ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Δέχτηκες κατάστηθα

τη βροχή,

το χιόνι

τη φωτιά.

Στην πρωταυγή της νιότης σου

αψήφησες το θάνατο,

έκανες σκέπη σου

τα βουνά της Αλβανίας

και καταφυγή σου τα φαράγγια

της Χειμάρας.

Έβαλες το στήθος σου στόχο

των Ιταλών φασιστών

στο κυνήγι της Λευτεριάς.

Μάζεψες

την πίκρα της ήττας

και την έκανες αγανάκτηση.

Μάζεψες σπυρί το σπυρί

ίδιο στρουθί τ’ ουρανού

στα σταροχώραφα

να δώσεις ελπίδα στο αύριο.

Σκαρφάλωσες στις στέγες

και στων ελιών τα κλώνια

ν’ αγναντέψεις μιαν Ειρήνη

που αργοπορούσε στον ορίζοντα.

Ημέρεψες τη γη

και βλάστησαν αμπέλια

κι ελαιώνες.

Έγινες Γενάρχης,

Μύστης κι Οδηγός.

Μιλούν τα έργα των χειρών σου

σήμερα

κι ένα αύριο ανατέλλει ελπιδοφόρο.

Στα βήματά σου ιχνηλατώ,

κι’ αποθέτω φύλλα δάφνης

στο πέρασμά σου

μολπή δοξαστική κι ευχαριστήρια…

ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ

.