Θεατρικό έργο
ΕΚΔΟΣΗ: Π.Π. Κ. Δήμου Ανδραβίδας.
Τα τελευταία χρόνια παρά την οικονομική στενότητα και πολλές φορές ασφυξία που κατατρύχει την τοπική αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ Βαθμού, πολλές είναι οι περιπτώσεις τοπικών αρχόντων που στον προγραμματισμό των πολιτιστικών τους δραστηριοτήτων εντάσσουν και εκδόσεις αξιόλογων έργων τοπικών πνευματικών δημιουργών. Παρόμοια παραδείγματα έχουμε στην Ηλεία από τους Δήμους Πύργου, Αμαλιάδος, Γαστούνης, Λεχαινών και Βαρθολομιού.
Τον περασμένο χρόνο στην παραπάνω κατηγορία δήμων συμπεριελήφθη και ο Δήμος Ανδραβίδας και ειδικότερα το Πνευματικό-Πολιτιστικό του Κέντρο με την έκδοση ενός μοναδικού αξιόλογου και χαρακτηριστικά πρωτότυπου θεατρικού έργου της από την Κύμη της Ευβοίας καταγόμενης Φιλολόγου, Ερευνήτριας και Λογοτέχνιδος κ. Πόπης Μπούνια Πασπαλιάρη ,η οποία με το γάμο της (σύζυγος Πέτρου Πασπαλιάρη από το Μπράτι-Σταφιδόκαμπο) όχι απλώς απέκτησε την «Ηλειακή Ιθαγένεια» αλλά ζυμώθηκε κυριολεκτικά με τη ζωή, τα ήθη, τα έθιμα, τους τρόπους έκφρασης, την τοπολαλιά και την εν γένει συμπεριφορά των κατοίκων της Ηλειακής υπαίθρου.
Έγινε ,αυτή μια φιλόλογος και ερευνήτρια, ένα με την γυναίκα του αγροκτήματος, του μεροκάματου, την εργαζόμενη στα χωράφια σύζυγο, την πολύπαθη νοικοκυρά που συνεχίζει να στηρίζει ένα ολόκληρο νοικοκυριό και παράλληλα να προσφέρει την προσωπική της εργασία για την καλλιέργεια της γης, για την ανατροφή των παιδιών, για την επιμέλεια και διατροφή των ζώων και των πουλιών που διατηρεί για τις ανάγκες της ζωής της κατά κανόνα πολύτεκνης οικογένειάς της.
Προϊόν αυτού του συγχρωτισμού και της μελέτης της ζωής της γυναίκας στην Ηλεία σε συσχετισμό με τις γνώσεις της ιστορίας από τις πηγές της αλλά και από την έρευνα των αρχείων και των αρχαίων συγγραμμάτων των οποίων έγινε βαθύς γνώστης, είναι το θεατρικό έργο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «ΟΙ ΗΛΕΙΕΣ»
Η κ. Πασπαλιάρη έλαβε σαν μότο το αρχαίο ιστορικό των γηραιότερων Ηλείων Γυναικών από τις 16 Ηλειακές πόλεις που ανέλαβαν μόνες εκείνες να διευθετήσουν τις Πολιτειακές διαφορές μεταξύ της ΄Ηλιδας και της Πισάτιδας. Προχώρησε στη συγγραφή του θεατρικού της έργου με σύγχρονες Ηλείες γυναίκες πρωταγωνίστριες του στίβου της ζωής, Σε μια τεχνική μορφή αρχαίας τραγωδίας, με το χορό των γυναικών τους τρεις γέροντες της Ηλείας μια χορωδία και επτά γυναίκες που συζητούν, εκθέτουν τις απόψεις τους ,τους προβληματισμούς τους, τις αγωνίες τους ,την ανησυχία τους για το μέλλον του τόπου, για το μέλλον των παιδιών τους, για το μέλλον της παραγωγής τους για τις πολιτικές και τις πρακτικές των ανθρώπων και για την ίδια την επιβίωση της Ηλειακής γης.
Στην όλη διαλογική συζήτηση μπορεί η συγγραφέας να μην έχει δώσει τα ονόματα των αρχαίων Ηλείων γυναικών όσων από τις 16 διεσώθησαν ήτοι Μεγιτώ, Πολυκρίτη, Ερυξώ, Τιμόκλεια ,Αρετοφίλη, ΄Αδμεια, Κλειταγόρα αφήνει όμως στον αναγνώστη - ακροατή-θεατή να δώσει ο ίδιος τα ονόματα αυτά στις επτά συνολικά γυναίκες που διαλέγονται .
Η κ.Πασπαλιάρη με το μεστό της λόγο που με γλαφυρότητα τοπικής διαλέκτου εκφέρεται από τα χείλη των επτά γυναικών των τριών γερόντων, του αγγελιοφόρου και των λοιπών συμμετεχόντων αποδεικνύει πόσο η ίδια νοιώθει Ηλεία και πόσο έχει εμποτιστεί και εμβαπτιστεί στα νάματα της Ηλειακής κουλτούρας και ιδιοσυγκρασίας σε βαθμό που ο οποιοσδήποτε διαβάσει ή ακούσει το έργο να πιστέψει πως το έργο συνέθεσε ένα άτομο που δεν γεννήθηκε και δεν έζησε τα παιδικά και εφηβικά κυρίως χρόνια στην Ηλεία τότε δηλαδή που διαμορφώνονται οι χαρακτήρες και οι συνειδήσεις.
Το έργο της κ. Πασπαλιάρη έχει και ένα στοιχείο επικαιρότητας αφού κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που η Ηλεία βρίσκεται σε αναβρασμό μετά τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση του σχεδίου Καλλικράτης και που μέχρι πρότινος η ΗΛΙΔΑ μητέρα και τροφός της ιστορικότητας της Ολυμπίας και των Ολυμπιακών αγώνων είχε τεθεί στο περιθώριο από τις ανιστόρητες τακτικές τοπικών αρχόντων που δεν έβλεπαν και δεν μέτραγαν παρά μόνο τον ίσκιο τους.. Θα μεταφέρω λίγα λόγια από το στόμα μίας Ιέρειας και ακόμη πιο λίγα από το χορό για να λάβει και ο αναγνώστης αυτού του σημειώματος μια γεύση.
ΙΕΡΕΙΑ
Από τον Ηλείο, τον πατέρα του Αυγεία
πάει καιρός από τότε ,που οι σοφοί προφητέψαν
πως μια μέρα ο κάμπος θα ΄ν χαρά του αιώνα!
Θα μεστώσει η γνώση, η καρδιά θα πλατύνει,
η χαρά θ’ απλωθεί από στρέμμα σε στρέμμα.
Θα γυρίσουν οι μέρες , θα ανοίξουν οι δρόμοι,
του αγρότη ο ιδρώτας θα γεννάει χρυσάφι
και ο νους της γυναίκας θα ξανοίξει τον ήλιο…
ΧΟΡΟΣ(Τραγουδούν)
Πέτα νου στ’ ουρανού τα παλάτια,
να σαλπίσεις στον κόσμο μαντάτο,
οι Ηλείες σε όλους μηνάνε,
οι γυναίκες της γης, γοργοπόδες
στην Ηλεία να ρθούνε, μια μέρα
να γεμίσει η πλαγιά της ΗΛΙΔΑΣ πάλι,
που τρανή λογιζόταν ως είναι
σε καιρούς περασμένους θαρρώ
και μαζί να τα πούν για Ηράκλειο άθλο
για πηγές της ζωής.
για αγάπη του κόσμου
και θυσία να κάνουν
στον βωμό, για Ειρήνη….
Το Θεατρικό αυτό έργο της κ. Πασπαλιάρη θεωρώ πως αποτελεί ένα υπέροχο ύμνο για την Ηλεία ,την ΄Ηλιδα το λαό της και κυρίως τις γυναίκες της.
Έχουν αργήσει πιστεύω οι τοπικοί τουλάχιστον ερασιτεχνικοί θίασοι να ανεβάσουν στο αρχαίο Θέατρο της ΄Ηλιδας αυτό το υπέροχο θεατρικό έργο.
Ελπίζουμε σύντομα να το απολαύσουμε με τη ζωντάνια που δίδει σε κάθε παρόμοιο έργο η απόδοσή του από καλλιτέχνες ηθοποιούς είτε επαγγελματίες είτε όχι.Τελειώνοντας θέλω να εκφράσω τα προσωπικά μου, ως Ηλείος, ευχαριστήρια και συγχαρητήρια στη συγγραφέα και το ρέκτη Δήμαρχο της ιστορικής πόλεως Ανδραβίδας Γιάννη Παπανδρέου που με δαπάνες του Δήμου είδε το έργο το φως της δημοσιότητας.
Απάντηση Προώθηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου