Γιορτάζουμε αύριο Κυριακή 31 του Οκτώβρη την καθιερωμένη ετήσια γιορτή των Πολυτέκνων. Τη γιορτή της Αγίας Πολύτεκνης Οικογένειας, των Μαρτύρων Τερεντίου και Νεονίλλης και των επτά παιδιών τους, Σάρβηλου, Νίτα, Ιέρακα, Θεοδούλου, Φωτίου, Βήλης και Ευνίκης. Γιορτάζουμε και τιμούμε την μνήμη των Αγίων Μαρτύρων, μια πραγματικά «κατ’ οίκον εκκλησία»,μια υπερπολύτεκνη οικογένεια αληθινά χριστιανική, με ψυχή, με καρδιά και το ίδιο φρόνημα. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των Χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Τότε ο Τερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε μαρτύριο. Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; O διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το πλέον σημαντικό, η Εκκλησία δεν ενισχύετε από φυγάδες αλλά από μάρτυρες. Έτσι όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφασή της και όλοι μαζί αφού ομολόγησαν το Χριστό πέθαναν με αποκεφαλισμό. Στα πρόσωπα των Αγίων αυτών Μαρτύρων οι Πολύτεκνοι με τη γιορτή τους συμβολικά προσωποποιούν και το δικό τους αγώνα. Όχι βέβαια πως σήμερα διώκονται για την πίστη τους στο Χριστό, αλλά τιμωρούνται για την πίστη τους στο θεσμό της Οικογένειας και μάλιστα της πολύτεκνης. Ο αγώνας τους για να μεγαλώσουν, να αναθρέψουν, να νουθετήσουν, να μορφώσουν και να αποκαταστήσουν επαγγελματικά και οικογενειακά τα παιδιά τους, είναι ένας αγώνας έντονος, καθημερινός, επίμοχθος ,και πολλές φορές άνισος. Ένας αγώνας μέσα από τριβόλους και παγίδες, μέσα από την αδιαφορία του κράτους και το χλευασμό της κοινωνίας , μέσα από την έλλειψη ουσιαστικών, αποτελεσματικών και προστατευτικών νομοθετικών διατάξεων από την Πολιτεία. Οι πολύτεκνοι είναι αναγκασμένοι να παρακάμπτουν εμπόδια, να κλείνουν τα αυτιά τους στις σειρήνες του ευδαιμονισμού και να αντιπαρέρχονται τους κοντόφθαλμους Κύκλωπες των όποιων ανόμων συμφερόντων. Όμως η πίστη τους στο θεσμό της Οικογένειας, η πίστη τους στην Ορθοδοξία και το Έθνος τους ενδυναμώνει και τους ισχυροποιεί για να βγουν νικητές στον άνισο αυτό αγώνα. Και πράγματι παρά τις αντιξοότητες παρά τα όποια εμπόδια, η Πολύτεκνη Οικογένεια σε πείσμα των καιρών επιτυγχάνει.
Οι Πολύτεκνοι δεν επιδιώκουν με τον αγώνα τους ειδικές ρυθμίσεις και εξαιρέσεις. Απαιτούν να αντιμετωπισθούν ισότιμα και δίκαια με τους άλλους πολίτες που είτε δεν αποκτούν οικογένεια λόγω επιλογής τους, είτε δημιουργούν οικογένεια του ενός , των δύο, των τριών παιδιών.
Οι πολύτεκνοι ζητούν την κατάργηση των διακρίσεων τόσο μεταξύ των πολιτών όσο και μεταξύ των ιδίων των πολυτέκνων.Οι ρυθμίσεις που θα γίνονται να αφορούν όλους τους πολυτέκνους.Η πατρίδα μας για να ορθοποδήσει θέλει πολλά παιδιά από πολλούς κι όχι από λίγους.
Οι πολύτεκνοι ζητούν τη δίκαιη και επί ίσοις όροις φορολόγηση τους,καθώς και την καθιέρωση ειδικού τιμολογίου για την κατανάλωση ρεύματος, ύδατος καθώς και των δημοτικών τελών και τελών κυκλοφορίας αυτοκινήτων για λόγους ισονομίας και όχι τιμωρίας όπως συμβαίνει σήμερα.
Η Α.Σ.Π.Ε. επικεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας σε ελάχιστα αιτήματα και τα προβάλει με την ευκαιρία της γιορτής μας.
Βρίσκεται πάντα και θα βρίσκεται στην πρωτοπορία των αγώνων του Πολυτεκνικού Κινήματος πιστή στο χρέος στην Πολύτεκνη Οικογένεια και στο συμφέρον του Έθνους μας, Εύχομαι με την ευκαιρία αυτή σ’ όλους τους πολυτέκνους υγεία ,προσωπική και οικογενειακή ευτυχία.
Οκτώβριος 2.010
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπρόεδρος της Α.Σ.Π.Ε.
Πρόεδρος Πολυτέκνων Ηλιδας
ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ETAΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν. Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ
Η Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος ιδρύθηκε την 1η Φεβρουαρίου του έτους 1979 από 26 συμπολίτες πνευματικούς ανθρώπους -συγγραφείς-λογοτέχνες με πρωτοβουλία των: Κώστα Τριανταφύλλου, Μανώλη Πράτσικα και Λεωνίδα Μαργαρίτη. Το καταστατικό της εγκρίθηκε με την υπ΄αρίθ.310/1979 απόφαση του Πρωτοδικείου Πατρών και καταχωρήθηκε στα βιβλία σωματείων του ιδίου πρωτοδικείου με αριθμό Μητρώου 761.
Σκοπός της Εταιρείας είναι η διάδοση της αγάπης για τη λογοτεχνία, η εξύψωση και διάδοση της λογοτεχνικής εργασίας των μελών της, η συμβολή των μελών της στην πνευματική και ηθική προαγωγή της κοινωνίας η προστασία των ηθικών και υλικών συμφερόντων τους και η μεταξύ τους αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη.
Ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας υπήρξαν οι εξής: Κώστας Τριανταφύλλου , Μανώλης Πράτσικας, Λεωνίδας Μαργαρίτης Νώντας Σακελλαρόπουλος, Γιάννης Ανδρικόπουλος, Αγγελική Παυλοπούλου, Τίμωνας Στρουθιάς, Βασίλης Αρφάνης ,Δημήτρης Κάβουρας ,Λάμπης Λούκος, Σοφία Κλήμη-Παναγιωτοπούλου, Σοφία Καλογερά-Φραγκοπούλου, Χρήστος Παπαχρήστος, Δημήτρης Πουρνάρας, Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος, Νίκος Σκληρός, Κώστας Ριζόπουλος, Διονύσιος Μιτάκης, Τάσος Ξανάλατος ,Γιώργος Τσακιράκης, Χρήστος Λάσκαρης, Κώστας Παπανικολάου, Αλέκος Μαρασλής, Τάσος Φιλιππόπουλος, Χρήστος Σαμαράς και Νίκος Λαμπέτης.
Στο Διοικητικό Συμβούλιο σήμερα συμμετέχουν οι εξής:
Πρόεδρος: Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπρόεδρος: Λεωνίδας Καρνάρος
Γεν. Γραμματέας: Μάρθα Βασκαντήρα
Ταμίας: Ντιάννα Αθανασοπούλου
Εφορος: Κωνσταντίνος Πανίτσας. Σύμβουλοι: Χρήστος Γεωργακόπουλος, Νώντας Κωνσταντακόπουλος
Γραφεία: Κανάρη 46 26222 ΠATΡΑ Τηλέφ- fax 2610 322 901
κιν.6946 405 993 e-mail:leomargaritis@gmail.com
Σκοπός της Εταιρείας είναι η διάδοση της αγάπης για τη λογοτεχνία, η εξύψωση και διάδοση της λογοτεχνικής εργασίας των μελών της, η συμβολή των μελών της στην πνευματική και ηθική προαγωγή της κοινωνίας η προστασία των ηθικών και υλικών συμφερόντων τους και η μεταξύ τους αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη.
Ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας υπήρξαν οι εξής: Κώστας Τριανταφύλλου , Μανώλης Πράτσικας, Λεωνίδας Μαργαρίτης Νώντας Σακελλαρόπουλος, Γιάννης Ανδρικόπουλος, Αγγελική Παυλοπούλου, Τίμωνας Στρουθιάς, Βασίλης Αρφάνης ,Δημήτρης Κάβουρας ,Λάμπης Λούκος, Σοφία Κλήμη-Παναγιωτοπούλου, Σοφία Καλογερά-Φραγκοπούλου, Χρήστος Παπαχρήστος, Δημήτρης Πουρνάρας, Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος, Νίκος Σκληρός, Κώστας Ριζόπουλος, Διονύσιος Μιτάκης, Τάσος Ξανάλατος ,Γιώργος Τσακιράκης, Χρήστος Λάσκαρης, Κώστας Παπανικολάου, Αλέκος Μαρασλής, Τάσος Φιλιππόπουλος, Χρήστος Σαμαράς και Νίκος Λαμπέτης.
Στο Διοικητικό Συμβούλιο σήμερα συμμετέχουν οι εξής:
Πρόεδρος: Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπρόεδρος: Λεωνίδας Καρνάρος
Γεν. Γραμματέας: Μάρθα Βασκαντήρα
Ταμίας: Ντιάννα Αθανασοπούλου
Εφορος: Κωνσταντίνος Πανίτσας. Σύμβουλοι: Χρήστος Γεωργακόπουλος, Νώντας Κωνσταντακόπουλος
Γραφεία: Κανάρη 46 26222 ΠATΡΑ Τηλέφ- fax 2610 322 901
κιν.6946 405 993 e-mail:leomargaritis@gmail.com
BΡΕΣ ΧΡΟΝΟ
Βρες το χρόνο:
-Για να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ στον πλησίον σου, είναι τόσο μικρή ημέρα για να είσαι ατομιστής.
-Για να ΕΡΓΑΣΤΕΙΣ , είναι το τίμημα της επιτυχίας.
-Για να ΣΚΕΦΤΕΙΣ, είναι η πηγή της δύναμης.
-Για να ΠΑΙΞΕΙΣ, είναι το μυστικό της αεικίνητης νεότητας.
-Για να ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ, είναι το θεμέλιο της σοφίας.
-Για να είσαι ΦΙΛΙΚΟΣ, είναι ο δρόμος της ευτυχίας.
-Για να ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΣ, ανεβάζει το όχημά σου στα άστρα.
-Για να ΓΕΛΑΣΕΙΣ, είναι η μουσική της ψυχής.
-Για να ΑΓΑΠΑΣ και να ΑΓΑΠΙΕΣΑΙ, είναι το προνόμιο των καλών.
-Για να ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ, είναι η μεγαλύτερη δύναμη πάνω στη Γη.
-Για να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ στον πλησίον σου, είναι τόσο μικρή ημέρα για να είσαι ατομιστής.
-Για να ΕΡΓΑΣΤΕΙΣ , είναι το τίμημα της επιτυχίας.
-Για να ΣΚΕΦΤΕΙΣ, είναι η πηγή της δύναμης.
-Για να ΠΑΙΞΕΙΣ, είναι το μυστικό της αεικίνητης νεότητας.
-Για να ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ, είναι το θεμέλιο της σοφίας.
-Για να είσαι ΦΙΛΙΚΟΣ, είναι ο δρόμος της ευτυχίας.
-Για να ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΣ, ανεβάζει το όχημά σου στα άστρα.
-Για να ΓΕΛΑΣΕΙΣ, είναι η μουσική της ψυχής.
-Για να ΑΓΑΠΑΣ και να ΑΓΑΠΙΕΣΑΙ, είναι το προνόμιο των καλών.
-Για να ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ, είναι η μεγαλύτερη δύναμη πάνω στη Γη.
«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα!»
Εβδομήντα χρόνια μετά…
Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες… Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες…
Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου… Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να… φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ’ αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ’ το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες… για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής.
Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ’ το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική σου αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ’ το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης. Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο.
Πεθαίνω σαν χώρα! Ακούς την κραυγή; Βλέπεις και συ το κακό που μας βρήκε; «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας…».
Πατρίδα, κατοχή και αντίσταση: κι αν οι λέξεις άδειασαν με τα χρόνια, δεν φταίνε οι λέξεις, οι ζωές μας άδειασαν! Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι. Όχι παιχνίδια με τις λέξεις! Ποιος δικαιούται να μιλάει στη γιορτή σήμερα για πατρίδα, για κατοχή και αντίσταση; Οι πατριδοκάπηλοι που κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή; Ή μήπως, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εγκατέλειπαν την πατρίδα και το λαό την ώρα της μάχης, για να επιστρέψουν κατόπιν ως εθνοσωτήρες και ελευθερωτές;
«Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης;»
Ο Άρης Βελουχιώτης, το τραγικό αυτό σύμβολο της Αντίστασης του Λαού μας, έχει κάτι να σου πει: «Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Εδώ θα παραμείνουμε, δε θα φύγει κανείς, κυνηγημένε απ’ όλους Καπετάνιε! Εδώ, να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησες! Θα μοιραστούμε αν χρειαστεί ακόμη και τη φτώχια μας, την ανάγκη, την οργή μας, μα δεν θα εγκαταλείψουμε. Γι’ αυτό…
«Τα καράβια μου καίω / δεν θα πάω πουθενά…Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ / ένα χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ από πείσμα και τρέλα θα ζω / σε τούτη τη χώρα / ώσπου να βρω νερό γιατί ανήκω εδώ.
Σταυρωμένη πατρίδα / μες στα μάτια σου είδα / της ανάστασης φως».
(Τα καράβια μου καίω, Ν. Πορτοκάλογλου)
Γιώργος Μάλφας, Θεολόγος
(malfasg@gmail.com)
Πάτρα, Οκτώβριος 2010
Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες… Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες…
Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου… Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να… φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ’ αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ’ το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες… για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής.
Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ’ το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική σου αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ’ το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης. Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο.
Πεθαίνω σαν χώρα! Ακούς την κραυγή; Βλέπεις και συ το κακό που μας βρήκε; «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας…».
Πατρίδα, κατοχή και αντίσταση: κι αν οι λέξεις άδειασαν με τα χρόνια, δεν φταίνε οι λέξεις, οι ζωές μας άδειασαν! Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι. Όχι παιχνίδια με τις λέξεις! Ποιος δικαιούται να μιλάει στη γιορτή σήμερα για πατρίδα, για κατοχή και αντίσταση; Οι πατριδοκάπηλοι που κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή; Ή μήπως, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εγκατέλειπαν την πατρίδα και το λαό την ώρα της μάχης, για να επιστρέψουν κατόπιν ως εθνοσωτήρες και ελευθερωτές;
«Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης;»
Ο Άρης Βελουχιώτης, το τραγικό αυτό σύμβολο της Αντίστασης του Λαού μας, έχει κάτι να σου πει: «Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Εδώ θα παραμείνουμε, δε θα φύγει κανείς, κυνηγημένε απ’ όλους Καπετάνιε! Εδώ, να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησες! Θα μοιραστούμε αν χρειαστεί ακόμη και τη φτώχια μας, την ανάγκη, την οργή μας, μα δεν θα εγκαταλείψουμε. Γι’ αυτό…
«Τα καράβια μου καίω / δεν θα πάω πουθενά…Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ / ένα χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ από πείσμα και τρέλα θα ζω / σε τούτη τη χώρα / ώσπου να βρω νερό γιατί ανήκω εδώ.
Σταυρωμένη πατρίδα / μες στα μάτια σου είδα / της ανάστασης φως».
(Τα καράβια μου καίω, Ν. Πορτοκάλογλου)
Γιώργος Μάλφας, Θεολόγος
(malfasg@gmail.com)
Πάτρα, Οκτώβριος 2010
ΕΛΛΑΔΑ... ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ελλάδα... Όλα εδώ ξεκίνησαν κι εδώ θα καταλήξουν!!!
Για την Ελλάδα....
Την Ελλάδα που σήμερα μιλάει για τη σωτηρία της μέσα από τα χείλη των Ελλήνων πολιτικών της.
Την Ελλάδα που είναι στο θάλαμο εντατικής με ..."μηχανική υποστήριξη" (έτσι προσπαθούν να μας πείσουν τουλάχιστον).
Την Ελλάδα που για να φτάσει τους υψηλούς στόχους της Ευρώπης, καταποντίζει στα χαμηλά υπόγεια τα παιδιά της.
Ναι! ...γι' αυτή την Ελλάδα μίλησαν όλοι οι παρακάτω.
Σε κρίση συνείδησης;
Σε αναλαμπές συνειδητοποίησης;
...ίσως!
Ίσως και να ήθελαν με τα λόγια τους να μας υπενθυμίζουν στο πέρασμα των χρόνων τη μεγάλη κληρονομιά μας! ...αυτή που προσπαθούν να σβήσουν απ' τις μνήμες μας!...
Μαρία Τρισελιώτη
Σήμερα τα Ηνωμένα Έθνη καθοδηγούνται από το όραμα της Ελλάδος, για να επικρατήσουν οι έννοιες της Πολιτείας, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. (Μπούτρος Γκάλι τ. Γεν. Γραμμ.ΟΗΕ)
Οι μεγαλειώδεις αγώνες του Ελληνικού Λαού για την Ελευθερία συνοδεύονται από τους ύμνους και τις ευχές μας. (Φρ. Ρούσβελτ, τα .Πρόεδρος ΗΠΑ)
Τα πλούσια χαρίσματα του Ελληνικού Λαού και του πολιτισμού του βοήθησαν να γίνει η Αμερική ισχυρή.(Μπιλ Κλίντον, τ. Πρόεδρος ΗΠΑ)
Εμείς στην Αγγλία γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για τον οποίο πέθανε ο Λόρδος Βύρων είναι ιερός και θα τον συνεχίσουμε.(Ουΐστον Τσώρτσιλ, τ. Πρωθυπ. Αγγλίας)
Οι Έλληνες είναι το δεξί χέρι του Θεού. (Ρώσικη παροιμία)
Έλληνα, όπου κι αν γυρίσω τη σκέψη μου, όπου κι αν στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω.(Γιόχαν Σίλερ, Γερμανός ποιητής)
Η Ευρώπη είναι θυγατέρα της Ελλάδος, κάτι που ποτέ δεν πρέπει να το ξεχνάμε. (Π. Νεχρού, τ. Πρωθυπ. Ινδίας)
Καταγόμαστε από τους Έλληνες πολιτιστικά. Οι νόμοι μας, οι επιστήμες μας, οι τέχνες μας, έχουν τις ρίζες τους στην ένδοξη Ελλάδα. (Π. Σέλλεϋ, Άγγλος Ποιητής)
Το Ελληνικό Έθνος είναι η αιώνια νεότητα, γιατί απ’ αυτό πήγασαν ο ανθρωπισμός και η συμπόνια προς τους δυστυχούντες και τους δυναστευομένους. (Φρ. Χέγκελ, Γερμανός Φιλόσοφος)
Το αλφάβητο προήλθε από την Ελλάδα. Η γλώσσα μας βρίθει ελληνικών λέξεων. Όλα τα πνευματικά δημιουργήματα οφείλονται σε αυτήν. (Γουίλ Ντιράν, Αμερικανός Ιστορικός)
Είναι ωραίο να κατάγεται κανείς από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στην ανθρωπότητα. (Βίκτωρ Ουγκώ, Γάλλος Συγγραφέας)
Γινόμαστε καθημερινά περισσότερο Έλληνες, τουλάχιστον στις αντιλήψεις. Ας ελπίσουμε πως κάποτε θα γίνουμε και κατά φύση! (Φρ. Νίτσε, Γερμανός Φιλόσοφος)
Υπερασπιστείτε την Ελλάδα γιατί σ’ αυτήν χρωστάμε τα φώτα μας, τις επιστήμες, τις τέχνες και όλες τις αρετές μας. Και μη φοβηθείτε ότι θα κλονιστεί η ισορροπία της Ευρώπης. (Φρ. Βολτέρος, Γάλλος Φιλόσοφος)
Οι Έλληνες είναι δάσκαλοί μας, τους θαυμάζω σαν άφθαρτες διάνοιες.(Γιόχαν Γκαίτε, Γερμανός Ποιητής)
Άλλοτε λέγαμε : Οι Έλληνες μάχονται σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι Ήρωες μάχονται σαν Έλληνες (28/10/1940). Αν δεν υπήρχεν η ανδρεία και η γενναιοψυχία των Ελλήνων, δεν γνωρίζομεν ποία θα ήτο η έκβασης του δευτέρου μεγάλου πολέμου. (Τσόρτσιλ)
Για την Ελλάδα....
Την Ελλάδα που σήμερα μιλάει για τη σωτηρία της μέσα από τα χείλη των Ελλήνων πολιτικών της.
Την Ελλάδα που είναι στο θάλαμο εντατικής με ..."μηχανική υποστήριξη" (έτσι προσπαθούν να μας πείσουν τουλάχιστον).
Την Ελλάδα που για να φτάσει τους υψηλούς στόχους της Ευρώπης, καταποντίζει στα χαμηλά υπόγεια τα παιδιά της.
Ναι! ...γι' αυτή την Ελλάδα μίλησαν όλοι οι παρακάτω.
Σε κρίση συνείδησης;
Σε αναλαμπές συνειδητοποίησης;
...ίσως!
Ίσως και να ήθελαν με τα λόγια τους να μας υπενθυμίζουν στο πέρασμα των χρόνων τη μεγάλη κληρονομιά μας! ...αυτή που προσπαθούν να σβήσουν απ' τις μνήμες μας!...
Μαρία Τρισελιώτη
Σήμερα τα Ηνωμένα Έθνη καθοδηγούνται από το όραμα της Ελλάδος, για να επικρατήσουν οι έννοιες της Πολιτείας, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. (Μπούτρος Γκάλι τ. Γεν. Γραμμ.ΟΗΕ)
Οι μεγαλειώδεις αγώνες του Ελληνικού Λαού για την Ελευθερία συνοδεύονται από τους ύμνους και τις ευχές μας. (Φρ. Ρούσβελτ, τα .Πρόεδρος ΗΠΑ)
Τα πλούσια χαρίσματα του Ελληνικού Λαού και του πολιτισμού του βοήθησαν να γίνει η Αμερική ισχυρή.(Μπιλ Κλίντον, τ. Πρόεδρος ΗΠΑ)
Εμείς στην Αγγλία γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για τον οποίο πέθανε ο Λόρδος Βύρων είναι ιερός και θα τον συνεχίσουμε.(Ουΐστον Τσώρτσιλ, τ. Πρωθυπ. Αγγλίας)
Οι Έλληνες είναι το δεξί χέρι του Θεού. (Ρώσικη παροιμία)
Έλληνα, όπου κι αν γυρίσω τη σκέψη μου, όπου κι αν στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω.(Γιόχαν Σίλερ, Γερμανός ποιητής)
Η Ευρώπη είναι θυγατέρα της Ελλάδος, κάτι που ποτέ δεν πρέπει να το ξεχνάμε. (Π. Νεχρού, τ. Πρωθυπ. Ινδίας)
Καταγόμαστε από τους Έλληνες πολιτιστικά. Οι νόμοι μας, οι επιστήμες μας, οι τέχνες μας, έχουν τις ρίζες τους στην ένδοξη Ελλάδα. (Π. Σέλλεϋ, Άγγλος Ποιητής)
Το Ελληνικό Έθνος είναι η αιώνια νεότητα, γιατί απ’ αυτό πήγασαν ο ανθρωπισμός και η συμπόνια προς τους δυστυχούντες και τους δυναστευομένους. (Φρ. Χέγκελ, Γερμανός Φιλόσοφος)
Το αλφάβητο προήλθε από την Ελλάδα. Η γλώσσα μας βρίθει ελληνικών λέξεων. Όλα τα πνευματικά δημιουργήματα οφείλονται σε αυτήν. (Γουίλ Ντιράν, Αμερικανός Ιστορικός)
Είναι ωραίο να κατάγεται κανείς από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στην ανθρωπότητα. (Βίκτωρ Ουγκώ, Γάλλος Συγγραφέας)
Γινόμαστε καθημερινά περισσότερο Έλληνες, τουλάχιστον στις αντιλήψεις. Ας ελπίσουμε πως κάποτε θα γίνουμε και κατά φύση! (Φρ. Νίτσε, Γερμανός Φιλόσοφος)
Υπερασπιστείτε την Ελλάδα γιατί σ’ αυτήν χρωστάμε τα φώτα μας, τις επιστήμες, τις τέχνες και όλες τις αρετές μας. Και μη φοβηθείτε ότι θα κλονιστεί η ισορροπία της Ευρώπης. (Φρ. Βολτέρος, Γάλλος Φιλόσοφος)
Οι Έλληνες είναι δάσκαλοί μας, τους θαυμάζω σαν άφθαρτες διάνοιες.(Γιόχαν Γκαίτε, Γερμανός Ποιητής)
Άλλοτε λέγαμε : Οι Έλληνες μάχονται σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι Ήρωες μάχονται σαν Έλληνες (28/10/1940). Αν δεν υπήρχεν η ανδρεία και η γενναιοψυχία των Ελλήνων, δεν γνωρίζομεν ποία θα ήτο η έκβασης του δευτέρου μεγάλου πολέμου. (Τσόρτσιλ)
OI ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε΄
O Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ ακολούθησε την ίδια φιλοτουρκική κι ανθελληνική πολιτική, που ακολούθησαν όλοι οι πριν και μετά από αυτόν πατριάρχες. Η πλέον επονείδιστη πράξη του ήταν ο αφορισμός της Επανάστασης του 1821, ο οποίος προκάλεσε μεγάλη σύγχυση και κλονισμό κι εξ αιτίας του παρʼ ολίγο να σβήσει η επαναστατική φλόγα. Ο θάνατος του Γρηγορίου δεν έχει σχέση με τη δήθεν συμμετοχή του στην Επανάσταση η έστω έγκριση της εθνεγερσίας –όπως ψευδώς προπαγανδίζεται από την ελληνοχριστιανική ιστοριογραφία, που παραποιώντας την ιστορική αλήθεια εκθειάζει τον δήθεν εθνικό ρόλο του Κλήρου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας– αλλά οφείλεται σε άλλα άσχετα γεγονότα, όπως θα δειχθεί παρακάτω.
Φανταστική απεικόνιση των ωμοτήτων εναντίον των χριστιανών, που ξέσπασαν στην Κωνσταντινούπολη μετά την κήρυξη της Επανάστασης. Τον Γρηγόριο συκοφάντησε ο μητροπολίτης Ευγένιος στο σουλτάνο, ο οποίος θεώρησε καλή ευκαιρία μέσα στο κλίμα της οχλοκρατίας να εκτελέσει τον Γρηγόριο για εκφοβισμό όμως των επαναστατών κι όχι για τις δήθεν φιλοεπαναστατικές του διαθέσεις.
Ξέσπασμα τρομοκρατίας
Τα πρώτα νέα, που έφτασαν στο σουλτάνο το Μάρτιο του 1821, ήταν, πως ο Υψηλάντης σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη Μολδαβία. Αργότερα, στις 3 Απριλίου, έφτασε στην Κωνσταντινούπολη η είδηση της κήρυξης της Επανάστασης στην Πελοπόννησο μαζί με πληροφορίες για τους πρώτους Τούρκους νεκρούς. Ο σουλτάνος εξαπέλυσε τότε αιματηρή τρομοκρατία κατά των ρωμιών της Κωνσταντινούπολης. Φανατικοί μουσουλμάνοι άρχισαν τις λεηλασίες, γκρέμισαν εκκλησίες, έκαψαν σπίτια, σκότωσαν χριστιανούς. Ο θρησκευτικός φανατισμός δημιούργησε μεγάλη έξαψη κι η κατάσταση ήταν εκρηκτική. Η κυβέρνηση έδωσε την εντολή του αποκεφαλισμού του μεγάλου δραγουμάνου Κ. Μουρούζη και των στενών συγγενών του, γιατί έφθασε στα χέρια της επιστολή, που του είχε στείλει ο Υψηλάντης. Η οθωμανική πρωτεύουσα στρατοκρατούνταν και η οχλοκρατία απλωνόταν σε όλες τις χριστιανικές συνοικίες. Λίγο έλειψε να αρχίσει γενική σφαγή των χριστιανών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα βρήκε ευκαιρία ο μητροπολίτης Πισιδίας Ευγένιος, που από καιρό φιλοδοξούσε –χωρίς επιτυχία– να γίνει πατριάρχης, να κατηγορήσει στο σουλτάνο τον Γρηγόριο Ε΄, πως ήταν δήθεν γνώστης της προετοιμασίας της Επανάστασης και δήθεν μέλος της Φιλικής Εταιρείας.
Καλογεροφαναριώτικες αλληλομηχανορραφίες, αλλαξοπατριαρχίες
Οι αλληλοσυκοφαντίες μεταξύ των ιεραρχών ήταν πολύ σύνηθες φαινόμενο την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ενώ τα ιερατικά αξιώματα είχαν γίνει αντικείμενο εμπορίας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελούνταν από μια φατρία καλογήρων, που μετέβαλαν το πατριαρχικό αξίωμα σε χρηματιστήριο αξιωμάτων. Οι «αλλαξοπατριαρχίες» έγιναν συνηθισμένο φαινόμενο, κι ο πατριαρχικός θρόνος συχνά έβγαινε σε δημοπρασία. Σε διάστημα 77 ετών (1623-1700) για παράδειγμα έγιναν 50 περίπου αλλαξοπατριαρχίες.
Ο πατριάρχης εκλεγόταν από το σουλτάνο. Βεζύρηδες και σουλτάνοι έβαζαν ως όρο απαράβατο το «όποιος δώσει τα περισσότερα, εκείνος θα γίνει πατριάρχης κι ο,τι θέλει ας είναι». Εξαγοραζόταν όχι μόνο το αξίωμα του πατριάρχη αλλά και του μητροπολίτη. Οι δωροδοκίες, οι διαβολές ακόμη και τα εγκλήματα ήταν συνήθη φαινόμενα, όπως κι οι αφορισμοί και τα συγχωροχάρτια, γιατί οι εκλεγέντες έπρεπε να πάρουν πίσω τα χρήματα, που είχαν δώσει.
Έχουν καταγραφεί διάφορα επεισόδια σχετικά με περιπτώσεις εκλογής πατριαρχών. Στα 1486 έγινε πατριάρχης ένας καλόγερος ονόματι Ραφαήλ, γνωστός για τις παραλυσίες του και ξακουστός μέθυσος. «Τοσούτον δε προσέκειτο ταις οινοφλογίαις, ώστε μη δύνασθαι στήναι εν ταις εκκλησιαστικαίς ακολουθίαις, αλλʼ ούτε εν αυτή τη πανσέπτω των Παθών εβδομάδι. Ούτε ηδύνατο κατέχειν τη χειρί την ποιμαντικήν ράβδον, ήτις εκπεσούσα της χειρός αυτού τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη συνετρίβη.» (Υψηλάντη, 26.)
Ο Γρηγόριος Ε΄ χρησιμοποι- ώντας το παρά τον σουλτάνο κύκλωμα δωροδοκιών είχε ανακηρυχθεί πατριάρχης συνολικά τρεις φορές.
Το 1476, η Μαρία, ελληνικής καταγωγής παλλακίδα του σουλτάνου Μουράτ, έβαλε σε αργυρό δίσκο 2.000 φλουριά, τα οποία έδωσε στο σουλτάνο, προκειμένου να ανακηρύξει πατριάρχη τον γνώριμό της Διονύσιο Φιλιππουπόλεως. Οι εχθροί του Διονύσιου άρχισαν αμέσως να τον διαβάλλουν, λέγοντας στο σουλτάνο, πως είναι «ερωμένος της Μαρίας, περιτετμημένος και συνουσιάζεται εις τα σουλτανικά χαρέμια... Όθεν ο Διονύσιος εν μέσω της Συνόδου διεγερθείς και τα κράσπεδα των ιματίων ανελκύσας την της σαρκός ακροβυστίαν πασίδηλον τοις παρούσι εποίησεν» (Υψηλάντη, 20-22).
Ο Γρηγόριος, συμμετέχων κανονικά σε όλο αυτό το παρασκηνιακό αλλαξοπατριαρχικό κύκλωμα είχε ανακηρυχθεί πατριάρχης κι είχε επίσης καθαιρεθεί άλλες δύο φορές στο παρελθόν. Στα διαλείμματα μεταξύ των πατριαρχιών του κατέφευγε στη μονή Ιβήρων στο Άγιο Όρος. Τα γεγονότα αυτά όμως αποσιωπούνται σκόπιμα.
Ο Ευγένιος διαβάλλει το Γρηγόριο στο σουλτάνο
Μέσα σε αυτό το σύνηθες κλίμα των συκοφαντιών, χρηματισμών και συχνών αλλαξοπατριαρχιών με εξαγριωμένο επί πλέον το σουλτάνο με τους ρωμιούς για την κήρυξη της Ἐπανάστασης βρήκε την ευκαιρία ο Ευγένιος, συνεπικουρούμενος από Φαναριώτες αντίθετους προς τον Γρηγόριο κι άσπονδους εχθρούς των Μουρούζηδων, να διαβάλει το Γρηγόριο στο σουλτάνο, ο οποίος στις 9 Απριλίου πήρε την απόφαση όχι μόνο να καθαιρέσει τον Γρηγόριο, αλλά και να τον εκτελέσει.
Έτσι την άλλη ημέρα, 10 Απριλίου - Κυριακή του Πάσχα, ο νέος δραγουμάνος Αριστάρχης πήγε στο Πατριαρχείο και παρουσία όλων των αρχιερέων και προϊσταμένων των συντεχνιών, που είχαν εν τω μεταξύ ειδοποιηθεί, διάβασε το φιρμάνι, που καθαιρούσε τον Γρηγόριο: «Επειδή ο πατριάρχης Γρηγόριος εφάνη ανάξιος του πατριαρχικού θρόνου και άπιστος προς την Πύλην και ραδιούργος, γίνεται έκπτωτος της θέσεώς του...»
Διάβασε ύστερα άλλο φιρμάνι, που πρόσταζε να εκλεγεί άμεσα νέος πατριάρχης, οπότε φυσικά εκλέχτηκε αυτός που υπέδειξε ο Αριστάρχης, κι αυτός ήταν ο Ευγένιος, ο οποίος δεν φημιζόταν για το ήθος του, καθʼ ότι αν και πατριάρχης συζούσε με γυναίκα κι είχε αποκτήσει μαζί της και παιδιά. Μία από τις πρώτες του δουλειές μετά την ενθρόνισή του ήταν η έκδοση νέων αφορισμών κατά της Επανάστασης, όπως ακριβώς είχε πράξει κι ο προκάτοχός του.
Ο Γρηγόριος εν τω μεταξύ φυλακίστηκε και το μεσημέρι της ίδιας ημέρας κρεμάστηκε στη μεσαία πύλη του Πατριαρχείου σαν συνωμότης, όπως διαλάμβανε ο «γιαφτάς», δηλαδή η καταδικαστική απόφαση. Από εκεί και πέρα οι ιστορικοί δεν συμφωνούν μεταξύ τους στην περιγραφή των γεγονότων, που ακολούθησαν το κρέμασμα του Πατριάρχη. Κάνοντας συγκερασμό των διάφορων θρύλων, κάποιοι υποστηρίζουν, ότι το πτώμα έμεινε κρεμασμένο επί τρεις ημέρες σύμφωνα με τον τουρκικό νόμο. Ύστερα ο τουρκικός όχλος το διαπόμπευσε στους δρόμους, συνεπικουρούμενος -κατά μία παράδοση- κι από Εβραίους, και τελικά ρίχτηκε στη θάλασσα. Το πτώμα όμως βγήκε στην επιφάνεια, το αναγνώρισε ένας Κεφαλλονίτης ναυτικός και το μετέφερε στην Οδησσό. Οι αρχές της Οδησσού έγραψαν στην Πετρούπολη και τέλος με επέμβαση του ονομαστού θεολόγου Κωνσταντίνου Οικονόμου εξ Οικονόμων το πτώμα τάφηκε με τιμές. Σήμερα βρίσκεται θαμμένο εντός της Μητρόπολης των Αθηνών.
Από τον αφορισμό που εξαπέλυσε ο Γρηγόριος Ε΄ στοὺς Αλ. Υψηλάντη και Μιχ. Σούτσο, οι οποίοι «παρά τα άπειρα ελέη, όσα η αέναος της ημάς τεταγμένης κραταιάς βασιλείας (του σουλτάνου) πηγή εξέχεεν», έδειξαν «απαραδειγμάτιστον θρασύτητα και αλαζονείαν».
Έχουν εκφρασθεί σοβαρές αμφιβολίες, για το αν το πτώμα που τάφηκε στην Οδησσό ήταν του Γρηγορίου κι αυτό, γιατί σύμφωνα με τον Κεφαλλονίτη ναυτικό χρειάσθηκε 33 ημέρες μέχρι να φθάσει στην Οδησσό. Αν συνυπολογισθούν και οι τρεις ημέρες, που το πτώμα ήταν κρεμασμένο, τότε στην Οδησσό πρέπει να έφτασε ένα τελείως μη αναγνωρίσιμο πτώμα σε πλήρη αποσύνθεση, το οποίο επί πλέον είχε διαπομπευθεί κι είχε μείνει αρκετά και στο νερό. Το κίνητρο του ναυτικού ήταν τα χρήματα, που ζήτησε, όταν παρέδωσε το πτώμα, γιʼ αυτό επέμενε για την ταυτότητά του. Λίγη σημασία έχει βέβαια, εάν αυτός που βρίσκεται σήμερα θαμμένος στη Μητρόπολη είναι πράγματι ο Γρηγόριος η όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι η αποκάλυψη της σχετικής με το ρόλο του Γρηγορίου στην Επανάσταση ιστορικής αλήθειας.
«Να φυλάττωμεν το πιστόν ημών του ραγιαλικίου»
Όταν ιδρύθηκε το Νεοελληνικό Κράτος, και η Επανάσταση θεωρήθηκε σαν ο μεγαλύτερος σταθμός της Νεοελληνικής Ιστορίας, ο ανώτερος Κλήρος προσπάθησε να διεκδικήσει ένα μέρος από τη δόξα και τις δάφνες των αγωνιστών και παρουσίασε το Γρηγόριο ως αρχηγέτη της Φιλικής Εταιρείας και μάρτυρα της εθνικής ιδέας.
Η ιστορική αλήθεια είναι όμως εντελώς διαφορετική. Ο Γρηγόριος ουδεμία σχέση είχε με την «ελληνική φιλοπατρία» και την «ελληνοπρέπεια», που του αποδίδουν ωρισμένοι ιστορικοί. Είχε αντιδράσει και πολύ πριν την Επανάσταση, όπως μαρτυρεί πατριαρχικό γράμμα (εγκύκλιος διαταγή), που έστειλε στους νησιώτες, να μην στασιάσουν και να μην δεχθούν τις προτάσεις της Ρωσσίας προς επανάσταση:
«Και άλλοτε δια πολλών εκκλησιαστικών ημών εγκυκλίων γραμμάτων εδηλώσαμεν προς πάντας τους ομογενείς ημών ευσεβείς... της κραταιάς και αηττήτου βασιλείας το χρέος όπου έχομεν να φυλάττωμεν το πιστόν ημών του ραγιαλικίου και να δεικνύωμεν πάντοτε λόγοις και έργοις και κατʼ εξοχήν εν τοις παρούσι καιροίς... να διατηρήσητε εαυτούς ανωτέρους πάσης διαβολής και ενέδρας των υπεναντίων και εχθρών της κραταιάς βασιλείας... δίκην σάλπιγγος επηχήσαμεν εις όλων τας ακοάς... να μην τολμήσητε καθʼοιονδήποτε τρόπον να δεχθήτε ποτέ τους υπεναντίους και εχθρούς κατά της κραταιάς βασιλείας...». Το πατριαρχικό αυτό γράμμα, που γράφτηκε τον Μάιο του 1807, υπάρχει δημοσιευμένο στο «Αρχείο της Κοινότητας Ύδρας» (τόμος 3ος, σελ. 41-45).
Ο σύγχρονος της Επανάστασης ιστορικός Σπυρ. Τρικούπης γράφει σχετικά με το Γρηγόριο: «Ο Πατριάρχης εταίρος, ο εστί συνωμότης κατά της τουρκικής εξουσίας, δεν ήτο και, όχι μόνον ουδόλως ενεθάρρυνε την ελληνικήν εθνεγερσίαν, αλλά και πάντοτε απέτρεπε τους προς ους διελέγετο φιλεπαναστάτας, θεωρών εθνοφθόρον το τοιούτον τόλμημα.»
Οι εγκύκλιοι κι οι αφορισμοί, που εξαπέλυσε ο Γρηγόριος, μαρτυρούν, ότι δεν είχε απολύτως καμμία σχέση με την Επανάσταση, ούτε άμεση ούτε έμμεση. Μόλις πληροφορήθηκε τους σκοπούς και τις ενέργειες της Φιλικής Εταιρείας, έσπευσε να αποδοκιμάσει με όλα τα μέσα που διέθετε το επαναστατικό κίνημα. Δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός, ότι πιέστηκε από τον σουλτάνο, για να εκδώσει τους αφορισμούς. Η μία από τις τρεις αφοριστικές εγκυκλίους του ήταν εμπιστευτική και απευθυνόταν προς τους μητροπολίτες μόνο (όχι τον κατώτερο Κλήρο) και εκδόθηκε χωρίς καν να την γνωρίζει ο σουλτάνος.
Ο Γρηγόριος Ε΄ επί πρώτης πατριαρχίας του, το 1798, αφόρισε το Ρήγα Φεραίο, ενώ επί τρίτης πατριαρχίας του εξέδωσε τρεις αφοριστικές εγκυκλίους, μία προς όλους τους πιστούς, μία επίσημη ανοικτή προς τους κληρικούς και μία προσωπική-εμπιστευτική προς τους μητροπολίτες. Την τρίτη εν αγνοία των τουρκικών αρχών. Για την αγιοποίησή του, η οποία έγινε 100 χρόνια μετά το θάνατό του, έφεραν σοβαρές αντιρρήσεις ακόμη κι άνθρωποι της Ἐκκλησίας.
Απαγόρευσε τα ελληνικά ονόματα
Ο τρόπος με τον οποίο έβλεπε τον Ελληνισμό και την ελληνικότητα ο Γρηγόριος Ε΄ καταφαίνεται εύλογα από την θέση του έναντι των ελληνικών ονομάτων. Το 1819 εξέδωσε εγκύκλιο, με την οποία απαγόρευε στους κληρικούς του Πατριαρχείου την ονοματοθεσία των βαπτιζομένων με ελληνικά ονόματα κι επέβαλε τη χρήση αποκλειστικώς ιουδαϊκών και χριστιανικών ονομάτων στα βαπτιζόμενα νήπια.
Η εγκύκλιος του Γρηγορίου του Ε : «Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν, λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος• όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους Ιερείς των ενοριών σας, και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, δια να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αύτη, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδέν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις το εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπʼ αυτής εορταζομένων Αγίων, δια να είναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τους μετά πίστεως.»
Αντιδράσεις ακόμη και κληρικών στην αγιοποίησή του
Πολλοί ανώτεροι κληρικοί, αλλά και ιστορικοί και λόγιοι, γνωρίζοντας τον βίο και την πολιτεία του Γρηγορίου είχαν το θάρρος να επικρίνουν τους Σπ. Λάμπρο και Αριστ. Βαλαωρίτη κυρίως, που του έπλεκαν εγκώμια. Χαρακτηριστικά παρατίθεται επιστολή του Λασκαράτου (27.2.1872), με την οποία ειρωνεύεται τον Αριστ. Βαλαωρίτη, που ανέλαβε να συντάξει και να απαγγείλει Ύμνο στο Γρηγόριο:
«Σε συγχαίρω για την Πανεπιστημονική πρόσκληση που έλαβες να προσαγορέψης τον ανδριάντα του Γρηγοράκη. Δώστου κι από μέρους μου τα γκαρδιακά χαιρετίσματά μου και πες του, πως του εύχομαι να ξακολουθάη να φανατίζη τους όχλους, όσο να τους αποχτηνώση εξ ολοκλήρου και να τους κάμη ακόμη περισσότερο απʼ ότι είναι δίποδους γαϊδάρους.» (Αρ. Βαλαωρίτη, «Βίος και Έργα», τ. Α , 539.)
Ο Μ. Γεδεών, άνθρωπος του Πατριαρχείου και πολύ συντηρητικός στις πολιτικές και κοινωνικές του ιδέες, έγραψε, τι του είπε ο μητροπολίτης Ζακύνθου Κατραμής: «Τόσα είναι τα επίμεμπτα δια την ζωήν του Γρηγορίου, ώστε να συνομολογήσωσι πάντες, ότι έπρεπεν ο Γρηγόριος Ε΄ έξω να μείνη του χορού των αγίων.» [Γεδεών, «Εφημερίδες», Αθ. 1936-1938, σελ. 446• και Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου: «Προσπάθεια αγιοποιήσεως Γρηγορίου Ε », περ. «Ελληνική Δημιουργία», έτος Ζ (1954), τ. 13ος, σελ. 356-360.]
Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, άλλοτε αρχιεπίσκοπος Αθηνών, έγραψε: «Ο πατριάρχης δεν ήτο μέλος της Φιλικής Εταιρείας, επομένως ήτο όλως αθώος της αποδοθείσης (από τον σουλτάνο) αυτώ κατηγορίας και άδικον υπέστη θάνατον.» [«Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και η μεγάλη Επανάστασις του 1821», περ. «Θεολογία», τ. ΚΑ (1950), σελ. 491.]
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
• «Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας.»
• Γ. Κορδάτου, «Η κοινωνική σημασία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821», εκδ. «Επικαιρότητα», Αθήνα 1983.
• Γ. Κορδάτου, «Η μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμοι ΙΧ και Χ, εκδ. «20ος αιώνας».
• Κ. Παπαρρηγόπουλου, «Ιστορία Ελληνικού Έθνους», τόμος Ε .
• Γ. Σκαρίμπα, «Το ʼ21 και η αλήθεια», εκδ. «Κάκτος», Αθήνα 1975.
• Μ. Γεδεών, «Πατριαρχικής ιστορίας μνημεία», Αθήνα 1922.
• Μ. Γεδεών, «Πατριαρχικοί Πίνακες», 1881.
Γιάννης Λάζαρης
Φανταστική απεικόνιση των ωμοτήτων εναντίον των χριστιανών, που ξέσπασαν στην Κωνσταντινούπολη μετά την κήρυξη της Επανάστασης. Τον Γρηγόριο συκοφάντησε ο μητροπολίτης Ευγένιος στο σουλτάνο, ο οποίος θεώρησε καλή ευκαιρία μέσα στο κλίμα της οχλοκρατίας να εκτελέσει τον Γρηγόριο για εκφοβισμό όμως των επαναστατών κι όχι για τις δήθεν φιλοεπαναστατικές του διαθέσεις.
Ξέσπασμα τρομοκρατίας
Τα πρώτα νέα, που έφτασαν στο σουλτάνο το Μάρτιο του 1821, ήταν, πως ο Υψηλάντης σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη Μολδαβία. Αργότερα, στις 3 Απριλίου, έφτασε στην Κωνσταντινούπολη η είδηση της κήρυξης της Επανάστασης στην Πελοπόννησο μαζί με πληροφορίες για τους πρώτους Τούρκους νεκρούς. Ο σουλτάνος εξαπέλυσε τότε αιματηρή τρομοκρατία κατά των ρωμιών της Κωνσταντινούπολης. Φανατικοί μουσουλμάνοι άρχισαν τις λεηλασίες, γκρέμισαν εκκλησίες, έκαψαν σπίτια, σκότωσαν χριστιανούς. Ο θρησκευτικός φανατισμός δημιούργησε μεγάλη έξαψη κι η κατάσταση ήταν εκρηκτική. Η κυβέρνηση έδωσε την εντολή του αποκεφαλισμού του μεγάλου δραγουμάνου Κ. Μουρούζη και των στενών συγγενών του, γιατί έφθασε στα χέρια της επιστολή, που του είχε στείλει ο Υψηλάντης. Η οθωμανική πρωτεύουσα στρατοκρατούνταν και η οχλοκρατία απλωνόταν σε όλες τις χριστιανικές συνοικίες. Λίγο έλειψε να αρχίσει γενική σφαγή των χριστιανών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα βρήκε ευκαιρία ο μητροπολίτης Πισιδίας Ευγένιος, που από καιρό φιλοδοξούσε –χωρίς επιτυχία– να γίνει πατριάρχης, να κατηγορήσει στο σουλτάνο τον Γρηγόριο Ε΄, πως ήταν δήθεν γνώστης της προετοιμασίας της Επανάστασης και δήθεν μέλος της Φιλικής Εταιρείας.
Καλογεροφαναριώτικες αλληλομηχανορραφίες, αλλαξοπατριαρχίες
Οι αλληλοσυκοφαντίες μεταξύ των ιεραρχών ήταν πολύ σύνηθες φαινόμενο την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ενώ τα ιερατικά αξιώματα είχαν γίνει αντικείμενο εμπορίας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελούνταν από μια φατρία καλογήρων, που μετέβαλαν το πατριαρχικό αξίωμα σε χρηματιστήριο αξιωμάτων. Οι «αλλαξοπατριαρχίες» έγιναν συνηθισμένο φαινόμενο, κι ο πατριαρχικός θρόνος συχνά έβγαινε σε δημοπρασία. Σε διάστημα 77 ετών (1623-1700) για παράδειγμα έγιναν 50 περίπου αλλαξοπατριαρχίες.
Ο πατριάρχης εκλεγόταν από το σουλτάνο. Βεζύρηδες και σουλτάνοι έβαζαν ως όρο απαράβατο το «όποιος δώσει τα περισσότερα, εκείνος θα γίνει πατριάρχης κι ο,τι θέλει ας είναι». Εξαγοραζόταν όχι μόνο το αξίωμα του πατριάρχη αλλά και του μητροπολίτη. Οι δωροδοκίες, οι διαβολές ακόμη και τα εγκλήματα ήταν συνήθη φαινόμενα, όπως κι οι αφορισμοί και τα συγχωροχάρτια, γιατί οι εκλεγέντες έπρεπε να πάρουν πίσω τα χρήματα, που είχαν δώσει.
Έχουν καταγραφεί διάφορα επεισόδια σχετικά με περιπτώσεις εκλογής πατριαρχών. Στα 1486 έγινε πατριάρχης ένας καλόγερος ονόματι Ραφαήλ, γνωστός για τις παραλυσίες του και ξακουστός μέθυσος. «Τοσούτον δε προσέκειτο ταις οινοφλογίαις, ώστε μη δύνασθαι στήναι εν ταις εκκλησιαστικαίς ακολουθίαις, αλλʼ ούτε εν αυτή τη πανσέπτω των Παθών εβδομάδι. Ούτε ηδύνατο κατέχειν τη χειρί την ποιμαντικήν ράβδον, ήτις εκπεσούσα της χειρός αυτού τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη συνετρίβη.» (Υψηλάντη, 26.)
Ο Γρηγόριος Ε΄ χρησιμοποι- ώντας το παρά τον σουλτάνο κύκλωμα δωροδοκιών είχε ανακηρυχθεί πατριάρχης συνολικά τρεις φορές.
Το 1476, η Μαρία, ελληνικής καταγωγής παλλακίδα του σουλτάνου Μουράτ, έβαλε σε αργυρό δίσκο 2.000 φλουριά, τα οποία έδωσε στο σουλτάνο, προκειμένου να ανακηρύξει πατριάρχη τον γνώριμό της Διονύσιο Φιλιππουπόλεως. Οι εχθροί του Διονύσιου άρχισαν αμέσως να τον διαβάλλουν, λέγοντας στο σουλτάνο, πως είναι «ερωμένος της Μαρίας, περιτετμημένος και συνουσιάζεται εις τα σουλτανικά χαρέμια... Όθεν ο Διονύσιος εν μέσω της Συνόδου διεγερθείς και τα κράσπεδα των ιματίων ανελκύσας την της σαρκός ακροβυστίαν πασίδηλον τοις παρούσι εποίησεν» (Υψηλάντη, 20-22).
Ο Γρηγόριος, συμμετέχων κανονικά σε όλο αυτό το παρασκηνιακό αλλαξοπατριαρχικό κύκλωμα είχε ανακηρυχθεί πατριάρχης κι είχε επίσης καθαιρεθεί άλλες δύο φορές στο παρελθόν. Στα διαλείμματα μεταξύ των πατριαρχιών του κατέφευγε στη μονή Ιβήρων στο Άγιο Όρος. Τα γεγονότα αυτά όμως αποσιωπούνται σκόπιμα.
Ο Ευγένιος διαβάλλει το Γρηγόριο στο σουλτάνο
Μέσα σε αυτό το σύνηθες κλίμα των συκοφαντιών, χρηματισμών και συχνών αλλαξοπατριαρχιών με εξαγριωμένο επί πλέον το σουλτάνο με τους ρωμιούς για την κήρυξη της Ἐπανάστασης βρήκε την ευκαιρία ο Ευγένιος, συνεπικουρούμενος από Φαναριώτες αντίθετους προς τον Γρηγόριο κι άσπονδους εχθρούς των Μουρούζηδων, να διαβάλει το Γρηγόριο στο σουλτάνο, ο οποίος στις 9 Απριλίου πήρε την απόφαση όχι μόνο να καθαιρέσει τον Γρηγόριο, αλλά και να τον εκτελέσει.
Έτσι την άλλη ημέρα, 10 Απριλίου - Κυριακή του Πάσχα, ο νέος δραγουμάνος Αριστάρχης πήγε στο Πατριαρχείο και παρουσία όλων των αρχιερέων και προϊσταμένων των συντεχνιών, που είχαν εν τω μεταξύ ειδοποιηθεί, διάβασε το φιρμάνι, που καθαιρούσε τον Γρηγόριο: «Επειδή ο πατριάρχης Γρηγόριος εφάνη ανάξιος του πατριαρχικού θρόνου και άπιστος προς την Πύλην και ραδιούργος, γίνεται έκπτωτος της θέσεώς του...»
Διάβασε ύστερα άλλο φιρμάνι, που πρόσταζε να εκλεγεί άμεσα νέος πατριάρχης, οπότε φυσικά εκλέχτηκε αυτός που υπέδειξε ο Αριστάρχης, κι αυτός ήταν ο Ευγένιος, ο οποίος δεν φημιζόταν για το ήθος του, καθʼ ότι αν και πατριάρχης συζούσε με γυναίκα κι είχε αποκτήσει μαζί της και παιδιά. Μία από τις πρώτες του δουλειές μετά την ενθρόνισή του ήταν η έκδοση νέων αφορισμών κατά της Επανάστασης, όπως ακριβώς είχε πράξει κι ο προκάτοχός του.
Ο Γρηγόριος εν τω μεταξύ φυλακίστηκε και το μεσημέρι της ίδιας ημέρας κρεμάστηκε στη μεσαία πύλη του Πατριαρχείου σαν συνωμότης, όπως διαλάμβανε ο «γιαφτάς», δηλαδή η καταδικαστική απόφαση. Από εκεί και πέρα οι ιστορικοί δεν συμφωνούν μεταξύ τους στην περιγραφή των γεγονότων, που ακολούθησαν το κρέμασμα του Πατριάρχη. Κάνοντας συγκερασμό των διάφορων θρύλων, κάποιοι υποστηρίζουν, ότι το πτώμα έμεινε κρεμασμένο επί τρεις ημέρες σύμφωνα με τον τουρκικό νόμο. Ύστερα ο τουρκικός όχλος το διαπόμπευσε στους δρόμους, συνεπικουρούμενος -κατά μία παράδοση- κι από Εβραίους, και τελικά ρίχτηκε στη θάλασσα. Το πτώμα όμως βγήκε στην επιφάνεια, το αναγνώρισε ένας Κεφαλλονίτης ναυτικός και το μετέφερε στην Οδησσό. Οι αρχές της Οδησσού έγραψαν στην Πετρούπολη και τέλος με επέμβαση του ονομαστού θεολόγου Κωνσταντίνου Οικονόμου εξ Οικονόμων το πτώμα τάφηκε με τιμές. Σήμερα βρίσκεται θαμμένο εντός της Μητρόπολης των Αθηνών.
Από τον αφορισμό που εξαπέλυσε ο Γρηγόριος Ε΄ στοὺς Αλ. Υψηλάντη και Μιχ. Σούτσο, οι οποίοι «παρά τα άπειρα ελέη, όσα η αέναος της ημάς τεταγμένης κραταιάς βασιλείας (του σουλτάνου) πηγή εξέχεεν», έδειξαν «απαραδειγμάτιστον θρασύτητα και αλαζονείαν».
Έχουν εκφρασθεί σοβαρές αμφιβολίες, για το αν το πτώμα που τάφηκε στην Οδησσό ήταν του Γρηγορίου κι αυτό, γιατί σύμφωνα με τον Κεφαλλονίτη ναυτικό χρειάσθηκε 33 ημέρες μέχρι να φθάσει στην Οδησσό. Αν συνυπολογισθούν και οι τρεις ημέρες, που το πτώμα ήταν κρεμασμένο, τότε στην Οδησσό πρέπει να έφτασε ένα τελείως μη αναγνωρίσιμο πτώμα σε πλήρη αποσύνθεση, το οποίο επί πλέον είχε διαπομπευθεί κι είχε μείνει αρκετά και στο νερό. Το κίνητρο του ναυτικού ήταν τα χρήματα, που ζήτησε, όταν παρέδωσε το πτώμα, γιʼ αυτό επέμενε για την ταυτότητά του. Λίγη σημασία έχει βέβαια, εάν αυτός που βρίσκεται σήμερα θαμμένος στη Μητρόπολη είναι πράγματι ο Γρηγόριος η όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι η αποκάλυψη της σχετικής με το ρόλο του Γρηγορίου στην Επανάσταση ιστορικής αλήθειας.
«Να φυλάττωμεν το πιστόν ημών του ραγιαλικίου»
Όταν ιδρύθηκε το Νεοελληνικό Κράτος, και η Επανάσταση θεωρήθηκε σαν ο μεγαλύτερος σταθμός της Νεοελληνικής Ιστορίας, ο ανώτερος Κλήρος προσπάθησε να διεκδικήσει ένα μέρος από τη δόξα και τις δάφνες των αγωνιστών και παρουσίασε το Γρηγόριο ως αρχηγέτη της Φιλικής Εταιρείας και μάρτυρα της εθνικής ιδέας.
Η ιστορική αλήθεια είναι όμως εντελώς διαφορετική. Ο Γρηγόριος ουδεμία σχέση είχε με την «ελληνική φιλοπατρία» και την «ελληνοπρέπεια», που του αποδίδουν ωρισμένοι ιστορικοί. Είχε αντιδράσει και πολύ πριν την Επανάσταση, όπως μαρτυρεί πατριαρχικό γράμμα (εγκύκλιος διαταγή), που έστειλε στους νησιώτες, να μην στασιάσουν και να μην δεχθούν τις προτάσεις της Ρωσσίας προς επανάσταση:
«Και άλλοτε δια πολλών εκκλησιαστικών ημών εγκυκλίων γραμμάτων εδηλώσαμεν προς πάντας τους ομογενείς ημών ευσεβείς... της κραταιάς και αηττήτου βασιλείας το χρέος όπου έχομεν να φυλάττωμεν το πιστόν ημών του ραγιαλικίου και να δεικνύωμεν πάντοτε λόγοις και έργοις και κατʼ εξοχήν εν τοις παρούσι καιροίς... να διατηρήσητε εαυτούς ανωτέρους πάσης διαβολής και ενέδρας των υπεναντίων και εχθρών της κραταιάς βασιλείας... δίκην σάλπιγγος επηχήσαμεν εις όλων τας ακοάς... να μην τολμήσητε καθʼοιονδήποτε τρόπον να δεχθήτε ποτέ τους υπεναντίους και εχθρούς κατά της κραταιάς βασιλείας...». Το πατριαρχικό αυτό γράμμα, που γράφτηκε τον Μάιο του 1807, υπάρχει δημοσιευμένο στο «Αρχείο της Κοινότητας Ύδρας» (τόμος 3ος, σελ. 41-45).
Ο σύγχρονος της Επανάστασης ιστορικός Σπυρ. Τρικούπης γράφει σχετικά με το Γρηγόριο: «Ο Πατριάρχης εταίρος, ο εστί συνωμότης κατά της τουρκικής εξουσίας, δεν ήτο και, όχι μόνον ουδόλως ενεθάρρυνε την ελληνικήν εθνεγερσίαν, αλλά και πάντοτε απέτρεπε τους προς ους διελέγετο φιλεπαναστάτας, θεωρών εθνοφθόρον το τοιούτον τόλμημα.»
Οι εγκύκλιοι κι οι αφορισμοί, που εξαπέλυσε ο Γρηγόριος, μαρτυρούν, ότι δεν είχε απολύτως καμμία σχέση με την Επανάσταση, ούτε άμεση ούτε έμμεση. Μόλις πληροφορήθηκε τους σκοπούς και τις ενέργειες της Φιλικής Εταιρείας, έσπευσε να αποδοκιμάσει με όλα τα μέσα που διέθετε το επαναστατικό κίνημα. Δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός, ότι πιέστηκε από τον σουλτάνο, για να εκδώσει τους αφορισμούς. Η μία από τις τρεις αφοριστικές εγκυκλίους του ήταν εμπιστευτική και απευθυνόταν προς τους μητροπολίτες μόνο (όχι τον κατώτερο Κλήρο) και εκδόθηκε χωρίς καν να την γνωρίζει ο σουλτάνος.
Ο Γρηγόριος Ε΄ επί πρώτης πατριαρχίας του, το 1798, αφόρισε το Ρήγα Φεραίο, ενώ επί τρίτης πατριαρχίας του εξέδωσε τρεις αφοριστικές εγκυκλίους, μία προς όλους τους πιστούς, μία επίσημη ανοικτή προς τους κληρικούς και μία προσωπική-εμπιστευτική προς τους μητροπολίτες. Την τρίτη εν αγνοία των τουρκικών αρχών. Για την αγιοποίησή του, η οποία έγινε 100 χρόνια μετά το θάνατό του, έφεραν σοβαρές αντιρρήσεις ακόμη κι άνθρωποι της Ἐκκλησίας.
Απαγόρευσε τα ελληνικά ονόματα
Ο τρόπος με τον οποίο έβλεπε τον Ελληνισμό και την ελληνικότητα ο Γρηγόριος Ε΄ καταφαίνεται εύλογα από την θέση του έναντι των ελληνικών ονομάτων. Το 1819 εξέδωσε εγκύκλιο, με την οποία απαγόρευε στους κληρικούς του Πατριαρχείου την ονοματοθεσία των βαπτιζομένων με ελληνικά ονόματα κι επέβαλε τη χρήση αποκλειστικώς ιουδαϊκών και χριστιανικών ονομάτων στα βαπτιζόμενα νήπια.
Η εγκύκλιος του Γρηγορίου του Ε : «Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν, λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος• όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους Ιερείς των ενοριών σας, και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, δια να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αύτη, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδέν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις το εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπʼ αυτής εορταζομένων Αγίων, δια να είναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τους μετά πίστεως.»
Αντιδράσεις ακόμη και κληρικών στην αγιοποίησή του
Πολλοί ανώτεροι κληρικοί, αλλά και ιστορικοί και λόγιοι, γνωρίζοντας τον βίο και την πολιτεία του Γρηγορίου είχαν το θάρρος να επικρίνουν τους Σπ. Λάμπρο και Αριστ. Βαλαωρίτη κυρίως, που του έπλεκαν εγκώμια. Χαρακτηριστικά παρατίθεται επιστολή του Λασκαράτου (27.2.1872), με την οποία ειρωνεύεται τον Αριστ. Βαλαωρίτη, που ανέλαβε να συντάξει και να απαγγείλει Ύμνο στο Γρηγόριο:
«Σε συγχαίρω για την Πανεπιστημονική πρόσκληση που έλαβες να προσαγορέψης τον ανδριάντα του Γρηγοράκη. Δώστου κι από μέρους μου τα γκαρδιακά χαιρετίσματά μου και πες του, πως του εύχομαι να ξακολουθάη να φανατίζη τους όχλους, όσο να τους αποχτηνώση εξ ολοκλήρου και να τους κάμη ακόμη περισσότερο απʼ ότι είναι δίποδους γαϊδάρους.» (Αρ. Βαλαωρίτη, «Βίος και Έργα», τ. Α , 539.)
Ο Μ. Γεδεών, άνθρωπος του Πατριαρχείου και πολύ συντηρητικός στις πολιτικές και κοινωνικές του ιδέες, έγραψε, τι του είπε ο μητροπολίτης Ζακύνθου Κατραμής: «Τόσα είναι τα επίμεμπτα δια την ζωήν του Γρηγορίου, ώστε να συνομολογήσωσι πάντες, ότι έπρεπεν ο Γρηγόριος Ε΄ έξω να μείνη του χορού των αγίων.» [Γεδεών, «Εφημερίδες», Αθ. 1936-1938, σελ. 446• και Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου: «Προσπάθεια αγιοποιήσεως Γρηγορίου Ε », περ. «Ελληνική Δημιουργία», έτος Ζ (1954), τ. 13ος, σελ. 356-360.]
Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, άλλοτε αρχιεπίσκοπος Αθηνών, έγραψε: «Ο πατριάρχης δεν ήτο μέλος της Φιλικής Εταιρείας, επομένως ήτο όλως αθώος της αποδοθείσης (από τον σουλτάνο) αυτώ κατηγορίας και άδικον υπέστη θάνατον.» [«Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και η μεγάλη Επανάστασις του 1821», περ. «Θεολογία», τ. ΚΑ (1950), σελ. 491.]
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
• «Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας.»
• Γ. Κορδάτου, «Η κοινωνική σημασία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821», εκδ. «Επικαιρότητα», Αθήνα 1983.
• Γ. Κορδάτου, «Η μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμοι ΙΧ και Χ, εκδ. «20ος αιώνας».
• Κ. Παπαρρηγόπουλου, «Ιστορία Ελληνικού Έθνους», τόμος Ε .
• Γ. Σκαρίμπα, «Το ʼ21 και η αλήθεια», εκδ. «Κάκτος», Αθήνα 1975.
• Μ. Γεδεών, «Πατριαρχικής ιστορίας μνημεία», Αθήνα 1922.
• Μ. Γεδεών, «Πατριαρχικοί Πίνακες», 1881.
Γιάννης Λάζαρης
ΕΛΛΗΝΙΔΑ- ΕΛΛΗΝΑ ΞΥΠΝΑ
Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε εθνικιστή όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. Όταν κάθε λέξη που αρχίζει από -Εθν. και -Ελλ. έγινε ο δαίμονας που θα μας στερούσε τον "εκσυγχρονισμό".
Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε ρατσιστή; Σε λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανήκει στους τραπεζίτες και τ' αφεντικά τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.
Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβαθμίσανε σε "εκπαίδευση"; Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3,60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτι του Χριστοφοράκου.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου, με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.
Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς για επενδύσεις. Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας περιουσίες με αέρα;
Κατάλαβες τώρα γιατί επιθυμούν τόσο την "ελεύθερη αγορά"; Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα SUPPER MARKET της Γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους κανόνες διατροφής.
Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία τους κι εμάς δυστυχισμένους.
Κατάλαβες τώρα ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου; Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στο κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της Ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;
Κατάλαβες τώρα γιατί την Εθνική σου Οδό της αλλάζουν ονοματάκι; Θέλεις 20ευρώ για να πας από Αθήνα - Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε "όμορφο' που παριστάνει τον εργολάβο.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεθέασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα" με ειδικότητα στον αέρα τον κοπανιστό.
Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κομματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόπιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις "άγιες οικογένειες" του τόπου.
Δεν θα βρείτε κανέναν από τους λαμπρούς έλληνες διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ' έξω δεν περνάνε για να μη λερωθούν.
Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά; ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη.
Κάνουν αδύνατες ακόμα και τις γεννήσεις νέων παιδιών. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες και οι γιαγιάδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται.
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και το ξέρουν.
Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ.
Θυμηθείτε το, κάνουν μια νέα μορφή γενοκτονίας και το ξέρουν πάρα πολύ καλά....
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;
ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΞΙΕ,
ΚΕΝΤΡΩΕ,
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗ,
ΔΗΜΟΚΡΆΤΗ,
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ,
ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΑ
ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ, ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΚΥΡΟΥ!…
Για την αντιγραφή Λ. Γ. Μαργαρίτης
Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε ρατσιστή; Σε λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανήκει στους τραπεζίτες και τ' αφεντικά τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.
Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβαθμίσανε σε "εκπαίδευση"; Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3,60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτι του Χριστοφοράκου.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου, με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.
Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς για επενδύσεις. Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας περιουσίες με αέρα;
Κατάλαβες τώρα γιατί επιθυμούν τόσο την "ελεύθερη αγορά"; Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα SUPPER MARKET της Γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους κανόνες διατροφής.
Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία τους κι εμάς δυστυχισμένους.
Κατάλαβες τώρα ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου; Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στο κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της Ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;
Κατάλαβες τώρα γιατί την Εθνική σου Οδό της αλλάζουν ονοματάκι; Θέλεις 20ευρώ για να πας από Αθήνα - Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε "όμορφο' που παριστάνει τον εργολάβο.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεθέασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα" με ειδικότητα στον αέρα τον κοπανιστό.
Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κομματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόπιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις "άγιες οικογένειες" του τόπου.
Δεν θα βρείτε κανέναν από τους λαμπρούς έλληνες διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ' έξω δεν περνάνε για να μη λερωθούν.
Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά; ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη.
Κάνουν αδύνατες ακόμα και τις γεννήσεις νέων παιδιών. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες και οι γιαγιάδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται.
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και το ξέρουν.
Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ.
Θυμηθείτε το, κάνουν μια νέα μορφή γενοκτονίας και το ξέρουν πάρα πολύ καλά....
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;
ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΞΙΕ,
ΚΕΝΤΡΩΕ,
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗ,
ΔΗΜΟΚΡΆΤΗ,
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ,
ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΑ
ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ, ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΚΥΡΟΥ!…
Για την αντιγραφή Λ. Γ. Μαργαρίτης
BIΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ
-
Γιώργου .Λ. Μαργαρίτη:“ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ”
Ποίηση Πάτρα 2010
Τριάντα ποιήματα γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο,( έκδοση 2010), αποτελούν την πρώτη δημόσια και ενδιαφέρουσα ποιητική παρουσία του Γιώργου .Λ. Μαργαρίτη που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό θυμίζοντας μας την ξεχασμένη από καιρό νιότη μας –αυτή που η νέα γενιά θητεύει όπως κι εμείς κάποτε-στους ερωτικούς ουρανούς μέσα από ρομαντικές ,ονειρικές εξάρσεις που απογειώνουν, ερμηνεύοντας κατά τον πιο απόλυτο τρόπο το διαχρονικά αναπαλλοτρίωτο «…ανίκατε μάχαν…» και μεταφέροντας συνειρμικά τον αναγνώστη στο αρχαίο χορικό του Σοφοκλή, σε μια ολότελα διαφορετική, προσωπική έκφραση, του Μαργαρίτη:
«Έρωτα ατίθασε/ανέμελε κι ελευθέριε/αιχμαλωτίζεις τις ψυχές/που ψάχνουν/το χαμένο μισό τους /και τυφλώνεις /με τα βέλη σου/τα μάτια/των άλλων όντων –Σελ.38
Τονίζω το δημόσια παρουσία, γιατί η προσεγμένη ποιητική έκφραση –ιδιαίτερα στην αισθητική του ήχου των λεκτικών συζεύξεων-προϋποθέτει μια θητεία στον ποιητικό λόγο –είτε σαν ανάγνωση είτε σαν γραφή -άσχετα αν αυτή δεν έχει παρουσιαστεί στο ευρύτερο κοινό .(Ας μη ξεχνάμε πόσα συρτάρια έχουμε γεμίσει όλοι με ποιήματα ή διηγήματα πριν εμφανιστούμε δημόσια) έτσι ώστε να μη μπορεί πλέον να μιλήσει κανείς για πρωτολειακή ποίηση αλλά για μια παρουσία η οποία έχει ήδη αρχίσει την οδοιπορία της προς την ωριμότητα!
Προσωπικός ο τόνος ,αποτελεί ένα λυρικό ξέσπασμα, μια εκ βαθέων κραυγή:
« τύλιξες τα όνειρα με τα μαλλιά σου
κι έγινες ήλιος
που ζεσταίνει την καρδιά μου»-σελ 21-
που δοξολογεί τον έρωτα μ’ ένα γλωσσικό θησαυρό, προσεκτικά επιλεγμένων ποιητικών εκφράσεων σηματοδοτώντας μια βαθύτατα αισθηματική φύση ικανή να μετουσιώσει τη σαρκική ένωση σε πνευματική μέθεξη του γήινου με το θείο.
Eξουσιαστική η παρουσία της σαρκικής συνεύρεσης, η οποία αποκτά είτε σαν επιθυμία είτε σαν πραγμάτωση - μια ιδανική μορφή ερωτικής τελετουργίας μακριά από κάθε χαμηλόθωρη σκέψη.
« Ταξίδεψέ με έρωτα στου ήλιου
τα φωτεινά μονοπάτια
που καρτερούν
το τέλειο να δώσουν
στους οδοιπόρους της αγάπης
κι εσύ θεά μου
δώσε μου το πέπλο της νύχτας
να σκεπαστώ απόψε μ` άστρα
και το κορμί μου
να πλημμυρίσει
πάθος» σελ 13-
Ελεύθερος ο στίχος κρατά ωστόσο μιαν εσωτερική αρμονία σε ένα άδηλο εκ πρώτης όψεως αλλά υπαρκτό μέτρο που βοηθά τη ποιητική ροή έτσι που να διαβάζεται άνετα και ευχάριστα αλλά το σπουδαιότερο ανακαλώντας –συναρπάζοντας θα έλεγα-σε χρόνους νεανικών-ιδανικών- ερώτων .
«Αχ έρωτα
που είσαι;
Πως αναδύεσαι
στη μέση του πελάγους;
Πως γίνεσαι νησί
πλεούμενο καράβι» -σελ 17.
Ξαναγίνεσαι νέος-νεαρός πιο σωστά-διαβάζοντας- και αναπολώντας-τον Γιώργο Μαργαρίτη στην ποιητική του έξαρση :
«Του έρωτα την άμαξα οδήγησες
σε πολιτείες μακρινές
παραβιάζοντας τα σύνορα
των κραυγαλέων ανεπιθύμητων
αρνήσεων του λογικού των άλλων». Σελ 40 Σαν άλλη Έλλη-
Βέβαια η κριτική αποτίμηση περιμένει την ποιητική συνέχεια για να δικαιωθεί ότι ο Γιώργος Μαργαρίτης θα πάρει τη θέση του στον ποιητικό κύκλο της γενιάς του.
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Mail : sindzeyan@yahoo.gr
Blog : fileas-stiv.blogspot.com
Γιώργου .Λ. Μαργαρίτη:“ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ”
Ποίηση Πάτρα 2010
Τριάντα ποιήματα γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο,( έκδοση 2010), αποτελούν την πρώτη δημόσια και ενδιαφέρουσα ποιητική παρουσία του Γιώργου .Λ. Μαργαρίτη που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό θυμίζοντας μας την ξεχασμένη από καιρό νιότη μας –αυτή που η νέα γενιά θητεύει όπως κι εμείς κάποτε-στους ερωτικούς ουρανούς μέσα από ρομαντικές ,ονειρικές εξάρσεις που απογειώνουν, ερμηνεύοντας κατά τον πιο απόλυτο τρόπο το διαχρονικά αναπαλλοτρίωτο «…ανίκατε μάχαν…» και μεταφέροντας συνειρμικά τον αναγνώστη στο αρχαίο χορικό του Σοφοκλή, σε μια ολότελα διαφορετική, προσωπική έκφραση, του Μαργαρίτη:
«Έρωτα ατίθασε/ανέμελε κι ελευθέριε/αιχμαλωτίζεις τις ψυχές/που ψάχνουν/το χαμένο μισό τους /και τυφλώνεις /με τα βέλη σου/τα μάτια/των άλλων όντων –Σελ.38
Τονίζω το δημόσια παρουσία, γιατί η προσεγμένη ποιητική έκφραση –ιδιαίτερα στην αισθητική του ήχου των λεκτικών συζεύξεων-προϋποθέτει μια θητεία στον ποιητικό λόγο –είτε σαν ανάγνωση είτε σαν γραφή -άσχετα αν αυτή δεν έχει παρουσιαστεί στο ευρύτερο κοινό .(Ας μη ξεχνάμε πόσα συρτάρια έχουμε γεμίσει όλοι με ποιήματα ή διηγήματα πριν εμφανιστούμε δημόσια) έτσι ώστε να μη μπορεί πλέον να μιλήσει κανείς για πρωτολειακή ποίηση αλλά για μια παρουσία η οποία έχει ήδη αρχίσει την οδοιπορία της προς την ωριμότητα!
Προσωπικός ο τόνος ,αποτελεί ένα λυρικό ξέσπασμα, μια εκ βαθέων κραυγή:
« τύλιξες τα όνειρα με τα μαλλιά σου
κι έγινες ήλιος
που ζεσταίνει την καρδιά μου»-σελ 21-
που δοξολογεί τον έρωτα μ’ ένα γλωσσικό θησαυρό, προσεκτικά επιλεγμένων ποιητικών εκφράσεων σηματοδοτώντας μια βαθύτατα αισθηματική φύση ικανή να μετουσιώσει τη σαρκική ένωση σε πνευματική μέθεξη του γήινου με το θείο.
Eξουσιαστική η παρουσία της σαρκικής συνεύρεσης, η οποία αποκτά είτε σαν επιθυμία είτε σαν πραγμάτωση - μια ιδανική μορφή ερωτικής τελετουργίας μακριά από κάθε χαμηλόθωρη σκέψη.
« Ταξίδεψέ με έρωτα στου ήλιου
τα φωτεινά μονοπάτια
που καρτερούν
το τέλειο να δώσουν
στους οδοιπόρους της αγάπης
κι εσύ θεά μου
δώσε μου το πέπλο της νύχτας
να σκεπαστώ απόψε μ` άστρα
και το κορμί μου
να πλημμυρίσει
πάθος» σελ 13-
Ελεύθερος ο στίχος κρατά ωστόσο μιαν εσωτερική αρμονία σε ένα άδηλο εκ πρώτης όψεως αλλά υπαρκτό μέτρο που βοηθά τη ποιητική ροή έτσι που να διαβάζεται άνετα και ευχάριστα αλλά το σπουδαιότερο ανακαλώντας –συναρπάζοντας θα έλεγα-σε χρόνους νεανικών-ιδανικών- ερώτων .
«Αχ έρωτα
που είσαι;
Πως αναδύεσαι
στη μέση του πελάγους;
Πως γίνεσαι νησί
πλεούμενο καράβι» -σελ 17.
Ξαναγίνεσαι νέος-νεαρός πιο σωστά-διαβάζοντας- και αναπολώντας-τον Γιώργο Μαργαρίτη στην ποιητική του έξαρση :
«Του έρωτα την άμαξα οδήγησες
σε πολιτείες μακρινές
παραβιάζοντας τα σύνορα
των κραυγαλέων ανεπιθύμητων
αρνήσεων του λογικού των άλλων». Σελ 40 Σαν άλλη Έλλη-
Βέβαια η κριτική αποτίμηση περιμένει την ποιητική συνέχεια για να δικαιωθεί ότι ο Γιώργος Μαργαρίτης θα πάρει τη θέση του στον ποιητικό κύκλο της γενιάς του.
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Mail : sindzeyan@yahoo.gr
Blog : fileas-stiv.blogspot.com
ΕΛΛΗΝΙΔΑ- ΕΛΛΗΝΑ ΞΥΠΝΑ
Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε εθνικιστή όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. Όταν κάθε λέξη που αρχίζει από -Εθν. και -Ελλ. έγινε ο δαίμονας που θα μας στερούσε τον "εκσυγχρονισμό".
Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε ρατσιστή; Σε λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανήκει στους τραπεζίτες και τ' αφεντικά τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.
Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβαθμίσανε σε "εκπαίδευση"; Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3,60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτι του Χριστοφοράκου.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου, με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.
Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς για επενδύσεις. Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας περιουσίες με αέρα;
Κατάλαβες τώρα γιατί επιθυμούν τόσο την "ελεύθερη αγορά"; Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα SUPPER MARKET της Γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους κανόνες διατροφής.
Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία τους κι εμάς δυστυχισμένους.
Κατάλαβες τώρα ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου; Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στο κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της Ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;
Κατάλαβες τώρα γιατί την Εθνική σου Οδό της αλλάζουν ονοματάκι; Θέλεις 20ευρώ για να πας από Αθήνα - Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε "όμορφο' που παριστάνει τον εργολάβο.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεθέασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα" με ειδικότητα στον αέρα τον κοπανιστό.
Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κομματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόπιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις "άγιες οικογένειες" του τόπου.
Δεν θα βρείτε κανέναν από τους λαμπρούς έλληνες διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ' έξω δεν περνάνε για να μη λερωθούν.
Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά; ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη.
Κάνουν αδύνατες ακόμα και τις γεννήσεις νέων παιδιών. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες και οι γιαγιάδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται.
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και το ξέρουν.
Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ.
Θυμηθείτε το, κάνουν μια νέα μορφή γενοκτονίας και το ξέρουν πάρα πολύ καλά....
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;
ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΞΙΕ,
ΚΕΝΤΡΩΕ,
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗ,
ΔΗΜΟΚΡΆΤΗ,
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ,
ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΑ,
ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ, ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΚΥΡΟΥ!…
Για την αντιγραφή Λ.Γ.Μαργαρίτης
Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε ρατσιστή; Σε λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανήκει στους τραπεζίτες και τ' αφεντικά τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.
Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβαθμίσανε σε "εκπαίδευση"; Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3,60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτι του Χριστοφοράκου.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου, με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.
Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς για επενδύσεις. Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας περιουσίες με αέρα;
Κατάλαβες τώρα γιατί επιθυμούν τόσο την "ελεύθερη αγορά"; Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα SUPPER MARKET της Γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους κανόνες διατροφής.
Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία τους κι εμάς δυστυχισμένους.
Κατάλαβες τώρα ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου; Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στο κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της Ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;
Κατάλαβες τώρα γιατί την Εθνική σου Οδό της αλλάζουν ονοματάκι; Θέλεις 20ευρώ για να πας από Αθήνα - Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε "όμορφο' που παριστάνει τον εργολάβο.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεθέασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα" με ειδικότητα στον αέρα τον κοπανιστό.
Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κομματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόπιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις "άγιες οικογένειες" του τόπου.
Δεν θα βρείτε κανέναν από τους λαμπρούς έλληνες διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ' έξω δεν περνάνε για να μη λερωθούν.
Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά; ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη.
Κάνουν αδύνατες ακόμα και τις γεννήσεις νέων παιδιών. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες και οι γιαγιάδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται.
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και το ξέρουν.
Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ.
Θυμηθείτε το, κάνουν μια νέα μορφή γενοκτονίας και το ξέρουν πάρα πολύ καλά....
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;
ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΞΙΕ,
ΚΕΝΤΡΩΕ,
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗ,
ΔΗΜΟΚΡΆΤΗ,
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ,
ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΑ,
ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ, ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΚΥΡΟΥ!…
Για την αντιγραφή Λ.Γ.Μαργαρίτης
ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
Δέχτηκες κατάστηθα
τη βροχή,
το χιόνι
τη φωτιά.
Στην πρωταυγή της νιότης σου
αψήφησες το θάνατο,
έκανες σκέπη σου
τα βουνά της Αλβανίας
και καταφυγή σου τα φαράγγια
της Χειμάρας.
Έβαλες το στήθος σου στόχο
των Ιταλών φασιστών
στο κυνήγι της Λευτεριάς.
Μάζεψες
την πίκρα της ήττας
και την έκανες αγανάκτηση.
Μάζεψες σπυρί το σπυρί
ίδιο στρουθί τ’ ουρανού
στα σταροχώραφα
να δώσεις ελπίδα στο αύριο.
Σκαρφάλωσες στις στέγες
και στων ελιών τα κλώνια
ν’ αγναντέψεις μιαν Ειρήνη
που αργοπορούσε στον ορίζοντα.
Ημέρεψες τη γη
και βλάστησαν αμπέλια
κι ελαιώνες.
Έγινες Γενάρχης,
Μύστης κι Οδηγός.
Μιλούν τα έργα των χειρών σου
σήμερα
κι ένα αύριο ανατέλλει ελπιδοφόρο.
Στα βήματά σου ιχνηλατώ,
κι’ αποθέτω φύλλα δάφνης
στο πέρασμά σου
μολπή δοξαστική κι ευχαριστήρια…
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
.
τη βροχή,
το χιόνι
τη φωτιά.
Στην πρωταυγή της νιότης σου
αψήφησες το θάνατο,
έκανες σκέπη σου
τα βουνά της Αλβανίας
και καταφυγή σου τα φαράγγια
της Χειμάρας.
Έβαλες το στήθος σου στόχο
των Ιταλών φασιστών
στο κυνήγι της Λευτεριάς.
Μάζεψες
την πίκρα της ήττας
και την έκανες αγανάκτηση.
Μάζεψες σπυρί το σπυρί
ίδιο στρουθί τ’ ουρανού
στα σταροχώραφα
να δώσεις ελπίδα στο αύριο.
Σκαρφάλωσες στις στέγες
και στων ελιών τα κλώνια
ν’ αγναντέψεις μιαν Ειρήνη
που αργοπορούσε στον ορίζοντα.
Ημέρεψες τη γη
και βλάστησαν αμπέλια
κι ελαιώνες.
Έγινες Γενάρχης,
Μύστης κι Οδηγός.
Μιλούν τα έργα των χειρών σου
σήμερα
κι ένα αύριο ανατέλλει ελπιδοφόρο.
Στα βήματά σου ιχνηλατώ,
κι’ αποθέτω φύλλα δάφνης
στο πέρασμά σου
μολπή δοξαστική κι ευχαριστήρια…
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
.
ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ:ΜΙΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΝΟΗΣΗ
.
Η καθιέρωση των μαθητών παρελάσεων είναι ένας θεσμός που παίρνει επίσημο και υποχρεωτικό χαρακτήρα το 1936 την περίοδο της Δικτατορίας Μεταξά. Κάποιες πρώτες παρελάσεις φοιτητών εντοπίζουμε στην εθνική γιορτή της 25ης Μαρτίου του 1924 ημέρα που συνέπιπτε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας καθώς και το 1932 όταν στην πρωτεύουσα τα σχολεία συμμετείχαν μαζί με τους προσκόπους τη φρουρά και εθνικιστικές οργανώσεις σε παρέλαση ενώπιον των επισήμων στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Η μαθητικές παρελάσεις παίρνουν επίσημο χαρακτήρα το 1936. Το Μάρτιο της χρονιάς αυτής παρελαύνουν τα σχολεία επικεφαλής της πομπής, μπροστά στον Μεταξά και τον Βασιλιά. Στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ της 25-3-1936 διαβάζουμε τα εξής: “Πρώτον παρήλασαν τα σχολεία, αι οργανώσεις, οι τροχιοδρομικοί, αντιπροσωπεία χωρικών Μακεδόνων με τας εθνικάς των ενδυμασίας, οι παλαιοί πολεμισταί”,
Ήταν μια πρώτη εφαρμογή του μέτρου για τον επίδοξο δικτάτορα. Το καθεστώς της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου θα ασχοληθεί με την ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης στη νεολαία και θα χρησιμοποιήσει τις γιορτές και τις παρελάσεις για όργανά της προς επίτευξη των στόχων της. Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε ο δικτάτορας πρόβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις “γυμναστικές επιδείξεις”, στις “παρατάξεις”, στις “παρελάσεις” και στις “λαμπαδηφορίες”. Στο διάστημα αυτό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον επέδειξε το καθεστώς κυρίως στην οργάνωση της ΕΟΝ, και μέσω αυτής επιβάλλονταν στα σχολεία οι επιδιωκόμενοι καταναγκασμοί.
Ο Μεταξάς σημειώνει στο Ημερολόγιό του στις 25 Μαρτίου 1938: “Τι όνειρο ήταν χθες και σήμερα! -Χθες στο πεδίον του Άρεως με την Εθνική Νεολαία. Το έργον μου! Έργον που ενίκησε μέσα σε τόσες αντιδράσεις! Σχεδόν 18 χιλιάδες παιδιά από Αθήνας και Πειραιά, περίχωρα και από πολλές επαρχίες. Φάλαγξ “Ι. Μεταξά” Πατρών! (…) -Σήμερα. Τελετή. Ενθουσιασμός. Αποθέωσις. Παρέλασις στρατού θαυμασία. Απόγευμα παρέλασις Σχολείων Προσκόπων κτλ. και Εθνικής Νεολαίας με τα Τάγματα εις την ουράν. Αι φάλαγγες της ΕΟΝ ατέλειωτοι! Όλοι ντυμένοι! Περίπου 12-14 χιλιάδες! Εντύπωσις εις τον κόσμον καταπληκτική!”
Σε μια από τις παρελάσεις μαθητών που οργάνωσε η Δικτατορία της 4η Αυγούστου στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ο Μεταξάς απευθύνθηκε προς τον Βασιλέα Γεώργιο και είπε τα εξής χαρακτηριστικά: “-Ιδού, Μεγαλειότατε, ο στρατός σας, εις τον οποίον και μόνον πρέπει να στηρίζεστε.” Ο Βασιλιάς θυμόταν το μάθημά του. Και στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1941 συνεχάρη με ημερήσια διαταγή του την ΕΟΝ, η οποία “με πλήρη συνείδησιν της μεγάλης ημέρας, παρήλασεν ενώπιόν μου εις αρτίους σχηματισμούς και παρετάχθη κατά την δοξολογίαν με υπερηφάνειαν και κατανόησιν (…) Δια της τοιαύτης εμφανίσεώς της, ελάμπρυνε την ημέραν της Εθνικής μας Εορτής, αναπληρώσασα τον Στρατόν μας, όστις γενναίως μάχεται δια την τιμήν και Ελευθερίαν της Πατρίδος.”
Από τότε η σχολική παρέλαση είχε απόλυτη συνάρτηση με τη στρατιωτική, και η απουσία των μαθητών εθεωρείτο αξιόποινη πράξη, ισοδύναμη με την παράβαση στρατιωτικών καθηκόντων . Η περίοδος μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο δεν διαφοροποίησε τις συνθήκες. Η δικτατορία των Συνταγματαρχών δε χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο απ’ το να κοντύνει τα μαλλιά των αγοριών και να μακρύνει τις φούστες των κοριτσιών. Στην πρώτη παρέλαση της επταετίας, ο Σπαντιδάκης δήλωνε πολύ ευχαριστημένος: “Είμαι άπολύτως ικανοποιημένος από την εν γένει εμφάνισιν των παρελασάντων τμημάτων της μαθητιώσης νεολαίας Θεσσαλονίκης. Κατεδείχθη, ότι οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί, ενστερνισθέντες τας αρχάς της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου, δίδουν ιδιαιτέραν προσοχήν εις την εκπαίδευσιν και μόρφωσιν της μαθητιώσης νεολαίας, της οποία το φρόνημα και το ήθος είναι λίαν υψηλά σήμερα.”
Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης δεν διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν την αναγκαιότητα των υποχρεωτικών μαθητικών παρελάσεων. Φρόντισαν μόνο να απαλύνουν τις ακρότητες του στρατιωτικού καθεστώτος και να προσαρμόσουν τον καταναγκασμό στα “δημοκρατικά ήθη”. Άλλωστε και η Αριστερά που είχε απήχηση εκείνη την εποχή δεν ζήτησε ποτέ να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις. Απαίτησε μόνο να συμπεριληφθούν στους παρελαύνοντες και τα σωματεία των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης.
Τα τελευταία χρόνια καθιερώθηκε κατά τις παρελάσεις να κρατάει το Εθνικό σύμβολο τη σημαία μας ο μαθητής ή μαθήτρια με τις καλλίτερες επιδόσεις στα μαθήματα ανεξάρτητα από την όποια άλλη συμπεριφορά του ή τον χαρακτήρα του.
Στα χρόνια μας οι μαθητικές παρελάσεις έγιναν κοσμική συνάντηση και για τους μαθητές και μαθήτριες κυρίως τις μαθήτριες χώρος για να επιδείξουν την πιο κοντή και εφαρμοστή φούστα τους ή το πιο εντυπωσιακό ντεκολτέ τους.
Μεταξύ των σχολείων αποτέλεσαν σημείο για τον ανταγωνισμό ποιο θα έχει την καλύτερη εμφάνιση κι ακόμη αποτέλεσε χώρο για να επιδείξουμε και να τονίσουμε το δείκτη του ρατσισμού μας.
Το ερώτημά μου προς το Υπουργείο Παιδείας είναι εάν οι παρελάσεις είχαν καθιερωθεί από τους Συνταγματάρχες της επταετίας θα συνέχιζαν να αποτελούν μέρος του εορτασμού των Εθνικών επετείων ή θα τις θεωρούσαμε σαν μέρος μίας εποχής που θα έπρεπε να ξεχάσουμε;
Πάντως η προσωπική μου άποψη είναι πως οι μαθητικές παρελάσεις σήμερα δεν προφέρουν παρά ένα κάκιστο θέαμα, που πέραν του ότι είναι κατάλοιπο ενός Δικτατορικού καθεστώνος δεν είναι παρά μια ευκαιρία επίδειξης κακογουστιάς και προσβολή της αισθητικής μας.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Η καθιέρωση των μαθητών παρελάσεων είναι ένας θεσμός που παίρνει επίσημο και υποχρεωτικό χαρακτήρα το 1936 την περίοδο της Δικτατορίας Μεταξά. Κάποιες πρώτες παρελάσεις φοιτητών εντοπίζουμε στην εθνική γιορτή της 25ης Μαρτίου του 1924 ημέρα που συνέπιπτε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας καθώς και το 1932 όταν στην πρωτεύουσα τα σχολεία συμμετείχαν μαζί με τους προσκόπους τη φρουρά και εθνικιστικές οργανώσεις σε παρέλαση ενώπιον των επισήμων στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Η μαθητικές παρελάσεις παίρνουν επίσημο χαρακτήρα το 1936. Το Μάρτιο της χρονιάς αυτής παρελαύνουν τα σχολεία επικεφαλής της πομπής, μπροστά στον Μεταξά και τον Βασιλιά. Στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ της 25-3-1936 διαβάζουμε τα εξής: “Πρώτον παρήλασαν τα σχολεία, αι οργανώσεις, οι τροχιοδρομικοί, αντιπροσωπεία χωρικών Μακεδόνων με τας εθνικάς των ενδυμασίας, οι παλαιοί πολεμισταί”,
Ήταν μια πρώτη εφαρμογή του μέτρου για τον επίδοξο δικτάτορα. Το καθεστώς της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου θα ασχοληθεί με την ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης στη νεολαία και θα χρησιμοποιήσει τις γιορτές και τις παρελάσεις για όργανά της προς επίτευξη των στόχων της. Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε ο δικτάτορας πρόβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις “γυμναστικές επιδείξεις”, στις “παρατάξεις”, στις “παρελάσεις” και στις “λαμπαδηφορίες”. Στο διάστημα αυτό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον επέδειξε το καθεστώς κυρίως στην οργάνωση της ΕΟΝ, και μέσω αυτής επιβάλλονταν στα σχολεία οι επιδιωκόμενοι καταναγκασμοί.
Ο Μεταξάς σημειώνει στο Ημερολόγιό του στις 25 Μαρτίου 1938: “Τι όνειρο ήταν χθες και σήμερα! -Χθες στο πεδίον του Άρεως με την Εθνική Νεολαία. Το έργον μου! Έργον που ενίκησε μέσα σε τόσες αντιδράσεις! Σχεδόν 18 χιλιάδες παιδιά από Αθήνας και Πειραιά, περίχωρα και από πολλές επαρχίες. Φάλαγξ “Ι. Μεταξά” Πατρών! (…) -Σήμερα. Τελετή. Ενθουσιασμός. Αποθέωσις. Παρέλασις στρατού θαυμασία. Απόγευμα παρέλασις Σχολείων Προσκόπων κτλ. και Εθνικής Νεολαίας με τα Τάγματα εις την ουράν. Αι φάλαγγες της ΕΟΝ ατέλειωτοι! Όλοι ντυμένοι! Περίπου 12-14 χιλιάδες! Εντύπωσις εις τον κόσμον καταπληκτική!”
Σε μια από τις παρελάσεις μαθητών που οργάνωσε η Δικτατορία της 4η Αυγούστου στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ο Μεταξάς απευθύνθηκε προς τον Βασιλέα Γεώργιο και είπε τα εξής χαρακτηριστικά: “-Ιδού, Μεγαλειότατε, ο στρατός σας, εις τον οποίον και μόνον πρέπει να στηρίζεστε.” Ο Βασιλιάς θυμόταν το μάθημά του. Και στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1941 συνεχάρη με ημερήσια διαταγή του την ΕΟΝ, η οποία “με πλήρη συνείδησιν της μεγάλης ημέρας, παρήλασεν ενώπιόν μου εις αρτίους σχηματισμούς και παρετάχθη κατά την δοξολογίαν με υπερηφάνειαν και κατανόησιν (…) Δια της τοιαύτης εμφανίσεώς της, ελάμπρυνε την ημέραν της Εθνικής μας Εορτής, αναπληρώσασα τον Στρατόν μας, όστις γενναίως μάχεται δια την τιμήν και Ελευθερίαν της Πατρίδος.”
Από τότε η σχολική παρέλαση είχε απόλυτη συνάρτηση με τη στρατιωτική, και η απουσία των μαθητών εθεωρείτο αξιόποινη πράξη, ισοδύναμη με την παράβαση στρατιωτικών καθηκόντων . Η περίοδος μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο δεν διαφοροποίησε τις συνθήκες. Η δικτατορία των Συνταγματαρχών δε χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο απ’ το να κοντύνει τα μαλλιά των αγοριών και να μακρύνει τις φούστες των κοριτσιών. Στην πρώτη παρέλαση της επταετίας, ο Σπαντιδάκης δήλωνε πολύ ευχαριστημένος: “Είμαι άπολύτως ικανοποιημένος από την εν γένει εμφάνισιν των παρελασάντων τμημάτων της μαθητιώσης νεολαίας Θεσσαλονίκης. Κατεδείχθη, ότι οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί, ενστερνισθέντες τας αρχάς της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου, δίδουν ιδιαιτέραν προσοχήν εις την εκπαίδευσιν και μόρφωσιν της μαθητιώσης νεολαίας, της οποία το φρόνημα και το ήθος είναι λίαν υψηλά σήμερα.”
Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης δεν διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν την αναγκαιότητα των υποχρεωτικών μαθητικών παρελάσεων. Φρόντισαν μόνο να απαλύνουν τις ακρότητες του στρατιωτικού καθεστώτος και να προσαρμόσουν τον καταναγκασμό στα “δημοκρατικά ήθη”. Άλλωστε και η Αριστερά που είχε απήχηση εκείνη την εποχή δεν ζήτησε ποτέ να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις. Απαίτησε μόνο να συμπεριληφθούν στους παρελαύνοντες και τα σωματεία των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης.
Τα τελευταία χρόνια καθιερώθηκε κατά τις παρελάσεις να κρατάει το Εθνικό σύμβολο τη σημαία μας ο μαθητής ή μαθήτρια με τις καλλίτερες επιδόσεις στα μαθήματα ανεξάρτητα από την όποια άλλη συμπεριφορά του ή τον χαρακτήρα του.
Στα χρόνια μας οι μαθητικές παρελάσεις έγιναν κοσμική συνάντηση και για τους μαθητές και μαθήτριες κυρίως τις μαθήτριες χώρος για να επιδείξουν την πιο κοντή και εφαρμοστή φούστα τους ή το πιο εντυπωσιακό ντεκολτέ τους.
Μεταξύ των σχολείων αποτέλεσαν σημείο για τον ανταγωνισμό ποιο θα έχει την καλύτερη εμφάνιση κι ακόμη αποτέλεσε χώρο για να επιδείξουμε και να τονίσουμε το δείκτη του ρατσισμού μας.
Το ερώτημά μου προς το Υπουργείο Παιδείας είναι εάν οι παρελάσεις είχαν καθιερωθεί από τους Συνταγματάρχες της επταετίας θα συνέχιζαν να αποτελούν μέρος του εορτασμού των Εθνικών επετείων ή θα τις θεωρούσαμε σαν μέρος μίας εποχής που θα έπρεπε να ξεχάσουμε;
Πάντως η προσωπική μου άποψη είναι πως οι μαθητικές παρελάσεις σήμερα δεν προφέρουν παρά ένα κάκιστο θέαμα, που πέραν του ότι είναι κατάλοιπο ενός Δικτατορικού καθεστώνος δεν είναι παρά μια ευκαιρία επίδειξης κακογουστιάς και προσβολή της αισθητικής μας.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
HΛΙΔΑ 26-10-2010
Αγαπητέ μου Πρόεδρε,
Την προσεχή Κυριακή 31 Οκτωβρίου οι πολύτεκνοι της χώρας τιμούν τη μνήμη των προστατών τους Αγίων Τερεντίου και Νεονίλλης και των επτά παιδιών της που θυσιάστηκαν για την ομολογία της πίστης τους την περίοδο των διωγμών.
Με την ευκαιρία της γιορτής ,νοιώθουμε την ανάγκη, να σας θέσουμε ορισμένα ζητήματα που απασχολούν τη τάξη των πολυτέκνων σήμερα.
Θα περιορισθούμε σε ζητήματα που απασχολούν τους πολυτέκνους και εντάσσονται στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της πολιτείας που απορρέουν από το Σύνταγμα της χώρας και τους νόμους της.
Αρχικά θα θέλαμε να θίξουμε το ζήτημα της Φορολογίας των Πολυτέκνων οικογενειών.
Με το ισχύον καθεστώς φορολογίας έχει καθιερωθεί φορολογική απαλλαγή για τους τριτέκνους το ποσόν των 23.500 ευρώ, ήτοι απαλλαγή 8.000 ευρώ για κάθε παιδί ενώ αντίθετα , για τους πολυτέκνους που έχουν τέσσερα και άνω προστατευόμενα παιδιά προβλέπεται απαλλαγή μόνο 2.000 ευρώ για το 4ο και κάθε ένα επιπλέον προστατευόμενο παιδί.
Μ’ αυτή τη ρύθμιση παραβιάζεται στην ουσία η Συνταγματική επιταγή του άρθρου 4 περί συνεισφοράς όλων των Ελλήνων στους φόρους με βάση τις δυνάμεις καθενός, και του άρθρου 21 για την ειδική φροντίδα που οφείλει του Κράτους στις Πολύτεκνες οικογένειες. Ζητάμε συνεπώς το αυτονόητο να υπάρξει φορολογική απαλλαγή και για το 4ο και κάθε ένα προστατευόμενο παιδί ύψους τουλάχιστον 8.000 ευρώ.
Είναι αδιανόητο να καθιερώνεται αφορολόγητο όριο ακίνητης περιουσίας το ποσό των 400.000 ευρώ για τον άγαμο και το ίδιο ακριβώς ποσό να ισχύει και για τον πολύτεκνο με 4, 5 ή περισσότερα παιδιά! Όπως αδιανόητο είναι να καταβάλλουν το ίδιο ποσό για τους ημιυπαίθριους χώρους τόσο ο άγαμος όσο και ο πολύτεκνος .
Είναι ωσαύτως αδιανόητο, να έχει καθιερωθεί η ιδία φορολογική μεταχείριση στα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκίνητων του άγαμου με τον πολύτεκνο και να μην λαμβάνεται πρόνοια για τον δεύτερο που εξ ανάγκης αγοράζει , επταθέσιο αυτοκίνητο για να μπορεί να μετακινεί με ασφάλεια τα παιδιά του.
Για την αποκατάσταση της αντισυνταγματικής και άδικης αυτής αντιμετώπισης των πολυτέκνων επιβάλλεται και αποτελεί στοιχειώδες χρέος η Κυβέρνηση να καθιερώσει:
§ Αφορολόγητο όριο ακίνητης περιουσίας τουλάχιστον το τριπλάσιο εκείνου του άγαμου,
§ Απαλλαγή για τους ημιυπαίθριους χώρους , τουλάχιστον κατά 60% ,
§ Απαλλαγή για τα τέλη κυκλοφορίας, κατά 50%.
Ως αναφορά τις περικοπές μισθών και συντάξεων δεν μπορεί να έχουν την ίδια αντιμετώπιση οι πολύτεκνοι με τους αγάμους. Είναι εγκληματικό να γίνεται περικοπή του ίδιου ακριβώς ποσού από τις κάθε είδους απολαβές στον πολύτεκνο και στον άγαμο! Όταν μάλιστα, η αύξηση του ΦΠΑ σε 23% πλήττει κυρίως και υπέρμετρα του πολυτέκνους οι οποίοι καταναλώνουν περισσότερα αγαθά και είδη πρώτης ανάγκης. Επιβάλλεται και αποτελεί πράξη δικαιοσύνης η περικοπή που γίνεται στους πολυτέκνους να περιορισθεί στο 1/3 του ποσού που ισχύει για τον άγαμο. Κύριε Πρωθυπουργέ, το μοναδικό ουσιαστικό μέτρο δημογραφικής πολιτικής που επέφερε 500 – 600 περισσότερες γεννήσεις κάθε χρόνο στην Ελλάδα, ήταν η πρόσληψη των πολυτέκνων χωρίς τις διαδικασίες του Α.Σ.Ε.Π. στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ατυχώς, η Κυβέρνηση , κατήργησε ουσιαστικώς το σπουδαίο αυτό μέτρο, χωρίς καν την τήρηση της μεταβατικής περιόδου της διετίας που υποσχέθηκε.
Θεωρούμαι πως επιβάλλεται η επαναφορά του μέτρου, που μόνο οφέλη προσέφερε και δεν είχε καμιά πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση.
Με το άρθρο 16 του Ν. 3454/2006 ορίσθηκε , η παρακράτηση των συνδρομών των πολυτέκνων προς τα Σωματεία τους να γίνεται από τον Ο.Γ.Α., αλλά η ρύθμιση αυτή αφορά μόνο όσες οικογένειες λαμβάνουν επίδομα, ενώ οι υπόλοιποι , που λαμβάνουν τη σύνταξη, είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν τις συνδρομές τους για τρία χρόνια με αποτέλεσμα να διατυπώνονται έντονα παράπονα. Επιβάλλεται η άμεση νομοθετική ρύθμιση, ώστε να γίνεται παρακράτηση από τον Ο.Γ.Α για το σύνολο των πολυτέκνων.Επίσης θα θέλαμε να επισημάνουμε ακόμη ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ουσιαστικά έχει καταργήσει τη διανομή των προϊόντων παρέμβασης Ε.Ε. στις πολύτεκνες οικογένειες, αφού ήδη έχει καθιερώσει ως προϋπόθεση για τη χορήγησή τους την ύπαρξη ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος για μια πολύτεκνη οικογένεια με τέσσερα ανήλικα παιδιά το ποσόν των 15.000 ευρώ (!!) το οποίο προσαυξάνεται κατά 20% για κάθε επί πλέον παιδί και 30% για τη σύζυγο. Θεωρούμε πως το Υπουργείο να πρέπει να αναπροσαρμόσει την πολιτική του και να καθιερώσει, για τη διανομή τροφίμων, ως προϋπόθεση τουλάχιστον το ίδιο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα, με την προσαύξηση για το κάθε παιδί πέραν του 2ου, που προβλέπει το άρθρο 10 του Ν. 3220/2004 για τη χορήγηση του στεγαστικού επιδόματος, δηλαδή ετήσιο οικογενειακό εισόδημα 30.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 3.000 ευρώ για κάθε προστατευόμενο παιδί από το 2ο και άνω και με δικαιολογητικό μόνο το εκκαθαριστικό σημείωμα της Δ.Ο.Υ. και το πιστοποιητικό πολυτεκνικής ιδιότητας.
Είναι επίσης άμεση ανάγκη να υπάρξει σημαντική αύξηση στο ποσόν του επιδόματος και της σύνταξης που χορηγείται στην πολύτεκνη μητέρα, έτσι ώστε σύντομα να συγκλίνουν τα καταβαλλόμενα ποσά επιδομάτων προς το μέσο όρο εκείνων που καταβάλλονται από της χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης (Ελλάδα οικογένεια με 4 παιδιά μηνιαίο επίδομα 168 ευρώ. Μέσος όρος επιδόματος για 4 παιδιά στην Ευρώπη 381 ευρώ)
Επίσης πρέπει οπωσδήποτε να ρυθμισθεί η χορήγηση των αναδρομικών, που δικαιούνται οι μητέρες στις οποίες είχε διακοπεί η καταβολή του επιδόματος ή της συντάξεως, μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 1095/2001 αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε αντισυνταγματική την διάταξη του άρθρου 39 του Ν. 2439/1997 με την οποία είχαν θεσπισθεί όρια εισοδήματος για την καταβολή τους και όχι ο Ο.Γ.Α. οδηγεί τις υποθέσεις στο ΣτΕ και να ταλαιπωρεί τους Πολύτεκνους!
Να Θεσμοθετηθεί επίσης η χορήγηση σύνταξης και στο χήρο πολύτεκνο πατέρα ύστερα μάλιστα από την υπ΄αρίθ.314/2007 απόφαση της Ολομελείας του Σ.τ.Ε.
Τέλος θεωρούμαι αναγκαία την δημιουργία Υπουργείου Οικογενειακών Υποθέσεων το οποίο θα αναφέρεται απ’ ευθείας σε Σας , όπως παρόμοια υπουργεία υπάρχουν σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες με αρμοδιότητα τον έλεγχο κάθε νομοθετήματος και τις επιπτώσεις του στην οικογένεια και στη δημογραφική πολιτική, καθώς και τον συντονισμό για την παρακολούθηση υλοποίησης των πολιτικών για την οικογένεια.
Κύριε Πρωθυπουργέ Μπορεί η χώρα μας να αντιμετωπίζει οικονομική κρίση, όμως η κρίση θα ξεπερασθεί όταν ανανεώνεται ηλικιακά και δεν προσδοκά να επιλύσει το δημογραφικό της πρόβλημα με μετανάστες.
Μ κάθε τιμή
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπρόεδρος Α.Σ.Π.Ε.
Πρόεδρος Συλλόγου Πολυτέκνων Ηλιδας
Αγαπητέ μου Πρόεδρε,
Την προσεχή Κυριακή 31 Οκτωβρίου οι πολύτεκνοι της χώρας τιμούν τη μνήμη των προστατών τους Αγίων Τερεντίου και Νεονίλλης και των επτά παιδιών της που θυσιάστηκαν για την ομολογία της πίστης τους την περίοδο των διωγμών.
Με την ευκαιρία της γιορτής ,νοιώθουμε την ανάγκη, να σας θέσουμε ορισμένα ζητήματα που απασχολούν τη τάξη των πολυτέκνων σήμερα.
Θα περιορισθούμε σε ζητήματα που απασχολούν τους πολυτέκνους και εντάσσονται στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της πολιτείας που απορρέουν από το Σύνταγμα της χώρας και τους νόμους της.
Αρχικά θα θέλαμε να θίξουμε το ζήτημα της Φορολογίας των Πολυτέκνων οικογενειών.
Με το ισχύον καθεστώς φορολογίας έχει καθιερωθεί φορολογική απαλλαγή για τους τριτέκνους το ποσόν των 23.500 ευρώ, ήτοι απαλλαγή 8.000 ευρώ για κάθε παιδί ενώ αντίθετα , για τους πολυτέκνους που έχουν τέσσερα και άνω προστατευόμενα παιδιά προβλέπεται απαλλαγή μόνο 2.000 ευρώ για το 4ο και κάθε ένα επιπλέον προστατευόμενο παιδί.
Μ’ αυτή τη ρύθμιση παραβιάζεται στην ουσία η Συνταγματική επιταγή του άρθρου 4 περί συνεισφοράς όλων των Ελλήνων στους φόρους με βάση τις δυνάμεις καθενός, και του άρθρου 21 για την ειδική φροντίδα που οφείλει του Κράτους στις Πολύτεκνες οικογένειες. Ζητάμε συνεπώς το αυτονόητο να υπάρξει φορολογική απαλλαγή και για το 4ο και κάθε ένα προστατευόμενο παιδί ύψους τουλάχιστον 8.000 ευρώ.
Είναι αδιανόητο να καθιερώνεται αφορολόγητο όριο ακίνητης περιουσίας το ποσό των 400.000 ευρώ για τον άγαμο και το ίδιο ακριβώς ποσό να ισχύει και για τον πολύτεκνο με 4, 5 ή περισσότερα παιδιά! Όπως αδιανόητο είναι να καταβάλλουν το ίδιο ποσό για τους ημιυπαίθριους χώρους τόσο ο άγαμος όσο και ο πολύτεκνος .
Είναι ωσαύτως αδιανόητο, να έχει καθιερωθεί η ιδία φορολογική μεταχείριση στα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκίνητων του άγαμου με τον πολύτεκνο και να μην λαμβάνεται πρόνοια για τον δεύτερο που εξ ανάγκης αγοράζει , επταθέσιο αυτοκίνητο για να μπορεί να μετακινεί με ασφάλεια τα παιδιά του.
Για την αποκατάσταση της αντισυνταγματικής και άδικης αυτής αντιμετώπισης των πολυτέκνων επιβάλλεται και αποτελεί στοιχειώδες χρέος η Κυβέρνηση να καθιερώσει:
§ Αφορολόγητο όριο ακίνητης περιουσίας τουλάχιστον το τριπλάσιο εκείνου του άγαμου,
§ Απαλλαγή για τους ημιυπαίθριους χώρους , τουλάχιστον κατά 60% ,
§ Απαλλαγή για τα τέλη κυκλοφορίας, κατά 50%.
Ως αναφορά τις περικοπές μισθών και συντάξεων δεν μπορεί να έχουν την ίδια αντιμετώπιση οι πολύτεκνοι με τους αγάμους. Είναι εγκληματικό να γίνεται περικοπή του ίδιου ακριβώς ποσού από τις κάθε είδους απολαβές στον πολύτεκνο και στον άγαμο! Όταν μάλιστα, η αύξηση του ΦΠΑ σε 23% πλήττει κυρίως και υπέρμετρα του πολυτέκνους οι οποίοι καταναλώνουν περισσότερα αγαθά και είδη πρώτης ανάγκης. Επιβάλλεται και αποτελεί πράξη δικαιοσύνης η περικοπή που γίνεται στους πολυτέκνους να περιορισθεί στο 1/3 του ποσού που ισχύει για τον άγαμο. Κύριε Πρωθυπουργέ, το μοναδικό ουσιαστικό μέτρο δημογραφικής πολιτικής που επέφερε 500 – 600 περισσότερες γεννήσεις κάθε χρόνο στην Ελλάδα, ήταν η πρόσληψη των πολυτέκνων χωρίς τις διαδικασίες του Α.Σ.Ε.Π. στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ατυχώς, η Κυβέρνηση , κατήργησε ουσιαστικώς το σπουδαίο αυτό μέτρο, χωρίς καν την τήρηση της μεταβατικής περιόδου της διετίας που υποσχέθηκε.
Θεωρούμαι πως επιβάλλεται η επαναφορά του μέτρου, που μόνο οφέλη προσέφερε και δεν είχε καμιά πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση.
Με το άρθρο 16 του Ν. 3454/2006 ορίσθηκε , η παρακράτηση των συνδρομών των πολυτέκνων προς τα Σωματεία τους να γίνεται από τον Ο.Γ.Α., αλλά η ρύθμιση αυτή αφορά μόνο όσες οικογένειες λαμβάνουν επίδομα, ενώ οι υπόλοιποι , που λαμβάνουν τη σύνταξη, είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν τις συνδρομές τους για τρία χρόνια με αποτέλεσμα να διατυπώνονται έντονα παράπονα. Επιβάλλεται η άμεση νομοθετική ρύθμιση, ώστε να γίνεται παρακράτηση από τον Ο.Γ.Α για το σύνολο των πολυτέκνων.Επίσης θα θέλαμε να επισημάνουμε ακόμη ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ουσιαστικά έχει καταργήσει τη διανομή των προϊόντων παρέμβασης Ε.Ε. στις πολύτεκνες οικογένειες, αφού ήδη έχει καθιερώσει ως προϋπόθεση για τη χορήγησή τους την ύπαρξη ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος για μια πολύτεκνη οικογένεια με τέσσερα ανήλικα παιδιά το ποσόν των 15.000 ευρώ (!!) το οποίο προσαυξάνεται κατά 20% για κάθε επί πλέον παιδί και 30% για τη σύζυγο. Θεωρούμε πως το Υπουργείο να πρέπει να αναπροσαρμόσει την πολιτική του και να καθιερώσει, για τη διανομή τροφίμων, ως προϋπόθεση τουλάχιστον το ίδιο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα, με την προσαύξηση για το κάθε παιδί πέραν του 2ου, που προβλέπει το άρθρο 10 του Ν. 3220/2004 για τη χορήγηση του στεγαστικού επιδόματος, δηλαδή ετήσιο οικογενειακό εισόδημα 30.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 3.000 ευρώ για κάθε προστατευόμενο παιδί από το 2ο και άνω και με δικαιολογητικό μόνο το εκκαθαριστικό σημείωμα της Δ.Ο.Υ. και το πιστοποιητικό πολυτεκνικής ιδιότητας.
Είναι επίσης άμεση ανάγκη να υπάρξει σημαντική αύξηση στο ποσόν του επιδόματος και της σύνταξης που χορηγείται στην πολύτεκνη μητέρα, έτσι ώστε σύντομα να συγκλίνουν τα καταβαλλόμενα ποσά επιδομάτων προς το μέσο όρο εκείνων που καταβάλλονται από της χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης (Ελλάδα οικογένεια με 4 παιδιά μηνιαίο επίδομα 168 ευρώ. Μέσος όρος επιδόματος για 4 παιδιά στην Ευρώπη 381 ευρώ)
Επίσης πρέπει οπωσδήποτε να ρυθμισθεί η χορήγηση των αναδρομικών, που δικαιούνται οι μητέρες στις οποίες είχε διακοπεί η καταβολή του επιδόματος ή της συντάξεως, μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 1095/2001 αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε αντισυνταγματική την διάταξη του άρθρου 39 του Ν. 2439/1997 με την οποία είχαν θεσπισθεί όρια εισοδήματος για την καταβολή τους και όχι ο Ο.Γ.Α. οδηγεί τις υποθέσεις στο ΣτΕ και να ταλαιπωρεί τους Πολύτεκνους!
Να Θεσμοθετηθεί επίσης η χορήγηση σύνταξης και στο χήρο πολύτεκνο πατέρα ύστερα μάλιστα από την υπ΄αρίθ.314/2007 απόφαση της Ολομελείας του Σ.τ.Ε.
Τέλος θεωρούμαι αναγκαία την δημιουργία Υπουργείου Οικογενειακών Υποθέσεων το οποίο θα αναφέρεται απ’ ευθείας σε Σας , όπως παρόμοια υπουργεία υπάρχουν σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες με αρμοδιότητα τον έλεγχο κάθε νομοθετήματος και τις επιπτώσεις του στην οικογένεια και στη δημογραφική πολιτική, καθώς και τον συντονισμό για την παρακολούθηση υλοποίησης των πολιτικών για την οικογένεια.
Κύριε Πρωθυπουργέ Μπορεί η χώρα μας να αντιμετωπίζει οικονομική κρίση, όμως η κρίση θα ξεπερασθεί όταν ανανεώνεται ηλικιακά και δεν προσδοκά να επιλύσει το δημογραφικό της πρόβλημα με μετανάστες.
Μ κάθε τιμή
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπρόεδρος Α.Σ.Π.Ε.
Πρόεδρος Συλλόγου Πολυτέκνων Ηλιδας
ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ
Oι πολύτεκνοι με την Α.Σ.Π.Ε και τις κατά τόπους οργανώσεις τους , γιορτάζουν κι εφέτος όπως κάθε χρόνο σ’ ολόκληρη την επικράτεια τη Μνήμη της Αγίας Πολύτεκνης Οικογένειας Τερεντίου και Νεονίλης και των επτά παιδιών τους, που βρήκαν μαρτυρικό θάνατο την περίοδο των διωγμών, για την ομολογία της πίστης τους στο Χριστό. Η Μνήμη των τιμάται από την Εκκλησία μας την 28η Οκτωβρίου κάθε χρόνου. Η γιορτή όμως με απόφαση της ΑΣΠΕ μετατίθεται και θα εορτασθεί την Κυριακή την 31η Οκτωβρίου.
Στην ομολογία πίστεως της Αγίας Πολύτεκνης Οικογένειας η κάθε Ελληνική πολύτεκνη οικογένεια , συμβολικά αντιπαραθέτει τη δική της ομολογία, που συνδυάζεται, αποδεικνύεται και εμπλουτίζεται με έργα αγάπης και προσφοράς. Αγάπη στον άνθρωπο και σημαντική προσφορά στην κοινωνία και το Έθνος.
Οι πολύτεκνοι , με τη δημιουργία πολυμελών και «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» ανατραφέντων παιδιών και οικογενειών αποτελούν τους σύγχρονους μάρτυρες του χρέους και του καθήκοντος.
Καθημερινώς και εμπράκτως ομολογούν και αποδεικνύουν την πίστη τους, με έργα αγάπης και ευποιϊας ,με καθημερινό σκληρό αγώνα με ορμητήριο πάντα τον Θεοϊδρυτο θεσμό, την Οικογένεια.
Ο αγώνας των πολυτέκνων διεξάγεται κάτω από αντίξοες συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού, μέσα σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη και απαιτητική κοινωνία.
Οι πολύτεκνοι αγωνίζονται να αναθρέψουν, να μεγαλώσουν, να μορφώσουν και να αποκαταστήσουν επαγγελματικά και οικογενειακά τα πολλά παιδιά τους και παράλληλα να ξεπεράσουν τις συμπληγάδες οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων και να αποφύγουν τις σειρήνες του ευδαιμονισμού που συνεχώς παρεμβάλλουν εμπόδια στην πορεία τους.
Δεν φθάνει όμως αυτός και μόνον ο αγώνας, χρειάζεται να αντιπαλεύουν και τους κοντόφθαλμους Κύκλωπες μιας αδιέξοδης πολιτικής της κεντρικής εξουσίας που συνεχώς ξεχνάει κάθε φορά μετά τις εκλογές τι είχε υποσχεθεί πριν απ’ αυτές ενώ υπό την πίεση διαφόρων άλλων κοινωνικών ομάδων επιχειρεί τη φαλκίδευση των συνταγματικά κατοχυρωμένων κατακτήσεων για την προστασία των πολυτέκνων που φθάνουν ακόμη και στη λήψη αντισυνταγματικών μέτρων.
Η Κεντρική εξουσία βραχυκυκλωμένη από εσφαλμένες ή και εχθρικές πολλές φορές εισηγήσεις διαφόρων μανδαρίνων, ενίοτε καθυστερεί να αντιληφθεί ότι οι προτάσεις και εισηγήσεις μας βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση , και ο αγώνας μας ενίοτε την υποχρεώνει να αναθεωρεί πολλές φορές την πολιτική της.
Ο επίμονος ,επίπονος και καθημερινός αγώνας, μας ενδυναμώνει και μας καθιστά ισχυρότερους, με αποτέλεσμα κάθε φορά να βγαίνουμε νικητές στην παλαίστρα της ζωής.
Ο αγώνας μας με συντονιστή την Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος βρίσκεται συνεχώς στην πρωτοπορία για την περιφρούρηση των δικαιωμάτων μας και την επίμονη επίκληση και υπόμνηση προς τους εκάστοτε Κυβερνώντες των διατάξεων του Συντάγματος που υποχρεώνουν τη λήψη ειδικής μέριμνας υπέρ των πολυμελών οικογενειών.
Οι ανά το Πανελλήνιο Οργανώσεις Πολυτέκνων επιτελούν αξιομνημόνευτο έργο και παρέχουν σημαντικές υπηρεσίες στις οικογένειες-μέλη τους
Παραμένουν όμως πολλά ζητήματα σε εκκρεμότητα που πρέπει να τύχουν διορθωτικών ρυθμίσεων, αλλαγών και οριστικών λύσεων, όπως αυτά που με την ευκαιρία της γιορτής προβάλλονται, από την ΑΣΠΕ και τις τοπικές Οργανώσεις.
Τέλος ευχόμαστε σ’ όλους τους πολυτέκνους της χώρας μας , υγεία, πρόοδο , ατομική και οικογενειακή ευτυχία.
Πάτρα Οκτώβριος 2.010
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπρόεδρος Α.Σ.Π.Ε.
Πρόεδρος Συλλόγου Πολυτέκνων ΄Ηλιδας
Στην ομολογία πίστεως της Αγίας Πολύτεκνης Οικογένειας η κάθε Ελληνική πολύτεκνη οικογένεια , συμβολικά αντιπαραθέτει τη δική της ομολογία, που συνδυάζεται, αποδεικνύεται και εμπλουτίζεται με έργα αγάπης και προσφοράς. Αγάπη στον άνθρωπο και σημαντική προσφορά στην κοινωνία και το Έθνος.
Οι πολύτεκνοι , με τη δημιουργία πολυμελών και «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» ανατραφέντων παιδιών και οικογενειών αποτελούν τους σύγχρονους μάρτυρες του χρέους και του καθήκοντος.
Καθημερινώς και εμπράκτως ομολογούν και αποδεικνύουν την πίστη τους, με έργα αγάπης και ευποιϊας ,με καθημερινό σκληρό αγώνα με ορμητήριο πάντα τον Θεοϊδρυτο θεσμό, την Οικογένεια.
Ο αγώνας των πολυτέκνων διεξάγεται κάτω από αντίξοες συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού, μέσα σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη και απαιτητική κοινωνία.
Οι πολύτεκνοι αγωνίζονται να αναθρέψουν, να μεγαλώσουν, να μορφώσουν και να αποκαταστήσουν επαγγελματικά και οικογενειακά τα πολλά παιδιά τους και παράλληλα να ξεπεράσουν τις συμπληγάδες οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων και να αποφύγουν τις σειρήνες του ευδαιμονισμού που συνεχώς παρεμβάλλουν εμπόδια στην πορεία τους.
Δεν φθάνει όμως αυτός και μόνον ο αγώνας, χρειάζεται να αντιπαλεύουν και τους κοντόφθαλμους Κύκλωπες μιας αδιέξοδης πολιτικής της κεντρικής εξουσίας που συνεχώς ξεχνάει κάθε φορά μετά τις εκλογές τι είχε υποσχεθεί πριν απ’ αυτές ενώ υπό την πίεση διαφόρων άλλων κοινωνικών ομάδων επιχειρεί τη φαλκίδευση των συνταγματικά κατοχυρωμένων κατακτήσεων για την προστασία των πολυτέκνων που φθάνουν ακόμη και στη λήψη αντισυνταγματικών μέτρων.
Η Κεντρική εξουσία βραχυκυκλωμένη από εσφαλμένες ή και εχθρικές πολλές φορές εισηγήσεις διαφόρων μανδαρίνων, ενίοτε καθυστερεί να αντιληφθεί ότι οι προτάσεις και εισηγήσεις μας βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση , και ο αγώνας μας ενίοτε την υποχρεώνει να αναθεωρεί πολλές φορές την πολιτική της.
Ο επίμονος ,επίπονος και καθημερινός αγώνας, μας ενδυναμώνει και μας καθιστά ισχυρότερους, με αποτέλεσμα κάθε φορά να βγαίνουμε νικητές στην παλαίστρα της ζωής.
Ο αγώνας μας με συντονιστή την Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος βρίσκεται συνεχώς στην πρωτοπορία για την περιφρούρηση των δικαιωμάτων μας και την επίμονη επίκληση και υπόμνηση προς τους εκάστοτε Κυβερνώντες των διατάξεων του Συντάγματος που υποχρεώνουν τη λήψη ειδικής μέριμνας υπέρ των πολυμελών οικογενειών.
Οι ανά το Πανελλήνιο Οργανώσεις Πολυτέκνων επιτελούν αξιομνημόνευτο έργο και παρέχουν σημαντικές υπηρεσίες στις οικογένειες-μέλη τους
Παραμένουν όμως πολλά ζητήματα σε εκκρεμότητα που πρέπει να τύχουν διορθωτικών ρυθμίσεων, αλλαγών και οριστικών λύσεων, όπως αυτά που με την ευκαιρία της γιορτής προβάλλονται, από την ΑΣΠΕ και τις τοπικές Οργανώσεις.
Τέλος ευχόμαστε σ’ όλους τους πολυτέκνους της χώρας μας , υγεία, πρόοδο , ατομική και οικογενειακή ευτυχία.
Πάτρα Οκτώβριος 2.010
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπρόεδρος Α.Σ.Π.Ε.
Πρόεδρος Συλλόγου Πολυτέκνων ΄Ηλιδας
Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ 1843
Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΌΘΩΝΑ
Ακόμα πριν σκοτωθεί ο Καποδίστριας, οι «προστάτιδες» δυνάμεις άρχισαν να ψάχνουν για βασιλιά. Κι οι ντόπιοι αστοκοτζαμπάσηδες τα μάτια τους τα 'στρεφαν κατά την Ευρώπη, περιμένοντας από τους δυνατούς να τους βγάλουν από το χάος, που είχαν βυθίσει τη χώρα. Ξένοι και ντόπιοι κυρίαρχοι καταλάβαιναν ότι τους ήταν απαραίτητος ένας ξένος βασιλιάς, για να επιβάλουν πρώτα πρώτα την «τάξη» στο εσωτερικό, κάνοντας το λαό να πιστέψει στην αρχή πώς ο καινούργιος άρχοντας θα 'φερνε του πουλιού το γάλα, για να μπορέσουν υστέρα να εκμεταλλευτούν την καινούργια χώρα με άνεση.
Έτσι άρχισαν, λοιπόν, οι έρευνες για βασιλιά, και στην αρχή βρήκαν ένα Λεοπόλδο του Σάξ-Κοβούργου. Ό Καποδίστριας, όμως, έχοντας τη φιλοδοξία να μείνει ισόβιος Κυβερνήτης, τον κατάφερε με τα πολλά να μη δεχτεί το στέμμα. Ύστερα από την άρνηση του Λεοπόλδου, βιάστηκαν να βρουν όπως-όπως έναν άλλο βασιλιά. Σκέφτηκαν πρώτα το γιο του Ναπολέοντα, μα ο Γάλλος βασιλιάς δεν τον ήθελε γιατί θα ήταν υποχρεωμένος να τον ονομάζει -όπως συνήθιζαν οι βασιλιάδες- «αδερφό» του! Τότε μερικοί, -από τους πρώτους κι ο Έυνάρδος- πρότειναν τον Όθωνα κι οι Μεγάλες Δυνάμεις τον δέχτηκαν πρόθυμα, τους Έλληνες ούτε τους ρώτησε κανείς. Ποιους να ρωτήσουν, άλλωστε, αφού οι αστοκοτζαμπάσηδες συνέχιζαν το αντεθνικό τους όργιο και διαιρεμένοι ακόμα σε τρεις μερίδες, πράκτορες των ξένων, ματοκυλούσαν το λαό και είχαν κυριολεκτικά λυσσάξει ποια από τις τρεις θα πάρει την εξουσία, για να την κρατήσει με τον ερχομό του καινούργιου ηγεμόνα, οποιοσδήποτε κι αν ήταν αυτός.
Το παρακάτω επεισόδιο αποδείχνει ότι τους είχε ξεφύγει πια κάθε ηθικό χαλινάρι και δεν τους έμενε ούτε κουκούτσι εθνικής συνείδησης. Οι πράκτορες της τσαρικής Ρωσίας Μεταξάς, Ζαΐμης και Σία συνεννοήθηκαν με το Ρώσο ναύαρχο Ρίκορδ, να τον κάνουν κυβερνήτη της Ελλάδας. Του ναύαρχου του καλάρεσαν, φαίνεται, τα μεγαλεία κι όταν οι ντόπιοι πράκτορές του, παίρνοντας μαζί και τη Γερουσία, καταφύγανε στο Άστρος, πήγε κι αυτός εκεί για να πάρει, το χρίσμα του Κυβερνήτη. Τότε όμως οι Έλληνες «φίλοι» του του 'σκασαν το παραμύθι, ζητώντας του να πληρώσει 200.000 φράγκα για την εκλογή και τα έξοδα της καινούργιας κυβέρνησης. Αλλά ο φιλόδοξος τυχοδιώκτης, μόλις είδε με τί ληστές είχε να κάνει, πήρε δρόμο κι οπού φύγει φύγει!
Τα τέτοια γεγονότα ανάγκασαν τις «προστάτιδες» δυνάμεις να βιαστούνε στην εκλογή του Όθωνα, χωρίς να τους καίγεται καρφί αν ο καινούργιος βασιλιάς ήταν ένα ηλίθιο παιδαρέλι, ούτε επίσης τους ένοιαζε για το αν ήταν ολότελα ξένος με την ψυχή, τους πόθους, τους καημούς και τα βάσανα του λαού, που θα κυβερνούσε. Κι ο πολύπαθος τούτος λαός, μες στην απελπισία του και τη συγκινητική του απλοϊκότητα, πίστεψε τον άρχοντα που του επέβαλαν κάτι περισσότερο από το Μεσσία και τον υποδέχτηκε πραγματικά μετά βαΐων και κλάδων. Οι λογιότατοι κι οι Φαναριώτες, παραμερίζοντας τα εσωτερικά προβλήματα, ανάλαβαν από τότε να πείσουν τις λαϊκές μάζες ότι έρχεται ο συνεχιστής του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, για να ζωντανέψει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, να πραγματοποιήσει τη Μεγάλη Ιδέα.
Όνειρα ψεύτικα, ελπίδες έξω από κάθε πραγματικότητα, πόθοι άπιαστοι, όλα μαζί τα συναισθήματα πού γεννάει στους λαούς η δυστυχία, όταν δεν είναι δυνατό να δοθεί σ' αυτήν επαναστατική διέξοδος, πλημμύριζαν και παράσερναν του λαού την ψυχή.
Κι ο Όθωνας με τους προστάτες του πόσο φροντίσανε γι' αυτό το λαό ! Κατεβαίνοντας στην Ελλάδα, πήρε μαζί του να μας φέρει και κάμποσα δώρα. Πρώτα πρώτα τους Βαυαρούς του, δηλαδή το στρατό, τους σακαράκηδες, τους τρεις αντιβασιλιάδες και κοντά σ' αυτούς είχε κολλήσει, στη συνοδεία του κι ακριδολόι ολόκληρο από τυχοδιώκτες, κερδοσκόπους, τοκογλύφους, χρεοκοπημένους «σοφούς» και κάθε καρυδιάς καρύδι. Κι ακόμα, μόλις πάτησε το ποδάρι του στ' 'Ανάπλι, «ξένοι πάσης εθνικότητας», λέει ένας ξένος ιστορικός, «συνέρρευσαν είς την πόλιν. Εις τούτους προσετέθησαν τυχοδιώκται από όλα τα μέρη της Εγγύς Ανατολής, οί όποιοι ήρχοντο δια να εύρουν εργασίαν ή δια να κερδίσουν χρήματα με το καλό ή με το κακό». Και το κυριότερο δόλωμα πού τράβαγε όλο τούτον τον κόσμο στη χώρα μας ήταν ένα άλλο μεγάλο δώρο πού μας έφερνε ο Όθωνας.
ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΩΝ 60 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ
Στο ΄Αργος, υστέρα από τη δολοφονία του Καποδίστρια, μαζεύτηκε ή Ε' Εθνοσυνέλευση το Δεκέμβρη του 1831 κι εψήφισε πάλι άλλο «πολιτικό σύνταγμα της Ελλάδας». Το άρθρο 246 ορίζει ότι «ο ηγεμών δεν ημπορεί να τάξη κανένα φόρον, δασμόν, ή δόσιμον ή είσπραξιν οποιανδήποτε ή δάνειον να κάμη, χωρίς νόμους ή ψηφίσματος συζητηθέντος και παραδεχθέντος υπό του νομοθετικού σώματος». Αυτά όμως οι ξένοι τα 'γραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια, γιατί σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Φλεβάρη του 1830, οι τρεις «προστάτιδες» δυνάμεις, φέρνοντας το βασιλιά, αναλάβαιναν την υποχρέωση να εγγυηθούν ένα δάνειο, που δεν θα ξεπερνούσε τα 60 εκατομμύρια.
Η Ιστορία αυτού του δανείου είναι μεγάλη, μα πολύ μεγαλύτερη είναι η ξετσιπωσιά κι η παλιανθρωπιά όσων ανακατεύτηκαν σ' αυτή την ιστορία. Ας ιδούμε τα πράγματα με τη σειρά.
Το δάνειο είχε κανονιστεί από τον καιρό της εκλογής του Λεοπόλδου και θα δινόταν σε τρεις δόσεις από 20 εκατομμύρια φράγκα. Στην αρχή θα 'βγαινε μόνο η πρώτη δόση και η καθεμιά δύναμη εγγυότανε την πληρωμή του 1/3 από το χρονιάτικο χρεολύσιο και τους τόκους. Οι δύο άλλες δόσεις θα 'βγαιναν ανάλογα με τις ανάγκες του βασιλιά και του βασιλείου του κι υστέρα από συνεννόηση με τις τρεις δυνάμεις. Οι εγγυήσεις όμως που απόσπασαν οι «προστάτες» μας, οι φύλακες-άγγελοί μας, σήμαιναν την οικονομική και πολιτική υποδούλωση της χώρας μας σε δαύτους, γιατί υποχρέωναν την Ελλάδα να διαρρυθμίσει με τέτοιον τρόπο τις πρώτες πρόσοδες του κράτους, ώστε τα πραγματικά έσοδα του Δημόσιου Ελληνικού Ταμείου να διατίθενται πριν άπ' όλα για την εξυπηρέτηση του δανείου και να μη χρησιμοποιηθούν σε καμιά περίπτωση για κανέναν άλλο σκοπό, αν δεν εξασφαλιστούν τα τοκοχρεολύσια, που 'χαν εγγυηθεί οι τρεις δυνάμεις. Έτσι τώρα επιχειρούσαν την ολοκληρωτική εξάρτηση της χώρας μας και τον έλεγχο πάνω σ' αυτή, σε βαθμό πού να μην μπορεί να πάρει ανάσα.
Ο Όθωνας δέχτηκε το στέμμα της Ελλάδας, αφού προηγούμενα η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία επανάλαβαν την υπόσχεση που 'χανε δώσει και στον Λεοπόλδο για το δάνειο. Η υπόσχεση δόθηκε με τη συνθήκη που υπόγραψαν στις 7.5.32 οι τρεις δυνάμεις και η Βαυαρία! Η Ελλάδα ούτε και τώρα ρωτήθηκε, μα πάλι για ποιο λόγο να μας ρωτήσουν, αφού από το δάνειο τούτο δεν θα παίρναμε ούτε μια πεντάρα; Εμείς, όπως θα δούμε, θα το πληρώναμε μονάχα και μάλιστα θα το πληρώναμε διπλό και τρίδιπλο.
Τη μεσιτεία για το δάνειο τούτο την ανέλαβε ο οίκος Έιχταλ του Μονάχου. Αυτός όμως τη μεταβίβασε στον οίκο Αγνάδο και τούτος ο τελευταίος ανάθεσε με ιδιαίτερη συμφωνία την έκδοση του δανείου στους Ρότσιλδ, τους μεγαλύτερους τότε τοκογλύφους του κόσμου. Η έκδοση δεν ήταν δυνατό να γίνει στη χρηματαγορά του Λονδίνου, επειδή είχε σταματήσει η πληρωμή του τόκου των δανείων της ανεξαρτησίας κι η Ελλάδα είχε γραφτεί στο μαυροπίνακα των χρεοκοπημένων κρατών. Ο Ρότσιλδ ανάλαβε να το δώσει με πραγματική τιμή 94%. Και τότε παρατηρήθηκε ένα εξαιρετικό φαινόμενο, πού στην ιστορία των ελληνικών δανείων μονάχα το 1898 επαναλήφτηκε. Ή εγγύηση των δυνάμεων, οι βαριοί οροί κι οι πρωτάκουστες εγγυήσεις έδιναν τόσο μεγάλη ασφάλεια στους ομολογιούχους, ώστε η μεγάλη ζήτηση ομολογιών έκανε να βγει το δάνειο στη Γαλλία στα 111%, στην Αγγλία 116% και στη Ρωσία στα 107%. Δηλαδή από 60 εκατομμύρια, πού ήταν το ονομαστικό ποσό, έφτασε τα 64. Οι παντοδύναμοι όμως τοκογλύφοι υπολόγισαν την πραγματική τιμή πού συμφώνησαν, δηλαδή το 94%, με βάση τα 60 εκατομμύρια και όχι τα 64. Και αντί να πάρουμε κανονικά 60.160.000, πήραμε 57 μονάχα. Έτσι η πραγματική τιμή κατέβηκε στα 89% και μας φάγανε 3 εκατομμύρια, πού κανονικά ανήκανε στην Ελλάδα. Αυτά όμως είναι ανώδυνα τσιμπήματα μπροστά στις αγιάτρευτες πληγές πού ανοίχτηκαν από δω και πέρα.
ΠΩΣ ΣΠΑΤΑΛΗΘΗΚΕ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ
Από τα 57 εκατομμύρια πού κανονίστηκε να πάρουμε, οι τοκογλύφοι τραπεζίτες κράτησαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 33 ολόκληρα εκατομμύρια για προκαταβολικούς τόκους και χρεολύσια και για τα λοιπά έξοδα του δανείου ! Οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις κράτησαν άλλα 2,5 εκατομμύρια φράγκα για εξόφληση των προκαταβολών πού είχανε δώσει, καθώς είδαμε, στον Καποδίστρια! 12.531.000 αποφασίστηκε να τα πάρουν οι Τούρκοι, για την εξαγορά τάχα των επαρχιών της Αττικής, της Ευβοίας και της Φθιώτιδας. Ενώ στην πραγματικότητα, όμως, κι οι Τούρκοι πήραν αέρα κοπανιστό, γιατί ο όρος αυτός της αποζημίωσης μπήκε στη συμφωνία επίτηδες για να πάρει η Τσαρική Ρωσία μιαν αποζημίωση από 6 εκατομμύρια, που είχε καταδικαστεί να της πληρώσει η Τουρκία. Τα υπόλοιπα σίγουρα θα τα πήραν οι άλλοι δύο συνέταιροι. Τώρα μας μένει ένα υπόλοιπο κάπου 9 εκατομμύρια δραχμές. Κι αυτά τα καταβρόχθισαν μέχρις εσχάτων οι Βαυαροί.
Οι αντίβασιλιάδες ΄Αρμανσμπεργκ, Μάουρερ και ΄Ευδεκ ζήτησαν επίμονα να μη διαιρεθεί το δάνειο σε τρεις σειρές κι η αίτηση τους έγινε δεκτή. Έτσι περίσσεψαν και για δαύτους μερικά εκατομμύρια πού τα πήραν προκαταβολικά για τα κυβερνητικά έξοδα κι αρχίσανε να τα ξεκοκαλίζουν πριν κατεβούνε στην Ελλάδα, όταν ακόμα βρισκότανε στο Μόναχο. « Ο ΄Αρμανσμπεργκ, ο Μάουρερ και ο ΄Ευδεκ», γράφει ο Εγγλέζος Ιστορικός Φίνλεϋ, «συνεκρότησαν εν Μονάχω σύσκεψιν καθ' ην, μεταξύ πολλών άλλων επαίσχυντων καταχρήσεων των ελληνικών χρημάτων, προσέθεσαν σχεδόν 4.500 λίρες είς τον μισθον του κόμητος ΄Αρμανσμπεργκ δια να δύναται ούτος να δίδη χοροεσπερίδας δια τους ξένους και τους Φαναριώτας»! Ο Λουδοβίκος πάλι, ο πατέρας του Όθωνα, είχε υποσχεθεί να πληρώνει τους Βαυαρούς αξιωματικούς από το ταμείο του κράτους του, αλλά κι αυτοί κι οι στρατιώτες τους πληρώθηκαν από τα λεφτά του δανείου. Τα έξοδα για δαύτους, σύμφωνα με τους επίσημους λογαριασμούς, φτάσανε τα 19 εκατομμύρια δραχμές, δηλαδή εκτός από το δάνειο έφαγαν και αρκετά εκατομμύρια από τον αναιμικό προϋπολογισμό της φτωχής και ρημαγμένης τότε χώρας μας.
Έτσι από το δάνειο του Όθωνα για την Ελλάδα ουσιαστικά δεν πήραμε ούτε ένα μονόλεφτο, ούτε μισό λεφτό ! Το 'φαγαν ίσαμε να πεις αμήν, ενώ εμείς για δεκάδες χρόνια πληρώναμε τα σπασμένα και μάλιστα τα πληρώσαμε πολύ ακριβά. Κι όμως, ένα τόσο τεράστιο ποσό έδινε τότε απεριόριστες δυνατότητες για την ολόπλευρη ανάπτυξη και πρόοδο της χώρας μας. Μα αντί γι' αυτό, το καταραμένο τούτο δάνειο κι ο βασιλιάς πού το 'φερε, μαζί με τους ασυνείδητους Έλληνες πολιτικούς, έγιναν αιτία να μεταβληθεί η Ελλάδα σε κλοτσοσκούφι των ξένων δυνάμεων και τοκογλύφων.
[...]
Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ
Όταν όλοι, από το βασιλιά ίσαμε το μικροκεφαλαιούχο, κοιτούσανε πώς να τοποθετήσουν τα λεφτά τους στην τοκογλυφία και την κερδοσκοπία, εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί σε τι φτώχεια βούλιαζε ο λαός. Από το 1840 κι εδώθε η αγανάκτηση μεγάλωνε. Οι Έλληνες, ποιος λίγο, ποιος πολύ, αρχίσανε να συναισθάνονται ότι η βασιλεία του Όθωνα δεν ήτανε τίποτα περισσότερο από ένα χάπι χρυσωμένο, πού μόλις το κατάπιε ο λαός, τότε ένιωσε την πικράδα του. Οι στρατιώτες στ' ανοιχτά παράθυρα του παλατιού ρίχνανε προκηρύξεις, πού ζητούσαν πολίτευμα συνταγματικό. Ανάμεσα στις λαϊκές μάζες αρχίσανε μεγάλες ζυμώσεις - πολλές αυθόρμητες και λίγες οργανωμένες. Ό Όθωνας, όμως, οι Βαυαροί κι οι Έλληνες υπουργοί συνέχιζαν την εγκληματική πολιτική τους, που οδηγούσε τη χώρα στην καταστροφή και την ερήμωση.
Το 1842 αύξησαν τη φορολογία για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των ξένων και να τα βγάλουν πέρα με τις ανοικονόμητες σπατάλες τους. Σκάρωσαν κι έναν καινούργιο τελωνειακό νόμο, μα ήταν τόσο περίπλοκος που στο τέλος τον παρατήσανε. Μάλιστα το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου έγινε υπουργός των Οικονομικών κάποιος Σιλήβεργος, που ήταν παράφρονας !
Μ' όλους τους φόρους όμως, το έλλειμμα του προϋπολογισμού ξεπερνούσε τα 3 εκατομμύρια. Τα χωράφια έμεναν ακαλλιέργητα. Πολλά επαρχιακά συμβούλια διαλύθηκαν, επειδή διαμαρτυρήθηκαν για την αβάσταχτη φορολογία. Δεκατρία μέλη του συμβουλίου της Μεσσηνίας κλείστηκαν στη φυλακή, επειδή υπογράψανε μια διαμαρτυρία ενάντια στους φόρους, και, τέσσερα μέλη πού δεν την υπόγραψαν πήραν παράσημο το Σταυρό του Σωτήρας !
Κι οι Μεγάλες Δυνάμεις έκαναν ότι μπορούσανε με τους πράκτορες τους για να χειροτερέψουν την κατάσταση μας. Είχαν δημιουργήσει από τους ντόπιους πολιτικούς ξενόδουλες αντεθνικές κλίκες, πρόθυμες να προδώσουν τα συμφέροντα της χώρας μας. Ο Πάλμερστον δήλωνε ανοιχτά ότι η ανικανότητα του Όθωνα κατάντησε την Αθήνα μια «κοιτίδα μηχανορραφιών παντός είδους». Κι ο καινούργιος Εγγλέζος πρεσβευτής Λάυονς έλεγε στον πρεσβευτή της Αυστρίας : «Πραγματικώς ανεξάρτητος Ελλάς αποτελεί παραλογισμόν. Η Ελλάς είναι ή ρωσική ή αγγλική και επειδή δεν πρέπει να είναι ρωσική πρέπει να είναι αγγλική. Ο βασιλέας δεν είναι με το μέρος μας, συνεπώς είναι Ρώσος. Εγκατέλειψα την ελπίδα να σώσω τον βασιλέα, διότι οι περί αυτόν είναι ρωσόφιλοι. Είμαι έτοιμος ν' αποδείξω, αυτήν την στιγμήν, ότι ο βασιλεύς είναι ηλίθιος: η απόδειξις ευρίσκεται είς τα αρχεία μας» (είχε τις εκθέσεις των Ευρωπαίων γιατρών πού εξέτασαν τον Όθωνα). «Περιμένω τώρα την 31ην Μαρτίου οπότε το τοκοχρεωλύσιον του δανείου καθίσταται απαιτητόν. Νομίζω ότι τα εκατάφερε καλά με τον προϋπολογισμό του για το 1838. Ε λοιπόν ! Έγραψα είς τον Πάλμερστον ότι η όλη υπόθεσις αποτελεί ψευδός. Η χρεωκοπία επίκειται, σας βεβαιώ, και είμαι ευχαριστημένος» ! Τα λέει τόσο καθαρά ο πρεσβευτής πού τα λόγια του δεν χρειάζονται κανένα σχόλιο.
Ήρθε, λοιπόν, κι η χρεοκοπία, αφού όλοι έκαναν «το κατά δύναμη» για να την προκαλέσουν.
Το 1843 η κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν μπορούσε να πληρώσει το τοκοχρεολύσιο του δανείου του 1833. Ή Ελλάδα βρέθηκε πολύ φτωχότερη άπ' ό,τι ήτανε την ήμερα πού 'κανε το δάνειο. Τώρα το χρέος είχε φτάσει τα 90 εκατομμύρια από 60. Και με έσοδα 14 εκατομμύρια έπρεπε κάθε χρόνο να πληρώνει για μια δόση 6 εκατομμύρια, δηλαδή τα 43%! Οι «προστάτιδες δυνάμεις» πήραν τότε τα μέτρα τους. Όχι βέβαια για να μας σώσουν, αλλά για ν' αρπάξουν ό,τι είχε απομείνει.
Στο Λονδίνο έγινε μια σύσκεψη πριν από τη χρεοκοπία και οι πρεσβευτές των δυνάμεων ανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να συγκροτήσει μια επιτροπή για να κάνει έρευνα πάνω στα έξοδα του προϋπολογισμού. Στην επιτροπή μπήκε κι ο τρελο-Σιλήβεργος! Επίσης το Φλεβάρη του 1843 υπογράφτηκε μια σύμβαση, που μάζευε τα χρέη μας στον πατέρα του Όθωνα σε 2.667.771 δρχ., χώρια εκείνα που ξοδεύτηκαν για το παλάτι. Και σαν να μη μας έφταναν τ' αλλά, ορίστηκε κι αυτών η πληρωμή με δόσεις από το 1842-1847.
Κι υστέρα από την κήρυξη της χρεοκοπίας, οι τρεις δυνάμεις που είχαν εγγυηθεί το δάνειο υπογράψανε στο Λονδίνο το Μάη του 1843 ένα πρωτόκολλο κι αποφασίσανε να επέμβουνε στα εσωτερικά μας, ν' αναγκάσουν την κυβέρνηση να κάνει οικονομίες, για να τους πληρώσει και να τους παραχωρήσει τις εισπράξεις του τελωνείου της Σύρας. Δηλαδή ανοιχτό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο. Οι Βαυαροί κι Έλληνες «ιθύνοντες» δεν είχαν καμίαν αντίρρηση.
Τότε όμως ξέσπασε η λαϊκή θύελλα. Ό λαός πήρε το λόγο!
ΤΟ 1843 ΚΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ
Οι λαϊκές μάζες είχαν πια απαυδήσει από την πολιτική του Όθωνα και των αντιβασιλιάδων. Πίστεψαν ότι ο ερχομός τους θα συνοδευότανε με μιαν εθνική ανάσταση. Περίμεναν το βασιλιά για να χορτάσουν, όπως πίστευαν, το ψωμί κι είδανε στο τέλος ότι τους άρπαξαν και τα λίγα ψίχουλα που τους απόμεναν. Έχυσαν ποτάμι το αίμα για να λευτερωθούν από τους Τούρκους κι έβλεπαν ότι τώρα σκλαβώθηκαν στους Βαυαρούς, τους ξένους τραπεζίτες και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Γι' αυτό κι η εξέγερση του '43 πήρε μεγαλειώδη χαρακτήρα και στράφηκε όχι μονάχα εναντίον του Όθωνα, μα και σ' όλους τους ξένους γενικά.
Ο λαός, κοντά στο σύνταγμα και τις λαϊκές ελευθερίες, απαίτησε το διώξιμο των Βαυαρών, το σταμάτημα της πληρωμής του βαριού τοκοχρεολύσιου για δάνειο που δεν πήραμε κι ανάγκασε την Εθνοσυνέλευση ν' αμφισβητήσει, με ψήφισμά της τη νομιμότητα των δανείων του Λουδοβίκου.
Μπροστά στο λαϊκό τούτο ξέσπασμα, οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγκαστήκανε να βάλουν την ούρα στα σκέλια και να παραιτηθούνε από τα σχέδια τους για την επιβολή οικονομικού ελέγχου. Τώρα έπρεπε να σωθεί ο θρόνος. Κι ο Λάυονς, ξεχνώντας τις απειλές του, έκανε το καθετί για να μην πέσει ο Όθωνας. Αυτό επέβαλε τούτη τη στιγμή το συμφέρον τους. Όσο για τ' αλλά, δεν χάθηκε ο κόσμος. Αφού δεν μπόρεσαν με τους Βαυαρούς να μας καταφέρουν να τους πληρώσουμε το δάνειο πού δεν πήραμε, θα προσπαθούσαν τώρα να το πετύχουνε με τους Έλληνες υπουργούς και πρωθυπουργούς.
Η λαϊκή εξέγερση του '43, μ' όλη της την έκταση, δεν πέτυχε να λύσει κανένα πρόβλημα αστικοδημοκρατικό. Έλειπε το συνειδητό κι οργανωμένο προλεταριάτο κι οι λαϊκές μάζες έμειναν ακαθοδήγητες. Οι αστοί έμποροι και τραπεζίτες είχανε πια μπλεχτεί και δεθεί σ' ένα μπλοκ αξεχώριστο -με κοινά συμφέροντα- μαζί με τους τσιφλικάδες-κοτζαμπάσηδες, τα μεγάλα τζάκια που καπηλεύτηκαν τον αγώνα του 1821. Έτσι, οι πρώτοι εκμεταλλεύτηκαν το λαϊκό κίνημα για να στεριώσουν και να πλατύνουν τη θέση τους μέσα στον κρατικό οργανισμό και τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ύστερα από το 1843, οι Βαυαροί περάσανε βέβαια στα παρασκήνια. Στην κυβέρνηση όμως ήρθαν από δω και πέρα οι Μεταξάς, Μαυροκορδάτος, Κωλέττης, Κουντουριώτης, Λόντος - όλοι γνωστά ονόματα και παλιές γνωριμίες. Άλλαξε δηλαδή ο Μανολιός κλπ. κλπ. Σήμα κατατεθέν της πολιτικής τους είναι το ροκάνισμα του δημόσιου ταμείου, οι φόροι, τα ρουσφέτια, οι καλπονοθείες και το ξεπούλημα της χώρας στους ξένους. Θα 'ναι απαραίτητο για την ιστορία μας να χαράξουμε μερικές χοντρές πινελιές από την τέτοια πολιτική τους.
Με την ψήφιση του καινούργιου συντάγματος, στην πολιτική σκηνή εμφανίστηκαν τρία κόμματα -το εγγλέζικο, το γαλλικό και το ρούσικο- πού τα κινούσαν από τα παρασκήνια σαν μαριονέτες οι πρεσβευτές των τριών δυνάμεων. Ανάμεσα σε δαύτους μάλιστα άρχισε τώρα ένας άγριος ανταγωνισμός για το ποιος θα βάλει δικό του πρωθυπουργό. Στο τέλος επικράτησε ο Λάυονς κι έγινε πρόεδρος της κυβέρνησης ο αρχηγός του εγγλέζικου κόμματος Μαυροκορδάτος, που είχε ανοιχτά κηρυχτεί εχθρός του λαϊκού ξεσηκώματος του 1843. Τότε η γαλλική κυβέρνηση έδωσε εντολή στον πρεσβευτή της Πεσκατόρι να υποστηρίξει με κάθε μέσο τον Κωλέττη, αρχηγό του γαλλικού κόμματος, για να ρίξουν τον Μαυροκορδάτο. Κάτι τέτοιες ευκαιρίες τις περίμενε ο Κωλέττης σαν μεγάλη λαμπρή. Απόσπασε από τον Πεσκατόρι 10.000 φράγκα για να πληρώνει ιδιαίτερη σωματοφυλακή κι έβαλε αρχηγό της ένα διάσημο ληστή! Ό Λάυονς όμως, για να μην υστερήσει σε γενναιοδωρία, έκοψε στον Μαυροκορδάτο ένα κοντύλι από 285 λίρες, για να πληρώνει κι αυτός σωματοφυλακή και χρέωσε το ποσό τούτο στο κοντύλι της μυστικής υπηρεσίας. Σε τι σημείο είχανε ξεπέσει οι «Έλληνες» πολιτικοί!
Σε λίγο πού προκηρύχτηκαν οι εκλογές, το κάθε κόμμα για να τις κερδίσει δεν υποχώρησε ούτε μπροστά στα πιο αισχρά μέσα. Όλους όμως τους ξεπέρασε ο Μαυροκορδάτος, πού 'χε και την εξουσία στα χέρια του. Ο υπουργός του -και της Δικαιοσύνης, μάλιστα- Λόντος έστειλε ένα γράμμα στις αρχές της Πάτρας και τις διέταξε να εξασφαλίσουν την εκλογή του με κάθε μέσο και θυσία !
Τον Αύγουστο όμως του 1844 έπεσε ο Μαυροκορδάτος κι ο βασιλιάς κάλεσε τον Κωλέττη να φτιάσει κυβέρνηση. Αυτός, λοιπόν, τότε πήγε στα ανάκτορα με την άμαξα του Γάλλου πρεσβευτή! Έμεινε στην εξουσία ίσαμε το 1847 κι η περίοδος της διακυβέρνησης της Ελλάδας από δαύτον -μέγα φαγά των δανείων της ανεξαρτησίας- αποτέλεσε μιαν από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας μας. «Οι ιδέες του για τη διακυβέρνηση της χώρας» -γράφει ένας ξένος συγγραφέας- «στηρίζονταν στις αρχές του πρώην αφέντη του Άλη-Πασα, στην εξαγορά των συνειδήσεων και στις καταχρήσεις του δημοσίου χρήματος». Ευτυχώς που πέθανε το 1847 και τότε ο γραμματέας της γαλλικής πρεσβείας -πού τόσο τον υποστήριζε- έγραφε στην αδερφή του «περί του μεγάλου ανδρός δεν γίνεται περισσότερος λόγος άπ' ο,τι για έναν ψόφιο τράγο». Ό Όθωνας όμως έγραφε στον αδερφό του: «Για μένα εξακολουθεί ίσαμε ένα βαθμό να ζει. Είναι ο δάσκαλος μου»! Κι έτσι τώρα την Ελλάδα την κυβερνούσε η σκιά του Κωλέττη, μαζί με τα καπρίτσια και τις μηχανορραφίες της Αμαλίας, πού στάθηκε ο δεύτερος πολιτικός δάσκαλος του ηλίθιου βασιλιά.
Ό υπουργός των Στρατιωτικών Τζαβέλας έγινε πρωθυπουργός το 1847 και το Μάρτη του 1848 αντικαταστάθηκε από τον Κουντουριώτη, πού ως υπουργός των Εσωτερικών είχε πριν από λίγα χρόνια καταδικαστεί για παραχάραξη. Όσο για λαϊκές ελευθερίες και σύνταγμα ούτε συζήτηση. Ελεύθεροι ήταν μονάχα το κόμμα πού βρισκότανε στην αρχή και οι μπράβοι του. Ο λαός είχε φτάσει πάλι σε απόγνωση.
Οι μικροεξεγέρσεις ήταν συχνότατες. Ιδιαίτερα το 1848 ξέσπασαν και στην Ελλάδα πολλές άγνωστες στις λεπτομέρειές τους τοπικές εξεγέρσεις. Όλες όμως ή τις έπνιγαν στο αίμα ή τις εκμεταλλεύονταν για λογαριασμό τους οι πολιτικάντες. Μόλις τσακίζονταν οι αγροτικές εξεγέρσεις, πολλοί ξεσηκωμένοι αγρότες έπαιρναν τα βουνά για να γλιτώσουν και το 'ριχναν στη ληστεία.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Ολόκληρη τη χώρα μπορεί κανείς να την παρομοιάσει αυτή την περίοδο με μια κόλαση, πού μέσα της βασανιζόταν άγρια ο ελληνικός λαός. Μόνο πού 'λειψε ένας Δάντης, έστω και κατώτερης ποιότητας, για να μας περιγράφει τα βάσανα και τους καημούς του πολύπαθου αυτού λαού. Οι πνευματικοί του ηγέτες είχανε άλλες σοβαρότερες δουλειές να κοιτάξουν: τους αρχαίους ημών προγόνους, τη γλώσσα και τη Μεγάλη Ιδέα.
Και οι πολιτικοί του ηγέτες βαλθήκανε να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Για να πάρουν από τον αγρότη με τους φόρους ακόμα και το τελευταίο σπυρί στάρι πλαστογραφήσανε -στην κυβέρνηση Κωλέττη- τους μέσους όρους της παραγωγής του σταριού που τους παίρνανε σαν βάση για τον καθορισμό της φορολογίας. Όταν αποκαλύφτηκε η βρομοδουλειά, ο υπουργός των Οικονομικών την παραδέχτηκε, δήλωσε όμως ότι το φταίξιμο είναι περισσότερο του πρωθυπουργού.
Τότε η Βουλή πρότεινε να παραπεμφθεί ο Κωλέττης σε δίκη -παρόλο πού οι περισσότεροι βουλευτές ήταν οπαδοί του- άλλ' ο κυριότερος μάρτυρας της κατηγορίας πέθανε δηλητηριασμένος κι ο Όθωνας έπιασε και κατάφερε πολλούς βουλευτές να ψηφίσουν ενάντια στην πρόταση. Ο Κωλέττης εκείνη την περίοδο είχε μια σωματοφυλακή από 140 μπράβους, πού τους συντηρούσε κι επίσημα με λεφτά του δημοσίου και κρυφά με τις επιχορηγήσεις του Γάλλου πρεσβευτή.
Κι όταν τον κατηγόρησαν στη Βουλή ότι παίρνει μισθό πάνω από τον κανονικό, ο άθλιος χωρίς να δικαιολογηθεί δήλωσε ότι θα ξαναγύριζε όσα πήρε παραπάνου! Μόλις πέθανε αποκαλύφτηκε ότι είχε γδύσει σε τέτοιο βαθμό το δημόσιο, ώστε για να σκεπαστεί ένα μέρος από το έλλειμμα δημεύτηκε όλη του ή περιουσία !
Αρκετά ζωντανά ζωγραφίζει την κατάσταση η παρακάτω αγόρευση ενός υπουργού των Οικονομικών γύρω στα 1847, που κι αυτός προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό του : «Κύριοι, προ τινων ημερών με εκαλέσατε δια να σας δώσω μίαν εικόνα της καταστάσεως των οικονομικών μας και εγώ απέφυγα να προσέλθω προβάλλων την δικαιολογίαν ότι τότε μόλις είχα αναλάβει την εξουσίαν. Τώρα προσέρχομαι εις την Βουλήν δια να σας είπω ότι το υπουργείον των Οικονομικών ευρίσκεται εις κατάστασιν πλήρους αποσυνθέσεως και παραλύσεως, ότι δεν υπάρχουσι λογαριασμοί ούτε δια τα έσοδα, ούτε δια τα έξοδα και ότι είναι απολύτως αδύνατον να σας παρουσιάσω οτιδήποτε προσομοίαζαν προς ακριβή προϋπολογισμόν.
Συνεπεία της αισχρότητος ή της ανικανότητος των δημοσίων υπαλλήλων, οι δημόσιοι λογαριασμοί ευρίσκονται εις χαώδη κατάστασιν. Όλα όσα σας είπα....εν σχέσει με την απόλυσιν παντός τιμίου ανθρώπου και με την διαπραγήν του δημοσίου χρήματος είς την Σύρον και αλλαχού είναι απολύτως αληθή. Εκατομμύρια οφείλονται εις το κράτος και δεν γνωρίζομεν ποιοι είναι οι οφειλέται μας, διότι τα βιβλία εισπράξεων έχουν εξαφανισθεί. Αυταί είναι αι ανακοινώσεις τας οποίας είχα να κάμω περί της οικονομικής καταστάσεως».
Εννοείται ότι αυτοί οι οφειλέτες ήταν οι τσιφλικάδες κι οι τοκογλύφοι, γιατί ο φτωχός λαός υποχρεωνότανε με βασανιστήρια μεσαιωνικά να πληρώνει τους αβάσταχτους φόρους. Το φοροκυνηγητό είχε μεταβληθεί σε εξοντωτικό ανθρωποκυνήγι. Μια χρονολογία ξεσηκώθηκε όλη η Ευρώπη, όταν μαθεύτηκαν τα κατορθώματα ενός μεταβατικού αποσπάσματος που στάλθηκε απ' την κυβέρνηση στη Μεσσηνία, για να εισπράξει τους φόρους. Κάθε βασανιστήριο που ήτανε δυνατό να εφεύρει η εγκληματική φαντασία των σταυρωτήδων και καραβανάδων, εφαρμόστηκε στους δυστυχισμένους αγρότες. Χρησιμοποίησαν ακόμα και καυτό λάδι και λιωμένο κερί!
Ο στρατός κι η χωροφυλακή είχαν τότε δύναμη 8.000 άντρες κι άπ' αυτούς οι 1.100 ήταν αξιωματικοί. Το ναυτικό είχε εν ενεργεία 429 αξιωματικούς, χωρίς ούτε ένα καράβι κατάλληλο να πλεύσει. Φτάσανε σε τέτοια χάλια, ώστε το 1848 δεν βρισκότανε πεντάρα στα ταμεία κι αναγκάστηκε το δημόσιο να δανειστεί λίγες εκατοντάδες λίρες για τα έξοδα του Τρικούπη, πού θα πήγαινε να συγχαρεί τον Μαξιμιλιανό, τον αδερφό του Όθωνα, γιατί έγινε βασιλιάς της Βαυαρίας αντικατασταίνοντας τον πατέρα του, τον «εστεμμένο ποιητή» πού τον είχε ξελογιάσει ή Λόλα Μοντέζ κι έχασε για χατίρι της το θρόνο.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
--
Ακόμα πριν σκοτωθεί ο Καποδίστριας, οι «προστάτιδες» δυνάμεις άρχισαν να ψάχνουν για βασιλιά. Κι οι ντόπιοι αστοκοτζαμπάσηδες τα μάτια τους τα 'στρεφαν κατά την Ευρώπη, περιμένοντας από τους δυνατούς να τους βγάλουν από το χάος, που είχαν βυθίσει τη χώρα. Ξένοι και ντόπιοι κυρίαρχοι καταλάβαιναν ότι τους ήταν απαραίτητος ένας ξένος βασιλιάς, για να επιβάλουν πρώτα πρώτα την «τάξη» στο εσωτερικό, κάνοντας το λαό να πιστέψει στην αρχή πώς ο καινούργιος άρχοντας θα 'φερνε του πουλιού το γάλα, για να μπορέσουν υστέρα να εκμεταλλευτούν την καινούργια χώρα με άνεση.
Έτσι άρχισαν, λοιπόν, οι έρευνες για βασιλιά, και στην αρχή βρήκαν ένα Λεοπόλδο του Σάξ-Κοβούργου. Ό Καποδίστριας, όμως, έχοντας τη φιλοδοξία να μείνει ισόβιος Κυβερνήτης, τον κατάφερε με τα πολλά να μη δεχτεί το στέμμα. Ύστερα από την άρνηση του Λεοπόλδου, βιάστηκαν να βρουν όπως-όπως έναν άλλο βασιλιά. Σκέφτηκαν πρώτα το γιο του Ναπολέοντα, μα ο Γάλλος βασιλιάς δεν τον ήθελε γιατί θα ήταν υποχρεωμένος να τον ονομάζει -όπως συνήθιζαν οι βασιλιάδες- «αδερφό» του! Τότε μερικοί, -από τους πρώτους κι ο Έυνάρδος- πρότειναν τον Όθωνα κι οι Μεγάλες Δυνάμεις τον δέχτηκαν πρόθυμα, τους Έλληνες ούτε τους ρώτησε κανείς. Ποιους να ρωτήσουν, άλλωστε, αφού οι αστοκοτζαμπάσηδες συνέχιζαν το αντεθνικό τους όργιο και διαιρεμένοι ακόμα σε τρεις μερίδες, πράκτορες των ξένων, ματοκυλούσαν το λαό και είχαν κυριολεκτικά λυσσάξει ποια από τις τρεις θα πάρει την εξουσία, για να την κρατήσει με τον ερχομό του καινούργιου ηγεμόνα, οποιοσδήποτε κι αν ήταν αυτός.
Το παρακάτω επεισόδιο αποδείχνει ότι τους είχε ξεφύγει πια κάθε ηθικό χαλινάρι και δεν τους έμενε ούτε κουκούτσι εθνικής συνείδησης. Οι πράκτορες της τσαρικής Ρωσίας Μεταξάς, Ζαΐμης και Σία συνεννοήθηκαν με το Ρώσο ναύαρχο Ρίκορδ, να τον κάνουν κυβερνήτη της Ελλάδας. Του ναύαρχου του καλάρεσαν, φαίνεται, τα μεγαλεία κι όταν οι ντόπιοι πράκτορές του, παίρνοντας μαζί και τη Γερουσία, καταφύγανε στο Άστρος, πήγε κι αυτός εκεί για να πάρει, το χρίσμα του Κυβερνήτη. Τότε όμως οι Έλληνες «φίλοι» του του 'σκασαν το παραμύθι, ζητώντας του να πληρώσει 200.000 φράγκα για την εκλογή και τα έξοδα της καινούργιας κυβέρνησης. Αλλά ο φιλόδοξος τυχοδιώκτης, μόλις είδε με τί ληστές είχε να κάνει, πήρε δρόμο κι οπού φύγει φύγει!
Τα τέτοια γεγονότα ανάγκασαν τις «προστάτιδες» δυνάμεις να βιαστούνε στην εκλογή του Όθωνα, χωρίς να τους καίγεται καρφί αν ο καινούργιος βασιλιάς ήταν ένα ηλίθιο παιδαρέλι, ούτε επίσης τους ένοιαζε για το αν ήταν ολότελα ξένος με την ψυχή, τους πόθους, τους καημούς και τα βάσανα του λαού, που θα κυβερνούσε. Κι ο πολύπαθος τούτος λαός, μες στην απελπισία του και τη συγκινητική του απλοϊκότητα, πίστεψε τον άρχοντα που του επέβαλαν κάτι περισσότερο από το Μεσσία και τον υποδέχτηκε πραγματικά μετά βαΐων και κλάδων. Οι λογιότατοι κι οι Φαναριώτες, παραμερίζοντας τα εσωτερικά προβλήματα, ανάλαβαν από τότε να πείσουν τις λαϊκές μάζες ότι έρχεται ο συνεχιστής του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, για να ζωντανέψει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, να πραγματοποιήσει τη Μεγάλη Ιδέα.
Όνειρα ψεύτικα, ελπίδες έξω από κάθε πραγματικότητα, πόθοι άπιαστοι, όλα μαζί τα συναισθήματα πού γεννάει στους λαούς η δυστυχία, όταν δεν είναι δυνατό να δοθεί σ' αυτήν επαναστατική διέξοδος, πλημμύριζαν και παράσερναν του λαού την ψυχή.
Κι ο Όθωνας με τους προστάτες του πόσο φροντίσανε γι' αυτό το λαό ! Κατεβαίνοντας στην Ελλάδα, πήρε μαζί του να μας φέρει και κάμποσα δώρα. Πρώτα πρώτα τους Βαυαρούς του, δηλαδή το στρατό, τους σακαράκηδες, τους τρεις αντιβασιλιάδες και κοντά σ' αυτούς είχε κολλήσει, στη συνοδεία του κι ακριδολόι ολόκληρο από τυχοδιώκτες, κερδοσκόπους, τοκογλύφους, χρεοκοπημένους «σοφούς» και κάθε καρυδιάς καρύδι. Κι ακόμα, μόλις πάτησε το ποδάρι του στ' 'Ανάπλι, «ξένοι πάσης εθνικότητας», λέει ένας ξένος ιστορικός, «συνέρρευσαν είς την πόλιν. Εις τούτους προσετέθησαν τυχοδιώκται από όλα τα μέρη της Εγγύς Ανατολής, οί όποιοι ήρχοντο δια να εύρουν εργασίαν ή δια να κερδίσουν χρήματα με το καλό ή με το κακό». Και το κυριότερο δόλωμα πού τράβαγε όλο τούτον τον κόσμο στη χώρα μας ήταν ένα άλλο μεγάλο δώρο πού μας έφερνε ο Όθωνας.
ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΩΝ 60 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ
Στο ΄Αργος, υστέρα από τη δολοφονία του Καποδίστρια, μαζεύτηκε ή Ε' Εθνοσυνέλευση το Δεκέμβρη του 1831 κι εψήφισε πάλι άλλο «πολιτικό σύνταγμα της Ελλάδας». Το άρθρο 246 ορίζει ότι «ο ηγεμών δεν ημπορεί να τάξη κανένα φόρον, δασμόν, ή δόσιμον ή είσπραξιν οποιανδήποτε ή δάνειον να κάμη, χωρίς νόμους ή ψηφίσματος συζητηθέντος και παραδεχθέντος υπό του νομοθετικού σώματος». Αυτά όμως οι ξένοι τα 'γραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια, γιατί σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Φλεβάρη του 1830, οι τρεις «προστάτιδες» δυνάμεις, φέρνοντας το βασιλιά, αναλάβαιναν την υποχρέωση να εγγυηθούν ένα δάνειο, που δεν θα ξεπερνούσε τα 60 εκατομμύρια.
Η Ιστορία αυτού του δανείου είναι μεγάλη, μα πολύ μεγαλύτερη είναι η ξετσιπωσιά κι η παλιανθρωπιά όσων ανακατεύτηκαν σ' αυτή την ιστορία. Ας ιδούμε τα πράγματα με τη σειρά.
Το δάνειο είχε κανονιστεί από τον καιρό της εκλογής του Λεοπόλδου και θα δινόταν σε τρεις δόσεις από 20 εκατομμύρια φράγκα. Στην αρχή θα 'βγαινε μόνο η πρώτη δόση και η καθεμιά δύναμη εγγυότανε την πληρωμή του 1/3 από το χρονιάτικο χρεολύσιο και τους τόκους. Οι δύο άλλες δόσεις θα 'βγαιναν ανάλογα με τις ανάγκες του βασιλιά και του βασιλείου του κι υστέρα από συνεννόηση με τις τρεις δυνάμεις. Οι εγγυήσεις όμως που απόσπασαν οι «προστάτες» μας, οι φύλακες-άγγελοί μας, σήμαιναν την οικονομική και πολιτική υποδούλωση της χώρας μας σε δαύτους, γιατί υποχρέωναν την Ελλάδα να διαρρυθμίσει με τέτοιον τρόπο τις πρώτες πρόσοδες του κράτους, ώστε τα πραγματικά έσοδα του Δημόσιου Ελληνικού Ταμείου να διατίθενται πριν άπ' όλα για την εξυπηρέτηση του δανείου και να μη χρησιμοποιηθούν σε καμιά περίπτωση για κανέναν άλλο σκοπό, αν δεν εξασφαλιστούν τα τοκοχρεολύσια, που 'χαν εγγυηθεί οι τρεις δυνάμεις. Έτσι τώρα επιχειρούσαν την ολοκληρωτική εξάρτηση της χώρας μας και τον έλεγχο πάνω σ' αυτή, σε βαθμό πού να μην μπορεί να πάρει ανάσα.
Ο Όθωνας δέχτηκε το στέμμα της Ελλάδας, αφού προηγούμενα η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία επανάλαβαν την υπόσχεση που 'χανε δώσει και στον Λεοπόλδο για το δάνειο. Η υπόσχεση δόθηκε με τη συνθήκη που υπόγραψαν στις 7.5.32 οι τρεις δυνάμεις και η Βαυαρία! Η Ελλάδα ούτε και τώρα ρωτήθηκε, μα πάλι για ποιο λόγο να μας ρωτήσουν, αφού από το δάνειο τούτο δεν θα παίρναμε ούτε μια πεντάρα; Εμείς, όπως θα δούμε, θα το πληρώναμε μονάχα και μάλιστα θα το πληρώναμε διπλό και τρίδιπλο.
Τη μεσιτεία για το δάνειο τούτο την ανέλαβε ο οίκος Έιχταλ του Μονάχου. Αυτός όμως τη μεταβίβασε στον οίκο Αγνάδο και τούτος ο τελευταίος ανάθεσε με ιδιαίτερη συμφωνία την έκδοση του δανείου στους Ρότσιλδ, τους μεγαλύτερους τότε τοκογλύφους του κόσμου. Η έκδοση δεν ήταν δυνατό να γίνει στη χρηματαγορά του Λονδίνου, επειδή είχε σταματήσει η πληρωμή του τόκου των δανείων της ανεξαρτησίας κι η Ελλάδα είχε γραφτεί στο μαυροπίνακα των χρεοκοπημένων κρατών. Ο Ρότσιλδ ανάλαβε να το δώσει με πραγματική τιμή 94%. Και τότε παρατηρήθηκε ένα εξαιρετικό φαινόμενο, πού στην ιστορία των ελληνικών δανείων μονάχα το 1898 επαναλήφτηκε. Ή εγγύηση των δυνάμεων, οι βαριοί οροί κι οι πρωτάκουστες εγγυήσεις έδιναν τόσο μεγάλη ασφάλεια στους ομολογιούχους, ώστε η μεγάλη ζήτηση ομολογιών έκανε να βγει το δάνειο στη Γαλλία στα 111%, στην Αγγλία 116% και στη Ρωσία στα 107%. Δηλαδή από 60 εκατομμύρια, πού ήταν το ονομαστικό ποσό, έφτασε τα 64. Οι παντοδύναμοι όμως τοκογλύφοι υπολόγισαν την πραγματική τιμή πού συμφώνησαν, δηλαδή το 94%, με βάση τα 60 εκατομμύρια και όχι τα 64. Και αντί να πάρουμε κανονικά 60.160.000, πήραμε 57 μονάχα. Έτσι η πραγματική τιμή κατέβηκε στα 89% και μας φάγανε 3 εκατομμύρια, πού κανονικά ανήκανε στην Ελλάδα. Αυτά όμως είναι ανώδυνα τσιμπήματα μπροστά στις αγιάτρευτες πληγές πού ανοίχτηκαν από δω και πέρα.
ΠΩΣ ΣΠΑΤΑΛΗΘΗΚΕ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ
Από τα 57 εκατομμύρια πού κανονίστηκε να πάρουμε, οι τοκογλύφοι τραπεζίτες κράτησαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 33 ολόκληρα εκατομμύρια για προκαταβολικούς τόκους και χρεολύσια και για τα λοιπά έξοδα του δανείου ! Οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις κράτησαν άλλα 2,5 εκατομμύρια φράγκα για εξόφληση των προκαταβολών πού είχανε δώσει, καθώς είδαμε, στον Καποδίστρια! 12.531.000 αποφασίστηκε να τα πάρουν οι Τούρκοι, για την εξαγορά τάχα των επαρχιών της Αττικής, της Ευβοίας και της Φθιώτιδας. Ενώ στην πραγματικότητα, όμως, κι οι Τούρκοι πήραν αέρα κοπανιστό, γιατί ο όρος αυτός της αποζημίωσης μπήκε στη συμφωνία επίτηδες για να πάρει η Τσαρική Ρωσία μιαν αποζημίωση από 6 εκατομμύρια, που είχε καταδικαστεί να της πληρώσει η Τουρκία. Τα υπόλοιπα σίγουρα θα τα πήραν οι άλλοι δύο συνέταιροι. Τώρα μας μένει ένα υπόλοιπο κάπου 9 εκατομμύρια δραχμές. Κι αυτά τα καταβρόχθισαν μέχρις εσχάτων οι Βαυαροί.
Οι αντίβασιλιάδες ΄Αρμανσμπεργκ, Μάουρερ και ΄Ευδεκ ζήτησαν επίμονα να μη διαιρεθεί το δάνειο σε τρεις σειρές κι η αίτηση τους έγινε δεκτή. Έτσι περίσσεψαν και για δαύτους μερικά εκατομμύρια πού τα πήραν προκαταβολικά για τα κυβερνητικά έξοδα κι αρχίσανε να τα ξεκοκαλίζουν πριν κατεβούνε στην Ελλάδα, όταν ακόμα βρισκότανε στο Μόναχο. « Ο ΄Αρμανσμπεργκ, ο Μάουρερ και ο ΄Ευδεκ», γράφει ο Εγγλέζος Ιστορικός Φίνλεϋ, «συνεκρότησαν εν Μονάχω σύσκεψιν καθ' ην, μεταξύ πολλών άλλων επαίσχυντων καταχρήσεων των ελληνικών χρημάτων, προσέθεσαν σχεδόν 4.500 λίρες είς τον μισθον του κόμητος ΄Αρμανσμπεργκ δια να δύναται ούτος να δίδη χοροεσπερίδας δια τους ξένους και τους Φαναριώτας»! Ο Λουδοβίκος πάλι, ο πατέρας του Όθωνα, είχε υποσχεθεί να πληρώνει τους Βαυαρούς αξιωματικούς από το ταμείο του κράτους του, αλλά κι αυτοί κι οι στρατιώτες τους πληρώθηκαν από τα λεφτά του δανείου. Τα έξοδα για δαύτους, σύμφωνα με τους επίσημους λογαριασμούς, φτάσανε τα 19 εκατομμύρια δραχμές, δηλαδή εκτός από το δάνειο έφαγαν και αρκετά εκατομμύρια από τον αναιμικό προϋπολογισμό της φτωχής και ρημαγμένης τότε χώρας μας.
Έτσι από το δάνειο του Όθωνα για την Ελλάδα ουσιαστικά δεν πήραμε ούτε ένα μονόλεφτο, ούτε μισό λεφτό ! Το 'φαγαν ίσαμε να πεις αμήν, ενώ εμείς για δεκάδες χρόνια πληρώναμε τα σπασμένα και μάλιστα τα πληρώσαμε πολύ ακριβά. Κι όμως, ένα τόσο τεράστιο ποσό έδινε τότε απεριόριστες δυνατότητες για την ολόπλευρη ανάπτυξη και πρόοδο της χώρας μας. Μα αντί γι' αυτό, το καταραμένο τούτο δάνειο κι ο βασιλιάς πού το 'φερε, μαζί με τους ασυνείδητους Έλληνες πολιτικούς, έγιναν αιτία να μεταβληθεί η Ελλάδα σε κλοτσοσκούφι των ξένων δυνάμεων και τοκογλύφων.
[...]
Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ
Όταν όλοι, από το βασιλιά ίσαμε το μικροκεφαλαιούχο, κοιτούσανε πώς να τοποθετήσουν τα λεφτά τους στην τοκογλυφία και την κερδοσκοπία, εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί σε τι φτώχεια βούλιαζε ο λαός. Από το 1840 κι εδώθε η αγανάκτηση μεγάλωνε. Οι Έλληνες, ποιος λίγο, ποιος πολύ, αρχίσανε να συναισθάνονται ότι η βασιλεία του Όθωνα δεν ήτανε τίποτα περισσότερο από ένα χάπι χρυσωμένο, πού μόλις το κατάπιε ο λαός, τότε ένιωσε την πικράδα του. Οι στρατιώτες στ' ανοιχτά παράθυρα του παλατιού ρίχνανε προκηρύξεις, πού ζητούσαν πολίτευμα συνταγματικό. Ανάμεσα στις λαϊκές μάζες αρχίσανε μεγάλες ζυμώσεις - πολλές αυθόρμητες και λίγες οργανωμένες. Ό Όθωνας, όμως, οι Βαυαροί κι οι Έλληνες υπουργοί συνέχιζαν την εγκληματική πολιτική τους, που οδηγούσε τη χώρα στην καταστροφή και την ερήμωση.
Το 1842 αύξησαν τη φορολογία για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των ξένων και να τα βγάλουν πέρα με τις ανοικονόμητες σπατάλες τους. Σκάρωσαν κι έναν καινούργιο τελωνειακό νόμο, μα ήταν τόσο περίπλοκος που στο τέλος τον παρατήσανε. Μάλιστα το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου έγινε υπουργός των Οικονομικών κάποιος Σιλήβεργος, που ήταν παράφρονας !
Μ' όλους τους φόρους όμως, το έλλειμμα του προϋπολογισμού ξεπερνούσε τα 3 εκατομμύρια. Τα χωράφια έμεναν ακαλλιέργητα. Πολλά επαρχιακά συμβούλια διαλύθηκαν, επειδή διαμαρτυρήθηκαν για την αβάσταχτη φορολογία. Δεκατρία μέλη του συμβουλίου της Μεσσηνίας κλείστηκαν στη φυλακή, επειδή υπογράψανε μια διαμαρτυρία ενάντια στους φόρους, και, τέσσερα μέλη πού δεν την υπόγραψαν πήραν παράσημο το Σταυρό του Σωτήρας !
Κι οι Μεγάλες Δυνάμεις έκαναν ότι μπορούσανε με τους πράκτορες τους για να χειροτερέψουν την κατάσταση μας. Είχαν δημιουργήσει από τους ντόπιους πολιτικούς ξενόδουλες αντεθνικές κλίκες, πρόθυμες να προδώσουν τα συμφέροντα της χώρας μας. Ο Πάλμερστον δήλωνε ανοιχτά ότι η ανικανότητα του Όθωνα κατάντησε την Αθήνα μια «κοιτίδα μηχανορραφιών παντός είδους». Κι ο καινούργιος Εγγλέζος πρεσβευτής Λάυονς έλεγε στον πρεσβευτή της Αυστρίας : «Πραγματικώς ανεξάρτητος Ελλάς αποτελεί παραλογισμόν. Η Ελλάς είναι ή ρωσική ή αγγλική και επειδή δεν πρέπει να είναι ρωσική πρέπει να είναι αγγλική. Ο βασιλέας δεν είναι με το μέρος μας, συνεπώς είναι Ρώσος. Εγκατέλειψα την ελπίδα να σώσω τον βασιλέα, διότι οι περί αυτόν είναι ρωσόφιλοι. Είμαι έτοιμος ν' αποδείξω, αυτήν την στιγμήν, ότι ο βασιλεύς είναι ηλίθιος: η απόδειξις ευρίσκεται είς τα αρχεία μας» (είχε τις εκθέσεις των Ευρωπαίων γιατρών πού εξέτασαν τον Όθωνα). «Περιμένω τώρα την 31ην Μαρτίου οπότε το τοκοχρεωλύσιον του δανείου καθίσταται απαιτητόν. Νομίζω ότι τα εκατάφερε καλά με τον προϋπολογισμό του για το 1838. Ε λοιπόν ! Έγραψα είς τον Πάλμερστον ότι η όλη υπόθεσις αποτελεί ψευδός. Η χρεωκοπία επίκειται, σας βεβαιώ, και είμαι ευχαριστημένος» ! Τα λέει τόσο καθαρά ο πρεσβευτής πού τα λόγια του δεν χρειάζονται κανένα σχόλιο.
Ήρθε, λοιπόν, κι η χρεοκοπία, αφού όλοι έκαναν «το κατά δύναμη» για να την προκαλέσουν.
Το 1843 η κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν μπορούσε να πληρώσει το τοκοχρεολύσιο του δανείου του 1833. Ή Ελλάδα βρέθηκε πολύ φτωχότερη άπ' ό,τι ήτανε την ήμερα πού 'κανε το δάνειο. Τώρα το χρέος είχε φτάσει τα 90 εκατομμύρια από 60. Και με έσοδα 14 εκατομμύρια έπρεπε κάθε χρόνο να πληρώνει για μια δόση 6 εκατομμύρια, δηλαδή τα 43%! Οι «προστάτιδες δυνάμεις» πήραν τότε τα μέτρα τους. Όχι βέβαια για να μας σώσουν, αλλά για ν' αρπάξουν ό,τι είχε απομείνει.
Στο Λονδίνο έγινε μια σύσκεψη πριν από τη χρεοκοπία και οι πρεσβευτές των δυνάμεων ανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να συγκροτήσει μια επιτροπή για να κάνει έρευνα πάνω στα έξοδα του προϋπολογισμού. Στην επιτροπή μπήκε κι ο τρελο-Σιλήβεργος! Επίσης το Φλεβάρη του 1843 υπογράφτηκε μια σύμβαση, που μάζευε τα χρέη μας στον πατέρα του Όθωνα σε 2.667.771 δρχ., χώρια εκείνα που ξοδεύτηκαν για το παλάτι. Και σαν να μη μας έφταναν τ' αλλά, ορίστηκε κι αυτών η πληρωμή με δόσεις από το 1842-1847.
Κι υστέρα από την κήρυξη της χρεοκοπίας, οι τρεις δυνάμεις που είχαν εγγυηθεί το δάνειο υπογράψανε στο Λονδίνο το Μάη του 1843 ένα πρωτόκολλο κι αποφασίσανε να επέμβουνε στα εσωτερικά μας, ν' αναγκάσουν την κυβέρνηση να κάνει οικονομίες, για να τους πληρώσει και να τους παραχωρήσει τις εισπράξεις του τελωνείου της Σύρας. Δηλαδή ανοιχτό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο. Οι Βαυαροί κι Έλληνες «ιθύνοντες» δεν είχαν καμίαν αντίρρηση.
Τότε όμως ξέσπασε η λαϊκή θύελλα. Ό λαός πήρε το λόγο!
ΤΟ 1843 ΚΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ
Οι λαϊκές μάζες είχαν πια απαυδήσει από την πολιτική του Όθωνα και των αντιβασιλιάδων. Πίστεψαν ότι ο ερχομός τους θα συνοδευότανε με μιαν εθνική ανάσταση. Περίμεναν το βασιλιά για να χορτάσουν, όπως πίστευαν, το ψωμί κι είδανε στο τέλος ότι τους άρπαξαν και τα λίγα ψίχουλα που τους απόμεναν. Έχυσαν ποτάμι το αίμα για να λευτερωθούν από τους Τούρκους κι έβλεπαν ότι τώρα σκλαβώθηκαν στους Βαυαρούς, τους ξένους τραπεζίτες και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Γι' αυτό κι η εξέγερση του '43 πήρε μεγαλειώδη χαρακτήρα και στράφηκε όχι μονάχα εναντίον του Όθωνα, μα και σ' όλους τους ξένους γενικά.
Ο λαός, κοντά στο σύνταγμα και τις λαϊκές ελευθερίες, απαίτησε το διώξιμο των Βαυαρών, το σταμάτημα της πληρωμής του βαριού τοκοχρεολύσιου για δάνειο που δεν πήραμε κι ανάγκασε την Εθνοσυνέλευση ν' αμφισβητήσει, με ψήφισμά της τη νομιμότητα των δανείων του Λουδοβίκου.
Μπροστά στο λαϊκό τούτο ξέσπασμα, οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγκαστήκανε να βάλουν την ούρα στα σκέλια και να παραιτηθούνε από τα σχέδια τους για την επιβολή οικονομικού ελέγχου. Τώρα έπρεπε να σωθεί ο θρόνος. Κι ο Λάυονς, ξεχνώντας τις απειλές του, έκανε το καθετί για να μην πέσει ο Όθωνας. Αυτό επέβαλε τούτη τη στιγμή το συμφέρον τους. Όσο για τ' αλλά, δεν χάθηκε ο κόσμος. Αφού δεν μπόρεσαν με τους Βαυαρούς να μας καταφέρουν να τους πληρώσουμε το δάνειο πού δεν πήραμε, θα προσπαθούσαν τώρα να το πετύχουνε με τους Έλληνες υπουργούς και πρωθυπουργούς.
Η λαϊκή εξέγερση του '43, μ' όλη της την έκταση, δεν πέτυχε να λύσει κανένα πρόβλημα αστικοδημοκρατικό. Έλειπε το συνειδητό κι οργανωμένο προλεταριάτο κι οι λαϊκές μάζες έμειναν ακαθοδήγητες. Οι αστοί έμποροι και τραπεζίτες είχανε πια μπλεχτεί και δεθεί σ' ένα μπλοκ αξεχώριστο -με κοινά συμφέροντα- μαζί με τους τσιφλικάδες-κοτζαμπάσηδες, τα μεγάλα τζάκια που καπηλεύτηκαν τον αγώνα του 1821. Έτσι, οι πρώτοι εκμεταλλεύτηκαν το λαϊκό κίνημα για να στεριώσουν και να πλατύνουν τη θέση τους μέσα στον κρατικό οργανισμό και τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ύστερα από το 1843, οι Βαυαροί περάσανε βέβαια στα παρασκήνια. Στην κυβέρνηση όμως ήρθαν από δω και πέρα οι Μεταξάς, Μαυροκορδάτος, Κωλέττης, Κουντουριώτης, Λόντος - όλοι γνωστά ονόματα και παλιές γνωριμίες. Άλλαξε δηλαδή ο Μανολιός κλπ. κλπ. Σήμα κατατεθέν της πολιτικής τους είναι το ροκάνισμα του δημόσιου ταμείου, οι φόροι, τα ρουσφέτια, οι καλπονοθείες και το ξεπούλημα της χώρας στους ξένους. Θα 'ναι απαραίτητο για την ιστορία μας να χαράξουμε μερικές χοντρές πινελιές από την τέτοια πολιτική τους.
Με την ψήφιση του καινούργιου συντάγματος, στην πολιτική σκηνή εμφανίστηκαν τρία κόμματα -το εγγλέζικο, το γαλλικό και το ρούσικο- πού τα κινούσαν από τα παρασκήνια σαν μαριονέτες οι πρεσβευτές των τριών δυνάμεων. Ανάμεσα σε δαύτους μάλιστα άρχισε τώρα ένας άγριος ανταγωνισμός για το ποιος θα βάλει δικό του πρωθυπουργό. Στο τέλος επικράτησε ο Λάυονς κι έγινε πρόεδρος της κυβέρνησης ο αρχηγός του εγγλέζικου κόμματος Μαυροκορδάτος, που είχε ανοιχτά κηρυχτεί εχθρός του λαϊκού ξεσηκώματος του 1843. Τότε η γαλλική κυβέρνηση έδωσε εντολή στον πρεσβευτή της Πεσκατόρι να υποστηρίξει με κάθε μέσο τον Κωλέττη, αρχηγό του γαλλικού κόμματος, για να ρίξουν τον Μαυροκορδάτο. Κάτι τέτοιες ευκαιρίες τις περίμενε ο Κωλέττης σαν μεγάλη λαμπρή. Απόσπασε από τον Πεσκατόρι 10.000 φράγκα για να πληρώνει ιδιαίτερη σωματοφυλακή κι έβαλε αρχηγό της ένα διάσημο ληστή! Ό Λάυονς όμως, για να μην υστερήσει σε γενναιοδωρία, έκοψε στον Μαυροκορδάτο ένα κοντύλι από 285 λίρες, για να πληρώνει κι αυτός σωματοφυλακή και χρέωσε το ποσό τούτο στο κοντύλι της μυστικής υπηρεσίας. Σε τι σημείο είχανε ξεπέσει οι «Έλληνες» πολιτικοί!
Σε λίγο πού προκηρύχτηκαν οι εκλογές, το κάθε κόμμα για να τις κερδίσει δεν υποχώρησε ούτε μπροστά στα πιο αισχρά μέσα. Όλους όμως τους ξεπέρασε ο Μαυροκορδάτος, πού 'χε και την εξουσία στα χέρια του. Ο υπουργός του -και της Δικαιοσύνης, μάλιστα- Λόντος έστειλε ένα γράμμα στις αρχές της Πάτρας και τις διέταξε να εξασφαλίσουν την εκλογή του με κάθε μέσο και θυσία !
Τον Αύγουστο όμως του 1844 έπεσε ο Μαυροκορδάτος κι ο βασιλιάς κάλεσε τον Κωλέττη να φτιάσει κυβέρνηση. Αυτός, λοιπόν, τότε πήγε στα ανάκτορα με την άμαξα του Γάλλου πρεσβευτή! Έμεινε στην εξουσία ίσαμε το 1847 κι η περίοδος της διακυβέρνησης της Ελλάδας από δαύτον -μέγα φαγά των δανείων της ανεξαρτησίας- αποτέλεσε μιαν από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας μας. «Οι ιδέες του για τη διακυβέρνηση της χώρας» -γράφει ένας ξένος συγγραφέας- «στηρίζονταν στις αρχές του πρώην αφέντη του Άλη-Πασα, στην εξαγορά των συνειδήσεων και στις καταχρήσεις του δημοσίου χρήματος». Ευτυχώς που πέθανε το 1847 και τότε ο γραμματέας της γαλλικής πρεσβείας -πού τόσο τον υποστήριζε- έγραφε στην αδερφή του «περί του μεγάλου ανδρός δεν γίνεται περισσότερος λόγος άπ' ο,τι για έναν ψόφιο τράγο». Ό Όθωνας όμως έγραφε στον αδερφό του: «Για μένα εξακολουθεί ίσαμε ένα βαθμό να ζει. Είναι ο δάσκαλος μου»! Κι έτσι τώρα την Ελλάδα την κυβερνούσε η σκιά του Κωλέττη, μαζί με τα καπρίτσια και τις μηχανορραφίες της Αμαλίας, πού στάθηκε ο δεύτερος πολιτικός δάσκαλος του ηλίθιου βασιλιά.
Ό υπουργός των Στρατιωτικών Τζαβέλας έγινε πρωθυπουργός το 1847 και το Μάρτη του 1848 αντικαταστάθηκε από τον Κουντουριώτη, πού ως υπουργός των Εσωτερικών είχε πριν από λίγα χρόνια καταδικαστεί για παραχάραξη. Όσο για λαϊκές ελευθερίες και σύνταγμα ούτε συζήτηση. Ελεύθεροι ήταν μονάχα το κόμμα πού βρισκότανε στην αρχή και οι μπράβοι του. Ο λαός είχε φτάσει πάλι σε απόγνωση.
Οι μικροεξεγέρσεις ήταν συχνότατες. Ιδιαίτερα το 1848 ξέσπασαν και στην Ελλάδα πολλές άγνωστες στις λεπτομέρειές τους τοπικές εξεγέρσεις. Όλες όμως ή τις έπνιγαν στο αίμα ή τις εκμεταλλεύονταν για λογαριασμό τους οι πολιτικάντες. Μόλις τσακίζονταν οι αγροτικές εξεγέρσεις, πολλοί ξεσηκωμένοι αγρότες έπαιρναν τα βουνά για να γλιτώσουν και το 'ριχναν στη ληστεία.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Ολόκληρη τη χώρα μπορεί κανείς να την παρομοιάσει αυτή την περίοδο με μια κόλαση, πού μέσα της βασανιζόταν άγρια ο ελληνικός λαός. Μόνο πού 'λειψε ένας Δάντης, έστω και κατώτερης ποιότητας, για να μας περιγράφει τα βάσανα και τους καημούς του πολύπαθου αυτού λαού. Οι πνευματικοί του ηγέτες είχανε άλλες σοβαρότερες δουλειές να κοιτάξουν: τους αρχαίους ημών προγόνους, τη γλώσσα και τη Μεγάλη Ιδέα.
Και οι πολιτικοί του ηγέτες βαλθήκανε να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Για να πάρουν από τον αγρότη με τους φόρους ακόμα και το τελευταίο σπυρί στάρι πλαστογραφήσανε -στην κυβέρνηση Κωλέττη- τους μέσους όρους της παραγωγής του σταριού που τους παίρνανε σαν βάση για τον καθορισμό της φορολογίας. Όταν αποκαλύφτηκε η βρομοδουλειά, ο υπουργός των Οικονομικών την παραδέχτηκε, δήλωσε όμως ότι το φταίξιμο είναι περισσότερο του πρωθυπουργού.
Τότε η Βουλή πρότεινε να παραπεμφθεί ο Κωλέττης σε δίκη -παρόλο πού οι περισσότεροι βουλευτές ήταν οπαδοί του- άλλ' ο κυριότερος μάρτυρας της κατηγορίας πέθανε δηλητηριασμένος κι ο Όθωνας έπιασε και κατάφερε πολλούς βουλευτές να ψηφίσουν ενάντια στην πρόταση. Ο Κωλέττης εκείνη την περίοδο είχε μια σωματοφυλακή από 140 μπράβους, πού τους συντηρούσε κι επίσημα με λεφτά του δημοσίου και κρυφά με τις επιχορηγήσεις του Γάλλου πρεσβευτή.
Κι όταν τον κατηγόρησαν στη Βουλή ότι παίρνει μισθό πάνω από τον κανονικό, ο άθλιος χωρίς να δικαιολογηθεί δήλωσε ότι θα ξαναγύριζε όσα πήρε παραπάνου! Μόλις πέθανε αποκαλύφτηκε ότι είχε γδύσει σε τέτοιο βαθμό το δημόσιο, ώστε για να σκεπαστεί ένα μέρος από το έλλειμμα δημεύτηκε όλη του ή περιουσία !
Αρκετά ζωντανά ζωγραφίζει την κατάσταση η παρακάτω αγόρευση ενός υπουργού των Οικονομικών γύρω στα 1847, που κι αυτός προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό του : «Κύριοι, προ τινων ημερών με εκαλέσατε δια να σας δώσω μίαν εικόνα της καταστάσεως των οικονομικών μας και εγώ απέφυγα να προσέλθω προβάλλων την δικαιολογίαν ότι τότε μόλις είχα αναλάβει την εξουσίαν. Τώρα προσέρχομαι εις την Βουλήν δια να σας είπω ότι το υπουργείον των Οικονομικών ευρίσκεται εις κατάστασιν πλήρους αποσυνθέσεως και παραλύσεως, ότι δεν υπάρχουσι λογαριασμοί ούτε δια τα έσοδα, ούτε δια τα έξοδα και ότι είναι απολύτως αδύνατον να σας παρουσιάσω οτιδήποτε προσομοίαζαν προς ακριβή προϋπολογισμόν.
Συνεπεία της αισχρότητος ή της ανικανότητος των δημοσίων υπαλλήλων, οι δημόσιοι λογαριασμοί ευρίσκονται εις χαώδη κατάστασιν. Όλα όσα σας είπα....εν σχέσει με την απόλυσιν παντός τιμίου ανθρώπου και με την διαπραγήν του δημοσίου χρήματος είς την Σύρον και αλλαχού είναι απολύτως αληθή. Εκατομμύρια οφείλονται εις το κράτος και δεν γνωρίζομεν ποιοι είναι οι οφειλέται μας, διότι τα βιβλία εισπράξεων έχουν εξαφανισθεί. Αυταί είναι αι ανακοινώσεις τας οποίας είχα να κάμω περί της οικονομικής καταστάσεως».
Εννοείται ότι αυτοί οι οφειλέτες ήταν οι τσιφλικάδες κι οι τοκογλύφοι, γιατί ο φτωχός λαός υποχρεωνότανε με βασανιστήρια μεσαιωνικά να πληρώνει τους αβάσταχτους φόρους. Το φοροκυνηγητό είχε μεταβληθεί σε εξοντωτικό ανθρωποκυνήγι. Μια χρονολογία ξεσηκώθηκε όλη η Ευρώπη, όταν μαθεύτηκαν τα κατορθώματα ενός μεταβατικού αποσπάσματος που στάλθηκε απ' την κυβέρνηση στη Μεσσηνία, για να εισπράξει τους φόρους. Κάθε βασανιστήριο που ήτανε δυνατό να εφεύρει η εγκληματική φαντασία των σταυρωτήδων και καραβανάδων, εφαρμόστηκε στους δυστυχισμένους αγρότες. Χρησιμοποίησαν ακόμα και καυτό λάδι και λιωμένο κερί!
Ο στρατός κι η χωροφυλακή είχαν τότε δύναμη 8.000 άντρες κι άπ' αυτούς οι 1.100 ήταν αξιωματικοί. Το ναυτικό είχε εν ενεργεία 429 αξιωματικούς, χωρίς ούτε ένα καράβι κατάλληλο να πλεύσει. Φτάσανε σε τέτοια χάλια, ώστε το 1848 δεν βρισκότανε πεντάρα στα ταμεία κι αναγκάστηκε το δημόσιο να δανειστεί λίγες εκατοντάδες λίρες για τα έξοδα του Τρικούπη, πού θα πήγαινε να συγχαρεί τον Μαξιμιλιανό, τον αδερφό του Όθωνα, γιατί έγινε βασιλιάς της Βαυαρίας αντικατασταίνοντας τον πατέρα του, τον «εστεμμένο ποιητή» πού τον είχε ξελογιάσει ή Λόλα Μοντέζ κι έχασε για χατίρι της το θρόνο.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
--
ΥΠΕΡΟΧΟΣ YMNOΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
(Παύλος Α΄ Κορινθίους ΙΓ 1-8)
Εάν ταίς γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων. αγάπην δε μη έχω,
γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Και εάν έχω προφητείαν
και είδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν,
και έάν έχω πάσαν την πίστιν,
ώστε όρη μεθιστάνειν,
αγάπην δε μη έχω,
ουδέν ειμί.
Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου
και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι
αγάπην δε μη έχω ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται,
η αγάπη ού ζηλοί,
η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται.
Ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής,
ου παροξύνεται,
ού λογίζεται το κακόν,
ου χαίρει επί τη αδικία,
συγχαίρει δε τη αληθεία,
πάντα στέγει, πάντα πιστεύει
πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει,
η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Εάν ταίς γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων. αγάπην δε μη έχω,
γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Και εάν έχω προφητείαν
και είδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν,
και έάν έχω πάσαν την πίστιν,
ώστε όρη μεθιστάνειν,
αγάπην δε μη έχω,
ουδέν ειμί.
Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου
και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι
αγάπην δε μη έχω ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται,
η αγάπη ού ζηλοί,
η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται.
Ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής,
ου παροξύνεται,
ού λογίζεται το κακόν,
ου χαίρει επί τη αδικία,
συγχαίρει δε τη αληθεία,
πάντα στέγει, πάντα πιστεύει
πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει,
η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ
΄Έχουμε συνηθίσει να λέμε για τη ποινική Δικαστηριακή πρακτική ότι «άγνοια νόμου δεν συγχωρειται». Δεν είναι νοητό για τη Δικαιοσύνη ο κατηγορούμενος της όποιας ποινικής διατάξεως να επικαλεσθεί άγνοια νόμου. Οι νόμοι της πολιτείας είναι κατά τεκμήριο γνωστοί σε όλους τους πολίτες της επικράτειας.
Αυτό το τεκμήριο πηγάζει από το γεγονός ότι οι νόμοι που ψηφίζονται από το Νομοθετικό Σώμα τη Βουλή πριν από την έναρξη εφαρμογής και ισχύος τους δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και κατά τεκμήριο ο νόμος καθίσταται σ’ όλους γνωστός.
Όμως στην πράξη, πόσο γνωστοί είναι οι νόμοι; Όχι μόνο στους πολίτες που καλούνται να πειθαρχήσουν και να υποστούν τις συνέπειες για παράβασής τους , αλλά και στην Δημόσια Διοίκηση που είναι επιφορτισμένη στην καθημερινή εφαρμογή τους για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Με απόλυτη βεβαιότητα θα πούμε ότι δεν είναι διόλου τόσο γνωστοί όσο νομίζουμε.
Δεν είναι ατυχώς μόνο στη Διοίκηση άγνωστοι οι νόμοι αλλά και στους κατ’ επάγγελμα ενασχολούμενους με την εφαρμογή τους, Δικαστές και Δικηγόρους.
Οι Δικαστές για να εφαρμόσουν ένα νομοθέτημα θα πρέπει κατ’ ανάγκη, να αναζητήσουν την κατά περίπτωση διάταξη ,να ερευνήσουν τυχόν τροποποιήσεις της να μελετήσουν τα σχετικά άρθρα και εδάφια αλλά και τη σχετική με την εφαρμογή της, νομολογία των Δικαστηρίων.
Το ίδιο ισχύει και με τους ενασχολούμενους κατ΄ επάγγελμα με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών κατά την απονομή της Δικαιοσύνης, τους δικηγόρους.
Διαπιστώνουμε όλοι μας τροποποιήσεις νόμων που έγιναν ευκαιριακά και κατά τη συζήτηση άσχετων με το συγκεκριμένο νομοθέτημα νομοσχεδίων και περιλαμβάνονται σε άσχετα επίσης νομοθετήματα, πράγμα το οποίο δυσχεραίνει το έργο δικαστών και δικηγόρων.
Η πολυνομία που παρατηρείται στις μέρες μας είναι χαρακτηριστική ενδεικτικά από το έτος 1974 μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί και δημοσιευτεί χιλιάδες νόμοι.
Η καθημερινή δικαστηριακή πρακτική μας κάνει πολλές φορές να διαπιστώνουμε το ανεφάρμοστο νομοθετικών διατάξεων, κάτι που επιβάλει να γίνουν οι αναγκαίες τροποποιήσεις των ήδη υφισταμένων νομοθετημάτων. Αυτό συμβαίνει σε όλο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων όπως στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση την οικονομία κ. λ. π.
Επίσης τα τελευταία χρόνια είχαμε ένα πλήθος ανατρεπτικών διατάξεων και μεταρρυθμίσεων όπως για το Ε. Σ. Υ. τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, τους Καποδιστριακούς Δήμους το Ασφαλιστικό κ.α.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η πολυνομία επαυξάνεται από την αναγκαιότητα εναρμόνισης της νομοθεσίας μας με εκείνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν πρέπει επίσης να παραγνωρίζουμε τις πιέσεις διαφόρων κοινωνικών ομάδων αλλά και μεμονωμένων πολιτών οι οποίοι πιέζουν για τροποποιήσεις νόμων ή την ψήφιση νέων προκειμένου να επιτύχουν την ικανοποίηση συντεχνιακών και προσωπικών τους προβλημάτων. Αυτή είναι μια ακόμη αιτιολογία της πολυνομίας.
Παρατηρούμαι επίσης το φαινόμενο να ψηφίζονται νόμοι ή τροποποιήσεις νόμων με φωτογραφικό περιεχόμενο για την επίλυση ζητημάτων μεμονωμένων ατόμων ή και συγκεκριμένων συντεχνιών η ισχύς των οποίων ενίοτε είναι περιορισμένης διάρκειας και ισχύος.
Στη χώρα μας σήμερα υπάρχουν και ισχύουν 70.000 νόμοι, προεδρικά διατάγματα, βασιλικά διατάγματα ,υπουργικές αποφάσεις κ. λ. π.
Φυσικά δεν θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στην πληθώρα των ερμηνευτικών εγκυκλίων των διαφόρων Υπουργείων.
Για να αποφεύγονται οι παρερμηνείες ή να συμπληρώνονται κάποια κενά και κάποιες ασάφειες , βρίσκεται πάντα η εύκολη και γρήγορη λύση. Οι σχετικές διατάξεις λόγω του επείγοντος χαρακτήρα που δίνουν οι ενδιαφερόμενοι για νομοθετική ρύθμιση, πολλές φορές δεν έχουν επαρκώς επεξεργασθεί με αποτέλεσμα να είναι ασαφείς.
΄Έτσι φθάσαμε τα τελευταία χρόνια αυτά τα κενά και τις ασάφειες των νομοθετικών διατάξεων να τις καλύπτουν οι εγκύκλιοι υπηρεσιακών παραγόντων ή και Υπουργικές αποφάσεις, και μάλιστα πολλές φορές , χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση.
Βεβαίως την πρωτοβουλία για την κατάρτιση και ψήφιση των νόμων έχει η εκάστοτε Κυβέρνηση. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που με την πρωτοβουλία μεμονωμένων βουλευτών γίνονται νομοθετικές ρυθμίσεις.
Αυτό σημαίνει ότι υποχρέωση για κωδικοποίηση των εν ισχύει διατάξεων νόμων έχει η Κυβέρνηση.
Είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συστηματική κωδικοποίηση κατά Υπουργείο όλων των διάσπαρτων σε διάφορους νόμους, διατάξεων έτσι ώστε να συγκεντρωθούν και να επανεξετασθούν για την σκοπιμότητα της παράτασης ισχύος τους ή για την κατάργηση τους εφόσον υπάρχουν επικαλύψεις.
Αυτή η εργασία μπορεί να τύχει μιας επί πλέον επεξεργασίας από τα Υπουργεία Δικαιοσύνης Δημοσίας Διοίκησης και Αποκέντρωσης έτσι ώστε να απαλειφθούν αλληλοκαλυπτόμενες διατάξεις που επιφέρουν σύγχυση και ταλαιπωρία, στη Διοίκηση , στους πολίτες, αλλά και στους κατά κύριο λόγο ενασχολούμενους με την εφαρμογή του δικαίου.
Σήμερα με την εφαρμογή προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών και τη χρήση του λογισμικού είναι δυνατό με μια κωδικοποίηση όπως η προτεινόμενη, ο κάθε πολίτης να έχει άμεση πρόσβαση σε κάθε ισχύουσα διάταξη νόμου έτσι που η τυπική δημοσιότητα των νόμων με τη καταχώρησή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως να γίνει και ουσιαστική με την πρακτική εφαρμογή της κωδικοποίησης με τη νέα τεχνολογία.
Λεωνίδαs Γ. Μαργαρίτηs
Αυτό το τεκμήριο πηγάζει από το γεγονός ότι οι νόμοι που ψηφίζονται από το Νομοθετικό Σώμα τη Βουλή πριν από την έναρξη εφαρμογής και ισχύος τους δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και κατά τεκμήριο ο νόμος καθίσταται σ’ όλους γνωστός.
Όμως στην πράξη, πόσο γνωστοί είναι οι νόμοι; Όχι μόνο στους πολίτες που καλούνται να πειθαρχήσουν και να υποστούν τις συνέπειες για παράβασής τους , αλλά και στην Δημόσια Διοίκηση που είναι επιφορτισμένη στην καθημερινή εφαρμογή τους για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Με απόλυτη βεβαιότητα θα πούμε ότι δεν είναι διόλου τόσο γνωστοί όσο νομίζουμε.
Δεν είναι ατυχώς μόνο στη Διοίκηση άγνωστοι οι νόμοι αλλά και στους κατ’ επάγγελμα ενασχολούμενους με την εφαρμογή τους, Δικαστές και Δικηγόρους.
Οι Δικαστές για να εφαρμόσουν ένα νομοθέτημα θα πρέπει κατ’ ανάγκη, να αναζητήσουν την κατά περίπτωση διάταξη ,να ερευνήσουν τυχόν τροποποιήσεις της να μελετήσουν τα σχετικά άρθρα και εδάφια αλλά και τη σχετική με την εφαρμογή της, νομολογία των Δικαστηρίων.
Το ίδιο ισχύει και με τους ενασχολούμενους κατ΄ επάγγελμα με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών κατά την απονομή της Δικαιοσύνης, τους δικηγόρους.
Διαπιστώνουμε όλοι μας τροποποιήσεις νόμων που έγιναν ευκαιριακά και κατά τη συζήτηση άσχετων με το συγκεκριμένο νομοθέτημα νομοσχεδίων και περιλαμβάνονται σε άσχετα επίσης νομοθετήματα, πράγμα το οποίο δυσχεραίνει το έργο δικαστών και δικηγόρων.
Η πολυνομία που παρατηρείται στις μέρες μας είναι χαρακτηριστική ενδεικτικά από το έτος 1974 μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί και δημοσιευτεί χιλιάδες νόμοι.
Η καθημερινή δικαστηριακή πρακτική μας κάνει πολλές φορές να διαπιστώνουμε το ανεφάρμοστο νομοθετικών διατάξεων, κάτι που επιβάλει να γίνουν οι αναγκαίες τροποποιήσεις των ήδη υφισταμένων νομοθετημάτων. Αυτό συμβαίνει σε όλο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων όπως στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση την οικονομία κ. λ. π.
Επίσης τα τελευταία χρόνια είχαμε ένα πλήθος ανατρεπτικών διατάξεων και μεταρρυθμίσεων όπως για το Ε. Σ. Υ. τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, τους Καποδιστριακούς Δήμους το Ασφαλιστικό κ.α.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η πολυνομία επαυξάνεται από την αναγκαιότητα εναρμόνισης της νομοθεσίας μας με εκείνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν πρέπει επίσης να παραγνωρίζουμε τις πιέσεις διαφόρων κοινωνικών ομάδων αλλά και μεμονωμένων πολιτών οι οποίοι πιέζουν για τροποποιήσεις νόμων ή την ψήφιση νέων προκειμένου να επιτύχουν την ικανοποίηση συντεχνιακών και προσωπικών τους προβλημάτων. Αυτή είναι μια ακόμη αιτιολογία της πολυνομίας.
Παρατηρούμαι επίσης το φαινόμενο να ψηφίζονται νόμοι ή τροποποιήσεις νόμων με φωτογραφικό περιεχόμενο για την επίλυση ζητημάτων μεμονωμένων ατόμων ή και συγκεκριμένων συντεχνιών η ισχύς των οποίων ενίοτε είναι περιορισμένης διάρκειας και ισχύος.
Στη χώρα μας σήμερα υπάρχουν και ισχύουν 70.000 νόμοι, προεδρικά διατάγματα, βασιλικά διατάγματα ,υπουργικές αποφάσεις κ. λ. π.
Φυσικά δεν θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στην πληθώρα των ερμηνευτικών εγκυκλίων των διαφόρων Υπουργείων.
Για να αποφεύγονται οι παρερμηνείες ή να συμπληρώνονται κάποια κενά και κάποιες ασάφειες , βρίσκεται πάντα η εύκολη και γρήγορη λύση. Οι σχετικές διατάξεις λόγω του επείγοντος χαρακτήρα που δίνουν οι ενδιαφερόμενοι για νομοθετική ρύθμιση, πολλές φορές δεν έχουν επαρκώς επεξεργασθεί με αποτέλεσμα να είναι ασαφείς.
΄Έτσι φθάσαμε τα τελευταία χρόνια αυτά τα κενά και τις ασάφειες των νομοθετικών διατάξεων να τις καλύπτουν οι εγκύκλιοι υπηρεσιακών παραγόντων ή και Υπουργικές αποφάσεις, και μάλιστα πολλές φορές , χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση.
Βεβαίως την πρωτοβουλία για την κατάρτιση και ψήφιση των νόμων έχει η εκάστοτε Κυβέρνηση. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που με την πρωτοβουλία μεμονωμένων βουλευτών γίνονται νομοθετικές ρυθμίσεις.
Αυτό σημαίνει ότι υποχρέωση για κωδικοποίηση των εν ισχύει διατάξεων νόμων έχει η Κυβέρνηση.
Είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συστηματική κωδικοποίηση κατά Υπουργείο όλων των διάσπαρτων σε διάφορους νόμους, διατάξεων έτσι ώστε να συγκεντρωθούν και να επανεξετασθούν για την σκοπιμότητα της παράτασης ισχύος τους ή για την κατάργηση τους εφόσον υπάρχουν επικαλύψεις.
Αυτή η εργασία μπορεί να τύχει μιας επί πλέον επεξεργασίας από τα Υπουργεία Δικαιοσύνης Δημοσίας Διοίκησης και Αποκέντρωσης έτσι ώστε να απαλειφθούν αλληλοκαλυπτόμενες διατάξεις που επιφέρουν σύγχυση και ταλαιπωρία, στη Διοίκηση , στους πολίτες, αλλά και στους κατά κύριο λόγο ενασχολούμενους με την εφαρμογή του δικαίου.
Σήμερα με την εφαρμογή προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών και τη χρήση του λογισμικού είναι δυνατό με μια κωδικοποίηση όπως η προτεινόμενη, ο κάθε πολίτης να έχει άμεση πρόσβαση σε κάθε ισχύουσα διάταξη νόμου έτσι που η τυπική δημοσιότητα των νόμων με τη καταχώρησή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως να γίνει και ουσιαστική με την πρακτική εφαρμογή της κωδικοποίησης με τη νέα τεχνολογία.
Λεωνίδαs Γ. Μαργαρίτηs
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
(1922-2007)
Την 12η Φεβρουαρίου 2010 συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την εκδημία του Κυρού ΘΕΟΚΛΉΤΟΥ Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Στις μέρες μας που τα Εκκλησιαστικά έχουν δημιουργήσει μια αρνητική εικόνα , είναι καλό να θυμηθούμε μορφές της Εκκλησίας που με την παρουσία τους και την εν γένει προσφορά τους έγιναν δέσμες φωτός για να διαλύουν τα σκοτάδια που σπέρνουν κάποιοι σκόπιμα για να συγκαλύπτουν τα έργα τους και τις δολοπλοκίες τους.
Με την ευκαιρία του μνημόσυνου που τέλεσαν στις 10 Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πατρών οι συγγενείς και συνεργάτες του αοίδιμου Μητροπολίτη νοιώθω χρέος ως γνώστης της συνολικής προσφοράς του αοίδιμου να μη σιωπήσω αλλά να αναφερθώ στον σεβάσμιο γέροντα ποιμενάρχη.
Δύο περίπου χρόνια προ του θανάτου δέχθηκε το υπ’αρίθ.πρωτ.3950/1-12-2004 έγγραφό του τότε Αρχιεπισκόπου τις πιέσεις του για να παραιτηθεί από το θρόνο του. Τότε απάντησε με έκδηλο το παράπονό του: «Δεν αφήνατε να περάσουν οι άγιες Ημέρες και μετά να εφαρμόσετε τα σχέδιά σας; Διατί σπεύσατε να με δηλητηριάσετε Χριστουγεννιάτικα……δεν πειράζει. Κάποτε θα καταρρεύσω τόσον προς δικήν σας ικανοποίησιν, όσο πολλών άλλων επειγομένων. Αλλά να είστε βέβαιος ότι θα ομιλήσει ο ουρανός».
Και όντως μετά από την αποχώρησή του από το θρόνο του κατέρρευσε.Τα χρόνια της εξορίας του πέρασε στο Ξηροχώρι Τριταίας φιλοξενούμενος στο σπίτι ενός από τα πνευματικά του παιδιά . Δεν μπόρεσε να υποφέρει την εξορία του και τη συμπεριφορά της ηγεσίας της Εκκλησίας που του συμπεριφέρθηκε σαν μητριά. Τον σκότωσε η απόρριψη η αχαριστία όσων δέχθηκαν τις ευεργεσίες του και η εγκατάλειψη της μητρός Εκκλησίας και την 12ην Φεβρουαρίου 2007 αναχώρησε για τις αιώνιες μονές.
Στις καρδιές των απλών ανθρώπων, των πιστών της Μητροπόλεώς του και στη δική μας καρδιά ήταν δικαιωμένος. Η βιωτή του και το έργο του τον ανήγαγαν σε ένα σύγχρονο ΄Άγιο , ένα άξιο λειτουργό και ποιμένα.
Η δίωξη των τελευταίων ετών τη δέχθηκε με καρτερικότητα και υπομονή και με μια βεβαιότητα ότι «θα μιλήσει ο Θεός» και όντως ο Θεός μίλησε…
Ο Κυρός Θεόκλητος γεννήθηκε στην Κάτω Βλασία Καλαβρύτων. Προέρχονταν από την υπερπολύτεκνη τέταρτος από τα δέκα παιδιά της οικογένειας του Ιωάννη και της Νικολίτσας Αβραντινή.
Οι θεοσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν «εν παιδιά και νουθεσία Κυρίου».Πολύ νωρίς, μόλις δεκαπέντε ετών μετέβη στην ιστορική μονή της Αγίας Λαύρας όπου εκάρη δόκιμος μοναχός υπό του αοίδιμου γέροντός του Γαβριήλ Βλάχου.
Εκεί υπό την άγρυπνο επίβλεψη των ευλαβέστατων πατέρων της Μονής και ιδία του τότε καθηγουμένου Πολυκάρπου Παϊκου γαλουχήθηκε στην πίστη και την αρετή και διδάχθηκε τα ιερά γράμματα «τα δυνάμενα σοφίσαι εις σωτηρίαν»
Ο νεαρός δόκιμος (Λουκάς κατά κόσμο) προέκοπτε στην άσκηση και την ευσέβεια. Λόγω της φιλομάθειάς του οι πατέρες της Μονής τον παρότρυναν να ολοκληρώσει το Γυμνάσιο στα Καλάβρυτα.
Το 1943 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών .
Μέχρι το έτος 1949 υπηρέτησε στη Μονή της Αγίας Λαύρα.
Τον Ιούνιο του έτους 1946 προχειρίσθηκε σε πρεσβύτερο και του απονεμήθηκε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και πνευματικού από τον τότε Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αγαθόνικο ο οποίος εκτίμησε τις αρετές του και τις διοικητικές του ικανότητες και τον διόρισε Ηγούμενο της Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Εκεί υπηρέτησε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία την Μονή της γενέτειρας του και κατόρθωσε σε λίγο χρόνο να την κάνει προσκύνημα περιωπής.
Το έτος 1949 φοίτησε μετά από εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία πήρε πτυχίο το έτος 1954.
Στη διάρκεια των σπουδών του υπηρέτησε ως εφημέριος στον Πανεπιστημιακό Ναό της Καπνικαρέας, ενώ το έτος 1955 έγινε πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών από τον Μητροπολίτη Θεόκλητο.
Στη Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας εκλέχτηκε το έτος 1965 και αφοσιώθηκε στο έργο του ως καλός ποιμένας με ένα και μοναδικό σκοπό, τη θρησκευτική, ηθική και Εθνική ανασυγκρότηση ολοκλήρου της εκτεταμένης περιοχής της Μητροπόλεώς του. Πέραν των καθαρά ποιμαντικών του καθηκόντων τα οποία περιελάμβαναν περιοδείες μέχρι των πλέον απομεμακρυσμένων ενοριών της Μητροπόλεώς του, τον εγκαινιασμό Ιερών Ναών, επισκέψεων σε σχολεία, άμεση επικοινωνία με το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας και του Ιερού Κλήρου προχώρησε στη κατασκευή σημαντικών έργων.
Μεταξύ των έργων του μπορούμε να καταγράψουμε και τα εξής:
-Ανέγερση Νέων Μητροπολιτικών Γραφείων.
-Δημιουργία Εκκλησιαστικού Μουσείου.
-Ανέγερση νέου περικαλλούς κτιρίου για τη στέγαση του Δροσινείου Ορφανοτροφείου.
-Ανέγερση νέας πτέρυγας εκ θεμελίων στην Ιερά Μονή Αγίου Συμεών Μεσολογγίου.
-Ανακαίνιση Ιεράς Μονής Αγίας Ελεούσης Κλεισούρας (Κατασκευή ανόδου προς τον Ιερό Ναό, Ηλεκτροφωτισμός, ανέγερση Μοναστικού συγκροτήματος, ανέγερση σταυρού ύψους 16 μέτρων, Ανδριάντας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και προτομής του Καλογήρου της Κλεισούρας Γιάννη Γούναρη)
-Ανακαίνιση Ιερών Μονών Κατερινούς Αγγελοκάστρου.
-Αγορά οικήματος στην Πάτρα-Οικοτροφείου Σπουδαστριών καταγόμενων από την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
-Ανέγερση κτιρίου στις Κατασκηνώσεις Αγίου Γεωργίου Αστακού.
-Ανέγερση τριώροφου Οικοτροφείου Θηλέων στην Αμφιλοχία.
-Ανέγερση Οικοτροφείου Αρρένων στον Αστακό
-Διαρρύθμιση της Νυκτερινής Σχολής Μεσολογγίου σε οικοτροφείο Θηλέων «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»
-Ανέγερση 50 περίπου Ιερών Ναών.
-Αποπεράτωση και λειτουργία του Σελιβείου Γηροκομείου Μεσολογγίου.
-Δημιουργία Μαθητικών Κατασκηνώσεων στη θέση «Αράπης» Αμφιλοχίας.
-Δημιουργία Έξη Εκκλησιαστικών Μαθητικών Οικοτροφείων Αρρένων και Θηλέων στο Θέρμο, Αμφιλοχία, και Αστακό στα οποία διαμένουν και σιτίζονται εντελώς δωρεάν Μαθητές και Μαθήτριες διακρινόμενοι για το ήθος και την επίδοσή τους.
-Δημιουργία Πνευματικών Κέντρων στον Αστακό, Αγρίνιο και Κατοχή.
-Δημιουργία Σχολής Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής.
-Έχτισε στη μακρινή Κορέα με δαπάνες του αίθουσα κατηχητικής διδασκαλίας στη μνήμη της μητέρας του με τίτλο «Αίθουσα Νικολίτσας Αβραντινή»
Πέραν των έργων αυτών ο κυρός Θεόκλητος έκανε και τα εξής έργα εσωτερικής οικοδομής.
-Είχε καθιερώσει κάθε Κυριακή θρησκευτική ομιλία από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Μεσολογγίου.
-Είχε καθιερώσει μηνιαίες Ιερατικές συνάξεις στο Αγρίνιο.
-Είχε δημιουργήσει Κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής.
-Είχε καθιερώσει την 30η Ιανουαρίου εκάστου έτους εκδηλώσεις προς τιμήν των Εκπαιδευτικών της Μητροπόλεώς του και την 18ην Οκτωβρίου εκάστου έτους εκδηλώσεις προς τιμήν των Ιατρών καθώς και την επίδοση σ’ όλους ειδικού αναμνηστικού τιμητικού διπλώματος.
-Είχε χειροτονήσει σειρά νέων κληρικών και μεριμνούσε για την επιμόρφωση των νέων σε Ιερατικές Σχολές και Ανώτερα Εκκλησιαστικά Φροντιστήρια.
-Είχε διοργανώσει το έτος 1969 ΄Έκθεση Χριστιανικού Βιβλίου.
-Είχε καθιερώσει από το έτος 1971 και έκτοτε κάθε χρόνο αντιαιρετική εβδομάδα.
-Είχε επίσης καθιερώσει ετησίως Ημέρα της Αγάπης με σειρά εκδηλώσεων.
-Είχε διοργανώσει εβδομάδα αιμοδοσίας και υπήρξε ο ίδιος αιμοδότης.
-Πραγματοποιούσε συχνές επισκέψεις σε Νοσοκομεία, Στρατιωτικές Μονάδες, Δημόσιες Υπηρεσίες και Κατασκηνώσεις.
-Επανέκδωσε το θρησκευτικού περιεχομένου περιοδικό «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»
-Εξέδωσε σε χιλιάδες αντίτυπα το έργο Φάνη Μιχαλόπουλου «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»
-Εξέδιδε ετησίως Ημερολόγιο τσέπης και τοίχου της Ιεράς Μητροπόλεως.
-Εξέδωσε την συλλογή ποιημάτων του αειμνήστου Κ. Καλλινίκου με τίτλο: «Δάφναι και Μυρσίναι»
-Συνέταξε και απηύθυνε πληθώρα εγκυκλίων ποιμαντορικού, διδακτικού, παραινετικού, κοινωνικού, κατηχητικού, εθνικού, διοικητικού, αντιαιρετικού και ελεγκτικού περιεχομένου.
Τα τελευταία χρόνια της Αρχιερατείας του από τους μισθούς της Ιερατικής του σταδιοδρομίας και λοιπών προσωπικών του οικονομιών, (δώρα και τυχερά ουδέποτε έλαβε) διέθεσε ποσό 50.000.000 δραχμών και συνέστησε κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία ΘΕΟΚΛΗΤΕΙΟΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ΙΔΡΥΜΑ-ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ με έδρα το Μεσολόγγι (Π.Δ. από 3-2-1993 (Φ.Ε.Κ Τεύχος Β΄ Αριθ.99/16-2-1994). Το ίδρυμα αυτό είχε σκοπό την παροχή από τους τόκους του κεφαλαίου του δέκα γαμήλιων βοηθημάτων κάθε χρόνο και ισάριθμες κόρες πολυτέκνων οικογενειών της Ιεράς Μητροπόλεως.
-Υπήρξε χορηγός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου, της Εκκλησίας της Αλβανίας, της Εκκλησίες Βαλκανικών χωρών, της Εξωτερικής Ιεραποστολής κ.α.
Υπήρξε χορηγός της Πολυτεκνικής Οργάνωσης Πατρών με το ποσό των 5.000.000 και 500.000. για χορήγηση γαμήλιων βοηθημάτων.
Υπήρξε χορηγός των κατασκηνώσεων του Πατρός Γερβασίου στα Συχαινά, της Κιβωτού Αγάπης,
Υπήρξε χορηγός της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου.
Υπήρξε χορηγός της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Κατά την περίοδο της εξορίας του άφησε στο ταμείο της Μητροπόλεώς του το ποσό των 400.000.000 δραχμών με όλα τα ως τότε έργα εξοφλημένα.
Είχε προγραμματίσει ακόμη μ’ αυτά τα χρήματα τα οποία είχε συγκεντρώσει γι’ αυτό το σκοπό
-Να ανεγείρει Βρεφονηπιακό Σταθμό της Εκκλησίας.
-Πρότυπο παιδική χαρά.
-Να ανακαινίσει το μεγαλοπρεπές Επισκοπικό Μέγαρο στο Μεσολόγγι.
-Να τοποθετήσει στον κήπο των Ηρώων, Μνημείο των πεσόντων κληρικών κατά την ΄Έξοδο.
Δικαίως ο Δήμος Μεσολογγίου με την ευκαιρία συμπλήρωσης 30 χρόνων Αρχιεροσύνης του με την παμψηφεί ληφθείσα υπ΄αρίθ.69/1995 απόφασή του τίμησε τον Κυρό Θεόκλητο με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως και με σχετικό δίπλωμα σε ειδική τελετή.
Δικαιολογημένα επίσης τιμήθηκε σε ειδική γιορτή από το Σύλλογο Πολυτέκνων Μεσολογγίου για την εν γένει προσφορά του στους πολυτέκνους της Μητροπόλεώς του και κυρίως για τη σύσταση του ιδρύματος.
Κατά το έτος 1995 τιμήθηκε επίσης με χρυσό μετάλλιο από την Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών για την μεγάλη προσφορά του στα γράμματα, άλλωστε υπήρξε ο ίδιος συγγραφέας με πλούσια συγγραφική δραστηριότητα(16 τυπωμένα έργα ).
Έφυγε αντικανονικά, πικραμένος και στεναχωρημένος, από τις σκευωρίες και τις συκοφαντίες των ευεργετηθέντων αχάριστων.
Κλείνοντας αυτή την αναφορά μας στον Μακαριστό Θεόκλητο,μπορούμε να πούμε ότι οι προτροπές του Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεο:«Δει ουν τον Επίσκοπον ανεπίληπτον είναι» (Κεφ.Γστ.2-7) «και μαρτυρίαν καλήν έχει από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδα του διαβόλου» και προς Τίτον: «δει γαρ τον επίσκοπον ενέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον , μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον εγκρατή…»(Κεφ.Α΄στ.7-8) έτυχαν πλήρως της αποδοχής του αοίδιμου Μητροπολίτη Θεοκλήτου και φαίνεται ότι από την περίπτωσή του να μην είναι εντελώς ακατόρθωτα .Η προτομή του που θα αποκαλυφθεί λίαν προσεχώς από το Δήμο Μεσολογγίου θα τονίζει το γεμάτο έργα ζωντάνια και προσφορά πέρασμα του.
Η βιωτή και η δράση του Κυρού Θεοκλήτου ας γίνει σημείο αναφοράς και παραδειγματισμού των σημερινών Επισκόπων και ας εγκαταλείψουν τα πολλά λόγια, το λαϊκισμό και την υποκρισία…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Την 12η Φεβρουαρίου 2010 συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την εκδημία του Κυρού ΘΕΟΚΛΉΤΟΥ Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Στις μέρες μας που τα Εκκλησιαστικά έχουν δημιουργήσει μια αρνητική εικόνα , είναι καλό να θυμηθούμε μορφές της Εκκλησίας που με την παρουσία τους και την εν γένει προσφορά τους έγιναν δέσμες φωτός για να διαλύουν τα σκοτάδια που σπέρνουν κάποιοι σκόπιμα για να συγκαλύπτουν τα έργα τους και τις δολοπλοκίες τους.
Με την ευκαιρία του μνημόσυνου που τέλεσαν στις 10 Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πατρών οι συγγενείς και συνεργάτες του αοίδιμου Μητροπολίτη νοιώθω χρέος ως γνώστης της συνολικής προσφοράς του αοίδιμου να μη σιωπήσω αλλά να αναφερθώ στον σεβάσμιο γέροντα ποιμενάρχη.
Δύο περίπου χρόνια προ του θανάτου δέχθηκε το υπ’αρίθ.πρωτ.3950/1-12-2004 έγγραφό του τότε Αρχιεπισκόπου τις πιέσεις του για να παραιτηθεί από το θρόνο του. Τότε απάντησε με έκδηλο το παράπονό του: «Δεν αφήνατε να περάσουν οι άγιες Ημέρες και μετά να εφαρμόσετε τα σχέδιά σας; Διατί σπεύσατε να με δηλητηριάσετε Χριστουγεννιάτικα……δεν πειράζει. Κάποτε θα καταρρεύσω τόσον προς δικήν σας ικανοποίησιν, όσο πολλών άλλων επειγομένων. Αλλά να είστε βέβαιος ότι θα ομιλήσει ο ουρανός».
Και όντως μετά από την αποχώρησή του από το θρόνο του κατέρρευσε.Τα χρόνια της εξορίας του πέρασε στο Ξηροχώρι Τριταίας φιλοξενούμενος στο σπίτι ενός από τα πνευματικά του παιδιά . Δεν μπόρεσε να υποφέρει την εξορία του και τη συμπεριφορά της ηγεσίας της Εκκλησίας που του συμπεριφέρθηκε σαν μητριά. Τον σκότωσε η απόρριψη η αχαριστία όσων δέχθηκαν τις ευεργεσίες του και η εγκατάλειψη της μητρός Εκκλησίας και την 12ην Φεβρουαρίου 2007 αναχώρησε για τις αιώνιες μονές.
Στις καρδιές των απλών ανθρώπων, των πιστών της Μητροπόλεώς του και στη δική μας καρδιά ήταν δικαιωμένος. Η βιωτή του και το έργο του τον ανήγαγαν σε ένα σύγχρονο ΄Άγιο , ένα άξιο λειτουργό και ποιμένα.
Η δίωξη των τελευταίων ετών τη δέχθηκε με καρτερικότητα και υπομονή και με μια βεβαιότητα ότι «θα μιλήσει ο Θεός» και όντως ο Θεός μίλησε…
Ο Κυρός Θεόκλητος γεννήθηκε στην Κάτω Βλασία Καλαβρύτων. Προέρχονταν από την υπερπολύτεκνη τέταρτος από τα δέκα παιδιά της οικογένειας του Ιωάννη και της Νικολίτσας Αβραντινή.
Οι θεοσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν «εν παιδιά και νουθεσία Κυρίου».Πολύ νωρίς, μόλις δεκαπέντε ετών μετέβη στην ιστορική μονή της Αγίας Λαύρας όπου εκάρη δόκιμος μοναχός υπό του αοίδιμου γέροντός του Γαβριήλ Βλάχου.
Εκεί υπό την άγρυπνο επίβλεψη των ευλαβέστατων πατέρων της Μονής και ιδία του τότε καθηγουμένου Πολυκάρπου Παϊκου γαλουχήθηκε στην πίστη και την αρετή και διδάχθηκε τα ιερά γράμματα «τα δυνάμενα σοφίσαι εις σωτηρίαν»
Ο νεαρός δόκιμος (Λουκάς κατά κόσμο) προέκοπτε στην άσκηση και την ευσέβεια. Λόγω της φιλομάθειάς του οι πατέρες της Μονής τον παρότρυναν να ολοκληρώσει το Γυμνάσιο στα Καλάβρυτα.
Το 1943 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών .
Μέχρι το έτος 1949 υπηρέτησε στη Μονή της Αγίας Λαύρα.
Τον Ιούνιο του έτους 1946 προχειρίσθηκε σε πρεσβύτερο και του απονεμήθηκε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και πνευματικού από τον τότε Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αγαθόνικο ο οποίος εκτίμησε τις αρετές του και τις διοικητικές του ικανότητες και τον διόρισε Ηγούμενο της Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Εκεί υπηρέτησε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία την Μονή της γενέτειρας του και κατόρθωσε σε λίγο χρόνο να την κάνει προσκύνημα περιωπής.
Το έτος 1949 φοίτησε μετά από εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία πήρε πτυχίο το έτος 1954.
Στη διάρκεια των σπουδών του υπηρέτησε ως εφημέριος στον Πανεπιστημιακό Ναό της Καπνικαρέας, ενώ το έτος 1955 έγινε πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών από τον Μητροπολίτη Θεόκλητο.
Στη Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας εκλέχτηκε το έτος 1965 και αφοσιώθηκε στο έργο του ως καλός ποιμένας με ένα και μοναδικό σκοπό, τη θρησκευτική, ηθική και Εθνική ανασυγκρότηση ολοκλήρου της εκτεταμένης περιοχής της Μητροπόλεώς του. Πέραν των καθαρά ποιμαντικών του καθηκόντων τα οποία περιελάμβαναν περιοδείες μέχρι των πλέον απομεμακρυσμένων ενοριών της Μητροπόλεώς του, τον εγκαινιασμό Ιερών Ναών, επισκέψεων σε σχολεία, άμεση επικοινωνία με το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας και του Ιερού Κλήρου προχώρησε στη κατασκευή σημαντικών έργων.
Μεταξύ των έργων του μπορούμε να καταγράψουμε και τα εξής:
-Ανέγερση Νέων Μητροπολιτικών Γραφείων.
-Δημιουργία Εκκλησιαστικού Μουσείου.
-Ανέγερση νέου περικαλλούς κτιρίου για τη στέγαση του Δροσινείου Ορφανοτροφείου.
-Ανέγερση νέας πτέρυγας εκ θεμελίων στην Ιερά Μονή Αγίου Συμεών Μεσολογγίου.
-Ανακαίνιση Ιεράς Μονής Αγίας Ελεούσης Κλεισούρας (Κατασκευή ανόδου προς τον Ιερό Ναό, Ηλεκτροφωτισμός, ανέγερση Μοναστικού συγκροτήματος, ανέγερση σταυρού ύψους 16 μέτρων, Ανδριάντας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και προτομής του Καλογήρου της Κλεισούρας Γιάννη Γούναρη)
-Ανακαίνιση Ιερών Μονών Κατερινούς Αγγελοκάστρου.
-Αγορά οικήματος στην Πάτρα-Οικοτροφείου Σπουδαστριών καταγόμενων από την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
-Ανέγερση κτιρίου στις Κατασκηνώσεις Αγίου Γεωργίου Αστακού.
-Ανέγερση τριώροφου Οικοτροφείου Θηλέων στην Αμφιλοχία.
-Ανέγερση Οικοτροφείου Αρρένων στον Αστακό
-Διαρρύθμιση της Νυκτερινής Σχολής Μεσολογγίου σε οικοτροφείο Θηλέων «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»
-Ανέγερση 50 περίπου Ιερών Ναών.
-Αποπεράτωση και λειτουργία του Σελιβείου Γηροκομείου Μεσολογγίου.
-Δημιουργία Μαθητικών Κατασκηνώσεων στη θέση «Αράπης» Αμφιλοχίας.
-Δημιουργία Έξη Εκκλησιαστικών Μαθητικών Οικοτροφείων Αρρένων και Θηλέων στο Θέρμο, Αμφιλοχία, και Αστακό στα οποία διαμένουν και σιτίζονται εντελώς δωρεάν Μαθητές και Μαθήτριες διακρινόμενοι για το ήθος και την επίδοσή τους.
-Δημιουργία Πνευματικών Κέντρων στον Αστακό, Αγρίνιο και Κατοχή.
-Δημιουργία Σχολής Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής.
-Έχτισε στη μακρινή Κορέα με δαπάνες του αίθουσα κατηχητικής διδασκαλίας στη μνήμη της μητέρας του με τίτλο «Αίθουσα Νικολίτσας Αβραντινή»
Πέραν των έργων αυτών ο κυρός Θεόκλητος έκανε και τα εξής έργα εσωτερικής οικοδομής.
-Είχε καθιερώσει κάθε Κυριακή θρησκευτική ομιλία από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Μεσολογγίου.
-Είχε καθιερώσει μηνιαίες Ιερατικές συνάξεις στο Αγρίνιο.
-Είχε δημιουργήσει Κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής.
-Είχε καθιερώσει την 30η Ιανουαρίου εκάστου έτους εκδηλώσεις προς τιμήν των Εκπαιδευτικών της Μητροπόλεώς του και την 18ην Οκτωβρίου εκάστου έτους εκδηλώσεις προς τιμήν των Ιατρών καθώς και την επίδοση σ’ όλους ειδικού αναμνηστικού τιμητικού διπλώματος.
-Είχε χειροτονήσει σειρά νέων κληρικών και μεριμνούσε για την επιμόρφωση των νέων σε Ιερατικές Σχολές και Ανώτερα Εκκλησιαστικά Φροντιστήρια.
-Είχε διοργανώσει το έτος 1969 ΄Έκθεση Χριστιανικού Βιβλίου.
-Είχε καθιερώσει από το έτος 1971 και έκτοτε κάθε χρόνο αντιαιρετική εβδομάδα.
-Είχε επίσης καθιερώσει ετησίως Ημέρα της Αγάπης με σειρά εκδηλώσεων.
-Είχε διοργανώσει εβδομάδα αιμοδοσίας και υπήρξε ο ίδιος αιμοδότης.
-Πραγματοποιούσε συχνές επισκέψεις σε Νοσοκομεία, Στρατιωτικές Μονάδες, Δημόσιες Υπηρεσίες και Κατασκηνώσεις.
-Επανέκδωσε το θρησκευτικού περιεχομένου περιοδικό «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»
-Εξέδωσε σε χιλιάδες αντίτυπα το έργο Φάνη Μιχαλόπουλου «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»
-Εξέδιδε ετησίως Ημερολόγιο τσέπης και τοίχου της Ιεράς Μητροπόλεως.
-Εξέδωσε την συλλογή ποιημάτων του αειμνήστου Κ. Καλλινίκου με τίτλο: «Δάφναι και Μυρσίναι»
-Συνέταξε και απηύθυνε πληθώρα εγκυκλίων ποιμαντορικού, διδακτικού, παραινετικού, κοινωνικού, κατηχητικού, εθνικού, διοικητικού, αντιαιρετικού και ελεγκτικού περιεχομένου.
Τα τελευταία χρόνια της Αρχιερατείας του από τους μισθούς της Ιερατικής του σταδιοδρομίας και λοιπών προσωπικών του οικονομιών, (δώρα και τυχερά ουδέποτε έλαβε) διέθεσε ποσό 50.000.000 δραχμών και συνέστησε κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία ΘΕΟΚΛΗΤΕΙΟΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ΙΔΡΥΜΑ-ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ με έδρα το Μεσολόγγι (Π.Δ. από 3-2-1993 (Φ.Ε.Κ Τεύχος Β΄ Αριθ.99/16-2-1994). Το ίδρυμα αυτό είχε σκοπό την παροχή από τους τόκους του κεφαλαίου του δέκα γαμήλιων βοηθημάτων κάθε χρόνο και ισάριθμες κόρες πολυτέκνων οικογενειών της Ιεράς Μητροπόλεως.
-Υπήρξε χορηγός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου, της Εκκλησίας της Αλβανίας, της Εκκλησίες Βαλκανικών χωρών, της Εξωτερικής Ιεραποστολής κ.α.
Υπήρξε χορηγός της Πολυτεκνικής Οργάνωσης Πατρών με το ποσό των 5.000.000 και 500.000. για χορήγηση γαμήλιων βοηθημάτων.
Υπήρξε χορηγός των κατασκηνώσεων του Πατρός Γερβασίου στα Συχαινά, της Κιβωτού Αγάπης,
Υπήρξε χορηγός της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου.
Υπήρξε χορηγός της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Κατά την περίοδο της εξορίας του άφησε στο ταμείο της Μητροπόλεώς του το ποσό των 400.000.000 δραχμών με όλα τα ως τότε έργα εξοφλημένα.
Είχε προγραμματίσει ακόμη μ’ αυτά τα χρήματα τα οποία είχε συγκεντρώσει γι’ αυτό το σκοπό
-Να ανεγείρει Βρεφονηπιακό Σταθμό της Εκκλησίας.
-Πρότυπο παιδική χαρά.
-Να ανακαινίσει το μεγαλοπρεπές Επισκοπικό Μέγαρο στο Μεσολόγγι.
-Να τοποθετήσει στον κήπο των Ηρώων, Μνημείο των πεσόντων κληρικών κατά την ΄Έξοδο.
Δικαίως ο Δήμος Μεσολογγίου με την ευκαιρία συμπλήρωσης 30 χρόνων Αρχιεροσύνης του με την παμψηφεί ληφθείσα υπ΄αρίθ.69/1995 απόφασή του τίμησε τον Κυρό Θεόκλητο με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως και με σχετικό δίπλωμα σε ειδική τελετή.
Δικαιολογημένα επίσης τιμήθηκε σε ειδική γιορτή από το Σύλλογο Πολυτέκνων Μεσολογγίου για την εν γένει προσφορά του στους πολυτέκνους της Μητροπόλεώς του και κυρίως για τη σύσταση του ιδρύματος.
Κατά το έτος 1995 τιμήθηκε επίσης με χρυσό μετάλλιο από την Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών για την μεγάλη προσφορά του στα γράμματα, άλλωστε υπήρξε ο ίδιος συγγραφέας με πλούσια συγγραφική δραστηριότητα(16 τυπωμένα έργα ).
Έφυγε αντικανονικά, πικραμένος και στεναχωρημένος, από τις σκευωρίες και τις συκοφαντίες των ευεργετηθέντων αχάριστων.
Κλείνοντας αυτή την αναφορά μας στον Μακαριστό Θεόκλητο,μπορούμε να πούμε ότι οι προτροπές του Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεο:«Δει ουν τον Επίσκοπον ανεπίληπτον είναι» (Κεφ.Γστ.2-7) «και μαρτυρίαν καλήν έχει από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδα του διαβόλου» και προς Τίτον: «δει γαρ τον επίσκοπον ενέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον , μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον εγκρατή…»(Κεφ.Α΄στ.7-8) έτυχαν πλήρως της αποδοχής του αοίδιμου Μητροπολίτη Θεοκλήτου και φαίνεται ότι από την περίπτωσή του να μην είναι εντελώς ακατόρθωτα .Η προτομή του που θα αποκαλυφθεί λίαν προσεχώς από το Δήμο Μεσολογγίου θα τονίζει το γεμάτο έργα ζωντάνια και προσφορά πέρασμα του.
Η βιωτή και η δράση του Κυρού Θεοκλήτου ας γίνει σημείο αναφοράς και παραδειγματισμού των σημερινών Επισκόπων και ας εγκαταλείψουν τα πολλά λόγια, το λαϊκισμό και την υποκρισία…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΜΕΘΥΣΤΕ!
Πρέπει να 'σαι πάντα μεθυσμένος.
Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα.
Για να νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου
που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη,
πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα.
Αλλά με τι; Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή,
όπως σας αρέσει.
Αλλά μεθύστε.
Και αν μερικές φορές,
στα σκαλιά ενός παλατιού,
στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού,
μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας,
ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο ή χαμένο,
ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
το κάθε τι που φεύγει,
το κάθε τι που βογκά, το κάθε τι που κυλά,
το κάθε τι που τραγουδά,
ρωτήστε τι ώρα είναι, και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σας απαντήσουν : "Είναι η ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή,
όπως σας αρέσει"...
charles baudelaire...
Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα.
Για να νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου
που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη,
πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα.
Αλλά με τι; Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή,
όπως σας αρέσει.
Αλλά μεθύστε.
Και αν μερικές φορές,
στα σκαλιά ενός παλατιού,
στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού,
μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας,
ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο ή χαμένο,
ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
το κάθε τι που φεύγει,
το κάθε τι που βογκά, το κάθε τι που κυλά,
το κάθε τι που τραγουδά,
ρωτήστε τι ώρα είναι, και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σας απαντήσουν : "Είναι η ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή,
όπως σας αρέσει"...
charles baudelaire...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)