ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΕΝΘΗ

ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ


Την προπερασμένη Κυριακή 20 Φεβρουαρίου έτσι αθόρυβα και διακριτικά έφυγε από κοντά μας ο Αχαιός Ποιητής Ηρακλής Μπούτσικας. Πέρυσι στις αρχές Ιουνίου ξεπροβοδίσαμε στο αιώνιο ταξίδι τον επίσης εκλεκτό φίλο πεζογράφο και ποιητή αδελφό του Ανδρέα.
Η πληροφορία για το θάνατό του μου μεταδόθηκε από κοινό φίλο μόλις σήμερα και μάλιστα όχι σα γεγονός αλλά σαν φήμη την οποία επιβεβαίωσα ως πραγματικότητα .Η κηδεία του έγινε από το ναό της ενορίας του στην πόλη μας την Παναγία την Αλεξώτισσα. Μια επιδείνωση της από χρόνια κλονισμένης υγείας του τον οδήγησε στο Νοσοκομείο και από εκεί στην αιωνιότητα.

Ο Ηρακλής Μπούτσικας γεννήθηκε το 1928 στην Κάτω Αχαΐα ενώ το Δημοτικό Σχολείο τελείωσε στα Καλάβρυτα όπου υπηρετούσε ο πατέρας του Βασίλειος ως καθηγητής. Το Γυμνάσιο τελείωσε στο Αίγιο όπου υπηρετούσε και τότε ο πατέρας του. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές ,σπούδασε Λογιστικά και Φοροτεχνικά στον Πειραιά. Το 1954 διορίσθηκε ως λογιστής στο Υπουργείο Δημοσίων ΄Έργων από όπου και συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό Διευθυντή Α΄ το 1990.

Με τη λογοτεχνία και κυρίως με την παραδοσιακή ποίηση ασχολήθηκε από το 1943 εμπνευσμένος από τη λαχτάρα για την απελευθέρωση της πατρίδας από τη Γερμανική κατοχή. Τον Οκτώβρη του 1944 εντάχθηκε στην Ε.Π.Ο.Ν. και άρχισε να εκδηλώνεται φανερά πλέον η αγάπη του προς την ποίηση. Στις πολιτιστικές βραδιές που διοργάνωνε το Ε.Α.Μ. στο Αίγιο έκανε απαγγελίες ποιημάτων του τα οποία έγραψε σε ηλικία 15 ετών με την παιδική λαχτάρα και τον αυθόρμητο ενθουσιασμό ξεσήκωνε τους ακροατές του.

Το 1951 εκλήθη να υπηρετήσει την πατρίδα ως έφεδρος αξιωματικός. Στο διάστημα αυτό της θητείας του ο πατέρας του πήρε μετάθεση για την Πάτρα. Φεύγοντας όμως από το σπίτι του Αιγίου εγκατέλειψαν εκεί όλα τα πρωτόλεια ποιήματά του, όλα τα θεατρικά και τα δοκίμια θεωρώντας τα ως αντικείμενα χωρίς αξία.

Όταν επέστρεψε από το στρατό στο νέο σπίτι των γονιών του στην πόλη μας πληροφορήθηκε την απώλεια των χειρογράφων του και των επιμελημένων τετραδίων του και ένοιωσε απέραντη πίκρα.
Είχε πολλές εμπειρίες από τη θητεία του και είχε πρόθεση να συνεχίσει την ευχάριστη ενασχόλησή του με τη συγγραφή. Όμως η απογοήτευση που ένοιωσε από την απώλεια των χειρογράφων του και των ποιητικών του συλλογών δεν του επέτρεψε πλέον και για 37 ολόκληρα χρόνια να γράψει κάτι. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε εκ μέρους του πλήρης απαξίωση της λογοτεχνίας.

Μετά το γάμο του και την απόκτηση μίας κόρης και ενός γιου η πικρία του ένοιωθε στην ψυχή του παραμερίσθηκε από την μούσα του και η φωτιά της ποίησης ξανάναψε από μια σπίθα που σιγόκαιγε χρόνια τώρα που από το 1989 την συνδαύλιζε μελετώντας. Οι συμμετοχές του σε ποιητικούς διαγωνισμούς του εξασφάλιζαν πολλά βραβεία κι αυτό ήταν ενισχυτικό της επανάκαμψης στην ενεργό ποιητική δράση. Έλαβε το πρώτο βραβείο ποίησης της Π.Ε.Λ. το 1992 για το ποίημα του με τίτλο: «ΚΑΡΔΙΑ» το Δεύτερο Βραβείο ποίησης του Πνευματικού Πρακτορείου του ΓΙΟΧΑΝΝΕΣΠΟΥΡΓΚ για το ποίημα του με τον τίτλο: «ΘΥΜΗΣΟΥ»,το τρίτο βραβείο ποίησης των ποιητικών αγώνων των Δελφών από την Π.Ε.Λ. το 1996 για το ποίημα του με τον τίτλο: «ΘΥΜΗΣΟΥ»και επαίνους από την Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών του Πειραιά το 1996 και στο Ροδίνειο Διαγωνισμό Λάρισας το 1996.Με την ενθάρρυνση που του έδωσαν τα βραβεία και οι έπαινοι, άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά του σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά. Από το 1989 έως το 1990 συνεργάσθηκε με την εφημερίδα
«ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» γράφοντας πολιτικά άρθρα και χρονογραφήματα.

Από το 1990 και μέχρι το θάνατό του υπήρξε τακτικός συνεργάτης της λογοτεχνικής σελίδας της εφημερίδας «ΑΧΑΓΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ».
Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες ΑΧΑΓΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ ,ΕΡΕΥΝΑ Αιγίου, ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, ΑΛΛΑΓΗ Πατρών, και στα περιοδικά ΕΡΕΥΝΑ , ΝΟΥΜΑΣ κ.α.
Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδος και άλλων πολιτιστικών φορέων.

Η πρώτη ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1989 με τίτλο: «ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΑΣ» και ακολούθησαν οι συλλογές: «ΣΥΛΦΙΔΕΣ ΚΑΙ ΝΑΪΑΔΕΣ» 2000. «ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΌ ΤΩΝ ΠΛΕΙΑΔΩΝ» 2002. «ΨΗΛΑΦΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΙΟ» 2004 και «ΠΕΜΠΤΟ ΑΣΤΕΡΙ» 2009.

Η ποίησή του διακρίνεται για την αφοσίωσή της στην παράδοση για τον γλωσσικό της πλούτο και τη ρομαντική της διάθεση. Η ποίηση του Ηρακλή Μπούτσικα κινήθηκε μεταξύ μυθολογίας και ιστορίας, μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ αισθήσεων και ονείρου. Η παιδεία του ,η γλωσσοπλαστική του δεινότητα ,η άριστη γνώση της δημοτικής με τη λεκτική της ευπρέπεια αποτελεί τα σημαντικά προσόντα του ποιητή.
Ο ποιητής σε ένα προσωπικό του σημείωσα έγραφε στην Κάτω Αχαΐα το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου που συμπίπτει με το θάνατο του αδελφού του ,ίσως έχοντας συναίσθηση του πρόσκαιρου των ανθρώπων τα εξής:
«Έχω συναποκομίσει 23 τίτλους(βραβεία) και αναμένω το κάλεσμα για την ολοκληρωτική ποιητική μου μαθητεία από τον ποιητή του Σύμπαντος»
Εύχομαι ο Ποιητής «ορατών τε και αοράτων», να κατατάξει τον ποιητή Ηρακλή Μπούτσικα μεταξύ των εκλεκτών του, έτσι ώστε η μαθητεία του να είναι γόνιμος και παραγωγική.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών