ΠΟΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

ΠΟΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

Του Ι.Κ.ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ


ΣΗΜΕΡΑ τιμούμε την εξέγερση που βαφτίσαμε επανάσταση. Μια επανάσταση που οδήγησε στην ανεξαρτησία λιγότερο από το ένα τρίτο της σημερινής Ελλάδας και η οποία περισσότερο δημιουργήθηκε κατόπιν εορτής παρά συνέβη όπως θέλουμε να νομίζουμε ότι συνέβη.
Μια επανάσταση, δηλαδή την οποία κανένας δεν κήρυξε, καμιά 25η Μαρτίου, δε καμία Λαύρα όπου κανείς δεν βρέθηκε εκείνη την ημέρα, με ένα λάβαρο που δεν υψώθηκε ποτέ, από κανένα Παλαιών Πατρών Γερμανό-όλα αυτά τα κατασκεύασε μερικά χρόνια αργότερα ένας γάλλος συγγραφέας, ο Πουκεβίλ.
Και κατασκευάσθηκαν όχι μόνον ερήμην των πραγματικών πρωταγωνιστών αλλά και των φερομένων ως πρωταγωνιστών ,οι οποίοι ούτε διανοήθηκαν ποτέ ότι θα τους φόρτωναν τέτοιον εθνικό ρόλο.
Μια επανάσταση που δεν ξεκίνησε στην Ελλάδα αλλά στη σημερινή Μολδαβία και στη σημερινή Ρουμανία, όχι σαν σήμερα αλλά ένα μήνα νωρίτερα, όχι από κοτζαμπάσηδες και δεσπότες αλλά από λίγους συνωμότες, φωτισμένους αστούς και ευγενείς ευπατρίδες, από λόγιους και φοιτητές, από φιλελεύθερους, φιλοπρόοδους και φιλοπάτριδες ανθρώπους της διασποράς ,όχι από παπάδες αλλά από αυτούς που αφόρισε ο Πατριάρχης-και ο οποίος τελικά δεν γλίτωσε την αγχόνη, παρά την υποταγή του στην οθωμανική εξουσία.
Μια επανάσταση στην οποία δεν πολέμησαν απόγονοι του Αχιλλέα και του Αγαμέμνονα αλλά και ΄Έλληνες και Αλβανοί Σουλιώτες και Αλβανοί Υδραίοι η Σπετζιώτες και Σλάβοι και Βούλγαροι και Βλάχοι και όλοι αυτοί που τώρα δεν δικαιούνται να σηκώνουν την ελληνική σημαία στο όνομα της καθαρότητας της φυλής, αλλά τότε δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα να σκοτώνονται στο Μεσολόγγι, στο Πέτα και στο Μανιάκι.
Μια επανάσταση, μάλιστα την οποία συμμερίστηκαν και Γάλοι και Πολωνοί και Ιταλοί και Αμερικάνοι (προ Μπους είναι αλήθεια…) και ΄Άγγλοι (όχι αυτοί που είναι με τον Μπλερ ,οι άλλοι…) και Γερμανοί και άλλοι πολλοί καλοί και ευγενείς άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη που έδωσαν από το υστέρημά τους για την επανάσταση, που διαδήλωσαν για την επανάσταση, όταν δεν έτρεξαν οι ίδιοι στην Ελλάδα να σκοτωθούν για την επανάσταση.
Μια επανάσταση την οποία συμμερίστηκαν πολλοί και διαφορετικοί. Και παλικάρια και τυχοδιώκτες και ποιητές και ήρωες και αληταράδες.’ Άλλοτε έτσι και άλλοτε αλλιώς ,άλλοτε με τον εχθρό, άλλοτε εναντίον του, συνήθως αναμεταξύ τους. ΄Ολοι αυτοί που θέλησαν να πολεμήσουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. ΄Ένα πολύμορφο πολύχρωμο και αντιφατικό ασκέρι, συνήθως υψηλών αισθημάτων και ενίοτε ταπεινών πράξεων, για το οποίο είμαστε αμετανόητα περήφανοι και στο οποίο διατελούμε βαθιά ευγνώμονες δι’ όσα έπραξαν, αλλά κυρίως για όσα πάσχισαν να πετύχουν.