόβλημα των τραπεζικών καρτέλ της παγκοσμιοποίησης είναι ότι για να κάνουν δουλειές με τη Λιβύη, πρέπει να περάσουν από τη κεντρική της τράπεζα, και το εθνικό της νόμισμα, στα οποία όμως δεν έχουν καμιά επιρροή. Για αυτό και η διάλυση αυτής της τράπεζας μπορεί να μην αναφέρεται στις ομιλίες του Ομπάμα και του Σαρκοζί, αλλά σίγουρα αποτελεί βασικό λόγο για την επίθεσή τους στον Καντάφι.
Η Λιβύη δεν διαθέτει μόνο πετρέλαιο. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η κεντρική της τράπεζα έχει περίπου 144 τόνους χρυσού στα θησαυροφυλάκια της. Με αυτόν τον θησαυρό, ποιος χρειάζεται την BIS, ή το ΔΝΤ και τους κανόνες του;
Για αυτό ας εξετάσουμε τους κανόνες της BIS και την επίδρασή τους στις τοπικές οικονομίες. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της BIS, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να έχουν ως κύριο σκοπό τους την σταθερότητα των τιμών. Και θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες από τις κυβερνήσεις, ώστε να μην επηρεάζονται από πολιτικές βουλήσεις. Θα πρέπει να υπάρχει σταθερή χρηματική προσφορά, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την επιβάρυνση του λαού με ξένο χρέος. Οι κεντρικές τράπεζες αποθαρρύνονται από το να τυπώνουν χρήμα, και να το χρησιμοποιούν για το καλό του κράτους, είτε άμεσα, είτε ως δάνειο.
Σύμφωνα με άρθρο της Asia Times του 2002, «οι κανόνες της BIS εξυπηρετούν απλά το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, ακόμη και εις βάρος των εθνικών οικονομιών. Η BIS κάνει στα εθνικά τραπεζικά συστήματα αυτό που το ΔΝΤ κάνει στα εθνικά νομισματικά καθεστώτα. Οι εθνικές οικονομίες που πέφτουν θύμα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, δεν εξυπηρετούν πλέον τα εθνικά συμφέροντα».
Η άποψη είναι ότι αν μια κυβέρνηση δανειστεί από δική της κεντρική τράπεζα, αυτό οδηγεί σε πληθωρισμό. Αν δανειστεί όμως από ξένες τράπεζες ή από το ΔΝΤ, αυτό δεν ισχύει. Στη πραγματικότητα όμως όλες οι τράπεζες τυπώνουν τα χρήματα που δανείζουν, είτε είναι ιδιωτικές, είτε κρατικές. Το περισσότερο καινούργιο χρήμα σήμερα προέρχεται από τραπεζικό δανεισμό. Αν το δανειστείς από κρατική κεντρική τράπεζα, είναι σχεδόν πάντα χωρίς επιτόκιο, και αυτό αποδείχθηκε ότι μειώνει το κόστος των δημοσίων προγραμμάτων κατά 50% (μέσο όρο).
Έτσι ακριβώς λειτουργεί το σύστημα της Λιβύης. Και έτσι εξηγείται το πώς η Λιβύη βρίσκει χρήματα για δωρεάν εκπαίδευση και δωρεάν ιατρική περίθαλψη. Έτσι μπορεί και δίνει στα νέα ζευγάρια άτοκα δάνεια ύψους $50.000. Και έτσι βρέθηκαν τα $33 δισ. που έφτιαξαν το πελώριο αρδευτικό έργο στη έρημο. Μάλιστα, οι σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ απειλούν τώρα το συγκεκριμένο έργο.
Άρα, ο πόλεμος είναι για το πετρέλαιο ή για τις τράπεζες; Μπορεί και για τα δυο. Μπορεί και για το νερό. Αν διαθέτει ενέργεια, νερό, και άφθονη πίστωση για να δημιουργήσει υποδομές, τότε ένα κράτος δεν χρειάζεται ξένους δανειστές. Και αυτή είναι η απειλή που προκαλεί η Λιβύη. Το να δείξει στον κόσμο τι είναι δυνατόν να γίνει.
Τα περισσότερα κράτη μπορεί να μην διαθέτουν πετρέλαιο, διαθέτουν όμως νέες τεχνολογίες, που μπορούν να καταστήσουν τις οικονομίες τους μη εξαρτώμενες από το πετρέλαιο, ειδικά αν μπορούν να δανειστούν από κρατικές κεντρικές τράπεζες, μειώνοντας στο μισό τα έξοδά τους.
Η ανεξαρτησία από την εξάρτηση της ενέργειας ελευθερώνει τις χώρες από τα δίχτυα των διεθνών τραπεζιτών, και από την ανάγκη να μετατοπίσουν την παραγωγή της οικονομίας του από την εσωτερική αγορά στη διεθνή αγορά, έτσι ώστε να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
Αν πέσει η κυβέρνηση του Καντάφι, θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν η νέα κεντρική τράπεζα σπεύσει να ενταχθεί στην BIS, και αν η εθνικοποιημένη πετρελαϊκή βιομηχανία πουληθεί σε επενδυτές, και τέλος αν η ιατρική περίθαλψη αλλά και η παιδεία, συνεχίσουν να είναι δωρεάν…
Το EconomicPolicyJournalγράφει: «Ποτέ άλλοτε δεν ακούστηκε, εν μέσω εξέγερσης, να δημιουργείται μια κεντρική τράπεζα. Άρα δεν μιλάμε για κάποιους άξεστους αντάρτες, και μάλλον υπάρχουν κάποιες πολύ ισχυρές επιρροές…».
Το CNBC αναρωτιέται: «Πρώτη φορά βλέπουμε επαναστατική ομάδα να προχωρά σε δημιουργία κεντρικής τράπεζας εν μέσω εξέγερσης. Πόσο ισχυροί έχουν γίνει αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες;».
Μια άλλη ανωμαλία, σε σχέση με την επίσημη δικαιολογία της επέμβασης της Λιβύη είναι η εξής: Υποτίθεται πως η επέμβαση έγινε για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα στοιχεία όμως άλλα λένε. Σύμφωνα με το Fox News, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επαινεί τη Λιβύη που «έχει κάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα προτεραιότητα, και που προστατεύει νομικά τους πολίτες της».
Μια ρωσική αποστολή ιατρών, αναφέρει σε επίσημη αναφορά της προς τον πρόεδρο Medvedev ότι ελάχιστοι λαοί έχουν τόσες ανέσεις όσες ο λαός της Λιβύης. Διαθέτουν πολύ καλά νοσοκομεία και δωρεάν περίθαλψη. Τα νέα ζευγάρια επιδοτούνται, τα αυτοκίνητα κοστίζουν πολύ φτηνά, τα καύσιμα είναι επίσης φτηνά, οι αγρότες δεν φορολογούνται, κλπ.
Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι προπαγάνδα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Καντάφι έφερε νερό στην έρημο, κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο στην ιστορία, αξίας $33 δισ.
Η εξήγηση ότι όλα έγιναν για το πετρέλαιο είναι επίσης προβληματική. Η χώρα παράγει μόλις το 2% του παγκόσμιου πετρελαίου. Το κενό μπορεί κάλλιστα να αναπληρωθεί από τα αποθεματικά της Σ. Αραβίας. Άρα γιατί αυτή η σπουδή για δημιουργία κεντρικής τράπεζας;
Υπάρχει μια συνέντευξη του Αμερικανού στρατηγού ε.α Wesley Clark, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Όπως λέει ο στρατηγός, το 2001 τον ενημέρωσαν πως η Αμερική σκοπεύει να πολεμήσει με το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, τη Σομαλία, το Σουδάν, το Ιράν, και τη Λιβύη.
Τι κοινό έχουν αυτές οι χώρες; Σε τραπεζικό επίπεδο, καμία τους δεν αποτελεί μέλος της Bank for International Settlements (BIS). Αυτό το στοιχείο τις εξαιρεί από το μακρύ χέρι των ελέγχων της «κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών» της Ελβετίας.
Οι πιο ανυπότακτες όλων είναι η Λιβύη και το Ιράκ. Και οι δυο έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Στο Examiner.com αναφέρεται πως 6 μήνες πριν οι ΗΠΑ μπουν στο Ιράκ, η χώρα είχε προχωρήσει στην αποδοχή ευρώ αντί δολαρίων για το πετρέλαιό της. Αυτή η κίνηση απειλούσε τη παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου ως «πετροδολάριο».
Σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, ο Καντάφι είχε ξεκινήσει προσπάθεια άρνησης του δολαρίου και του ευρώ, και κάλεσε τις αφρικανικές και αραβικές χώρες να πουλάνε πετρέλαιο σε ένα νέο νόμισμα, το χρυσό δηνάριο. Μάλιστα προωθούσε την ιδέα μιας ενωμένης Αφρικής με 200 εκατομμύρια κατοίκους, που θα χρησιμοποιούσε αυτό το νέο νόμισμα. Οι μόνοι αντίθετοι στη πρόταση του ήταν η Νότιος Αφρική και ο επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου. Αυτή η πρωτοβουλία θεωρήθηκε ως απειλή για την οικονομική σταθερότητα του πλανήτη, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την ΕΕ. Ο Καντάφι όμως δεν φάνηκε να πτοείται.
Και έτσι ξαναγυρνάμε στο αίνιγμα της νέας λιβυκής κεντρικής τράπεζας. Όπως αναφέρει το Market Oracle, η κεντρική τράπεζα της Λιβύης είναι 100% κρατική. Η κυβέρνηση τυπώνει το δικό της χρήμα (δηνάριο) μέσω της δικής της τράπεζας. Η χώρα είναι αυτάρκης, διαθέτει πόρους, είναι κυρίαρχη, και συνεπώς μπορεί να ορίζει την οικονομική της μοίρα. Το μεγάλο πρόβλημα των τραπεζικών καρτέλ της παγκοσμιοποίησης είναι ότι για να κάνουν δουλειές με τη Λιβύη, πρέπει να περάσουν από τη κεντρική της τράπεζα, και το εθνικό της νόμισμα, στα οποία όμως δεν έχουν καμιά επιρροή. Για αυτό και η διάλυση αυτής της τράπεζας μπορεί να μην αναφέρεται στις ομιλίες του Ομπάμα και του Σαρκοζί, αλλά σίγουρα αποτελεί βασικό λόγο για την επίθεσή τους στον Καντάφι.
Η Λιβύη δεν διαθέτει μόνο πετρέλαιο. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η κεντρική της τράπεζα έχει περίπου 144 τόνους χρυσού στα θησαυροφυλάκια της. Με αυτόν τον θησαυρό, ποιος χρειάζεται την BIS, ή το ΔΝΤ και τους κανόνες του;
Για αυτό ας εξετάσουμε τους κανόνες της BIS και την επίδρασή τους στις τοπικές οικονομίες. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της BIS, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να έχουν ως κύριο σκοπό τους την σταθερότητα των τιμών. Και θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες από τις κυβερνήσεις, ώστε να μην επηρεάζονται από πολιτικές βουλήσεις. Θα πρέπει να υπάρχει σταθερή χρηματική προσφορά, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την επιβάρυνση του λαού με ξένο χρέος. Οι κεντρικές τράπεζες αποθαρρύνονται από το να τυπώνουν χρήμα, και να το χρησιμοποιούν για το καλό του κράτους, είτε άμεσα, είτε ως δάνειο.
Σύμφωνα με άρθρο της Asia Times του 2002, «οι κανόνες της BIS εξυπηρετούν απλά το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, ακόμη και εις βάρος των εθνικών οικονομιών. Η BIS κάνει στα εθνικά τραπεζικά συστήματα αυτό που το ΔΝΤ κάνει στα εθνικά νομισματικά καθεστώτα. Οι εθνικές οικονομίες που πέφτουν θύμα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, δεν εξυπηρετούν πλέον τα εθνικά συμφέροντα».
Η άποψη είναι ότι αν μια κυβέρνηση δανειστεί από δική της κεντρική τράπεζα, αυτό οδηγεί σε πληθωρισμό. Αν δανειστεί όμως από ξένες τράπεζες ή από το ΔΝΤ, αυτό δεν ισχύει. Στη πραγματικότητα όμως όλες οι τράπεζες τυπώνουν τα χρήματα που δανείζουν, είτε είναι ιδιωτικές, είτε κρατικές. Το περισσότερο καινούργιο χρήμα σήμερα προέρχεται από τραπεζικό δανεισμό. Αν το δανειστείς από κρατική κεντρική τράπεζα, είναι σχεδόν πάντα χωρίς επιτόκιο, και αυτό αποδείχθηκε ότι μειώνει το κόστος των δημοσίων προγραμμάτων κατά 50% (μέσο όρο).
Έτσι ακριβώς λειτουργεί το σύστημα της Λιβύης. Και έτσι εξηγείται το πώς η Λιβύη βρίσκει χρήματα για δωρεάν εκπαίδευση και δωρεάν ιατρική περίθαλψη. Έτσι μπορεί και δίνει στα νέα ζευγάρια άτοκα δάνεια ύψους $50.000. Και έτσι βρέθηκαν τα $33 δισ. που έφτιαξαν το πελώριο αρδευτικό έργο στη έρημο. Μάλιστα, οι σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ απειλούν τώρα το συγκεκριμένο έργο.
Άρα, ο πόλεμος είναι για το πετρέλαιο ή για τις τράπεζες; Μπορεί και για τα δυο. Μπορεί και για το νερό. Αν διαθέτει ενέργεια, νερό, και άφθονη πίστωση για να δημιουργήσει υποδομές, τότε ένα κράτος δεν χρειάζεται ξένους δανειστές. Και αυτή είναι η απειλή που προκαλεί η Λιβύη. Το να δείξει στον κόσμο τι είναι δυνατόν να γίνει.
Τα περισσότερα κράτη μπορεί να μην διαθέτουν πετρέλαιο, διαθέτουν όμως νέες τεχνολογίες, που μπορούν να καταστήσουν τις οικονομίες τους μη εξαρτώμενες από το πετρέλαιο, ειδικά αν μπορούν να δανειστούν από κρατικές κεντρικές τράπεζες, μειώνοντας στο μισό τα έξοδά τους.
Η ανεξαρτησία από την εξάρτηση της ενέργειας ελευθερώνει τις χώρες από τα δίχτυα των διεθνών τραπεζιτών, και από την ανάγκη να μετατοπίσουν την παραγωγή της οικονομίας του από την εσωτερική αγορά στη διεθνή αγορά, έτσι ώστε να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
Αν πέσει η κυβέρνηση του Καντάφι, θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν η νέα κεντρική τράπεζα σπεύσει να ενταχθεί στην BIS, και αν η εθνικοποιημένη πετρελαϊκή βιομηχανία πουληθεί σε επενδυτές, και τέλος αν η ιατρική περίθαλψη αλλά και η παιδεία, συνεχίσουν να είναι δωρεάν…
ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
http://wwww.poetrysymposium.gr
Βραβεία Ποίησης 2010
Το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης των τριάντα χρόνων του θεσμού, θεσπίζει ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή.
Τα βραβεία θα αφορούν σε βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.
Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν μετά την 31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010.
Διαδικασία
Η Οργανωτική Επιτροπή θα ενημερώνεται για τις τρέχουσες ποιητικές εκδόσεις και προκειμένου να επιλέξει τους επικρατέστερους, κατά την κρίση της, υποψήφιους, θα λαμβάνει υπόψη της όλη, κατά το δυνατόν, την εκδοτική ποιητική παραγωγή του έτους. Όμως, επειδή είναι πιθανόν είτε να διαλάθει την προσοχή της κάποια εκδοτική προσπάθεια, είτε το βιβλίο να μην περιλαμβάνει στοιχεία σχετικά με την ημερομηνία γέννησης του ποιητή, οι νέοι δημιουργοί που πληρούν τα κριτήρια παρακαλούνται να αποστέλλουν δύο (2) αντίτυπα του βιβλίου τους έως την 30ή Απριλίου κάθε έτους στην ταχυδρομική διεύθυνση του Συμποσίου Ποίησης: Συμπόσιο Ποίησης, Τ.Θ. 1142, 26110 Πάτρα, μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό τους στο οποίο θα περιλαμβάνονται ημερομηνία γέννησης και στοιχεία επικοινωνίας.
Οι είκοσι καλύτερες συλλογές, κατά ανώτατο όριο, σύμφωνα με την κρίση της ΟΕ, θα αποτελούν τον τελικό προς βράβευση κατάλογο και θα δημοσιοποιούνται στην ιστοσελίδα του Συμποσίου από τις 15 Μαΐου κάθε έτους. Ποιήματα από τις επιλεγείσες συλλογές θα διαβάζονται κατά τη διάρκεια των εργασιών του αντίστοιχου Συμποσίου Ποίησης.
Η τελική επιλογή των τριών (3) πρώτων συλλογών που θα βραβεύονται με 1ο, 2ο και 3ο βραβείο θα γίνεται με ψηφοφορία μεταξύ των συνέδρων του Συμπoσίου Ποίησης, και της Οργανωτικής Επιτροπής. Η ψηφοφορία θα διεξάγεται μετά την ολοκλήρωση των ποιητικών αναγνώσεων, με το πέρας της πρωινής συνεδρίας του Σαββάτου (λ.χ. στις 2/7/2011 στο επόμενο Συμπόσιο).
Η απονομή θα γίνεται με τη λήξη των εργασιών του Συμποσίου (λ.χ. το μεσημέρι της Κυριακής 3/7/2011 στο επόμενο Συμπόσιο). Οι τρεις βραβευθέντες θα παρουσιάζονται από κριτικούς στο επόμενο μετά τις βραβεύσεις Συμπόσιο Ποίησης, ενώ ποιήματά τους θα δημοσιεύονται στα Πρακτικά του και θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα του Συμποσίου, www.poetrysymposium.gr.
Το 31ο Συμπόσιο Ποίησης θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, 30/6-3/7/2011.
Βραβεία Ποίησης 2010
Τελικός κατάλογος υποψηφιοτήτων για τα Βραβεία Ποίησης (1ο, 2ο και 3ο)
καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή 2010
Πάνος Δρακόπουλος, Ελεύθερη αγορά, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Χρήστος Κούκης, Μετά την ομορφιά, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βαγγέλης Λουλαδάκης, Μικρές μελέτες, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ανέστης Μελιδώνης, Αστέρια από χαρτί, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βασίλης Νούλας, Η κατασκευή της φωλιάς, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ευτυχία Παναγιώτου, Μαύρη Μωραλίνα, εκδόσεις Κέδρος
Θοδωρής Παπαϊωάννου, Τσάρκα στο άυλο, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, Συμεών Βάλας, εκδόσεις Μελάνι
Βασίλης Παυλίδης, Ιδιόλεκτο, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Θοδωρής Ρακόπουλος, Φαγιούμ, εκδόσεις Μανδραγόρας
Τα ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή που θέσπισε το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης των τριάντα χρόνων του θεσμού, αφορούν βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.
Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν μετά την 31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010.
Η Οργανωτική Επιτροπή κατέληξε στον τελικό κατάλογο υποψηφιοτήτων για τα βραβεία 2010, λαμβάνοντας υπόψη της τις συλλογές που υποβλήθηκαν, μετά από ανοιχτή προκήρυξη για την αποστολή βιβλίων στη διεύθυνση του Συμποσίου (Τ.Θ. 1142, Τ.Κ.26110, Πάτρα), αλλά και όλη, κατά το δυνατόν, την εκδοτική ποιητική παραγωγή του έτους
Η τελική επιλογή των τριών (3) πρώτων συλλογών που θα βραβευθούν με 1ο, 2ο και 3ο βραβείο θα γίνει με ψηφοφορία μεταξύ των συνέδρων του Συμπoσίου Ποίησης, και της Οργανωτικής Επιτροπής.
Ποιήματα από τις επιλεγείσες συλλογές έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Συμποσίου Ποίησης, www.poetrysymposium.gr, και θα διαβαστούν κατά τη διάρκεια των εργασιών του 31ου Συμποσίου. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μετά την ολοκλήρωση των ποιητικών αναγνώσεων, με το πέρας της πρωινής συνεδρίας του Σαββάτου, 2/7/2011.
Η απονομή θα γίνει με τη λήξη των εργασιών του Συμποσίου, το μεσημέρι της Κυριακής 3/7/2011. Οι τρεις βραβευθέντες θα παρουσιαστούν από κριτικούς στο 32ο Συμπόσιο Ποίησης, και ποιήματά τους θα δημοσιευτούν στα Πρακτικά του και θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα του Συμποσίου.
Το Τριακοστό Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης, με θέμα Ποίηση και Κρίση, θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, 30/6 – 3/7/2011.
Οργανωτική Επιτροπή του Συμποσίου Ποίησης
Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών
Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας»
Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής
Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής
Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων
Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο
Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής
Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας»
Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός
Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας
Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος
Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής
Επίτιμος Πρόεδρος
Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός
Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών
ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
http://www.poetrysymposium.gr
Ποίηση και Κρίση
Πάτρα 30 Ιουνίου − 3 Ιουλίου 2011
Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών
Το Τριακοστό Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης αφιερώνεται
στον Ανδρέα Μπελεζίνη και στο Δημήτρη Κατσαγάνη
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΕΜΠΤΗ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Χρίστος Αλεξίου
Α΄ ΜΕΡΟΣ
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΜΝΕΙΑ
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Ανδρέας Μπελεζίνης: Άγαλμα ανθρώπου
• Σωτήρης Σαράκης: Η κρίση και η ποίηση του Δημήτρη Ι. Κατσαγάνη
Β΄ ΜΕΡΟΣ
ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΕΣ: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
Εκδήλωση στο Κτήμα Παρπαρούση
Συνδιοργάνωση με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και τις εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ
• Μικρή εισαγωγή στο έργο τους: Αλέξης Λυκουργιώτης, Οδυσσέας Ελύτης – Ξένη Σκαρτσή, Νίκος Γκάτσος
• Ποιήματα απαγγέλλουν ο Γιάννης Βόγλης, η Ασπασία Λυκουργιώτη και η Αλεξία Μπουλούκου
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Πρωί, 09.30
Πρόεδροι: Γεώργιος Παναγιωτάκης, Σωκράτης Λ. Σκαρτσής
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Γιάννης Δάλλας, ποιητής, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων: Η κρίση της ποίησης και η ποίηση της κρίσης
• Λύντια Στεφάνου: Κείμενα κρίσης και κείμενα για την κρίση
• Αλέξης Ζήρας: Τα όρια των λογοτεχνικών ειδών και η κρίση της ποιητικής μορφής
• Ρούλα Κακλαμανάκη, ποιήτρια: Ορατές και αόρατες διαστάσεις ανάμεσα στην ποίηση και στην κρίση
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
• Παναγιώτης Ιωαννίδης, ποιητής: Πότε (δεν) βρίσκεται σε κρίση η ποίηση;
• Πάτροκλος Λεβεντόπουλος, ποιητής: Η γλώσσα στην ποίηση της κρίσης: γλώσσα διαφυγής ή γλώσσα της ευθύνης;
Συζήτηση – Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Βασίλης Νούλας, Θοδωρής Παπαϊωάννου, Βασίλης Παυλίδης
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Σάββας Μιχαήλ
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Γιάννης Βόγλης, ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας: Η κρίση στην αρχαία ελληνική τραγωδία
• Μιχάλης Γ. Μερακλής: Η μετάβαση από τον 5ο στον 4ο π.Χ. αιώνα και ο Ευριπίδης
• Άννα Ποταμιάνου, δρ φιλολογίας, διδάσκουσα Ψυχαναλύτρια της Εταιρείας Παρισίων και της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας: Στα ίχνη της ανθρώπινης δημιουργικότητος
• Αντιγόνη Σαμέλα, ιστορικός: Ποίηση σε πρώτο πρόσωπο σε εποχές κρίσης: Ιστορικά παραδείγματα από την Αίγυπτo της εποχής του Μεσοβασιλείου και από την Ανατολική Μεσόγειο της ύστερης αρχαιότητας
• Μιχάλης Σκούλλος, καθηγητής Χημείας Περιβάλλοντος Πανεπιστημίου Αθηνών: Περιβάλλον, Κρίση, Ποίηση
Συζήτηση − Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Πάνος Δρακόπουλος, Βαγγέλης Λουλαδάκης, Ανέστης Μελιδώνης, Θοδωρής Ρακόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ
Πρωί, 09.30
Πρόεδρος: Μιχάλης Γ. Μερακλής
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Σάββας Μιχαήλ: Κρίση – Ποίηση – το Μέλλον
• Σπήλιος Αργυρόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Η ποίηση στην αναμπουμπούλα χαίρεται
• Δημήτρης Κοσμόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Η μαρτυρία των ποιητών και το μαρτύριο του κόσμου
• Γιώργος Μπλάνας, ποιητής: Η ποίηση ως παράγων διαχείρισης των ιστορικών κρίσεων
• Κώστας Βούλγαρης, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας: Το τέλος μιας «κοινωνικής εποχής». Μήπως η ποίηση προηγήθηκε πάλι;
• Βαγγέλης Κάσσος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Το κραχ της πραγματικότητας και οι ποιητές της νεότερης γενιάς
Συζήτηση − Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Χρήστος Κούκης, Ευτυχία Παναγιώτου, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Αλέξης Ζήρας
ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΠΟΙΗΤΕΣ
• Φώτης Δημητρακόπουλος: Νίκος Ορφανίδης
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Αλέκος Φλωράκης
• Χρίστος Αλεξίου: Άμυ Μιμς
• Αλέξης Ζήρας: Ιωσήφ Βεντούρας
• Αλέξανδρος Αραμπατζής: Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου
• Θωμάς Τσαλαπάτης: Γιώργος Πρεβεδουράκης
• Κώστας Κρεμμύδας: Χάρης Μελιτάς
• Ξένη Σκαρτσή: Σέργιος Μαυροκέφαλος
• Χρίστος Αλεξίου: Ηλίας Μαργιόλας
• Χρίστος Αλεξίου: Άννα Ραχιώτη
• Μαθητές του Εργαστηρίου του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος» διαβάζουν ποιήματά τους
Προλογίζει ο Ξάνθος Μαϊντάς
ΚΥΡΙΑΚΗ
Πρωί, 9.30
Πρόεδρος: Θανάσης Νάκας
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Χρίστος Αλεξίου: Πολιτισμικές κρίσεις. Ελπίδες και απογοητεύσεις στην ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα
• Γιάννης Ζέρβας, ποιητής, μεταφραστής, ψυχίατρος: Ο ποιητής ως κρίση και ως αντίδοτο
• Βασίλης Καλαμαράς, ποιητής, δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου: Άνθισαν ματαίως; Άνθη της ποίησης και «αγκάθια» της κριτικής
• Νίκος Ορφανίδης, ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, δρ φιλοσοφίας: Η ποίηση ως τόπος ανταρσίας, απόδρασης, διαφυγής και καταφυγής
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
• Ελένη Καρασαββίδου, λογοτέχνιδα, εκπαιδευτικός: Η Αμερικάνικη ποίηση του ’60: η ποίηση ως αντίλογος σε μια πολύπλευρη κρίση
• Χρήστος Γιαννακός, ποιητής, συγγραφέας: Ποια η αξία του ποιητικού λόγου μέσ’ στην κρίση αξιών;
Απονομή 1ου, 2ου και 3ου Βραβείου Ποίησης
βιβλίου νέου ποιητή 2010 του Συμποσίου Ποίησης
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών • Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας» • Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων • Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο • Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής • Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας» • Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου • Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός • Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών • Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών • Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας • Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος • Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής
Επίτιμος Πρόεδρος
Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
Θεώνη Πουλή, Υπεύθυνη Γραμματείας (νηπιαγωγός) – Ιωάννα Μουστάκα (πτυχιούχος ΑΤΕΙ) – Ιωάννα Μπαρούτα (νηπιαγωγός) – Ελένη Σταυροπούλου, (φοιτήτρια φιλολογίας) – Κατερίνα Τσιούμα (μεταπτυχιακή φοιτήτρια φιλολογίας): Υποδοχή και Εγγραφή Συνέδρων, Γραμματεία Συνεδριάσεων, Βιβλία συνέδρων • Γιάννης Χατζηπανταζής: Υπεύθυνος δικτυακού τόπου Συμποσίου • Θωμάς Παπαστεργίου (μεταπτυχιακός φοιτητής): Φωτογραφικό αρχείο
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το Συμπόσιο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη. • Όλα τα μέλη του Συμποσίου είναι ισότιμα. • Οι σύνεδροι έχουν (κατά προτεραιότητα έναντι των ακροατών) το δικαίωμα ερώτησης, και παρέμβασης 5΄ στις εισηγήσεις (πρέπει όμως τη σχετική πρόθεσή τους να τη δηλώσουν στη Γραμματεία). Η δημοσίευσή τους αποφασίζεται από την Ο.Ε. • Η Γραμματεία βρίσκεται στη διάθεση των μελών του Συμποσίου καθ’ όλη τη διάρκεια των συνεδριάσεων. • Παρακαλούνται τα μέλη του Συμποσίου να δηλώνουν τα στοιχεία τους σ’ αυτήν κατά την άφιξή τους • Κατά τη διάρκεια του τετραημέρου θα λειτουργεί βιβλιοπωλείο • Τα μέλη του Συμποσίου μπορούν να εκθέτουν βιβλία, φωτοτυπίες έργων ή ανακοινώσεις τους στο χώρο του Συμποσίου (μετά από συνεννόηση με τη Γραμματεία). • Τα έξοδα συμμετοχής στο Συμπόσιο ανέρχονται στο ποσό των 30€. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται και η παραλαβή του τόμου των Πρακτικών στο χώρο του Συμποσίου (η ταχυδρομική αποστολή των Πρακτικών επιβαρύνεται με επιπλέον κόστος 5€). • Πληροφορίες για τους εκδοτικούς οίκους από τους οποίους μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να προμηθευτούν Πρακτικά προηγούμενων Συμποσίων, καθώς και τις εκδόσεις του Συμποσίου Ποίησης, θα βρουν στην ιστοσελίδα του, http://www.poetrysymposium.gr.
Διεύθυνση Συμποσίου: Τ.Θ. 1142, Τ.Κ. 26110, Πάτρα, τηλ. 2610 991343, 210 9339192, ηλ. δ/νση: info@poetrysymposium.gr
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
1. Ξενοδοχεία: Rion Beach, Γ΄ κατηγ., στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 991421-2 ● Porto Rio, Α΄ κατηγ. στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 992102 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 9918 01 ● Castello, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992957 ● Γεώργιος, Γ΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992627 ● Απόλλων, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 990426 ● Αστήρ, Α΄ κατηγ., Πάτρα, τηλ. 2610 277502, 2610 279812 ● Δελφίνι, Γ΄ κατηγ., στην Τερψιθέα, τηλ. 2610 421001-5 ● Τζάκι, Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 453960 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 991801 ● Ροδινή, Ψαθόπυργος, τηλ. 2610 931300.
2. Εστιατόρια: Σ’ ολόκληρη την παραλία του Ρίου και της Πάτρας και στο εσωτερικό του Ρίου και στους κοντινούς στη θάλασσα δρόμους της Πάτρας λειτουργούν διάφορα εστιατόρια.
3. Χρήσιμα τηλέφωνα: Τουριστική Αστυνομία: 2610 276998, 2610 451833, Πρακτορείο ΚΤΕΛ: 2610623887-8, Πρακτορείο ΟΣΕ: 2610639108-9, Ραδιοταξί: 18300, 2610 450000.
4. Το λεωφορείο αρ. 6 ξεκινά από τη γωνία Κορίνθου-Ερμού στην Πάτρα, συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο και φτάνει στο Ρίο.
5. Πληροφορίες για το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και την πρόσβαση σ’ αυτό: http://www.confer.upatras.gr.
Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών
Η ανακοίνωση αυτή είναι και πρόσκληση στο Συμπόσιο
Βραβεία Ποίησης 2010
Το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης των τριάντα χρόνων του θεσμού, θεσπίζει ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή.
Τα βραβεία θα αφορούν σε βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.
Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν μετά την 31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010.
Διαδικασία
Η Οργανωτική Επιτροπή θα ενημερώνεται για τις τρέχουσες ποιητικές εκδόσεις και προκειμένου να επιλέξει τους επικρατέστερους, κατά την κρίση της, υποψήφιους, θα λαμβάνει υπόψη της όλη, κατά το δυνατόν, την εκδοτική ποιητική παραγωγή του έτους. Όμως, επειδή είναι πιθανόν είτε να διαλάθει την προσοχή της κάποια εκδοτική προσπάθεια, είτε το βιβλίο να μην περιλαμβάνει στοιχεία σχετικά με την ημερομηνία γέννησης του ποιητή, οι νέοι δημιουργοί που πληρούν τα κριτήρια παρακαλούνται να αποστέλλουν δύο (2) αντίτυπα του βιβλίου τους έως την 30ή Απριλίου κάθε έτους στην ταχυδρομική διεύθυνση του Συμποσίου Ποίησης: Συμπόσιο Ποίησης, Τ.Θ. 1142, 26110 Πάτρα, μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό τους στο οποίο θα περιλαμβάνονται ημερομηνία γέννησης και στοιχεία επικοινωνίας.
Οι είκοσι καλύτερες συλλογές, κατά ανώτατο όριο, σύμφωνα με την κρίση της ΟΕ, θα αποτελούν τον τελικό προς βράβευση κατάλογο και θα δημοσιοποιούνται στην ιστοσελίδα του Συμποσίου από τις 15 Μαΐου κάθε έτους. Ποιήματα από τις επιλεγείσες συλλογές θα διαβάζονται κατά τη διάρκεια των εργασιών του αντίστοιχου Συμποσίου Ποίησης.
Η τελική επιλογή των τριών (3) πρώτων συλλογών που θα βραβεύονται με 1ο, 2ο και 3ο βραβείο θα γίνεται με ψηφοφορία μεταξύ των συνέδρων του Συμπoσίου Ποίησης, και της Οργανωτικής Επιτροπής. Η ψηφοφορία θα διεξάγεται μετά την ολοκλήρωση των ποιητικών αναγνώσεων, με το πέρας της πρωινής συνεδρίας του Σαββάτου (λ.χ. στις 2/7/2011 στο επόμενο Συμπόσιο).
Η απονομή θα γίνεται με τη λήξη των εργασιών του Συμποσίου (λ.χ. το μεσημέρι της Κυριακής 3/7/2011 στο επόμενο Συμπόσιο). Οι τρεις βραβευθέντες θα παρουσιάζονται από κριτικούς στο επόμενο μετά τις βραβεύσεις Συμπόσιο Ποίησης, ενώ ποιήματά τους θα δημοσιεύονται στα Πρακτικά του και θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα του Συμποσίου, www.poetrysymposium.gr.
Το 31ο Συμπόσιο Ποίησης θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, 30/6-3/7/2011.
Βραβεία Ποίησης 2010
Τελικός κατάλογος υποψηφιοτήτων για τα Βραβεία Ποίησης (1ο, 2ο και 3ο)
καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή 2010
Πάνος Δρακόπουλος, Ελεύθερη αγορά, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Χρήστος Κούκης, Μετά την ομορφιά, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βαγγέλης Λουλαδάκης, Μικρές μελέτες, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ανέστης Μελιδώνης, Αστέρια από χαρτί, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βασίλης Νούλας, Η κατασκευή της φωλιάς, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ευτυχία Παναγιώτου, Μαύρη Μωραλίνα, εκδόσεις Κέδρος
Θοδωρής Παπαϊωάννου, Τσάρκα στο άυλο, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, Συμεών Βάλας, εκδόσεις Μελάνι
Βασίλης Παυλίδης, Ιδιόλεκτο, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Θοδωρής Ρακόπουλος, Φαγιούμ, εκδόσεις Μανδραγόρας
Τα ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή που θέσπισε το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης των τριάντα χρόνων του θεσμού, αφορούν βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.
Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν μετά την 31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010.
Η Οργανωτική Επιτροπή κατέληξε στον τελικό κατάλογο υποψηφιοτήτων για τα βραβεία 2010, λαμβάνοντας υπόψη της τις συλλογές που υποβλήθηκαν, μετά από ανοιχτή προκήρυξη για την αποστολή βιβλίων στη διεύθυνση του Συμποσίου (Τ.Θ. 1142, Τ.Κ.26110, Πάτρα), αλλά και όλη, κατά το δυνατόν, την εκδοτική ποιητική παραγωγή του έτους
Η τελική επιλογή των τριών (3) πρώτων συλλογών που θα βραβευθούν με 1ο, 2ο και 3ο βραβείο θα γίνει με ψηφοφορία μεταξύ των συνέδρων του Συμπoσίου Ποίησης, και της Οργανωτικής Επιτροπής.
Ποιήματα από τις επιλεγείσες συλλογές έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Συμποσίου Ποίησης, www.poetrysymposium.gr, και θα διαβαστούν κατά τη διάρκεια των εργασιών του 31ου Συμποσίου. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μετά την ολοκλήρωση των ποιητικών αναγνώσεων, με το πέρας της πρωινής συνεδρίας του Σαββάτου, 2/7/2011.
Η απονομή θα γίνει με τη λήξη των εργασιών του Συμποσίου, το μεσημέρι της Κυριακής 3/7/2011. Οι τρεις βραβευθέντες θα παρουσιαστούν από κριτικούς στο 32ο Συμπόσιο Ποίησης, και ποιήματά τους θα δημοσιευτούν στα Πρακτικά του και θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα του Συμποσίου.
Το Τριακοστό Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης, με θέμα Ποίηση και Κρίση, θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, 30/6 – 3/7/2011.
Οργανωτική Επιτροπή του Συμποσίου Ποίησης
Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών
Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας»
Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής
Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής
Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων
Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο
Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής
Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας»
Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός
Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας
Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος
Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής
Επίτιμος Πρόεδρος
Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός
Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών
ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
http://www.poetrysymposium.gr
Ποίηση και Κρίση
Πάτρα 30 Ιουνίου − 3 Ιουλίου 2011
Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών
Το Τριακοστό Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης αφιερώνεται
στον Ανδρέα Μπελεζίνη και στο Δημήτρη Κατσαγάνη
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΕΜΠΤΗ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Χρίστος Αλεξίου
Α΄ ΜΕΡΟΣ
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΜΝΕΙΑ
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Ανδρέας Μπελεζίνης: Άγαλμα ανθρώπου
• Σωτήρης Σαράκης: Η κρίση και η ποίηση του Δημήτρη Ι. Κατσαγάνη
Β΄ ΜΕΡΟΣ
ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΕΣ: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
Εκδήλωση στο Κτήμα Παρπαρούση
Συνδιοργάνωση με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και τις εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ
• Μικρή εισαγωγή στο έργο τους: Αλέξης Λυκουργιώτης, Οδυσσέας Ελύτης – Ξένη Σκαρτσή, Νίκος Γκάτσος
• Ποιήματα απαγγέλλουν ο Γιάννης Βόγλης, η Ασπασία Λυκουργιώτη και η Αλεξία Μπουλούκου
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Πρωί, 09.30
Πρόεδροι: Γεώργιος Παναγιωτάκης, Σωκράτης Λ. Σκαρτσής
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Γιάννης Δάλλας, ποιητής, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων: Η κρίση της ποίησης και η ποίηση της κρίσης
• Λύντια Στεφάνου: Κείμενα κρίσης και κείμενα για την κρίση
• Αλέξης Ζήρας: Τα όρια των λογοτεχνικών ειδών και η κρίση της ποιητικής μορφής
• Ρούλα Κακλαμανάκη, ποιήτρια: Ορατές και αόρατες διαστάσεις ανάμεσα στην ποίηση και στην κρίση
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
• Παναγιώτης Ιωαννίδης, ποιητής: Πότε (δεν) βρίσκεται σε κρίση η ποίηση;
• Πάτροκλος Λεβεντόπουλος, ποιητής: Η γλώσσα στην ποίηση της κρίσης: γλώσσα διαφυγής ή γλώσσα της ευθύνης;
Συζήτηση – Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Βασίλης Νούλας, Θοδωρής Παπαϊωάννου, Βασίλης Παυλίδης
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Σάββας Μιχαήλ
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Γιάννης Βόγλης, ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας: Η κρίση στην αρχαία ελληνική τραγωδία
• Μιχάλης Γ. Μερακλής: Η μετάβαση από τον 5ο στον 4ο π.Χ. αιώνα και ο Ευριπίδης
• Άννα Ποταμιάνου, δρ φιλολογίας, διδάσκουσα Ψυχαναλύτρια της Εταιρείας Παρισίων και της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας: Στα ίχνη της ανθρώπινης δημιουργικότητος
• Αντιγόνη Σαμέλα, ιστορικός: Ποίηση σε πρώτο πρόσωπο σε εποχές κρίσης: Ιστορικά παραδείγματα από την Αίγυπτo της εποχής του Μεσοβασιλείου και από την Ανατολική Μεσόγειο της ύστερης αρχαιότητας
• Μιχάλης Σκούλλος, καθηγητής Χημείας Περιβάλλοντος Πανεπιστημίου Αθηνών: Περιβάλλον, Κρίση, Ποίηση
Συζήτηση − Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Πάνος Δρακόπουλος, Βαγγέλης Λουλαδάκης, Ανέστης Μελιδώνης, Θοδωρής Ρακόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ
Πρωί, 09.30
Πρόεδρος: Μιχάλης Γ. Μερακλής
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Σάββας Μιχαήλ: Κρίση – Ποίηση – το Μέλλον
• Σπήλιος Αργυρόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Η ποίηση στην αναμπουμπούλα χαίρεται
• Δημήτρης Κοσμόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Η μαρτυρία των ποιητών και το μαρτύριο του κόσμου
• Γιώργος Μπλάνας, ποιητής: Η ποίηση ως παράγων διαχείρισης των ιστορικών κρίσεων
• Κώστας Βούλγαρης, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας: Το τέλος μιας «κοινωνικής εποχής». Μήπως η ποίηση προηγήθηκε πάλι;
• Βαγγέλης Κάσσος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Το κραχ της πραγματικότητας και οι ποιητές της νεότερης γενιάς
Συζήτηση − Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Χρήστος Κούκης, Ευτυχία Παναγιώτου, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Αλέξης Ζήρας
ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΠΟΙΗΤΕΣ
• Φώτης Δημητρακόπουλος: Νίκος Ορφανίδης
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Αλέκος Φλωράκης
• Χρίστος Αλεξίου: Άμυ Μιμς
• Αλέξης Ζήρας: Ιωσήφ Βεντούρας
• Αλέξανδρος Αραμπατζής: Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου
• Θωμάς Τσαλαπάτης: Γιώργος Πρεβεδουράκης
• Κώστας Κρεμμύδας: Χάρης Μελιτάς
• Ξένη Σκαρτσή: Σέργιος Μαυροκέφαλος
• Χρίστος Αλεξίου: Ηλίας Μαργιόλας
• Χρίστος Αλεξίου: Άννα Ραχιώτη
• Μαθητές του Εργαστηρίου του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος» διαβάζουν ποιήματά τους
Προλογίζει ο Ξάνθος Μαϊντάς
ΚΥΡΙΑΚΗ
Πρωί, 9.30
Πρόεδρος: Θανάσης Νάκας
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Χρίστος Αλεξίου: Πολιτισμικές κρίσεις. Ελπίδες και απογοητεύσεις στην ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα
• Γιάννης Ζέρβας, ποιητής, μεταφραστής, ψυχίατρος: Ο ποιητής ως κρίση και ως αντίδοτο
• Βασίλης Καλαμαράς, ποιητής, δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου: Άνθισαν ματαίως; Άνθη της ποίησης και «αγκάθια» της κριτικής
• Νίκος Ορφανίδης, ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, δρ φιλοσοφίας: Η ποίηση ως τόπος ανταρσίας, απόδρασης, διαφυγής και καταφυγής
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
• Ελένη Καρασαββίδου, λογοτέχνιδα, εκπαιδευτικός: Η Αμερικάνικη ποίηση του ’60: η ποίηση ως αντίλογος σε μια πολύπλευρη κρίση
• Χρήστος Γιαννακός, ποιητής, συγγραφέας: Ποια η αξία του ποιητικού λόγου μέσ’ στην κρίση αξιών;
Απονομή 1ου, 2ου και 3ου Βραβείου Ποίησης
βιβλίου νέου ποιητή 2010 του Συμποσίου Ποίησης
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών • Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας» • Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων • Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο • Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής • Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας» • Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου • Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός • Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών • Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών • Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας • Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος • Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής
Επίτιμος Πρόεδρος
Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
Θεώνη Πουλή, Υπεύθυνη Γραμματείας (νηπιαγωγός) – Ιωάννα Μουστάκα (πτυχιούχος ΑΤΕΙ) – Ιωάννα Μπαρούτα (νηπιαγωγός) – Ελένη Σταυροπούλου, (φοιτήτρια φιλολογίας) – Κατερίνα Τσιούμα (μεταπτυχιακή φοιτήτρια φιλολογίας): Υποδοχή και Εγγραφή Συνέδρων, Γραμματεία Συνεδριάσεων, Βιβλία συνέδρων • Γιάννης Χατζηπανταζής: Υπεύθυνος δικτυακού τόπου Συμποσίου • Θωμάς Παπαστεργίου (μεταπτυχιακός φοιτητής): Φωτογραφικό αρχείο
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το Συμπόσιο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη. • Όλα τα μέλη του Συμποσίου είναι ισότιμα. • Οι σύνεδροι έχουν (κατά προτεραιότητα έναντι των ακροατών) το δικαίωμα ερώτησης, και παρέμβασης 5΄ στις εισηγήσεις (πρέπει όμως τη σχετική πρόθεσή τους να τη δηλώσουν στη Γραμματεία). Η δημοσίευσή τους αποφασίζεται από την Ο.Ε. • Η Γραμματεία βρίσκεται στη διάθεση των μελών του Συμποσίου καθ’ όλη τη διάρκεια των συνεδριάσεων. • Παρακαλούνται τα μέλη του Συμποσίου να δηλώνουν τα στοιχεία τους σ’ αυτήν κατά την άφιξή τους • Κατά τη διάρκεια του τετραημέρου θα λειτουργεί βιβλιοπωλείο • Τα μέλη του Συμποσίου μπορούν να εκθέτουν βιβλία, φωτοτυπίες έργων ή ανακοινώσεις τους στο χώρο του Συμποσίου (μετά από συνεννόηση με τη Γραμματεία). • Τα έξοδα συμμετοχής στο Συμπόσιο ανέρχονται στο ποσό των 30€. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται και η παραλαβή του τόμου των Πρακτικών στο χώρο του Συμποσίου (η ταχυδρομική αποστολή των Πρακτικών επιβαρύνεται με επιπλέον κόστος 5€). • Πληροφορίες για τους εκδοτικούς οίκους από τους οποίους μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να προμηθευτούν Πρακτικά προηγούμενων Συμποσίων, καθώς και τις εκδόσεις του Συμποσίου Ποίησης, θα βρουν στην ιστοσελίδα του, http://www.poetrysymposium.gr.
Διεύθυνση Συμποσίου: Τ.Θ. 1142, Τ.Κ. 26110, Πάτρα, τηλ. 2610 991343, 210 9339192, ηλ. δ/νση: info@poetrysymposium.gr
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
1. Ξενοδοχεία: Rion Beach, Γ΄ κατηγ., στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 991421-2 ● Porto Rio, Α΄ κατηγ. στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 992102 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 9918 01 ● Castello, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992957 ● Γεώργιος, Γ΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992627 ● Απόλλων, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 990426 ● Αστήρ, Α΄ κατηγ., Πάτρα, τηλ. 2610 277502, 2610 279812 ● Δελφίνι, Γ΄ κατηγ., στην Τερψιθέα, τηλ. 2610 421001-5 ● Τζάκι, Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 453960 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 991801 ● Ροδινή, Ψαθόπυργος, τηλ. 2610 931300.
2. Εστιατόρια: Σ’ ολόκληρη την παραλία του Ρίου και της Πάτρας και στο εσωτερικό του Ρίου και στους κοντινούς στη θάλασσα δρόμους της Πάτρας λειτουργούν διάφορα εστιατόρια.
3. Χρήσιμα τηλέφωνα: Τουριστική Αστυνομία: 2610 276998, 2610 451833, Πρακτορείο ΚΤΕΛ: 2610623887-8, Πρακτορείο ΟΣΕ: 2610639108-9, Ραδιοταξί: 18300, 2610 450000.
4. Το λεωφορείο αρ. 6 ξεκινά από τη γωνία Κορίνθου-Ερμού στην Πάτρα, συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο και φτάνει στο Ρίο.
5. Πληροφορίες για το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και την πρόσβαση σ’ αυτό: http://www.confer.upatras.gr.
Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών
Η ανακοίνωση αυτή είναι και πρόσκληση στο Συμπόσιο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)