Όταν τον Νοέμβριο του 2009 κατέθετα στον Εισαγγελέα την υπ’ αρίθ. πρωτ. Αριθ.πρωτ.8512/11-11-09 αναφορά μου για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων, αλητεία και επαιτεία, πράξεις που τελούσαν ενήλικοι αλλά και καθοδηγούμενοι ανήλικοι τσιγγάνοι από τη Ρουμανία και Βουλγαρία γνώριζα ότι η κίνησή μου θα ήταν αναποτελεσματική. Το έπραξα όμως μόνο και μόνο για να ευαισθητοποιήσω την κοινωνία πάνω στο πρόβλημα .Την ίδια άποψη είχα και όταν μετά από ένα χρόνο κατέθεσα την υπ’ αρίθ.πρωτ.6180/26-11-10 αναφορά μου στον Εισαγγελέα Εφετών. Αφού συναντήθηκαν έκαναν κοινά ταξίδια από τον Εισαγγελέα στην Ασφάλεια, από την Ασφάλεια στον Εισαγγελέα, από τον Εισαγγελέα στο 4ον Αστυνομικό Τμήμα, από το 4ον Αστυνομικό Τμήμα στον Εισαγγελέα. Τώρα πια κατάκοπες από ταξίδια διαρκείας χωρίς προορισμό, τις περιμένει ο απύθμενος καιάδας του αρχείου.
Χαρακτηριστικό περιστατικό του ταξιδιού τους ήταν και η μαρτυρία αστυνομικού που δήλωσε ενυπογράφως ότι δεν διαπίστωσε την διάπραξη ουδενός αδικήματος και δεν υπέπεσε στην αντίληψη του κάτι σχετικό με τα καταγγελλόμενα.
Η ΕΛ. ΑΣ στην ιστορική διαδρομή της είχε σημειώσει επιτυχίες σε δύο περιόδους της νεώτερης ιστορίας της, η πρώτη με την άμεσο σύλληψη των κομμουνιστών και η δεύτερη με τη σύλληψη επικίνδυνων βομβιστών και ακίνδυνων ναρκομανών. Πέραν τούτων για την ΕΛ. ΑΣ ή δεν διαπράττονται πλέον αδικήματα ή έχουν ατονήσει ως μη ισχύουσες οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα.
Ας βρούμε λοιπόν εμείς μόνοι μας, η ίδια η κοινωνία τη λύση στο πρόβλημα.
Η επαιτεία για να πραγματωθεί θέλει από το ένα μέρος τον επαγγελματία επαίτη και από την άλλη τον «φιλάνθρωπο» ο οποίος δίδει τον οβολό του με την συνείδηση ότι πράττει το καθήκον του, της φιλανθρωπίας. Έτσι τουλάχιστον το εννοεί.
Βεβαίως θα μπορούσαμε να δούμε την επαιτεία σαν μία συναλλαγή μεταξύ ανθρώπων όπου εκφράζεται η ελεύθερη βούλησή τους. Ο επαίτης με τα λόγια του και τις κινήσεις του καθιστά το αίτημά του γνωστό σε ένα ευρύ κοινό και στον καθένα ξεχωριστά.
Ο προσφέρων εκτιμά το αίτημα, την οικονομική του δυνατότητα, την ικανοποίηση που θα αισθανθεί όταν δώσει τον οβολό , τη βαρύτητα της πράξης του στη μέλλουσα κρίση και αποφασίζει ανάλογα. Συνεπώς ως μια συναλλαγή η επαιτεία αυξάνει την κοινωνική ευημερία.
Είναι όμως η παροχή οιουδήποτε ποσού στον επαίτη φιλανθρωπία;To «Μακάριοι οι ελεήμονες» καλύπτει όσους βοηθούν τους κατά συνήθεια και κατ’ επάγγελμα επαίτες;
Θα διατυπώσουμε ευθαρσώς την άποψή μας. Η παροχή οιασδήποτε βοηθείας σε επαίτες δεν είναι, ούτε μπορεί να χαρακτηρισθεί με οιονδήποτε τρόπο, ελεημοσύνη. Είναι αντίθετα μια αντικοινωνική πράξη που μειώνει και αυτόν που επαιτεί και αυτόν που θεωρεί πως ελεεί.
Ο επαίτης βέβαια δεν την αντιλαμβάνεται ως τέτοια. Όμως είναι αντικοινωνική γιατί επιτρέπει σε άτομα, να ζουν σε μια κοινωνία χωρίς να εκπληρώνουν το ελάχιστον καθήκον τους προς αυτή. Επίσης είναι και άκρως συντηρητική αφού μετατρέπει τα κοινωνικά προβλήματα και τις κοινωνικές αντιθέσεις, σε προσωπικές διαφορές.
Για τον Χριστιανό ή τον φιλεύσπλαχνο που δίδει βοήθεια στον επαγγελματία επαίτη, μπορεί να είναι και αποτέλεσμα ηθικού εκβιασμού.
Αποτελεί ταυτόχρονα συνενοχή και μια μειωτική και εξευτελιστική πράξη για το επαίτη. Επίσης μπορεί να είναι και μια πράξη που ο πολίτης ηρεμεί την κοινωνική του συνείδηση πείθοντας τον εαυτό του πως μ’ αυτή τη συμπεριφορά του έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του στην κοινωνία. Φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και την περίπτωση που κάποιος βοηθάει τον επαίτη από απλό αλτρουισμό ή ακόμη και για να αποφύγει την ενόχλησή του.
Τελικά όταν συμπίπτει η επαιτεία με την ελεημοσύνη αποτελούν μια πράξη που υπό μία έννοια διαφθείρει και αυτόν που δίνει και αυτόν που λαμβάνει.
Η λύση στο πρόβλημα της επαιτείας στην της πόλης μας ,θεωρώ πως μπορεί να δοθεί όταν ξεκαθαρίσουμε τη σημασία των εννοιών , πως άλλο σημαίνει ελεημοσύνη και άλλο επαιτεία.
Από τη στιγμή που πάψουμε να θεωρούμε τη βοήθεια στον επαίτη ελεημοσύνη, τότε υπάρχει και ελπίδα η πόλη μας θα απαλλαγεί από το φαινόμενο που ταλαιπωρεί την κοινωνία μας και ο κάθε πολίτης δεν θα διατρέχει τον κίνδυνο να βρεθεί κατηγορούμενος για θανατηρόφο δυστύχημα ή στην καλύτερη περίπτωση για βαριά ή και ελαφριά σωματική βλάβη ανηλίκου ή μη.
Όσο όμως συνεχίζουμε να μην αποσυνδέουμε την ελεημοσύνη από την επαιτεία, η κατάσταση θα συνεχιστεί να είναι όχι απλώς η ιδία αλλά θα επιδεινωθεί. Ας κάνουμε επιτέλους την επιλογή μας.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου