ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟ

12-1-1969-12-1-2011


Τότε που οι βοριάδες
λυσσομανούσαν
και οι θύελλες βολόδερναν
το καράβι μας,
μεσοπέλαγα
Τότε που στον ορίζοντα,
Ούτε κατάρτι δεν φαινόταν
Τότε που τα πανιά μας,
μπαλώσαμε όπως - όπως
Τότε που οι μισθοφόροι,
Στράγγιζαν
και την τελευταία τους σταγόνα
Μεθυσμένοι κι αποδεκατισμένοι
Στα όρια της συμφοράς
δώσαμε τα χέρια
Για μια ολόκληρη ζωή.
Πήραμε,
και δώσαμε μια υπόσχεση
Για ένα αιώνιο αγώνα,
Σ’ όλα τα μέτωπα
Σ’ όλα τα πλάτη.
Ζωστήκαμε
την πανοπλία της Ανάστασης,
το χιτώνα της Δόξας.
Δώσαμε μάχες
και τις κερδίσαμε.
Μπορεί να λαβωθήκαμε,
από βέλη αντιπάλων
Το φαρμάκι τους δεν μας θανάτωσε,
Είχαμε σύμμαχο του Μιθριδάτη,
Το αντίδοτο.
Σήμερα, όπως πάντα
και πάλι στις επάλξεις
Ατενίζουμε νέους ορίζοντες
για νέες νίκες.
Στου ατέρμονου χρόνου τη γαλέρα,
Όχι όμως μόνοι,
Έχουμε συμμάχους
Όχι πια μισθοφόρους
Έχουμε και τον άνεμο ,
ούριο στα ταξίδια μας
Για μια Ιθάκη που μας προσμένει…

ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ