ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Η 11η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί και γιορτάζεται σαν παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού.
Στη χώρα μας την ημέρα αυτή τελέσαμε μνημόσυνο σ’ ένα παιδί που υπήρξε θύμα δικό μας. Του κράτους μας που εγκληματεί.
Εμείς η δική μας κοινωνία εξέθρεψε τόσο το θύμα όσο και το θύτη.
Είναι και τα δύο δικά μας παιδιά.
Είναι παιδιά που εμείς γεννήσαμε, εμείς αναθρέψαμε εμείς νουθετήσαμε ή δεν νουθετήσαμε, και στα δικά μας χέρια ο ένας έγινε ένστολος εγκληματίας και ο άλλος θύμα μίας κακώς οργανωμένης πολιτείας.
Είναι μια μέρα πανελλήνιας και παγκόσμιας νύχτας, ντροπής και οδύνης.
Η Παγκόσμια κοινότητα θέλησε αυτή τη μέρα ψευδεπίγραφα να γιορτάσει την ημέρα του παιδιού.
Σήμερα που απροστάτευτα από την ίδια την κοινωνία και το οργανωμένο κράτος ζουν χιλιάδες παιδιά κάτω από το φάσμα του θανάτου.
Σήμερα που η πείνα η εξαθλίωση, η κακοποίησή του μέσα στο ίδιο του το σπίτι όσο και έξω απ’ αυτό βρίσκεται σε έξαρση. Σήμερα, που η παιδική πορνεία προάγεται και αυξάνεται.
΄Όταν υφίσταται εξαναγκασμός σε επαιτεία. ΄Όταν ανήλικα μικρής ηλικίας παιδιά στα πεζοδρόμια και στα φανάρια της πόλης μας ζητιανεύουν. ΄Όταν χιλιάδες παιδιά γίνονται θύματα αδίστακτων εμπόρων του λευκού θανάτου.
΄Όταν τα ναρκωτικά είναι τόσο προσιτά όσο και τα γαριδάκια στα κυλικεία των σχολείων.
Δεν είναι ντροπή τα παιδιά του τρίτου κόσμου να πεθαίνουν από ασιτία αβοήθητα.
Δεν είναι ντροπή να προβάλουμε στους δέκτες των τηλεοράσεων κόσμους που ποτέ δεν πρόκειται να ζήσουν;
Δεν είναι ντροπή να τρέφουμε τα παιδιά μας με ψεύτικες και ψευδεπίγραφες αξίες και να τους προσφέρουμε το χειρότερο παράδειγμα με τη ζωή και τη συμπεριφορά μας;
Δεν είναι ντροπή που γι’ αυτά τα παιδιά ετοιμάζουμε ένα πλανήτη που τον καταληστέψαμε με την χωρίς περιορισμούς εκμετάλλευση και με ολοκληρωτική οικολογική καταστροφή;
Δεν είναι ντροπή μας και αίσχος μας ,να δανειζόμαστε συνεχώς και να υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας.
Δεν είναι εγωιστικό να τα θέλουμε όλα δικά μας και να επιδεικνύουμε υποκριτικά ενδιαφέρον δήθεν για τα παιδιά μας και τα παιδιά όλου του κόσμου;
Δεν είναι υποκριτικό να θέλουμε να τιμήσουμε αυτό το σημερινό παιδί με ένα Παγκόσμιο Εορτασμό;
«Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριτές…»
Από την μια όπλα μαζικής καταστροφής και από την άλλη εορτασμοί για τα υποψήφια θύματά τους.
Από τη μια ο πλούτος και η χλιδή και από την άλλη η φτώχια και η εξαθλίωση.
Το παιδί θέλει τη στοργή μας, το ενδιαφέρον μας, την προστασία μας, το παράδειγμά μας και τη βοήθειά μας. Θέλει ένα κόσμο αγάπης και ειρήνης. Θέλει κατανόηση, θέλει επιδοκιμασία και αναγνώριση. Θέλει την εκτίμησή μας, τον έπαινό μας και την αγάπη μας.
Και αυτά όλο το χρόνο και όχι μόνο μια κρύα μέρα του Δεκέμβρη κάθε χρόνο.

Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπροέδρος Α.Σ.Π.Ε.