«Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες
Ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι»

Δεν είναι πραγματικά απίστευτο
το πόσο σημερινοί φαίνονται οι στίχοι του Ιάκωβου Καμπανέλλη από
«Το μεγάλο μας τσίρκο» και ας γράφτηκαν μερικές δεκαετίες πριν ;
Προφητεία;
Μάλλον επαναλαμβανόμενη ιστορία…
Ποιος μπορούσε να σκεφτεί τότε ότι οι στίχοι που γράφτηκαν το 1973 για να σατιρίσουν «κεκαλυμμένα» το δικτατορικό καθεστώς, θα αποτύπωναν με το «χειρότερο» τρόπο τα σημερινά πάθη του Έλληνα;
Iσως κανένας.
Ποιος μπορούσε να φανταστεί τότε,
το που θα οδηγούσαν την Ελλάδα εκείνοι ,οι «ονειροπόλοι αγωνιστές»
όταν θα έρχονταν η σειρά τους να πάρουν …την κατάσταση στα χέρια τους;
Ίσως κανένας.
Ποιος μπορούσε να φανταστεί τότε ότι όλα αυτά έγιναν για το «τίποτα» γιατί η μετέπειτα «αλαζονική» στάση τους και η «μέθη της εξουσίας» οδήγησαν στην σημερινή «υποδούλωση» της χώρας και των κατοίκων της;
΄Ισως κανένας.
Και δεν θα ρωτήσω για το ποιος τελικά ευθύνεται για το όλο κατάντημα , γιατί η απάντηση θα είναι «ΚΑΝΕΝΑΣ»
Ευτυχώς που υπάρχει και ο ποιητής ο οποίος συνεχίζει:
«Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί»..
Στάθης Πουλιάσης
ΠΑΤΡΙΣ 26-11-2010