ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΕΝΘΗ

ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ


Την προπερασμένη Κυριακή 20 Φεβρουαρίου έτσι αθόρυβα και διακριτικά έφυγε από κοντά μας ο Αχαιός Ποιητής Ηρακλής Μπούτσικας. Πέρυσι στις αρχές Ιουνίου ξεπροβοδίσαμε στο αιώνιο ταξίδι τον επίσης εκλεκτό φίλο πεζογράφο και ποιητή αδελφό του Ανδρέα.
Η πληροφορία για το θάνατό του μου μεταδόθηκε από κοινό φίλο μόλις σήμερα και μάλιστα όχι σα γεγονός αλλά σαν φήμη την οποία επιβεβαίωσα ως πραγματικότητα .Η κηδεία του έγινε από το ναό της ενορίας του στην πόλη μας την Παναγία την Αλεξώτισσα. Μια επιδείνωση της από χρόνια κλονισμένης υγείας του τον οδήγησε στο Νοσοκομείο και από εκεί στην αιωνιότητα.

Ο Ηρακλής Μπούτσικας γεννήθηκε το 1928 στην Κάτω Αχαΐα ενώ το Δημοτικό Σχολείο τελείωσε στα Καλάβρυτα όπου υπηρετούσε ο πατέρας του Βασίλειος ως καθηγητής. Το Γυμνάσιο τελείωσε στο Αίγιο όπου υπηρετούσε και τότε ο πατέρας του. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές ,σπούδασε Λογιστικά και Φοροτεχνικά στον Πειραιά. Το 1954 διορίσθηκε ως λογιστής στο Υπουργείο Δημοσίων ΄Έργων από όπου και συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό Διευθυντή Α΄ το 1990.

Με τη λογοτεχνία και κυρίως με την παραδοσιακή ποίηση ασχολήθηκε από το 1943 εμπνευσμένος από τη λαχτάρα για την απελευθέρωση της πατρίδας από τη Γερμανική κατοχή. Τον Οκτώβρη του 1944 εντάχθηκε στην Ε.Π.Ο.Ν. και άρχισε να εκδηλώνεται φανερά πλέον η αγάπη του προς την ποίηση. Στις πολιτιστικές βραδιές που διοργάνωνε το Ε.Α.Μ. στο Αίγιο έκανε απαγγελίες ποιημάτων του τα οποία έγραψε σε ηλικία 15 ετών με την παιδική λαχτάρα και τον αυθόρμητο ενθουσιασμό ξεσήκωνε τους ακροατές του.

Το 1951 εκλήθη να υπηρετήσει την πατρίδα ως έφεδρος αξιωματικός. Στο διάστημα αυτό της θητείας του ο πατέρας του πήρε μετάθεση για την Πάτρα. Φεύγοντας όμως από το σπίτι του Αιγίου εγκατέλειψαν εκεί όλα τα πρωτόλεια ποιήματά του, όλα τα θεατρικά και τα δοκίμια θεωρώντας τα ως αντικείμενα χωρίς αξία.

Όταν επέστρεψε από το στρατό στο νέο σπίτι των γονιών του στην πόλη μας πληροφορήθηκε την απώλεια των χειρογράφων του και των επιμελημένων τετραδίων του και ένοιωσε απέραντη πίκρα.
Είχε πολλές εμπειρίες από τη θητεία του και είχε πρόθεση να συνεχίσει την ευχάριστη ενασχόλησή του με τη συγγραφή. Όμως η απογοήτευση που ένοιωσε από την απώλεια των χειρογράφων του και των ποιητικών του συλλογών δεν του επέτρεψε πλέον και για 37 ολόκληρα χρόνια να γράψει κάτι. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε εκ μέρους του πλήρης απαξίωση της λογοτεχνίας.

Μετά το γάμο του και την απόκτηση μίας κόρης και ενός γιου η πικρία του ένοιωθε στην ψυχή του παραμερίσθηκε από την μούσα του και η φωτιά της ποίησης ξανάναψε από μια σπίθα που σιγόκαιγε χρόνια τώρα που από το 1989 την συνδαύλιζε μελετώντας. Οι συμμετοχές του σε ποιητικούς διαγωνισμούς του εξασφάλιζαν πολλά βραβεία κι αυτό ήταν ενισχυτικό της επανάκαμψης στην ενεργό ποιητική δράση. Έλαβε το πρώτο βραβείο ποίησης της Π.Ε.Λ. το 1992 για το ποίημα του με τίτλο: «ΚΑΡΔΙΑ» το Δεύτερο Βραβείο ποίησης του Πνευματικού Πρακτορείου του ΓΙΟΧΑΝΝΕΣΠΟΥΡΓΚ για το ποίημα του με τον τίτλο: «ΘΥΜΗΣΟΥ»,το τρίτο βραβείο ποίησης των ποιητικών αγώνων των Δελφών από την Π.Ε.Λ. το 1996 για το ποίημα του με τον τίτλο: «ΘΥΜΗΣΟΥ»και επαίνους από την Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών του Πειραιά το 1996 και στο Ροδίνειο Διαγωνισμό Λάρισας το 1996.Με την ενθάρρυνση που του έδωσαν τα βραβεία και οι έπαινοι, άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά του σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά. Από το 1989 έως το 1990 συνεργάσθηκε με την εφημερίδα
«ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» γράφοντας πολιτικά άρθρα και χρονογραφήματα.

Από το 1990 και μέχρι το θάνατό του υπήρξε τακτικός συνεργάτης της λογοτεχνικής σελίδας της εφημερίδας «ΑΧΑΓΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ».
Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες ΑΧΑΓΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ ,ΕΡΕΥΝΑ Αιγίου, ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, ΑΛΛΑΓΗ Πατρών, και στα περιοδικά ΕΡΕΥΝΑ , ΝΟΥΜΑΣ κ.α.
Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδος και άλλων πολιτιστικών φορέων.

Η πρώτη ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1989 με τίτλο: «ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΑΣ» και ακολούθησαν οι συλλογές: «ΣΥΛΦΙΔΕΣ ΚΑΙ ΝΑΪΑΔΕΣ» 2000. «ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΌ ΤΩΝ ΠΛΕΙΑΔΩΝ» 2002. «ΨΗΛΑΦΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΙΟ» 2004 και «ΠΕΜΠΤΟ ΑΣΤΕΡΙ» 2009.

Η ποίησή του διακρίνεται για την αφοσίωσή της στην παράδοση για τον γλωσσικό της πλούτο και τη ρομαντική της διάθεση. Η ποίηση του Ηρακλή Μπούτσικα κινήθηκε μεταξύ μυθολογίας και ιστορίας, μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ αισθήσεων και ονείρου. Η παιδεία του ,η γλωσσοπλαστική του δεινότητα ,η άριστη γνώση της δημοτικής με τη λεκτική της ευπρέπεια αποτελεί τα σημαντικά προσόντα του ποιητή.
Ο ποιητής σε ένα προσωπικό του σημείωσα έγραφε στην Κάτω Αχαΐα το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου που συμπίπτει με το θάνατο του αδελφού του ,ίσως έχοντας συναίσθηση του πρόσκαιρου των ανθρώπων τα εξής:
«Έχω συναποκομίσει 23 τίτλους(βραβεία) και αναμένω το κάλεσμα για την ολοκληρωτική ποιητική μου μαθητεία από τον ποιητή του Σύμπαντος»
Εύχομαι ο Ποιητής «ορατών τε και αοράτων», να κατατάξει τον ποιητή Ηρακλή Μπούτσικα μεταξύ των εκλεκτών του, έτσι ώστε η μαθητεία του να είναι γόνιμος και παραγωγική.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών

«ΠΑΤΡΙΣ» ΠΥΡΓΟΥ

ΦΥΛΛΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Πρόσωπο
Λεωνίδας Μαργαριτης
Δικηγόρος-Λογοτέχνης

Ένας πολυπράγμων άνθρωπος

Ο Λεωνίδας Μαργαρίτης γεννήθηκε στον Κόροιβο Ηλείας και κατοικεί μόνιμα στην Πάτρα όπου ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου. Είναι παντρεμένος με τη Φανή Μαργαρίτη και έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά. Έχει σπουδάσει Νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών, Γενικός Σύμβουλος της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδας. υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού «ΑΧΑΙΚΑ» συνεργάτης εφημερίδων και περιοδικών, τακτικό μέλος της Αχαϊκής Εταιρείας Μελετών, τακτικό μέλος της Εθνολογικής Εταιρείας Πελοποννήσου, τακτικό μέλος της Εταιρείας Ηλειακών Μελετών, τακτικό μέλος Διακιδείου Σχολής Λαού. ΄Εχει διατελέσει Νομαρχιακός Σύμβουλος Αχαΐας, Δημοτικός Σύμβουλος Πατρών. Αντιπρόεδρος της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος, Πρόεδρος της Πολυτεκνικής Οργάνωσης Πατρών. Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Αχαΐας, Πρόεδρος του Συλλόγου των εν Πάτραις Ηλείων «Ο Κόροιβος» πρόεδρος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών, Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών, εκδότης –διευθυντής των εφημερίδων «ΗΛΙΔΑ» και «ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ».Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί δεκατέσσερα έργα του σε δοκίμιο, αρκετά νομικά βοηθήματα, διήγημα, ποίηση και κριτική βιβλίου. ΄Εχει πραγματοποιήσει σειρά ομιλιών και διαλέξεων στην Αθήνα και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας, ενώ εισηγήσεις του έχουν φιλοξενηθεί σε Πανελλήνια και Διεθνή συνέδρια. Είναι άνθρωπος αεικίνητος και πολυπράγμων, που αγαπά ιδιαίτερα τον τόπο καταγωγής του και τελευταία έγραψε και σχετικό βιβλίο για τον Κόροιβο. Η παρουσία του, τόσο στα κοινά όσο και στο χώρο της λογοτεχνίας είναι μεγάλη και δεν σταματά να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ω, να’ μαι μόνη!
Απ’ τη δουλειά και το παιχνίδι να ξεφύγω
την καθημερινή κουβέντα ν’ αποφύγω.
Μακριά απ’ όσα έχω κάνει
κι όλα όσα μένουνε να κάνω.
Μακριά-ναι και από σένα ακόμα,
Αγάπη μου μοναδική, και να’μαι
Ελεύθερη και μόνη.
Ω, να μπορούσα να σταθώ
στον γκρίζο βάλτο,
κάτω απ’ τον γκρίζο ουρανό.
΄Οπου αντηχούν μόνο άνεμοι και βραχοπούλια
κι ούτε άνθρωπο να δω.
Και τον ελεύθερο άνεμο να νιώθω
στο μουσκεμένο πρόσωπο μου και να ξέρω
ότι είμαι ελεύθερη-όχι δική σου μα δική μου.
Μόνη κι ελεύθερη!
Γιατί γλυκιά φωτιά
το καταφύγιο της καρδιάς σου αγαπημένε
πληγώνουν όντας πάντα εδώ.
Θέλω στα πόδια να σταθώ
τα μάτια στον αέρα να δροσίσω
να δω τι βάρη μπορώ η ίδια να κρατήσω,
να προσπαθήσω, να γνωρίσω
να μάθω και να μεγαλώσω!
Τώρα είμαι εσύ,
Είμαι δικιά σου, τμήμα σου ,η γυναίκα σου
κι άλλη ζωή δεν έχω.
Να σκεφθώ μόνη ή να πράξω δε μπορώ
ή ν’ αναπνεύσω και να δω.
Υπάρχει «εμείς» μα ποτέ «εγώ»
και το χειρότερο: με τα φιλιά σου
αρχίζει να μ’ αρέσει εδώ.

Ποίημα Ανώνυμης Γυναίκας
Από το Βιβλίο της Σίλας Ροουμπόθαμ
«Στο περιθώριο της Ιστορίας»
Εκδοτική Ομάδα Γυνα

ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Μέχρι σήμερα όταν αναφερόμαστε στην εκπαίδευση, μιλούσαμε για μια μέσω μιας γραμμικής διαδικασίας απόκτηση γνώσεων και εξειδίκευσης. Αναφερόμαστε πάντα στο στάδιο των σπουδών, την εξειδίκευση και τέλος την εργασία.

Σήμερα με την αλματώδη εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας αλλά και γενικότερα της γνώσης σε κάθε αντικείμενο απασχόλησης είναι αναγκαία η δια βίου εκπαίδευση και η συνεχής εξειδίκευση στις νέες μορφές τεχνολογίας και τις εφαρμογές της σ’ όλους τους τομείς των γνωστικών αντικειμένων.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να έχουμε τη δυνατότητα σαν πολιτεία , οργανωμένη κοινωνία και φορείς να παρέχουμε αυτή τη δια βίου γνώση.

Αυτή η διαδικασία είναι δυνατό να ακολουθηθεί μέσω συγκεκριμένων προγραμμάτων εκπαίδευσης τα οποία μπορεί να υλοποιήσουν τόσο το Δημόσιο με τη λειτουργία ανεξάρτητων εκπαιδευτικών μονάδων όπως γίνεται άλλωστε με την ίδρυση και λειτουργία του Ανοικτού Πανεπιστήμιου, όσο και με τα επιδοτούμενα σεμινάρια επιμόρφωσης είτε από την Λαϊκή Επιμόρφωση είτε σε συνεργασία του ΟΑΕΔ με τους βασικούς συνδικαλιστικούς φορείς ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει από το έτος 2003 προσυπογράψει το κοινό ανακοινωθέν του Βερολίνου για την υλοποίηση του Ευρωπαϊκού χώρου Ανώτατης εκπαίδευσης στο οποίο δίδεται ιδιαίτερο βάρος στην δια βίου εκπαίδευση.

Η χώρα μας συνεχίζει ατυχώς να καθυστερεί σημαντικά. ΄Ένα μικρό ποσοστό στο σύνολο των εργαζομένων σήμερα έχει παρακολουθήσει είτε παρακολουθεί κάποιο πρόγραμμα κατάρτισης και εξειδίκευσης τη στιγμή κατά την οποία ο μέσος όρος αυτών που συμμετέχουν σε προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης στις άλλες χώρες της Ευρώπης ανέρχεται στο 8 με 10%.

Είναι συνεπώς αναγκαίο πέρα από την λειτουργία του Ανοικτού Πανεπιστήμιου να υπάρξει θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία και ενός νέου Πανεπιστημίου δεύτερης ευκαιρίας.
Πέρα από την ενίσχυση του θεσμού του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστήμιου θα πρέπει να υπάρξει σχεδιασμός για τη θεσμοθέτηση και άμεση λειτουργία Ινστιτούτων τα οποία θα συντονίζουν την παροχή μονοτμηματικών ή διατμηματικών προγραμμάτων, δια βίου εκπαίδευσης.

Είναι αναγκαίο αυτή η διαδικασία να οδηγεί και στην χορήγηση τυπικών τίτλων σπουδών ισοδύναμων με τα πτυχία των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ στο μέτρο βεβαίως που ο εκπαιδευόμενος εξαντλήσει επιτυχώς όλα τα στάδια των θεματικών ενοτήτων σπουδών για να είναι ελκυστική η διαδικασία αλλά και για να παρέχουν δυνατότητα ιεραρχικής εξέλιξης του κατόχου.

Θα πρέπει παράλληλα να συσταθεί ένα συντονιστικό όργανο διασφάλισης της ποιότητας της ανώτατης εκπαίδευσης σε εθνικό επίπεδο, ευέλικτο και αποκεντρωμένο στο οποίο να ενταχθούν τόσο το Ανοικτό Πανεπιστήμιο όσο και τα Ινστιτούτα έτσι ώστε να πληρούνται τα εχέγγυα υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκής λειτουργίας και παρεχομένης εκπαίδευσης.

Θεωρούμαι συνεπώς πως η διαδικασία της δια βίου εκπαίδευσης χρειάζεται να αποτελέσει πεδίο εθνικού σχεδιασμού.

Αν δεν υπάρξει σχεδιασμός σε εθνικό επίπεδο υφίσταται ο κίνδυνος αυτή η διαδικασία μεμονωμένα και κατά περίπτωση να αποτελέσει το μοχλό απορύθμισης του συνολικού εκπαιδευτικού συστήματος με τα εξ αυτού δυσάρεστα αποτέλεσμα αποτυχίας και απομάκρυνσης από τους κοινωνικούς στόχους της εκπαίδευσης.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

(Ιστοριογράφοι και Σχολικά Εγχειρίδια)

Δεν μπορεί κανείς να παραμένει απαθής σε οποιαδήποτε προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μας. Κυρίως οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου.
Ο εθνικός μας ποιητής Σολωμός μας τονίζει: «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί Εθνικό ό,τι είναι αληθινό».
Οι μύθοι μπορεί να κολακεύουν τους λαούς δεν μπορούν όμως σε καμιά περίπτωση να υποκαθιστούν την ιστορική αλήθεια.
Και βέβαια μας αρέσουν οι μύθοι, μ’ αυτούς άλλωστε μας μεγάλωσαν οι γιαγιάδες μας και οι δάσκαλοί μας. Οι μύθοι εδραιώθηκαν στην ψυχή και τη συνείδησή μας στη θέση της ιστορικής αλήθειας, και είναι εύλογο να αντιδρούμε όταν ακούμε τα αντίθετα, των όσων διδαχθήκαμε. Νοιώθουμε να παραβιάζονται τα θέσμια. Κάθε φορά που τολμάει κάποιος να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια του καταλογίζουν πως δρά αντεθνικά ή το χειρότερο ότι επιχειρεί να αποδομήσει την Ελληνική ιστορία και τους πρωταγωνιστές της.
Αυτές τις μέρες προβάλλεται από τηλεοπτικό σταθμό ένα ντοκιμαντέρ για το ιστορικό της Επανάστασης του 21 και φυσικά όλοι έχουν λόγο στα ιστορούμενα.
Υπάρχουν στα επεισόδια του χρονικού παραλήψεις που επισημάνθηκαν από πολλούς ασχολούμενους με την ιστορία μας.
Τελευταία δημιουργήθηκαν, σύγχυση και αντιδράσεις, γύρω από τα όσα ελέχθησαν για την έναρξη του αγώνα και το «μύθο» της Αγίας Λαύρας.
Ο μύθος μας λέει ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε στις 25 Μαρτίου 1821 το λάβαρο της Επαναστάσεως στη Μονή της Αγίας Λαύρας, μπροστά σε αγωνιστές μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης, κι από κείνη τη στιγμή , ξεσηκώνονται οι Έλληνες για την απελευθέρωσή τους.
Πρέπει να αποδεχθούμε πως πάντα σε κάθε μύθο ,υπάρχει ένας πυρήνας με κάποια ψήγματα ιστορικής αλήθειας που επενδύεται και αξιοποιείται κατάλληλα.
Είναι αλήθεια ότι το Μάρτιο του 1821, ο Μητροπολίτης Γερμανός ήταν στην Αγία Λαύρα.
Είναι αλήθεια ότι επιθυμία των προκρίτων, των οπλαρχηγών και των καπεταναίων και αυτού του Κολοκοτρώνη ήταν να ξεκινούσε η Επανάσταση την ημέρα του Ευαγγελισμού ή του Αγίου Γεωργίου ή του Aγίου Κωνσταντίνου, για να συνδεθεί το εγχείρημα με μια από τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Είναι αλήθεια ότι έγιναν δεήσεις και ασπασμοί, για την ευόδωση του Αγώνα όλων των σκλαβωμένων υπό την αρχηγία του Κολοκοτρώνη. Είναι αλήθεια ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όρκισε τους αγωνιστές στο σταυρό,τη σημαία (μαύρος σταυρός σε κόκκινο φόντο) του Λόντου στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα. Όλα τα ανωτέρω είναι ιστορικές αλήθειες που προκύπτουν χωρίς μεγάλη προσπάθεια από όλα τα ιστορικά κείμενα που έχουμε στη διάθεσή μας.
Από το σημείο αυτό μέχρι το μύθο, υπάρχουν μαρτυρίες των ιδίων των πρωταγωνιστών που δεν χρειάζονται ανάλυση για να πεισθούμε τι είναι ιστορική αλήθεια και τι είναι μύθος.
Για την ορκωμοσία καπεταναίων στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και μάλιστα στις 25 Μαρτίου 1821 κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο της εποχής δεν αναφέρεται σε οποιοδήποτε παρόμοιο γεγονός.
Οι Έλληνες και ξένοι ιστοριογράφοι της Επανάστασης αναφέρουν:
-Φιλήμων: «παχυλόν ψεύδος» Φιλήμονος, Δοκίμιο Ιστορικό Ελληνικής Επανάστασης.τόμ.Γ. κβ)
-Σπ.Τρικούπης : «Ψεύδος» Σπυρ.Τρικούπη. Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης ,τόμ.Α΄σελ.229.
-Φίλνλεϋ «Δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια»( Φίλνλεϋ, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης» τόμ.Α΄σελ.217)
-Π.Π.Γερμανός στα Απομνημονεύματά του, ενώ εξιστορεί με λεπτομέρειες τα πάντα δεν γράφει τίποτε για την Αγία Λαύρα.
Καμιά αναφορά δεν υπάρχει πουθενά για την Αγία Λαύρα μέχρι το 1835.
Ας δούμε τι διδαχθήκαμε από τα σχολικά μας βιβλία της ιστορίας της Έκτης Δημοτικού.
Έκδοσης Ατλαντίδος:Ιστορία Α. Λαζάρου και Κυριακοπούλου
«Στις 23 Μαρτίου 1821 ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και ο Κολοκοτρώνης με τους Μανιάτες κατέβηκαν από τον Ταϋγετο και πήραν την Καλαμάτα.
Στις 25 Μαρτίου ο Αρχιεπίσκοπος Π.Πατρών Γερμανός ύψωσε στην Πάτρα στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου το περίφημο Λάβαρο της Λαύρας και κήρυξε την Επανάσταση»
Έκδοσης Ατλαντίδος
Ιστορία Στ.Τάξης Δημ.Δούκα.
«Ο Κολοκοτρώνης και Μαυρομιχάλης πολιορκούν και κυριεύουν τας Καλάμας την 23 Μαρτίου 1821.Ο Ζαΐμης με το Λόντο πολιορκούν τας Πάτρας και άλλη οπλαρχηγοί περισφίγγουν την Κόρινθον το ΄Αργος, το Ναύπλιον. Ο Επίσκοπος Π.Πατρών Γερμανός μετά τη λειτουργίαν και το στίχο «Αναστήτω η Ελλάς και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτής» σηκώνει τη σημαία της Επαναστάσεως στη Μονή της Αγίας Λαύρας 25 Μαρτίου και καλεί το λαό να ορκισθεί «Ελευθερία ή Θάνατος».
Βιβλίο Ιστορίας Στ. Δημοτικού
Βασ.Πετρούνια και Α.Χ.Αντωνοπούλου
«Τον Μάρτιον του 1821 όλοι οι ΄Ελληνες ως είς άνθρωπος έλαβον τα όπλα και προσέβαλον παντού τους Τούρκους. Από την Μάνην εξεκίνησε την 22 Μαρτίου ο Πετρ. Μαυρομιχάλης με τους Μανιάτας έχων μαζί του τον Θ.Κολοκοτρώνην,τον Αναγνωσταράν και άλλους και την επομένην 23 Μαρτίου κατέλαβε τας Καλάμας. Εις τας Πάτρας την 25ην Μαρτίου ο Αρχιεπίσκοπος Π. Πατρών Γερμανός ύψωνεν εις την πλατείαν Αγ.Γεωργίου το Λάβαρον της Αγίας Λαύρας και τον Σταυρόν και όλοι ωρκίζοντο και εφώναζον ¨Ζήτω η Ελευθερία και στην πόλη να δώσει ο Θεός».
Βιβλίο της Στ΄ Τάξεως
Π.Δ.Παπαδοπούλου-Δ.Δούκα.
«Εις τας 22 Μαρτίου 2000 Μανιάται με αρχηγόν τον Πετρ.Μαυρομιχάλην,τον Θεόδ.Κολοκοτρώνην,Παπαφλέσσαν και άλλους επολιόρκησαν τας Καλάμας. Μετά 3 ημέρες η πόλις παρεδόθη.Την ιδίαν ημέραν που οι Μανιάται εκυρίευσαν τας Καλάμας ο επίσκοπος Παλ.Πατρών Γερμανός με τον Λόντον,τον Βεν.Ρούφον και άλλους οπλαρχηγούς,αφού προηγουμένως ελειτούργησεν εις την Μονήν της Αγίας Λαύρας ύψωσεν ως σημαίαν του το παραπέτασμα της ωραίας Πύλης, εκήρυξε την επανάστασιν, ηυλόγησε τα άρματα των παληκαριών και ώρκισε «Ελευθερίαν ή Θάνατον».Κατήλθε κατόπιν εις τας Πάτρας και εκεί ο θαρραλέος Ιεράρχης ύψωσε το περίφημον Λάβαρον της Λαύρας εις την Πλατείαν Αγίου Γεωργίου».

Εκδοσις Αλικιώτη(Προμηθεύς)
Ιστορία Δ.Γιαννιά-Δ.Γιαννακού.
«Το πρώτο ντουφέκι ήνοιξεν ο τολμηρός κλέφτης Νίκος Σουλιώτης ο οποίος εφόνευσε μερικούς Τούρκους εισπράκτορας εις την Επαρχίαν Καλαβρύτων ήτο Μάρτιος 1821.Αμέσως τότε οι Πετμεζάδες με τον Χαραλάμπην επολιόρκησαν τους Τούρκους στα Καλάβρυτα και τους ανάγκασαν να παραδοθούν 21 Μαρτίου 1821.Εις τας 23 Μαρτίου ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης μαζί με τον Κολοκοτρώνην κατέβηκαν από την Μάνην, επολιόρκησαν τας Καλάμας και μετά δύο ημέρας τας εκυρίευσαν. Εις το μεταξύ οι πρόκριτοι της Αχαΐας και οι οπλαρχηγοί με τα παλικάρια των εισήλθον εις τας Πάτρας, όπου ο Δεσπότης Παλ. Πατρών Γερμανός έστησεν εις την πλατείαν του Αγίου Γεωργίου την σημαίαν της Επαναστάσεως όπου ο λαός με δάκρυα έδιδαν τον όρκον «Ελευθερία ή Θάνατος».

Από την αναφορά μας στα σχολικά εγχειρίδια της ιστορίας της Στ΄ τάξεως του Δημοτικού Σχολείου όπως θα διαπιστώσει κανείς μάλλον σύγχυση γύρω από τους σημαντικούς σταθμούς της έναρξης της Επανάστασης δημιουργούν. Για μας οι πλέον αξιόπιστες πηγές είναι εκείνες που προαναφέραμε οι οποίες έχουν γραφεί από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων οι οποίοι δεν είχαν λόγους να γράψουν μύθους. Μπορεί η δράση τους να αποτέλεσε αιτία για να δημιουργήσουν κάποιοι μυθιστορήματα εκείνοι όμως έζησαν και κατέγραψαν τα γεγονότα τα οποία βεβαίως δεν μπορεί κανείς να πλαστογραφήσει ή να παραχαράξει κάτω από οποιαδήποτε σκοπιμότητα.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης

EKKΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΑΣ

Αγαπητά μας παιδιά,
Εσχάτως στην περιοχή της Ηλείας κυρίως, αλλά και την ευρύτερη περιοχή ,έχουν συμβεί πληθώρα δυστυχημάτων με θύματα κυρίως νέα παιδιά. Νοιώθω ως εκ τούτου την ανάγκη αλλά και την υποχρέωση ως εκπρόσωπος των οικογενειών με πολλά παιδιά να σας απευθύνω μια έκκληση.
Από τα ρεπορτάζ των Μ. Μ. Ε. προκύπτει ότι τα ατυχήματα είναι αποτέλεσμα παραβατικής οδικής συμπεριφοράς λόγω υπερβολικής ταχύτητας κατά παράβαση των υπό του Κ.Ο.Κ. επιτρεπομένων ορίων σε συνδυασμό με την αθλία κατάσταση του οδικού μας δικτύου το οποίο δεν προσφέρεται για μεγάλες ταχύτητες.
Η χώρα μας είναι από τις πρώτες της Ε.Ε. με μικρό δείκτη γεννητικότητας και οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα το οποίο επιδεινώνεται με τους θανάτους κυρίως νέων εξ αιτίας των οδικών δυστυχημάτων.
Οι γονείς σας έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν μεγάλο αγώνα, για να σας δουν ολοκληρωμένους και αποκατεστημένους πολίτες. Στερήθηκαν πολλές φορές οι ίδιοι, για να εξασφαλίσουν τη διατροφή και τις σπουδές σας.
Είναι κρίμα σ’ αυτόν τον αγώνα των γονιών σας και σ’ αυτή την προσφορά να γίνεστε αγνώμονες και ό,τι εκείνοι δημιούργησαν να το πετάτε στην άσφαλτο.
Αποτελεί αχαριστία προς τους γεννήτορες μια παρόμοια συμπεριφορά. Αντί να τους ανταποδώσετε τη χαρά της παρουσίας σας και της ζωντάνιας σας, τους ποτίζετε με θλίψη, πόνο και την οριστική απουσία σας.
Είναι προσβολή ακόμη, στον ίδιο το Δημιουργό να σπαταλάτε το δώρο της ζωής στις εφήμερες «απολαύσεις» του ιλίγγου και της δαιμονιώδους ταχύτητας.
Είναι προσβολή στην ίδια την κοινωνία μας που σας παρέχει κι εκείνη με τη σειρά της παιδεία, επιμόρφωση, ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη κι ακόμη το πλέον πολύτιμο τη φιλία των παιδιών της.
Δεν είναι «μαγκιά» να μην τηρείς τα όρια ταχύτητας που καθορίζουν οι πινακίδες ούτε «μαγκιά» είναι οι «σούζες», οι «κόντρες» και οι αυτοσχέδιοι αγώνες που διοργανώνουν κάποιοι ανεγκέφαλοι για εκατό, διακόσια ή και πεντακόσια ευρώ.
Δεν είναι «μαγκιά» να παραβιάζουμε τα κόκκινο και μετά να παρακαλάμε για τη διαγραφή των ποινών και των προστίμων μια και γλιτώσαμε προς στιγμήν το πρόστιμο θανάτου.
Δεν είναι «μαγκιά» να προκαλούμε το θάνατο στο κάθε μας χιλιόμετρο είτε ο δρόμος είναι πρόσφορος, είτε δεν είναι για το όχημα που διαθέτουμε και την κατάσταση που βρίσκεται.
Δεν θα κερδίσουμε τις εντυπώσεις με τις κομμένες εξατμίσεις , και την πρόκληση εκκωφαντικού θορύβου ούτε θα μας πει κανένας μπράβο γι’ αυτή μας τη συμπεριφορά.
Η ζωή μας είναι δώρο Θεού δεν αξίζει να τη σπαταλάμε και τόσο φτηνιάρικα να τη θυσιάζουμε στο βωμό του Μολώχ .
Σκεφθείτε πως οι δρόμοι μας με πολλές κακοτεχνίες και χωρίς συντήρηση μόλις επιτρέπουν την κυκλοφορία μας ,δεν προσφέρονται για πίστες αγώνων ταχύτητας.
Εάν σας ελκύει η μέθη του ίλιγγου και η διάθεση για σπορ υπάρχουν οργανωμένες πίστες και χώροι αποκλειστικά γι’ αυτό το σκοπό όπου μπορείτε με ασφάλεια να επιδοθείτε .
Είναι κρίμα κι άδικο να κηδεύουν οι γονείς τα παιδιά τους σε καιρό Ειρήνης όχι από ανίατες ασθένειες αλλά από την παραβατική οδική συμπεριφορά τους.
Γιατί στους γονείς σας αλήθεια επιφυλάσσετε τέτοια «δώρα»;
Γιατί τους στερείτε τη χαρά να σας καμαρώσουν νύμφες και γαμβρούς και αντί γι’ αυτό τους ποτίζετε το δηλητήριο του θανάτου και της πικρής απουσίας;
Αγαπητά μου παιδιά , ίσως τα λόγια μου ηχούν παράταιρα μέσα στο σημερινό πνεύμα της κοινωνίας μας. Μια κοινωνία καθαρώς εγωιστική και ωφελιμιστική, με πλήθος ερεθισμάτων θετικών και κυρίως αρνητικών.
Όμως ξανασκεφθείτε το, πριν χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο, βάλτε το μυαλό σας και τις γνώσεις σας να δουλέψουν , έχετε σε κάθε στιγμή το νου σας σ’ αυτό που κάνετε και συμμορφώνεστε στους κανόνες που έχουν τεθεί να ρυθμίζουν τη συμπεριφορά μας και διασφαλίζουν την προστασία μας.
Δεν αξίζετε την τύχη των παιδιών μας που πρόσφατα χάσαμε και συνεχίζουμε να χάνουμε στην άσφαλτο , δεν αξίζετε το θάνατο, πρέπει να σας κερδίσει η ζωή.
Ο θάνατος σπέρνει τη θλίψη, τον πόνο , τη μοναξιά, τη σιωπή ,την αδράνεια , το τέλος.
Η ζωή, μας δίνει τη δράση, τη δημιουργία, τη χαρά , την ελπίδα, την αγάπη, τη συντροφιά, τη φιλία , τις απολαύσεις των ταξιδιών, των παιχνιδιών και του έρωτα.
Κάνετε την επιλογή σας.
΄Όχι άλλο αίμα στην άσφαλτο .
΄Όχι άλλη πίκρα στους γονείς σας.
΄Όχι άλλα προσκυνητάρια-μνημόσυνα.
΄Όχι άλλη αιμορραγία της πατρίδας μας.
Οι γονείς σας, σας αγαπούν, σας μεγαλώνουν με ασφάλεια και φροντίδα, η κοινωνία και η πατρίδα σας έχει ανάγκη και είναι υποχρεωμένη να σταματήσει την συνεχιζόμενη αιμορραγία που την πληγώνει και τη θανατώνει . Και μη ξεχνάτε κι όλοι εμείς σας αγαπάμε και πονάμε όταν χάνεστε άδικα…

Λεωνίδαs Γ. Μαργαρίτηs
Αντιπροέδροs Α. Σ. Π. Ε.

HMΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ

26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ο Όμιλος Ηλείων για τον πολιτισμό και την ανάπτυξη «Πολιτεία ΄Ηλιδας-Ολυμπίας» σε μια προσπάθεια ενημέρωσης, συμπαράστασης στους γονείς αλλά και απόδοσης τιμής σε εκείνους που τόσο άδικα έφυγαν από κοντά μας διοργανώνει εκδήλωση το προσεχές Σάββατο 26 Φεβρουαρίου και ώρα 6,30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο της Νομαρχίας στον Πύργο.
Η είδηση μας έρχεται από τον τοπικό τύπο της Ηλείας και μας προβληματίζει.
Σήμερα που εκατοντάδες ζωές χάνονται στους δρόμους-καρμανιόλες της χώρας,χιλιάδες τραυματισμοί καθιστούν αναπήρους νέους ανθρώπους και για το απαράδεκτο οδικό δίκτυο δεν γίνεται καμιά επέμβαση έστω και χαμηλού κόστους ακόμη και για μικροεπισκευές.
Στις μέρες μας που η τροχαία έχει εντοπίσει και υπενθυμίζει σημεία επικίνδυνων δρόμων τα οποία χαρακτηρίζει «κόκκινα χιλιόμετρα» και οι κακοτεχνίες των δρόμων με την έλλειψη επαρκούς φωτισμού , σήμανσης και σηματοδότησης ακόμη αποτελούν αιτίες θανάτων.
Θεωρώ πως η μόνη εκδήλωση που θα μπορούσε να οργανώσει ο Όμιλος Ηλείων θα ήταν μια διαδήλωση για να διατρανώσει την αξίωσή του για λήψη μέτρων προς εξάλειψη των αιτίων που προκαλούν τα δυστυχήματα στους κι ακόμη τη συστηματική ενημέρωση και εκπαίδευση των νέων ανθρώπων για ασφαλή οδήγηση και τους τρόπους αποφυγής ατυχημάτων.
΄Εχω την πεποίθηση ότι εάν λάβουμε τα προληπτικά αυτά μέτρα δεν χρειάζονται εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τους γονείς.
Η μόνη θετική συνδρομή ,συμπαράσταση και βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε είναι να επιτύχουμε την εξάλειψη των αιτίων πρόκλησης δυστυχημάτων. Να παύσουν οι γονείς σε καιρό Ειρήνης να ενταφιάζουν τα παιδιά τους. Τα μνημόσυνα και οι τιμές στα θύματα της ασφάλτου δεν προσφέρουν τίποτε το θετικό ούτε συμβάλλουν στην αποτροπή των δυστυχημάτων, ενδεχομένως να απαλύνουν τον πόνο των γονέων και τίποτε περισσότερο.
Είναι αναγκαίο να προβάλλουμε την ανυπαρξία ασφαλούς οδικού δικτύου, να ενημερώσουμε τους νέους μας ότι σήμερα οι δρόμοι μας είναι επικίνδυνοι για την ανάπτυξη μεγάλων ταχυτήτων, ότι η κυκλοφορία τροχοφόρων με υπερβολικές ταχύτητες σ’ αυτούς τους δρόμους, θα είναι απότοκος τροχαίων δυστυχημάτων.
Θεωρώ που πρέπει να καταστούμε Προμηθείς και όχι να καταντάμε Επιμηθείς.
Πρέπει να παύσει τα ρέει νεανικό αίμα στην άσφαλτο. Τα τροχαία ατυχήματα στην Ηλεία αλλά και σ’ ολόκληρη τη χώρα είναι συνέπεια - αποτέλεσμα του συνδυασμού: ακατάλληλο , με κακοτεχνίες και φθορές οδικό δίκτυο και ανεπίτρεπτη για τους δρόμους μας ανάπτυξη υπερβολικών ταχυτήτων.
Oι νέοι μας κατά κύριο λόγο είναι κυρίως τα θύματα αυτού του συνδυασμού παραγόντων.
Ας βάλουμε φραγμό στον θλιβερό κατάλογο των δυστυχημάτων. Ας σταματήσουμε επί τέλους να τροφοδοτούμε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μας με περιγραφές θανατηφόρων τροχαίων δυστυχημάτων.

Λεωνιδας Γ. Μαργαριτης

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΤΡΕΙΣ ΦΩΝΕΣ

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

Παραμένει εκεί
Στις επάλξεις…
Άγρυπνος μαχητής
χωρίς υποχωρήσεις
και συμβιβασμούς.
Ηθικός, τίμιος,
αλλά και ανένδοτος
όπως υπήρξε πάντα
μόνος βεβαίως,
αλλά ορθός, γενναίος
και ανυποχώρητος.
Είναι πια αργά
να υποστείλει
τις σημαίες.
Τα περιθώρια στενεύουν
Γι’ αυτό τίποτε
δεν μπορεί
να τον εξαγοράσει.
Εμπρός, ορθός
και αλύγιστος.
Νίκος Βλάχος


ΚΡΑΥΓΗ

Θα ‘θελα ο άνεμος να θρυμματίζεται,
Οι όγκοι των βουνών να κλυδωνίζονται,
Οι μίσχοι των φυτών τη γη ν’ ασπάζονται
Απ’ τη συντεταγμένη δόνηση
Των υψηλών κλιμάκων της κραυγής μου.

Θα θελα τομές βαθιές
Το κορμί να σχίσουν,
Απ’ άκρη-σ’ άκρη,
Πληγή ολάκερη,
Που σαν ρόδο ανοίγει.
Τα έγκατα της ψυχής
Να αναδυθούν
Το φως να δουν
Να τυφλωθούν…
Και τον πόνο ν’ ανταμώσουν,
Χορό με την κραυγή να στήσουν,
Αντρειωμένο, στιβαρό,
Στα θραύσματα τ’ ανέμου.

5-2-2010
Κυρήνη Απλλών


ΗΤΑΝ Η ΩΡΑ

Ήταν η ώρα…
Πέρασαν το ποτάμι,
Το γεφύρι με πέτρες, σόμπολα και λάσπη,
Σημείο αναφοράς!

Κατάξερα τα κυπαρίσσια,
Παραδομένα στην ορμή,
Οργή έφερε το σύγνεφο
Κίτρινη μπόρα
Ανεμοζάλη!

Το χώμα κοιτούσε ανοιχτό
Πεινασμένο γεράκι,
Κάπου φαίνονταν τα δένδρα
Πριόνιζαν το κορμί τους αδέξια!

Φόβος ο λίβας του καλοκαιριού,
Ανάμνηση πρώτη.
Χαραγμένος διάδρομος
Πεζών αναμνήσεων
Τόπος γαλήνης!

Δεμένα κορμιά
Πριονισμένα,
Γεφύρι με πέτρες
Κουρασμένο χέρι
Στη μυλόπετρα!

Γραφή του επιούσιου
Ο άλλος δρόμος.
Σκιές πλανεμένες στον ορίζοντα
Βυθός του φόβου
Παροξυσμός!
Δημήτρης Γ. Παναγιωτακόπουλος

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΖΑΡΟΥΧΛΕΙΚΑ

ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ





Την προσεχή Δευτέρα 28η Φεβρουαρίου και ώρα 7 μ.μ. στα πλαίσια των Φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών στην αίθουσα του αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου του συμπολίτη συγγραφέα Σπύρου Τραχάνη με τίτλο: « ΖΑΡΟΥΧΛΕΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ 1850 ».

Το βιβλίο του κ. Τραχάνη θα παρουσιάσουν ο Καθηγητής και συγγραφέας Κώστας Αθανασόπουλος και ο Δημοσιογράφος και Λογοτέχνης κ. Σταύρος Ιντζεγιάννης.

Το συντονισμό της εκδήλωσης θα κάνει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λεωνίδας Μαργαρίτης.

Η είσοδος για το κοινό είναι όπως πάντα ελεύθερη.



.

«OΔΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΟΥΝΑΡΗ»

Στον απόηχο της εκδήλωσης-«Λαϊκού Δικαστηρίου» της περασμένης Παρασκευής στη Διακίδειο ακούσθηκαν πολλά. Έγινε μια προσπάθεια «επαναπροσέγγισης των ιστορικών γεγονότων» όπως είπε χαρακτηριστικά στον πρόλογό του ο εκ των διοργανωτών Νάσος Νασόπουλος, προσπάθεια εξάλειψης του βάρους του στιγματισμού των απογόνων των εκτελεσθέντων την χαρακτήρισε ο Δ/ντής σύνταξης της τοπικής εφημερίδας «Πελοπόννησος» Κωνσταντίνος Μάγνης.
Ο πρώτος αναρωτήθηκε μάλιστα τι θα πρέπει να απαντηθεί στους νεωτέρους που θα βλέπουν να δεσπόζει το όνομα ενός καταδικασθέντος σε θάνατο(Δημητρίου Γούναρη) ως προδότου της πατρίδας σε κεντρική οδό της πόλης μας.
Και οι δύο αυτές θέσεις έχουν μια λογικά συνάφεια και δικαιολογημένα αναδεικνύουν κάποια ερωτηματικά.
Όμως δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει ότι στη χώρα μας οσάκις υπάρχει διχασμός και εμφύλιες διαμάχες ο λαός μας, μη εξαιρουμένης και της ηγεσίας του, ξεσπά σε ακρότητες.
Δεν μπορεί να μη σημειώσει κανείς ότι κάποια περίοδο της ιστορίας, η χώρα μας είχε δύο κυβερνήσεις μια στην Αθήνα και μια άλλη στη Θεσσαλονίκη. Επίσης κάποια περίοδο οι αφορισμοί τα αναθέματα και οι κατάρες στους αντιφρονούντες ήταν σύνηθες φαινόμενο.
Δεν μπορεί κανείς να αποσιωπήσει ότι ο βασικός ελευθερωτής της πατρίδας ο Κολοκοτρώνης φυλακίσθηκε και θα οδηγείτο στο εκτελεστικό απόσπασμα εάν δεν υπήρχαν δικαστές όπως ο Πολυζωϊδης και ο Τερτσέτης.
Η μετονομασία της κεντρικής οδού Καλαβρύτων της πόλης μας σε Δημητρίου Γούναρη έγινε από τους αντιβενιζελικούς οι οποίοι επικρατούσαν τότε στο Δήμο Πατρέων που με την ενέργειά τους αυτή, ήθελαν να τιμήσουν το Γούναρη και να τον αποδώσουν χωρίς το στίγμα της προδοσίας .
Το αίτημα για δικαίωση των έξι δεν είναι ατομικό αλλά αποτέλεσε έμμονη ιδέα της αντιβενιζελικής παράταξης σε όλους τους μετέπειτα πολιτικούς μετασχηματισμούς της και οδήγησε σε ονοματοδοσίες δρόμων και πλατειών με τα ονόματα των εκτελεσθέντων. Επρόκειτο για μια έμμεση δικαίωση που πέτυχαν οι πολιτικοί τους φίλοι,
Μπορεί το μέτρο της θανάτωσης ως τιμωρίας να μην ήταν και δεν ήταν ενδεδειγμένο, όμως ήταν απάντηση του λαϊκού αιτήματος: «Θάνατος στους προδότες» που ακούγονταν ως σύνθημα μετά την είδηση της ήττας.
Έχει επανειλημμένως συζητηθεί η άποψη ότι μέρος του κατηγορητηρίου που αναφέρονταν σε δόλο των κατηγορουμένων και στην εσκεμμένη παράδοση στον εχθρό μέρους της Ελληνικής Επικρατείας να μην ευσταθούσε από ποινική σκοπιά. Η Σμύρνη και η Δυτική Μικρά Ασία τυπικά ,δεν αποτελούσαν Ελληνικό έδαφος κατά το χρόνο της συντριβής, αφού δεν είχε γίνει προσάρτηση των εδαφών αυτών στην Ελληνική επικράτεια, και η Συνθήκη των Σεβρών ήταν ακόμη μια υπόσχεση και όχι καθεστώς.
Όμως κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες των πρωταιτίων της καταστροφής.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου πέραν του ότι δεν αθώωσε επί της ουσίας όπως πολλοί διατείνονται τους έξι, δεν μας προσέφερε κανένα νέο στοιχείο στις ιστορικές μας γνώσεις.
Η ανακίνηση της υπόθεσης δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να προσβάλλει τις μνήμες των σφαγιασθέντων και ξεριζωμένων και να αναβιώνει το διχασμό.
Η επανάληψη της δίκης με «λαϊκούς δικαστές» ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη σύγκρουση Ελλαδιτών και προσφύγων και αναθερμαίνει ερωτηματικά: Θα ξαναδικάσουμε και τον Κολοκοτρώνη; ή τον Νίκο Μπελογιάννη για εσχάτη προδοσία;
Χρειάζεται αλήθεια μια νέα ετυμηγορία ενός δικαστηρίου δεν μας αρκεί η ετυμηγορία της ιστορίας;
Λεωνίδας Γ.Μαργαριτης

ΓΝΩΜΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ SEX

1."Ο εραστής πάντα σκέφτεται πρώτα την ερωμένη του
και μετά τον εαυτό του. Ένας σύζυγος κάνει το αντίθετο."
Ονορέ ντε Μπαλζάκ
Γάλλος συγγραφέας, θεμελιωτής του Ρεαλισμού


2."Μια γυναίκα μπορεί να κάνει τον άντρα να τελειώσει, είναι δεδομένο.
Όταν ένας άντρας κάνει τη γυναίκα να τελειώσει, είναι ταλέντο."
Ντάντε Χικς
Φανταστικός ήρωας του συγγραφέα Κέβιν Σμιθ


3. "Ένας οργασμός την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα."
Μέι Γουέστ
Αμερικανίδα ηθοποιός και σύμβολο του σεξ


4. "Μην απαξιώνετε την αυτοϊκανοποίηση. Είναι σεξ με κάποιον που αγαπάω."
Γούντι 'Άλεν
Αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος


5. "Το να παντρευτείς για το σεξ είναι σαν να αγοράζεις ένα Boeing 747 για τα δωρεάν φυστίκια."
Τζεφ Φόξγουορθι
Αμερικάνος κωμικός


6. "Το σεξ είναι μια από τις πιο ολοκληρωτικές, πιο όμορφες και πιο φυσικές απολαύσεις που μπορείς να αγοράσεις."
Στιβ Μάρτιν
Αμερικάνος κωμικός


7. "Στην Αμερική το σεξ είναι εμμονή.
Σε άλλα μέρη του κόσμου είναι γεγονός."
Μάρλεν Ντίτριχ
Γερμανίδα ηθοποιός και σύμβολο του σεξ


8. "Μια από τις προκαταλήψεις του ανθρώπινου νου
είναι το γεγονός ότι η παρθενιά θεωρείται αρετή."
Βολταίρος
Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, θεμελιωτής του Διαφωτισμού


9. "Η αγάπη δεν είναι τίποτα άλλο
από το σεξ αναγραμματισμένο."
Χάρλαν Έλισον
Αμερικάνος συγγραφέας


10. "Το σεξ μεταξύ δύο ανθρώπων είναι ένα πολύ όμορφο πράγμα.
Μεταξύ πέντε είναι φανταστικό..."
Γούντι 'Άλεν
Αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος


11. "Το σεξ χωρίς πόνο είναι σαν φαγητό χωρίς γεύση."
Μαρκήσιος Ντε Σαντ
Γάλλος συγγραφέας με σαδομαζοχιστικές τάσεις


12. "Η ζωή είναι μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια."
Ρόναλντ Ντέιβιντ Λέινγκ
Σκοτσέζος ψυχίατρος και συγγραφέας


12. "Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στην κρεβατοκάμαρα,
δεν πάνε καλά ούτε στο σαλόνι."
Δρ. Γουίλαμ Χ. Μάστερς
Διάσημος Αμερικάνος γυναικολόγος


13. "Ο Θεός έδωσε στον άντρα δύο κεφάλια,
αλλά αίμα αρκετό για να λειτουργεί μόνο ένα κάθε φορά."
Ρόμπιν Γουίλιαμς
Αμερικάνος ηθοποιός

14. "Έχω καθίσει σε περισσότερα πόδια από μια πετσέτα."
Μέι Γουέστ
Αμερικανίδα ηθοποιός και σύμβολο του σεξ


15. "Η αγάπη είναι η ονομασία,
το σεξ είναι το παιχνίδι.
Ξέχνα το όνομα και παίξε το παιχνίδι."

Άγνωστος

16. "Οι άνθρωποι είναι προορισμένοι για να κάνουν έρωτα.
Είναι ο βασικός σκοπός της ζωής και όλες οι άλλες δραστηριότητες :
Να καθαρίσεις τα χαλιά, να διαβάσεις μυθιστορήματα μυστηρίου,
να φας μους σοκολάτα, είναι απλά τρόποι να περάσεις την ώρα σου
μέχρι να μπορείς να κάνεις πάλι έρωτα ."
Σύνθια Χέιμελ
Αμερικανίδα συγγραφέας και πρώην αρθρογράφος του Playboy


17. "Το σεξ είναι σαν το οξυγόνο.
Δεν έχει μεγάλη σημασία, εκτός αν δεν παίρνεις όσο πρέπει."
Άγνωστος


18. "Το σεξ είναι ένας από τους εννιά λίγους για να ξαναγεννηθεί κάποιος.
Οι άλλοι οκτώ δεν έχουν σημασία."
Χένρι Μίλερ
Αμερικάνος Νομπελίστας


19. "Δεν γνωρίζω τίποτα για το σεξ,
γιατί πάντα ήμουν παντρεμένη."
Ζα Ζα Γκαμπόρ
Ουγγαρέζα ηθοποιός


20. "Βρήκα το σιντριβάνι της αιώνιας νεότητας
και βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια μιας γυναίκας."
Τόμας Τζεράιτι
Αμερικάνος σεναριογράφος

21. "Οι γυναίκες χρειάζονται ένα λόγο για να κάνουν σεξ.
Οι άντρες απλά χρειάζονται ένα μέρος."
Μπίλι Κρίσταλ
Αμερικάνος κωμικός


22. "Αν κάποιος μου έλεγε πριν χρόνια ότι το χιούμορ
έχει τόσο μεγάλη σημασία στις σχέσεις, θα είχα αποφύγει πολύ σεξ."
Κέτι Μπέκινσεϊλ
Βρετανίδα ηθοποιός


23. "Υπάρχουν δύο πράγματα που σηκώνονται κάθε πρωί.
Το ένα από αυτά είναι ο ήλιος."
Τόμας Τζεράιτι
Αμερικάνος σεναριογράφος

AΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
A.Φ.Μ. 007441060 Β΄Δ.Ο.Υ. ΠΑΤΡΩΝ
Τηλ. Γραφ.2610 322901 Οικ.521086
Κιν.6946 405 993-6976 194 856
e-mail:leomargaritis@gmail.com
site.http//www.leonidasmargaritis.blogspot.com
Γραφεία : ΚΑΝΑΡΗ 46
26222 ΠΑΤΡΑ
Πάτρα 19-2-2011

Προς
Τον Διευθυντή Σύνταξης
Της εφημερίδας
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Ενταύθα


Αγαπητέ κ.Δ/ντά
Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας σας και με τίτλο: «Η εκτέλεση μιας εκδήλωσης» σχολιάζoνται επιστολές που έλαβε η εφημερίδα σας εν όψει της διοργάνωσης της χτεσινοβραδινής εκδήλωσης στη Διακίδειο Σχολή. Βεβαίως και έχετε όλο το δικαίωμα του σχολιασμού, όπως και των κειμένων που επιθυμείτε. Όμως από το να σχολιάζεται κείμενα που δεν έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα σας φαντάζομαι πως δεν είναι και το καλύτερο για την ανάπτυξη ενός εποικοδομητικού διαλόγου.
Επειδή ήμουν κι εγώ ένας από εκείνους που άσκησαν αυστηρή κριτική θα ήθελα να απαντήσω στο ερώτημά σας , εάν δηλαδή «Μια εκδήλωση μπορεί να κρίνεται πριν γίνει;»
Φυσικά και δεν μπορεί να κριθεί μια εκδήλωση εκ των προτέρων.
Όμως θα μου επιτρέψετε και μ’ όλο το σεβασμό στο λειτούργημα του τύπου και της δημοσιογραφίας να σας πω πως η χτεσινοβραδινή εκδήλωση δεν ήταν συνήθης όπως εκείνες που διοργανώνουν διάφοροι φορείς.
Η χτεσινή στη Διακίδειο είχε πρόθεση και διάθεση να ξαναγράψει την ιστορία .Όμως σας πληροφορώ αγαπητέ μου κ.Δ/ντά πως η Ιστορία ότι γράφει δεν το ξαναγράφει όσο και εάν κάποιοι επιχειρούν να την παραχαράξουν ή να την ξαναγράφουν κατά τις διαθέσεις τους.
Στη συνείδηση του Λαού μας ο ξεριζωμός του Ελληνισμού από τις πατρογονικές του εστίες και οι θάνατοι τόσων χιλιάδων μαχητών και αμάχων αποτέλεσε έγκλημα. Γι’ αυτό το έγκλημα κάποιοι έπρεπε να καταβάλουν το τίμημα και το κατέβαλαν οι έξι οι οποίοι εκρίθησαν τότε υπαίτιοι.
Η ιστορία αγαπητέ μου κ.Δ/ντά δεν εξετάζει νομικούς όρους καταγράφει μια καταστροφή και την εκτέλεση εκείνων που θεωρήθηκαν πως οδήγησαν σ’ αυτή κατά την κρίση του Δικαστηρίου το οποίο έκρινε με τα μέτρα το κλίμα και τις συνθήκες της εποχής .
Στη συνείδηση των Ελλήνων και των ξεριζωμένων η Μικρασιατική καταστροφή έχει καταγραφή σαν προδοσία και οι εκτελέσεις που κανένας δεν μπορεί να συμφωνεί με το μέτρο τούτο τιμωρίας έχουν πάρει τη θέση που τους έδωσε η ιστορία. Καμιά μεταγενέστερη δίκη από όποιο Δικαστήριο κι αν ήθελε συγκροτηθεί δεν είναι δυνατόν να ξεπλύνει το όνειδος.
Η επιχείρηση αποκατάστασης της μνήμης των εκτελεσθέντων μετά από 80 περίπου χρόνια δεν είναι δυνατό να γίνει με Λαϊκά Δικαστήρια όπως το χτεσινό. Κι αν θέλετε τη νομική μου άποψη καθ’ ο δικηγόρος εν ενεργεία, ο Αρείος Πάγος στο οποίο τελικά έφθασε μετά από διάφορες κινήσεις η υπόθεση όφειλε να μην προχωρήσει περαιτέρω μετά την εκφώνηση του ονόματος του αποβιώσαντος φερομένου ως κατηγορουμένου.
Όφειλε να παύσει οριστικώς την ποινική δίωξη λόγω θανάτου. Δεν συντρέχει ούτε θέμα παραγραφής όπως απεφάνθη ο Αρειός Πάγος και συνεπώς δεν προχώρησε επί της ουσίας στο αν είναι αθώος ή ένοχος ο κατηγορούμενος.
Ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη περίπτωση έχουμε αθώωση του κατηγορουμένου, αφού το Δικαστήριο δεν εισήλθε στην ουσία της υποθέσεως. Για ποια αθώωση ομιλούν δημοσιογράφοι και οι διοργανωτές της εκδηλώσεως-«νέας δίκης;»
Tα χιλιάδες θύματα της Μικρασιατικής καταστροφής και τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων χτές το βράδυ δεν πρέπει να ένοιωθαν και πολύ καλά με όσα ακούγονταν περί αθώωσης των υπαιτίων.
Έχετε την εντύπωση κ.Δ/ντά ότι είχαμε την διάθεση να κρίνουμε εκ των προτέρων την συγκεκριμένη εκδήλωση; Tο χτεσινό μου κείμενο ήταν όντως σκωπτικό και ειρωνικό, σκληρό θα τόλεγα γι’ αυτό και δεν δημοσιεύθηκε πλήν της ιστοσελίδας μου. Όμως πόσο σκληρός ήταν ο ξεριζωμός 1.500.000 Ελλήνων και πόσο σκληρός υπήρξε ο σφαγιασμός τόσων και τόσων αθώων από τα μαχαίρια των Τσέτιδων;
Θεωρώ πως θα είχατε προσφέρει μεγαλύτερη υπηρεσία στην Ελευθεροτυπία και των ελεύθερη διακίνηση των ιδεών εάν δημοσιεύατε την επιστολή μου-κείμενό μου για την «εκδήλωση» όπως την χαρακτηρίζετε εσείς «Λαϊκό Δικαστήριο» όπως τη χαρακτήρισα εγώ.
Πάντως σας διαβεβαιώνω ότι η ιστορία δεν ανησύχησε με τη χτεσινή προσπάθεια. Εκείνη έχει γράφει ότι ήταν να γράψει με μελανά και ανεξίτηλα γράμματα για την καταστροφή και τους υπαιτίους της .
Με κάθε τιμή
Λεωνίδας Γ. Μαργαριτης
Δικηγόρος-Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΜΑΝΑΣ

Είμαστε δέσμιοι ενός πολιτεύματος που μόνο κατ’ ευφημισμό ονομάζουμε δημοκρατία. Φοράμε οικειοθελώς τις αλυσίδες μας, ξεπουλάμε την ψήφο μας, παραμερίζουμε τα ιδανικά μας και γελάμε σαν ηλίθιοι σκεπτόμενοι πως όλα αυτά αξίζουν για μια θεσούλα στο Δημόσιο. Και μπορεί να επαναπαυόμαστε βασιζόμενοι στο ένδοξο παρελθόν μας, όμως τα κόκαλα των προγόνων μας θα τρίζουν βλέποντας την κατάντια μας. Αυτοί έδωσαν αγώνες για μια ελευθερία που εμείς δεν εκτιμήσαμε ποτέ. Πόσους Εφιάλτες μπορεί να αντέξει αυτή η χώρα; Τα έθνη που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένα. Και φαίνεται πως οι Έλληνες ή ξεχνούν ή επιλέγουν να μην θυμούνται. Μήπως από την κληρονομιά των προγόνων μας κρατήσαμε μόνο την λατρεία της Μοίρας και απαρνηθήκαμε κάθε τι ελληνικό; Ό,τι μας κράτησε ενωμένους 400 χρόνια κάτω από τον τουρκικό ζυγό (ιστορία, γλώσσα, θρησκεία, αξίες) το σβήσαμε μέσα σε λίγες δεκαετίες. Κάποτε μας θαύμαζαν και μας φθονούσαν που ήμασταν Έλληνες, τώρα μας οικτίρουν. Και επειδή τουλάχιστον σε μένα έχει μείνει μια στάλα ελληνική υπερηφάνεια, αυτό δεν το σηκώνω.
Θέμα έκθεσης: Ωχαδερφισμός. Έπρεπε να μάθω πως ο Έλληνας νοιάζεται μόνο για την βολή του, που μέχρι και όρο έχουμε εφεύρει για αυτό! Αυτό με δίδαξαν, εμένα κι όλα τα ελληνόπουλα των πανελλαδικών. Διότι η «έκφραση ιδεών» ήταν τελικά μέθοδος να υιοθετούμε κι όχι να εκφράζουμε άποψη. Έτσι ώστε να μας πείσουν πως ουδεμία σχέση έχουμε με το «παν μέτρον άριστον» ή το «γνώθι σαυτόν». Τους ναούς πρέπει τελικά να τους έχτισαν άλλοι Έλληνες, η κοιτίδα του πολιτισμού έχει γίνει αποχωρητήριο. Και επειδή η «εφιαλτοκρατία» ζει και βασιλεύει, τα παιδιά μαθαίνουν πως «στη Σμύρνη υπήρξε συνωστισμός»! Διότι δεν αρκεί να ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας, πρέπει επίσης να ξεχάσεις την έχθρα που χωρίζει τους δυο λαούς. Ευτυχώς φροντίζουν οι Τούρκοι να μας το θυμίζουν όταν εκτελούν έναν Σολωμό ή κάνουν «Ίμια» κάθε ελληνικό νησάκι. Και τι κάνουν οι Εφιάλτες σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Ευχαριστούν τους Αμερικανούς που απέτρεψαν την πολεμική σύρραξη λέγοντας μας «καθίστε στ’ αυγά σας» ή κάνουν κουμπαριές.
Κι αν πεις και τίποτα σε λένε ΑΚΡΑΙΟ. Διότι στην Ελλάδα το να είσαι Πατριώτης είναι κακό. Και που να μιλήσω δηλαδή για την Μεγάλη Ιδέα! Ποιόν Πατριωτισμό, που οι μαθητές νομίζουν πως παρελαύνουν για το «όχι που είπε ο Κολοκοτρώνης στους Τούρκους» και πως ο Ν. Ζέρβας ήταν Γάλλος! Ποιος ξέρει, ίσως νομίζουν πως κι ο Αριστοτέλης ήταν Σλάβος. Ελληνική παιδεία σου λέει μετά! Αλλά αυτά επιβάλει το «σύστημα», η «νέα τάξη πραγμάτων». Ξέχνα την ιστορία, γλώσσα, θρησκεία, γίνε γρανάζι κι εσύ, ξεπατίκωσε νοοτροπίες που σου πλασάρουν στην τηλεόραση και αρκέσου στην ευτέλεια ενός μεταγλωττισμένου αμερικανικού ονείρου. Ή θα γίνεις μέρος ενός πολυπολιτισμικού αμαλγάματος χωρίς εθνική συνείδηση ή θα γίνεις ένας γραφικός. Πώς αλλιώς θα δεχόσουν την μετονομασία οδού της Θεσσαλονίκης σε οδό «Κεμάλ Ατατούρκ»; Πως αλλιώς θα διαδήλωνες για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των Σκοπιανών, τις χαμένες περιουσίες των Τσάμηδων, την κακομεταχείριση του μετανάστη ο οποίος αφού πήρε την δουλειά ενός Έλληνα «αναγκάστηκε» να κλέψει ή να σκοτώσει αντιδρώντας στο «ρατσισμό και την ξενοφοβία» μας; Πώς θα καλωσορίσεις όλους αυτούς τους Δούρειους Ίππους; Έτσι! Και σιγά σιγά τα σύνορα θα φτάσουν στην Παλιά Ελλάδα.
Αφού λοιπόν σε δίδαξαν να ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας και όχι Ευρωπαίος, ευνούχισαν τον στρατό, αχρήστεψαν την παιδεία, κατακρεούργησαν την γλώσσα, διέβαλλαν την ιστορία, υποβάθμισαν την σπουδαιότητα του θεσμού της οικογένειας, αμαύρωσαν την θρησκεία, τι σου μένει να κρατηθείς; Μόνο που ξέχασαν πως την ελληνική ψυχή δεν μπορούν να την ξεριζώσουν! Μια σπίθα αρκεί και θα πάρουμε τα όπλα. Και μπορεί να είμαστε μικρός λαός αλλά αξίζει να γίνουμε μικρότερος! Πρέπει να πάρουμε μερικά κεφάλια! Και δεν τους ονομάζω εθνικούς προδότες διότι για μένα δεν είναι καν Έλληνες! ‘Όχι ρε! Αμερικανάκι δεν θα γίνω ποτέ! Δεν ξεχνώ Κύπρο, Σμύρνη, Πόλη, Πόντο, Μακεδονία, Ήπειρο! ΣοσιαλΗστές, Χριστιανοφασίστες, δεξιοί του κώλου, αναρχικοί και κουμούνια! Αυτό είναι το μανιφέστο μου και με αυτό θα πορευτώ στη ζωή! Ή ταν ή επί τας!
Μια Ελληνίδα Μάνα.
Για την αντιγραφή
Λ.Γ.Μαργαρίτης

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΡΑΚΗΣ


Μόλις τις τελευταίες μέρες πληροφορηθήκαμε πως έφυγε τον περασμένο Ιούνιο ο πατρινός στην καταγωγή καθηγητής της Κοινωνιολογίας και πρώτος Πρύτανης(1980) του Πανεπιστημίου Θράκης Διονύσης Μαυρόγιαννης αδελφός του αείμνηστου ποιητή και παλαιού αγροτοσυνδικαλιστή Πάνου Μαυρόγιαννη - Αμείλιχου.
Ο αείμνηστος Διονύσης διετέλεσε Δικηγόρος Πατρών και ακολούθως με υποτροφία του ΙΚΥ και της Γαλλικής Τεχνικής Βοήθειας μετεκπαιδεύθηκε στο Παρίσι στις Κοινωνικές Επιστήμες, στην ιστορία, και Κοινωνιολογία του Δικαίου και στην Κοινωνική Οικονομία. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα Γαλλικού Κρατικού Πανεπιστημίου των Παρισίων με άριστα.
Δίδαξε σε διάφορα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής και της ημεδαπής Αγροτική Κοινωνιολογία, Γενική και Βιομηχανική Κοινωνιολογία, Γενική Κοινωνιολογία και Ιστορία του Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Υπήρξε Ερευνητής στον τομέα των Κοινωνικών Θεσμών στη Σορβόννη και επιστημονικό στέλεχος του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας του ΟΗΕ(Γενεύη) και Δ/ντής των Περιφερειακών Γραφείων αυτού διαδοχικά για τις χώρες της Κεντρικής Αφρικής, της Μπαγκλαντές και των Γαλλόφωνων χωρών της Ασίας και αρμόδιος για τις εργασιακές σχέσεις στην Ασία.
Ειδικότερα μεταξύ 1969-1990 έκανε 90 περίπου Τεχνικές Αποστολές σε 30 περίπου χώρες της Ευρώπης, Ασίας, Ινδικού Ωκεανού και της Αφρικής για λογαριασμό Διεθνών Οργανισμών του ΟΗΕ ιδίως Δ.Γ.Ε για την επιτόπια εκπόνηση Σχεδίων Κοινωνικής Ανάπτυξης, Εργατικής Εκπαίδευσης και Πολιτικής καθώς και την εκπόνηση Κοινωνικών και Οικονομικών νομοθεσιών.
Το τεράστιο αυτό έργο συνέβαλε ομολογουμένως τα μέγιστα στη θεσμική οργάνωση και ανάπτυξη των 30 αυτών χωρών.
Διετέλεσε Γεν. Γραμματέας του Ινστιτούτου Συνεταιριστικών Ερευνών και Μελετών(Ελλάδος) επίτιμος Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, της Διεθνούς Επιτροπής Συνετ. Ερευνών(Λονδίνο) του Διεθνούς Κέντρου Κοινωνικής Οικονομίας(Βρυξέλλες) της Διεθνούς Επιτροπής διατύπωσης Συνεταιριστικών κανόνων για τον 21ο αιώνα.(Μάντσεστερ)
Οργάνωσε και διηύθυνε διεθνή Σεμινάρια και συμμετείχε σε διεθνείς και περιφερειακές Διασκέψεις.
Γνώριζε γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και ρώσικα. Συνέγραψε στην Ελληνική, γαλλική και αγγλική και δημοσίευσε μεγάλο αριθμό συγγραμμάτων,μελετών,άρθρων,εισηγήσεων,υπομνημάτων,εκθέσεων,ομιλιών κ.α. και είχε λάβει μέρος σε σημαντικά Συνέδρια, Ημερίδες κ.λ.π. στο εξωτερικό και στη χώρα μας.
Τα ενδιαφέροντα και οι δραστηριότητές του επεκτείνονταν ενεργώς και πέραν της κυρίας Επιστήμης του, στην ιστορία. λαογραφία, λογοτεχνία κ.α.
΄ Υπήρξε δραστήριο μέλος Ελληνικών Επιστημονικών, Πολιτιστικών κ.α Ενώσεων, Σωματείων κ.λ.π. και συνεργάτης εγκύρων περιοδικών όπως το «ΑΙΠΥΤΟΣ» και «ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΗΜΑ».
Ο αείμνηστος Διονύσης Μαυρόγιαννης έχαιρε μεγάλης αγάπης ,σεβασμού και εκτίμησης στους επιστημονικούς χώρους αλλά και στους χώρους λοιπών δραστηριοτήτων του.
Η επιστήμη, και η κοινωνία με το θάνατο του Διονύση Μαυρόγιαννη έχασε έναν σημαντικό επιστήμονα και η οικογένειά-συγγένεια του έχασε ένα αγαπημένο μέλος της.
Στους οικείους του εκφράζουμε την θλίψη μας για την απώλεια ενός σημαντικού συμπολίτη μας.
Λεωνίδας Γ .Μαργαρίτης
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΛΑΖΑΡΗ -ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ-ΜΟΥΛΙΑ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΛΑΖΑΡΗ -ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ-ΜΟΥΛΙΑ
ΓΙΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

Οι γνωστοί συμπολίτες συγγραφείς της πόλης μας, Βασίλης Λάζαρης, Χρήστος Μούλια και Λεωνίδας Μαργαρίτης με κοινή επιστολή τους επισημαίνουν την επιχείρηση υποβάθμισης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών με την χτεσινή αμφιβόλου εγκυρότητας απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου.
Στην επιστολή τους οι συμπολίτες αναφέρουν τα εξής :
To Δημοτικό Συμβούλιο Πατρών, με απόφαση που ελήφθη πριν δεκαπέντε περίπου μέρες, αναγνωρίζοντας την ιστορικότητα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών και τη μεγάλη προσφορά της στην πρόοδο της τοπικής κοινωνίας και θέλοντας να εξασφαλίσει την οικονομική της ακεραιότητα, αποφάσισε ομόφωνα να διατηρηθεί ως αυτοτελής φορέας και να μην υπαχθεί στα σχήματα που προβλέπεται να δημιουργηθούν, σύμφωνα με την τελευταία αυτοδιοικητική νομοθεσία .Και ενώ ο πνευματικός κόσμος της πόλης δέχθηκε με ικανοποίηση την απόφαση αυτή ξαφνικά και χωρίς να μεσολαβήσει κάποιο γεγονός που να διαφοροποιεί τα δεδομένα επί των οποίων βασίστηκαν όλοι όσοι αποφάσισαν για το μέλλον της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών με νέα χτεσινή απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρών, η οποία ελήφθη μόνο με τις ψήφους της παράταξης της πλειοψηφίας, αποφασίστηκε να περιληφθεί η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών στον ενιαίο φορέα πολιτισμού που προβλέπεται να σχηματισθεί. Για να προσδοθεί δε κάποια δόση νομιμοφάνειας στην τελευταία αυτή απόφαση και να συσκοτισθούν οι όποιες σκοπιμότητες επέβαλαν αυτή τη λύση, επιστρατεύθηκαν συγκεχυμένες νομικές ερμηνείες και έωλα επιχειρήματα, αδιαφορώντας για το ότι όλα αυτά βλάπτουν τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών, ένα ίδρυμα με υπερεκατονταετή βίο, ο οποίος γιορτάσθηκε πανηγυρικά την προηγούμενη χρονιά, με τη συμμετοχή και πολλών μελών της παράταξης που έχει σήμερα την πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Επειδή είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε θέματα πολιτισμού και ιδίως σε ότι αφορά το βιβλίο, που βάλλεται πανταχόθεν, θεωρούμε καθήκον μας να απευθύνουμε την παρούσα μας, επισημαίνοντας και δημόσια τους κινδύνους που διατρέχει η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών, από την τελευταία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία, ανεξάρτητα από την νομιμότητά της ,που θα κριθεί από τα αρμόδια Δικαστήρια, συρρικνώνει τις μελλοντικές προοπτικές της και θέτει σε κίνδυνο την περιουσία της, η οποία ,σε περίπτωση συγχώνευσης, θα καταστεί ευάλωτη για χρέη φορέων, που θα ενταχθούν στο ίδιο ενιαίο σχήμα.

Η ΑΘΩΩΣΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΟΥΝΑΡΗ

Η ΑΘΩΩΣΗ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΟΥΝΑΡΗ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΏΝ ΤΟΥ

Πάτρα .Του ανταποκριτού μας.

Mετά την αθώωση των έξι (6) κριθέντων υπευθύνων για την Μικρασιατική Καταστροφή από τον ΄Αρειο Πάγο λόγω παραγραφής, η Διακίδειος Σχολή Λαού Πατρών συγκρότησε Λαϊκό Δικαστήριο και αποφάσισε να δικάσει την υπόθεση επί της ουσίας.

Συγκεκριμένα αύριο το απόγευμα 18η Φεβρουαρίου και ώρα 7,30 μ.μ. στην αίθουσα συνεδριάσεων της Διακιδείου Σχολής Λαού(Λαϊκού Ανωτάτου Δικαστηρίου) πρόκειται να εκδικασθεί εκ νέου η υπόθεση ενώπιον τριμελούς Λαϊκού Δικαστηρίου αυτή τη φορά, σε πρώτο και τελευταίο βαθμό.

Η σύνθεση του Δικαστηρίου αναγγέλθηκε ήδη δια του τύπου. Την αποτελούν αδιάβλητοι λαϊκοί δικαστές φίλα προσκείμενοι προς τους κατηγορουμένους. Συγκεκριμένα το Δικαστήριο θα στελεχώσουν ο αξιότιμος κ. Γεώργιος Ζορμπάς συνταξιούχος ε.τ. Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο απευθείας απόγονος ενός εκ των καταδικασθέντων κατηγορουμένων πρώην Υπουργός κ. Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης και ο συμπολίτης πρώην Υπουργός κ. Βασίλης Μπεκίρης.

Την Εισαγγελική έδρα θα κοσμήσει ο Δημοσιογράφος Δ/ντής σύνταξης της εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» κ. Κωνσταντίνος Μάγνης, ενώ δικηγόρος υπεράσπισης θα είναι αυτόκλητα διορισθείς ο δημοσιογράφος κ. Νάσος Νασόπουλος. Πολιτική αγωγή δεν προβλέπεται να παραστεί μια και θεωρείται αναποτελεσματικό και μάταιο το εγχείρημα.

Η πρωτοτυπία του δικαστηρίου έγκειται στο ότι η Δικαστική έδρα, απλώς θα προτείνει την αθώωση των κατηγορουμένων την οποία θα επικυρώσει το ακροατήριο κάτι βεβαίως αναμενόμενο αφού ήδη έχει προαναγγελθεί ως θέμα : «H αθώωση του Δημητρίου Γούναρη και των συνεργατών του»

Πάντως από ότι πληροφορούμεθα η διάρκεια της εκδίκασης πιθανότατα να πάρει χρόνο διότι θα καταβληθεί προσπάθεια να εκλείψουν νομικά και τα ελάχιστα ίχνη αμφιβολιών περί της αθωότητος των κατηγορουμένων. Η απόφαση ελπίζεται να εκδοθεί τις πρωινές ώρας του Σαββάτου!…

Προβλέπεται βεβαία η αθώωση των κατηγορουμένων αφού με τις ενέργειές τους είναι ιστορικώς εξακριβωμένο ότι η φερομένη δίωξη και ο σφαγιασμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας δεν αποτέλεσε προϊόν εγκληματικών χειρισμών, πράξεων ή παραλήψεων των κατηγορουμένων αλλά επρόκειτο περί μαζικής , μέχρι υστερίας, μεταναστεύσεως των ομογενών στην μητέρα πατρίδα.

Τα όσα άλλωστε συνέβησαν στην προκυμαία της Σμύρνης δεν ήταν παρά αποτέλεσμα του συνωστισμού που επεκράτησε εκείνες τις ώρες της μαζικής επιβίβασης στα ξένα κρουαζιερόπλοια.

Όλοι οι εναπομείναντες Έλληνες στην Ανατολία παρέμειναν εκεί με τη θέλησή τους μη δυνάμενοι να πράξωσι άλλως, ευρεθέντες σε ύπτια θέση.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η χώρα μας τότε αντιμετώπιζε , όπως και σήμερα, έντονο δημογραφικό πρόβλημα και η μαζική μετανάστευση των ομογενών υπήρξε ένα από τα ευγενέστερα και σημαντικότερα έργα δημογραφικής ανανέωσης της υπαίθρου η οποία είχε ερημώσει μετά την ομαδική μετανάστευση στην Ανατολία και παραμονή εκεί χιλιάδων αυτοχθόνων Ελλήνων. Τα οφέλη αυτής της ομαδικής εγκατάστασης στην ημεδαπή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας την απολαμβάνουν σήμερα όπως πληροφορούμεθα βασίμως, 1922 Έλληνες μεγαλόκαταθέτες στις Ελβετικές Τράπεζες.

Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΠΕΝΘΗ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΡΑΚΗΣ


Μόλις τις τελευταίες μέρες πληροφορηθήκαμε πως έφυγε τον περασμένο Ιούνιο ο πατρινός στην καταγωγή καθηγητής της Κοινωνιολογίας και πρώτος Πρύτανης(1980) του Πανεπιστημίου Θράκης Διονύσης Μαυρόγιαννης αδελφός του αείμνηστου ποιητή και παλαιού αγροτοσυνδικαλιστή Πάνου Μαυρόγιαννη - Αμείλιχου.
Ο αείμνηστος Διονύσης διετέλεσε Δικηγόρος Πατρών και ακολούθως με υποτροφία του ΙΚΥ και της Γαλλικής Τεχνικής Βοήθειας μετεκπαιδεύθηκε στο Παρίσι στις Κοινωνικές Επιστήμες, στην ιστορία, και Κοινωνιολογία του Δικαίου και στην Κοινωνική Οικονομία. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα Γαλλικού Κρατικού Πανεπιστημίου των Παρισίων με άριστα.
Δίδαξε σε διάφορα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής και της ημεδαπής Αγροτική Κοινωνιολογία, Γενική και Βιομηχανική Κοινωνιολογία, Γενική Κοινωνιολογία και Ιστορία του Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Υπήρξε Ερευνητής στον τομέα των Κοινωνικών Θεσμών στη Σορβόννη και επιστημονικό στέλεχος του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας του ΟΗΕ(Γενεύη) και Δ/ντής των Περιφερειακών Γραφείων αυτού διαδοχικά για τις χώρες της Κεντρικής Αφρικής, της Μπαγκλαντές και των Γαλλόφωνων χωρών της Ασίας και αρμόδιος για τις εργασιακές σχέσεις στην Ασία.
Ειδικότερα μεταξύ 1969-1990 έκανε 90 περίπου Τεχνικές Αποστολές σε 30 περίπου χώρες της Ευρώπης, Ασίας, Ινδικού Ωκεανού και της Αφρικής για λογαριασμό Διεθνών Οργανισμών του ΟΗΕ ιδίως Δ.Γ.Ε για την επιτόπια εκπόνηση Σχεδίων Κοινωνικής Ανάπτυξης, Εργατικής Εκπαίδευσης και Πολιτικής καθώς και την εκπόνηση Κοινωνικών και Οικονομικών νομοθεσιών.
Το τεράστιο αυτό έργο συνέβαλε ομολογουμένως τα μέγιστα στη θεσμική οργάνωση και ανάπτυξη των 30 αυτών χωρών.
Διετέλεσε Γεν. Γραμματέας του Ινστιτούτου Συνεταιριστικών Ερευνών και Μελετών(Ελλάδος) επίτιμος Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, της Διεθνούς Επιτροπής Συνετ. Ερευνών(Λονδίνο) του Διεθνούς Κέντρου Κοινωνικής Οικονομίας(Βρυξέλλες) της Διεθνούς Επιτροπής διατύπωσης Συνεταιριστικών κανόνων για τον 21ο αιώνα.(Μάντσεστερ)
Οργάνωσε και διηύθυνε διεθνή Σεμινάρια και συμμετείχε σε διεθνείς και περιφερειακές Διασκέψεις.
Γνώριζε γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και ρώσικα. Συνέγραψε στην Ελληνική, γαλλική και αγγλική και δημοσίευσε μεγάλο αριθμό συγγραμμάτων,μελετών,άρθρων,εισηγήσεων,υπομνημάτων,εκθέσεων,ομιλιών κ.α. και είχε λάβει μέρος σε σημαντικά Συνέδρια, Ημερίδες κ.λ.π. στο εξωτερικό και στη χώρα μας.
Τα ενδιαφέροντα και οι δραστηριότητές του επεκτείνονταν ενεργώς και πέραν της κυρίας Επιστήμης του, στην ιστορία. λαογραφία, λογοτεχνία κ.α.
΄ Υπήρξε δραστήριο μέλος Ελληνικών Επιστημονικών, Πολιτιστικών κ.α Ενώσεων, Σωματείων κ.λ.π. και συνεργάτης εγκύρων περιοδικών όπως το «ΑΙΠΥΤΟΣ» και «ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΗΜΑ».
Ο αείμνηστος Διονύσης Μαυρόγιαννης έχαιρε μεγάλης αγάπης ,σεβασμού και εκτίμησης στους επιστημονικούς χώρους αλλά και στους χώρους λοιπών δραστηριοτήτων του.
Η επιστήμη, και η κοινωνία με το θάνατο του Διονύση Μαυρόγιαννη έχασε έναν σημαντικό επιστήμονα και η οικογένειά-συγγένεια του έχασε ένα αγαπημένο μέλος της.
Στους οικείους του εκφράζουμε την θλίψη μας για την απώλεια ενός σημαντικού συμπολίτη μας.
Λεωνίδας Γ .Μαργαρίτης
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών

ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ-ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Είναι γεγονός ότι η σύναξη της Βοστίτσας δέχθηκε πολλούς χαρακτηρισμούς, από τους ιστορικούς μελετητές όπως «Συνέδριο της Ντροπής», «Σύσκεψη συνωμοσίας κατά του Παπαφλέσσα», «Συνέλευση ματαίωσης της Επανάστασης», «Σύναξη αναβολής της εξέγερσης» κ.ά.
Το θέμα της Σύναξης της Βοστίτσας αποτελούσε πάντα , μια προσωπική πρόκληση. Επιθυμούσα να ξεκαθαρίσω τις απόψεις μου μελετώντας τις πρόσφορες ιστορικές πηγές.
Σίγουρα η Επανάσταση του 21 δεν ήταν ένα τυχαίο, ή συμπτωματικό γεγονός.
Αποτέλεσε προϊόν μεγάλης ιδεολογικής και πολεμικής προετοιμασίας, επιστέγασμα των διαθέσεων και των πόθων των Ελλήνων από την επομένη της πτώσεως της Βασιλίδος των Πόλεων. Για τετρακόσια περίπου χρόνια ο Ελληνισμός δεν παραδέχθηκε την ήττα του. Διαρκώς έκανε εξεγέρσεις, κάμπτονταν προσωρινά και πάλιν ανέκαμπτε «μόνο για λίγο καιρό ξαπόσταινε και ξανά προς τη δόξα τραβούσε » παραφράζοντας λίγο το γνωστό εμβατήριο.
Αμέσως μετά την άλωση της Πόλης διοργανώθηκε το κίνημα από τον Ίστρο μέχρι την Αθήνα, τις Θήβες, την Άρτα και τα Γιάννενα, με την ελπίδα συνδρομής της Ευρώπης. Οι Πελοποννήσιοι εξεγέρθηκαν αργότερα με την προτροπή των Ενετών.
Νέα εξέγερση σημειώθηκε με το βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο κι ακολούθησαν οι αγώνες των Κυπρίων, η Επανάσταση στην Πελοπόννησο και τη Μάνη από τους αδελφούς Μελισσηνούς.
Λίγο αργότερα εξερράγη το κίνημα των Λιδωρικιωτών, το αιματηρό κίνημα του Θεοδώρου Μπούα Γρίβα στην ήπειρο και την Ακαρνανία, οι αγώνες της Κρήτης και η ευρεία επανάσταση από την Πελοπόννησο μέχρι τη Σερβία.
Επακολούθησαν κατά σειρά οι συνεχείς αγώνες των αρματολών, η επανάσταση με την υποκίνηση της Ρωσίας του 1770, τα κατορθώματα του Λάμπρου Κατσώνη και του Ανδρούτσου στη θάλασσα και την ξηρά, το επιχείρημα του Ρήγα Φεραίου, οι ηρωικοί αγώνες των Σουλιωτών και οι άθλοι του Νικοτσάρα, του Σταθά και του Βλαχάβα.
Στη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου υπήρχαν έλληνες διανοούμενοι οι οποίοι με ένα ομοιόμορφο λίγο-πολύ τρόπο καλλιέργησαν την ιδέα της Εθνικής ταυτότητας την οποία συνέδεαν με μια αόριστη αρχικά επιθυμία εθνικής ελευθερίας.
Ο Ελληνικός διαφωτισμός κληρονόμησε την Εθνική Ιδέα, την καλλιέργησε, την πολιτικοποίησε και την διέδωσε με τους διαύλους επικοινωνίας που επέτρεπαν οι συνθήκες εκείνης της εποχής.
Το μήνυμα του Ρήγα Φεραίου για «μιας ώρας ελεύθερη ζωή» και ο Λόγος περί Ελευθερίας, το γνωστό έργο «Ελληνική Νομαρχία», που ένας περιορισμένος κύκλος ανθρώπων το 1806 διατύπωσε και τεκμηρίωσε, με ρωμαλέο πάθος εισηγήθηκε την πρόταση για μια συλλογική ηγεσία, η οποία θα δρούσε με άκρα μυστικότητα προκειμένου να εξασφαλίσει τις ιδεολογικές και υλικοτεχνικές προϋποθέσεις για το συντονισμό και τη δράση των εθνικών δυνάμεων για την επιτυχία του σκοπού.
Η Φιλική Εταιρεία που ιδρύθηκε το 1814 συντόνισε και υπήγαγε σε πειθαρχία και ενιαία διεύθυνση όλες τις δυνάμεις του Έθνους, το οποίο είχε πλέον πεισθεί ότι η ελευθερία του δεν μπορούσε να αποκτηθεί παρά μόνο με τους αγώνες των ιδίων των Ελλήνων.
Από το 1918 μέχρι το 1820 η Φιλική Εταιρεία στρατολόγησε με τους αποστόλους της τα περισσότερα μέλη της.
Η σωστή οργάνωση και προσεκτική προετοιμασία της, βοήθησε στην περίπου ταυτόχρονη εκδήλωση της Επανάστασης σε πολλές περιοχές.
Οι μικρές αποκλίσεις που υπήρξαν ήταν αποτέλεσμα αντικειμενικής αδυναμίας, επικοινωνίας και συνεννόησης, αλλά και συγκυριών και ιδιαιτεροτήτων που υπήρχαν σε κάθε περιοχή.
Την Επανάσταση κήρυξε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μετά από σχετική απόφαση της Φιλικής Εταιρείας στις 16 Φεβρουαρίου 1821 στο Κισνόβι (Κίσινεφ) πρωτεύουσα της Ρωσικής Βεσσαραβίας με τα γνωστά εκεί αποτελέσματα..
Αντίθετα με τα όσα ίσχυσαν στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, τα δεδομένα στην νότια Ελλάδα φάνηκαν περισσότερο ευνοϊκά.
Η Επανάσταση εκδηλώθηκε το Μάρτιο του 1821 στην Πελοπόννησο και κυρίως στην περιοχή μας.
Ήδη στην Πελοπόννησο από τα προηγούμενα χρόνια οι απόστολοι της Φιλικής Εταιρείας Αντώνης Πελοπίδας, Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας) αλλά και ο Αναγνώστης Παπαγεωργίου (Αναγνωσταράς) είχαν εργασθεί με επιτυχία και είχαν με διαφόρους τρόπους πετύχει να υπερκεράσουν την διστακτικότητα και αναβλητικότητα των προκρίτων.
Η απόφαση για την έναρξη του αγώνα από την Πελοπόννησο στηρίχθηκε στα εξής περιστατικά:
1. Το Ελληνικό - Χριστιανικό στοιχείο υπερείχε κατά πολύ του τούρκικου - Μουσουλμανικού.
2. Η Φιλική Εταιρεία είχε πετύχει να μυήσει μέχρι τις παραμονές της Επαναστάσεως το σύνολο σχεδόν των προκρίτων, των Ιεραρχών και των στρατιωτικών.
3. Στην Πελοπόννησο υπήρχε μικρή Τούρκικη στρατιωτική δύναμη.
4. Μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις των Τούρκων εκείνη την περίοδο, είχαν αποσταλεί για την καταστολή της ανταρσίας του Αλή-Πασά των Ιωαννίνων.
5. Υπήρχε δυνατότητα τροφοδοσίας της επανάστασης με απαραίτητο έμψυχο υλικό από τους ισχυρούς και έμπειρους αρματολούς της Ρούμελης.
6. Υπήρξε συμμετοχή των προκρίτων οι οποίοι και στελέχωσαν τα πολιτικά όργανα του αγώνα.
7. Η Πελοπόννησος ήταν περισσότερο μακριά από τα μεγάλα στρατιωτικά και διοικητικά κέντρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. και τέλος πρέπει να αναφερθεί και
8. Η ύπαρξη ισχυρών ναυτικών δυνάμεων των νήσων Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών.
Για ενημέρωση, συντονισμό και καθορισμό ημερομηνίας έναρξης του αγώνα ο Αλέξανδρος Υψηλάντης από το Ιάσιο απέστειλε στην Πελοπόννησο τον Παπαφλέσσα περί τον Οκτώβριο του 1820, αφού τον εφοδίασε με νομιμοποιητικά έγγραφα της Ανωτάτης Αρχής της Φιλικής Εταιρείας με σχετική εξουσιοδότηση, οδηγίες και γράμματα προς τους προκρίτους και στρατιωτικούς της Πελοποννήσου.
Ο Παπαφλέσσας με την εντολή αυτή έφυγε από το Ισμαήλι της Βεσσαραβίας, πήγε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί περί τον Δεκέμβριο του 1820 πήγε στις Σπέτσες κι από εκεί στην Ύδρα και το ΄Αργος.
Πριν προχωρήσει στο εσωτερικό της Πελοποννήσου συνέταξε και απέστειλε στους προκρίτους επιστολές στις οποίες περιλαμβάνονταν εννέα ερωτήματα, αναφερόμενα στο ζήτημα της Επανάστασης και τους ζητούσε να διατυπώσουν εγγράφως την γνώμη και τις απόψεις τους και πώς τις απόψεις τους αυτές θα τις έστελνε εκεί που είχε διαταχθεί.
Αυτή η ενέργεια θεωρήθηκε από τους προκρίτους ότι αποτελούσε απόπειρα εκμαίευσης της συγκατάθεσής τους για την άμεση έναρξη της Επαναστάσεως και μάλιστα χωρίς προηγούμενη συζήτηση και χωρίς ανταλλαγή απόψεων επί ενός τόσο σημαντικού και ουσιώδους εθνικού θέματος.
Προφανώς αυτή η κίνηση του Παπαφλέσσα, ήταν και η αιτία για να αποφασίσουν οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου να συνέλθουν για να συσκεφθούν και να αποφασίσουν ποια γραμμή θα έπρεπε να ακολουθήσουν.
Μέχρι να λάβει όμως τις απαντήσεις των προκρίτων και αρχιερέων ο Παπαφλέσσας δεν κάθεται ανενεργός, κατηχεί και συνεγείρει τους πάντες με στόχο την άμεση έναρξη της επανάστασης.
Οι ενέργειες αυτές δημιούργησαν αντιδράσεις των προκρίτων και των ιεραρχών, οι οποίοι χαρακτηρίζονταν από φρόνηση, προνοητικότητα και κυρίως συντηρητισμό .
Ο Παπαφλέσσας βέβαια, φλογερός κήρυκας της Επανάστασης, δεν σταματάει να διαδίδει στα μέλη της Φιλικής Εταιρείας πως όλα είναι έτοιμα για την εξέγερση, ότι υπάρχουν διαθέσιμα σημαντικά ποσά χρημάτων για τον αγώνα, καθώς και αξιόμαχος στόλος και μ’ αυτά τα λόγια ενθάρρυνε και τους πλέον αναποφάσιστους και έπειθε τους πλέον δύσπιστους.
Στα απομνημονεύματά του ο Μητροπολίτης Γερμανός γράφει τα εξής χαρακτηριστικά:
«…Εν ω δε οι Πρόκριτοι της Πελοποννήσου ενησχολούντο να θεραπεύσωσι τινάς καταχρήσεις, αίτινες επροξένουν υπόνοιαν εις την Διοίκησιν ,και εσκέπτοντο περί της συλλογής των συνεισφορών, έφθασεν εις την νήσον των Σπετσών Γρηγόριος τις, Δικαίος λεγόμενος, και εκείθεν μετέβη εις την Πελοπόννησον συνεπιφέρων γράμματα από μέρους του Αλεξάνδρου Υψηλάντη προς τους Πελοποννησίους, διαλαμβάνοντα, ότι η μηχανή είναι έτοιμη, και ότι ουδενός άλλου δείται, ή του κινήσαντος αυτήν μοχλού, και ότι μία ισχυρά δύναμις είναι σύμμαχος και ότι να είναι οι πάντες έτοιμοι και εντός ολίγου θέλει φθάσει και ο ίδιος εκεί και εν ενί λόγω να ακούσωσι και να πιστεύσωσιν όσα ήθελε τους ειπεί ο Δικαίος, ως άνθρωπος φιλαλήθης. Όθεν οι μεν Πελοποννήσιοι έμειναν εν αμηχανία περί του πρακτέου βλέποντες το παράκαιρον και ανέτοιμον, ο δε Δικαίος, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλου φροντίζων ή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους, δια να πλουτίσει εκ των αρπαγών, τους εβεβαίωνεν ότι είναι τα πάντα έτοιμα, πράττων μιλιούνια άπειρα κατατεθειμένα ένεκα τούτου εις διάφορα ταμεία, εφόδια πολεμικά, και πυροβόλα όργανα αναρίθμητα εναποκείμενα εις διαφόρους τόπους, δυνάμεις στρατιωτικάς διωρισμένας από μέρους της Ρωσίας προς βοήθεια των Ελλήνων, πλοία πολλά καλώς οπλισμένα και εφοδιασμένα και άλλα τοιαύτα παίγνια της φαντασίας, τα οποία οι μεν φρόνιμοι και πείραν έχοντες των πραγμάτων εις ουδέν ελογίζοντο, οι δε άπειροι νομίζοντες τα τοιαύτα πλάσματα ως αληθή, επί τη βάσει του συστατικού οπού επέφερεν από μέρους του Υψηλάντη, κατήντησαν εις αχαλίνωτον ενθουσιασμόν, ώστε άρχισαν να κοινολογώσι το πράγμα αναφανδόν εις πολλούς και να καταγράφωσι στρατιώτας και να κάμνουν τοιαύτα κινήματα, ώστε η Διοίκησις έλαβε πολλά διδόμενα να βεβαιώσει τας υπονοίας της περί του σκοπού των Ελλήνων».
Οι Πρόκριτοι λοιπόν συνεννοήθηκαν με επιστολές και αποφάσισαν να γίνει μια συνέλευση για συσκεφθούν επί του πρακτέου.
Τελικά στις 26 Ιανουαρίου έλαβε χώρα στο Αίγιο μυστική σύναξη των Φιλικών προκρίτων και Αρχιερέων της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, η γνωστή στην ιστορία ως Συνέλευση της Βοστίτσας υπό την προεδρία του Παλαιών Πατρών Γερμανού.
Στην επιλογή της πόλεως του Αιγίου ως τόπου συνελεύσεως των προκρίτων και Ιεραρχών συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες, κύριος των οποίων ήταν η μη παρουσία τουρκικών αρχών, αφού η συγκέντρωση τόσων πολλών ατόμων θα δημιουργούσε υποψίες στους τούρκους .
Υπήρχαν βέβαια οι απαραίτητες-τοπικής αρμοδιότητας -αρχές, όμως οι τούρκοι που κατοικούσαν στην πόλη ήταν ολιγάριθμοι και δεν υπερέβαιναν το εν δέκατο του πληθυσμού της.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν εκ μέρους των συνέδρων προφυλάξεις. Οι συνεδριάσεις εγένοντο κάθε φορά και σε διαφορετικό χώρο, γι’ αυτό και οι ιστορικοί συγγραφείς αναφέρουν ο καθένας και διαφορετικό χώρο σύγκλησης της συνέλευσης.
Εκτός από το αρχοντικό του Ανδρέα Λόντου που αναφέρει ο Φραντζής πως έγινε η πρώτη συνεδρίαση, συνεδριάσεις έγιναν ακόμη στην εντός της πόλεως του Αιγίου Μονή του Αγίου Γεωργίου, και στα αρχοντικά Παναγιώτη Δεσποτόπουλου, Αγγελή Μελετοπούλου, και Λέοντος Μεσηνέζη.
Οι συνεδριάσεις πραγματοποιούντο κατά τη διάρκεια της νύχτας και μετά τη λήξη τους οι σύνεδροι αποχωρούσαν πάντοτε μεμονωμένα.
Η ημερομηνία της Συνέλευσης είναι η 26η Ιανουαρίου 1821, είναι ιστορικά εξακριβωμένη και δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση, σε αντίθεση με άλλες ημερομηνίες του αγώνα οι οποίες αμφισβητήθηκαν και αποτέλεσαν αντικείμενο διχογνωμιών μεταξύ των ιστορικών.
Η διάρκεια των εργασιών της Συνέλευσης ήταν πενθήμερος, άρχισε στις 26 Ιανουαρίου και τελείωσε στις 30 Ιανουαρίου 1821.
Τόπος της πρώτης συνεδριάσεως της συνελεύσεως από όσα σημειώνει στην ιστορία του ο Αμβρόσιος Φραντζής ήταν η κατοικία Λόντου.
Κατάλογο των συνέδρων αναφέρει τόσο ο Π. Π. Γερμανός στα απομνημονεύματα του όσο και ο Αμβρόσιος Φραντζής στην ιστορία του. Ο κατάλογος αυτός αλληλοσυμπληρώνεται. ΄Όμως τον πλέον ακριβή κατάλογο των συνέδρων μας τον διέσωσε ο γιος του Παναγιώτη Δεσποτόπουλου, Αλέξανδρος.
Στον κατάλογο Δεσποτόπουλου περιλαμβάνονται οι Π. Π. Γερμανός, ο αρχιδιάκονός του Θεόφιλος, ο Χριστιανουπόλεως Γερμανός και ο Αμβρόσιος Φραντζής, ο Κερνίτσης Προκόπιος, ο Ηγούμενος του Μεγάλου Σπηλαίου Γερμανός Ρέγκλης ή Μπόχαλης και ο Ιερόθεος, επίσημο πρόσωπο της μονής, ο Ηγούμενος των Ταξιαρχών, ο Ηγούμενος της Αγίας Λαύρας, ο Ανδρέας Λόντος, ο Κωνσταντίνος Ιωάννου, ο Άγγελος Μελετόπουλος, ο Λέων Μεσσηνέζης, ο Παναγιώτης Δεσποτόπουλος, ο Σπυρίδων Χαραλάμπης, ο Μιχαήλ Θεοδώρου, ο Αλέξιος Ιγγλέσης , ο Γεώργιος Ευσταθίου, ο Ασημάκης Φωτήλας, ο Σωτήριος Χαραλάμπης, ο Σωτήριος Θεοχαρόπουλος και ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος.
Ο Ηλείος ιστορικός Γεώργιος Αριστ. Χρυσανθακόπουλος στο έργο του «Η Ηλεία επί Τουρκοκρατίας» αναφέρει ότι στη σύσκεψη της Βοστίτσας έλαβαν μέρος και οι αντιπρόσωποι των Ηλείων Αυγερινός, Φραγκούλης και Γεώργιος Σισίνης, όμως αυτό το στοιχείο κανένας σύγχρονος της εξέγερσης ιστορικός δεν αναφέρει.
Στη σύσκεψη της Βοστίτσας εκλήθη ο απεσταλμένος της Ανωτάτης Αρχής της Φιλικής Εταιρείας Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος, ο θρυλικός Παπαφλέσσας, ο οποίος ήταν ήδη στο Αίγιο έχοντας κάτω από το ράσο του την κουμπούρα του, αποφασισμένος να πουλήσει ακριβά το τομάρι του, συνοδευόμενος από επτά ένόπλους μεταξύ των οποίων και ο αδελφός του Νικήτας. Ο Παπαφλέσσας όταν έφτασε στο Αίγιο έμεινε στο σπίτι του Αναγνώστη Αλεξανδρόπουλου.
Η εμφάνιση του Παπαφλέσσα και μάλιστα με τη συνοδεία ενόπλων ανησύχησε περισσότερο τους προκρίτους της Αχαΐας και τους υποχρέωσε να έχουν οπωσδήποτε την συνάντηση που προγραμμάτισαν μαζί του.
Αρχικά έκαναν τη σκέψη να γίνει στα Καλάβρυτα η συνάντηση, αλλά φοβήθηκαν μήπως η προσέλευση τόσων προσώπων προκαλέσει την προσοχή των εκεί τούρκικων αρχών, κι έτσι προτίμησαν την Βοστίτσα όπου βρισκόταν ήδη ο Παπαφλέσσας, καθ’ όσον την εκεί μετάβαση θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν.
Σκέφθηκαν να παρουσιάσουν στο Βοεβόδα της Βοστίτσας πως υπήρχε μια διαφορά για αμφισβήτηση συνόρων κτημάτων, στο Αίγιο των Μοναστηριών Μεγάλου Σπηλαίου και Ταξιαρχών.
Ο Χριστιανουπόλεως για να δικαιολογήσει το ταξίδι του παρουσίασε στο Βοεβόδα της περιοχής του ένα παλαιό φιρμάνι που όριζε την τακτοποίηση της πωλήσεως ενός μετοχιού, από συμβούλιο επισκόπων και προκρίτων.
Ο Χριστιανουπόλεως ξεκίνησε από την Κυπαρισσία στις 17 Ιανουαρίου με τον πρωτοσύγκελο του Αμβρόσιο Φραντζή και έφθασε στην Πάτρα στις 19 του ίδιου μήνα, ενώ στις 23 ξεκίνησαν μαζί με το Γερμανό και τον Νικόλαο Λόντο για τη Βοστίτσα όπου βρίσκονταν προειδοποιημένοι ο Ανδρέας Ζαΐμης, Σωτήριος Χαραλάμπης, Ασημάκης Ζαΐμης, Ασημάκης Φωτήλας, Σωτήρης Θεοχαρόπουλος και ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος.
Στην έναρξη της συνεδριάσεως , ο Παπαφλέσσας εκλήθη ως αντιπρόσωπος του Γενικού Επιτρόπου Αλέξανδρου Υψηλάντη να αναπτύξει την υπόθεση. Ο Παπαφλέσσας με ευφράδεια και πειστική επιχειρηματολογία, με πάθος και με παράφορο ενθουσιασμό μίλησε για τον αγώνα, παρουσίασε έτοιμη την Επανάσταση επί τη βάσει ασφαλούς σχεδίου καλώς οργανωμένη και ενισχυμένη από μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη, είχε όμως συναίσθηση πως εκείνη τη στιγμή έδινε την κρισιμότερη μάχη για τη λευτεριά της σκλαβωμένης πατρίδας του, έδινε τη μάχη με το δύσπιστο και αντιδραστικό αρχοντολόι. Ομιλούσε για λογαριασμό της Εταιρείας και κατ’ εξουσιοδότηση του αρχηγού, ως επίσημος εκπρόσωπος της Αρχής. Για να γίνει περισσότερο πειστικός, τους έδειξε επιστολή με τις οδηγίες του Υψηλάντη για την Επανάσταση του Μοριά, όπου έγραφε: «ότι η μηχανή (επανάσταση) είναι έτοιμη, ότι τίποτε άλλο δεν χρειάζεται, παρά ο μοχλός που θα την κινήσει και ότι μία ισχυρά Δύναμις είναι σύμμαχος και ότι είναι οι πάντες έτοιμοι και σε λίγο θα φθάσει και ο ίδιος εκεί». Τους είπε ακόμη ότι η Ρωσική αυλή γνωρίζει την Εταιρεία και ότι έχει εφοδιασμένο με όλα τα αναγκαία τον Υψηλάντη.
Ενώ συνεχίζονταν η συνεδρίαση της πρώτης ημέρας, ο Βοεβόδας της Βοστίτσας εκπλαγείς από την συγκέντρωση τόσων προκρίτων και επισκόπων και ανησυχώντας από τις φήμες που κυκλοφορούσαν για επαναστατικές προπαρασκευές κάλεσε τον Σαντούκ Εμίνην, τον ταμία, συνδεόμενο με τον Λόντο, για να εξακριβώσει περί τίνος επρόκειτο. Αλλά ο Λόντος ήδη είχε ομιλήσει με τον ταμία και του είχε δικαιολογήσει κατά τα συμφωνηθέντα την άφιξη των ξένων κι εκείνος ενημέρωσε τον Βοεβόδα. “Αγά μου, του είπε, τα δυο μοναστήρια του Μεγάλου Σπηλαίου και των Ταξιαρχών έχουν μεταξύ τους μια διαφορά για μερικά κτήματα που βρίσκονται στη θέση Ροδιά και επειδή δεν μπορούν να συμβιβασθούν αναφέρθηκαν στο Πατριαρχείο κι εκείνο έδωσε διαταγή σε τρεις επισκόπους να παραλάβουν και όσους κοτζαμπάσηδες εγκρίνουν για να εξετάσουν επιτοπίως το ζήτημα και να το αναφέρουν στον Πατριάρχη και μ’ ένα φιρμάνι να κριθεί ποιος έχει δίκιο”.
Ο Βοεβόδας έκρινε επαρκή την δικαιολογία, όπως την είχε κρίνει άλλωστε και ο ταμίας.
Η συνεδρίαση διακόπηκε εκείνη τη ημέρα απ’ αυτό το λόγο και τέσσαρες πρόκριτοι και οι αρχιερείς πήγανε την επομένη το πρωί μέχρι τη θέση Ροδιά και προσποιούνταν ότι κοίταζαν τα μετόχια.
Η Συνέλευση συνεχίστηκε και έγιναν συνολικώς πέντε συνεδριάσεις.
Στην πρώτη, όπως αναφέραμε ο Παπαφλέσσας παρουσίασε τις απόψεις του και τις έγγραφες οδηγίες του Υψηλάντη, στη δεύτερη συνεδρίαση έγινε συζήτηση και διατυπώθηκαν σκέψεις γύρω από τις προτάσεις, σκέψεις κι απόψεις του Παπαφλέσσα, τις οποίες οι περισσότεροι σύνεδροι τις βρήκαν «μωράς και απελπισμένας ως μη εχούσας κανενός είδους βάσιν και θεμελιώδεις αποδείξεις», όπως σημειώνει στο έργο του ο Αμβρόσιος Φραντζής.
Στην Τρίτη συνεδρίαση η Συνέλευση ασχολήθηκε και επεξεργάσθηκε τα όσα περιελάμβαναν τα έγγραφα του Υψηλάντη, τα οποία είχαν βεβαίως πολύ πατριωτισμό, αλλά δεν ανέφεραν βάσιμα πράγματα που να αφορούν τα της επαναστάσεως, το οποίο κατά την πλειοψηφία των συνέδρων ήταν πολύ αδύνατο επιχείρημα παραβαλλόμενο με την κατάσταση και την αδυναμία των Ελλήνων.
Στην συνεδρίαση αυτή ο Παπαφλέσσας όχι μόνο ενεθάρρυνε τους συνέδρους με πολυειδείς υποσχέσεις που αφορούσαν την Ρωσική Αυλή αλλά προσπαθούσε ακόμη να αποδείξει ότι και σε κοντινό χώρο, όπως τα νησιά Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά, είναι οι πάντες έτοιμοι με τα πλοία σε ετοιμότητα για την έναρξη της καταστροφής του Οθωμανικού στόλου, πασχίζοντας ακόμη να φυτέψει στις καρδιές των συνέδρων, ότι όσα αναφέρει στις επιστολές του ο Υψηλάντης, είναι οδηγίες και επιθυμία του Αυτοκράτορα της Ρωσίας Αλεξάνδρου του Α΄.
Πάνω σ’ αυτά που είπε ο Παπαφλέσσας πρώτος πήρε τον λόγο ο Ανδρέας Ζαΐμης και είπε: «πως όλα όσα είπε ο Δικαίος είναι άστατα, απελπισμένα, στασιαστικά, ιδιοτελή και σχεδόν μπιρμπάντικα και αν λάβουμε αυτά ως σωστά, αναμφιβόλως παίρνουμε το έθνος στο λαιμό μας και θα επισύρουμε στα κεφάλια μας το αιώνιο ανάθεμα, επειδή καμιάς λογής θετικότητα υπέρ του ελπιζομένου ισχυρού και υψηλού έργου δεν υπάρχει».
Μετά από την τοποθέτηση αυτή του Ζαΐμη τα περισσότερα μέλη της Συνελεύσεως συμφώνησαν μαζί του και είπαν πως βέβαια χάνεται το έθνος μας, καθότι τα πάντα είναι όλως διόλου ανέτοιμα.
Ακολούθως το λόγο έλαβε ο Π. Π. Γερμανός, ο οποίος έθεσε στον Παπαφλέσσα τα εξής ερωτήματα:
1. Είναι σύμφωνο όλον το έθνος και θ’ ανταποκριθεί εις τον αγώνα;
2. Ποίαι είναι αι αναπόφευκται ανάγκαι εις το έργον τούτο; Πόσα εξ αυτών έχομεν, πόσα λείπουν και από πού θα προμηθευθώμεν εκείνα που λείπουν;
3. Ποία είναι η στρατιωτική δύναμις του έθνους και αν αρκεί δι’ αυτόν τον σκοπόν;
4. Με ποίον τρόπον πρέπει ν’ αρχίσωμεν και πότε;
5. Εάν συμφέρει να γίνει προσβολή από όλα τα μέρη ή αλληλοδιαδόχως και πόθεν ν’ αρχίσωμεν;
6. Έχομεν καμίαν ξένην δύναμιν που να μας συντρέχη εις αυτό το έργον και κατά ποίον τρόπον θα μας συνδράμη, αν το υπόσχεται και εάν είναι βάσιμος η υπόσχεσις;
7. Εάν αντιδράση εναντίον μας καμία ευρωπαϊκή δύναμις, τι θα κάμωμεν;
8. Ποίοι είναι εκείνοι που μας οδηγούν, ευρισκόμενοι εις το εξωτερικόν;
9. Συμφέρει να κατέλθουν εις τον κοινό αγώνα οι εις την Ευρώπην ευρισκόμενοι ομογενείς και μάλιστα οι μορφωμένοι;
10. Εάν δεν ημπορούμεν ν’ αποκοιμίσωμεν την τουρκικήν διοίκησιν, τι θα κάμωμεν;
11. Αν πριν αρχίση ο αγών, ανακαλύψη τας ενεργείας μας η εξουσία, πώς θ’ αντιμετωπίσωμεν την κατάστασιν;
Ο Παπαφλέσσας δεν απάντησε με ευκολία στα ερωτήματα αυτά στα οποία απαιτείτο συγκεκριμένη και σαφής απάντηση. Φάνηκε πως δεν τα περίμενε. Αλλά δεν του έλειπε η ετοιμότητα ούτε και η ευκολία να μιλάει για πράγματα ανύπαρκτα. Στη διάρκεια της μακράς προπαγάνδας του και των περιοδειών του για να παρασύρει τους σκλαβωμένους Έλληνες είχε συνηθίσει να λέει και υπερβολές.
Για την Αρχή της Εταιρείας δεν απάντησε συγκεκριμένα. ΄Αν έλεγε σ’ αυτούς τους ανθρώπους που είχαν την ψυχολογία των αριστοκρατών, ότι μερικοί έμποροι και υπάλληλοι ίδρυσαν την Εταιρεία και ανέθεσαν την αρχηγία στον Υψηλάντη που προσπαθούσε να κάνει στρατό με τους ενθουσιώδεις εθελοντές της Οδησσού και με όσους Έλληνες βρέθηκαν κατά τύχη στη Μολδοβλαχία, θα θεωρούσαν ότι εστερείτο σοβαρότητας η υπόθεση και θα χάνονταν όλα.
Η επιτυχία άλλωστε της Φιλικής Εταιρείας οφείλεται στο ότι οι ιδρυτές της είχαν την ευφυή ιδέα να περιβάλουν δια μυστηρίου την Ανωτάτη Αρχή και να υποθάλπουν έτσι στις ψυχές των Ελλήνων την ελπίδα περί Ρωσικής βοήθειας. ΄Όταν τα πράγματα επέβαλαν να ανασυρθεί ο πέπλος του μυστηρίου, έθεσαν επί κεφαλής άνδρα ο οποίος λόγω της θέσεώς του ενίσχυε την κοινή πεποίθηση, ότι το Έθνος δεν θα έμενε απροστάτευτο στον αγώνα της ελευθερίας του.
Είπε λοιπόν ο Παπαφλέσσας ακόμη, ότι πολύ σύντομα η Ρωσία θα κηρύξει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας, ότι θέληση του Αυτοκράτορα είναι να αρχίσει η Επανάσταση, ότι θα προκληθεί σοβαρός αντιπερισπασμός από την εισβολή του Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία, και ότι ο κατά του Αλή πασά πόλεμος απασχολεί μεγάλο μέρος τούρκικου στρατού.
Όσο για τα εφόδια, βεβαίωσε τους συνέδρους ότι ήδη εστάλη-σαν στην Ύδρα έτοιμα να χρησιμοποιηθούν τρεις χιλιάδες τουφέκια, τριακόσια βαρέλια μπαρούτι, τριακόσια ξίφη και εξακόσιες χιλιάδες μετρητά και πως θα φθάσουν εντός ολίγου και τα προορισμένα για την Πελοπόννησο.
Οι σύνεδροι όταν άκουσαν αυτές τις απαντήσεις και πληροφορίες του Παπαφλέσσα τις θεώρησαν σκόπιμες υπερβολές. Ο Παπαφλέσσας θέλησε να απαντήσει στις διάφορες αντιρρήσεις που εκφράσθηκαν αλλά δεν τον άφηνε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.
Σύμφωνα με όσα γράφει ο Αμβρόσιος Φραντζής στην Ιστορία του ο Γερμανός άρχισε να λέει φανερά νευριασμένος: Πού πολεμοφόδια; πού όπλα; πού χρήματα πολυάριθμα; πού στόλος εφοδιασμένος; οποίον αρχηγόν έχομεν δια ν’ αντιπαλαίση το τρομερώτατον θηρίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εις περίστασιν μιας εποχής και στιγμής απελπισίας ; οι λαοί μας είναι όχι μόνον άπειροι της οπλοφορίας, αλλά και άοπλοι, δυστυχείς επομένως, και ανίκανοι να προοδεύσουν εις τοιούτον έργον δια το οποίον φέρουν επί του τραχήλου των τοσούτων αιώνων Οθωμανικόν ζυγόν, και επομένως πολλά ολίγοι είναι εκείνοι οίτινες έχουν οπωσούν την πείραν του πολεμείν, αλλά το περισσότερον πλήθος των λαών δεν γνωρίζει καν πώς γεμίζονται τα όπλα, πολλώ μάλλον και να πολεμήση το Οθωμανικόν θηρίον. ας φέρωμεν αδελφοί ενώπιόν μας μίαν στιγμήν την καταστροφήν της Πελοποννήσου τω 1769 μ’ όλον ότι τότε εφάνη και στόλος Ρωσικός, όστις ήταν δείγμα τουλάχιστον ότι έλαβεν ενοχήν η Ρωσική Αυτοκρατορία αλλ’ εις την εποχήν ταύτην οποία δείγματα θετικότητος έχομεν, δια να πιστεύσωμεν όσα λέγει ο Δικαίος και όσα γράφει ο Υψηλάντης;
Ο Παπαφλέσσας κραύγαζε για να καλύπτει τις φωνές του. Αμέσως μετά άρχισε η λογομαχία μεταξύ του Γερμανού και του Παπαφλέσσα, και ο Γερμανός φώναξε προς τον Παπαφλέσσα :
-Είσαι άρπαξ, απατεών και εξωλέστατος.
Βέβαια ο Παπαφλέσσας δεν ήταν από τους ανθρώπους που υποχωρούν, και απάντησε ότι εάν δεν συμφωνήσουν στις προτάσεις του έχει εντολή από την Αρχή της Εταιρείας να μισθώσει χίλιους Πισινοχωρίτες και Σαμπαζιώτες και άλλους τόσους Μανιάτες και να κηρύξει την Επανάσταση. Και πρόσθεσε:
-Και όποιον πιάσουν οι Τούρκοι χωρίς όπλα ας τον σκοτώσουν.
Όλοι ταράχθηκαν. Γνώριζαν με ποίον είχαν να κάνουν. Ένα κίνημα εντελώς μεμονωμένο όπως αυτό το οποίο απειλούσε ο Παπαφλέσσας θα ήταν η τελειωτική καταστροφή.
Όταν άκουσαν τους λόγους του Γερμανού και τον αντίλογο του Παπαφλέσσα οι πρόκριτοι, απευθύνθηκαν στον Παπαφλέσσα σύμφωνα με όσα περιγράφει στην ιστορία του ο Φραντζής και του είπαν:
-Γρηγόριε, Γρηγόριε όλας τας προτάσεις σου τας ακούσαμε και αφού σκεφθήκαμε σοβαρότερα, θεωρούμε πως όσα είπες περί του μεγάλου τούτου έργου είναι όλα μηδαμινώτατα και σαθρά. ΄Όλοι οι λόγοι σου και οι προτάσεις σου είναι ως αποτελέσματα απελπισμένα και έχεις υποχρέωση από όλους εμάς και από το πολυπαθές ΄Έθνος μας να περιορισθείς μέχρι να λάβουμε περί αυτού του έργου θετικές πληροφορίες πως πρόκειται δηλαδή να προοδεύσει για να μην αποτύχουμε, καθώς δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα αποτύχουμε εάν βαδίσουμε χωρίς σκέψη και φρόνηση και τότε θα αφανισθεί το δυστυχές έθνος. Εμείς δεν ξεχνάμε ότι έχουμε προστάτη την θεία βοήθεια αλλά βλέποντας το πράγμα με ανθρώπινα μέτρα επόμενο είναι να προσέξουμε και να σκεφθούμε φρόνημα, κι αργότερα να βαδίσουμε την οδό του Υψηλού και Ισχυρού τούτου έργου, αλλά όχι με κλειστά μάτια, καθότι δεν γνωρίζουμε αν ολόκληρο το έθνος είναι σύμφωνο γι’ αυτό. Αγνοούμε επίσης πως θα δούνε το κίνημα αυτό οι λοιπές Ευρωπαϊκές δυνάμεις και κατά κύριο λόγο οι γειτονικές και τέλος πάντων πρέπει να γνωρίζουμε αν αληθεύει ότι θα μας βοηθήσει η Ρωσία και ποιος τρόπος είναι ο προσφορότερος σ’ αυτή.
Όταν ο Παπαφλέσσας άκουσε τα όσα είπαν οι πρόκριτοι και τα όσα του πρότειναν κατ’ ουδένα τρόπο επείθετο όσες και παρατηρήσεις και εάν του έκαναν. Αφού πλέον οι σύνεδροι είδαν πως όσα κι αν έλεγαν δεν μετέβαλε γνώμη ο Παπαφλέσσας και αφού εκτίμησαν πως είναι ένα ανήσυχο πνεύμα αποφάσισαν να γίνει και Τετάρτη συνεδρίαση.
Εν τω μεταξύ κάποια στιγμή ρίχτηκε η ιδέα από κάποιους προκρίτους να φυλακίσουν τον Παπαφλέσσα σε μοναστήρι και να τον έχουν υπό φρούρηση. ΄Όμως πρυτάνευσε η λογική και η διπλωματία. Βέβαια ο Γιάννης Κορδάτος αναφέρει σαν γεγονός τη σύλληψη και φυλάκιση του Παπαφλέσσα, και την απελευθέρωσή του από μοναχούς του Μοναστηριού, όμως κάτι παρόμοιο δεν προκύπτει από άλλες πηγές, άλλωστε δεν θεωρώ ότι θα ήταν δυνατό να συμβεί κάτι παρόμοιο όταν ο ίδιος ήταν οπλισμένος όσο και ο αδελφός του Νικήτας και οι σύντροφοί του παράστεκαν δίπλα του οπλισμένοι.
Επειδή οι πρόκριτοι ένιωσαν ότι ήταν αδύνατο να μεταπείσουν τον Παπαφλέσσα, να τον απομονώσουν και πολύ περισσότερο να τον φυλακίσουν (αφού ο Παπαφλέσσας είχε λάβει τα μέτρα του) κι ήξεραν ότι αν ο Παπαφλέσσας πραγματοποιούσε την απειλή του, θα κινδύνευε η ζωή τους τόσο από τους Τούρκους όσο και από τους ΄Έλληνες οπλαρχηγούς, άλλαξαν τακτική.
Προσποιήθηκαν ότι δεν έχουν κι αυτοί αντίρρηση για την Επανάσταση και ότι ήθελαν μόνο μια προσωρινή αναβολή της, να τους δοθεί ο χρόνος να στείλουν ανθρώπους στη Ρωσία, στα Νησιά και στον Μητροπολίτη Ιγνάτιο στη Ιταλία να πάρουν σωστές πληροφορίες και να οργανωθούν καλύτερα.
Έτσι ώσπου να έρθουν οι πληροφορίες από τόσο μακρινά μέρη θα περνούσαν αρκετοί μήνες και έτσι θα τους δινόταν η ευκαιρία να εξοντώσουν ή να περιορίσουν τον Παπαφλέσσα και να ματαιώσουν οριστικά την Επανάσταση
Ο Παπαφλέσσας έδειξε πως πείσθηκε. Πρότειναν να γίνει και νέα συνεδρίαση για να ληφθούν οριστικές αποφάσεις. Κατά τη συνεδρίαση αυτή επαναλήφθηκαν οι προσπάθειες για να πεισθεί ο Παπαφλέσσας και να ησυχάσει.
Έπειτα αποφάσισαν να γράψουν προς τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο να συνεννοηθεί με τον Καποδίστρια και να τους πληροφορήσει εκείνος αν πράγματι η Ρωσική αυλή γνωρίζει το σκοπό της Εταιρείας, αν είναι αποφασισμένη να βοηθήσει τους Έλληνες εν περιπτώσει δυσαρέστου εκβάσεως των πραγμάτων, αν πρόκειται να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Μετά από αυτό αποφασίσθηκε να συνεννοηθούν με τους προκρίτους των νήσων Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών προκειμένου να μάθουν τι πληροφορίες έχουν και αυτοί από την Κωνσταντινούπολη , τι σκοπεύουν να κάνουν για την κίνηση των πλοίων τους, πόσα πλοία έχουν διαθέσιμα και πόσα χρήματα έχουν από εισφορές προς την Εταιρεία.
Την επομένη υπόγραψαν ένα πρακτικό για την αποστολή του Δημητρίου Τομαρά με επιστολή στον Ιγνάτιο και του Ιωάννη Παπαρηγόπουλου στη Ρωσία με ιδιαίτερη επιστολή στον Καποδίστρια.
Τέλος έγινε μια τελευταία συνεδρίαση κατά την οποία αποφασίσθηκε, να αναχωρήσει αμέσως ο Παπαφλέσσας για την Πατρίδα του όπου να παραμείνει εντελώς ήσυχος, χωρίς να ενεργεί το παραμικρό. Νά ανακοπεί κάθε δράση μέχρις ότου κατέλθει στην Ελλάδα ο « Προσδοκώμενος» για να παύση ο επικίνδυνος γύρω από Εταιρεία και την αναμονή της επανάστασης θόρυβος. Να ληφθούν μέτρα ώστε όταν φθάσει ο Υψηλάντης να μείνει ασφαλής και χωρίς να αναγνωριστεί στην Μάνη ή στην Πάτρα, όπου θα απεβιβάζετο. Και μόνο όταν έλθει ο αρχηγός να κινηθεί η Πελοπόννησος με τις οδηγίας του, αφού προηγουμένως κινηθούν όλα τα άλλα μέρη της Ελλάδος.
Να γίνουν εισφορές εκ μέρους των εταίρων της Πελοποννήσου και να υποχρεωθεί ο καθένας να καταβάλει και άλλα πέρα από το ποσό της συνδρομής του ποσά, να αποταμιεύονται στο Γενικό ταμείο της Εφορίας των Πατρών. Και αν κατά το διάστημα αυτό δεν κατορθώσουν ν’ αποφύγουν τις υποψίες των αρχών και ζητηθούν στην Τριπολιτσά οι αρχιερείς και οι πρόκριτοι, ν’ αποφύγει ο καθένας τους με οποιαδήποτε πρόφαση να μεταβεί και αν προσκληθούν και πάλι, να προσπαθήσουν να κρυφτούν και να φροντίσουν μόνον να ευρίσκονται σε επικοινωνία μεταξύ τους.
Εάν καταλάβουν πως η Διοίκηση δεν ανακάλυψε την Εταιρεία, αλλά απλώς υποπτεύεται, τότε να συνεννοηθούν με τους προκρίτους της Τριπολιτσάς, Παπαλέξη και τον Θεόδωρο Δεληγιάννη και να ακολουθήσουν τις υποδείξεις τους. ΄Αν όμως πιεστούν από την διοίκηση να μεταβούν στη Τριπολιτσά και δεν υπάρχει άλλος τρόπος υπεκφυγής, τότε «να χτυπήσουν στο λεβέντικο». Δηλαδή να κηρυχθεί η επανάσταση.
Εκείνο που αποφασίσθηκε ακόμη ήταν να συνταχθεί ένας κατάλογος των Φιλικών της Πελοποννήσου και να δώσει ο καθένας την συνεισφορά του. Αυτή η απόφαση ήταν η μόνη θα λέγαμε πρακτική ενέργεια που έκανε η Συνέλευση για τον επικείμενο αγώνα και πρώτοι οι σύνεδροι κατέβαλαν ή υποσχέθηκαν να καταβάλουν την διάφορα χρηματικά ποσά.
Σύμφωνα με τον Αμβρόσιο Φραντζή ο Π. Πατρών γράφτηκε για να δώσει στον Ταμία της Εταιρείας Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο 1000 δίστηλα, ο Ανδρέας Ζαΐμης έδωσε 3.000 γρόσια και υποσχέθηκε να καταβάλει άλλα 7.000 γρόσια, ο Χριστιανουπόλεως έδωσε 2.000 γρόσια, ο Σωτήρης Χαραλάμπης 2.500 γρόσια και υποσχέθηκε να στείλει στην Πάτρα 4.500 γρόσια, ο Κερνίτσης Προκόπιος έδωσε 1.500 γρόσια και υποσχέθηκε να δώσει άλλα 12.500, ο Πρωτοσύγκελος Χριστιανουπόλεως Αμβρόσιος έδωσε 2.000 γρόσια, ο δε Ν. Λόντος υποσχέθηκε να εμβάσει στην Πάτρα 4.000 γρόσια.
Ακολούθως δόθηκε η εντολή και εξουσιοδότηση στον Μεγαλοσπηλαιώτη Ιερόθεο να περιοδεύσει και να επισκεφθεί όλους τους εταίρους της Πελοποννήσου και να τους προτρέψει να συνεισφέρουν όσα χρήματα είχε συμφωνήσει κατά την μύησή του στην Εταιρεία αλλά και ό,τι ακόμη μπορούσε να προσφέρει ο καθένας τους. Αυτά τα χρήματα σύμφωνα με την εντολή όφειλε να παραδώσει στον Ταμία της Εταιρείας στην Πάτρα, τον Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο.
Η απόφαση αυτή των συνέδρων είχε δύο στόχους, να ενισχύσει από την μια τις προετοιμασίες του αγώνα αλλά και να απομονώσει παράλληλα οικονομικά τον Παπαφλέσσα.
Υπολόγιζαν και ήλπιζαν ότι σε τριάντα, το πολύ σαράντα μέρες, θα είχαν τις απαντήσεις του μητροπολίτη Ιγνατίου και του Ιωάννη Καποδίστρια και πολύ περισσότερο ήλπιζαν να οδηγηθούν και από όσες πληροφορίες θα έφερνε από τη Ρωσία ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος.
Έθεσαν σαν μέρα εξέγερσης την 25η Μαρτίου, εάν φυσικά είχαν ευνοϊκές απαντήσεις, σε αντίθετη περίπτωση να υπάρξει παράταση μέχρι της 23ης Απριλίου, και ως τελευταία ημερομηνία έθεσαν την 21η Μαΐου.
Αποφάσισαν ακόμη να προηγηθεί η κοινοποίηση της εξέγερσης σε όλα τα μέρη της Ελλάδος, ώστε να φανεί η έναρξη εξ όλων των μερών σε μία και την αυτή ημέρα.
Όμως τα όσα αποφασίσθηκαν στη Συνέλευση έμελλε να παραμείνουν γράμμα κενό περιεχομένου εκτός φυσικά από την διενέργεια του εράνου για την ενίσχυση της εξέγερσης.
Ο Παπαφλέσσας, το καλογεροπαίδι της Πολιανής, ο Μπουρλοτιέρης των ψυχών, σωστός εκτελεστής του σχεδίου που είχε καταρτίσει η Φιλική Εταιρεία για τον ξεσηκωμό του Μοριά, είχε κυριολεκτικώς ξετρελάνει με τα κινήματα τους περισσότερους.
Είναι δίκαιο να σημειώσουμε ότι από τους συνέδρους της Βοστίτσας οι Αιγιώτες πρόκριτοι Λόντος και Μελετόπουλος ήταν εκείνοι που μειοψήφησαν όπως και οι εκπρόσωποι των Ηλείων σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Χρυσανθακόπουλος και έκριναν μετά την εισήγηση του Παπαφλέσσα, ότι ο καιρός είναι κατάλληλος για την κήρυξη της Επανάστασης .
Ο Παπαφλέσσας, πιστός στον όρκο του και στις εντολές του Υψηλάντη, συνέχισε τις επαφές του με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Νικήτα Σταματελόπουλο (Νικηταρά). Με τα σώματά τους και με δυνάμεις από την Μάνη που είχαν ήδη κινηθεί από τις 17 Μαρτίου με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη εισήλθαν στις 23 Μαρτίου στην Καλαμάτα και την απελευθέρωσαν. Ο Παπαδιαμαντόπουλος, ο Λόντος, ο Ζαΐμης και ο Μπενιζέλος Ρούφος εισήλθαν στην πόλη των Πατρών και κήρυξαν την επανάσταση στις 25 Μαρτίου, ενώ οι επαναστατικές συγκρούσεις είχαν αρχίσει στην πόλη πολλές μέρες νωρίτερα με τον οπλαρχηγό Παναγιώτη Καρατζά και τους Κουμανιωταίους.
Από τις 21 Μάρτη 600 περίπου ένοπλοι με τους προκρίτους των Καλαβρύτων Σωτήρη Χαραλάμπη και Ασημάκη Φωτήλα και τους οπλαρχηγούς Νικόλαο Σολιώτη και Βασίλη και Νικόλα Πετμεζά κινήθηκαν εναντίον της πόλης των Καλαβρύτων την οποίαν και κατέλαβαν μετά από πενθήμερη αντίσταση των ντόπιων μουσουλμάνων.
Ευτυχώς για την Ελληνική Επανάσταση οι αποφάσεις της Συνέλευσης της Βοστίτσας δεν τηρήθηκαν. Οι φλογεροί λόγοι του Παπαφλέσσα είχαν συνεγείρει τα πνεύματα των Ελλήνων τα οποία είχαν προετοιμασθεί και περίμεναν να λάβουν το μήνυμα της εξέγερσης.
Ο Παπαφλέσσας, ο απατεών και εξωλέστατος καλόγερος όπως τον αποκαλεί ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματά του, υπήρξε ο αναμφισβήτητος πρωτεργάτης της Επανάστασης στην Πελοπόννησο.
Εάν περίμενε κανείς να αποφασίσουν οι προεστοί και οι κληρικοί την έναρξη της Επανάστασης δεν θα αποφασιζόταν ποτέ, γιατί ποτέ δεν θα ήσαν ευνοϊκοί όλοι εκείνοι οι παράγοντες στους οποίους υπολόγιζαν.
Την ημερομηνία της κηρύξεως της Επαναστάσεως, δηλαδή την 25η Μαρτίου ή 23η Απριλίου ή 21 Μαΐου, ημέρες μεγάλων Χριστιανικών εορτών ήταν ημερομηνίες που τις είχε ορίσει η Υπέρτατη Αρχή όπως είχε ανακοινώσει ο Παπαφλέσσας και όχι οι Συνέλευση η οποία δέχθηκε αυτές τις ημερομηνίες, αφού έτσι θα έπαιρνε μια αναβολή η κήρυξη της Επανάστασης.
Η ιστορία μάς περιέσωσε τις σκέψεις, τις πράξεις και τις αποφάσεις των συμμετασχόντων στη Συνέλευση της Βοστίτσας και σε εμάς πλέον εναπόκειται να κρίνουμε μέσα από εκείνες τις ιστορικές συγκυρίες εάν καλώς ή κακώς σκέφθηκαν και έπραξαν οι πρόκριτοι και οι ιεράρχες για την εξέγερση των σκλαβωμένων.
Θεωρώ αναγκαίο να επισημάνω τις συνέπειες οι οποίες προέκυψαν από τη σύναξη εκείνη της Βοστίτσας του Γενάρη του 1821.
Ασφαλώς η σημαντικότερη συνέπεια αυτής της σύναξης ήταν η επίσπευση της προετοιμασίας και η επαύξηση του αναβρασμού του επαναστατικού.
Μετά τη γνωστοποίηση των αποφάσεων της σύναξης σ’ ολόκληρο το Μοριά άρχισε με κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο η προπαγάνδιση της εξέγερσης και εντατικοποιήθηκε η πολεμική προπαρασκευή της.
Ειδικότερα για τους προκρίτους που είχαν λάβει μέρος στη σύσκεψη αποτέλεσε αφετηρία εντόνου δραστηριότητας.
Ο Φιλήμων αναφέρει πως αμέσως μετά τη συνέλευση οι Καλαβρυτινοί και οι Βοστιτσάνοι πρόκριτοι αύξησαν την ένοπλη φρουρά τους, πράγμα το οποίο δεν διαφεύγει της προσοχής των τούρκων. Ακόμη από εκείνη τη χρονική στιγμή γράφουν επιστολές προς τους Σπετσιώτες όπου τους προσκαλούν να λάβουν και αυτοί μέρος στην εξέγερση.
Ο Ανδρέας Λόντος, ο οποίος είχε αρχίσει και πριν ακόμη από τη συνέλευση τη στρατολογία τώρα την συνεχίζει και ιδρύει μάλιστα και στρατόπεδο στο Διακοφτό.
Ο μεγαλέμπορος της Βοστίτσας Δημ. Μελετόπουλος με το πρόσχημα της προμήθειας υλικού εμπορίας αγοράζει πολεμοφόδια και άλλα πολεμικά είδη.
Ο μεγαλοεφοπλιστής της εποχής εκείνης Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος μετά τη συνέλευση έδωσε διαταγή σε όλα τα Γαλαξιδιώτικα καράβια να μην αποπλεύσουν, αλλά και εκείνα που ευρίσκονται σε ταξίδια να επιστρέψουν στο λιμάνι .
Ο Σωτήρης Χαραλάμπης μετά τη Συνέλευση αρχίζει κι αυτός τη στρατολογία.
Ο Σωτήρης Θεοχαρόπουλος από το μήνα Φεβρουάριο εντατικοποίησε την προετοιμασία και συγκρότησε μικρά σώματα από 300 περίπου άνδρες τους οποίους εφοδίαζε με φυσίγγια και πολεμοφόδια τα οποία προμηθεύονταν με δικά του χρήματα από την Πάτρα.
Ο Ιωάννης Παπαδόπουλος ή Μουρτογιάννης γαμβρός του Ασημάκη Φωτήλα, άρχισε την προμήθεια όπλων στα Καλάβρυτα .
Ο Αναγνώστης Στριφτόμπολας κατάρτισε στρατιωτικό σώμα από συμπατριώτες του Κλουκινιώτες με δικά του χρήματα.
Ο Ανδρέας Κορδής, ο μετέπειτα χιλίαρχος και σημαιοφόρος στο σώμα του Στριφτόμπολα, άρχισε κι αυτός τις προετοιμασίες και έθεσε στη διάθεση του σκοπού της Ελευθερίας όλη του την περιουσία. Μάλιστα χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι για την παραλαβή και μεταφορά των πολεμοφοδίων χρησιμοποιούσε τους τρεις ανηλίκους γιους του για να αποφύγει τις υποψίες των τούρκων.
Ο Νικόλαος Σολιώτης μετά τη Συνέλευση κατελήφθη από πλήρη επαναστατική ψυχολογική αναστάτωση και ανυπομονησία μήπως πάλι αναβληθεί η εξέγερση, έτσι άρχισε να ενεργεί κατά τρόπο που τον οδήγησε στο επαναστατικό γεγονός, την επίθεση εναντίον των Τούρκων στο Αγρίδι Καλαβρύτων.
Εάν δούμε τα πράγματα από γενικότερη σκοπιά, η απόφαση για αναβολή επί δίμηνο της εξέγερσης είχε σαν αποτέλεσμα την καλύτερη προετοιμασία και τον ορθότερο προγραμματισμό του αγώνα.
Εξ άλλου στο δίμηνο αυτό οι όποιοι δισταγμοί των προκρίτων και ιεραρχών παραμερίσθηκαν από τα ίδια τα γεγονότα που επακολούθησαν.
Αντελήφθησαν όλοι πλέον ότι δεν χωράει καμιά πλέον αναβολή, αφού ο Τούρκος αγάς της Πελοποννήσου Μεχμέτ Σαλήχ, αντικαταστάτης του Χουρσίτ, όταν έμαθε τα της Συνελεύσεως προσκάλεσε τους προκρίτους και τους αρχιερείς στην Τρίπολη με τη δικαιολογία πως έπρεπε να συσκεφθούν για σοβαρά ζητήματα της Πελοποννήσου, ενώ όπως ήταν γνωστό σκόπευε να τους κρατήσει ομήρους σε περί-πτωση που θα υπήρχε εξέγερση των Ελλήνων.
Είχε ήδη αντιμετωπισθεί από τη Συνέλευση αυτό το ενδεχόμενο κι έτσι αρνήθηκαν να μεταβούν εκεί.
Μετά τη Συνέλευση όλοι οι Έλληνες διακατέχονταν από ανυπομονησία και άρχισαν να εκφράζουν χωρίς κανένα φόβο και καμιά συγκράτηση τα αισθήματά τους.
Πρέπει τέλος να επισημάνουμε ότι η διάδοση και γνωστοποίηση μεταξύ των υποδούλων των αποφάσεων της Συνελεύσεως στη Βοστίτσα δημιούργησαν την αίσθηση ότι πλησιάζει με επιταχυνόμενο ρυθμό η μέρα της εξέγερσης.
Αυτές οι αποφάσεις συνετέλεσαν πάρα πολύ στο να βρει η Επανάσταση κατά ένα τρόπο συνειδητοποιημένους και εναρμονισμένους τους ηγέτες του λαού προς την ιδέα της εξέγερσης και συνδεδεμένους μεταξύ τους και με το λαό, ώστε τελικώς συνεργαζόμενοι μεταξύ τους να φέρουν τη νίκη.
Παρά τις όποιες διαφωνίες κατά τη διάρκεια της Συνελεύσεως οι σύνεδροι είχαν πλέον συμπαραταχθεί για ένα κοινό σκοπό. Η Επανάσταση δεν ήταν πλέον υπόθεση προσωπικού διαλογισμού του καθενός εκ των προκρίτων ή ιεραρχών αλλά κοινή δράση και συγκλίνουσα πορεία όλων των επαναστατικών διαθέσεων και η Συνέλευση έπαιξε το ρόλο του προεπαναστατικού συνδετικού κρίκου και του συνεκτικού δεσμού όλων των φυσικών ηγητόρων του Έθνους.
Πάντως εκείνο που θα πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα είναι ότι οι εξελίξεις των γεγονότων που σημάδεψαν την πορεία της Επανάστασης είναι πως, ο Μεγάλος εκείνος Πρωτεργάτης της Επανάστασης απέδειξε όχι μόνο με τα φλογερά του λόγια πως πίστευε στο σκοπό της Φιλικής Εταιρείας που δεν ήταν άλλος παρά η απελευθέρωση του γένους, αλλά και με την εν γένει δράση του και με τη θυσία του όταν εγκατέλειψε την καρέκλα του Υπουργού των Εσωτερικών και της Αστυνομίας και έφθασε με 300 συντρόφους του στο ιστορικό Μανιάκι να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ και να σβήσει πολεμώντας με το σπαθί στο χέρι στις 20 του Μάη του 1825.
Η Σύναξη της Βοστίτσας, παρά τις όποιες αντιδράσεις, αντιγνωμίες, λογομαχίες, ύβρεις και καχυποψίες αλλά και προσπάθειες αναβολής που εκφράσθηκαν και διατυπώθηκαν ήταν ένα σημαντικό πολιτικό-στρατιωτικό γεγονός μέσα στην τουρκοκρατούμενη πατρίδα μας.
Το γεγονός της σύγκλησης αυτής της Συνέλευσης που φαινομενικά χαρακτηρίσθηκε μυστική, που οι αποφάσεις της όμως έγιναν ταχύτατα, ευρύτερα γνωστές κι ακολούθησε μια σοβαρή προετοιμασία της εξέγερσης, σε συνάρτηση με την αποφασιστικότητα που επέδειξε ο Παπαφλέσσας δικαιολογώ με τον τίτλο αυτού του κειμένου. Ήταν όντως Απόφαση Ελευθερίας, η Σύναξη αυτή της Βοστίτσας.-

Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
(Από την ομιλία μου στη Διακίδειο Σχολή Λαού την 26-1-2005)