ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Δικηγόρος-Συγγραφέας
Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Να είμαι ψυχικά ήρεμος να έχω τα παιδιά μου γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι και να τρώμε χωρίς να τρωγόμαστε, όπως επίσης να είμαι υγιής και να έχω μια καλή παρέα με ένα εξίσου καλό κρασί.
Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το καθήκον στον εαυτό μου, την οικογένειά μου και το κοινωνικό σύνολο στους οποίους έχω υποχρεώσεις
Η τελευταία φορά που ξεσπάτε σε γέλια;
Χθες όταν μια φίλη και μου είπε ένα πολύ έξυπνο ανέκδοτο.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Η μεθοδικότητα, το σύστημα, ο προγραμματισμός και η τάξη.
Το βασικό ελάττωμά σας;
Εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους γιατί τους θεωρώ ίδιους με τον εαυτό μου.
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε εκείνα που γίνονται από αμέλεια.
Η τελευταία φορά που κλάψατε;
Όταν πέθανε ο σκύλος μου, ένας καταπληκτικός φύλακας και φίλος.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Ασυναίσθητα έρχεται στο νου μου χωρίς να ταυτίζομαι απόλυτα ο Λέων Τολστόι και ο συνώνυμος μου των Θερμοπυλών γιατί ποτέ δεν παραδίδομαι και δεν παραδίδω τίποτα .
Ποίοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Ατυχώς σήμερα εξέλειπαν οι ήρωες παντελώς
Γι’ αυτό και καταφεύγουμε σε Αγίους τους οποίους προβάλουμε ως πρότυπα. Κι έχει ο καθένας τον Άγιο του όπως κάποιοι άλλοι δεν έχουν το Θεό τους.
Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Το όποιο ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και χωρίς επιστροφή.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Καζαντζάκης, Παλαμάς, Καβάφης, Τολστόι, Par Lagerkvist
Ποία αρετή προτιμάτε σε ένα άνδρα;
Εντιμότητα, ειλικρίνεια και ντομπροσύνη.
Και σε μια γυναίκα;
Ειλικρίνεια και σύνεση.
Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Λοϊζος.
Το τραγούδι που σφυρίζεται κάνοντας ντούς;
Συνήθως σφυρίζω άλλες ώρες, στο ντούς, σιγοτραγουδάω σκοπούς που μ’ αρέσουν όταν είμαι σε καλή διάθεση.
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
«Η Τραγωδία μιας Αγάπης» και «Η Σίβυλλα».
Η ταινία που σας σημάδεψε;
«Μπέν Χούρ», «Άννα Καρένινα», «Όσα παίρνει ο άνεμος», « Κορίτσια στον ήλιο» ,«Ένα βότσαλο στη λίμνη».
Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Δομίνικος Θεοτοκόπουλος.
Το αγαπημένο σας χρώμα;
Πράσινο και γαλάζιο.
Ποία θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το ότι άγνωστος και άσημος έγινα αποδεκτός στην πόλη που με φιλοξένησε.
Το αγαπημένο σας ποτό;
Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί με καλή παρέα.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για το ότι έχασε δύο περίπου χρόνια δράσης από τη ζωή μου χωρίς δική μου υπαιτιότητα.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Την αχαριστία.
Όταν δεν ασχολείστε με την επαγγελματική σας ιδιότητα ποία είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Το γράψιμο και ο κήπος μου, και στα δύο θέλω να πιστεύω πως είμαι παραγωγικός.
Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Δεν έχω πλέον φόβο είμαι ελεύθερος για οποιοδήποτε ταξίδι, οποτεδήποτε.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν δεν θέλω να πληγώσω κάποιον με την αλήθεια που θα του έλεγα.
Ποίο είναι το μότο σας;
Προχωράμε όρθιοι μέχρι τελικής πτώσεως.
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ανώδυνα και όρθιος.
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε το Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Τέκνον μου αφού έχεις διάθεση και κουράγιο για αγώνες κάτσε εκεί, δεν σε χρειάζουμε.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Ακμαίος πνευματικά και σωματικά σε όλα τα επίπεδα δράσης.
ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
Ο Δικηγόρος πρώην Γερουσιαστής του Μισούρι των Η.Π.Α. George Graham Vest σε μια αγόρευση του ως πολιτικώς ενάγων σε ποινική δίκη υπερασπιζόμενος τον κύριο σκύλου τον οποίο θανάτωσε κάποιο ανόητο δίποδο είπε τα εξής χαρακτηριστικά:
«Κύριοι Δικαστές,
Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου στον κόσμο μπορεί να στραφεί εναντίον του και να γίνει εχθρός του.
Ο γιός ή η κόρη του, τους οποίους έχει μεγαλώσει με αγάπη και φροντίδα, μπορεί να αποδειχθούν αχάριστοι.
Οι άνθρωποι που είναι πιο κοντά μας και που αγαπάμε περισσότερο, αυτοί που εμπιστευόμαστε με τη χαρά και το καλό μας όνομα, μπορεί να προδώσουν την πίστη μας σε αυτούς.
Τα χρήματα που έχει ένας άνθρωπος, μπορεί να τα χάσει. Χάνονται ίσως, τη στιγμή που τα χρειάζεται περισσότερο.
Η καλή φήμη ενός ανθρώπου μπορεί να θυσιαστεί σε μια στιγμή λανθασμένης πράξης.
Οι άνθρωποι που μας προσκυνάνε για να μας τιμήσουν όταν είμαστε επιτυχημένοι, μπορεί να είναι οι πρώτοι που θα μας πετάξουν το λίθο της κακίας όταν η αποτυχία απλώνεται σαν σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας.
Ο ένας τελείως ανιδιοτελής φίλος που μπορεί να έχει ο άνθρωπος σε αυτόν τον εγωιστή κόσμο,
Ο ένας που ποτέ δεν τον εγκαταλείπει,
Ο ένας που ποτέ δεν φαίνεται αγνώμων ή ύπουλος είναι ο σκύλος του.
Ο σκύλος ενός ανθρώπου στέκεται δίπλα του στα πλούτη αλλά και την φτώχια,
Στην υγεία αλλά και στην αρρώστια.
Θα κοιμάται στο κρύο πάτωμα εκεί που φυσάει ο παγωμένος χειμωνιάτικος άνεμος, και το χιόνι πέφτει πυκνό, αρκεί να είναι δίπλα στο αφεντικό του.
Θα του φιλάει το χέρι που δεν έχει φαγητό να του δώσει,
Θα γλύφει τις πληγές που προκαλεί η σκληρότητα του κόσμου.
Φυλάει τον ύπνο του αφεντικού του σα να ήταν Βασιλιάς.
Όταν όλοι οι άλλοι φίλοι εγκαταλείπουν, αυτός παραμένει.
Όταν τα πλούτη εξαφανίζονται και η δόξα καταρρέει ή αγάπη του μένει πιστή όπως ο ήλιος λάμπει στον ουρανό.
Αν η ατυχία κάνει τον αφέντη του έναν περιθωριακό, χωρίς φίλους και στέγη,
ο πιστός σκύλος δεν ζητάει άλλο προνόμιο παρά να τον συντροφεύει και να τον προστατεύει από τον κίνδυνο, να μάχεται εναντίον των εχθρών του.
Και όταν έρθει η τελευταία σκηνή απ’ όλες, και ο θάνατος πάρει το αφεντικό του στην αγκαλιά του και το σώμα του κείτεται πάνω στο κρύο έδαφος, παρόλο που όλοι οι φίλοι συνεχίζουν το δρόμο τους, εκεί ,δίπλα στον τάφο, θα βρείτε τον ευγενή σκύλο,
Το κεφάλι του ανάμεσα στις πατούσες του, τα μάτια θλιμμένα,
πάντα όμως σε εγρήγορση, πιστό και αληθινό, ακόμη και στο θάνατο…»
«Κύριοι Δικαστές,
Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου στον κόσμο μπορεί να στραφεί εναντίον του και να γίνει εχθρός του.
Ο γιός ή η κόρη του, τους οποίους έχει μεγαλώσει με αγάπη και φροντίδα, μπορεί να αποδειχθούν αχάριστοι.
Οι άνθρωποι που είναι πιο κοντά μας και που αγαπάμε περισσότερο, αυτοί που εμπιστευόμαστε με τη χαρά και το καλό μας όνομα, μπορεί να προδώσουν την πίστη μας σε αυτούς.
Τα χρήματα που έχει ένας άνθρωπος, μπορεί να τα χάσει. Χάνονται ίσως, τη στιγμή που τα χρειάζεται περισσότερο.
Η καλή φήμη ενός ανθρώπου μπορεί να θυσιαστεί σε μια στιγμή λανθασμένης πράξης.
Οι άνθρωποι που μας προσκυνάνε για να μας τιμήσουν όταν είμαστε επιτυχημένοι, μπορεί να είναι οι πρώτοι που θα μας πετάξουν το λίθο της κακίας όταν η αποτυχία απλώνεται σαν σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας.
Ο ένας τελείως ανιδιοτελής φίλος που μπορεί να έχει ο άνθρωπος σε αυτόν τον εγωιστή κόσμο,
Ο ένας που ποτέ δεν τον εγκαταλείπει,
Ο ένας που ποτέ δεν φαίνεται αγνώμων ή ύπουλος είναι ο σκύλος του.
Ο σκύλος ενός ανθρώπου στέκεται δίπλα του στα πλούτη αλλά και την φτώχια,
Στην υγεία αλλά και στην αρρώστια.
Θα κοιμάται στο κρύο πάτωμα εκεί που φυσάει ο παγωμένος χειμωνιάτικος άνεμος, και το χιόνι πέφτει πυκνό, αρκεί να είναι δίπλα στο αφεντικό του.
Θα του φιλάει το χέρι που δεν έχει φαγητό να του δώσει,
Θα γλύφει τις πληγές που προκαλεί η σκληρότητα του κόσμου.
Φυλάει τον ύπνο του αφεντικού του σα να ήταν Βασιλιάς.
Όταν όλοι οι άλλοι φίλοι εγκαταλείπουν, αυτός παραμένει.
Όταν τα πλούτη εξαφανίζονται και η δόξα καταρρέει ή αγάπη του μένει πιστή όπως ο ήλιος λάμπει στον ουρανό.
Αν η ατυχία κάνει τον αφέντη του έναν περιθωριακό, χωρίς φίλους και στέγη,
ο πιστός σκύλος δεν ζητάει άλλο προνόμιο παρά να τον συντροφεύει και να τον προστατεύει από τον κίνδυνο, να μάχεται εναντίον των εχθρών του.
Και όταν έρθει η τελευταία σκηνή απ’ όλες, και ο θάνατος πάρει το αφεντικό του στην αγκαλιά του και το σώμα του κείτεται πάνω στο κρύο έδαφος, παρόλο που όλοι οι φίλοι συνεχίζουν το δρόμο τους, εκεί ,δίπλα στον τάφο, θα βρείτε τον ευγενή σκύλο,
Το κεφάλι του ανάμεσα στις πατούσες του, τα μάτια θλιμμένα,
πάντα όμως σε εγρήγορση, πιστό και αληθινό, ακόμη και στο θάνατο…»
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΙΑΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ
ΦΩΤΟ: Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΑΚΕΛΩΝ
ΠΟΥ ΕΣΤΕΛΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ
Ο αείμνηστος πατέρας μου, τα χειμωνιάτικα βράδια των παιδικών μας χρόνων, τότε που οι δραστηριότητες του επαγγελματικές και άλλες ήταν περιορισμένες λόγω καιρικών συνθηκών, μας διηγιόταν ιστορίες.
Τότε δεν υπήρχε τηλεόραση, ούτε και ραδιόφωνο. Οι ειδήσεις μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα ή από κάποιο χωριανό που διάβαζε εφημερίδα .
Ο πατέρας έπαιρνε το ρόλο της γιαγιάς μας που εκείνη αντί για παραμύθια ,ήταν αγράμματη, μας ιστορούσε αληθινά περιστατικά της ζωής της που για μας ήταν , έτσι τα βλέπαμε, υπέροχα παραμύθια.
Μας έβαζε ολόγυρά του και μας έλεγε πραγματικές ιστορίες για τον πόλεμο του σαράντα, τον πόλεμο της Ιταλίας κατά της χώρας μας όπως είναι η πραγματική ονομασία του ή τον πόλεμο της Αλβανίας όπως τον είχαμε ονοματίσει .
Εμείς με απόλυτη ησυχία ακούγαμε τα όσα έλεγε και κρεμόμαστε κυριολεκτικά από τα χείλη του .
Αυτές τις ίδιες ιστορίες τις ακούγαμε σχεδόν κάθε χειμώνα. ΄Όσο μεγάλωνε η οικογένεια με την απόκτηση κι ενός νέου μας αδελφού ένοιωθε υποχρεωμένος να επαναλαμβάνει τα μαθήματα ιστορίας και για τα νεώτερα μέλη της οικογένειας.
Έτσι εμείς τα μεγαλύτερα παιδιά είχαμε ακούσει πολλές φορές την ιστορία του πολέμου της Αλβανίας .
Μπορεί να μην είχαμε συγκρατήσει τα ονόματα όλων των τοποθεσιών όπου διεξήχθησαν οι μάχες που είχε λάβει μέρος ο πατέρας μας ,μπορεί να μη θυμόμαστε όλα τα υψώματα πάνω στα οποία έπεσαν ηρωικά αγωνιζόμενοι οι συμπολεμιστές του, μπορεί να μη θυμόμαστε τα ονόματα όλων των νεκρών-ηρώων, όμως από όλη αυτή τη διήγηση και την επανάληψή της, μας έμειναν κάποια χαρακτηριστικά ονόματα περιοχών που μας έκαναν εντύπωση όπως Μπόρσι, και Κηπαρού κι ένα ακόμη νούμερο υψώματος που είχε γίνει το μήλο της έριδος μεταξύ των αντιμαχομένων . Ήταν το ύψωμα 613, και τα ονόματα των νεκρών Αξιωματικών εκείνης της Μάχης , Ζακυνθινός, Παπαντωνίου και Καραλής.
Πέρασαν χρόνια από τότε. Μέλος της κοινωνίας των Πατρών και της πνευματικής συντροφιάς της Διακιδείου παρακολούθησα για πρώτη φορά μια ομιλία σχετική με την επέτειο της ιστορικής μάχης του 12ου Συντάγματος για την κατάληψη του υψώματος 613.
Ομιλητής, ο αειθαλής τότε πρόεδρος της Διακιδείου Δικηγόρος και Ιστορικός ο αείμνηστος φίλος μου Κώστας Τριανταφύλλου.
Η μάχη για την οποία έκανε λόγο στην ομιλία του ο διαλεχτός φίλος δεν ήταν παρά η μάχη για την οποία σχεδόν κάθε Χειμώνα μας διηγιόταν ο αείμνηστος πατέρας μας Γεώργιος Μαργαρίτης που έλαβε και ο ίδιος μέρος . Ήταν η μάχη για την κατάληψη του υψώματος 613.
Στη διάρκεια της ομιλίας του άκουγα γνωστές από τη διήγηση του πατέρα μου τοποθεσίες, τοπωνύμια περιοχών της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας , τον αριθμό του υψώματος που έγινε η μάχη με πολλές απώλειες εκατέρωθεν.
΄Άκουγα για τη θυσία των Πατρινών Αξιωματικών του 12ου Συντάγματος Πεζικού, Ζακυνθινού, Παπαντωνίου και Καραλή.
Υπήρξε μία μάχη που στέφθηκε με τα δαφνόφυλλα της νίκης .
Η Πολεμική γιορτή της Πάτρας όπως την είχε ονομάσει ο Τριανταφύλλου γιορτάζονταν κάθε χρόνο και πάντοτε προς το τέλος του πρώτου δεκαπενθήμερου κάθε Δεκέμβρη μέχρι του θανάτου του.
Συγκινητική υπήρξε η στιγμή όταν σε κάποια από τις τελευταίες γιορτές για την επέτειο της μάχης ομιλητής ήταν ο αείμνηστος συνάδελφος Δικηγόρος Βασίλης Τσούκαλης, πολεμιστής κι εκείνος του 40 .
΄Όταν πληροφορήθηκε την παρουσία του συμπολεμιστή του , πατέρα μου στην αίθουσα, σηκώθηκε αμέσως , έτρεξε, τον αγκάλιασε και τον ασπάσθηκε θερμά και σταυρωτά .
Ήταν βαθύτατα συγκινημένος, που αντίκριζε ένα συμπολεμιστή του μετά από τόσα χρόνια.
Ο τελευταίος μέχρι πρότινος επιζών πολεμιστής αυτής της μάχης ήταν ο αγαπητός φίλος διακεκριμένος συγγραφέας και επίτιμος Δικηγόρος, Δημήτρης Μπογδανόπουλος.
Έφυγε τον περασμένο Ιούνιο λίγους μήνες προτού συμπληρώσει ζωή ενός αιώνα.
Με την ευκαιρία του εορτασμού της Εθνικής Επετείου ας είναι η αναφορά μου , μικρό μνημόσυνο και ελάχιστο δείγμα τιμής και ευγνωμοσύνης στους πεσόντες αγωνιστές ,αλλά και σ’ εκείνους που συνέχισαν τον αγώνα της αντίστασης από άλλες επάλξεις .
Με τους αγώνες τους τελικά πέτυχαν την απελευθέρωση της χώρας μας.
Ας είναι αιώνια η μνήμη των ενδόξων νεκρών μας του Ηρωικού 40.
ΗΡΩΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ… ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ
Αφορμή του σημειώματός μου υπήρξε το έργο του Δημήτρη Καμπουράκη : «Άγιος Αγύρτης», η Εισήγηση του Μητροπολίτη Ηλείας κ.κ. Γερμανού στην Ιερά Σύνοδο περί μη εντάξεως του Παπουλάκου στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας , και η κριτική του ιδίου Μητροπολίτη για το Hμερολόγιο της Μητρόπολης Θήρας 2010 που είχε αφιερωθεί στον όσιο Χριστόφορο (Παπουλάκο).
Δεν θα προβώ σε κριτική του έργου Καμπουράκη , θα σημειώσω μόνο πως είναι γραμμένο με υπευθυνότητα, ακρίβεια και σεβασμό στις πηγές και αξίζει να διαβαστεί.
Ο Μητροπολίτης Ηλείας με επιχειρηματολογία, σαφήνεια και παράθεση στοιχείων εισηγήθηκε την απόρριψη αιτήματος του Συλλόγου των Αρμπουναίων Καλαβρύτων περί Άγιοκατάταξης του χωριανού τους Χριστόφορου Παναγιωτοπούλου ή Παπουλάκου.
Πολύ ορθά τα όσα σημειώνει ο Σεβασμιότατος περί Παπουλάκου.
Το πρόβλημα απόδοσης τιμής σε πρόσωπα που καταξιώθηκαν στη ζωή εκ μέρους των πιστών είναι ένα ζήτημα που πρέπει σοβαρά να απασχολήσει την Εκκλησία της Ελλάδος.
Τελευταία είχε πάρει ευρύτατη δημοσιότητα η περίπτωση του μοναχού Ιλαρίωνα αλλά και η επιχείρηση Αγιοκατατάξεως ατόμων που οι συντοπίτες τους κρίνουν πως η Εκκλησία θα πρέπει να τους συμπεριλάβει μεταξύ των τιμωμένων οσίων, μαρτύρων και αγίων.
Πρέπει να σοβαρευτούμε σαν Εκκλησία και σαν θρησκευόμενος λαός και να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα γύρω από την αγιοκατάταξη συνανθρώπων μας που επέδειξαν βίο ενάρετο ,ασκητικό , αγαθοεργό και με πλήθος χαρίσματα.
Οι Αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν ορισμένα πρόσωπα της πολιτικής, κοινωνικής, και θρησκευτικής ζωής τους για την προσφορά τους στην κοινωνία και στους θεσμούς.
Τιμούσαν τους ρωμαλέους, τους ισχυρούς τους ευγενείς τους αξιοπρεπείς τους μεγαλοπρεπείς, τους ωραίους, τους νοήμονες, ιδιότητες που ξεχώριζαν τους Ήρωες όπως συνήθως τους αποκαλούσαν, από τους άλλους ανθρώπους. Οι Ήρωες της αρχαιότητας σε σχέση με τους Θεούς του Ολύμπου κατείχαν στη συνείδηση του λαού την ίδια θέση που κατέχουν και σήμερα οι Άγιοι του Χριστιανισμού σε σχέση με το Θεό.
Δεν υπήρχε πόλη στην αρχαιότητα που να μην είχε ή να μην ήθελε να έχει τον Ήρωα της. Ο ήρωας αυτός ήταν προστάτης της πόλεως. Κέντρο της λατρείας των Ηρώων ήταν ο τάφος τους, ενώ πολλές πόλεις διεκδικούσαν τα λείψανα των ηρώων τους και πίστευαν πως ο τάφος του Ήρωα αποτελούσε γι’ αυτούς πηγή ευτυχίας.
Ακόμη μεταφέρονταν τα οστά των Ηρώων από μια πόλη σε άλλη όπως για παράδειγμα του Έκτορα από την Τροία στη Θήβα και του Οιδίποδα από τη Θήβα στην Αθήνα κ.α.
Είχε δημιουργηθεί και στην αρχαιότητα μια κατάσταση, ότι και στις μέρες μας με τα λείψανα των Αγίων στη λατρεία μας.
Στο Χριστιανισμό τη θέση των Ηρώων καταλαμβάνουν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες της πίστεως.
Άγιος είναι ο καθαρός «τη καρδία»,ο ευσεβής, ο απαλλαγμένος από αμαρτίες, ο όσιος, εκείνος που είναι απόλυτα αφοσιωμένος στο Θεό.
Στην Αρχαία Ελλάδα αυτά στα πρόσωπα που αποκαλούσαν ήρωες απέδιδαν τιμές εν ζωή και μετά το θάνατό τους κι ακόμη οστά τους έθεταν στα θεμέλια των τειχών της πόλεως πιστεύοντας πως έτσι με τα ενταφιασμένα και εντοιχισμένα λείψανα θα καθίστατο απόρθητα φρούρια που θα προστάτευαν από κάθε επιβουλή και κάθε κακό την πόλη.
Σήμερα εμείς οι νεοέλληνες τιμούμε τους Μάρτυρες της πίστεως, τους Αγίους, τους Οσίους και πατέρες της Εκκλησίας που έθεσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία της Εκκλησίας ενώ λείψανά τους τοποθετούμε στην Αγία Τράπεζα στον αντίστοιχο βωμό της αρχαίας θρησκείας.
Μ’ αυτό τον τρόπο αγιάζεται ο χώρος όπου γίνεται η Θεία Λειτουργία η θυσία του Αρνίου υπέρ αφέσεως των αμαρτιών των πιστών.
Το να αγιάσει ο κάθε άνθρωπος, να φτάσει δηλαδή στα όρια της τελειότητας όπως τέλειος είναι ο Θεός είναι κάτι που ο κάθε πιστός άνθρωπος επιθυμεί , επιδιώκει και οφείλει να πραγματώσει σύμφωνα με τις επιταγές του ιδρυτή της Θρησκείας «Άγιοι εσταί ως ο Πατήρ υμών Άγιος εστίν».
Στον αιώνα μας 28 πράξεις κατατάξεως στο Αγιολόγιο κατεγράφησαν στον Κώδικα Τόμων και Σιγιλίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σ’ αυτές τις πράξεις περιλαμβάνονται άγιοι και αγίες που έζησαν σε διάφορες εποχές μέχρι το 1960 αλλά εντάχθηκαν στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας επί των ημερών μας.
Παραθέτουμε τα ονόματα των αγίων και ημερομηνίες που φέρουν οι πράξεις Αγιοκατατάξεως:
1.΄Οσιος Γρηγόριος Επίσκοπος ΄Άσσου(20-10-1936) 2.΄Οσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης(3-5-1955) 3.Ιερομόναχος Κοσμάς ο Αιτωλός(20-4-1961)
4.Μητροπολίτης πρώην Πενταπόλεως Νεκτάριος ο Κεφαλάς(20-4-1961)
5.Ιερομόναχος Αρσένιος ο Πάριος(20-6-1967)6.Οσία Πελαγία της Τήνου(11-9-1970)
7.Ηγούμενος Ραφαήλ, Διάκονος Νικόλαος και Παρθένος Ειρήνη.(11-9-1970)
8.Λυδία η Φιλιππησία (2-10-1972) 9.Μοναχός Άνθιμος Κουρούκλης εκ Ληξουρίου Κεφαλληνίας(30-7-1974). 10.Γεώργιος ,Αγγελής, Μανουήλ και Νικόλαος εκ Μελάμπων Ρεθύμνης της Κρήτης(29-8-1977) 11.Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Συμεών(14-4-1981) 12.Ιερομόναχος Ευγένιος ο Νέος εξ Αιτωλίας(1-7-1982)
13.Νικόλαος Καβάσιλας ο Θεσσαλονικεύς(20-7-1983) 14.Εμμανουήλ.Θεόδωρος,Γεώργιος,Μιχαήλ και έτερος Γεώργιος εκ Σαμοθράκης(17-5-1985) 15.Ιωάννης ο Καρπάθιος(20-8-1985) 16.Ιερεύς Παναγής Τυπάλδος Μπασιάς(4-2-1986) 17.Ιερομόναχος Αρσένιος ο Καπαδόκας(11-2-1986)
18.΄Οσιος Σιλουανός ο εν ΄Αθω(26-11-1987) 19.΄Αγιος Ευστάθιος Θεσσαλονίκης(9-6-1988) 20. Άγιος Μάξιμος ο Γραικός (31-5-1988) 21.Οσιος Αλκίσων Νικοπόλεως(10—7-1988) 22.Οσία Μεθοδία Κιμώλου(7/1991) 23.΄Οσιος Σάββας ο Νέος (απεβ. το 1960)(7-2-1992) 24.΄Οσιος Άνθιμος ο εν Χίω(απεβ.1960)14-8-1992)
25.Νεομάρτυρες Χριστόδουλος και Αναστασία(14-8-1992) 26.150 Μάρτυρες της Μονής Νταού Πεντέλης(14-8-1992) 27.΄Αγιος Μακάριος Καλογεράς(8/1993)
28.Παπα-Νικόλαος Μπλάνας(1993)
Ο κατάλογος αυτός των Αγίων είναι ανοικτός.
Θα αναρωτηθεί κανείς πόσοι είναι οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Η απάντηση: εκατομμύρια αγίων και μαρτύρων, νέφος ολόκληρο. Ένας γαλαξίας…Η εκκλησία μας υπήρξε χθες, υπάρχει σήμερα και θα υπάρχει εις τους αιώνες .Ο κατάλογος των αγίων δεν περιορίζεται ούτε κλείνει ποτέ.
Βιβλιογραφία:1. «Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2010»
2. Hμερολόγιο της Μητρόπολης Θήρας 2010
3. Eφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» Πατρών (10 και 11/3/2010)
4. Εφημερίδα του Πύργου ΠΑΤΡΙΣ.(5-2-2010)
5.Γεωργίου Σιέττου: « Ήρωες και Άγιοι»Πύρινος Κόσμος Αθηνα 2002
6.Ιωάννη Γ. Χατζή: «Zαχαρία Καραντινού Ακολουθία και Συναξάρι των Νεομαρτύρων Χρίστου και Πανάγου των εκ Γαστούνης(1716)»
7.Γεωργίου Β. Νικολάου: «Εξισλαμισμοί στην Πελοπόννησο από τα μέσα του 17ου Αιώνα έως το 1821»
8.Γ.Θ.Πρίντζιπας: «Οι Κρυπτοχριστιανοί» Ελληνικά Γράμματα Αθήνα 1997
9.Περιοδικό «ΑΧΑΪΚΑ» Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας Πάτρα Φθινόπωρο 2005 Τεύχος 4ο (σελ.223-228) Περικλή Τρακαδά Παπουλάκης ο Β΄ ή Παπουλάκος
10.Ηλειακη Πρωτοχρονιά 2010.Βιβλιοπανόραμα Αμαλιάδα 2010 σελ.315-336 Αικατερίνης Νερατζάκη: «Οι φρικτές σφαγές της 17ης Ιουλίου 1715 στην Γαστούνη-Οι νεοάγιοι Πανάγος και Χρήστος και οι συν αυτοίς».
11.Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2007 Βιβλιοπανόραμα. Αμαλιάδα 2007 σελ.201-205.Κώστα Λούρμπα: « Ηλιδα -Καθολική-Γαστούνη»
12.Αλέξη Παναγόπουλου: «Κοσμάς Φλαμιάτος και Παπουλάκος» Επτάλοφος Αθήνα 2008.
13.Κώστα Φωτιάδη: «Οι εξισλαμισμοί της Μικράς Ασίας και οι Κρυπτοχριστικοί του Πόντου» Οίκος Αφών Κυριακίδη Θεσ/νίκη 1988
14.Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ Νέες Εποχές φυλ.26-12-1993.Μαίρης Παπαγιαννίδου : «Πως να Γίνετε άγιος».
Απάντηση Προώθηση
Δεν θα προβώ σε κριτική του έργου Καμπουράκη , θα σημειώσω μόνο πως είναι γραμμένο με υπευθυνότητα, ακρίβεια και σεβασμό στις πηγές και αξίζει να διαβαστεί.
Ο Μητροπολίτης Ηλείας με επιχειρηματολογία, σαφήνεια και παράθεση στοιχείων εισηγήθηκε την απόρριψη αιτήματος του Συλλόγου των Αρμπουναίων Καλαβρύτων περί Άγιοκατάταξης του χωριανού τους Χριστόφορου Παναγιωτοπούλου ή Παπουλάκου.
Πολύ ορθά τα όσα σημειώνει ο Σεβασμιότατος περί Παπουλάκου.
Το πρόβλημα απόδοσης τιμής σε πρόσωπα που καταξιώθηκαν στη ζωή εκ μέρους των πιστών είναι ένα ζήτημα που πρέπει σοβαρά να απασχολήσει την Εκκλησία της Ελλάδος.
Τελευταία είχε πάρει ευρύτατη δημοσιότητα η περίπτωση του μοναχού Ιλαρίωνα αλλά και η επιχείρηση Αγιοκατατάξεως ατόμων που οι συντοπίτες τους κρίνουν πως η Εκκλησία θα πρέπει να τους συμπεριλάβει μεταξύ των τιμωμένων οσίων, μαρτύρων και αγίων.
Πρέπει να σοβαρευτούμε σαν Εκκλησία και σαν θρησκευόμενος λαός και να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα γύρω από την αγιοκατάταξη συνανθρώπων μας που επέδειξαν βίο ενάρετο ,ασκητικό , αγαθοεργό και με πλήθος χαρίσματα.
Οι Αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν ορισμένα πρόσωπα της πολιτικής, κοινωνικής, και θρησκευτικής ζωής τους για την προσφορά τους στην κοινωνία και στους θεσμούς.
Τιμούσαν τους ρωμαλέους, τους ισχυρούς τους ευγενείς τους αξιοπρεπείς τους μεγαλοπρεπείς, τους ωραίους, τους νοήμονες, ιδιότητες που ξεχώριζαν τους Ήρωες όπως συνήθως τους αποκαλούσαν, από τους άλλους ανθρώπους. Οι Ήρωες της αρχαιότητας σε σχέση με τους Θεούς του Ολύμπου κατείχαν στη συνείδηση του λαού την ίδια θέση που κατέχουν και σήμερα οι Άγιοι του Χριστιανισμού σε σχέση με το Θεό.
Δεν υπήρχε πόλη στην αρχαιότητα που να μην είχε ή να μην ήθελε να έχει τον Ήρωα της. Ο ήρωας αυτός ήταν προστάτης της πόλεως. Κέντρο της λατρείας των Ηρώων ήταν ο τάφος τους, ενώ πολλές πόλεις διεκδικούσαν τα λείψανα των ηρώων τους και πίστευαν πως ο τάφος του Ήρωα αποτελούσε γι’ αυτούς πηγή ευτυχίας.
Ακόμη μεταφέρονταν τα οστά των Ηρώων από μια πόλη σε άλλη όπως για παράδειγμα του Έκτορα από την Τροία στη Θήβα και του Οιδίποδα από τη Θήβα στην Αθήνα κ.α.
Είχε δημιουργηθεί και στην αρχαιότητα μια κατάσταση, ότι και στις μέρες μας με τα λείψανα των Αγίων στη λατρεία μας.
Στο Χριστιανισμό τη θέση των Ηρώων καταλαμβάνουν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες της πίστεως.
Άγιος είναι ο καθαρός «τη καρδία»,ο ευσεβής, ο απαλλαγμένος από αμαρτίες, ο όσιος, εκείνος που είναι απόλυτα αφοσιωμένος στο Θεό.
Στην Αρχαία Ελλάδα αυτά στα πρόσωπα που αποκαλούσαν ήρωες απέδιδαν τιμές εν ζωή και μετά το θάνατό τους κι ακόμη οστά τους έθεταν στα θεμέλια των τειχών της πόλεως πιστεύοντας πως έτσι με τα ενταφιασμένα και εντοιχισμένα λείψανα θα καθίστατο απόρθητα φρούρια που θα προστάτευαν από κάθε επιβουλή και κάθε κακό την πόλη.
Σήμερα εμείς οι νεοέλληνες τιμούμε τους Μάρτυρες της πίστεως, τους Αγίους, τους Οσίους και πατέρες της Εκκλησίας που έθεσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία της Εκκλησίας ενώ λείψανά τους τοποθετούμε στην Αγία Τράπεζα στον αντίστοιχο βωμό της αρχαίας θρησκείας.
Μ’ αυτό τον τρόπο αγιάζεται ο χώρος όπου γίνεται η Θεία Λειτουργία η θυσία του Αρνίου υπέρ αφέσεως των αμαρτιών των πιστών.
Το να αγιάσει ο κάθε άνθρωπος, να φτάσει δηλαδή στα όρια της τελειότητας όπως τέλειος είναι ο Θεός είναι κάτι που ο κάθε πιστός άνθρωπος επιθυμεί , επιδιώκει και οφείλει να πραγματώσει σύμφωνα με τις επιταγές του ιδρυτή της Θρησκείας «Άγιοι εσταί ως ο Πατήρ υμών Άγιος εστίν».
Στον αιώνα μας 28 πράξεις κατατάξεως στο Αγιολόγιο κατεγράφησαν στον Κώδικα Τόμων και Σιγιλίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σ’ αυτές τις πράξεις περιλαμβάνονται άγιοι και αγίες που έζησαν σε διάφορες εποχές μέχρι το 1960 αλλά εντάχθηκαν στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας επί των ημερών μας.
Παραθέτουμε τα ονόματα των αγίων και ημερομηνίες που φέρουν οι πράξεις Αγιοκατατάξεως:
1.΄Οσιος Γρηγόριος Επίσκοπος ΄Άσσου(20-10-1936) 2.΄Οσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης(3-5-1955) 3.Ιερομόναχος Κοσμάς ο Αιτωλός(20-4-1961)
4.Μητροπολίτης πρώην Πενταπόλεως Νεκτάριος ο Κεφαλάς(20-4-1961)
5.Ιερομόναχος Αρσένιος ο Πάριος(20-6-1967)6.Οσία Πελαγία της Τήνου(11-9-1970)
7.Ηγούμενος Ραφαήλ, Διάκονος Νικόλαος και Παρθένος Ειρήνη.(11-9-1970)
8.Λυδία η Φιλιππησία (2-10-1972) 9.Μοναχός Άνθιμος Κουρούκλης εκ Ληξουρίου Κεφαλληνίας(30-7-1974). 10.Γεώργιος ,Αγγελής, Μανουήλ και Νικόλαος εκ Μελάμπων Ρεθύμνης της Κρήτης(29-8-1977) 11.Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Συμεών(14-4-1981) 12.Ιερομόναχος Ευγένιος ο Νέος εξ Αιτωλίας(1-7-1982)
13.Νικόλαος Καβάσιλας ο Θεσσαλονικεύς(20-7-1983) 14.Εμμανουήλ.Θεόδωρος,Γεώργιος,Μιχαήλ και έτερος Γεώργιος εκ Σαμοθράκης(17-5-1985) 15.Ιωάννης ο Καρπάθιος(20-8-1985) 16.Ιερεύς Παναγής Τυπάλδος Μπασιάς(4-2-1986) 17.Ιερομόναχος Αρσένιος ο Καπαδόκας(11-2-1986)
18.΄Οσιος Σιλουανός ο εν ΄Αθω(26-11-1987) 19.΄Αγιος Ευστάθιος Θεσσαλονίκης(9-6-1988) 20. Άγιος Μάξιμος ο Γραικός (31-5-1988) 21.Οσιος Αλκίσων Νικοπόλεως(10—7-1988) 22.Οσία Μεθοδία Κιμώλου(7/1991) 23.΄Οσιος Σάββας ο Νέος (απεβ. το 1960)(7-2-1992) 24.΄Οσιος Άνθιμος ο εν Χίω(απεβ.1960)14-8-1992)
25.Νεομάρτυρες Χριστόδουλος και Αναστασία(14-8-1992) 26.150 Μάρτυρες της Μονής Νταού Πεντέλης(14-8-1992) 27.΄Αγιος Μακάριος Καλογεράς(8/1993)
28.Παπα-Νικόλαος Μπλάνας(1993)
Ο κατάλογος αυτός των Αγίων είναι ανοικτός.
Θα αναρωτηθεί κανείς πόσοι είναι οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Η απάντηση: εκατομμύρια αγίων και μαρτύρων, νέφος ολόκληρο. Ένας γαλαξίας…Η εκκλησία μας υπήρξε χθες, υπάρχει σήμερα και θα υπάρχει εις τους αιώνες .Ο κατάλογος των αγίων δεν περιορίζεται ούτε κλείνει ποτέ.
Βιβλιογραφία:1. «Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2010»
2. Hμερολόγιο της Μητρόπολης Θήρας 2010
3. Eφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» Πατρών (10 και 11/3/2010)
4. Εφημερίδα του Πύργου ΠΑΤΡΙΣ.(5-2-2010)
5.Γεωργίου Σιέττου: « Ήρωες και Άγιοι»Πύρινος Κόσμος Αθηνα 2002
6.Ιωάννη Γ. Χατζή: «Zαχαρία Καραντινού Ακολουθία και Συναξάρι των Νεομαρτύρων Χρίστου και Πανάγου των εκ Γαστούνης(1716)»
7.Γεωργίου Β. Νικολάου: «Εξισλαμισμοί στην Πελοπόννησο από τα μέσα του 17ου Αιώνα έως το 1821»
8.Γ.Θ.Πρίντζιπας: «Οι Κρυπτοχριστιανοί» Ελληνικά Γράμματα Αθήνα 1997
9.Περιοδικό «ΑΧΑΪΚΑ» Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας Πάτρα Φθινόπωρο 2005 Τεύχος 4ο (σελ.223-228) Περικλή Τρακαδά Παπουλάκης ο Β΄ ή Παπουλάκος
10.Ηλειακη Πρωτοχρονιά 2010.Βιβλιοπανόραμα Αμαλιάδα 2010 σελ.315-336 Αικατερίνης Νερατζάκη: «Οι φρικτές σφαγές της 17ης Ιουλίου 1715 στην Γαστούνη-Οι νεοάγιοι Πανάγος και Χρήστος και οι συν αυτοίς».
11.Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2007 Βιβλιοπανόραμα. Αμαλιάδα 2007 σελ.201-205.Κώστα Λούρμπα: « Ηλιδα -Καθολική-Γαστούνη»
12.Αλέξη Παναγόπουλου: «Κοσμάς Φλαμιάτος και Παπουλάκος» Επτάλοφος Αθήνα 2008.
13.Κώστα Φωτιάδη: «Οι εξισλαμισμοί της Μικράς Ασίας και οι Κρυπτοχριστικοί του Πόντου» Οίκος Αφών Κυριακίδη Θεσ/νίκη 1988
14.Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ Νέες Εποχές φυλ.26-12-1993.Μαίρης Παπαγιαννίδου : «Πως να Γίνετε άγιος».
Απάντηση Προώθηση
ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Επειδή θεωρώ πως στις δημοκρατίες κανένας
λόγος και πρόταση δεν πέφτουν στο κενό, θα αρθρώσω τη δική μου
πρόταση για ένα σημαντικό πρόβλημα που κατά την άποψή μου
αντιμετωπίζει η χώρα μας το δημογραφικό.
Μετά την «ευλογία» της μετανάστευσης που υπήρξε από τις σοβαρότερες
αιτίες συρρίκνωσης του Ελληνισμού, στα μεταπολεμικά χρόνια η
υπογεννητικότητα είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα αφού πλέον με
μαθηματική ακρίβεια, η χώρα μας αφελληνίζεται και εάν συνεχιστεί η
ακολουθούμενη πολιτική στο ζήτημα θα αποτελέσει τόπο εγκατάστασης
οικονομικών και άλλων μεταναστών οι οποίοι παρουσιάζουν μια θεαματική
γεννητικότητα που θα έπρεπε να προβληματίζει.
Μια ακόμη ιδιαίτερη παράμετρος του προβλήματος
είναι και το φαινόμενο της ερήμωσης της υπαίθρου. Η αστυφιλία, σαν
αποτέλεσμα της αδιαφορίας των αρμοδίων για τη δημιουργία ανθρωπίνων
συνθηκών και ο προβαλλόμενος από τα Μ. Μ. Ε. τρόπος ζωής των
πόλεων είναι παράγοντες που συντελούν στην υπογεννητικότητα.
Οι νέοι στερήθηκαν προσανατολισμού και
ιδεολογικών προτύπων, σήμερα επιδιώκουν πρώτα να προμηθευτούν
αυτοκίνητο, να απολαύσουν τα αγαθά της τεχνολογίας και της προόδου
και δεν δίδουν σημασία στη δημιουργία οικογένειας και τη γέννηση
παιδιών.
Καταλυτικό ρόλο διαδραματίζει το θέμα της
απασχόλησης, και η νοοτροπία των νέων μας να προτιμούν να παραμείνουν
χωρίς εργασία εάν δεν εξασφαλίσουν εργασία σε γραφείο και υπό σκιάν.
Το Δημογραφικό πρόβλημα δεν έχει τις αιτίες του
μόνο στην οικονομική δυσπραγία όπως εμφανίζεται από πολλούς ,είναι
πολυσύνθετο και πολυδιάστατο, απόδειξη ότι οι οικονομικά ισχυροί δεν
αποκτούν πολλά παιδιά.
Η υπογεννητικότητα έχει άμεση σχέση με την πολιτική
που εφαρμόζει η εκάστοτε Κυβέρνηση αλλά και τις αξίες που εμφανίζει
να προβάλει στους νέους πολίτες.
Από την πολιτική της εξαρτάται εάν κάποιος που έχει διάθεση να
αποκτήσει παιδιά θα το επιχειρήσει όταν γνωρίζει ότι μαζί με τη δική
του διάθεση υπάρχει και ανάλογη της πολιτείας να βοηθήσει.
Θα πρέπει να είναι παγιωμένο το αίσθημα εμπιστοσύνης και
αξιοπιστίας του πολίτη προς την πολιτεία. Τέτοιο αίσθημα όμως δεν
οικοδομείτε όταν μια Κυβέρνηση θεσπίζει ένα μέτρο φροντίδας και
έρχεται μια άλλη του ιδίου ή διαφορετικού κόμματος και το αναιρεί.
Κάτι παρόμοιο έγινε με τη θέσπιση χορήγησης του επιδόματος και της
σύνταξης στην πολύτεκνη μητέρα που στη συνέχεια μια άλλη Κυβέρνηση
έθεσε προϋποθέσεις ορίου εισοδήματος για τη χορήγησή τους κάτι που
στη συνέχεια κρίθηκε αντισυνταγματικό και υποχρέωσε στην
επαναχορήγησή τους .
Υπήρξε ένα μέτρο για μεταγραφές των παιδιών των πολυτέκνων που
σπούδαζαν στο εξωτερικό και στη συνέχεια με πρόφαση ότι το μέτρο
προσκρούει στην αρχή της ισότητας των πολιτών, καταργήθηκε.
Έτσι όπως αντιμετωπίζονται οι πολύτεκνοι δεν είναι δυνατό να
παγιωθεί σχέση εμπιστοσύνης, αναγκαία για τη δημιουργία κλίματος
αύξησης της γεννητικότητας.
Σε επίπεδο φροντίδας για την μητρότητα τα μέτρα στη χώρα
μας είναι του σταγονόμετρου. Ενδεικτικό της κατάστασης για το ζήτημα
αυτό είναι ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση , το παράδειγμα μιας γυναίκας με
μέσο εισόδημα 24.000 ευρώ το χρόνο: Έπειτα από έξι μήνες άδειας
μητρότητας η Ελληνίδα εργαζόμενη θα λάβει μόλις 1.984 ευρώ, η
Λουξεμβούργια 2.929 και η Βρετανή 3.903 ενώ την ίδια στιγμή τα
επιδόματα για τη Δανέζα, την Ιταλίδα και τη Σουηδέζα φθάνουν τις
10.728, 9619 και 9.527 ευρώ αντιστοίχως.
Το φορολογικό σύστημα για την πολύτεκνες οικογένειες είναι άδικο, οι
προτάσεις του πολυτεκνικού κινήματος για την εφαρμογή δικαίου
φορολογικού συστήματος δυστυχώς δεν έγινε έχει γίνει δεκτή.
Οι φορολογικές απαλλαγές που ακούμε κατά καιρούς είναι ασήμαντες για
τους πολυτέκνους. Οι πολύτεκνοι στην ουσία ανάλογα με τον αριθμό των
μελών των οικογενειών τους φορολογούνται για το ίδιο εισόδημα
δυσανάλογα από ότι οι άγαμοι ή και έγγαμοι με ένα και δύο παιδιά.
Το πρόβλημα της απασχόλησης είναι ένα σοβαρό ζήτημα και κυρίως των
πολυτέκνων και των παιδιών των. Υπάρχουν νόμοι που προβλέπουν κάποια
προτεραιότητα για τα παιδιά των πολυτέκνων και κάποια αναλογία, όμως
στην ουσία είτε δεν εφαρμόζονται είτε με κάποιες ποσοστώσεις
περιορίζονται οι θέσεις εργασίας.
Ένα από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολύτεκνες
οικογένειες, λόγω ακριβώς της οικονομικής αδυναμίας των , δεν έχουν
τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους σε φροντιστηριακά μαθήματα
και βρίσκονται σε μειονεκτική θέση έναντι των παιδιών ευπόρων
οικογενειών και ο ανταγωνισμός μ’ αυτά είναι δύσκολος. Για αυτό
θεωρώ πως είναι προσχηματική η επίκληση της αρχής της ισότητας
για την κατάργηση των μεταγραφών των παιδιών των πολυτέκνων.
Εάν θέλουμε τη συνέχεια της Ελλάδας θα πρέπει να λάβουμε άμεσα μέτρα.
Μέτρα δημογραφικής πολιτικής. Να δημιουργηθεί ένα Υπουργείο
Οικογένειας που θα αναλάβει εκστρατεία για τη στήριξη και ενδυνάμωση
του θεσμού και την παροχή προϋποθέσεων για τη δημιουργία νέων
οικογενειών, νέων ανθρώπων. Πρέπει να ενδιαφερθούμε για τους νέους, να
τους προσφέρουμε πέρα από τη στοργή και την αγάπη που έχουν απόλυτη
ανάγκη, να τους εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο αύριο για μια καλύτερη και
μεγαλύτερη πληθυσμιακά και ηθικά Ελλάδα.
λόγος και πρόταση δεν πέφτουν στο κενό, θα αρθρώσω τη δική μου
πρόταση για ένα σημαντικό πρόβλημα που κατά την άποψή μου
αντιμετωπίζει η χώρα μας το δημογραφικό.
Μετά την «ευλογία» της μετανάστευσης που υπήρξε από τις σοβαρότερες
αιτίες συρρίκνωσης του Ελληνισμού, στα μεταπολεμικά χρόνια η
υπογεννητικότητα είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα αφού πλέον με
μαθηματική ακρίβεια, η χώρα μας αφελληνίζεται και εάν συνεχιστεί η
ακολουθούμενη πολιτική στο ζήτημα θα αποτελέσει τόπο εγκατάστασης
οικονομικών και άλλων μεταναστών οι οποίοι παρουσιάζουν μια θεαματική
γεννητικότητα που θα έπρεπε να προβληματίζει.
Μια ακόμη ιδιαίτερη παράμετρος του προβλήματος
είναι και το φαινόμενο της ερήμωσης της υπαίθρου. Η αστυφιλία, σαν
αποτέλεσμα της αδιαφορίας των αρμοδίων για τη δημιουργία ανθρωπίνων
συνθηκών και ο προβαλλόμενος από τα Μ. Μ. Ε. τρόπος ζωής των
πόλεων είναι παράγοντες που συντελούν στην υπογεννητικότητα.
Οι νέοι στερήθηκαν προσανατολισμού και
ιδεολογικών προτύπων, σήμερα επιδιώκουν πρώτα να προμηθευτούν
αυτοκίνητο, να απολαύσουν τα αγαθά της τεχνολογίας και της προόδου
και δεν δίδουν σημασία στη δημιουργία οικογένειας και τη γέννηση
παιδιών.
Καταλυτικό ρόλο διαδραματίζει το θέμα της
απασχόλησης, και η νοοτροπία των νέων μας να προτιμούν να παραμείνουν
χωρίς εργασία εάν δεν εξασφαλίσουν εργασία σε γραφείο και υπό σκιάν.
Το Δημογραφικό πρόβλημα δεν έχει τις αιτίες του
μόνο στην οικονομική δυσπραγία όπως εμφανίζεται από πολλούς ,είναι
πολυσύνθετο και πολυδιάστατο, απόδειξη ότι οι οικονομικά ισχυροί δεν
αποκτούν πολλά παιδιά.
Η υπογεννητικότητα έχει άμεση σχέση με την πολιτική
που εφαρμόζει η εκάστοτε Κυβέρνηση αλλά και τις αξίες που εμφανίζει
να προβάλει στους νέους πολίτες.
Από την πολιτική της εξαρτάται εάν κάποιος που έχει διάθεση να
αποκτήσει παιδιά θα το επιχειρήσει όταν γνωρίζει ότι μαζί με τη δική
του διάθεση υπάρχει και ανάλογη της πολιτείας να βοηθήσει.
Θα πρέπει να είναι παγιωμένο το αίσθημα εμπιστοσύνης και
αξιοπιστίας του πολίτη προς την πολιτεία. Τέτοιο αίσθημα όμως δεν
οικοδομείτε όταν μια Κυβέρνηση θεσπίζει ένα μέτρο φροντίδας και
έρχεται μια άλλη του ιδίου ή διαφορετικού κόμματος και το αναιρεί.
Κάτι παρόμοιο έγινε με τη θέσπιση χορήγησης του επιδόματος και της
σύνταξης στην πολύτεκνη μητέρα που στη συνέχεια μια άλλη Κυβέρνηση
έθεσε προϋποθέσεις ορίου εισοδήματος για τη χορήγησή τους κάτι που
στη συνέχεια κρίθηκε αντισυνταγματικό και υποχρέωσε στην
επαναχορήγησή τους .
Υπήρξε ένα μέτρο για μεταγραφές των παιδιών των πολυτέκνων που
σπούδαζαν στο εξωτερικό και στη συνέχεια με πρόφαση ότι το μέτρο
προσκρούει στην αρχή της ισότητας των πολιτών, καταργήθηκε.
Έτσι όπως αντιμετωπίζονται οι πολύτεκνοι δεν είναι δυνατό να
παγιωθεί σχέση εμπιστοσύνης, αναγκαία για τη δημιουργία κλίματος
αύξησης της γεννητικότητας.
Σε επίπεδο φροντίδας για την μητρότητα τα μέτρα στη χώρα
μας είναι του σταγονόμετρου. Ενδεικτικό της κατάστασης για το ζήτημα
αυτό είναι ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση , το παράδειγμα μιας γυναίκας με
μέσο εισόδημα 24.000 ευρώ το χρόνο: Έπειτα από έξι μήνες άδειας
μητρότητας η Ελληνίδα εργαζόμενη θα λάβει μόλις 1.984 ευρώ, η
Λουξεμβούργια 2.929 και η Βρετανή 3.903 ενώ την ίδια στιγμή τα
επιδόματα για τη Δανέζα, την Ιταλίδα και τη Σουηδέζα φθάνουν τις
10.728, 9619 και 9.527 ευρώ αντιστοίχως.
Το φορολογικό σύστημα για την πολύτεκνες οικογένειες είναι άδικο, οι
προτάσεις του πολυτεκνικού κινήματος για την εφαρμογή δικαίου
φορολογικού συστήματος δυστυχώς δεν έγινε έχει γίνει δεκτή.
Οι φορολογικές απαλλαγές που ακούμε κατά καιρούς είναι ασήμαντες για
τους πολυτέκνους. Οι πολύτεκνοι στην ουσία ανάλογα με τον αριθμό των
μελών των οικογενειών τους φορολογούνται για το ίδιο εισόδημα
δυσανάλογα από ότι οι άγαμοι ή και έγγαμοι με ένα και δύο παιδιά.
Το πρόβλημα της απασχόλησης είναι ένα σοβαρό ζήτημα και κυρίως των
πολυτέκνων και των παιδιών των. Υπάρχουν νόμοι που προβλέπουν κάποια
προτεραιότητα για τα παιδιά των πολυτέκνων και κάποια αναλογία, όμως
στην ουσία είτε δεν εφαρμόζονται είτε με κάποιες ποσοστώσεις
περιορίζονται οι θέσεις εργασίας.
Ένα από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολύτεκνες
οικογένειες, λόγω ακριβώς της οικονομικής αδυναμίας των , δεν έχουν
τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους σε φροντιστηριακά μαθήματα
και βρίσκονται σε μειονεκτική θέση έναντι των παιδιών ευπόρων
οικογενειών και ο ανταγωνισμός μ’ αυτά είναι δύσκολος. Για αυτό
θεωρώ πως είναι προσχηματική η επίκληση της αρχής της ισότητας
για την κατάργηση των μεταγραφών των παιδιών των πολυτέκνων.
Εάν θέλουμε τη συνέχεια της Ελλάδας θα πρέπει να λάβουμε άμεσα μέτρα.
Μέτρα δημογραφικής πολιτικής. Να δημιουργηθεί ένα Υπουργείο
Οικογένειας που θα αναλάβει εκστρατεία για τη στήριξη και ενδυνάμωση
του θεσμού και την παροχή προϋποθέσεων για τη δημιουργία νέων
οικογενειών, νέων ανθρώπων. Πρέπει να ενδιαφερθούμε για τους νέους, να
τους προσφέρουμε πέρα από τη στοργή και την αγάπη που έχουν απόλυτη
ανάγκη, να τους εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο αύριο για μια καλύτερη και
μεγαλύτερη πληθυσμιακά και ηθικά Ελλάδα.
EΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟ ΠΑΓΚΑΛΟ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΣΤΟΝ ANTIΠΡΟΕΔΡΟ ΘΕΟΔΩΡΟ ΠΑΓΚΑΛΟ
Αγαπητέ φίλε κ. Αντιπρόεδρε,
Μετά τη προκλητική δήλωσή σου ότι τα χρήματα που λείπουν από τα ταμεία του Δημοσίου τα φάγαμε μαζί θέλω να σου δηλώσω ,ως συνεπής φορολογούμενος πολίτης που δεν έφαγε τίποτε πως νοιώθω εμπαιζόμενος και προσβεβλημένος γιατί κανένα από τα τέσσερα παιδιά μου δεν εξασφάλισε εργασία με ρουσφέτι. Και ενώ δεν χρωστάω σε κανένα τίποτα σήμερα καλούμαι να πληρώσω κι εγώ τα φαγωμένα από εσάς όπως ομολογείτε και τους κολλητούς των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων.
Ο Πρωθυπουργός μας Γιώργος Παπανδρέου προεκλογικά τόνιζε με έμφαση και στεντόρεια φωνή πως υπάρχουν λεφτά για το λαό και η ηχώ των τότε λόγων του με ακολουθεί.
Όμως αγαπητέ μου Αντιπρόεδρε ασφαλώς γνώριζες όπως δήλωσες ότι τα λεφτά είχαν φαγωθεί «από εσάς και εμάς» και βέβαια δεν το πληροφορήθηκες σήμερα. Αν όμως αυτό δεν το γνώριζε ο Πρωθυπουργός όφειλες να τον είχες ενημερώσει και να μην εκτίθεται στο λαό με το να επαναλαμβάνει τη θέση του ,πως υπάρχουν λεφτά .
Αλήθεια τι να πιστέψουμε αγαπητέ μου κ. Αντιπρόεδρε τα όσα λέγονταν ή αποκρύπτονταν προεκλογικά ή τα όσα λέγονται ή αποκρύπτονται σήμερα;
Δεν θεωρώ πως υπάρχουν Έλληνες που δέχονται την προσβολή που εξαπέλυσες προ ημερών. Εάν διορίζατε υπεράριθμους ή αργόσχολους των κομματικών παραμάγαζων δεν φταίει ο Λαός να πληρώσει τα σπασμένα για τις απαράδεκτες πολιτικές σας που και εσύ χαρακτήρισες με πολύ βαρύτερες εκφράσεις. Εάν στον άγχος της επανεκλογής των ανεπάγγελτων επαγγελματιών της πολιτικής εντάσσονταν και η σε βάρος των συμφερόντων του λαού ρουσφετολογία, την οποία μετά βδελυγμίας αποδοκιμάζεις, δεν μας αφορά δεν μας εκφράζει, ούτε μας πείθει.
Όλοι οι πολίτες επιθυμούν να έχουν εργασία και αυτό είναι ιερό δικαίωμά τους. Η αξίωση ικανοποίησής του από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ενός ελεεινού παζαριού: «μου δίνεις ψήφο, σου δίνω θέση στο Δημόσιο». Δεν αποδεχόμαστε την άποψη σας ότι τα λεφτά που μας λείπουν τα φάγαμε μαζί. Μ’ αυτή σου τη φράση κουρελιάσθηκε η αξιοπρέπεια και το φιλότιμο εκατομμυρίων εργαζομένων μη προνομιούχων Ελλήνων.
Αυτή τη φράση , δικαιούται άνετα να διατυπώσει κάθε Έλληνας για όσους μας κυβέρνησαν τα τελευταία μετά την μεταπολίτευση χρόνια. Μπορούμε να δηλώσουμε , πως δεν μπορούμε να επωμιζόμαστε τα βάρη από τους κακούς χειρισμούς σας.
Δεν μπορεί οι κάθε φορά κλέφτες του δημοσίου χρήματος να μένουν ατιμώρητοι και να καλύπτονται με μεθοδευμένες θεσμοθετημένες παραγραφές, να αδειάζουν τα ταμεία με μίζες , με πανωτόκια, με δωράκια των πεντακοσίων εκατομμυρίων , με κουτσονόμους, με ομόλογα, με προμήθειες ΖΗΜΕΝΣ - οπλικών και άλλων συστημάτων , με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, με «ιερές» ανταλλαγές ακινήτων , με πριμ «παραγωγικότητας», με μυθώδη μισθούς υψηλόβαθμων στελεχών, με δώρα σε κουμπάρους, με παροχές σε μονοπωλιακές επιχειρήσεις , με εφ’ άπαξ παροχές, με χρηματοδοτήσεις Τραπεζών και τόσες άλλες κλεψιές και στο τέλος να μας λέτε ότι μαζί τα φάγαμε.
Αν παραγράφηκαν τα αδικήματα κ. Αντιπρόεδρε γιατί εσείς είχατε προνοήσει γι’ αυτό και αν δεν κλείσθηκαν στις φυλακές οι καταχραστές δεν νομίζετε ότι θα πρέπει να υποχρεωθούν να επιστρέψουν στο Δημόσιο κορβανά τα κλεμμένα;
Τι νόημα άραγε έχουν οι προανακριτικές επιτροπές αφού τελικά θα εκδοθούν τόσα πορίσματα όσα και τα κόμματα της Βουλής και στο τέλος δεν πρόκειται να πάθει κανείς απολύτως τίποτε, αφού άλλωστε έχετε λάβει πρόνοια. Γιατί δεν παραδίδετε στους Εισαγγελείς και στους ανακριτές της τακτικής δικαιοσύνης τις ενδείξεις ή ακόμη και τις υπόνοιες διάπραξης ποινικών αδικημάτων από πολιτικούς; Tι είναι εκείνο που φοβίζει τελικά μήπως η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και το διάφανο της όλης διαδικασίας;
Γιατί θα πρέπει εγώ, ο ειλικρινής φορολογούμενος να πληρώσω και να καλύψω τα ελλείμματα που άφησαν οι κλέφτες και οι ανίκανοι να διαχειρισθούν τις τύχες μας;
Γιατί η Κυβέρνηση δεν αξιώνει από τη Γερμανία την επιστροφή του ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων αναγκαστικό δάνειο που συνήψε από τη χώρα μας στη διάρκεια της κατοχής κι ακόμα την καταβολή του ποσού των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων που επιδικάσθηκε εις βάρος της για επανορθώσεις ζημιών στη χώρα μας;
Ως Έλληνας πολίτης , μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και με πολύχρονη ανιδιοτελή προσφορά στα κοινά αξιώνω από την Ηγεσία μου να υπερασπισθεί την αξιοπρέπεια μου η οποία καταρρακώθηκε με όσα συμβαίνουν και όσα ακούω από επίσημα κυβερνητικά χείλη.
Εάν είχαν καταβληθεί οι αποζημιώσεις και τα ποσά του δανείου και είχαν επιστραφεί τα πάσης φύσεως και μεγέθους κλεμμένα, δεν θα χρειάζονταν σήμερα εγώ και ο κάθε πολίτης με μικρά η μεσαία εισοδήματα να βάλει ξανά το χέρι στην τσέπη για να καλύψει τα ελλείμματα και τα άδεια ταμεία του κράτους.
Να λοιπόν που θα βρεθούν τα χρήματα για να ανορθωθεί η οικονομία μας και να μην μας λέτε ότι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά !…
Κύριε Αντιπρόεδρε ο Ελληνικός λαός βλέπει, ακούει ,αισθάνεται και έχει γνώση τι συμβαίνει, συνεπώς η οργή έχει και όρια ,δεν θα ανεχθεί άλλους εμπαιγμούς και άλλα ψέματα και κυρίως την ατιμωρησία των υπευθύνων.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή υπήρξε το Γουδί ,μετά από την σύγχρονη νεοελληνική οικονομική και ηθική καταστροφή τι θα υπάρξει;
Eάν δεν υπάρξει τιμωρία και κάθαρση, το τίμημα θα είναι βαρύτατο και θα είστε αποκλειστικά υπεύθυνοι , χωρίς επιμερισμό ευθυνών όπως σαφώς επιχειρήσατε να πράξετε με τις δηλώσεις σας.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Δικηγόρος τ. Νομαρχιακός Σύμβουλος
Αντιπρόεδρος της Α.Σ.Π.Ε.
ΣΤΟΝ ANTIΠΡΟΕΔΡΟ ΘΕΟΔΩΡΟ ΠΑΓΚΑΛΟ
Αγαπητέ φίλε κ. Αντιπρόεδρε,
Μετά τη προκλητική δήλωσή σου ότι τα χρήματα που λείπουν από τα ταμεία του Δημοσίου τα φάγαμε μαζί θέλω να σου δηλώσω ,ως συνεπής φορολογούμενος πολίτης που δεν έφαγε τίποτε πως νοιώθω εμπαιζόμενος και προσβεβλημένος γιατί κανένα από τα τέσσερα παιδιά μου δεν εξασφάλισε εργασία με ρουσφέτι. Και ενώ δεν χρωστάω σε κανένα τίποτα σήμερα καλούμαι να πληρώσω κι εγώ τα φαγωμένα από εσάς όπως ομολογείτε και τους κολλητούς των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων.
Ο Πρωθυπουργός μας Γιώργος Παπανδρέου προεκλογικά τόνιζε με έμφαση και στεντόρεια φωνή πως υπάρχουν λεφτά για το λαό και η ηχώ των τότε λόγων του με ακολουθεί.
Όμως αγαπητέ μου Αντιπρόεδρε ασφαλώς γνώριζες όπως δήλωσες ότι τα λεφτά είχαν φαγωθεί «από εσάς και εμάς» και βέβαια δεν το πληροφορήθηκες σήμερα. Αν όμως αυτό δεν το γνώριζε ο Πρωθυπουργός όφειλες να τον είχες ενημερώσει και να μην εκτίθεται στο λαό με το να επαναλαμβάνει τη θέση του ,πως υπάρχουν λεφτά .
Αλήθεια τι να πιστέψουμε αγαπητέ μου κ. Αντιπρόεδρε τα όσα λέγονταν ή αποκρύπτονταν προεκλογικά ή τα όσα λέγονται ή αποκρύπτονται σήμερα;
Δεν θεωρώ πως υπάρχουν Έλληνες που δέχονται την προσβολή που εξαπέλυσες προ ημερών. Εάν διορίζατε υπεράριθμους ή αργόσχολους των κομματικών παραμάγαζων δεν φταίει ο Λαός να πληρώσει τα σπασμένα για τις απαράδεκτες πολιτικές σας που και εσύ χαρακτήρισες με πολύ βαρύτερες εκφράσεις. Εάν στον άγχος της επανεκλογής των ανεπάγγελτων επαγγελματιών της πολιτικής εντάσσονταν και η σε βάρος των συμφερόντων του λαού ρουσφετολογία, την οποία μετά βδελυγμίας αποδοκιμάζεις, δεν μας αφορά δεν μας εκφράζει, ούτε μας πείθει.
Όλοι οι πολίτες επιθυμούν να έχουν εργασία και αυτό είναι ιερό δικαίωμά τους. Η αξίωση ικανοποίησής του από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ενός ελεεινού παζαριού: «μου δίνεις ψήφο, σου δίνω θέση στο Δημόσιο». Δεν αποδεχόμαστε την άποψη σας ότι τα λεφτά που μας λείπουν τα φάγαμε μαζί. Μ’ αυτή σου τη φράση κουρελιάσθηκε η αξιοπρέπεια και το φιλότιμο εκατομμυρίων εργαζομένων μη προνομιούχων Ελλήνων.
Αυτή τη φράση , δικαιούται άνετα να διατυπώσει κάθε Έλληνας για όσους μας κυβέρνησαν τα τελευταία μετά την μεταπολίτευση χρόνια. Μπορούμε να δηλώσουμε , πως δεν μπορούμε να επωμιζόμαστε τα βάρη από τους κακούς χειρισμούς σας.
Δεν μπορεί οι κάθε φορά κλέφτες του δημοσίου χρήματος να μένουν ατιμώρητοι και να καλύπτονται με μεθοδευμένες θεσμοθετημένες παραγραφές, να αδειάζουν τα ταμεία με μίζες , με πανωτόκια, με δωράκια των πεντακοσίων εκατομμυρίων , με κουτσονόμους, με ομόλογα, με προμήθειες ΖΗΜΕΝΣ - οπλικών και άλλων συστημάτων , με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, με «ιερές» ανταλλαγές ακινήτων , με πριμ «παραγωγικότητας», με μυθώδη μισθούς υψηλόβαθμων στελεχών, με δώρα σε κουμπάρους, με παροχές σε μονοπωλιακές επιχειρήσεις , με εφ’ άπαξ παροχές, με χρηματοδοτήσεις Τραπεζών και τόσες άλλες κλεψιές και στο τέλος να μας λέτε ότι μαζί τα φάγαμε.
Αν παραγράφηκαν τα αδικήματα κ. Αντιπρόεδρε γιατί εσείς είχατε προνοήσει γι’ αυτό και αν δεν κλείσθηκαν στις φυλακές οι καταχραστές δεν νομίζετε ότι θα πρέπει να υποχρεωθούν να επιστρέψουν στο Δημόσιο κορβανά τα κλεμμένα;
Τι νόημα άραγε έχουν οι προανακριτικές επιτροπές αφού τελικά θα εκδοθούν τόσα πορίσματα όσα και τα κόμματα της Βουλής και στο τέλος δεν πρόκειται να πάθει κανείς απολύτως τίποτε, αφού άλλωστε έχετε λάβει πρόνοια. Γιατί δεν παραδίδετε στους Εισαγγελείς και στους ανακριτές της τακτικής δικαιοσύνης τις ενδείξεις ή ακόμη και τις υπόνοιες διάπραξης ποινικών αδικημάτων από πολιτικούς; Tι είναι εκείνο που φοβίζει τελικά μήπως η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και το διάφανο της όλης διαδικασίας;
Γιατί θα πρέπει εγώ, ο ειλικρινής φορολογούμενος να πληρώσω και να καλύψω τα ελλείμματα που άφησαν οι κλέφτες και οι ανίκανοι να διαχειρισθούν τις τύχες μας;
Γιατί η Κυβέρνηση δεν αξιώνει από τη Γερμανία την επιστροφή του ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων αναγκαστικό δάνειο που συνήψε από τη χώρα μας στη διάρκεια της κατοχής κι ακόμα την καταβολή του ποσού των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων που επιδικάσθηκε εις βάρος της για επανορθώσεις ζημιών στη χώρα μας;
Ως Έλληνας πολίτης , μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και με πολύχρονη ανιδιοτελή προσφορά στα κοινά αξιώνω από την Ηγεσία μου να υπερασπισθεί την αξιοπρέπεια μου η οποία καταρρακώθηκε με όσα συμβαίνουν και όσα ακούω από επίσημα κυβερνητικά χείλη.
Εάν είχαν καταβληθεί οι αποζημιώσεις και τα ποσά του δανείου και είχαν επιστραφεί τα πάσης φύσεως και μεγέθους κλεμμένα, δεν θα χρειάζονταν σήμερα εγώ και ο κάθε πολίτης με μικρά η μεσαία εισοδήματα να βάλει ξανά το χέρι στην τσέπη για να καλύψει τα ελλείμματα και τα άδεια ταμεία του κράτους.
Να λοιπόν που θα βρεθούν τα χρήματα για να ανορθωθεί η οικονομία μας και να μην μας λέτε ότι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά !…
Κύριε Αντιπρόεδρε ο Ελληνικός λαός βλέπει, ακούει ,αισθάνεται και έχει γνώση τι συμβαίνει, συνεπώς η οργή έχει και όρια ,δεν θα ανεχθεί άλλους εμπαιγμούς και άλλα ψέματα και κυρίως την ατιμωρησία των υπευθύνων.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή υπήρξε το Γουδί ,μετά από την σύγχρονη νεοελληνική οικονομική και ηθική καταστροφή τι θα υπάρξει;
Eάν δεν υπάρξει τιμωρία και κάθαρση, το τίμημα θα είναι βαρύτατο και θα είστε αποκλειστικά υπεύθυνοι , χωρίς επιμερισμό ευθυνών όπως σαφώς επιχειρήσατε να πράξετε με τις δηλώσεις σας.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Δικηγόρος τ. Νομαρχιακός Σύμβουλος
Αντιπρόεδρος της Α.Σ.Π.Ε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ
Στη διάρκεια ενός Φιλολογικού βραδινού της Εταιρείας Λογοτεχνών στη Δημοτική Βιβλιοθήκη τον περασμένο Φεβρουάριο από τον Καθηγητή Πανεπιστημίου Ηρακλή Καλλέργη με θέμα «Η ποιητική συνείδηση του Καβάφη» , ήρθε στο νου μου ένα ποίημα του Κ. Καβάφη για εκείνες τις μέρες της βουβής κι αδικαιολόγητης απραξίας λήψης μέτρων από την Κυβέρνηση που είχε προκύψει προ ολίγων μηνών από τις εκλογές.
Το ποίημα ήταν με τίτλο:
«ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ»
και την επομένη παρέθεσα μερικούς στίχους που ένοιωθα πως ήταν επίκαιροι όσο ποτέ άλλοτε και δημοσιεύθηκαν στις τοπικές εφημερίδες με σχόλιό μου.
Παραθέτω μερικούς στίχους :
« -Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
Γιατί μέσα στη Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πιά να κάνουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.»
Kι εμείς περιμέναμε τότε τους βαρβάρους ( Ε.Ε.- Ε. Κ. Τ. - Δ.Ν.Τ.)
και αποδεικνύεται και επαληθεύεται πόσο επίκαιρος και διαχρονικός είναι και σήμερα ο ΚΑΒΑΦΗΣ!
Και οι Βάρβαροι μας ήρθαν!…και νομοθέτησαν με το ΜΝΗΜΟΝΙΟ που δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ σα λαός και σαν Έθνος!…
(Επί τον ποταμόν Βαβυλώνος εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν
Εν τω μνησθήναι ημάς την Σιών…. )Δαβίδ !…
Για την αντιγραφή
Λεωνίδας Γ . Μαργαρίτης
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΦΙΛΑΝΔΡΟΣ-ΜΕΓΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ
ΦΩΤΟ:Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΡΓΕΣΤΗ
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΦΙΛΑΝΔΟΣ
ΜΕΓΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ
Η οικογένεια Φιλάνδρου, από τις πιο διάσημες της Γαστούνης, εντοπίζεται στη Γαστούνη λίγο μετά την Άλωση της Πόλης. Μέλη της οικογένειας αυτής εντοπίζονται ως δωρητές σε διάφορα μοναστήρια (Καθολική, Σκαφιδιά κ.α) καθώς και ως διαπρεπείς λόγιοι σαν Ευρώπη, κυρίως στην Τεργέστη, την Κων/λη και την αγία Πετρούπολη.
Εκτός από τα γράμματα ασχολήθηκαν και με την πολιτική. Ο Κων/νος Φίλανδρος (1877-1940) διετέλεσε βουλευτής Καλλίπολης το 1920 και από τότε επανειλημμένα βουλευτής Αθηνών. Ήταν Υπουργός Πρόνοιας το 1925 και Δήμαρχος Κερατσινίου το 1934. Έργα του: «Πρόνοια του Οικουμενικού Πατριαρχείου», «Το τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας» κ.ά.
Ο Ευθύμιος Φίλανδρος γεννήθηκε στη Γαστούνη το 1758 και πέθανε στην Τεργέστη στις 4 Απριλίου 1810 μετά από ασθένεια που τον προσέβαλε το 1807. το 1804 νυμφεύεται στην Τεργέστη την Άννα Πρεβέτου με την οποία απέκτησε το 1806 τον γιο του Αλέξανδρο. Μετά το θάνατό του οι κληρονόμοι του παρέδωσαν, σύμφωνα με τη διαθήκη του, τα βιβλία του στην εκεί Ελληνική Κοινότητα. Την παιδεία του ο Ευθ. Φίλανδρος είχε πάρει από τον τόπο καταγωγής του. Οι βιβλιοθήκες των Μοναστηριών και διαφόρων πόλεων αλλά και ιδιωτικές ήταν τα σχολεία του. Από τη Γαστούνη έφυγε έτοιμος. Πήγε στην Αγία Πετρούπολη κοντά στον Ευγένιο Βούλγαρη, όπου τελειοποιήθηκε ως δάσκαλος, συνεχίζοντας τις σπουδές του. Διδάσκει Ελληνικά. Φαίνεται πως ήταν πολύ καλός δάσκαλος, γιατί γρήγορα τον βρίσκουμε στην πόλη για τον ίδιο λόγο. Είχε διαδοθεί ξ φήμη του.
Τεργέστη 1800. Η Τεργέστη του Ρήγα Φεραίου το 1797-98. ένα μεγάλο Εμπορικό κέντρο, λιμάνι, σταυροδρόμι λαών και εθνοτήτων. Ιταλοί, Αυστριακοί, Δαλματοί, Σλάβοι, Γιουγκοσλάβοι, Έλληνες, Εβραίοι. Ένας ιδιαίτερος τύπος ανθρώπων γεννιέται εκεί. Πανεπιστήμιο τότε δεν είχανε, ούτε άλλα ανώτερα ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ούτε μπορούμε να πούμε ότι είχαν εφευρεθεί τότε και ιδιαίτερες μεγάλες πνευματικές ανησυχίες, όπως ήταν οι Ευρωπαίοι και Έλληνες διαφωτιστές. Ωστόσο από μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία οι Πρόεδροι της τότε Ελληνικές Κοινότητας, και λειτουργούσε εκεί από το 1782 επίσημα, είχαν δείξει ενδιαφέρον ιδιαίτερο για το σχολείο που είχαν ιδρύσει τότε, το 1802, να βρουν δασκάλους και διευθυντές με αναγνωρισμένο έργο, κυρίως διδακτικό, πράγμα που αποδεικνύεται από τη διασωθείσα αλληλογραφία στο αρχείο της Ελληνικής Κοινότητας.
Γράψανε λοιπόν γράμματα παντού, όπου υπήρχε πνευματική δράση, έντονη εκπαιδευτική ζωή, στη γειτονική Βενετία, στη Βιέννη, στη Λειψία, στα Εφτάνησα, στην Κων/λη, στη Σμύρνη, στην Αγία Πετρούπολη. Ήταν πράγματι οι Τεργεστίνοι πολύ ικανοί στο να εντοπίζουν προσωπικότητες. Πρέπει αυτό να τους το αναγνωρίσουμε. Γνώριζαν σε ποια σχολεία του εξωτερικού, σε ποιες Ελληνικές εστίες είχαν διαπρέψει Έλληνες λόγιοι. Αυτούς καλούσαν.
Ο Ευθύμιος Φίλανδρος από τη Γαστούνη, που τότε ήταν στην Κων/λη, ήταν ο μόνος εκεί που δέχτηκε επιστολή. Θα πάει στην Τεργέστη να ιδρύσει, να εγκαινιάσει το πρώτο Σχολείο της Ελληνικής Κοινότητας.
Ένας από τους βασικούς του στόχου ήταν η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ο στόχος αυτός ανταποκρινόταν και στον κεφαλαιώδη και κύριο σκοπό της Ελληνικής Κοινότητας, που ήταν «η συντήρηση της μητρικής γλώσσης και δια ταύτης η στερέωσις εις τα δόγματα των αμωμήτων ημών δογμάτων, εις τα δόγματα της αμωμήτου ημών πίστεως, ωσάν όπου τα δύο ταύτα συνέρχονται το εν μετά το άλλο, καθώς το μαρτυρεί καθημερινώς η πείρα και με την πείραν ομού το παράδειγμα πολλοτάτων ομογενών μας και ομοπίστων».
Είναι κείμενα εκείνης της εποχής, που διασταυρώνουν τα Ελληνικά γράμματα τη «Ριτόριεν Οριεντάλε», την Ορθοδοξία. Εξ άλλου η κοινότητα λεγόταν « Κομουνιτά Γκρέκο Οριεντάλε ντε Τεργέστε», Ελληνορθόδοξος Κοινότης της Τεργέστης.
Το σχολείο είχε επιγραφή: ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ – ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΣΧΟΛΕΙΟΝ. Οι Ιταλοί το έλεγαν «Σκουόλα λε λιτεράλε». Οι μαθητές που το παρακολουθούσαν έπρεπε να έχουν βασικές γραμματικές γνώσεις. Η ονομασία «Ελληνικόν» είναι του Ευθύμιου Φιλάνδρου, όπως αποδεικνύεται από το αρχείο της Ελληνικής Κοινότητος .
Αυτό το Σχολείο του Ευθύμιου Φιλάνδρου, σαφώς ανώτερο, είχε ανάγκη και από έναν ακόμα δάσκαλο, του πρώτου σχολείου, που θα προετοίμαζε τους μαθητές για τις απλούστερες γνώσεις, για την καθομιλουμένη γλώσσα την Ελληνική.
Ευθύμιο Φίλανδρο η επιστολή των Τεργεστίνων τον βρίσκει στην Πόλη με συγκεκριμένη πρόταση, να αναλάβει το νεοϊδρυθέν σχολείο της Ελληνικής κοινότητας και έτσι τον βρίσκουμε να ταξιδεύει με τις αποσκευές του, που είχαν σίγουρα χειρόγραφα, δικές του σημειώσεις και βιβλία. Διευθύνει το Ελληνικό σχολείο έως το 1807, όπου μετά τρία χρόνια πέθανε.
Το ενδιαφέρον του για το σχολείο εκδηλώθηκε πάραυτα. Ιδρύει αμέσως βιβλιοθήκη. Δεν νοείται σχολείο χωρίς βιβλία. Δεν γίνεται να υπάρχει σχολική μονάδα χωρίς ζωντανή βιβλιοθήκη, χωρίς αναγνωστήριο, χωρίς ντουλάπια για τοποθέτηση βιβλίων, χωρίς τζάμια να βλέπει κανείς τα βιβλία και να τα βγάζει, να τα παίρνει, ζωντανή βιβλιοθήκη, που να εμπλουτίζεται, να αγοράζουμε, να μας χαρίζουν και συνέχεια…
Δίδασκε γραμματική, συντακτικό, Όμηρο, Ξενοφώντα, Πλούταρχο, Λουκιανό, Γεωγραφία και Γεωμετρία.
Είχε επηρεαστεί από τη δράση του Ευγένιου Βούλγαρη, που τον γνώρισε στην αγία Πετρούπολη, μέσα στο γενικό και ειδικό κλίμα του διαφωτισμού, αλλά έγραφε και ο ίδιος, Υπάρχουν και χειρόγραφά του. Έχουμε στην καθομιλουμένη το «Δοκίμιον της λυρικής ποιήσεως», έκδοση 1809 και μια μετά φράση από το Ρωσικά «Κατάστασις των λογικών μαθήσεων και των επιστημών παρά τοις νυν Γραικοίς».
Από όσα γνωρίζουμε από τα χειρόγραφά του χρησιμοποιούσε τη γραμματική του Βησσαρίωνος Μακρή, του Λασκάρεως για την αρχαία Ελληνική γλώσσα, δίδασκε τους μύθους του Αισώπου, Ισοκράτη (τους λόγους προς Δημόνικον και Νικοκλέαν), Βίον και δοκίμια του Πλουτάρχου, τους νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού. Ξενοφώντα, την απολογία του Σωκράτους, την Ομηρική ψευδοομηρική Βατραχομιομαχία, τα «Έργα και Ημέρα» του Ησίοδου, αλλά και Θουκυδίδη, ως εδώ είναι η κλασσική Ελληνική παιδεία. Αμέσως και το συμπλήρωμα. Αν όχι συμπλήρωμα σε ισομοιρία ο Μέγας Βασίλειος και άλλος Εκκλησιαστικοί.
Οι μαθητές παρακολουθούσαν ακόμα μαθήματα λογικής, ρητορικής, γεωγραφίας, γεωμετρίας και άσκηση σε δύο ακόμα γλώσσες. Ιταλικά και Γερμανικά. Από παιδιά μάθαιναν σαφώς Ελληνικά. Αλλιώς δεν γινόταν. Δηλαδή αυτό το μέλημα, αυτή η φροντίδα ήταν ολοφάνερη. Το θα μάθουν τα παιδιά μας; Ποια θα είναι η πρώτη γλώσσα; Τα Ελληνικά. Όλα τα Ελληνικά. Όλες οι φάσεις της Ελληνικής γλώσσας. Μετά αναπόφευκτα ιταλικά, γιατί η κοινωνία ήταν Ιταλόφωνη, αλλά και Γερμανικά γιατί το καθεστώς ήταν Αυστριακό.
Ίσως πρέπει να γίνει λόγος και για τις μεθόδους διδασκαλίας, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις χειρόγραφες παρατηρήσεις του Ευθύμιου Φιλάνδρου.
Έγραφε στην Ελληνική Κοινότητα το 1804 σε έκθεσή του: «Οι μαθηταί ηκροάσαντο, έγραψαν και εψυχαγώγησαν τα επόμενα έργα».
Για τους αρχάριους φαίνεται πως ο Ευθύμιος Φίλανδρος ακολουθούσε την ψυχαγωγική μέθοδο. Διάστιχτη ερμηνεία των λέξεων, ερμηνεία, συνώνυμες λέξεις. Μας παραπέμπει ευθέως στα μαθηματάρια της Τουρκοκρατίας, είχε απλώς υπόψη του, αλλά τα «έπιασε». Είναι μεγάλη υπόθεση να πιάνεις τα αντικείμενα της δουλειάς σου. Τα γνώριζε πάρα πολύ καλά. Κατακτημένες εμπειρίες. Η θύραθεν (κλασσική) παιδεία, τα κείμενα των Πατέρων, με βάση αυτά πέτυχε ως δάσκαλος. Και όχι μόνο.
Πρέπει να γίνει πιο ειδικός λόγος για τη βιβλιοθήκη που συγκροτήθηκε από το ενδιαφέρον του Ευθύμιου Φιλάνδρου. Είναι ο πρώτος που θέτει το ζήτημα Σχολείο και βιβλιοθήκη και βιβλία που μπορεί να αποκτηθούν από αγορές και δωρεές. Οι κατάλογοι που ο ίδιος είχε συντάξει, περιείχαν λεξικά πολλά λεξικά. Λεξικόν του περίφημου Βαρίνου Φαβορίνου, το λατινοελληνικό λεξικό Σκαπίλου, Ετυμολογικό, το ωμέγα γραμματικό του Νεοφύτου του Πελοποννήσιου, τα άπαντα του Λουκιανού, τα άπαντα του Ξενοφώντος, τα άπαντα του Ισοκράτη, οι παράλληλοι βίοι του Πλούταρχου, τα γεωγραφικά του Στράβωνος δύο τόμοι περίφημοι, ωραίοι, επιβλητικοί η λογική του Νικηφόρου Γλεμίδη και αναπόφευκτα του Ευγενίου Βούλγαρη καθώς και οι τόμοι της Γαλλικής Εγκυκλοπαίδειας.
Δεν είναι γνωστό αν ο κύκλος των χειρογράφων του παρέπεμπε στην «εν κύκλω παιδεία». Υποθέτω ότι ήταν ένα δικό του τέχνασμα με την έννοια της τελειότητας, αφού ο κύκλος δεν έχει αρχή και τέλος, άρα είναι τέλειος, το σχήμα του κύκλου ούτε λίγο ούτε πολύ συμβολίζει το τέλειο. Οι κατάλογοι είχαν ακόμα κείμενα αρχαίων Ελληνικών και Λατίνων συγγραφέων, κλασσικά, της Αλεξανδρινής εποχής και κείμενα μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας.
Ήταν ο πρώτος που επεσήμανε την αναγκαιότητα σύνταξης καταλόγου της βιβλιοθήκης. Έχουμε αυτές της προτάσεις. Όμως ο κατάλογος έγινε λίγο αργότερα, το 1817, αριθμεί 612 τόμους βιβλίων ποικίλου περιεχομένου. Όταν πρωτοπήγε στην Τεργέστη το πρώτο μέλημά του ήταν να κατασκευασθεί μεγάλη βιβλιοθήκη, ακριβώς μέσα εκεί που ήταν η μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων των μεγάλων της Ελληνικής Κοινότητος, στη λεγόμενη καγκελαρία των Ελλήνων –Γραικών της Τεργέστης.
Η βιβλιοθήκη αυτή υπάρχει ακόμα. Είναι μια ολόκληρη σειρά με ντουλάπια, συρτάρια, προθήκες, καθίσματα κάτω χαμηλά, θήκες με χειροποίητο γυαλί, μια καταπληκτική βιβλιοθήκη. Είναι έργο του Σεβαστιάν Τρεπάν το 1804, που κόστισε αρκετά χρήματα τότε, κάπου 320 περίπου φιορίνια, εκεί φυλάσσονται ακόμα τα έργα του Κοραή, του Νεοφύτου Βάμβα, του Ανθίμου Γαζή, του Δημητρίου Βάρβαρη, του Νικηφόρου Θεοτόκη, του Ευγένιου Βούλγαρη, του Γενοβέζη, σπουδαία αντίγραφα Γραφών, Πατέρων της Εκκλησίας κ.ά.
Είναι πολύ σπουδαίο να πιάνεις στα χέρια σου βιβλίο του Άνθυμου Γαζή του 1802 με αφιέρωση στην Ελληνική Σχολή Τεργέστης και σαφώς στον Διευθυντή Ευθύμιο Φίλανδρο.
Αυτή η αγορά των βιβλίων, η προμήθειά τους, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ο κατάλογος του Ευθύμιου Φιλάνδρου απαιτούσε προέγκριση από την αρμόδια υπηρεσία της αστικής λογοκρισίας και ήταν επόμενο να σκεφθεί κανείς τι είχε συμβεί λίγα χρόνια πριν (κίνηση Ρήγα Φεραίου). Για κάθε βιβλίο σχολικό η εκκλησιαστικό ο Ευθύμιος Φίλανδρος αντιμετώπιζε και αυτή την περίπτωση. Η ζωή και η δράση του Ευθύμιου Φιλάνδρου είναι από τα κύρια ζητούμενα της έρευνας στην Τεργέστη (ακόμα στην Πόλη και την Αγία Πετρούπολη), ο βίος και το έργο του, η μελέτη τους, αποκτούν μια εντελώς διαφορετική σημασία. Έρχεται στην Τεργέστη τρία χρόνια μετά τη θυσία του Ρήγα Φεραίου, σε ένα νέο σχολείο, που για πρώτη φορά λειτουργεί σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, σταυροδρόμι λαών, μια Ελληνική Κοινότητα που δοκιμάζει την αντοχή της καθώς έχει μόλις 20 χρόνια λειτουργίας, από το 1782. Δέχτηκε την πρόσκληση – πρόκληση, ανέλαβε υποχρεώσεις, ανταποκρίθηκε στα αιτήματα των καιρών και με οδηγό το αλάνθαστο κριτήριο της φιλαναγνωσίας, της βιβλιομανίας, της προσφοράς του στο Γένος, συνέλαβε στην οργάνωση και λειτουργία της Ελληνικής Σχολής Τεργέστης με καθοριστικό τρόπο.
Η Σχολή διατήρησε τον χαρακτήρα της ως το 1936, με τελευταίο Διευθυντή τον Ευστάθιο Πασχάλη από το Ζαγόρι Ηπείρου. Τόσο η έντυπη όσο και η χειρόγραφη παράδοση του έργου του Ευθ. Φιλάνδρου είναι ένα ισχυρό κίνητρο. Τα χειρόγραφα 1802-1803: εκθέσεις για αγορά βιβλίων και αντικειμένων για το Σχολείο με σχετικές αποδείξεις, 1802-1804: αλληλογραφία με καταλόγους βιβλίων και χειρόγραφα ωρολόγια προγράμματα της Σχολής, 1806: στο αρχείο σώζεται χειρόγραφο από το διδακτικό του έργο, γραμματικό- ετυμολογικό υλικό, 1804-1805: λόγοι του Ευθ. Φιλάνδρου και των μαθητών του με την ευκαιρία εορτών και άλλων επαιτειών και ασφαλώς ότι θα μπορούσε να βρεθεί στη συνέχεια και από τη Γαστούνη, αλλά και από εκείνα τα μέρη που ο ίδιος ακριβώς είχε περάσει και πράγματι άφησε έργο και εποχή, θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν και να εκδοθούν.
Ως δάσκαλος τότε δεν έπαιρνε πολλά λεφτά. Πήγε όμως στην Τεργέστη. Πήγαιναν πολλοί εκεί. Μεγάλα ονόματα. Όπως ο Ασώπιος, ο Κούμας. Αλλά όμως ο πρώτος που πήγε και ξεκίνησε την Ελληνική Σχολή ήταν ο Ευθύμιος Φίλανδρος. Αυτός είναι σίγουρα ΔΑΣΚΑΛΟΣ του ΓΕΝΟΥΣ βροντοφώναξε ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Απόστολος Παπαϊωάννου μέσα στο Κουρβισιάνειο Πολιτιστικό κέντρο Γαστούνης σε πρόσφατο επιστημονικό συνέδριο, σε σχετική εισήγηση του. Είναι ο πρώτος που εκεί ξεκίνησε και έμεινε, όσο άντεξε βέβαια. Γιατί δεν άντεχε κανείς εύκολα τους Έλληνες της Τεργέστης. Καθόλου εύκολη υπόθεση. Τους άντεξε εκείνος αρκετά χρόνια.
Αντηχεί στα αυτιά μας ακόμα ο λόγος του ιστορικού Αθανασίου Φωτόπουλου, που παραφράζοντας τον Καβάφη είπε ότι «όταν θέλουν οι Γαστουναίοι, οι Ηλείοι να καυχηθούν μπορεί να λένε τέτοιους βγάζει ο τόπος μας. Ευθύμιος Φίλανδρος εκ Γαστούνης (1758-1810) Μέγας Διδάσκαλος του Γένους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΗΛΕΙΑΚΑ Ντίνου Ψυχογιού
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΕΣ ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ – ΔΡΑΝΔΑΚΗ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Ευθ. Φίλανδρος, η ζωή και το έργο του.
ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΡΜΠΑΣ
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ
Μυστικό ψιθύρισμα η βροχή
κι’ απαλό νανούρισμα το αγέρι…
Μελωδία της νύχτας που αντηχεί
κι αποχαιρετάει το καλοκαίρι.
Μεσημέρια οκνά και φωτεινά
πρωινά και βράδια ονειρεμένα!
Νυχτοπερπατήματα τερπνά
και τρελά φεγγάρια μαγεμένα!
Τι γοργά που πέρασε ο καιρός!
Σαν πουλιά φτερούγισαν οι μέρες.
Τώρα ο κόσμος έγινε μικρός
και της νύχτας τα όνειρα φοβέρες…
Κώστας Ριζόπουλος
ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ :"ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΡΟΙΒΟΥ
ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ: «Το χρονικό του Κοροίβου»
ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟ
Ο έγκριτος νομικός και καταξιωμένος συγγραφέας, κορυφαίος πνευματικός δημιουργός της Αχαΐας, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ εισκομίζει ένα πολύτιμο πνευματικό μνημείο τοπογραφίας και λαογραφίας στη νεοελληνική λογοτεχνία με το βιβλίο του «Το χρονικό του Κοροίβου».
Πρόκειται για μια ογκώδη, επιβλητική(320 σελίδες) και αισθητικά άρτια έκδοση(από το «ΒΙΒΛΙΟΠΑΝΟΡΑΜΑ» Πάτρα 2009)με πολύτιμο πλούτο βιβλιογραφικού, αρχειακού, κοινωνικού, ιστορικού λαογραφικού και φωτογραφικού υλικού. ΄Όλα αυτά τα στοιχεία καταγράφουν και σκιαγραφούν την ιστορική διαδρομή μέσα στο χρόνο, της γενέτειρας του συγγραφέα, του χωριού Κόροιβος (Κελεβής) του κάμπου της Ηλείας.
Μιλάμε για «πλούτο» ιστορικού, λαογραφικού και πολιτισμικού υλικού που αφορά την οικονομική, πνευματική και κοινωνική διαδρομή και την αναπτυξιακή πορεία του Κοροίβου, ενός προοδευτικού χωριού 300 κατοίκων. Ο συγγραφέας επίπονη αρχειακή έρευνα, με διάσωση λαογραφικών, τοπικών στοιχείων και καταγραφή ηθών, εθίμων και λαογραφικών παραδόσεων, συνθέτει τον πίνακα του χωριού του.
Οι αναμνήσεις και τα βιώματα του συγγραφέα από την εποχή των παιδικών και νεανικών χρόνων καταγράφονται με στρωτό και απλό αφηγηματικό λόγο, μπολιασμένο με εμφανές και συγκινητικό άρωμα αναπόλησης.
Στο βιβλίο του ο Λεων. Μαργαρίτης καταχωρεί και αξιολογεί πλήθος από πολύτιμα στοιχεία που καλύπτουν τους τομείς της ζωής και της πορείας των ανθρώπων της υπαίθρου, του Ηλειακού κάμπου, μια επίπονη προσπάθεια και ένα πολύτιμο συγγραφικό επίτευγμα, που συμβάλλει θετικά στη λαογνωσία του Ηλειακού και γενικότερα του Μοραΐτικου χώρου.
Τα κείμενα του βιβλίου χαρακτηρίζονται από παρατηρητικότητα, ακρίβεια, πληρότητα και καθολική εποπτεία και του γεωγραφικού χώρου και των ανθρώπων που δημιούργησαν μια μικρή, κλειστή αλλά ζηλευτή κοινωνία. Με στοχαστική διάθεση με συγκινητική πατριδολατρία, με προσωπική μέθεξη και μ’ έναν άψογο τρόπο γραφής ο Λ. Μ. ζωντανεύει όλα τα αξιομνημόνευτα στοιχεία της γενέθλιας γης.
Με αξεθώριαστες μνήμες ,με συλλογή μαρτυριών μ’ αφομοιωμένες γνώσεις και αποθησαύρισμα κοινωνικής και συγγραφικής πείρας ,συνθέτει αρμονικά την ιστορία, τις εκφάνσεις της αγροτικής ζωής, τις ομορφιές και της παραξενιές της φύσης τις διανθρώπινες σχέσεις και τα έργα της ανθρώπινης έμπνευσης και του ανθρώπινου μόχθου.
Το βιβλίο για το μικρό χωριό του συγγραφέα αποτελεί μια πιστή και συναρπαστική εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας που κυριαρχεί στην ελληνική ύπαιθρο, μια καθολική και αποκαλυπτική εποπτεία των πολλαπλών πτυχών και αγκυλώσεων που βασανίζουν την πάντα ξεχασμένη, την προδομένη και βασανισμένη ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της που παραμένουν καθηλωμένοι στις ρίζες τους, τιμούν τις παραδόσεις και την ιστορική και πολιτιστική τους κληρονομιά και κρατάνε αξεθώριαστες τις σπάνιες και πολυάκριβες ιδιαιτερότητες της φυλής μας.
Μακάρι ο κάθε τόπος, το κάθε χωριό της υπαίθρου, άμποτε ν’ αποκτούσε ένα παρόμοιο πνευματικό, ιστορικό και λαογνωστικό «μνημείο» σαν και αυτό που «έστησε» για τη γενέτειρά του, τον Κόροιβο, ο φίλος συγγραφέας Λεωνίδας Μαργαρίτης, έντιμος και ακάματος αγωνιστής για την προκοπή, την προβολή και την καταξίωση του πνευματικού Αχαϊκού και Ηλειακού χώρου.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Η ΓΝΩΜΗ των Πατρών
Δευτέρα 20-9-2010
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ ΖΗΛΩΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
30-8-2010
Παραδίδω στη δημοσιότητα δύο επιστολές για τους φίλους που μόνο κριτική έχουν να κάνουν για τον ασυμβίβαστο ζηλωτή της Ορθοδοξίας και που θεωρούν ότι η σημερινοί Ιεράρχες ακολουθούν το σωστό δρόμο…
Η πρώτη είναι επιστολή μου με ημερομηνία 17-8-1993 προς τον Μητροπολίτη Φλωρίνης και Εορδαίας κ. Αυγουστίνο και η δεύτερη είναι του Μητροπολίτη Φλωρίνης με ημερομηνία 20-9-1993 προς εμένα.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΩΤΗ
Σεβασμιότατε,
Συναισθήματα θλίψης και απογοήτευσης έχουν καταλάβει την ψυχή μου. Θλίψη για το ατόπημά σας να προσαγορεύσετε τον τέως ως Βασιλέα των Ελλήνων και απογοήτευση γιατί από Ακρίτας του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας υποβιβασθήκατε σ’ ένα κομματάρχη του Φιλοβασιλικού Κόμματος θλίψη μου γίνεται ακόμη πιο έντονη γιατί φέρονται να δημιουργούν βανδαλισμούς και βεβηλώσεις Ιερών Ναών μέλη της θρησκευτικής Οργάνωσης ΣΤΑΥΡΟΣ της οποίας είσθε ιδρυτής και δεν καταδικάσατε τα έκτροπα αυτά.
Σας παρακολουθούσα από τα φοιτητικά μου χρόνια στην αίθουσα της οδού Ζωοδόχου Πηγής και συνέχισα να διαβάζω κείμενά σας σε βιβλία και άλλα έντυπα και ομολογώ ότι πάντα θαύμαζα τη ζωντάνια και το πάθος του κηρύγματός σας και την πειθώ που εξασκούσατε στους πιστούς.
Λυπάμαι όμως που με τα τελευταία γεγονότα ανατρέψατε την εικόνα που είχα δημιουργήσει για σας.
Σας διαφεύγει της προσοχής ότι ο Ελληνικός Λαός έχει υποστεί πολλές συμφορές στη νεώτερη ιστορία του από την ξενόφερτη Βασιλεία και οι εκάστοτε εκφραστές της έφεραν διχασμούς στον Ελληνισμό και όχι ενότητα και ομόνοια όπως εσείς διατείνεσθε.
Ξεχάσατε ότι ο Λαός μας αποφάνθηκε με δημοψήφισμα και με συντριπτική πλειοψηφία του ποιος θέλει να τον κυβερνά και ποιος θέλει να είναι ο Άρχοντας του; Aν εσείς όπως κάμνει ο τέως δεν αναγνωρίζετε την απόφαση αυτή του Λαού τότε προσβάλλετε το Λαό αυτό ο οποίος είναι το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Είναι κρίμα να συμπεριφέρεστε τόσο προσβλητικά για την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού και να προσφέρετε αντίθετα τόση τιμή στον τέως.
Κρατώ στη μνήμη μου τον Αγωνιστή ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ που γνώρισα στα φοιτητικά μου χρόνια γιατί αυτός ήταν πράγματι ο Αγωνιστής του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού. ίσως το βάρος των χρόνων δικαιολογεί τις όποιες εκτροπές, όμως θάναι ίσως καλύτερος δρόμος, ο δρόμος του ασκητηρίου με την ιδιότητα του τέως Μητροπολίτη, παρά ο δρόμος του κομματάρχη που τόσο ανορθόδοξα εσείς ένας φανατικός Ορθόδοξος επιλέξατε.
Στις προσευχές σας να θυμάστε και εμάς ,όπως κι εμείς ευχόμαστε να σας φωτίζει ο Κύριος.
Με όλο το σεβασμό μου
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Δικηγόρος Πρόεδρος Πολυτέκνων Πατρών-Γεν. Σύμβουλος ΑΣΠΕ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ
531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ
Εν Φλωρίνη τη 20η Σεπτεμβρίου 1993
Προς
Τον κ.Λεωνίδαν Μαργαρίτην
Κανάρη 46(4ος οροφος)
26222 ΠΑΤΡΑΣ
Ελάβομεν την επιστολήν σας εις την οποίαν, δίχως να ζητήσετε εξηγήσεις δι’ όσα έγραψαν εφημερίδες και μετέδωσαν τηλεοπτικοί σταθμοί, μας ελέγχετε, διότι ως επίσκοπος υπεδέχθημεν τον τ. βασιλέα Κωνσταντίνον, ο οποίος επεσκέφθη την ακριτικήν μας περιοχήν.
Αγαπητέ μου ο υποφαινόμενος, υπηρετών Εκκλησίαν και Γένος επί 60 έτη δεν ανήκω εις κόμματα, αλλά εις τον Χριστόν και την Ελλάδα. Δεν κολακεύω κανένα. Αντιθέτως προσπαθώ να λέγω και να υποστηρίζω πάντοτε την αλήθειαν, διά τούτο δε έχω υποστή πολλούς διωγμούς, ως φαίνεται εις το βιβλίον μου «Έλεγχος» (Αθήναι 1983)
Εσωκλείστως λαμβάνετε σχετικάς με την υποδοχήν του τέως βασιλέως δηλώσεις μου, τας οποίας απέστειλα προς τα μέσα μαζικής ενημερώσεως.
Μετ’ εγκαρδίων ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Φλωρίνης ,Πρεσπών και Εορδαίας
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ.
•
Περί την υποδοχήν του Κωνσταντίνου
(Δηλώσεις της 12-8-1993)
Από ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας ως και από των στηλών των εφημερίδων μετεδόθησαν ειδήσεις σχετικώς με την άφιξιν και υποδοχήν του τ. βασιλέως Κωνσταντίνου εις τη...ν ακριτικήν πόλιν της Φλωρίνης. Επειδή εις όλα αυτά αναφέρεται και το όνομά μας και ποικίλαι κρίσεις εκφέρονται, που αλλοιώνουν την πραγματικότητα, θεωρώ αναγκαίον να προβώ εις σχετικάς δηλώσεις προς ακριβή ενημέρωσιν του κοινού και κατάπαυσιν του δημιουργηθέντος θορύβου.
1.Ως γνωστόν ,υπηρετώ την Εκκλησίαν και την πατρίδα επί ήμισυ και πλέον αιώνος. Κατά το μακρόν αυτό διάστημα ήσκησα δημόσια τον έλεγχον προς πάσαν κατεύθυνσιν. Ως προς δε τα υπεροχικά πρόσωπα τα οποία κατείχον υψηλάς θέσεις εις την πατρίδα μας ήλεγξα αυτά ευρισκόμενα εις τον κολοφώνα της δόξης των.Διότι έχω ως αρχήν να κτυπώ το καλάμι όταν είναι όρθιον, όταν όμως το καλάμι πέση, δεν θεωρώ ορθόν να το κτυπώ.
Ο έλεγχός μου, γραπτός και προφορικός έχει διεξαχθεί απ’ άμβωνος και έχει δημοσιευθεί από των στηλών της μικράς εφημερίδος «Χριστιανική Σπίθα» καθώς και από των σελίδων των διαφόρων βιβλίων μας, ιδιαιτέρως δε των βιβλίων «Σημεία των καιρών» «Βασιλεύει το αγκάθι» «Σφενδόνη» και «Έλεγχος».Συνοπτικώς λέγω, ότι ήλεγξα τον βασιλέα Παύλον διότι υπέγραψε διάταγμα υπέρ της μασονίας. ΄Ηλεγξα επίσης την βασίλισσαν Φρειδερίκην διά την διοργάνωσιν χορών εν ημέραις εθνικού πένθους και έπαυσα τον πολυχρονισμόν αυτών. ΄Ηλεγξα επίσης τον πρωθυπουργόν της Ελλάδος Κωνσταντίνον Καραμανλήν ως βλάσφημον των θείων και φίλον των μασόνων, υπέρ των οποίων είχεν εκδώσει ευνοϊκόν διάταγμα.΄ Ηλεγξα την δικτατορίαν και εις τας δύο φάσεις αυτής, ένεκα δε τούτου παρεπέμφθην εις επιτροπήν ψυχιάτρων καθηγητών πανεπιστημίου διά να εγκλεισθώ εις φρενοκομείον ως ψυχοπαθής. Αλλ επενέβη τότε ο πιστός λαός και εματαιώθησαν τα σχέδιά των ,εις τρόπον ώστε η δικτατορία να δηλώνη: «Επικρατούμεν εις όλην τη Ν. Ελλάδα, εκτός Φλωρίνης, όπου επικρατεί ο Αυγουστίνος Καντιώτης» ’ Ηλεγξα επίσης τον Γεώργιον Παπανδρέου εν ημέραις δόξης αυτού, καθώς και τον υιόν του Ανδρέαν ως πρωθυπουργόν, διά διαφόρους αντιχριστιανικάς και αντιεκκλησιαστικάς ενεργείας, όπως είναι η θέσπισις του πολιτικού «γάμου» η νομιμοποίησις των εκτρώσεων η αποποινικοποίησις της μοιχείας κ.α. ΄Ηλεγξα…
Αλλ’όταν ούτοι απώλεσαν την ισχύν των έδειξα προς αυτούς κατά θεμελιώδη αρχήν της ζωής μου, έλεος και συμπάθειαν. Τοιουτοτρόπως εδέχθην εις τα γραφεία της Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης τον Ανδρέαν Παπανδρέου και πολλούς άλλους, τέλος δε εδέχθην προσφάτως και τον τ. βασιλέα Κωνσταντίνον μετά της οικογενείας του και έδειξα εις αυτόν την δέουσαν φιλοφροσύνην. Ανάλογον συμπεριφοράν δεικνύομεν και προς τους εξ όλης της Ελλάδος προσερχομένους πιστούς, οι οποίοι ζητούν όχι μόνον πνευματικήν βοήθειαν αλλά και υλικήν τοιαύτην. Ούτω δε ενεργών έχω την συνείδησιν ήσυχον ότι εκτελών εντολήν του Θεανθρώπου λέγοντος «Τον ερχόμενον προς με ου μη εκβαλώ έξω»(Ιωάν.6.37)Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας είναι φιλόστοργος μήτηρ, η οποία δεικνύει το ενδιαφέρον και την αγάπην της προς όλα τα τέκνα της, και τα τυχόν πλανηθέντα.
2.΄Οσον δε αφορά εις τας λεπτομερείας της υποδοχής, περί της οποίας αρκεταί ανακρίβειαι ηκούσθησαν έχω επίσης να είπω τα εξής.
Α)Δεν διετάξαμεν κωδωνοκρουσίαν, αλλά κατά το επικρατούν έθιμον οσάκις ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τον Ι. Ναόν κρούονται οι κώδωνες ως ένδειξις σεβασμού προς τον αρχιερέα. Τούτο εγένετο και εις την προκειμένην περίπτωσιν.΄ Όταν δηλαδή, συνοδεύων τον τ.βασιλέα διά να προσκυνήσει την εικόνα του αγίου Παντελεήμονος εισήλθον εις τον ναόν, εκρούσθησαν οι κώδωνες.
Β)Δεν ετελέσθη ως ανεγράφη δοξολογία επί της αφίξει του τ. βασιλέως ούτε επετρέψαμεν να ψαλή το πολυχρόνιον, ούτε άμφια περιεβλήθημεν οι κληρικοί. Τούτο είναι αναληθές. Απλώς ,λόγω της μεγάλης συρροής λαού και ανταποκρινόμενοι εις το κοινόν αίσθημα, εθεωρήσαμεν ως ευκαιρίαν ν’ απευθύνωμεν απ’ άμβωνος προς αυτόν χαιρετισμόν, δεδομένου ότι σπανίως επισκέπτονται την ακριτικήν μας περιφέρειαν υπεροχικά πρόσωπα, η δε σιγή μας θα προσέκρουεν εις το αίσθημα του συγκεντρωθέντος ποιμνίου μας.
Γ)Ως προς δε την σχετικήν προσφώνησιν-χαιρετισμόν προς τον τ.βασιλέα, λέγω τα εξής:
Εν πρώτοις θεωρώ αδιαμφισβήτητον το σημερινόν πολίτευμα της πατρίδος μας και αναγνωρίζω τούτο καθηκόντως. Παρά ταύτα όμως ,λόγοι στοιχιώδους εντιμότητος επιβάλλουν να δηλώσω ότι ο μέχρι της αλλαγής του πολιτεύματος κατά το 1967 ανώτατος άρχων της πατρίδος μας, φέρων τον τίτλον του βασιλέως, δεν στερείται τούτου, όπως δεν στερούνται των οικείων τίτλων και οι διατελέσαντες κατά καιρούς πρόεδροι δημοκρατίας ή πρωθυπουργοί ή υπουργοί ή βουλευταί ή στρατηγοί ή αρχιεπίσκοποι ή μητροπολίται κ.λ.π. αλλά διατηρούν αυτούς ισoβίως, ακόμη και αν διετέλεσαν εις τα ως άνω αξιώματα εν ενεργεία επί ολίγας μόνον ημέρας ή και ώρας.
Συνεπώς μόνον αδαείς ή απολίτιστοι θα ηρνούντο να προσφωνούν και ένα τ. βασιλέα με τας τιμητικάς προσρήσεις αι οποίαι προσιδιάζουν εις το αξίωμα που κάποτε ήσκησε, και να τον υποδέχονται αναλόγως.
Ως προς δε την περικοπήν της σχετικής προσφωνήσεώς μου, εν τη οποία εχαρακτήρισα αυτόν «συμβολον ενότητος των Ελλήνων» θα πρέπη να υπενθυμίσω, ότι τα σύμβολα ενότητος δύνανται να ανάγονται και εις προηγηθείσας ιστορικάς περιόδους. Σύμβολα ενότητος δι’ ημάς τους σημερινούς Έλληνες δύνανται να είναι και ο Θεμιστοκλής και ο Περικλής και ο Μ. Αλέξανδρος και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κ.α. Διατί λοιπόν είναι ορθόν να χαρακτηρίσει κανείς τους ανωτέρω ως σύμβολα ενότητος και είναι απαράδεκτον-τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών-να χαρακτηρίσει αναλόγως και τους διατελέσαντας κατά το πρόσφατον ιστορικόν παρελθόν εις την θέσιν του ανωτάτου άρχοντος του τόπου;
3)επηνέσαμεν τον τ. Βασιλέα ως πολύτεκνον πατέρα, πράγμα σπάνιον δυστυχώς μεταξύ των υπεροχικών προσώπων της πατρίδας μας η οποία έχει την μεγαλυτέραν υπογεννητικότητα εις τα βαλκάνια και ένεκα τούτου η ιστορική μας φυλή κινδυνεύει να σβήση. Δι’ αυτό θα πρέπει να ενθυμηθώμεν επικαίρως το υπό του ιστορικού Πολυβίου λεχθέν ότι «διά ολιγοπαιδίαν» η αρχαία Ελλάς υπετάγη εις τας λεγεώνας της Ρώμης, ένεκα δε του παρατηρουμένου και σήμερον φαινομένου επίκειται ,αν όχι η έξωθεν υποταγή, πάντως η έσωθεν κατάρρευσις του Έθνους μας.
4.Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι ουδόλως συνετελέσαμεν εις την υποδοχήν του τ. βασιλέως ,του οποίου η άφιξις εκρατήθη incognito, αλλ΄ο ακριτικός μας λαός, πληροφορηθείς την τελευταίαν στιγμήν και όχι εξ ημών αλλ’ εξ άλλης πηγής την άφιξίν του ,εξεδηλώθη αυθορμήτως και τον υπεδέχθη.
Φλώρινα 12-8-1993
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ.
Για την αντιγραφή και στη μνήμη του μακαριστού ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
Λ.Γ.Μαργαρίτης
Πάτρα 30-8-2010
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
Μετά από 36 χρόνια ας δούμε σήμερα στην επέτειο ίδρυσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
το ιστορικό κείμενο και ας το συγκρίνουμε με τη σημερινή πολιτική και
οικονομική κατάσταση της χώρας μας.
Διαβάζω κάποιους χαιρετισμούς επωνύμων στελεχών του Κινήματος οι
οποίοι ασήμαντοι στην ουσία και στην καθημερινότητά τους, πλούτισαν σε
βάρος του λαού που υποτίθεται τους έφεραν και τους βάλανε να
υπηρετήσουν και τώρα ασκώντας υψηλή πολιτική εκ του ασφαλούς μας λένε
πως το όραμα οι αξίες και τα ιδανικά για δίκαιη κοινωνία είναι πιο
επίκαιρα από ποτέ.
Τώρα που οι λαμογιές, οι μίζες, η κακοδιοίκηση, το ρουσφέτι, οι
διορισμοί από το παράθυρο, η διόγκωση του δημόσιου τομέα, η
ανικανότητα των ανεπάγγελτων επαγγελματιών της πολιτικής, οι
παραγραφές των κακουργημάτων, οι ασυλίες των κλεπτών, οι εξαγωγές
χρημάτων σε ξένες τράπεζες ,η ατιμωρησία, έφεραν δέσμια τη χώρα και
το λαό της στο αχόρταγο στόμα του Δ.Ν.Τ.
Πρέπει κάποιοι να ντρέπονται να κοιτάξουν και μόνο τη διακήρυξη κι
όχι να την επικαλούνται.
Γι' αυτούς το κείμενο το κείμενο της Διακήρυξης φαντάζει πολιτική
φάρσα, ή μάλλον κακόγουστο ανέκδοτο για σήμερα .
Απλά για μας που πιστέψαμε και στρατευθήκαμε κάτω απ' αυτή τη
Διακήρυξη αρχών και πιστεύω η ιστορική σημερινή ημέρα, μας γεμίζει
απογοήτευση, νοιώθουμε προδομένοι και κορόιδα της ιστορίας .΄Έτσι
τουλάχιστον μας έκαναν κάποιοι να νοιώθουμε.
Εμείς δεν ξεφύγαμε από τις αρχές μας και τα πιστεύω μας, εργαζόμενοι
νυχθημερόν για να μεγαλώσουμε και να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, κάναμε
και τον αγώνα μας για το συνάνθρωπο, για το κοινωνικό σύνολο για να
βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής όλων. Σήμερα εισπράττουμε την
απογοήτευση αλλά και τη σκλαβιά του Δ.Ν.Τ. για την έλευση του οποίου
δεν είναι άμοιρος κανένας από όσους και σήμερα επαγγέλλονται καλύτερο
μέλλον για όλους τους έλληνες.
Σήμερα ας ξαναδιαβάσουμε προσεκτικά το κείμενο της διακήρυξης αρχών
του ΠΑ.ΣΟ.Κ και να συγκρίνουμε αν έχει καμιά σχέση με τη σημερινή
πραγματικότητα που ζούμε.
Τότε
Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
σήμερα
H ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ.
Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το
έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα
πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης
χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο
αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα.
Όμως η ενότητα του λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα
τον εξωτερικό κίνδυνο δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις
κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του
Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού
μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.
Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού γιατί οι επαγγελίες της
κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν
λόγια κενά περιεχομένου αν δεν συνοδευτούν - το γρηγορότερο δυνατό από
την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η
ώρα. Ότι τώρα παρέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί.
Πως είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι
που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα
βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι' αυτό το λόγο,
πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την
αποκατάσταση. Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε τον
δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.
Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικά μας απόφαση να
προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών
αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου
Σοσιαλιστικού Κινήματος. Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των
πολιτών, απ' άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η
εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ήρθε η ώρα να
περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη
διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.
Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά
μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και
η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση
της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α.
και ΝΑΤΟ. Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του
Πενταγώνου για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και
οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων. Διαβρώθηκε ο κρατικός
μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η
Πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή
ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε
την Ουάσιγκτον. Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η
πορεία του λαού μας προς τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική
ανεξαρτησία. Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και
ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η
μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των
Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο.
Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η
οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της
Δύσης με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Για
να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του
αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας
στην Πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον
Καναδά.
Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας
συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό
και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζομένου πρέπει να ανακοπεί.
Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη
θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.
Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού κινήματος που
πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα,
ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, τον βιοτέχνη,
τον μισθωτό, τον υπάλληλο, στην θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας.
Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις τους. Να στελεχώσουν και να
συμμετάσχουν στην κατεύθυνση ενός Κινήματος που θα προωθήσει
ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την
κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ' όλες τις φάσεις της
δημόσιας ζωής.
"Βασικός κυρίαρχος στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας
απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας,
πολιτείας ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του
λαού."
Βασικός κυρίαρχος στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας
απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας,
πολιτείας ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του
λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή
κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την
ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα
είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από
τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου
που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την
πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της
οικονομικής ολιγαρχίας. Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και
από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να
ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο
να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής
του πολιτικής.
Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικανικές βάσεις είναι οι
μονοπωλιακές, πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά
τους. Γι' αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός
μετασχηματισμός, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Κινήματος μας. Για να
απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα και της γης του, για να
απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός
Έλληνας το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά
η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές
περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη
Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να
συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής,
κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της χώρας. Για να εξασφαλιστεί η
εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες. Για να καταργηθούν τα
προνόμια των ολίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική
περίθαλψη. Για να προστατευθούν η μητέρα, το παιδί, τα γηρατειά. Για
να κατοχυρωθεί η κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για
να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.
Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος
αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός
Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει τον φορέα όλων των γνήσια
προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Κάνουμε έκκληση
αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα. Θεμελιακή αρχή
του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία -
από τη βάση μέχρι την ηγεσία - με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που
θα το στελεχώσουν. Και το πρόγραμμα και το οργανωτικό σχήμα θα
συναποφασιστούν στην πορεία με την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών
του πρώτου συνεδρίου που γρήγορα θα συγκληθεί. Και αυτό στα πλαίσια
μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας.
Έχει ο λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του
παρελθόντος που στηρίζονταν στην φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες
και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε
κομματάρχες και ψηφοφόρους. Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν
αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές
διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο. Καθολικό είναι το αίτημα
για πολιτικούς οργανισμούς αρχών που να τους διακρίνει η ελεύθερη
δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις
πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.
Η σημερινή διακήρυξη μας είναι μια διακήρυξη που είμαστε βέβαιοι ότι
αντικατοπτρίζει το πιστεύω, τους πόθους, τις απαιτήσεις, το όραμα του
ελληνικού λαού. Έχει σκοπό να παρακινήσει συζήτηση και προβληματισμό
σε εθνικό επίπεδο. Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα
καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη,
σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους
Έλληνες.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται
για τους ακόλουθους στόχους:
Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση,
Δημοκρατική Διαδικασία
Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας
αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται
στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την
πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί
προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η
κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της
πολιτικής δημοκρατίας.
Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της
χούντας που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21 Απρίλη 1967, δεν ήταν
παρά μια ιδιαίτερα στυγνή μορφή αποικιοποιήσης της Ελλάδας από το
Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ με τη συνεργασία του εξαρτημένου
δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Σαν στόχο είχε
την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του
αμερικανικού κεφαλαίου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Γι' αυτό ο
αγώνας του λαού μας αποβλέπει πρώτιστα στην οριστική εξάλειψη των
αιτίων που οδήγησαν στη στυγνή δικτατορία της επταετίας. Κι αυτός ο
αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπάρξει:
α) Τιμωρία των ενόχων και των βασανιστών της χουντικής επταετίας και
των υπευθύνων της προδοσίας της Κύπρου.
β) Πλήρης αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.
γ) Άμεση ακύρωση όλων των ανελεύθερων και καταπιεστικών έκτακτων
μέτρων της χουντικής επταετίας καθώς και των παρόμοιων νομοθετημάτων
των προδικτατορικών κυβερνήσεων.
δ) Εξασφάλιση της ελεύθερης επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα.
ε) Εξυγίανση όλου του κρατικού μηχανισμού.
στ) Εξάλειψη του παρακράτους και του κομματικού κράτους.
ζ) Άμεση ένταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας στην
υπηρεσία του Έθνους και του Λαού και υποβολή τους σε αποτελεσματικό,
πλήρη και συνεχή έλεγχο από την νόμιμα εκλεγμένη πολιτική ηγεσία. Για
την εξάλειψη του συστήματος που οδήγησε στην ιμπεριαλιστική κατοχή της
πατρίδας μας και των συνθηκών που το δημιούργησαν, το διατηρούν και το
προστατεύουν, για τη θεμελίωση μιας γνήσιας, αβασίλευτης,
αναγεννημένης και σοσιαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας, το Πανελλήνιο
Σοσιαλιστικό Κίνημα θέτει σαν προϋπόθεση την επίτευξη των ακόλουθων
συγκεκριμένων στόχων:
Κάθε εξουσία πηγάζει από τον λαό, εκφράζει τον λαό και υπηρετεί τον
λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα
μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής
θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα
άμυνας κάθε πολίτη σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας,
κατάργησης του Συντάγματος και υποδούλωσης του λαού μας.
Για τα βασικά δικαιώματα του πολίτη ισχύει ο χάρτης των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η ελευθερία γνώμης και
έκφρασης, η ελευθερία οργάνωσης για την επίτευξη συλλογικών σκοπών στα
πλαίσια του Συντάγματος, το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του ατόμου,
όχι μόνο κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και προστατεύονται
αποτελεσματικά από τη Δικαιοσύνη που είναι ανεξάρτητη. Η Ελληνική
ιθαγένεια δεν αφαιρείται.
Εξασφαλίζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη κοινωνική και οικονομική
ισότητα των δύο φύλων. Εξασφαλίζεται με γνήσιες δημοκρατικές
διαδικασίες η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών στην
πολιτική ζωή του τόπου. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα
εργασίας για όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες. Ο συνδικαλισμός
αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την
κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται σαν ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα
και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού.
Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η
μοναστηριακή περιουσία. Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς,
πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική
μας ανεξαρτησία και το κυρίαρχο δικαίωμα του Ελληνικού λαού να
προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και
πολιτιστική πορεία της χώρας.
Η Ελλάδα ακολουθεί δυναμική ανεξάρτητη πολιτική με στόχους: την
εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας, την κατοχύρωση της αδέσμευτης
λαϊκής κυριαρχίας και την καλύτερη δυνατή πραγμάτωση των επιδιώξεων
του ελληνικού λαού. Σαν χώρα που είναι ταυτόχρονα στην Ευρώπη, τα
Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, κάνει την παρουσία της αισθητή και στους
τρεις αυτούς χώρους. Η αποπυρηνικοποίηση του μεσογειακού και
βαλκανικού χώρου, η ουδετεροποίηση της Μεσογείου από τους
στρατιωτικούς μηχανισμούς, η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών
σχέσεων με τους λαούς όλης της Ευρώπης και της Μεσογείου, σαν προσφορά
και στη διεθνή ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών και η δομή όλων των
χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση
και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων αποτελούν μόνιμες επιδιώξεις της.
Ακυρώνονται οι διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την
Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα
μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικανικού
ιμπεριαλισμού. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου
Ελληνικού λαού που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με τον σοσιαλιστικό
μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα
ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του,
των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και
εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των
αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα
που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία,
συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα
καταργήσουν τον μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και
της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική
εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της
οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από
τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους
αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το
κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα ανάλογα με το μέγεθος, τον
τύπο και σημασία της παραγωγικής μονάδας.
γ. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
δ. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα
κατώτερα και ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
ε. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει
πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που
εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και για να δημιουργηθούν ελεύθερα
σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ελεύθερη
του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν
και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους
Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την
πλατειά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή
των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των
εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας που συνεπάγεται την δωρεάν ιατρική,
φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για
όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των
προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
η. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γηρατειά και
ανεργία που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες.
θ. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.
ι. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής
σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών και λαϊκών παραδόσεων και
τη συμμετοχή ολόκληρου του λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.
Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις των
εργαζόμενου Ελληνικού λαού - εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων,
νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών - η θεμελίωση μιας
κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με
τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί
στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσεις, να συμμετάσχει άμεσα στην
παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων
και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα
συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα
για μια ανεξάρτητη,
σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ
Λεωνίδας Γ.Μαργαρίτης
Εμπειρίες ενός γιατρού στο Άγιο Όρος
Πως αντιμετωπίζουν οι μοναχοί την αρρώστια;
- Με υπομονή και καρτερικότητα. «Ασθένεια, Θεού επίσκεψη» λένε.
Μου λέει μια μέρα ένας μοναχός: «Για να μου στείλει ο Θεός την αρρώστια σημαίνει ότι με θυμήθηκε κι ότι κάτι θέλει να μου πει. Αυτός ξέρει. Κι Αυτός που μου την έδωσε, Αυτός και θα μου την πάρει αν και όποτε Εκείνος το θελήσει»
Τι να πεις;
Ο γερο-Ευγένιος λέει: «Για 4 λόγους δίνει ο Θεός τις αρρώστιες: για τις αμαρτίες των γονέων μας, για τις αμαρτίες τις δικές μας, για να ασκηθούμε στην υπομονή και στην ταπείνωση και για έναν τέταρτο λόγο μου μόνο Εκείνος γνωρίζει».
Υπάρχουν βέβαια και οι δυσκολίες.
Ένα βράδυ την άνοιξη που μας πέρασε έρχεται ο γερο-Νικόδημος στο ιατρείο με σχισμένη την αριστερή παλάμη. Δέχτηκε να του την περιποιηθώ, δεν δέχτηκε να του την ράψω. Δεν μπόρεσα να τον πείσω να δεχτεί να του κάνω τον αντιτετανικό ορό. «Η Παναγιά φύλαξε να μην κοπώ πολύ κι αυτή είναι που θα με κάνει καλά».
Μία από τις πρώτες μέρες μου στο Ιατρείο του Αγίου Όρους ήρθε ο γερο-Ιερεμίας. Χωρίς πολλά λόγια μου λέει: «Γιατρέ έχω καρκίνο και ήρθα να μου γράψεις τα φάρμακά μου».
Έμεινα.
Όταν συνειδητοποίησα τι μου είχε πει προσπάθησα να διασκεδάσω κάπως την κατάσταση. Μάταιος κόπος. Ο γερο-Ιερεμίας έδειχνε ότι δεν του χρειαζόταν παρηγοριά. Την είχε μέσα του. «Τώρα είμαι καλά, γιατρέ» μου κάνει. «Όταν θα ‘ρθουν οι μεταστάσεις στα κόκαλα να εύχεσαι να μου δώσει ο Θεός δύναμη να τις αντέξω».
Οι παλιοί μοναχοί είναι χάρμα οφθαλμών και ακοής. Χαίρεσαι να κάθεσαι δίπλα τους, ακόμα κι όταν είναι κατάκοιτοι. Ξανανιώνεις μαζί τους.
Δεν είναι μόνο η πείρα τους και η ανθρώπινη σοφία που έχουν να σου προσφέρουν. Σου μεταδίδουν τον αέρα και την άνεση μιας άλλης ζωής. Πας να τους βοηθήσεις ιατρικά και σου λένε: «Γιατρέ, δεν έχω να σου δώσω τίποτα. Το βράδυ όμως θα κάνω προσευχή για σένα. Και νιώθεις για μια στιγμή ότι αυτή είναι η καλύτερη αμοιβή, το πιο δυνατό «φακελάκι». Ξέρεις ότι φεύγοντας δε θα ‘ναι μόνο το κρασί, τα κηπευτικά και το θυμίαμα με τα οποία θα σε έχουν φιλοδωρήσει…
Οι νέοι μοναχοί είναι πιο κοντά μας. Αντιμετωπίζουν την ασθένεια λιγότερο φιλοσοφημένα, περισσότερο ορθολογιστικά. Οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι. Με ένα, δύο ή και περισσότερα πτυχία. Έρχονται στο ιατρείο για λιγότερο σοβαρά προβλήματα υγείας, ζητούν εξηγήσεις πιο επιστημονικές. Οι απορίες τους είναι πολλές φορές για μένα έναυσμα για περισσότερη μελέτη. Όχι λίγες φορές ανοίγω μπροστά τους κάποιο ιατρικό βιβλίο για να τους δώσω μια πιο έγκυρη απάντηση και το εκτιμούν αυτό.
- Πως αντιμετωπίζουν οι μοναχοί τον θάνατο;
- Χωρίς φόβο. Θα τολμούσα να πω με χαρά.
Έχω δει πολλούς θανάτους μοναχών. Φεύγουν όλοι «πλήρεις ημερών». Ο ένας 86 χρονών, ο άλλος 92.
Πριν 3-4 μήνες στην Σκήτη Κουτλουμουσίου «κοιμήθηκε» ο γερο-Ιωσήφ σε ηλικία 108 χρονών. Μια μέρα πριν το θάνατό του έκανε τον περίπατό του στη Σκήτη. «Αποχαιρέτισε τη Σκήτη» το εξηγούν οι πατέρες.
Κοντά στις Καρυές, στο κελλί του Αγίου Νικολάου, ζει ο γερο-Προκόπης της συνοδείας του γέροντα Ιερόθεου. Επιμένει ότι είναι 99 χρονών. Αν δεν σου το πει, δεν το πιστεύεις. Γυρνάει πάντα ξυπόλητος μέσα και έξω από τα κελί, ακόμα και στις πιο κρύες μέρες του χειμώνα.
Κάνει χιούμορ. Αν του πεις «να τα κατοστήσεις» σου λέει ότι αυτό δεν είναι ευχή, αλλά κατάρα!..
Δουλεύει πολύ. Το εργόχειρό του είναι το πλέξιμο σκουφιών και ραπτική. Έχει μάτι αετού παρόλη την προχωρημένη ηλικία του.
Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι η ηρεμία και η γαλήνη στο πρόσωπό τους την ώρα που ξεψυχούν, που μεταδίδονται και στους γύρω τους.
Συχνά ο μελλοθάνατος δίνει κουράγιο σε όσους τον φροντίζουν. Τους λέει να μη κλαίνε, τους δίνει συμβουλές από την πείρα του ως άνθρωπος και ως μοναχός, τους δίνει την ευχή του.
Πολλοί προβλέπουν το τέλος τους. Φροντίζουν να φεύγουν πάντα έτοιμοι για το αιώνιο ταξίδι. Εννοούν να έχουν εξομολογηθεί και να έχουν κοινωνήσει. Να μην είναι μαλωμένοι με κανένα. «Να μην έχουν χρωστούμενα».
Πριν δύο μήνες κοιμήθηκε στην Μονή Σταυρονικήτα ο γερο-Νικήτας, γύρω στα 90. Παλιός Αγιορείτης – είχε 60 χρόνια στο Όρος. Μου είπε μια μέρα που πήγα να τον επισκεφθώ: «Ακόμα και αν βγάζεις νερό από την πέτρα, μην έχεις την απαίτηση να δεις την Παναγιά».
Τα τελευταία 5-6 χρόνια τα πέρασε στο κρεβάτι με απανωτά εγκεφαλικά. Έκανε υπομονή.
Οι νεώτεροι πατέρες της μονής τον υπηρέτησαν με υπομονή. «Μάλωναν» ποιος θα τον περιποιηθεί. Αμοιβή τους ήταν οι συμβουλές, η πείρα, η ευχή του.
«Νιώθουμε πιο φτωχοί χωρίς αυτόν» είπε ο Ηγούμενος στην κηδεία. «Ήταν παράγοντας ισορροπίας για όλο το μοναστήρι μας, ευλογία της Παναγίας».
Έτσι «κοιμούνται» οι μοναχοί στο Άγιο Όρος. Αφανείς άγιοι. Που δεν τους έμαθε και δεν θα τους μάθει ποτέ κανείς. Συμφιλιωμένοι με όλους και με όλα, με τον εαυτό τους, με το Θεό.
Πριν λίγο καιρό ήρθε στο Όρος γνωστός μου δικηγόρος και τέως βουλευτής με σκοπό να επισκεφθεί ένα ασκητή, φημισμένο για τη σοφία και την αγιότητά του, για κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας του γιου του.
Κατεβήκαμε μαζί στο καλύβι του γέροντα. Τον δέχτηκε εγκάρδια σα να τον γνώριζε από χρόνια.
Περίμενα με πολλή ανυπομονησία και περιέργεια να ακούσω τη «γνωμάτευση» του γέροντα: «Αν ο γιος σου και συ δεν κάνετε προσευχή η αρρώστια θ’ αλλάξει δρόμο. Αν ο Θεός κρίνει ότι ο γιος σου είναι έτοιμος μπορεί να σου τον πάρει τώρα – μη λυπηθείς γι’ αυτό. Αν πάλι κρίνει ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος θα σου τον αφήσει κι άλλο».
Ο ίδιος ασκητής μ’ αγαπάει και μου το δείχνει πάντα με πολύ χιούμορ. «Πάλι εδώ είσαι, ρε γιατρέ; Γιατί ήρθες αφού δεν σε κάλεσα;». Για να συμπληρώσει στο ίδιο στυλ: «Καλά, αφού ήρθες τώρα, θα αρρωστήσω για να μη φύγεις, χωρίς δουλειά!».
Δείχνει του κουτί με τα λουκούμια. «Αυτό είναι το εξωτερικό ιατρείο το δικό μου! Έχει φάρμακα μέσα. Πάρε ένα. Εσύ έχεις τόσο γλυκά φάρμακα;».
Με ξεπροβοδίζει χαριτολογώντας. «Καλύτερα αγροτικός γιατρός παρά Καθηγητής Πανεπιστημίου. Τον αγροτικό γιατρό τον έχεις δίπλα σου ό,τι ώρα θέλεις. Τον καθηγητή που να τον βρεις;».
- Με υπομονή και καρτερικότητα. «Ασθένεια, Θεού επίσκεψη» λένε.
Μου λέει μια μέρα ένας μοναχός: «Για να μου στείλει ο Θεός την αρρώστια σημαίνει ότι με θυμήθηκε κι ότι κάτι θέλει να μου πει. Αυτός ξέρει. Κι Αυτός που μου την έδωσε, Αυτός και θα μου την πάρει αν και όποτε Εκείνος το θελήσει»
Τι να πεις;
Ο γερο-Ευγένιος λέει: «Για 4 λόγους δίνει ο Θεός τις αρρώστιες: για τις αμαρτίες των γονέων μας, για τις αμαρτίες τις δικές μας, για να ασκηθούμε στην υπομονή και στην ταπείνωση και για έναν τέταρτο λόγο μου μόνο Εκείνος γνωρίζει».
Υπάρχουν βέβαια και οι δυσκολίες.
Ένα βράδυ την άνοιξη που μας πέρασε έρχεται ο γερο-Νικόδημος στο ιατρείο με σχισμένη την αριστερή παλάμη. Δέχτηκε να του την περιποιηθώ, δεν δέχτηκε να του την ράψω. Δεν μπόρεσα να τον πείσω να δεχτεί να του κάνω τον αντιτετανικό ορό. «Η Παναγιά φύλαξε να μην κοπώ πολύ κι αυτή είναι που θα με κάνει καλά».
Μία από τις πρώτες μέρες μου στο Ιατρείο του Αγίου Όρους ήρθε ο γερο-Ιερεμίας. Χωρίς πολλά λόγια μου λέει: «Γιατρέ έχω καρκίνο και ήρθα να μου γράψεις τα φάρμακά μου».
Έμεινα.
Όταν συνειδητοποίησα τι μου είχε πει προσπάθησα να διασκεδάσω κάπως την κατάσταση. Μάταιος κόπος. Ο γερο-Ιερεμίας έδειχνε ότι δεν του χρειαζόταν παρηγοριά. Την είχε μέσα του. «Τώρα είμαι καλά, γιατρέ» μου κάνει. «Όταν θα ‘ρθουν οι μεταστάσεις στα κόκαλα να εύχεσαι να μου δώσει ο Θεός δύναμη να τις αντέξω».
Οι παλιοί μοναχοί είναι χάρμα οφθαλμών και ακοής. Χαίρεσαι να κάθεσαι δίπλα τους, ακόμα κι όταν είναι κατάκοιτοι. Ξανανιώνεις μαζί τους.
Δεν είναι μόνο η πείρα τους και η ανθρώπινη σοφία που έχουν να σου προσφέρουν. Σου μεταδίδουν τον αέρα και την άνεση μιας άλλης ζωής. Πας να τους βοηθήσεις ιατρικά και σου λένε: «Γιατρέ, δεν έχω να σου δώσω τίποτα. Το βράδυ όμως θα κάνω προσευχή για σένα. Και νιώθεις για μια στιγμή ότι αυτή είναι η καλύτερη αμοιβή, το πιο δυνατό «φακελάκι». Ξέρεις ότι φεύγοντας δε θα ‘ναι μόνο το κρασί, τα κηπευτικά και το θυμίαμα με τα οποία θα σε έχουν φιλοδωρήσει…
Οι νέοι μοναχοί είναι πιο κοντά μας. Αντιμετωπίζουν την ασθένεια λιγότερο φιλοσοφημένα, περισσότερο ορθολογιστικά. Οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι. Με ένα, δύο ή και περισσότερα πτυχία. Έρχονται στο ιατρείο για λιγότερο σοβαρά προβλήματα υγείας, ζητούν εξηγήσεις πιο επιστημονικές. Οι απορίες τους είναι πολλές φορές για μένα έναυσμα για περισσότερη μελέτη. Όχι λίγες φορές ανοίγω μπροστά τους κάποιο ιατρικό βιβλίο για να τους δώσω μια πιο έγκυρη απάντηση και το εκτιμούν αυτό.
- Πως αντιμετωπίζουν οι μοναχοί τον θάνατο;
- Χωρίς φόβο. Θα τολμούσα να πω με χαρά.
Έχω δει πολλούς θανάτους μοναχών. Φεύγουν όλοι «πλήρεις ημερών». Ο ένας 86 χρονών, ο άλλος 92.
Πριν 3-4 μήνες στην Σκήτη Κουτλουμουσίου «κοιμήθηκε» ο γερο-Ιωσήφ σε ηλικία 108 χρονών. Μια μέρα πριν το θάνατό του έκανε τον περίπατό του στη Σκήτη. «Αποχαιρέτισε τη Σκήτη» το εξηγούν οι πατέρες.
Κοντά στις Καρυές, στο κελλί του Αγίου Νικολάου, ζει ο γερο-Προκόπης της συνοδείας του γέροντα Ιερόθεου. Επιμένει ότι είναι 99 χρονών. Αν δεν σου το πει, δεν το πιστεύεις. Γυρνάει πάντα ξυπόλητος μέσα και έξω από τα κελί, ακόμα και στις πιο κρύες μέρες του χειμώνα.
Κάνει χιούμορ. Αν του πεις «να τα κατοστήσεις» σου λέει ότι αυτό δεν είναι ευχή, αλλά κατάρα!..
Δουλεύει πολύ. Το εργόχειρό του είναι το πλέξιμο σκουφιών και ραπτική. Έχει μάτι αετού παρόλη την προχωρημένη ηλικία του.
Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι η ηρεμία και η γαλήνη στο πρόσωπό τους την ώρα που ξεψυχούν, που μεταδίδονται και στους γύρω τους.
Συχνά ο μελλοθάνατος δίνει κουράγιο σε όσους τον φροντίζουν. Τους λέει να μη κλαίνε, τους δίνει συμβουλές από την πείρα του ως άνθρωπος και ως μοναχός, τους δίνει την ευχή του.
Πολλοί προβλέπουν το τέλος τους. Φροντίζουν να φεύγουν πάντα έτοιμοι για το αιώνιο ταξίδι. Εννοούν να έχουν εξομολογηθεί και να έχουν κοινωνήσει. Να μην είναι μαλωμένοι με κανένα. «Να μην έχουν χρωστούμενα».
Πριν δύο μήνες κοιμήθηκε στην Μονή Σταυρονικήτα ο γερο-Νικήτας, γύρω στα 90. Παλιός Αγιορείτης – είχε 60 χρόνια στο Όρος. Μου είπε μια μέρα που πήγα να τον επισκεφθώ: «Ακόμα και αν βγάζεις νερό από την πέτρα, μην έχεις την απαίτηση να δεις την Παναγιά».
Τα τελευταία 5-6 χρόνια τα πέρασε στο κρεβάτι με απανωτά εγκεφαλικά. Έκανε υπομονή.
Οι νεώτεροι πατέρες της μονής τον υπηρέτησαν με υπομονή. «Μάλωναν» ποιος θα τον περιποιηθεί. Αμοιβή τους ήταν οι συμβουλές, η πείρα, η ευχή του.
«Νιώθουμε πιο φτωχοί χωρίς αυτόν» είπε ο Ηγούμενος στην κηδεία. «Ήταν παράγοντας ισορροπίας για όλο το μοναστήρι μας, ευλογία της Παναγίας».
Έτσι «κοιμούνται» οι μοναχοί στο Άγιο Όρος. Αφανείς άγιοι. Που δεν τους έμαθε και δεν θα τους μάθει ποτέ κανείς. Συμφιλιωμένοι με όλους και με όλα, με τον εαυτό τους, με το Θεό.
Πριν λίγο καιρό ήρθε στο Όρος γνωστός μου δικηγόρος και τέως βουλευτής με σκοπό να επισκεφθεί ένα ασκητή, φημισμένο για τη σοφία και την αγιότητά του, για κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας του γιου του.
Κατεβήκαμε μαζί στο καλύβι του γέροντα. Τον δέχτηκε εγκάρδια σα να τον γνώριζε από χρόνια.
Περίμενα με πολλή ανυπομονησία και περιέργεια να ακούσω τη «γνωμάτευση» του γέροντα: «Αν ο γιος σου και συ δεν κάνετε προσευχή η αρρώστια θ’ αλλάξει δρόμο. Αν ο Θεός κρίνει ότι ο γιος σου είναι έτοιμος μπορεί να σου τον πάρει τώρα – μη λυπηθείς γι’ αυτό. Αν πάλι κρίνει ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος θα σου τον αφήσει κι άλλο».
Ο ίδιος ασκητής μ’ αγαπάει και μου το δείχνει πάντα με πολύ χιούμορ. «Πάλι εδώ είσαι, ρε γιατρέ; Γιατί ήρθες αφού δεν σε κάλεσα;». Για να συμπληρώσει στο ίδιο στυλ: «Καλά, αφού ήρθες τώρα, θα αρρωστήσω για να μη φύγεις, χωρίς δουλειά!».
Δείχνει του κουτί με τα λουκούμια. «Αυτό είναι το εξωτερικό ιατρείο το δικό μου! Έχει φάρμακα μέσα. Πάρε ένα. Εσύ έχεις τόσο γλυκά φάρμακα;».
Με ξεπροβοδίζει χαριτολογώντας. «Καλύτερα αγροτικός γιατρός παρά Καθηγητής Πανεπιστημίου. Τον αγροτικό γιατρό τον έχεις δίπλα σου ό,τι ώρα θέλεις. Τον καθηγητή που να τον βρεις;».
ΠΟΠΗΣ ΜΠΟΥΝΙΑ-ΠΑΣΠΑΛΙΑΡΗ : «ΟΙ ΗΛΕΙΕΣ»
Θεατρικό έργο
ΕΚΔΟΣΗ: Π.Π. Κ. Δήμου Ανδραβίδας.
Τα τελευταία χρόνια παρά την οικονομική στενότητα και πολλές φορές ασφυξία που κατατρύχει την τοπική αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ Βαθμού, πολλές είναι οι περιπτώσεις τοπικών αρχόντων που στον προγραμματισμό των πολιτιστικών τους δραστηριοτήτων εντάσσουν και εκδόσεις αξιόλογων έργων τοπικών πνευματικών δημιουργών. Παρόμοια παραδείγματα έχουμε στην Ηλεία από τους Δήμους Πύργου, Αμαλιάδος, Γαστούνης, Λεχαινών και Βαρθολομιού.
Τον περασμένο χρόνο στην παραπάνω κατηγορία δήμων συμπεριελήφθη και ο Δήμος Ανδραβίδας και ειδικότερα το Πνευματικό-Πολιτιστικό του Κέντρο με την έκδοση ενός μοναδικού αξιόλογου και χαρακτηριστικά πρωτότυπου θεατρικού έργου της από την Κύμη της Ευβοίας καταγόμενης Φιλολόγου, Ερευνήτριας και Λογοτέχνιδος κ. Πόπης Μπούνια Πασπαλιάρη ,η οποία με το γάμο της (σύζυγος Πέτρου Πασπαλιάρη από το Μπράτι-Σταφιδόκαμπο) όχι απλώς απέκτησε την «Ηλειακή Ιθαγένεια» αλλά ζυμώθηκε κυριολεκτικά με τη ζωή, τα ήθη, τα έθιμα, τους τρόπους έκφρασης, την τοπολαλιά και την εν γένει συμπεριφορά των κατοίκων της Ηλειακής υπαίθρου.
Έγινε ,αυτή μια φιλόλογος και ερευνήτρια, ένα με την γυναίκα του αγροκτήματος, του μεροκάματου, την εργαζόμενη στα χωράφια σύζυγο, την πολύπαθη νοικοκυρά που συνεχίζει να στηρίζει ένα ολόκληρο νοικοκυριό και παράλληλα να προσφέρει την προσωπική της εργασία για την καλλιέργεια της γης, για την ανατροφή των παιδιών, για την επιμέλεια και διατροφή των ζώων και των πουλιών που διατηρεί για τις ανάγκες της ζωής της κατά κανόνα πολύτεκνης οικογένειάς της.
Προϊόν αυτού του συγχρωτισμού και της μελέτης της ζωής της γυναίκας στην Ηλεία σε συσχετισμό με τις γνώσεις της ιστορίας από τις πηγές της αλλά και από την έρευνα των αρχείων και των αρχαίων συγγραμμάτων των οποίων έγινε βαθύς γνώστης, είναι το θεατρικό έργο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «ΟΙ ΗΛΕΙΕΣ»
Η κ. Πασπαλιάρη έλαβε σαν μότο το αρχαίο ιστορικό των γηραιότερων Ηλείων Γυναικών από τις 16 Ηλειακές πόλεις που ανέλαβαν μόνες εκείνες να διευθετήσουν τις Πολιτειακές διαφορές μεταξύ της ΄Ηλιδας και της Πισάτιδας. Προχώρησε στη συγγραφή του θεατρικού της έργου με σύγχρονες Ηλείες γυναίκες πρωταγωνίστριες του στίβου της ζωής, Σε μια τεχνική μορφή αρχαίας τραγωδίας, με το χορό των γυναικών τους τρεις γέροντες της Ηλείας μια χορωδία και επτά γυναίκες που συζητούν, εκθέτουν τις απόψεις τους ,τους προβληματισμούς τους, τις αγωνίες τους ,την ανησυχία τους για το μέλλον του τόπου, για το μέλλον των παιδιών τους, για το μέλλον της παραγωγής τους για τις πολιτικές και τις πρακτικές των ανθρώπων και για την ίδια την επιβίωση της Ηλειακής γης.
Στην όλη διαλογική συζήτηση μπορεί η συγγραφέας να μην έχει δώσει τα ονόματα των αρχαίων Ηλείων γυναικών όσων από τις 16 διεσώθησαν ήτοι Μεγιτώ, Πολυκρίτη, Ερυξώ, Τιμόκλεια ,Αρετοφίλη, ΄Αδμεια, Κλειταγόρα αφήνει όμως στον αναγνώστη - ακροατή-θεατή να δώσει ο ίδιος τα ονόματα αυτά στις επτά συνολικά γυναίκες που διαλέγονται .
Η κ.Πασπαλιάρη με το μεστό της λόγο που με γλαφυρότητα τοπικής διαλέκτου εκφέρεται από τα χείλη των επτά γυναικών των τριών γερόντων, του αγγελιοφόρου και των λοιπών συμμετεχόντων αποδεικνύει πόσο η ίδια νοιώθει Ηλεία και πόσο έχει εμποτιστεί και εμβαπτιστεί στα νάματα της Ηλειακής κουλτούρας και ιδιοσυγκρασίας σε βαθμό που ο οποιοσδήποτε διαβάσει ή ακούσει το έργο να πιστέψει πως το έργο συνέθεσε ένα άτομο που δεν γεννήθηκε και δεν έζησε τα παιδικά και εφηβικά κυρίως χρόνια στην Ηλεία τότε δηλαδή που διαμορφώνονται οι χαρακτήρες και οι συνειδήσεις.
Το έργο της κ. Πασπαλιάρη έχει και ένα στοιχείο επικαιρότητας αφού κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που η Ηλεία βρίσκεται σε αναβρασμό μετά τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση του σχεδίου Καλλικράτης και που μέχρι πρότινος η ΗΛΙΔΑ μητέρα και τροφός της ιστορικότητας της Ολυμπίας και των Ολυμπιακών αγώνων είχε τεθεί στο περιθώριο από τις ανιστόρητες τακτικές τοπικών αρχόντων που δεν έβλεπαν και δεν μέτραγαν παρά μόνο τον ίσκιο τους.. Θα μεταφέρω λίγα λόγια από το στόμα μίας Ιέρειας και ακόμη πιο λίγα από το χορό για να λάβει και ο αναγνώστης αυτού του σημειώματος μια γεύση.
ΙΕΡΕΙΑ
Από τον Ηλείο, τον πατέρα του Αυγεία
πάει καιρός από τότε ,που οι σοφοί προφητέψαν
πως μια μέρα ο κάμπος θα ΄ν χαρά του αιώνα!
Θα μεστώσει η γνώση, η καρδιά θα πλατύνει,
η χαρά θ’ απλωθεί από στρέμμα σε στρέμμα.
Θα γυρίσουν οι μέρες , θα ανοίξουν οι δρόμοι,
του αγρότη ο ιδρώτας θα γεννάει χρυσάφι
και ο νους της γυναίκας θα ξανοίξει τον ήλιο…
ΧΟΡΟΣ(Τραγουδούν)
Πέτα νου στ’ ουρανού τα παλάτια,
να σαλπίσεις στον κόσμο μαντάτο,
οι Ηλείες σε όλους μηνάνε,
οι γυναίκες της γης, γοργοπόδες
στην Ηλεία να ρθούνε, μια μέρα
να γεμίσει η πλαγιά της ΗΛΙΔΑΣ πάλι,
που τρανή λογιζόταν ως είναι
σε καιρούς περασμένους θαρρώ
και μαζί να τα πούν για Ηράκλειο άθλο
για πηγές της ζωής.
για αγάπη του κόσμου
και θυσία να κάνουν
στον βωμό, για Ειρήνη….
Το Θεατρικό αυτό έργο της κ. Πασπαλιάρη θεωρώ πως αποτελεί ένα υπέροχο ύμνο για την Ηλεία ,την ΄Ηλιδα το λαό της και κυρίως τις γυναίκες της.
Έχουν αργήσει πιστεύω οι τοπικοί τουλάχιστον ερασιτεχνικοί θίασοι να ανεβάσουν στο αρχαίο Θέατρο της ΄Ηλιδας αυτό το υπέροχο θεατρικό έργο.
Ελπίζουμε σύντομα να το απολαύσουμε με τη ζωντάνια που δίδει σε κάθε παρόμοιο έργο η απόδοσή του από καλλιτέχνες ηθοποιούς είτε επαγγελματίες είτε όχι.Τελειώνοντας θέλω να εκφράσω τα προσωπικά μου, ως Ηλείος, ευχαριστήρια και συγχαρητήρια στη συγγραφέα και το ρέκτη Δήμαρχο της ιστορικής πόλεως Ανδραβίδας Γιάννη Παπανδρέου που με δαπάνες του Δήμου είδε το έργο το φως της δημοσιότητας.
Απάντηση Προώθηση
ΤΣΑΤΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ:
(40 μέρες από το φευγιό του)
Σήμερα (4/6) συμπληρώνονται σαράντα ακριβώς μέρες από τότε που έφυγε για το αιώνιο ταξίδι ένας σημαντικός νεοέλληνας πολιτικός ( για δύο συνεχείς θητείες επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ο αείμνηστος Συνταγματολόγος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Τσάτσος,
Συμπορεύτηκα στα πρώτα μετά την μεταπολίτευση χρόνια, όταν μαζί με τους καθηγητή Γεώργιο –Αλέξανδρο Μαγκάκη, Χαράλαμπο Πρωτοπαπά και Αναστάσιο Μήνη, ίδρυσαν την Σοσιαλιστική Δημοκρατική ΄Ένωση και εδώ στην πόλη μας λειτούργησε Σοσιαλιστική Λέσχη στην οποία πρωτοστατούσαν, ο συντάκτης του παρόντος σημειώματος, ο Δικαστικός Επιμελητής και οικολόγος Βλάσης Βελλόπουλος,οι Δικηγόροι Γιώργος Μπονάνος, και Ανδρέας Κανελλόπουλος,ο συνδικαλιστής Χαράλαμπος Πλόσκας,ο συνταξιούχος Χριστόφορος Σκαμνάκης ο έμπορος Σοφής Κολαϊτης ο ιατρός Γιώργος Χρονόπουλος, οι φοιτητές της Νομικής Νίκος Παπαϊωάννου , Δημήτρης Ρήγας και Αλέξης Γκλαβάς κ.α. που δεν συγκρατώ στη μνήμη μου.
Με αυτή τη συνεργασία γνώρισα ένα σημαντικό πολιτικό και άνθρωπο με ξεκαθαρισμένες πολιτικές απόψεις γύρω από την Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό και τις προοπτικές ομαλής Δημοκρατικής πορείας μετά την Δικτατορία.
`Στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας συμμετείχε ως υφυπουργός Εθνικής Παιδείας. Κατά τη θητεία του θέσπισε τα μέτρα για την κάθαρση στα Πανεπιστήμια από τους συνεργάτες της Δικτατορίας την γνωστή αποχουντοποίηση, και υπήρξε εισηγητής του πρώτου δημοκρατικού νόμου-πλαισίου για τα Πανεπιστήμια της χώρας.
Υπήρξε κύριος εισηγητής της μειοψηφίας κατά τη συζήτηση του κυβερνητικού σχεδίου του Συντάγματος του 1975 αντίτυπο του οποίου διατηρώ στο αρχείο μου με προσωπική του αφιέρωση.
Λόγω διαφωνιών με την ηγεσία του κόμματος διεγράφη μετά από ενάμιση χρόνο και συνέχισε την πολιτική του δράση στο νέο σχηματισμό Πρωτοβουλία για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό.
Η φωτογραφία που παρατίθεται στο κείμενο ήταν από μια συνάντηση των μελών της Σοσιαλιστικής Λέσχης Πατρών που έγινε στις 23-10-1976 με τον αείμνηστο Δημήτρη Τσάτσο όταν ήδη είχε διαγραφεί και συνεργασθεί με τους Γεώργιο Μαγκάκη, Χαράλαμπο Πρωτοπαπά και Αναστάσιο Μήνη που είχαν αποχωρήσει από την Ε. Κ. (27-9-1976) και ίδρυσαν την Πρωτοβουλία για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό.
Από το 1980 μέχρι την συνταξιοδότησή του χρημάτισε καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάγκεν ενώ διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων από το 1988 έως το 1990.
Συμπορεύτηκε με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στην περίοδο που υπηρέτησε ως Ευρωβουλευτής (1994-2004) έσωσε μάχες για τα συμφέροντα της χώρας μας και διακρίθηκε για τις καίριες παρεμβάσεις του σε πολιτικά και θεσμικά ζητήματα, ενώ έλαβε μέρος στην προετοιμασία συντάξεως του Ευρωσυντάγματος.
Ο Δημήτρης Τσάτσος ήταν γιος του επίσης πολιτικού και δικηγόρου Θεμιστοκλή Τσάτσου αδελφού του Κωνσταντίνου Τσάτσου και της Ανίτας Αλευρά. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και τη Χαϊδελβέργη και σε ηλικία μόλις 27 ετών ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών . Από το έτος 1965 μέχρι το 1968 εργάσθηκε σαν ερευνητής στο Max Planck Institute.
Το 1968 εκλέχθηκε υφηγητής του Γερμανικού και αλλοδαπού Δημοσίου Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών .Το καθεστώς όμως των Συνταγματαρχών δεν του επέτρεψε να διδάξει,
Το 1969 εκλέχθηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πλην όμως δεν διορίσθηκε από το καθεστώς της Δικτατορίας,. ΄Ένα χρόνο μετά την εκλογή του επέστρεψε στη Βόννη ως καθηγητής του εκεί Πανεπιστημίου.
Το 1973 φυλακίσθηκε από τους Συνταγματάρχες ενώ μετά το κατάρρευση του καθεστώτος επελέγη και συμμετείχε στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Κων/νο Καραμανλή.
Η απώλεια του Δημήτρη Τσάτσου υπήρξε απώλεια τόσο για την επιστήμη, την πολιτική αλλά και τη χώρα μας, υπήρξε όμως και προσωπική απώλεια μια και έχασα ένα πολύ καλό φίλο.
Διατηρώ στο αρχείο μου ιδιόγραφες επιστολές του και τις ευχετήριες κάρτες του.
Βρεθήκαμε και πάλι στα ίδια πολιτικά χαρακώματα μετά τα αρχικά πρώτα μετά την μεταπολίτευση να αγωνιζόμαστε στον ίδιο πολιτικό χώρο για τα ίδια ιδανικά και με τις ίδιες προσδοκίες.
Θα τον θυμάμαι πάντα για τον καθάριο λόγο του για τη ρηξικέλευθη σκέψη του και τη δημιουργό πρακτική του.
Τελευταία επικοινωνία του με το κοινό των Πατρών ήταν στις 3 του Σεπτέμβρη 2005 στην εκδήλωση της Νομαρχίας Αχαΐας στο Πανεπιστήμιο Πατρών για τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο του οποίου ανέλυσε με γλαφυρότητα την προσωπικότητα και τη συμβολή του προέδρου στην παγίωση μια αξιοθαύμαστης Δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος.
Η προσφώνηση-ομιλία εκείνης της βραδιάς φιλοξενήθηκε στις σελίδες του 3ου Τεύχους του υπό την επιμέλειά μου περιοδικού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας «ΑΧΑΪΚΑ»(Σελ.13-23) και αποτελεί ένα σημαντικό πολιτικό κείμενο της νεώτερης ιστορίας μας.
Τα λίγα αυτά λόγια ας είναι ένα ευλαβικό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο για ένα καλό φίλο.
Το Συνταγματολόγο, πολιτικό, δικηγόρο, και κυρίως άνθρωπο ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΑΤΣΟ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)