Με την αυγή της ΄Άνοιξης γιορτάζουν παγκοσμίως οι γυναίκες.
Μια επιταγή ανεξόφλητη, στο ήμισυ του ουρανού.
Η γυναίκα πλάστηκε Σύμφωνα με τη Βίβλο από μια πλευρά του άνδρα όταν διαπίστωσε ο Δημιουργός πως δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος του και του έδωσε βοηθό «ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον, ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν».
Ξεκινάει λοιπόν κατά τη Γραφή ο βίος της γυναίκας ως βοηθός του άνδρα κατά κύριο λόγο και ως συντροφιά του για να μην είναι μόνος και πλήττει.
Όμως στην πορεία πέρα από βοηθός και παρέα του άνδρα έγινε συνεργάτης, σύντροφος, συνεταίρος και συνδημιουργός του όντος.
Προχώρησε μέσα από τις συμπληγάδες της κοινωνικής απομόνωσης που την είχαν καταδικάσει σε ένοικο του γυναικωνίτη και με αγώνες και θυσίες κέρδισε την ανεξαρτησία , την ισοτιμία της με τον άνδρα, την αναγνώριση των δικαιωμάτων της και στην πλήρη εξίσωσή της σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Βέβαια δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι οι γυναίκες συνεχίζουν να δεινοπαθούν σε χώρες θεοκρατικών καθεστώτων που την θέλουν μηχανισμό αναπαραγωγής και σεξουαλικής ικανοποίησης του άνδρα. Εκεί ο σύζυγος, ο αδελφός και ο πατέρας είναι ικανοί να της αφαιρέσουν τη ζωή εάν κρίνουν ότι παρέβη τους νόμους της θρησκείας ή της φυλής.
Η καθιέρωση της παγκόσμιας ημέρας εορτασμού θέλει ασφαλώς να τονίσει και να υπενθυμίσει τις υποχρεώσεις της κοινωνίας απέναντί της, όμως σε πολλές χώρες ατυχώς θα χρειαστούν πολλοί αγώνες και αιώνες ακόμη για να αποκτήσει τα δικαιώματα τα οποία απολαμβάνουν οι άλλες γυναίκες στον υπόλοιπο κόσμο σήμερα.
Βέβαια για μας τους «πολιτισμένους» δεν έπαψε η γυναίκα να είναι αντικείμενο του πόθου και των ορέξεών μας.
Όταν ακόμη και σήμερα η εικόνα του γυμνού ή ημίγυμνου γυναικείου σώματος χρησιμοποιείται για την πρόκληση ενδιαφέροντος αγοράς ενός αυτοκινήτου, ή και ελαστικών μ’ αυτή την ενέργεια συνεχίζουμε να υποτιμούμε και να υποβαθμίζουμε τη θέση της ως το ισότιμο της κοινωνίας μας.
Συνεχίζει ακόμη και σήμερα να υπάρχει το σκλαβοπάζαρο γυναικών κυρίως από τις ανατολικές χώρες για σεξουαλική εκμετάλλευση. Είναι στίγματα της κοινωνίας μας που πρέπει να εξαλειφθούν.
Θεωρώ πως δεν αρκεί ο ετήσιος εορτασμός της γυναίκας. Η Γυναίκα μητέρα, σύζυγος, κόρη ,αδελφή ,φίλη, σύντροφος, ερωμένη αξίζουν της τιμής και της αγάπης μας καθημερινώς. Μόνο σαν συμβολισμό , επισήμανση και υπόμνηση της προσφοράς της μπορεί να θεωρηθεί ο εορτασμός.
Δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε διαχρονικά την προσφορά της και να γιορτάσουμε τη Γυναίκα Μητέρα, τη Γυναίκα σύμβολο.
Ας γιορτάσουμε λοιπόν όλοι μας τη Γυναίκα σύντροφο, συνοδοιπόρο, συμμέτοχο της χαράς και της λύπης, συνδημιουργό της ζωής.
Ας γιορτάσουμε τη γυναίκα αδελφή, παρηγορήτρα του ονείρου, της ανάγκης των στιγμών αναπόλησης και χαράς.
Ας γιορτάσουμε τη γυναίκα φίλη στις ώρες των αναβαθμών του έρωτα της ευτυχίας και του πόνου.
Ας γιορτάσουμε τη Γυναίκα κόρη, συνέχεια της ζωής των αιώνων, κρυφή απαντοχή κι ελπίδα.
Ας γιορτάσουμε τη Γυναίκα ερωμένη του πάθους του πόθου που αναζητάμε με τη συμμετοχή της τη λυτρωτική γαλήνη.
Ας γιορτάσουμε τη Γυναίκα μύθο, σύμβολο και τροφό του μέλλοντος, τη Γυναίκα που ανέδειξε Μύστες ,Ημίθεους, Ήρωες, Μεγάλους εξερευνητές, Επιστήμονες, Στρατηλάτες Ηγέτες της Ειρήνης της προόδου και της Ευημερίας.
Η Γιορτή της γυναίκας της ανώνυμης, της άγνωστης, της παγκόσμιας μήτρας αξιών και πολιτισμών αποτελεί συμβολικά και έμπρακτα μια μορφή αναγνώρισης της προσφοράς της και επιβράβευσης των επιτυχιών της.
Γυναίκα όπως να σε καλέσω, Αθηνά, Μαρία, Ελένη, Εύα Αντιγόνη , Περσεφόνη, Κλεοπάτρα, Ηλέκτρα, Αφροδίτη, θα είσαι πάντα εσύ που θα έχεις τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Λόγο ζωής και θανάτου.
ΧΑΙΡΕ ΑΙΩΝΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ! ΟΙ ΑΙΩΝΕΣ ΘΑ ΥΠΟΚΛΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΣΟΥ … ΧΑΙΡΕ, ΓΥΝΑΙΚΑ
«Και καθώς είσαι ανάλαφρη και πια δεν είσαι σκλάβα
Προς την μελλούμενη άγια γη πρωτύτερα εσύ τράβα,
Κι ετοίμασε τη νέα ζωή, μιας νέας χαράς υφάντρα
Κι ύστερα αγκάλιασε, ύψωσε και φέρε εκεί τον άντρα
Και πλάσε την πρωτοπλάστη, ω Αγάπη εσύ αρμονία
Εσύ Ομορφιά, Σοφία εσύ Πειθώ και Παρθενία».
Λεωνίδαs Γ. Μαργαρίτηs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου