ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΤΡΕΙΣ ΦΩΝΕΣ

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

Παραμένει εκεί
Στις επάλξεις…
Άγρυπνος μαχητής
χωρίς υποχωρήσεις
και συμβιβασμούς.
Ηθικός, τίμιος,
αλλά και ανένδοτος
όπως υπήρξε πάντα
μόνος βεβαίως,
αλλά ορθός, γενναίος
και ανυποχώρητος.
Είναι πια αργά
να υποστείλει
τις σημαίες.
Τα περιθώρια στενεύουν
Γι’ αυτό τίποτε
δεν μπορεί
να τον εξαγοράσει.
Εμπρός, ορθός
και αλύγιστος.
Νίκος Βλάχος


ΚΡΑΥΓΗ

Θα ‘θελα ο άνεμος να θρυμματίζεται,
Οι όγκοι των βουνών να κλυδωνίζονται,
Οι μίσχοι των φυτών τη γη ν’ ασπάζονται
Απ’ τη συντεταγμένη δόνηση
Των υψηλών κλιμάκων της κραυγής μου.

Θα θελα τομές βαθιές
Το κορμί να σχίσουν,
Απ’ άκρη-σ’ άκρη,
Πληγή ολάκερη,
Που σαν ρόδο ανοίγει.
Τα έγκατα της ψυχής
Να αναδυθούν
Το φως να δουν
Να τυφλωθούν…
Και τον πόνο ν’ ανταμώσουν,
Χορό με την κραυγή να στήσουν,
Αντρειωμένο, στιβαρό,
Στα θραύσματα τ’ ανέμου.

5-2-2010
Κυρήνη Απλλών


ΗΤΑΝ Η ΩΡΑ

Ήταν η ώρα…
Πέρασαν το ποτάμι,
Το γεφύρι με πέτρες, σόμπολα και λάσπη,
Σημείο αναφοράς!

Κατάξερα τα κυπαρίσσια,
Παραδομένα στην ορμή,
Οργή έφερε το σύγνεφο
Κίτρινη μπόρα
Ανεμοζάλη!

Το χώμα κοιτούσε ανοιχτό
Πεινασμένο γεράκι,
Κάπου φαίνονταν τα δένδρα
Πριόνιζαν το κορμί τους αδέξια!

Φόβος ο λίβας του καλοκαιριού,
Ανάμνηση πρώτη.
Χαραγμένος διάδρομος
Πεζών αναμνήσεων
Τόπος γαλήνης!

Δεμένα κορμιά
Πριονισμένα,
Γεφύρι με πέτρες
Κουρασμένο χέρι
Στη μυλόπετρα!

Γραφή του επιούσιου
Ο άλλος δρόμος.
Σκιές πλανεμένες στον ορίζοντα
Βυθός του φόβου
Παροξυσμός!
Δημήτρης Γ. Παναγιωτακόπουλος