΄Έχουμε συνηθίσει να λέμε για τη ποινική Δικαστηριακή πρακτική ότι «άγνοια νόμου δεν συγχωρειται». Δεν είναι νοητό για τη Δικαιοσύνη ο κατηγορούμενος της όποιας ποινικής διατάξεως να επικαλεσθεί άγνοια νόμου. Οι νόμοι της πολιτείας είναι κατά τεκμήριο γνωστοί σε όλους τους πολίτες της επικράτειας.
Αυτό το τεκμήριο πηγάζει από το γεγονός ότι οι νόμοι που ψηφίζονται από το Νομοθετικό Σώμα τη Βουλή πριν από την έναρξη εφαρμογής και ισχύος τους δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και κατά τεκμήριο ο νόμος καθίσταται σ’ όλους γνωστός.
Όμως στην πράξη, πόσο γνωστοί είναι οι νόμοι; Όχι μόνο στους πολίτες που καλούνται να πειθαρχήσουν και να υποστούν τις συνέπειες για παράβασής τους , αλλά και στην Δημόσια Διοίκηση που είναι επιφορτισμένη στην καθημερινή εφαρμογή τους για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Με απόλυτη βεβαιότητα θα πούμε ότι δεν είναι διόλου τόσο γνωστοί όσο νομίζουμε.
Δεν είναι ατυχώς μόνο στη Διοίκηση άγνωστοι οι νόμοι αλλά και στους κατ’ επάγγελμα ενασχολούμενους με την εφαρμογή τους, Δικαστές και Δικηγόρους.
Οι Δικαστές για να εφαρμόσουν ένα νομοθέτημα θα πρέπει κατ’ ανάγκη, να αναζητήσουν την κατά περίπτωση διάταξη ,να ερευνήσουν τυχόν τροποποιήσεις της να μελετήσουν τα σχετικά άρθρα και εδάφια αλλά και τη σχετική με την εφαρμογή της, νομολογία των Δικαστηρίων.
Το ίδιο ισχύει και με τους ενασχολούμενους κατ΄ επάγγελμα με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών κατά την απονομή της Δικαιοσύνης, τους δικηγόρους.
Διαπιστώνουμε όλοι μας τροποποιήσεις νόμων που έγιναν ευκαιριακά και κατά τη συζήτηση άσχετων με το συγκεκριμένο νομοθέτημα νομοσχεδίων και περιλαμβάνονται σε άσχετα επίσης νομοθετήματα, πράγμα το οποίο δυσχεραίνει το έργο δικαστών και δικηγόρων.
Η πολυνομία που παρατηρείται στις μέρες μας είναι χαρακτηριστική ενδεικτικά από το έτος 1974 μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί και δημοσιευτεί χιλιάδες νόμοι.
Η καθημερινή δικαστηριακή πρακτική μας κάνει πολλές φορές να διαπιστώνουμε το ανεφάρμοστο νομοθετικών διατάξεων, κάτι που επιβάλει να γίνουν οι αναγκαίες τροποποιήσεις των ήδη υφισταμένων νομοθετημάτων. Αυτό συμβαίνει σε όλο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων όπως στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση την οικονομία κ. λ. π.
Επίσης τα τελευταία χρόνια είχαμε ένα πλήθος ανατρεπτικών διατάξεων και μεταρρυθμίσεων όπως για το Ε. Σ. Υ. τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, τους Καποδιστριακούς Δήμους το Ασφαλιστικό κ.α.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η πολυνομία επαυξάνεται από την αναγκαιότητα εναρμόνισης της νομοθεσίας μας με εκείνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν πρέπει επίσης να παραγνωρίζουμε τις πιέσεις διαφόρων κοινωνικών ομάδων αλλά και μεμονωμένων πολιτών οι οποίοι πιέζουν για τροποποιήσεις νόμων ή την ψήφιση νέων προκειμένου να επιτύχουν την ικανοποίηση συντεχνιακών και προσωπικών τους προβλημάτων. Αυτή είναι μια ακόμη αιτιολογία της πολυνομίας.
Παρατηρούμαι επίσης το φαινόμενο να ψηφίζονται νόμοι ή τροποποιήσεις νόμων με φωτογραφικό περιεχόμενο για την επίλυση ζητημάτων μεμονωμένων ατόμων ή και συγκεκριμένων συντεχνιών η ισχύς των οποίων ενίοτε είναι περιορισμένης διάρκειας και ισχύος.
Στη χώρα μας σήμερα υπάρχουν και ισχύουν 70.000 νόμοι, προεδρικά διατάγματα, βασιλικά διατάγματα ,υπουργικές αποφάσεις κ. λ. π.
Φυσικά δεν θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στην πληθώρα των ερμηνευτικών εγκυκλίων των διαφόρων Υπουργείων.
Για να αποφεύγονται οι παρερμηνείες ή να συμπληρώνονται κάποια κενά και κάποιες ασάφειες , βρίσκεται πάντα η εύκολη και γρήγορη λύση. Οι σχετικές διατάξεις λόγω του επείγοντος χαρακτήρα που δίνουν οι ενδιαφερόμενοι για νομοθετική ρύθμιση, πολλές φορές δεν έχουν επαρκώς επεξεργασθεί με αποτέλεσμα να είναι ασαφείς.
΄Έτσι φθάσαμε τα τελευταία χρόνια αυτά τα κενά και τις ασάφειες των νομοθετικών διατάξεων να τις καλύπτουν οι εγκύκλιοι υπηρεσιακών παραγόντων ή και Υπουργικές αποφάσεις, και μάλιστα πολλές φορές , χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση.
Βεβαίως την πρωτοβουλία για την κατάρτιση και ψήφιση των νόμων έχει η εκάστοτε Κυβέρνηση. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που με την πρωτοβουλία μεμονωμένων βουλευτών γίνονται νομοθετικές ρυθμίσεις.
Αυτό σημαίνει ότι υποχρέωση για κωδικοποίηση των εν ισχύει διατάξεων νόμων έχει η Κυβέρνηση.
Είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συστηματική κωδικοποίηση κατά Υπουργείο όλων των διάσπαρτων σε διάφορους νόμους, διατάξεων έτσι ώστε να συγκεντρωθούν και να επανεξετασθούν για την σκοπιμότητα της παράτασης ισχύος τους ή για την κατάργηση τους εφόσον υπάρχουν επικαλύψεις.
Αυτή η εργασία μπορεί να τύχει μιας επί πλέον επεξεργασίας από τα Υπουργεία Δικαιοσύνης Δημοσίας Διοίκησης και Αποκέντρωσης έτσι ώστε να απαλειφθούν αλληλοκαλυπτόμενες διατάξεις που επιφέρουν σύγχυση και ταλαιπωρία, στη Διοίκηση , στους πολίτες, αλλά και στους κατά κύριο λόγο ενασχολούμενους με την εφαρμογή του δικαίου.
Σήμερα με την εφαρμογή προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών και τη χρήση του λογισμικού είναι δυνατό με μια κωδικοποίηση όπως η προτεινόμενη, ο κάθε πολίτης να έχει άμεση πρόσβαση σε κάθε ισχύουσα διάταξη νόμου έτσι που η τυπική δημοσιότητα των νόμων με τη καταχώρησή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως να γίνει και ουσιαστική με την πρακτική εφαρμογή της κωδικοποίησης με τη νέα τεχνολογία.
Λεωνίδαs Γ. Μαργαρίτηs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου