ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΚΙΔΗΣ

ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ


Πόπης Πασπαλιάρη

Ο Οκτώβρης ο «Πυανεψιών» της αρχαιότητος, μήνας της χαράς της συγκομιδής αφιερώθηκε στο πρόσωπο του Αγίου Δημητρίου και συνδέθηκε με ένα πόλεμο των δικών μας ημερών. ΄Αλήθεια, πόσο μας αφορούν οι συνήθειες και τα γεγονότα; Πόσο μας επηρεάζει κάθε τι που απορρέεται μέσα από αυτά; και κυρίως, ποια μέτρα, και ποια σταθμά χρησιμοποιούνται όταν καταγράφονται σε σελίδες που απαρτίζουν τόμους της ιστορίας; Πως εξηγείται η βία ,που καλύπτεται στις σελίδες τους, μέσα από μια λεπτομερέστατη αναφορά και με εμφανή μια πολιτική τους τοποθέτηση; Λες και μόνον από αυτήν εξαρτήθηκαν όλα; Και αγνοείται η πίστις του κάθε λαού στα πιστεύω του, και στα Σύμβολά του χάριν των οποίων και θυσιάζεται; Πόση ιστορία και πόσοι συμβολισμοί συνθέτουν τελικά την αλήθεια;
Με το έμπα του Οκτωβρη στους δικούς μας καιρούς εγκαινιάζεται μια νέα απαρχή γεγονότων που συνέβησαν πριν από εβδομήντα χρόνια. Και υποφώσκουν ακόμα μέσα στη διαδικασία της κάθε μίας ημέρας. ΄Όχι σαν μνήμες! Σαν πραγματικότητα. Στην πολιτική εικόνα. Σαν βίωμα! Τροφοδοτούν Δημόσιο Λόγο, και δημιουργούν χώρο στη σπουδή και την παρεμβατικότητα. Νευρώδη τα ιστορικά κείμενα άλλοτε. ΄Ατονα. Χαλαρά, υποτυπώδη τα σημερινά. Αυτά ιδίως στις σελίδες της Σχολικής Ιστορίας. αφορούν την κατά βούλησιν, την κατ’ επιλογήν ύλη! Γιατί όχι; Την κατά προαίρεση. Φλέγοντα θέματα, ζητήματα των ημερών του μεγάλων γεγονότων, είναι ,δεν θεωρούνται ,δυσεύρετα! Ζούμε, την εποχή της εικόνας του διαδικτύου. Και του ελεύθερου έως και αυθαίρετου ,δημοσιογραφικού ρεπορτάζ όπως και ιστορικών που αβασάνιστα γράφουν. Και οι ανακρίβειες γίνονται πιστευτές. Και η ιστορία χάνει την αλήθεια. Οι αρχαίοι ,οι πάνσοφοι Έλληνες ,άφησαν το φθέγμα «Δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξυλεύεται»! και σκέφθηκαν πριν το καταγράψουν. Υπήρχαν και τότε προκατειλημμένοι ιστορικού. Κατέγραφαν -τα ονόματα- όχι τους ήρωες! Έτσι συνέβη και με το «ασήμαντο για τις κοινωνικές αντιλήψεις προσφυγόπουλο, τον Κωνσταντίνο Α. Κουκκίδη !
Με ρίζες στην Ιωνία και μια του παραμονή στη Γαστούνη της Ηλείας. Από το έτος 1920 έως το 1928.Οι διώξεις των Ελλήνων είχαν αρχίσει από ενωρίτερα από το φρικιαστική Μικρασιατική καταστροφή. Ο Κωνσταντίνος Κουκκίδης ήταν γιός του Αναστάση και της Φωτεινής Κουκκίδη. Τον έφεραν σε ηλικία δύο μόλις ετών. Γεννήθηκε το 1918.Στη Γαστούνη τον έστειλαν οι «Υπηρεσίες Προστασίας Προσφύγων» όταν έφτασαν στην Ελλάδα κατοίκησαν σε παράπηγμα κοντά κάπου στην Εκκλησία την Καθολική. Οι ντόπιοι τους φέρθηκαν από αφιλόξενα έως σκληρά.
΄Ο Αναστάσης έφυγε να βρει δουλειά στα χωριά της Κυπαρισσίας .Πέθανε από το μικρόβιο της ελονοσίας. Τον έθαψαν στην καθολική χωρίς να είναι χώρος κοιμητηρίου. Η Φωτεινή, χτύπησε την πόρτα των Σπηλιοπουλαίων στη Γαστούνη.
Το 1928 η Μαρία Σπυλιοπούλου παντρεύτηκε με τον εγγονό του Γ. Σκουζέ στην Αθήνα. Πήρε μαζί της τη Φωτεινή και τον μικρό Κωνσταντίνο. ΄Εμειναν μαζί στο σπίτι το τότε νεοκλασικό των Σκουζέ στην οδό Δημητρέσσα 7 έως τον Απρίλη του 1941.μήνα που οι Γερμανικές φάλαγγες έμπαιναν στην Αθήνα.
Ο Κωνσταντίνος Α. Κουκκίδης τελείωσε Ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο και φοίτησε σε Νυκτερινό Γυμνάσιο και στη συνέχεια στην τότε Λογιστική ΣΧΟΛΗ ΠΑΛΜΕΡ με έξοδα της Μαρίας Σπηλιοπούλου-Σκουζέ στην Αθήνα.
Το 1941 ήταν 23 ετών. Υπηρετούσε σε Στρατιωτική Υπηρεσία στην Αθήνα, με κάποιο μέσο που διέθετε η Μαρία Σκουζέ!. Έτσι την πρώτη ημέρα που οι Γερμανοί έφθασαν στην Αθήνα έτυχε σ’ αυτόν ο κλήρος να υποστείλει την Ελληνική Σημαία από τον ιστό! Πλάι του ο Γερμανός Στρατιώτης θα ανέβαζε τη γερμανική σημαία. Και άφησε ενεούς τους Γερμανούς όταν αστραπιαία τυλίχθηκε στις πτυχές της Ελληνικής Σημαίας και πήδησε μ’ αυτήν στο κενό! Από το σημείο που και τώρα κυματίζει το Σύμβολο των Ελλήνων! Στον Ιερό Βράχο, την Ακρόπολη.
Η μητέρα του Γ. Σκουζέ ήταν αδελφή της γιαγιάς μου ,από την πλευρά της μητέρας μου, από την Αργολίδα.
Το ιστορικό το έμαθα από την ίδια τη Μαρία Σκουζέ!. το 1957 πάλι στην Αθήνα. Στον τοίχο του σαλονιού των Σκουζέδων κρεμόταν η φωτογραφία ενός χαμογελαστού έλληνα φαντάρου!. Η Μαρία, τον συνέστησε «Είναι ο Κωστής μας» και διηγήθηκε όλο το ιστορικό.
Κρατούσε κακία στους Σκουζέδες γιατί δεν την άφησαν να ενταφιάσει το ηρωικό παιδί «τον κατατρεγμένο» όπως έλεγε στην ηλειακή της διάλεκτο, «γιατί αυτοί ήσαντε άρχοντες και εκείνος πρόσφυγας» στον οικογενειακό τάφο «Τον βόλεψα κάπου κοντά και εδεκεί αναπαύτηκε»
Το 1967 το αρχοντικό της Δημητρέσσα πίσω από το ΧΙΛΤΟΝ δόθηκε για πολυκατοικία. Η Μαρία με την κουνιάδα της την Ελισάβετ φύγανε για το Παρίσι, Λίγο μετά πέθαναν και αυτές. Εμείς τότε μέναμε στην Πειραϊκή, πάνω από τα μακρά τείχη του Κώνονος. Τι έγινε το νοικοκυριό των Σκουζέδων; Δεν το ρωτήσαμε ποτέ κάπου όμως το κληροδότησαν όπως μάθαμε.
Από το 1957,ποτέ σε κανένα από τα θεαματικά αφιερώματα στο έπος του 1940 δεν άκουσα τίποτα για το όνομα του Κ. Κουκκίδη! Το είπα στο φίλο μου δημοσιογράφο Βασίλη Γαβριηλίδη του είπα όλο το ιστορικό. ΄Όπως το άκουσα. Τη μάνα του Κ. Κουκκίδη την παρέσυρε το 1943 όχημα από εκείνα που έλεγαν Γκαζοζέν στον Πειραιά , καθώς γύρναγε να βρει τον Κωνσταντίνο, με χαμένα τα λογικά της.
Το 2002,πάλι σε γιορταστικό αφιέρωμα για το ΕΠΟΣ του 1940 άκουσα έκπληκτη να γίνεται αναφορά στον Κωνσταντίνο Κουκκίδη!. ΄Όμως με την αλήθεια διαφοροποιημένη εντελώς «Δημοσιογραφική αδεία» που λένε!
Σε τέτοια αφιερώματα έως τότε, ακούονταν τα ονόματα των Μανόλη Γλέζου και Κ. Σιάντα, ποτέ του Κ. Κουκκίδη!. Στην Ελλάδα και οι όντως ιδανικοί, αυθεντικοί ήρωες σχολιάζονται ή με ένα όνομα κοινωνικής επιφάνειας ή από Ιδεολογικές τοποθετήσεις. Ο Κωνσταντίνος Κουκκίδης δεν διέθετε το πρώτο και δεν ανήκε σε πολιτικοποιημένες ομάδες. Έπειτα η Αντίστασις οργανώθηκε μετά τον ηρωικό θάνατο του! ΄Αρα δεν ανήκε στην Ε.Π.Ο.Ν! Και καθώς κατά τη Μαρία Σκουζέ «ήταν παιδί του μεροκάματου δούλευε σαν λογιστής σε τότε μεγαλομπακάλικα, φούρνους, επιχειρήσεις για να βοηθάει τη μάνα του»!Αλλά ούτε στην Ε.Ο.Ν. είχε καταταγεί!
Στο διαδίκτυο, σήμερα δεκάδες οι πληροφορίες .Καταθέσεις από λογοτέχνες και από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο. ΄Όμως επειδή ούτε η Μαρία Σκουζέ ζούσε για να αντιδράσει και να πει την αλήθεια ούτε άλλους δικούς του είχε μπήκε και αυτός και το ιστορικό του, στο αρχαίο φθέγμα «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται».Έπειτα αυτός ότι έκανε, το αποφάσισε μόνος του!...
΄Ηρθε πρόσφυγας στη Γαστούνη και πέθανε ΗΡΩΑΣ στην Ακρόπολη.
Ο Σύλλογος των εν Αθήναις Γαστουναίων «Η ΑΡΧΑΙΑ ΗΛΙΣ», ένας δραστήριος Σύλλογος με πρόεδρο τη Γαστουναία Δικηγόρο κ. Γιώτα Βασιλοπούλου-Σταθοπούλου ,σκέπτονται να τοποθετήσουν μια στήλη στην γειτονιά του, στην Καθολική, για ενθύμιο μιας αναφοράς στο όνομα του Κωνσταντίνου Κουκκίδη. Γιατί για προτομή χρειάζεται φωτογραφία αυθεντική και δεν υπάρχει!.
Κανένας, όσο τέλειος τεχνίτης να είναι στο είδος του, ας μη βρεθεί να τον πλαστογραφήσει, και να μη βρεθεί και ιστορικός που θα τον εντάξει στην ΕΠΟΝ! Αυτό θα είναι ανόσιος μνήμη! Θα είναι ασέβεια. όχι γιατί δεν έχουν συμβεί άλλοτε, αλλά γιατί ο Κωστής Κουκκίδης ήταν σεμνός, σοβαρός, συνεπής! Και η ασέβεια δεν του αξίζει, έστω και αν την γνωρίζουν λίγοι.