ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ

Διεφθαρμένο χαρακτηρίζουμε εκείνον που έχει υποστεί ηθική κυρίως διαφθορά, ή τον ανήθικο που συμβάλλει με τον τρόπο του στη διαφθορά. Ομιλούμε για ανθρώπους διεφθαρμένους, για καθεστώτα διεφθαρμένα, για πολιτικούς διεφθαρμένους για νεολαία διεφθαρμένη . Μιλάμε για μια παγιωμένη κατάσταση σήψης.
Συνώνυμα του διεφθαρμένου είναι ο αισχρός, ο έκφυλος, ο ακόλαστος, ο αναίσχυντος.
Έχει τονισθεί κατά κόρον από όλους σχεδόν του πολιτικούς χώρους και περιλαμβάνεται στα προγράμματά τους η λήψη μέτρων κατά της διαφθοράς. ΄Όλοι μιλούν σήμερα για διεφθαρμένους πολιτικούς για διεφθαρμένους δικαστικούς, για διεφθαρμένους κληρικούς και τέλος για διεφθαρμένο κράτος.
Την περασμένη εβδομάδα έγινε πολύς λόγος για τη διαφθορά .Από τα μέσα ενημέρωσης πληροφορηθήκαμε πως κάποιος Πρωθυπουργός της χώρας σε συνομιλία του φέρεται να είπε πως κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα.
Την πληροφορία ακολούθησε εικοτολογία ,και αναζήτηση του προσώπου αλλά και ανταλλαγή βαρύτατων χαρακτηρισμών μεταξύ εκπροσώπων των κομμάτων εξουσίας για το ποίος ήταν ο πρωθυπουργός που είπε τη βαριά κουβέντα.
Το ζητούμενο αλήθεια είναι ποίος Πρωθυπουργός ξεστόμισε αυτή τη φράση; ΄Εχει αλήθεια τόσο μεγάλη σημασία το ποίος το είπε ή αν αυτό που είπε ανταποκρίνεται στα πράγματα; Είμαστε όντως λαός που τον ενδιαφέρει η επιφάνεια ο καθωσπρεπισμός και η καλή έξωθεν μαρτυρία ανεξάρτητα εάν η ουσία των πραγμάτων μας διαψεύδει και μας πληγώνει.
Κάναμε το λαό μας να τον ενδιαφέρει το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο , ο εξωραϊσμός των προσόψεων ανεξάρτητα από το περιεχόμενο , να ωραιοποιεί τα πράγματα, να τα στρογγυλεύει και να τα παρουσιάζει όπως θάθελε.
Κατ’ ευφημισμό χρησιμοποιούνται εκφράσεις όπως Εύξεινος Πόντος, Ειρηνικός ωκεανός, Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, γλυκάδι κ.α και αποφεύγονται λέξεις φορτισμένες αρνητικά και αντικαθίστανται από άλλες ανώδυνα εύηχες , άγνωστες και συμβολικές.
Βιώνουμε μια οικονομική κατοχή και μια υποτέλεια που κανένας δεν θέλει να συνειδητοποιήσει και να πιστέψει . Δεν θέλει να πιστέψει ότι η δυσμενήs αυτή θέση της χώρας είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς που κυριάρχησε στον τόπο μας. Το χρέος της χώρας ανέβαινε σταθερά χωρίς κανείς να προσπαθεί να το τιθασέψει και εκτοξεύθηκε στα ύψη την τελευταία πενταετία. Κανένας όμως δεν κάθισε να μιλήσει ανοιχτά στον Ελληνικό Λαό , να τον ενημερώσει για τους λόγους που φθάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Να ενημερώσει για το ποίος ή ποίοι υπήρξαν διαχρονικά υπαίτιοι για την υποδούλωση. Πως συνεπώς ο κάθε πολίτης θα συμμερισθεί τα περί ανάγκης εθνικής ομοψυχίας ,περί της αναγκαιότητα φορολογικής συνείδησης , να αποδεχθούμε αδιαμαρτύρητα τις μειώσεις μισθών και ημερομισθίων , τις αυξήσεις τιμών αγαθών ευρείας κατανάλωσης και τέλος να βαρυνόμαστε με πρόσθετους φόρους;
Δεν θα πρέπει να γίνει μια λογοδοσία, ένας πολιτικός-οικονομικός απολογισμός προκειμένου να ενημερωθεί ο Ελληνικός λαός για πιο λόγο θα πρέπει να περικοπούν μισθοί, συντάξεις, δώρα και επιδόματα; Δεν θα πρέπει να εντοπισθούν οι κυρίως υπεύθυνοι της χρεοκοπίας; Είναι ή όχι αποτέλεσμα της διαφθοράς αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα στην πατρίδα μας; Η ομολογία κατά το ήμισυ ότι «τα φάγαμε μαζί» δεν απαλλάσσει κανέναν και δεν συμψηφίζει ευθύνες για πράξεις και παραλήψεις. Δεν εννοώ πως ο λαός είναι ανεύθυνος . Είναι όμως ποιοτικά ,ποινικά και πολιτικά διαφορετική η ευθύνη των πολιτικών.
Το λαό κάνουν διεφθαρμένο οι πολικοί των κυβερνήσεων οι οποίοι υπό το άγχος της επανεκλογής τους αποδέχονταν και «ικανοποιούσαν» τις πλέον παράλογες ,παράνομες και παράδοξες απαιτήσεις των ψηφοφόρων τους.
Οι πολιτικοί μας υπήρξαν πάντα υπέρμαχοι του αγώνα κατά της διαφθοράς, το κατά πόσο αυτός ο αγώνας ήταν ειλικρινής ή μόνο φραστικός είναι υπόθεση που το αποτέλεσμα τους διαψεύδει.
Ο λαός για να παιδαγωγηθεί θέλει πρότυπα και όχι ξύλινες και κενού περιεχομένου κουβέντες. Θέλει παράδειγμα και αντ’ αυτού του δώσαμε τα χειρότερα πρότυπα. Απαξιώσαμε την κοινωνία και τους θεσμούς, αναδείξαμε μετριότητες που στόχος τους υπήρξε ο γρήγορος και εύκολος πλουτισμός .Νομιμοποιήσαμε το ανήθικο. Βαπτίσαμε ηθικό, ότι αποκαλούμαι νόμιμο και συμφιλιωθήκαμε με την ένοχη συνείδησή μας. Περιπαίξαμε το θεσμό της οικογένειας και θεσμοθετήσαμε ελεύθερες συμβιώσεις, ενώ προγραμματίζουμε τη θεσμοθέτηση της συμβίωσης ομοφυλοφίλων .Διδάξαμε με τη πρακτική μας πως άλλοι είναι ,πλην της έντιμης εργασίας, οι τρόποι για να προσποριζόμαστε τα προς το ζην. Τελικά όλες οι κοινωνικές πύλες ασφαλείας παρέμειναν ανοιχτές και αφύλαχτες . Η σημερινή οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της ηθικής κρίσης, που έγινε κυρίαρχη ιδεολογία. Ταΐσαμε το λαό μας με ξυλοκέρατα ευδαιμονισμού και τον αποχαυνώσαμε για να μην αντιδρά στις «ανώμαλες ορέξεις» των κερδοσκόπων.
Μα είναι δυνατόν να μας ενδιαφέρει ποιος είπε τι και όχι αν αυτό που είπε είναι πραγματικότητα, είναι ένας κοινός τόπος; Οι εκπρόσωποι του λαού σήμερα ασχολούνται με ένα από τα σκάνδαλα των τελευταίων ετών το Βατοπέδι, ενώ το μεγαλύτερο σκάνδαλο της χρεοκοπίας το αφήνουμε να σέρνεται και ο λαός μας να οδηγείτε στον αφανισμό του ανεπαισθήτως.
Αλλά εάν η πρόκληση χρεών και η χρεοκοπία ενός Κράτους δεν έχει ποινικές και άλλες επιπτώσεις και συνέπειες η χώρα θα συνεχίσει να είναι δέσμια και οι πολίτες της υποτελείς.
Ας ελπίσουμε πως ο λαός θα πάψει να είναι ναρκωμένος και ευνουχισμένος και θα αντιδράσει στα δεσμά που του χαλκεύουν τα ξένα κέντρα αποφάσεων πριν είναι αργά…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης