ΓΥΝΑΙΚΑ

Ω, να’ μαι μόνη!
Απ’ τη δουλειά και το παιχνίδι να ξεφύγω
την καθημερινή κουβέντα ν’ αποφύγω.
Μακριά απ’ όσα έχω κάνει
κι όλα όσα μένουνε να κάνω.
Μακριά-ναι και από σένα ακόμα,
Αγάπη μου μοναδική, και να’μαι
Ελεύθερη και μόνη.
Ω, να μπορούσα να σταθώ
στον γκρίζο βάλτο,
κάτω απ’ τον γκρίζο ουρανό.
΄Οπου αντηχούν μόνο άνεμοι και βραχοπούλια
κι ούτε άνθρωπο να δω.
Και τον ελεύθερο άνεμο να νιώθω
στο μουσκεμένο πρόσωπο μου και να ξέρω
ότι είμαι ελεύθερη-όχι δική σου μα δική μου.
Μόνη κι ελεύθερη!
Γιατί γλυκιά φωτιά
το καταφύγιο της καρδιάς σου αγαπημένε
πληγώνουν όντας πάντα εδώ.
Θέλω στα πόδια να σταθώ
τα μάτια στον αέρα να δροσίσω
να δω τι βάρη μπορώ η ίδια να κρατήσω,
να προσπαθήσω, να γνωρίσω
να μάθω και να μεγαλώσω!
Τώρα είμαι εσύ,
Είμαι δικιά σου, τμήμα σου ,η γυναίκα σου
κι άλλη ζωή δεν έχω.
Να σκεφθώ μόνη ή να πράξω δε μπορώ
ή ν’ αναπνεύσω και να δω.
Υπάρχει «εμείς» μα ποτέ «εγώ»
και το χειρότερο: με τα φιλιά σου
αρχίζει να μ’ αρέσει εδώ.

Ποίημα Ανώνυμης Γυναίκας
Από το Βιβλίο της Σίλας Ροουμπόθαμ
«Στο περιθώριο της Ιστορίας»
Εκδοτική Ομάδα Γυνα