ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΓΓΟΝΗ ΜΟΥ
στα εφηβικά σου χρόνια.
Ίσως να δώσει ο Θεός να ζήσω ως τότε.
Ούτε όταν θα ωριμάσεις και θα γίνεις γυναίκα,
γιατί η ζωή τελειώνει και πλησιάζει το νήμα του πεπρωμένου.
Θέλω να σου απευθύνω ένα λόγο και να ανταποδώσω
την έμφυτη χάρη σου με την χάρη των λόγων.
Θα έπρεπε να είμαι αγνώμων, αν σήμερα που οι αισθήσεις και οι σκέψεις μου
είναι τόσο απλές και μόνο για μένα εκφράζουν κάτι το τέλειο,
Σε μια στιγμή που ακούς τη φωνή μου
και νοιώθεις την αγάπη μου
που γαντζώνεσαι από το λαιμό μου
ρίχνεσαι στην αγκαλιά μου
και μ’ αφήνεις να σκεπάσω με φιλιά τα μαλάκια σου.
Θα ήμουν αγνώμων εάν σ’ αυτή τη στιγμή δεν ανταποκρινόμουν
Μ’ ένα δώρο από αυτά που μπορώ να σου προσφέρω πλουσιοπάροχα.
Ένα εγκώμιο λόγο για να μπορείς αργότερα να σχηματίσεις
μια εικόνα, τι σήμαινε ο παππούς σου στη ζωή σου
και ποιες ήταν οι δικές του ικανότητες στο λόγο.
Στο εγκώμιο αυτό δεν θα επιστρατεύσω εξωραϊσμένες λέξεις
και δεν θα επινοήσω φανταστικά επιχειρήματα
για να εξάρω και να περιγράφω την συνολική συμπεριφορά σου
την εξωτερική και την εσωτερική.
Δεν θα επιχειρήσω να σε συγκρίνω με κανένα άλλο μωρό.
Γνωρίζω να διαισθάνομαι και να κοιτάζω στα βάθη της ψυχής σου, σαν μέσα από παράθυρα
να ανακαλύπτω το κάλλος σου.
Τα μάτια σου ,μάτια της ψυχής σου, άρχισαν να αχνοφέγγουν τα ματόκλαδά τους,
Τα φρύδια σου να υποδηλώνουν μια περίσκεψη και τα μάτια να φαντάζουν θελκτικά.
Ούτε γοργά και ευκίνητα ούτε αργοκίνητα και νωθρά.
Πότε ήταν ακίνητα βυθισμένα σε σκέψεις
πότε πάλι κινούνται χαρούμενα όταν χαράζεται στο πρόσωπό σου το πρώτο χαμόγελο.
Αυτά τα σημάδια δεν τα παρατηρώ απλά, αλλά τα προβλέπω και βλέποντας στα μάτια σου την ευχαρίστηση,
ξέρω πως θα μου γελάσεις.
Πραγματικά, κουνάς τα χείλια σου, λες κάποιες δικές σου κουβέντες,
το προσωπάκι σου κοκκινίζει και να, που γελάς.
Κι ενώ τα μάτια σου καθρεπτίζουν στις σκέψεις σου, τα φρύδια σου δεν μένουν άπραγα,
προδίδουν κι αυτά κάτι από ότι γίνεται μέσα σου.
Αντίθετα όταν βάζεις τα κλάματα υπάρχει πάντα κάποιος λόγος.
Η δεν έχεις γάλα και πεινάς ή επιζητάς το ρόφημα σου ή είσαι
μούσκεμα από τις ανάλογες ανάγκες σου.
Δεν ξεσπάς σε δυνατά ξεφωνητά και αλαφιασμένες κινήσεις.
Είναι σαν να διαπραγματεύεσαι το αίτημά σου για φαγητό.
Όταν το αίτημά σου γίνεται επίμονο, τότε αφήνεις μερικά δάκρυα να κυλήσουν στα μαγουλάκια σου,
ενώ το στόμα σου συνεχίζει το μονόλογο
που υποχρεώνει τη μητέρα σου να υποχωρήσει στο κάλεσμά σου.
Κι όταν το γάλα με το μπιμπερό πλησιάζει στα χειλάκια σου
πίνεις όχι όπως θα έπινε κάποιος που πεθαίνει από τη δίψα και πίνει άπληστα,
παρά με μέτρο και για ευχαριστώ στέλνεις στη μανούλα σου ένα φιλικό βλέμμα κι ένα χαμόγελο.
Όλα αυτά δεν εκπλήσσουν τον παππού σου,
παρόμοια γνωρίσματα είχε και η μανούλα σου.
Και δεν θα ήταν παράξενο αν κάτι από τη φύση εκείνης που σε γέννησε πέρασε και σε σένα.
Γενικά δεν φέρεσαι σαν μωρό, χωρίς λογικό αλλά πιο συνετά από όσο θα ταίριαζε στην ηλικία σου.
Αν και είσαι μόλις τριών μηνών ξέρεις κι’ όλας να προσέχεις τις ιδιαιτερότητες του περίγυρού σου.
Αναγνωρίζεις τον καθένα και την καθεμιά.
Ξέρεις ποιος νοιάζεται για σένα και ανάλογα
μοιράζεις τη συμπάθεια και την αντιπάθεια σου.
Μόνο για μένα κάνεις εξαίρεση σ’ αυτό μου το φέρσιμο μου χαρίζεις τη συμπάθεια σου κι όταν ακόμη σε παίρνω υπερβολικά ορμητικά στην αγκαλιά μου.
Κι όταν σου δίνω το ένα μου χέρι εσύ μου δίνεις και το άλλο, λες και θέλεις να επαληθέψεις τη ρήση του Κυρίου.
Τα ρούχα σου τα νοιώθεις δεσμά κι όταν στα βγάζουν
και σε ετοιμάζουν για το βραδινό σου μπάνιο
έτσι καθώς είσαι ξαπλωμένο στο κρεβάτι κάνεις να πετάξεις
σαν πουλί.
Κινείς χέρια και πόδια με την ικανοποίηση της απελευθέρωσης. Μια πρόγευση του βραδινού μπάνιου σου. Τρελαίνεσαι από ενθουσιασμό, το βλέμμα σου γίνεται πιο χαρωπό το χαμόγελό σου πιο γλυκό τα χεράκια σου κουνιούνται πέρα δώθε και τα ποδαράκια σου κλοτσούν τον αέρα.
Όταν σε βάζουν στην μπανιέρα και εγγίζεις το υγρό στοιχείο εκεί βρίσκεις το στοιχείο σου. Κινείς ρυθμικά πόδια και χέρια στο νερό λες και θες να κολυμπήσεις ελεύθερη στο πέλαγο. Η ευχαρίστηση που σου προκαλεί το μπάνιο δεν είναι μόνο η ευχαρίστηση ενός μικρού παιδιού, έχει και κάτι το υπολογισμένο. Δεν είναι βέβαια δικό μου καθήκον να σε πλένω αλλά για να σε ευχαριστήσω και να ευχαριστηθώ όταν έρχομαι συχνά στο μπάνιο και ρίχνω κι εγώ νερό στο κορμάκι σου και δοκιμάζω την θερμότητά του για να την αντέχεις.
Το κορμάκι σου είναι πανέμορφο τα μέλη του έχουν ωραίες αναλογίες, αληθινό δώρο της φύσης, τα μαλλάκια σου ξανθά, το κεφαλάκι σου έχει τέλειο σχήμα, ο λαιμός σου είναι λεπτός και όλα τα άλλα είναι αρμονικά για να μην αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες. Ας είσαι ευτυχισμένη σ’ ολόκληρη τη ζωή σου. Αυτό βέβαια δεν μπορώ να το εγγυηθώ αλλά στο εύχομαι ολόψυχα να είναι όλη η ζωή σου στρωμένη ροδοπέταλα κι λεμονανθούς.
Αυτά που έγραψα σήμερα δεν είναι ασφαλώς ολοκληρωμένα, όπως άλλωστε ούτε κι εσύ είσαι ολοκληρωμένο έμψυχο μαργαριτάρι, στολίδι της ψυχής μου.
Όταν κάποτε θα μπορείς να χρησιμοποιείς το λογικό σου, όταν θα ξέρεις ποιος ήταν ο παππούς σου και πως ήταν τα πρώτα χρόνια της ζωής σου, τότε να τον έχεις υπόδειγμα να ασκείσαι στην σύνεση, να τιμάς τους γονείς σου, να σέβεσαι τους δασκάλους σου και να καλλωπίζεις την ψυχή σου προπαντός με πνευματικές ασχολίες. Έτσι έκανα κι εγώ σεβαστή τη μητέρα σου και την οικογένειά σου. Είθε να αποκτήσεις όλα όσα επιθυμείς, αλλά προπαντός μόρφωση και φρόνηση. Μόνο έτσι η ψυχή βρίσκει την πραγματική ομορφιά της και κατανοεί τα βαθύτερα μυστικά.
Όλα αυτά τα έγραψα για σένα καθώς σε κρατούσα νοερά στην αγκαλιά μου και με την ελπίδα να σε αγκαλιάσω σύντομα και να σε γεμίσω με αχόρταγα φιλιά.
Ο παππούς σου
Λ.Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου