ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Ο Δικηγόρος πρώην Γερουσιαστής του Μισούρι των Η.Π.Α. George Graham Vest σε μια αγόρευση του ως πολιτικώς ενάγων σε ποινική δίκη υπερασπιζόμενος τον κύριο σκύλου τον οποίο θανάτωσε κάποιο ανόητο δίποδο είπε τα εξής χαρακτηριστικά:

«Κύριοι Δικαστές,
Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου στον κόσμο μπορεί να στραφεί εναντίον του και να γίνει εχθρός του.
Ο γιός ή η κόρη του, τους οποίους έχει μεγαλώσει με αγάπη και φροντίδα, μπορεί να αποδειχθούν αχάριστοι.
Οι άνθρωποι που είναι πιο κοντά μας και που αγαπάμε περισσότερο, αυτοί που εμπιστευόμαστε με τη χαρά και το καλό μας όνομα, μπορεί να προδώσουν την πίστη μας σε αυτούς.
Τα χρήματα που έχει ένας άνθρωπος, μπορεί να τα χάσει. Χάνονται ίσως, τη στιγμή που τα χρειάζεται περισσότερο.
Η καλή φήμη ενός ανθρώπου μπορεί να θυσιαστεί σε μια στιγμή λανθασμένης πράξης.
Οι άνθρωποι που μας προσκυνάνε για να μας τιμήσουν όταν είμαστε επιτυχημένοι, μπορεί να είναι οι πρώτοι που θα μας πετάξουν το λίθο της κακίας όταν η αποτυχία απλώνεται σαν σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας.
Ο ένας τελείως ανιδιοτελής φίλος που μπορεί να έχει ο άνθρωπος σε αυτόν τον εγωιστή κόσμο,
Ο ένας που ποτέ δεν τον εγκαταλείπει,
Ο ένας που ποτέ δεν φαίνεται αγνώμων ή ύπουλος είναι ο σκύλος του.
Ο σκύλος ενός ανθρώπου στέκεται δίπλα του στα πλούτη αλλά και την φτώχια,
Στην υγεία αλλά και στην αρρώστια.
Θα κοιμάται στο κρύο πάτωμα εκεί που φυσάει ο παγωμένος χειμωνιάτικος άνεμος, και το χιόνι πέφτει πυκνό, αρκεί να είναι δίπλα στο αφεντικό του.
Θα του φιλάει το χέρι που δεν έχει φαγητό να του δώσει,
Θα γλύφει τις πληγές που προκαλεί η σκληρότητα του κόσμου.
Φυλάει τον ύπνο του αφεντικού του σα να ήταν Βασιλιάς.
Όταν όλοι οι άλλοι φίλοι εγκαταλείπουν, αυτός παραμένει.
Όταν τα πλούτη εξαφανίζονται και η δόξα καταρρέει ή αγάπη του μένει πιστή όπως ο ήλιος λάμπει στον ουρανό.
Αν η ατυχία κάνει τον αφέντη του έναν περιθωριακό, χωρίς φίλους και στέγη,
ο πιστός σκύλος δεν ζητάει άλλο προνόμιο παρά να τον συντροφεύει και να τον προστατεύει από τον κίνδυνο, να μάχεται εναντίον των εχθρών του.
Και όταν έρθει η τελευταία σκηνή απ’ όλες, και ο θάνατος πάρει το αφεντικό του στην αγκαλιά του και το σώμα του κείτεται πάνω στο κρύο έδαφος, παρόλο που όλοι οι φίλοι συνεχίζουν το δρόμο τους, εκεί ,δίπλα στον τάφο, θα βρείτε τον ευγενή σκύλο,
Το κεφάλι του ανάμεσα στις πατούσες του, τα μάτια θλιμμένα,
πάντα όμως σε εγρήγορση, πιστό και αληθινό, ακόμη και στο θάνατο…»