– ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 9Η- 21/3/2005
ΘΕΜΑ 3ο Η.Δ.
ΑΡ. ΑΠΌΦ. 51 : Συζήτηση και απόφαση με αίτημα προς το Ελληνικό Δημόσιο για απαλλοτρίωση της οικίας που γεννήθηκε ο Κωστής Παλαμάς στην Πάτρα για Δημιουργία Μουσείου ενθυμημάτων «Κωστή Παλαμά».
Πάτρα 15 Νοέμβρη 2004
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΚΑΝΑΡΗ 46-26222 ΠΑΤΡΑ
ΤΗΛ. 2610322-901.
ΠΡΟΣ
Τον κ. Πρόεδρο του Νομαρχιακού Συμβουλίου Αχαΐας Ενταύτα
ΠΡΟΤΑΣΗ ΘΕΜΑΤΟΣ
Κύριε Πρόεδρε
Εν όψει της ανάληψης του θεσμού «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» από την πόλη των Πατρών, στο φορέα υλοποίησης του οποίου συμμετέχει και η νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας δια του κ. Νομάρχη, παρακαλώ όπως στο αμέσως προσεχές Νομαρχιακό Συμβούλιο και εκτός ημερήσιας διάταξης συζητηθεί το θέμα της απαλλοτρίωσης του σπιτιού που γεννήθηκε ο Εθνικός μας ποιητής ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ προκειμένου να στεγαστεί σ’ αυτό Μουσείο ΅Ενθυμάτων ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ με τη συγκέντρωση υλικού που αφορά τη ζωή και το έργο του εθνικού μας Ποιητή σε συνεργασία με το Ίδρυμα Κωστή Παλαμά.
Όπως θα διαπιστώσετε κ. Πρόεδρε και στο δοκίμιο το οποίο συνοδεύει την παρούσα μου υπήρξε ανεκπλήρωτη επιθυμία του Εθνικού μας ποιητή η επιστροφή του έστω και μεταθανάτια στο σπίτι που γεννήθηκε.
Είναι λοιπόν αυτό τον καιρό ευκαιρία με την υλοποίηση του θεσμού που έτσι κι αλλιώς θα διατεθούν κάποια κεφάλαια, να κάνουμε σεβαστή την επιθυμία του, και να εκπληρώσουμε μέρος από το χρέος μας σ’ αυτόν τον Μεγάλο Νεοέλληνα ποιητή τον υμνητή του Μεγαλείου της Ρωμιοσύνης
Πάτρα 15 Νοέμβρη 2004
Με κάθε τιμή
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Δικηγόρου
Νομαρχιακού Συμβούλου
«Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι, στοιχειό είναι, και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει…»
Σ’ αυτό το σπίτι της οδού Κορίνθου των Πατρών και στον αριθμό 241 «γεννήθηκα, μας λέγει ο ίδιος ο ποιητής, στα 1859, Πέμπτη απομεσήμερο, στις δύο η ώρα, 13 του Γενάρη. Το σπίτι μας το πατρικό δίπατο. Στο δρόμο η πρόσοψή του είχε καμαρωτές κολώνες καθώς το συνήθιζαν τότε τα πατρινά τα σπίτια».
Έτσι αρχίζει ο Εθνικός μας ποιητής την αυτοβιογραφία του στο βιβλίο «Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου».
Σ’ αυτό το σπίτι που ακόμη δεν το γκρέμισαν οι μπουλντόζες του σύγχρονου χαλαστή πολιτισμού μας, είδε το φως της ζωής η πιο μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία που ανέδειξε η χώρα μας στο μισό του 20ου αιώνα.
Το σπίτι αυτό που το περιγράφει ο μεγαλύτερος αδελφός του ποιητή Χρηστάκης, το 1918 στο Ακαδημαϊκό Ημερολόγιο το είχε αγοράσει το 1857, ο πατέρας τους Πρωτοδίκης Πατρών, Μιχαήλ Παλαμάς από τον ιδιοκτήτη του Τριανταφυλλοπουλο, και εγκαταστάθηκε σ’ αυτό οικογενειακώς. Στο σπίτι αυτό πριν εγκατασταθεί η οικογένεια Παλαμά διέμενε η Ιταλική οικογένεια του δασκάλου Φ. Σεράο όπου και γεννήθηκε επίσης το 1856 η μετέπειτα διάσημη Ιταλίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος Ματθίλδη Σεράο.
Σ’ αυτό το σπίτι γεννήθηκε επίσης και το τρίτο παιδί της οικογένειας ο Νίκος το 1861.
Οι ανάγκες όμως διατροφής και σπουδών των ανηλίκων τότε παιδιών της οικογένειας Παλαμά Κωστή και Νίκου, υποχρέωσαν το μεγαλύτερο αδελφό του Χρηστάκη να προχωρήσει στην εκποίησή του με απόφαση του Πρωτοδικείου Πατρών.
Ο Παλαμάς θα τραγουδήσει με λυρικούς στίχους, τις παιδικές του αναμνήσεις στην Πάτρα αλλά και το σπίτι που γεννήθηκε στις συλλογές του «Πολιτεία και Μοναξιά» και «Ασάλευτη Ζωή».
Ο Δήμος Πατρέων το 1930 σε επίσημη τελετή εντοίχισε στο Ιστορικό σπίτι της γέννησης του Παλαμά μαρμάρινη τιμητική πλάκα στην οποία αναγράφεται ότι σ’ αυτό γεννήθηκε η Ματθίλδη Σεράο το 1856 και ο Κωστής Παλαμάς το 1859.
Στην τελετή είχε προσκληθεί να παραστεί και ο ίδιος ο ποιητής που εκείνη την περίοδο ήταν πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Με ιδιαίτερη συγκίνηση είχε αντιμετωπίσει το γεγονός όταν το πληροφορήθηκε όμως δεν κατόρθωσε να παραστεί.
Ο ποιητής μολονότι δεν έζησε πολλά χρόνια στο πατρικό σπίτι της Πάτρα αφού σε ηλικία τεσσάρψν χρόνων έμεινε ορφανός από μητέρα και ύστερα από σαράντα μέρες και από πατέρα, τα παιδικά του χρόνια σημάδεψαν τη ζωή του και αποτυπώθηκαν με έντονα χρώματα στη μνήμη του. Λίγες ήταν οι ευτυχισμένες μέρες που έζησε σ’ αυτό στα λίγα εκείνα χρόνια της ξενοιασιάς.
Μέσα από τα έργα του θα υμνήσει και θα αποθανατίσει τόσο το σπίτι που γεννήθηκε, τόσο τον πρώτο του έρωτα, και τις πρώτες εικόνες της πατρινής κοινωνίας.
«Το σπίτι που γεννήθηκα ίδιο στην ίδια στράτα \
Στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ’ όλα του τα νιάτα.
Το σπίτι, ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα
και ανόθευτο και αχάλαστο, και με προσμένει ακόμα.»
………………………………………………………..
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι,
στοιχειό, και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει.»
Όταν ο ποιητής συνθέτει το ποίημα για το σπίτι που γεννήθηκε ήδη βρισκότανε σε ξένα χέρια αφού οι ανάγκες είχαν άλλες επιταγές. Όμως η ψυχή του ποιητή καρτερεί την ώρα και τη στιγμή που θα επιστρέψει στο πατρικό του. Ελπίζει και αναμένει.
«Στοιχείο και σαν απάτητο με ζει και με προσμένει.»
Εάν ο Παλαμάς είχε την οικονομική δυνατότητα ίσως να είχε ξαναγοράσει το σπίτι αυτό, αφού τόσες μνήμες του ζωντάνευε.
Αυτή τη ζωηρή επιθυμία του ποιητή να ξαναζήσει στο πατρικό του σπίτι έστω και μεταθανάτια όπου θα μπορούσε να εγκατασταθεί πνευματικά για πάντα τη διατύπωσε για πρώτη φορά σε μια συντροφιά πνευματικών ανθρώπων της Πάτρας ο Πατρινός διανοούμενος Δημήτρης Π. Συναδινός στο επίσημο μνημόσυνο του ποιητή λίγο μετά το θάνατό του και όλοι τότε ασπάσθηκαν την ιδέα να γίνει το σπίτι αυτό η «ΠΑΛΑΜΑΙΑ ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ».
Την σκέψη αυτή ο Συναδινός διατύπωσε για πρώτη φορά έγγραφα και δημόσια στο περιοδικό που εξέδιδε στην πόλη μας ο αείμνηστος φίλος Ιστορικός Κώστας Τριανταφύλλου με τον τίτλο «ΑΧΑΪΚΑ» στο αναμνηστικο τεύχος του Ιουνίου 1943 που εκδόθηκε για το θάνατο του ποιητή πλην όμως η κυκλοφορία απαγορεύθηκε και τα τεύχη κατασχέθηκαν από τις Γερμανικές αρχές κατοχής.
Στο περιοδικό αυτό ο Συναδινός με το ψευδώνυμο Κ. Ανταίος σημειώνει μεταξύ άλλων «Το σπίτι που γεννήθηκε ο ποιητής πρέπει ν’ απαλλοτριωθεί για να γίνει ένας τόπος πνευματικού προσκυνήματος στις ερχόμενες γενιές».
Την πρόταση αυτή ο Δημήτριος Συναδινός επανέλαβε στην πόλη μας σε διαλέξεις του για τον ποιητή το Φεβρουάριο του 1946, και του 1948. τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου η πρόταση αυτή έγινε με επίσημο έγγραφο των Λαϊκών Αναγνωστήριων των Πατρών προς το Υπουργείο Παιδείας και την Ακαδημία Αθηνών.
Το θέμα επανήλθε με την ευκαιρία των αποκαλυπτηρίων της προτομής του Παλαμά στα Ψηλά Αλώνια το 1952. Μάλιστα με την αφορμή ο Ακαδημαϊκός Ηλίας Βενέζης έγραψε στην εφημερίδα ΒΗΜΑ σχετική επιφυλλίδα.
Από τότε και μέχρι σήμερα έχουν γίνει ανάλογες προτάσεις. Τόσο από τον τότε Πρόεδρο του Πολιτιστικού Κέντρου Πατρών Σοφοκλή Κολαίτη, όσο και από τον υπογράφοντα τότε Δημοτικό Σύμβολο Πατρέων ο οποίος επανέφερε την πρόταση προ της τελέσεως των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα στον τότε Υπουργό Πολιτισμού.
Ο Ακαδημαϊκός ποιητής Γεώργιος Αθάνας το 1943 έγραψε για το σπίτι που γεννήθηκε ο Εθνικός μας ποιητής το παρακάτω ποίημα το οποίο και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό ΑΧΑΪΚΑ του Κ.Ν. Τριανταφύλλου.
«Στο σπίτι που γεννήθηκες κι ας το πατούν οι ξένοι
Πήγα και σ’ είδα μια βραδιά νιογέννητο, που αξαίνει
Βυζαίνοντας το γάλα του σαν από Γαλαξία
Κι ουράνια αποσταλάζοντα στην ύπαρξη του αξία.
Στο σπίτι που γεννήθηκες και μπρος το ιερό του τζάκι
Πήγα και σ’ είδα μια βραδιά εφτάχρονο παιδάκι
Τα παραμύθια της γιαγιάς ν’ ακούς γλυκομιλούσας
Πρωτομεταλαβαίνοντας την κοινωνιά της μούσας.
Στο σπίτι που γεννήθηκες χρυσόθωρη κορώνα
Το δοξασμένο σου όνομα θα μείνει στον αιώνα.
Στοιχειό και σαν απάτητο πυργώνεται στην Πάτρα
Στοιχειό κι αθάνατα σε ζει με της Φυλής τη λάτρα.».
Ελπίζω κάποια στιγμή να συνεννοηθούμε όλοι μας και να συναποφασίσουμε πως θα πρέπει να ικανοποήσουμε την επιθυμία του μεγάλου μας ποιητή το έργο του οποίου ξεπέρασε τα όρια της Ελληνικής Επικράτειας κι έγινε παγκόσμια κληρονομιά, να επιστρέψει μεταθανάτια στο σπίτι που γεννήθηκε. Θεωρώ επιβεβλημένο να ενεργήσουμε άμεσα ώστε να πάψουν πατάνε ξένοι, στο σπίτι του ποιητή για τα ηρεμήσει επί τέλους και η ψυχή του.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Μέγας Αλέξανδρος όταν με τα στρατεύματα του κατέστρεψε οριστικά την πόλη των Θηβών, εκείνο που εξήρεσε της καταστροφής ήταν το σπίτι του Εθνικού ποιητή εκείνης της εποχής Πινδάρου.
Εμείς θα αφήσουμε τον ολετήρα των πάντων χρόνο, και την μπουλντόζα της αδιαφορίας μας να το καταστρέψει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ : Ο κ. Μαργαρίτης και ο κ. Μπαχράς
ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: «Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι, στοιχειό είναι ο και με προσκαλεί η ψυχή και με προσμένει». Σε αυτό το σπίτι της οδού Κορίνθου των Πατρών και με τον αριθμό 241, γεννήθηκε όπως μας λέει ο ίδιος ο ποιητής το 1859, Πέμπτη απομεσήμερο στις 2 η ώρα στις 13 Γενάρη.
«Το σπίτι μας το πατρικό, δίπατο. Στον δρόμο η πρόσοψή του είχε καμαρωτές κολώνες, καθώς το συνήθιζαν τότε τα πατρινά σπίτια». Έτσι αρχίζει ο εθνικός μας ποιητής την αυτοβιογραφία του στο βιβλίο «Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου».
Σε αυτό το σπίτι που ακόμα δεν το γκρέμισαν οι μπουλντόζες του σύγχρονου χαλαστή πολιτισμού μας, είδε το φως της ζωής η πιο μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία που ανέδειξε η χώρα μας στο μισό του 20ου αιώνα.
Το σπίτι αυτό που το περιγράφει ο μεγαλύτερος αδερφός του ποιητής Χρηστάκης, το 1918 στο Ακαδημαϊκό Ημερολόγιο, το είχε αγοράσει ο πατέρας του το 1857, πρωτοδίκης Πατρών, Μιχαήλ Παλαμάς, από τον ιδιοκτήτη του Τριανταφυλλόπουλο και εγκαταστάθηκε σε αυτό οικογενειακός.
Στο σπίτι πριν εγκατασταθεί η οικογένεια Παλαμά, διέμενε η ιταλική οικογένεια του δάσκαλου Σεράο, όπου και γεννήθηκε επίσης το 1856 η μετέπειτα η διάσημη Ιταλίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος Ματθίλδη Σεράο. Σε αυτό το σπίτι γεννήθηκε επίσης και το τρίτο παιδί της οικογένειας, ο Νίκος, το 1861. οι ανάγκες όμως διατροφής των ανηλίκων τότε παιδιών της οικογένειας Κωστή Παλαμά, υποχρέωσε τον μεγαλύτερο αδελφό τους Χρηστάκη να προχωρήσει στην εκποίηση αυτού του σπιτιού με απόφαση του Πρωτοδικείου Πατρών.
Ο Παλαμάς θα τραγουδήσει με λυρικούς στίχους τις παιδικές του αναμνήσεις στην Πάτρα αλλά και στο σπίτι που γεννήθηκε στις συλλογές του «Πολιτεία και Μοναξιά» και «Ασάλευτη ζωή».
Ο Δήμος Πατρέων το 1930 σε επίσημη τελετή εντοίχισε στο ιστορικό σπίτι της γέννησης του Παλαμά μαρμάρινη τιμητική πλάκα, στην οποία αναγράφεται ότι σε αυτό το σπίτι γεννήθηκε η Ματθίλδη Σεράο το 1856 και ο Κωστής Παλαμάς το 1859.
Στην τελετή αυτή είχε προσκληθεί να παραστεί και ο ίδιος ο ποιητής που εκείνη την περίοδο ήταν Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Με ιδιαίτερη συγκίνηση είχε αντιμετωπίσει το γεγονός όταν το πληροφορήθηκε, δεν κατόρθωσε όμως τελικά να παραστεί.
Ο ποιητής μολονότι έζησε πολλά χρόνια στο σπίτι της Πάτρας, αφού σε ηλικία τεσσάρων χρονών έμεινε ορφανός από μητέρα και ύστερα από σαράντα ημέρες και από πατέρα, τα παιδικά του χρόνια σημάδεψαν τη ζωή του και αποτυπώθηκαν με έντονα χρώματα στη μνήμη τους. Λίγες ήταν οι ευτυχισμένες ημέρες που έζησε σε αυτό, στα λίγα χρόνια της ξεγνοιασιάς. Μέσα από τα έργα του θα υμνήσει και θα αποθανατίσει τόσο το σπίτι που γεννήθηκε όσο και τον πρόωρο έρωτά του, από τις πρώτες εκείνες εικόνες της πατραϊκής κοινωνίας.
«Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα, στα μάτια μου όλο υψώνεται και με όλα του τα νιάτα, το σπίτι ας το νοθεύσανε το σχήμα και το χρώμα και ανόθευτο κι αχάραχτο και με προσμένει ακόμα».
«Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι, στοιχειό και σαν απάτητο με ζει και με προσμένει». Όταν ο ποιητής συνθέτει το ποίημα για το σπίτι του που γεννήθηκε, ήδη βρισκόταν σε ξένα χέρια, αφού οι ανάγκες είχαν άλλες επιταγές. Όμως η ψυχή του ποιητή καρτερεί την ώρα και τη στιγμή που θα επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι…
(συζητήσεις)
ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: Σεβασμός αν όχι στον ομιλητή, τουλάχιστον στον εθνικό ποιητή, τουλάχιστον. Σε μένα δεν θέλω κανέναν σεβασμό…
Αυτή η ζωηρή εικόνα του ποιητή να επιστρέψει στο σπίτι του έστω και μεταθανάτια, όπου θα μπορούσε να εγκατασταθεί πνευματικά και για πάντα, την διατύπωση για πρώτη φορά σε μια συντροφιά πνευματικών δημιουργών της Πάτρας, ο Πατρινός διανοούμενος Δημήτριος Συναδινός, στο επίσημο μνημόσυνο του ποιητή λίγο μετά το θάνατό του και όλοι τότε ασπάστηκαν την ιδέα να γίνει το σπίτι αυτό η Παλαμαία στέγη γραμμάτων της Πάτρας.
Τη σκέψη αυτή ο Συναδινός διατύπωσε για πρώτη φορά εγγράφως και δημόσια στο περιοδικό που εξέδιδε στην πόλη μας ο αείμνηστος φίλος ιστορικός Κώστας Τριανταφύλλου, με τον τίτλο «Αχαϊκά», στο αναμνηστικό τεύχος του Ιουνίου 1943 και εκδόθηκε για τον θάνατο του ποιητή, πριν όμως την κυκλοφορία του απαγορεύτηκε και τα τεύχη κατασχέθηκαν από τις γερμανικές αρχές της Κατοχής. Αυτό είναι το τελευταίο τεύχος.
Στο περιοδικό αυτό ο Συναδινός με το ψευδώνυμο «Ανταίος» σημείωνε μεταξύ άλλων: «Το σπίτι που γεννήθηκε ο ποιητής, πρέπει να απαλλοτριωθεί, για να γίνει ένας τόπος πνευματικού προσκυνήματος στις ερχόμενες γενιές».
Την πρόταση αυτή ο Δημήτρης Συναδινός επανέλαβε στην πόλη μας σε διαλέξεις του για τον ποιητή τον Φεβρουάριο του το 1946 και το 1948. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, η πρόταση αυτή έγινε με επίσημο έγγραφο των λαϊκών αναγνωστηρίων των Πατρών προς το Υπουργείο Παιδείας και την Ακαδημία Αθηνών.
Το θέμα επανήλθε με την ευκαιρία των αποκαλυπτηρίων της προτομής του Παλαμά στα Υψηλά Αλώνια το 1952. Μάλιστα, με την αφορμή αυτή ο ακαδημαϊκός Ηλίας Βενέζης, έγραψε στην εφημερίδα ΒΗΜΑ σχετική επιφυλλίδα.
Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν γίνει ανάλογες προτάσεις, τόσο από τον τότε Πρόεδρο του Πολιτιστικού Κέντρου Πατρών Σοφοκλή Κολαϊτη, όσο και από τον υπογράφοντα τότε στο Δημοτικό Συμβούλιο Πατρέων, ο οποίος επανέφερε την πρόταση προ της τελέσεως των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και στον τότε Υπουργό Πολιτισμού.
Ελπίζω κάποια στιγμή να συνεννοηθούμε όλοι μας και να συναποφασίσουμε πως πρέπει να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του μεγάλου μας ποιητή, το έργο του οποίου μας ξεπέρασε τα όρια της ελληνικής επικράτειας και έγινε παγκόσμια κληρονομιά, να επιστρέψει μεταθανάτια στο σπίτι που γεννήθηκε.
Θεωρώ και επιμένω να ενεργήσουμε άμεσα, ώστε να πάψουν να πατάνε ξένοι το σπίτι του ποιητή, για να ηρεμήσει επιτέλους η ψυχή του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν τα στρατεύματά του κατέστρεψαν οριστικά την πόλη των Θηβών, εκείνο που εξαίρεσε της καταστροφής, ήταν το σπίτι του εθνικού ποιητή εκείνης της εποχής, Πινδάρου.
Εμείς θα αφήσουμε τον ολετήρα των πάντων χρόνο και την μπουλντόζα της αδιαφορίας μας να το καταστρέψει; Θεωρώ πως είναι καιρός να προχωρήσουν οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης του σπιτιού που γεννήθηκε ο εθνικός μας ποιητής, προκειμένου να μετατραπεί σε Μουσείο Ενθυμημάτψν, αφού σε αυτό είναι δυνατόν να συγκεντρωθεί ό,τι υλικό υπάρχει από τη ζωή και το έργο του, σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Κωστή Παλαμά», το Υπ. Πολιτισμού και τον Δήμο Πατρέων.
Από τα παραπάνω προκύπτει πως υπήρξε ανεκπλήρωτη επιθυμία του εθνικού μας ποιητή για την επιστροφή του, έστω μεταθανάτια, στο σπίτι που γεννήθηκε.
Θεωρώ πως εν όψει της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, η πόλη μας και η πολιτεία γενικότερα, όπως εκφράζεται τόσο από την Τοπική Αυτ/ση όσο και από την κυβέρνηση, να εκπληρώσουμε επιτέλους το χρέος μας προς τον μεγάλο νεοέλληνα ποιητή. Να ζητήσουμε την δρομολόγηση των διαδικασιών απαλλοτρίωσης και υλοποίησης του μεγάλου ονείρου και της μεγάλης επιθυμίας του ποιητή της ρωμιοσύνης.
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ: Ερώτηση θέλω. Σε ποιόν ανήκει σήμερα αυτό το κτίριο κ. Μαργαρίτη και η απαλλοτρίωση από πού θα πληρωθεί, αυτό το αίτημα…
ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: Κατ’ αρχήν, το σπίτι αυτό είναι κληρονομιά μιας κυρίας Βασιλοπούλου. Της οικογένειας Βασιλοπούλου που είχε το φαρμακείο στην Ερμού νομίζω, σε ιδιώτη. Και το δεύτερο είναι ότι οι δαπάνες απαλλοτρίωσης θα πρέπει να εξασφαλισθούν από το Υπ. Πολιτισμού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατ’ αρχάς συμφωνούμε επί της προτάσεως; Η πρόταση του κ. Μαργαρίτη, αν μπορώ να διευκολύνω την διαδικασία, χωρίς να αφαιρώ τον λόγο από κανέναν. Υπάρχει σε έναν ιδιώτη, να κάνουμε μια αίτηση στο Υπ. Πολιτισμού να το απαλλοτριώσει για θέματα τέτοια… Μιλάει για απαλλοτρίωση, νομίζω το έχει ψάξει το θέμα, είναι νομικός, αν στέκει, δεν ξέρω αν στέκει η απαλλοτρίωση.
ΒΑΚΑΛΟΓΛΟΥ: Είναι πράγματι γεγονός ότι το σπίτι του εθνικού μας ποιητή Παλαμά παίζει ένα σημαντικό ρόλο για την ανάδειξη και του πολιτισμού, αλλά και της πνευματικής ζωής της Πάτρας και μάλιστα, όταν η Πάτρα θα γίνει Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 2006.
Πέρα όμως από την αξιοποίηση του σπιτιού που είναι μια απόδοση σεβασμού προς τον ποιητή, αυτό τον οραματιστή, πιστεύω ότι η ανάδειξη της Πάτρας σαν Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, ασφαλώς θα δημιουργήσει ανάγκες για την αποκατάσταση σημαντικών διατηρητέων κτιρίων για την δημιουργία διαφόρων εκδηλώσεων. Είναι λοιπόν πιστεύω υπόθεση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή του Δήμου, να αξιοποιήσει κάποιους πόρους, διαμορφώνοντας αυτούς σε πολιτιστικά αξιοθέατα και σε μια έλκυση επισκεπτών και μάλιστα, δίνοντάς τους και επισκέψιμη μορφή.
Πιστεύω λοιπόν ότι αυτή η ευκαιρία για την ανάδειξη και διατήρηση του ιστορικού σπιτιού του Παλαμά, είναι μοναδική. Παρ’ όλο όμως που ο πνευματικός κόσμος της Πάτρας, πράγματι πολλές φορές το έχει ζητήσει σε συνέδρια που αφορούν την Πολιτιστική Πρωτεύουσα, ακούστηκε από επιφανείς πνευματικούς άνδρες της Πάτρας, αυτή η πρόταση. Δεν είχαμε όμως κανένα αποτέλεσμα.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι πρέπει το Δημοτικό Συμβούλιο να αποφασίσει να επιλεγεί το σπίτι του Παλαμά σαν ένας απαραίτητος χώρος για την φιλοξενία των εκδηλώσεων της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Δηλαδή πιστεύω ότι αυτό είναι θέμα του Δημοτικού Συμβουλίου και αυτό ή ο φορέας της Πολιτιστικής πρέπει να αποφασίσει να το βάλει μέσα στα έργα που ζητάει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Άρα εδώ, παρ’ ότι συμφωνούμε, διαφωνούμε πως θα αποκτήσουμε, δηλαδή πως θα το φέρουμε κάπου, να έχει ένα δημόσιο χαρακτήρα. Εγώ δεν ξέρω τώρα για τον δήμο, αν το πάμε μαζί με τα άλλα έργα…
ΒΑΚΑΛΟΓΛΟΥ: Μα έχει βάλει ένα σωρό έργα…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσωπική μου γνώμη…
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ: Μπορούμε να τοποθετηθούμε, θα τοποθετηθούμε στο θέμα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όποιος θέλει, ναι… Αφού συμφωνούμε…
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ: Όχι, δεν συμφωνούμε… Είναι και οι εκπρόσωποι του… Δεν θέλω να προηγηθώ από τον κ. Τσούκαλη και…
ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ: Ειδικά σήμερα που είναι και η παγκόσμια ημέρα της ποίησης, επιβάλλεται να ζητήσουμε να πραγματοποιηθεί η πρόταση του κ. Λεωνίδα Μαργαρίτη.
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Συμφωνούμε απολύτως, εξάλλου σαν παράταξη είχαμε φέρει και το θέμα…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνούμε, αφού την προηγούμενη τετραετία το είχε φέρει και ο Συνασπισμός
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ: Συμφωνώ και εγώ… Γιατί δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου Πατρέων αυτό το πράγμα και είναι της Νομαρχίας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όποιος θέλει το ζητάει
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ: Δηλαδή μου έρχεται έτσι σαν περισσότερο… Ο Δήμος της Πάτρας είναι αυτός που συνήθως έχει αρμοδιότητες τέτοιες… Δηλαδή συγνώμη, εμείς ενισχύουμε την απόφαση του Δήμου της Πάτρας;
ΝΟΜΑΡΧΗΣ: Το επόμενο θέμα για συζήτηση, είναι σχετικά με την προοπτική και την εξέλιξη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Με βάση την τελευταία πρόταση που ακούω, θεωρώ ότι απαξιώνουμε εμείς οι ίδιοι τον θεσμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Εμείς δεν είπαμε να το πάρει η Νομαρχία και να το διαχειριστεί η Νομαρχία και να κάνει οτιδήποτε. Μια πρόταση γίνεται, σε πολιτικό επίπεδο, που ακούω συνέχεια εδώ μέσα. Συμφωνούμε ή διαφωνούμε, εκείνο είναι το θέμα.
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ: Εάν έχει παρθεί απόφαση από τον Δήμο της Πάτρας…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το γνωρίζω εγώ αυτό…
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ: Όχι, απ’ ότι ειπώθηκε τώρα εδώ, υπάρχει τέτοια απόφαση του Δήμου
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Πέρυσι ήταν το «Έτος Κωστή Παλαμά»…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα λεπτό, παίρνουμε μια απόφαση ότι θέλουμε να ζητήσουμε από το Υπουργείο πολιτισμού να προβεί σε απαλλοτριωτικές πράξεις και να το αποδώσει στον φορέα;
Εάν είναι έτσι, αναλαμβάνει οκ. Μαργαρίτης, με όποιον άλλο συνάδελφο θέλει…
ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ: Σε ποιόν φορέα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το έχει μέσα η εισήγηση κ. Μαυρομμάτη και το είπε εδώ ο κ. …
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Να ξεκαθαριστεί αυτό το πράγμα τώρα. Ο κ. Νομάρχης είναι μέλος κατά πάσα πιθανότητα, του Μονομετοχικού. Δεν θα έχει καταθέσει προτάσεις για την Πολιτιστική πρωτεύουσα εκεί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούστε, εμείς βάζουμε προτάσεις εδώ. Το τι θα κάνει ο κ. Τατούλης με τον κ. Κατσικόπουλο και τον κ. Καράβολα…
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Μα δεν καταλάβατε τι λέω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ : Όχι δε το κατάλαβα, διότι ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα με το Μονομετοχικό…
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Δεν θα είναι μέλος του Μονομετοχικού ο κ. Νομάρχης;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμένα ρωτάτε αν θα είναι;
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Έτσι ακούγεται. Άμα είναι…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι ακούγεται, εδώ ψηφίζουμε. Βάλτε μια πρόταση, να την κάνουμε δεκτή.
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Μα για πρόταση λέμε τώρα… Ο κ. Νομάρχης να προτείνει στα πλαίσια της Πολιτιστικής να αποκτηθεί το σπίτι του Παλαμά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και γιατί να μην το βάλει το Ν.Σ., κατευθείαν στον υπουργό;
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Και στον υπουργό…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το προωθούμε λοιπόν προς τον υπουργό, προς την Πολιτιστική, προς τον Δήμο Συμφωνούμε;
ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν συμφωνώ ότι πρέπει να το προωθήσουμε προς τον Δήμο. Είναι ξεχωριστά θεσμικά όργανα ο Δήμος με την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, δεν θα του επιβάλλουμε εμείς τι θα κάνει…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε στο υπουργείο και στην Πολιτιστική…
ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί εμπλέξατε και τον Δήμο…
ΜΠΙΝΙΕΡΗΣ: Εγώ πιστεύω ότι επειδή είναι αρμοδιότητα και του Δήμου, νομίζω δεν πρέπει, γιατί και ο Δήμος είναι μέσα σε εμάς. Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να βγάλουμε τον Δήμο απ’ έξω. Έστω να κοινοποιήσουμε…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, συμφωνήσαμε στην πρόταση έτσι όπως την έβγαλα; Ομόφωνα..
Στη συνέχεια το σώμα αφού άκουσε τον Νομάρχη, τον πρόεδρο αυτού και τους λοιπούς ομιλητές που ανέπτυξαν τις απόψεις τους επί του θέματος.
Έχοντας υπόψη:
1. Το από 15/11/04 εισηγητικό έγγραφο του Νομ. Συμβούλου κ.Λ. Μαργαρίτη
ΟΜΟΦΩΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ
Ζητά από το Υπουργείο Πολιτισμού να κινήσει την διαδικασία της απόκτησης από το Ελληνικό Δημόσιο του σπιτιού του Εθνικού Ποιητή, προκειμένου να στεγαστεί ένα Μουσείο ενθυμάτων «Κωστή Παλαμά».
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕAΣ Γ.ΚΟΤΤΑΣ Θ.ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου