BIΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

-
Γιώργου .Λ. Μαργαρίτη:“ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ”
Ποίηση Πάτρα 2010


Τριάντα ποιήματα γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο,( έκδοση 2010), αποτελούν την πρώτη δημόσια και ενδιαφέρουσα ποιητική παρουσία του Γιώργου .Λ. Μαργαρίτη που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό θυμίζοντας μας την ξεχασμένη από καιρό νιότη μας –αυτή που η νέα γενιά θητεύει όπως κι εμείς κάποτε-στους ερωτικούς ουρανούς μέσα από ρομαντικές ,ονειρικές εξάρσεις που απογειώνουν, ερμηνεύοντας κατά τον πιο απόλυτο τρόπο το διαχρονικά αναπαλλοτρίωτο «…ανίκατε μάχαν…» και μεταφέροντας συνειρμικά τον αναγνώστη στο αρχαίο χορικό του Σοφοκλή, σε μια ολότελα διαφορετική, προσωπική έκφραση, του Μαργαρίτη:
«Έρωτα ατίθασε/ανέμελε κι ελευθέριε/αιχμαλωτίζεις τις ψυχές/που ψάχνουν/το χαμένο μισό τους /και τυφλώνεις /με τα βέλη σου/τα μάτια/των άλλων όντων –Σελ.38

Τονίζω το δημόσια παρουσία, γιατί η προσεγμένη ποιητική έκφραση –ιδιαίτερα στην αισθητική του ήχου των λεκτικών συζεύξεων-προϋποθέτει μια θητεία στον ποιητικό λόγο –είτε σαν ανάγνωση είτε σαν γραφή -άσχετα αν αυτή δεν έχει παρουσιαστεί στο ευρύτερο κοινό .(Ας μη ξεχνάμε πόσα συρτάρια έχουμε γεμίσει όλοι με ποιήματα ή διηγήματα πριν εμφανιστούμε δημόσια) έτσι ώστε να μη μπορεί πλέον να μιλήσει κανείς για πρωτολειακή ποίηση αλλά για μια παρουσία η οποία έχει ήδη αρχίσει την οδοιπορία της προς την ωριμότητα!

Προσωπικός ο τόνος ,αποτελεί ένα λυρικό ξέσπασμα, μια εκ βαθέων κραυγή:

« τύλιξες τα όνειρα με τα μαλλιά σου
κι έγινες ήλιος
που ζεσταίνει την καρδιά μου»-σελ 21-
που δοξολογεί τον έρωτα μ’ ένα γλωσσικό θησαυρό, προσεκτικά επιλεγμένων ποιητικών εκφράσεων σηματοδοτώντας μια βαθύτατα αισθηματική φύση ικανή να μετουσιώσει τη σαρκική ένωση σε πνευματική μέθεξη του γήινου με το θείο.

Eξουσιαστική η παρουσία της σαρκικής συνεύρεσης, η οποία αποκτά είτε σαν επιθυμία είτε σαν πραγμάτωση - μια ιδανική μορφή ερωτικής τελετουργίας μακριά από κάθε χαμηλόθωρη σκέψη.
« Ταξίδεψέ με έρωτα στου ήλιου
τα φωτεινά μονοπάτια
που καρτερούν
το τέλειο να δώσουν
στους οδοιπόρους της αγάπης
κι εσύ θεά μου
δώσε μου το πέπλο της νύχτας
να σκεπαστώ απόψε μ` άστρα
και το κορμί μου
να πλημμυρίσει
πάθος» σελ 13-

Ελεύθερος ο στίχος κρατά ωστόσο μιαν εσωτερική αρμονία σε ένα άδηλο εκ πρώτης όψεως αλλά υπαρκτό μέτρο που βοηθά τη ποιητική ροή έτσι που να διαβάζεται άνετα και ευχάριστα αλλά το σπουδαιότερο ανακαλώντας –συναρπάζοντας θα έλεγα-σε χρόνους νεανικών-ιδανικών- ερώτων .
«Αχ έρωτα
που είσαι;
Πως αναδύεσαι
στη μέση του πελάγους;
Πως γίνεσαι νησί
πλεούμενο καράβι» -σελ 17.
Ξαναγίνεσαι νέος-νεαρός πιο σωστά-διαβάζοντας- και αναπολώντας-τον Γιώργο Μαργαρίτη στην ποιητική του έξαρση :
«Του έρωτα την άμαξα οδήγησες
σε πολιτείες μακρινές
παραβιάζοντας τα σύνορα
των κραυγαλέων ανεπιθύμητων
αρνήσεων του λογικού των άλλων». Σελ 40 Σαν άλλη Έλλη-

Βέβαια η κριτική αποτίμηση περιμένει την ποιητική συνέχεια για να δικαιωθεί ότι ο Γιώργος Μαργαρίτης θα πάρει τη θέση του στον ποιητικό κύκλο της γενιάς του.
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Mail : sindzeyan@yahoo.gr
Blog : fileas-stiv.blogspot.com